.
معرفی بزرگان موسیقی بخش ۷۷
غلامحسین بیگجه‌خانی نوازنده برجسته تار و از استادان مکتب تبریز در سال 1297 در تبریز به دنیا آمد. پدرش حسینقلی‌خان بیگجه‌خانی نوازنده برجسته تار تبریز بود. او از شش سالگی نزد پدر به آموختن تار پرداخت سپس نزد «رضاقلی خان زابلی آذر» آموزش خود را ادامه داد. در دوران نوجوانی با گوش کردن به کارهای «میرزا حسینقلی»، «درویش خان»، «نی داوود» و «علی اکبر خان شهنازی» روی صفحه های سنگی قدیمی با ساز این استادان آشنا شد. او در کنار قهوه خانه ها برای امرار معاش و سرپرستی خانواده ساز می زد گاهی نوای سازی می شنید و به آن خوب گوش می کرد. سپس به سرعت خود را به خانه می رسانید و نت به نت آن نواخته ها را روی ساز خویش پیاده می نمود.
او با استعداد شگرفی که داشت و سخت کوشی و تلاش بسیار کم کم به میهمانی ها و مجالس غیر رسمی راه یافت. نام او در تبریز کم کم به گوش بزرگان آن خطه رسید. با خوانندگانی همچون مهدی خان صوتی و میرعلی اصغر صادق الوعد همنوازی نمود. و در همین دوران توانست در قالب گروهی سه نفره؛ متشکل از خود او، محمود فرنام (نوازنده قاوال، نوعی دف) و میرعلی اصغر صادق الوعد (آواز) به اجراهای محلی بپردازد.
در سال ۱۳۲۵ و همزمان با آغاز به کار رادیو تبریز به عنوان نوازنده مشغول به کار در رادیو شد و در کنار دیگر نوازندگان به اجرای برنامه های موسیقیایی پرداخت. در سال ۱۳۵۳ مرکز حفظ و اشاعه موسیقی تبریز وابسته به رادیو تلویزیون وقت تاسیس شد و غلامحسین در آنجا به پرورش هنرآموزان و مشق تار مشغول گردید.
او در نوازندگی بسیار چیره دست بود. تکنیک ویبراسیون را ماهر تر از هر کسی اجرا می کرد و با شکست ریتم و بر هم زدن فاصله مساوی ضربها، به برخی از رنگها جلایی خاص می بخشید. از دیگر ویژگیهای نوازندگی او پنجه‌کاری نرم و پیوسته بدون پرش و حرکات متظاهرانه، جواب آواز متفاوت و منحصربه‌فرد، صدادهی و سونوریته‌ی طبیعیِ ساز با مضراب واضح ومرتب، استفاده‌ی متنوع ولی منطقی از بالا، وسط و پایین‌دسته برای به اصطلاح سوال‌وجواب کردن جمله‌های موسیقایی بود. او یک کار مشترک با محمدرضا شجریان به نام بیداد انجام داده است که به خاطر جواب آوازهای بدیع ومنحصر به فردش به یکی از کارهای ماندگار شجریان بدل شد.
بعد از انقلاب و تغییر فضای فرهنگی کشور، فعالیت ایشان کمتر شد و در سالهای پایانی عمر خود به تبریز بازگشت. این هنرمند بزرگ و متواضع سرانجام در سال ۱۳۶۶ به علت نارسایی قلبی در بیمارستانی در تبریز درگذشت.
#آموزشگاه_موسیقی_اورنگ
#آموزش_موسیقی
#آموزش_تار
#تار
#تارنوازی
#موسیقی_سنتی
#موسیقی_ایرانی
#غلامحسین_بیگجه_خانی
#orangmusicschool
#music
#musician
#tar
#taar
🌿
@orang_music
معرفی بزرگان موسیقی بخش ۷۷
غلامحسین بیگجه‌خانی نوازنده برجسته تار و از استادان مکتب تبریز در سال 1297 در تبریز به دنیا آمد. پدرش حسینقلی‌خان بیگجه‌خانی نوازنده برجسته تار تبریز بود. او از شش سالگی نزد پدر به آموختن تار پرداخت سپس نزد «رضاقلی خان زابلی آذر» آموزش خود را ادامه داد. در دوران نوجوانی با گوش کردن به کارهای «میرزا حسینقلی»، «درویش خان»، «نی داوود» و «علی اکبر خان شهنازی» روی صفحه های سنگی قدیمی با ساز این استادان آشنا شد. او در کنار قهوه خانه ها برای امرار معاش و سرپرستی خانواده ساز می زد گاهی نوای سازی می شنید و به آن خوب گوش می کرد. سپس به سرعت خود را به خانه می رسانید و نت به نت آن نواخته ها را روی ساز خویش پیاده می نمود.
او با استعداد شگرفی که داشت و سخت کوشی و تلاش بسیار کم کم به میهمانی ها و مجالس غیر رسمی راه یافت. نام او در تبریز کم کم به گوش بزرگان آن خطه رسید. با خوانندگانی همچون مهدی خان صوتی و میرعلی اصغر صادق الوعد همنوازی نمود. و در همین دوران توانست در قالب گروهی سه نفره؛ متشکل از خود او، محمود فرنام (نوازنده قاوال، نوعی دف) و میرعلی اصغر صادق الوعد (آواز) به اجراهای محلی بپردازد.
در سال ۱۳۲۵ و همزمان با آغاز به کار رادیو تبریز به عنوان نوازنده مشغول به کار در رادیو شد و در کنار دیگر نوازندگان به اجرای برنامه های موسیقیایی پرداخت. در سال ۱۳۵۳ مرکز حفظ و اشاعه موسیقی تبریز وابسته به رادیو تلویزیون وقت تاسیس شد و غلامحسین در آنجا به پرورش هنرآموزان و مشق تار مشغول گردید.
او در نوازندگی بسیار چیره دست بود. تکنیک ویبراسیون را ماهر تر از هر کسی اجرا می کرد و با شکست ریتم و بر هم زدن فاصله مساوی ضربها، به برخی از رنگها جلایی خاص می بخشید. از دیگر ویژگیهای نوازندگی او پنجه‌کاری نرم و پیوسته بدون پرش و حرکات متظاهرانه، جواب آواز متفاوت و منحصربه‌فرد، صدادهی و سونوریته‌ی طبیعیِ ساز با مضراب واضح ومرتب، استفاده‌ی متنوع ولی منطقی از بالا، وسط و پایین‌دسته برای به اصطلاح سوال‌وجواب کردن جمله‌های موسیقایی بود. او یک کار مشترک با محمدرضا شجریان به نام بیداد انجام داده است که به خاطر جواب آوازهای بدیع ومنحصر به فردش به یکی از کارهای ماندگار شجریان بدل شد.
بعد از انقلاب و تغییر فضای فرهنگی کشور، فعالیت ایشان کمتر شد و در سالهای پایانی عمر خود به تبریز بازگشت. این هنرمند بزرگ و متواضع سرانجام در سال ۱۳۶۶ به علت نارسایی قلبی در بیمارستانی در تبریز درگذشت.
#آموزشگاه_موسیقی_اورنگ
#آموزش_موسیقی
#آموزش_تار
#تار
#تارنوازی
#موسیقی_سنتی
#موسیقی_ایرانی
#غلامحسین_بیگجه_خانی
#orangmusicschool
#music
#musician
#tar
#taar
🌿
@orang_music