دین نوشت 📝
734 subscribers
45 photos
6 videos
219 links
💠 گاهی باید برای "دین نوشت"

💠 به شرط عدم تغییر در متن، نقل مطلب بدون ذکر منبع، بلامانع است.

💠 وب سایت 👇
www.dinnevesht.com


💠 صفحه اینستاگرام 👇
https://instagram.com/dinnevesht?utm_medium=copy_link
Download Telegram
👫دنیای مدرن و حقوق متفاوت مردان و زنان

◀️عدم برابری مردان و زنان واقعیتی انکار ناپذیر میباشد که در دنیای مدرن نیز مورد پذیرش قرار گرفته است. عملا با شکست موج دوم فمنیسیم شعار برابری زنان و مردان امری غیر عادی و غیرممکن تلقی شد. تفاوتهای مردان و زنان در ابعاد فیزیولوژی، روانی و ... آنچنان زیاد است که در ابعاد نظری و عملی امروزه به این موارد بسیار پرداخته میشود.

◀️در ابعاد نظری آنچنان این اختلاف زیاد میباشد که کتابهای بسیاری در این زمینه نوشته شده است. یکی از پرفروش‌ترین کتب چند سال اخیر در زمینه‌ی روابط زناشویی و شناخت جنس مخالف کتاب "مردان مریخی، زنان ونوسی" نوشتۀ جان گری، است که به 50 زبان زنده دنیا ترجمه شده است. جان گری می‌گوید اگر ما یادمان نرود که مردان و زنان آنچنان با هم تفاوت دارند که گویا مردان از مریخ و زنان از ونوس هستند به راحتی می‌توانیم با مشکلات کنار بیاییم و یکدیگر را درک کنیم.

◀️در ابعاد عملی نیز تفاوت فاحش فیزیولوژی و هورمون‌ ویژه‌ جنس‌ مذکر به نام تستوسترون‌، سبب تفاوت در قدرت‌ عضلانی‌ و ترکیب‌ استخوانهای زنان و مردان میشود. به حدی که تودة‌ عضلانی‌ بدن‌ مرد به‌ طور متوسط‌ 50 درصد بیشتر از بدن‌ زن‌ است، از این‌ رو مرد برای‌ انجام‌ کارهای‌ سنگین‌ توانایی‌ بیشتری‌ می‌یابد. این تفاوت سبب میشود در ورزشهای حرفه ای دنیا ورزشهای زنان و مردان در اکثر موارد جدا از یکدیگر بوده و رکوردها و امتیازهای آنان با یکدیگر مقایسه نشده و حقوق متفاوتی برای آنها قایل شوند. لذا رکوردهای جهانی مردان برای مقایسه با مردان و رکوردهای زنان برای مقایسه با زنان است.

◀️البته این تفاوتها آنقدر زیاد هستند که فرصتی برای پرداختن به آنها در این نوشتار نیست. اما نابرابری مردان و زنان سبب شده که در دنیای مدرن برای آنان حقوق متفاوت قایل شوند. برای نمونه علاوه بر مرخصی های خاص در دوران بارداری و شیردهی، برخی کشورهای اروپایی مانند اسپانیا و ایتالیا لوایحی را به مجالس خود ارایه داده اند که در حقوقی متفاوت با مردان، به زنان در دوران عادت ماهانه مرخصی با حقوق بدهند.

◀️واقعیت نابرابری زنان و مردان سبب ایجاد حقوق متفاوت در دوران مدرن شده است. امری که مورد پذیرش جامعه جهانی و انسان مدرن هم قرار گرفته است. حالا شاید این سوال مطرح شود اگر نابرابری حقوق زنان و مردان امری مورد پذیرش است، چرا یک انسان مدرن متدین نتواند در برخی حقوق برای زنان و مردان تفاوت قایل باشد؟

👫 @DiNneVeSht
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
زیستِ دین‌مدارانه‌ی ما در قاب نگاه دیگران چگونه است؟
ائمه‌ی اطهار علیهم‌السلام چگونه بودند؟

آیا رفتار ما مطابق الگوهای رفتاری معصومین است یا جور دیگری؟

@dinnevesht
🗡️🖤🏴ظلمها و‌محرم

◀️در تاریخ افراد مختلفی مظلومانه در اقصی نقاط جهان، از دنیا رفته‌اند که هر کدام جان‌های عزیزی بودند که علاقه‌مندان به آن‌ها و طرز نگاهشان تا جایی‌که حافظه‌ی تاریخی‌شان در یاد دارد، بر ازدست دادن آن‌ها نه تنها خواهند گریست که در مجالس و تجمّعات و محافل برای آن‌ها عزاداری خواهند کرد تا به این واسطه علاوه بر نمایش علاقه به فرد از دست رفته، طرز تفکری که پرچمدار آن بوده و ظلمی که در حق او شده را در گوش جهانیان فریاد کنند و حق او را باز ستانند.

◀️لذا این امر بدیهی است که سوگواری نه تنها جنبه‌ای از بروز احساسات بلکه در لایه‌ای عمیق‌تر، نمایشی از باور به یک مکتب و تفکر است. این باور بعضا به زمان حاضر برنمیگردد و میتواند تا سالها و یا قرنهای گذشته برسد. 

◀️پس همان‌گونه که در دنیای مدرن این‌گونه رفتار می‌شود، تشیع نیز برای سوگواری و نشر پیام پیشوایان منتصب از جانب خدا که خون آن‌ها به ناحق ریخته شده عزاداری کرده و حرکت آن‌ها را پاس می‌دارد و توجه به اتفاق عظیم عاشورا هر ساله نه تنها کاری عقلانی است بلکه در تضاد با سایر وجوه زندگانی امروزه نیست

◀️البته گاهی این تذکر هم مطرح می‌شود که بهتر آن است که با ظلمی که در حق زندگان می‌شود برخورد کنیم و پرداختن به اتفاقات گذشته بیهوده بوده چرا که تاریخ مصرف آنها گذشته است. باید گفت اتفاقاً توجه به زندگان نیز از مباحث مهم در دینداری است لذا در این فضا و عزاداری‌ها یکسری موضوعات اجتماعی و کلان مطرح می‌شود که دارای زمان انقضا نبوده و همواره در متن جامعه قابل طرح است، بنابراین برگزاری عزاداری با مواردی از جمله تظلم‌خواهی در تضاد نیست. هر دو امر شرعی و ارزشمند بوده و جایگاه خود را دارد. از یک طرف موضوع حرمت اهل‌بیت و پاس‌داری محرم و عزای اباعبدالله؛ و از طرفی پرداختن به مشکلات و زخم‌های اجتماعی؛ و اساساً لزومی به قیاس این دو موضوع با هم یا تلاش برای قراردادن یکی به جای دیگری نیست.

◀️از سوی دیگر در ادوار مختلف تاریخی و در نقاط گوناگون جهان، اتفاقات و حرکات فراوانی به انجام رسیده که تأثیر آن‌ها بر مردم عصر خود و زمان‌های آینده متفاوت بوده و اثرگذاری تعدادی از این خیزش‌ها، تنها در محدوده زمانی و مکانی محدودی صورت نپذیرفته، مانند مسئله برده‌داری که منجر به اعلام استقلال و آزادی آن‌ها شد، از حرکات و اتفاقات ارزشمندی است که در پیشانی تاریخ ثبت شده و بعد از گذشت دو قرن هم‌چنان روز ملی آن گرامی داشته می‌شود و گویا زمان ان هنوز منقضی نشده است.

◀️در عالم تشیع نیز حرکت بزرگ و الهی امام حسین در روز عاشورای سال 61 هجری قمری، تنها نهضتی است که هرچند در ظاهر به شهادت افراد حاضر در آن انجامید، اما تأثیری شگرف و فوق‌العاده بر مردم پس از خود، در سطح جهان، به ویژه جوامع اسلامی داشته است. لذا برپایی عزاداری در دهه محرم نه تنها تضادی با مخالفت در برابر ظلم‌های در طول تاریخ ندارد، بلکه این حرکت بزرگ اعتقادی، پس از 14 قرن خود به نوعی محرک بوده و هم‌چنان پرقدرت و تأثیرگذار برای افراد جوامع مختلف به شمار می‌رود.

◀️البته از جهت دیگر یک سویه‌نگری در هر امری، سبب اشتباه در قضاوت می‌شود، در حالی‌که نگاه صحيح "جامع‌نگری" است. لذا از ديد فرد مصیبت زده و گرفتار شاید در نگاهی يك سويه‌نگرانه مصيبتي كه امروزه بر بسياري از افراد و جامعه امروز وارد مي‌شود همسان يـا بزرگتـر از مصـيبت وارده به امام حسین علیه السلام باشد. در حالي‌كه در یک ديد جامع‌نگرانه در برخی موارد عظمت شأن مظلوم، قبح عمل ظالم را بيشتر مي‌كند. اگرچه وابستگی افراد نسبت به عزیزان و افرادی که با آنها پیوند خونی و قرابت زمانی و مکانی دارند بیشتر است اما این امری غیر قابل انکار است که گاهی هـر چقـدر شـأن طـرف مقابـل بـالاتر باشـد، جسارت به او سنگين‌تر و واكنش در مواجهه آن ظلم شديدتر مي‌شود.

◀️حال اگر بدانيم او اين رنج را بـه خاطر تحقق فرمان الهی و احقاق حق تحمل کرده است توجه به این امر به جز رنگ و بوی اجتماعی وارد رتبه ای بالاتر و فضای الهی میشود. قطعا داستان عاشورا به جز آموزه هایی دنیایی دارای حکمتها و درسهایی الهی است که آنرا با بسیاری دیگر از ظلمهای دنیایی متفاوت میکند.

◀️کلام آخر آنکه تفاوت اصیل شیعه (شیعه ای که درگیر افراط و تفریط نشده) با دیگر ادیان در توجه به شخص امام بوده است.  لذا باید در توجه به عزاداری ها از این منظر نیز نگریست، هرچند اصل عزاداری بر امامان معصوم نیز از اهمیتی خاص برخوردار بوده تا آن‌جا که نه تنها طریقیت که موضوعیت هم داشته است. به عبارت دیگر توجه به امام و عزاداری در فراق ایشان به تنهایی، دارای ارزش بسزایی در دینداری است به طوری که براساس روایات؛ جنس غم و عزای امام حسین علیه السلام در قلبهای محبین ایشان نهادینه شده است خواه این عزا اثری اجتماعی داشته باشد یا نداشته باشد.

🗡️🖤🏴 @DiNneVeSht
🤝🖤🏴محرم و‌رواداری

◀️شاید بتوان مدعی شد اگر کسی در دهه محرم قصد کند غذایی به دست آورد دست خالی بر نمی‌گردد، خوان نعمتی و خیری گسترده می‌شود که فقیر و غنی بر سر آن می‌نشینند و از آن روزی می‌خورند.

◀️ما با گستره‌اي از اعمال خیر روبه‌رو هستيم که در انجام آن‌ها مختار هستیم و هر شخص مي‌تواند با توجه به روحيات و خصوصيات خود به بخشي از اين طيف، بيش‌تر از بقيه بپردازد. اگر شخصي ديگر متناسب با افكار خود به رسيدگي به بخش ديگري از اين طيف گسترده تمايل داشته باشد، نمي‌تواند گروه‌هاي ديگر را محكوم به كم‌كاري و يا اشتباه كند. اساساً سنجش برخي از چيزها با هم بيجاست و ذوق افراد نسبت به كارهاي خير متفاوت است عده‌اي ذوق مدرسه سازي و عده‌اي ذوق بيمارستان سازي دارند و برخي ذوق ساخت مسجد دارند.

◀️البته شاید این سوال همواره به چشم آید که اگر هزينه‌كردن‌هاي در عزاداري و زيارت را جهت دارالايتـام و بيمارسـتان، مدرسه، جهیزیه، مسکن، اشتغال و ... هزينه کرد، بهتر نیست؟

◀️معمولا این سوالات با ایجاد یک فضای دو قطبی و رو در رو قرار دادن دو عمل خیر مطرح میشود. در فضای دین الهی و بر اساس صریح آیات و روایات که َ مَنْ يُعَظِّمْ شَعائِرَ اللَّهِ فَإِنَّها مِنْ تَقْوَى الْقُلُوب (آیه 32 سوره حج)‏ تعظیم شعایر الهی یکی از اعمال خیر است و در این زمینه قطعا برگزاری مراسم عزاداری سیدالشهدا و توجه به ایشان مصداقی از بزرگداشت دین الهی و دارای جایگاه رفیعی است. حال ترجیح اینکه کدامیک از این دو عمل خیر بهتر است در فضای دینی آسان نیست. البته اگر فضای دینی و دستورات الهی کنار گذاشته شود و فقط توجه به ابعاد خاص دنیایی شود این سوالات کمی جایگاه خواهد داشت. اما وقتی ترازوی الهی به میان بیاید همان خدایی که در خلقت فقرا را قرار داده و دستور به مراقبت و رفع نیازهای آنان داده، همان خداوند دستور به بزرگداشت این شعاير را  داده است.

◀️البته اگر صرفا هم به این مناسک نگاهی دنیایی و غیر الهی شود شاید نتوان به راحتی این مراسم را کنار گذاشت. چرا که در چنین مناسکی خیرین و مشتاقان گرد هم می‌آیند و به انجام کارهایی هم‌دلانه می‌پردازند از اطعام و صدقه تا آزاد سازی زندانیان و کمک به ایتام.
البته در مورد مسایل اجتماعی هم رویکرد آماری چنین می‌نماید که طبق تحقیقات پژوهشکده‌های پلیس و آمارهای ارائه شده میزان وقوع جرم و جنایت در ماه محرم کاهش می‌یابد. این امر ناشی از اثرگذاری این ماه در درون انسان‌ها است. قرار گرفتن انسان در فضای معنوی هم‌چون محرم سبب می‌شود، رفتارهای ناشی از سرشت درونی و هم‌چنین اعتقادات دینی و مذهبی بروز یابد، چرا که هر کس به قدر وسع می‌کوشد خود را در صف دلباختگان حضرت جا کند و به رنگ عزاداران ابا عبدالله در آمده و زندگی خود را در این بازه‌ی کوتاه به شکل دیگری بیاراید.

◀️البته در طول تاریخ مواردی بسیار اتفاق افتاده که همین فقرا و نیازمندان واقعی جامعه با عشق و محبت واقعی به اهل بیت، در این امور و نذری‌ها سهیم می‌شوند و این در حالی است که خود بسیار نیازمند و گرفتار هستند! این عشق و محبت را چگونه می‌توان توجیه کرد؟! آیا هیچ عقل اندیشمندی که صرفا امور را دنیوی میبیند این امور را می‌پذیرد و توضیح و توجیهی برای آن وجود دارد؟!

◀️در زمانه‌ای هستیم که تعاملات اجتماعی، دیالوگ و تبادل نظر بین افراد جامعه نیازی ضروری می‌نماید و فراهم‌ شدن بستری به این وسعت با یک هدف مشترک و هم‌سو در ایجاد اتحاد و هم‌دلی قطعاً موثر خواهد بود. در این فضا رواداری و تساهل میتواند افراد را به این سو نزدیک کند. لذا عباراتی هم چون "عقیده‌ی هر کسی محترم است" که به نوعی مفهوم رواداری را بیان می کند، این مهم را می‌طلبد که همه‌ی اندیشه‌ها من جمله، تفکر و عملکرد شیعه هم در گستره‌ی جامعه مورد احترام و حسن قضاوت قرار گیرد و از امتیاز و نتیجه‌ی این رویکرد بهره مند گردد و مراعات امری متقابل و دو‌سویه است.لذا اگر ما برای پیشبرد اغراض فردگرایانه، به تخریب زمینه ایفای نقش دیگران بپردازیم، آن‌گاه، انتظار تعامل و پذیرش از سوی فرد مقابل، انتظاری نامعقول خواهد بود. تعمیق روابط بین آحاد جامعه، نیازمند تصحیح روابط بین فردی، ترمیم اخلاق و رواداری است، با این امید که صلح و ثبات را ثمر دهد.

◀️البته همانطور که در زیارت عاشورا هم میخوانیم وجود مقدس امام حسین علیه السلام میتواند محوریت این رواداری و ثبات باشد آنجا که میخوانیم يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ إِنِّي سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَكُم که ما با هرکس که با تو در صلح و سازش باشد ما نیز با او در صلح و سازشیم. لذا محرم میتواند نوید دهنده صلح و سازش در بین طبقات مختلف اجتماعی جامعه ما باشد.‏

🤝🖤🏴 @DiNneVeSht
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
مگر قاتلان امام حسین(ع) مسلمان نبودند؟
مگر نماز و روزه به جا نمی‌آوردند؟
و در یک کلام مگر دیندار نبودند؟

این ویدئو از زاویه‌ای خاص، جواب این سؤالات را می‌دهد.

@dinnevesht 🎥
🏴🤝🚶🏻 امید به بخشش در سایه زیارت و عزاداری

◀️آدمی به رحمت خداوند امیدوار است، خداوند صراحتا در قرآن بیان کرده است: لا تقنطوا من رحمة الله و همچنین در روایات آمده که ناامیدی از رحمت خداوند جزء بزرگترین گناهان است. پس بندگان هرچقدر گناهکار و خطاکار باشند باید به رحمت خداوند امیدوار باشند؛ زیرا خداوند در قرآن بارها به توبه و انابه سفارش کرده و فرمونده که انّ الله یغفر الذنوب جمیعا  و همگی میدانیم که انجام اعمال حسنه و نیک باعث از بین رفتن گناهان می شود. (انّ الحسنات یذهبن السّیئات)

◀️البته اگر توفیق عمل خیر به شخص داده شود؛ زیرا توفیق از ناحیه خداوند است. (و ما توفیقی الّا بالله) یکی از بهترین اعمال نیک که میتواند پاک کننده گناهان باشد، عزاداری و زیارت قبور اهل بیت ( علیهم السلام) می‌باشد. زیرا بارها در روایات و احادیث آمده که اشک بر سیدالشهدا و زیارت قبورخاندان عصمت و طهارت پاک کننده گناهان است.

◀️در داستان حاتم طایی نقل شده که از حاتم پرسیدند: آیا از خودت بخشنده‌تر دیده ای؟ گفت: آری. مردی که تنها دارایی‌اش گوسفندی بود و درشبی که من مهمانش بودم آن گوسفند را برای من ذبح کرد. گفتند: تو در مقابل برایش چه کردی؟ گفت: پانصد گوسفند به او هدیه دادم. گفتند: پس بخشنده تری! گفت: نه! چون او هرچه داشت به من داد اما من اندکی از آنچه داشتم به او دادم.

◀️حال در داستان روز عاشورا، حضرت امام حسین علیه السلام هر آنچه از جان و مال و فرزند و عزیزانش داشت در راه پروردگارش فدا کرد پس خداوند هر چقدر پاداش و ثواب برای زائرین و عزادارانش در نظر بگیرد جای تعجب ندارد. ولی مطمئنا این بخشش و امیدواری به آمرزش گناهان شرایط و ضوابطی هم دارد. خلوص نیت افراد، میزان حسن خلق، تقوی و معرفت هر شخص در پذیرش توبه و بخشش فرد مؤثر است. پس بخشش و آمرزش گناه حاصل از عزاداری یا زیارت مشروط به مقتضیات است. و از آنجا که ما اجازه قضاوت درباره افراد را نداریم، نمی‌توانیم خط‌کش شرایط قبولی را بگذاریم.

◀️از طرفی همانطور که فرمودند برای انسان مومن حالت خوف و رجا همیشه وجود دارد، امید به بخشش و ترس از بخشیده نشدن! امام صادق علیه السلام در روایتی میفرمایند هیچ بنده مومنی نیست جز آنکه در دل او دو نور وجود دارد،یکی نور خوف و هراس و دیگری نور امید و رجا که کاملا با هم مساوی اند.به طوری که هرگاه این را وزن کنن برآن دیگری اضافه نشود وهرگاه آن دیگری را وزن کنند،بیش از این یکی نباشد (اصول کافی،ج ۲،ص ۵۷ ).

◀️پس شرط قبولی زیارت و عزاداری دست من انسان نیست، قبولی هر عملی از جانب خداوند است. لذا ما در جایگاه تشخیص و قضاوت قبولی زیارت وعزاداری افراد نیستیم.
حال اگر فرض بر بخشیده شدن زائر یا عزادار باشد، آیا ضمانتی برای آینده وجود دارد؟ مطمئنا چنین نیست؛ هر لحظه با انجام گناهی ممکن است دوباره پرونده اعمال شخص آلوده شود؛ پس پاک شدن گناهان بوسیله زیارت یا عزاداری تضمینی برای پاک ماندن نیست.

◀️از طرفی زائرین و عزاداران حسینی جزء محبین خاندان عصمت و طهارت هستند، مطمئنا هیچ محبی دوست ندارد که ولی و امامش از او دلگیر و ناراحت باشد. همانطور که امام صادق علیه السلام به یکی از اصحابشان فرمودند: اعمال نیک از همه نیکواست ولی از تو نیکوتراست چون تو به ما نسبت داری و کار زشت از همه زشت است ولی از تو زشت تر (سفینة البحار شیخ عباس قمی جلد ۱،ص ۷۰۸ )

◀️بنابراین با در نظر گرفتن تمام موارد گفته شده زیارت و عزاداری اباعبدالله علیه السلام با شرایط و ضوابطی پاک کننده گناهان است ولی چون مقتضیات گفته شده برای اشخاص مختلف متفاوت است، کسی در جایگاه تشخیص و قضاوت قبولی زیارت و عزاداری دیگران نیست و با وجود آیات و روایات امیدبخش، این امید به بخشش، تجری به گناهی ایجاد نمی‌کند.

◀️امام صادق علیه السلام فرمودند: به درستی کسی که به سوی مرقد حسین بن علی(ع) برود، در حالی که حقّش را می شناسد مثل کسی است که از گناهانش خارج شود. پس هنگامی که به باب الحسین(ع) رسید، قدم از قدم برنمی دارد، مگر این که خداوند برایش ده حسنه می نویسد و ده گناهش پاک می گردد. (کامل الزیارات ،جلد ۱، ص ۱۸۷)
 
🏴🤝🚶🏻 @DiNneVeSht
🏴🖤🙏عزاداری سیدالشهدا سنت انبیا و امامان

◀️عظمت مصیبت امام حسین(ع) به گونه اى است که گریه و سوگوارى همواره قرین نام آن حضرت بوده و هست. با مطالعه تاریخچه سوگوارى و گریه بر مظلومیّت سیّد الشهدا(ع)، میبینیم، انبیاى الهى هزاران سال قبل از تولّد آن حضرت، با آگاهی از ماجراى کربلا، بر مظلومیّت آن حضرت اشک مى ریختند. همانند سوگواری حضرت آدم، نوح، ابراهیم، زکریا، موسی(علیهم السلام) و... که در روایات بسیاری به آنها اشاره شده است.

◀️غیراز عزاداری پیامبران الهی، امامان نیز برای سید الشهدا عزاداری کرده‌اند. هنگامی كه زهر دربدن امام حسن (ع) كارگرافتاده بود و درحالت احتضار بودند به امام حسین(ع) فرمودند: هيچ روزي مانند روز تو نيست سي هزار نفر به تو هجوم مي آورند و تو را به قتل مي‌رسانند و حرمتت را شكسته وعيال و اطفال تو را به اسارت ميبرند. (بحار، ج45، ص218).

◀️امام سجّاد عليّ بن الحسين (ع) پس از واقعه كربلا لحظه‏اي اشك مباركش قطع نشد، كساني كه او را در اين حال مي‏ديدند از علّت آن سؤال مي‏كردند، حضرت در پاسخ مي‌فرمود: مرا سرزنش و ملامت نكنيد، يعقوب عليه‌السلام براي مدتي‌ يكي از فرزندانش را از دست داد، او آن قدر گريه كرد تا بينايي چشمانش را از دست داد، در حالی که خبری از مردنش نداشت، ولي من 14 نفر از خاندانم را در يك روز در برابر ديدگانم سر بريدند، آيا فكر مي‏كنيد كه اندوه و مصيبت براي هميشه از من دور خواهد شد؟ (تاريخ مدينه دمشق، ج41،ص3)

◀️بنابراین با توجه به سیره پیامبران و اولیا الهی عزاداری کار پسندیده ای است و این کار مختص انبیا و اولیا نیست بلکه در ضمن سفارش های زیادی هم این بزرگواران برای مردم هم فرموده اند. مانند روایت معروف امام رضا (ع) به ریان ابن شبیب که فرمودند: اى پسر شبیب! اگر بر حسین (ع) گریه كنى تا اشک‌هایت بر گونه‏‌هایت روان شود، خداوند هر گناهى که كردى از کوچک و بزرگ و كم و زیاد می‌‏آمرزد. اى پسر شبیب! اگر براى چیزى گریان شدی، براى حسین (ع) گریه كن .... (عيون أخبارالرضا(ع)، ج1 ص 299)

◀️با اینکه هم در سیره ی بزرگان دین و هم در توصیه های ایشان عزاداری موردتایید است در برخی از روایتها بعضا اختلافاتی دیده می‌شود، که در این بین عده‌ای با استناد به آنها، گمان میکنند ايمه علیهم السلام با عزاداری و مصادیق عزاداری مخالف هستند.
یکی از مصادیقی که در عزاداری مورد سوال است بحث سیاهپوشی است. چون از جمله سنتهای رایج عزاداری در اکثر فرهنگها، پوشیدن لباس مشکی است حال این امر با وجود برخی روایاتی که از سیاه پوشی نهی می کند چگونه قابل جمع است؟

◀️با بررسی روایاتی که از سیاه پوشیدن نهی میکنند علت این نهی مشخص میشود که در آن زمان چون لباس بنی العباس سیاه بوده، لذا پوشیدن لباس سیاه درآن دوره خاص، ترویج آنها و تشبه به بنی‌العباس و نشانه زیاد شدن پیروان آنها بوده، امام صادق علیه السلام در ضمن روایتی، پیروانش را از پوشیدن رنگ مشکى که در آن مقطع خاص، برحذر داشتند. لذا اکنون که سیاه پوشی چنین ویژگی ندارد نهی‌ای هم در کار نیست و بالعکس نشانه عزادار بودن است، و الا فى نفسه این رنگ هیچ گونه مشکلی نداشته است.

◀️شبیه همین مساله در مورد نوحه‌گری دیده میشود که روایاتی نوحه‌گری را نهی میکنند. اما با توجه به روایات فراوانی که جواز این کار را داده‌اند و بخصوص در نوحه گری برای عزای سیدالشهدا ثواب و فضایل زیادی نقل شده، چگونه قابل جمع هستند؟ از ظاهر و قراین روایاتی که نوحه‌گری را نهی میکنند برمی‌آید که این دسته روایات ناظر به مدل نوحه‌گری جاهلیت است که گروهی از زنان نوحه‌گر، در مراسم میت، به صورت ساختگی، نوحه‌گری می‌کردند و به دروغ برای میت، فضائل و کمالاتی می شمردند. لذا این مدل نوحه گری نهی شده است.

◀️بنابراین؛ نوحه گری بر میت، جایز است اما اگر به شیوه جاهلی و یا همراه دروغ و... باشد، جایز نیست و نوحه گری بر معصومین (علیهم السلام) که اساس آن بر آگاهی دهی از مکتب امام معصوم و بیدارگری و روشن گری حق است، جایز و بلکه پسندیده است. کما اینکه نوحه‌گری بر ائمه معصومین (علیهم السلام) از جمله امام حسین (علیه السلام) با رعایت این موارد فضائل و ثواب بسیاری دارد کما آنکه روایات در این زمینه بسیار زیاد است.

◀️از مهمترین روایت جواز و ثواب نوحه گری بر امام حسین (علیه السلام) کلام معروف امام صادق میباشد که میفرمایند:«إِنَّ الْبُكَاءَ وَ الْجَزَعَ مَكْرُوهٌ لِلْعَبْدِ فِي كُلِّ مَا جَزِعَ مَا خَلَا الْبُكَاءَ وَ الْجَزَعَ عَلَى الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍ‏ فَإِنَّهُ فِيهِ مَأْجُور»؛ هر گریه همراه با جزع و بیتابی در مصائب، مکروه است، مگر گریه جزع دار بر حسین بن علی (علیهما السلام) که اجر و ثواب هم دارد.

🏴🖤🙏 @DiNneVeSht
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
تورم مناسکی واژه‌ای است که اخیرا
توسط برخی دلسوزان جامعه‌ی دینی مطرح شده است.

بررسی این مقوله بدون در نظر گرفتن مفهوم تورم در سایر بخش‌های جامعه، نگاه کاملی به نظر نمی‌رسد.

این ویدئوی کوتاه، به برخی سرنخ‌ها اشاره می‌کند.

@dinnevesht 🎥
💁🏼📖طبیعت عدم قطعیت تاریخ

◀️ممکن است برخی افراد با دیدن چند مدل روایت از یک واقعه‌ي تاریخی- مذهبی یا حتی چند مدل نقل از تاریخ وقوع یک ماجرا به وقوع اصل ماجرا شک کنند و گمان کنند که نقل هاي متعدد و متفاوت از یک اتفاق دال بر عدم صحت آن اتفاق است. اما این پراکندگی کاملا طبیعی است.

◀️برای مثال تصور کنيد در خانه هستید، و خبرهایی از یک تصادفی که در سر کوچه شما شده به شما می‌رسد، گزارش نفر اول این است که در خيابان اصلي تصادف شده، نفر دوم روايت مي‌کند که سر خيابان ماشيني با يك عابر پياده برخورد کرده، دیگری تعريف مي‌کند که وسط خيابان خون ديده است. با شنیدن اين سه مدل نقل شما به احتمال بالا یقیین میکنید که در حوالي خانه اتفاقي رخ داده که شما درباره زمان دقيق آن اتفاق يا جزئيات وقوع آن اطلاعات قطعي در دست نداريد. نه می‌دانید دقیقا چه زمانی این اتفاق رخ داده نه از دقیق جزئیات آن خبر دارید، و نه با استناد بر اختلاف در نقل میتوانید واقعه را تکذیب کنید.

◀️وقایع تاریخی نیز از این مثال مستثنی نیستند. گزاره‌هاي تاريخي به دليل شرايط گذشت زمان و انواع اتفاقات ميتواند دستخوش خطاهایی باشند. البته چندان دور از ذهن هم نيست که پس از گذشت صدها سال و با توجه به نبود امکانات امروزي، کوتاهي در ثبت تاريخ، تغییر رسم الخط، و دلایل بسیار دیگر، نقل هاي متفاوتي وجود داشته باشد. علاوه بر آن با وقوع جنگها و کتابسوزي‌هاي فراوان خيلي اوقات نسخه اصلي که اعتبار بالایی داشته، از بين رفته و يا در ترجمه دچار اشکال شده و اگر هم نوشته می‌شد ممکن بود درگیر خطای انسانی شده باشد.

◀️حتي در قرون اخير با تمام پيشرفت تکنولوژي در ثبت گزاره‌هاي تاريخي باز هم نمي‌توان به جزئيات آنها صددرصد اطمينان کرد، علاوه بر اینکه معمولا وقایع تاریخی از زبان فاتحان آن واقعه نقل میشده است.
البته در مورد وقایع تاریخ اسلام باید توجه داشت که یک سال اختلاف در ثبت تاريخ بسياري از وقایع وجود دارد. علت آن هم این است که: آغاز هجرت پيامبر اسلام از مکه روز دوشنبه 1 ربيع الاول برابر با 13 سپتامبر 622 ميلادي مي‌باشد. در حالی که سرآغاز گاه شماري هجري قمري روز جمعه 1 محرم همان سال است، لذا برخي از تاريخ نگاران حد فاصل بین ربيع الاول هجرت پيامبر (ص) تا محرم را سال یک هجري و بعضی ديگر اين 10 ماه را سال صفر دانسته اند، لذا منشا برخي اختلافات در ثبت سال وقايع، به اين موضوع نیز برمي‌گردد.

◀️پس با توجه به تمام این نکات مراجعه به تاریخ و تاریخ خوانی یک علم است و قضاوت و تحلیل آن کار هر کسی نیست. با دقت به این دلايل مختلف برخي تاريخها قطعي و برخي با قطعیت کمتر و برخی با شک هستند. برای نمونه تاريخ برخي از مناسبتها به دليل شهرت يا اهميت بسيار زياد و يا نقل هاي متواتر و عدم وجود نقلهای متناقض یا متفاوت با قطعيت بالایی ثبت شده اند. مانند:18 ذي الحجه عيد سعيد غدير،10 محرم عاشورا، 15 شعبان ميلاد حضرت حجت عجل االله تعالي فرجه الشريف، 24 ذي الحجه روز مباهله و ... .

◀️درمورد برخی دیگر از حوادث تاریخی آن نقلی که موثق‌تر است و تواتر بالاتری دارد به عنوان تاریخ مشهور انتخاب شده است. لذا به يقين در مورد بسياري از مناسبتهاي مذهبي مانند تعدادي از تاريخ ولادت و شهادت بزرگان دين تاريخ صددرصدي نمي توان مشخص کرد و در منابع تاریخی هم بعضا چند تاريخ براي يك مناسبت ثبت شده است.

◀️اين طبیعت تاريخ است که هميشه از يك واقعه روايات متفاوت و بعضاً متضادي وجود دارد که جمع بين اينها و رسیدن به یک جمع بندی نهایی کار یک مورخ مسلط به تاریخ است. در حقيقت مهم خود آن اتفاق است و پافشاري بر زمان و تاريخ ريز وقايع اهمیت کمتری دارد، چرا که اختلاف در جزئیات و زمان وقوع اتفاقات تاریخی (هم دینی و هم غیردینی) عضو جدایی ناپذير کتب تاريخي است.

◀️البته در رابطه با جزئيات بعضي حوادث تاريخي که به خصوص در برخی مجالس نقل مي‌شود هم اختلافات صدق مي‌کند. البته که اين مطلب نه معيار براي عزاداري، شادی و دين داري است و نه تغییر در آن اشکالي در روند تعظيم شعائر و بزرگداشت ائمه‌ي معصومين عليهم السلام ايجاد ميکند. برای مثال آنچه مورد اهميت است اصل آن واقعه يعني مصيبت عاشورا یا شهادت امام رضا علیه السلام است که در آن هيچ شک و شبهه‌اي وارد نيست. پس توجه به جزییات و زمان یک اتفاق نباید سبب دور شدن از اصل موضوع شود.

📖💁🏼 @DiNneVeSht
🙏🏴🚩 احترام به سلیقه ها در تعظیم شعائر دینی

◀️گاهی نظرات متفاوتی در رابطه با مدت زمان عزاداری یا نحوه برگزاری مراسم عزا و شادی اهل بیت علیهم السلام مشاهده میشود. در مقابل عده‌ای هم تحت عنوان فربهی مناسک با تکثر این گونه مراسمها مخالفند و به گروه دیگر انتقاد می‌کنند. در مواجهه با این دو نگاه باید چند نکته را در نظر داشت:

◀️یکی از تفاوت های اجتماعی پذیرفته شده در تمام جوامع، اختلاف سلیقه و اختلاف فرهنگ اقوام مختلف در برپایی آداب و رسوم است. مثلا در بعضی شهرها یا حتی بعضی خانواده ها مراسم شادی و ازدواج هفت شب طول می‌کشد و شب عروسی تنها یکی از آنهاست، اما در بعضی دیگر تنها یک شب را جشن عروسی برپا می‌کنند، و بعضی حتی در قید و بند همان یک شب هم نیستند. یا مثلا در بعضی فرهنگ ها برای از دست دادن عزیزانشان تا یکسال سیاه می‌پوشند و عزادارند و در بعضی دیگر تا چهل روز، حتی گاها می‌بینیم که لباس‌ها و مناسک عزاداری هم متفاوت است به عنوان مثال مردم پاکستان در هنگام عزا لباس سفید می پوشند.

◀️پس تفاوت ها در جزئیات همیشه بوده و خواهد بود، اما قطعاً هر دو خانواده عزادار هستند چه یکسال سیاه بپوشند، چه چهل روز، چه کمتر و این تفاوت ها حتی نمی‌توانند معیار دقیقی برای اندازه گیری میزان غم و غصه‌ی آنها باشند. اینها صرفا عادت، رسم و رسوم و یا سلیقه‌ی شخصی هر کس است، که البته مادامی که برای دیگران ضرری نداشته باشد، به هیچ کدام هم ایرادی وارد نیست.

◀️درباره مسائل دین هم همین است، بحث تعظیم شعایر که در دین بسیار زیاد به آن تاکید و سفارش شده، امکان دارد در مکان ها و اقلیم های مختلف و در زمان های مختلف، متفاوت برگزار شود؛ چه از نظر طول زمان و چه از نظر مدل برگزاری مراسم، اما اصل ثابت است، هر چند که مدت زمان و مراسم آن مختلف باشد. چرا که در اصل دین هیچ فرم ثابتی برای عزاداری و شادی وجود ندارد، این شکل‌ها متأثر از اقلیم‌ و میزان توجه و محبت افراد هستند و‌ در طول تاریخ شکل گرفته اند.

◀️در نتیجه چیزی به نام فرم «اصیل» در عزاداری یا شادی وجود ندارد چون همه فرم‌ها را خود بدنه دینداران ساخته اند، که البته مشروط به عدم تعارض با سایر وجوه دین است.
◀️برای نمونه در عزاداری برای سیدالشهدا «علیه السلام» به استناد حدیثی از امام رضا علیه السلام که فرمود: هر کس که عاشورا، روز مصیبت و اندوه و گریه اش باشد، خداوند روز قیامت را برای او روز شادی و سرور قرار می دهد، شخص چند روزی را در سال برای امام حسین علیه السلام عزاداری میکند. یا یک نفر
با توجه به عبارتی که در زیارت ناحیه مقدسه از جانب امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف نقل شده : هر صبح و شام بر تو گریه و شیون می کنم و در مصیبت تو به جای اشک، خون می گریم، در هر روز و هفته سال مترصد برپایی مجلس روضه و عزا باشد، مانند روضه های هفتکی و ماهیانه که سنتی بسیار قدیمی است.

◀️حال با همین نگاه میتواند کسی برای فاطمیه فقط در یک یا چند روز خاص در جمادی به برپایی عزاداری برخیزد و اوایل ربیع را با شادی و فرح شروع کند، اما برخی با توجه به برخی شواهد تاریخی، شروع حوادث فاطمیه را از اواخر ماه صفر بدانند. هرچند که به علت طبیعت عدم قطعیت تاریخ که قبلا در نوشته ای مجزا بحث‌شد برای هیچکدام از این تاریخ ها فرای صحت اصل اتفاق، قطعیتی وجود ندارد.

◀️پس بحث عزاداری و شادی طیف وسیعی را شامل می‌شود و آنچه قطعی است این است که؛ سفارش شده‌ایم به تعظیم شعائر و سوگواری برای سیدالشهدا و‌ بزرگ داشت اعیاد دینی. در اجرای هر مناسکی با هر سلیقه و ترجیحی که وجود دارد باید حواسمان باشد تا اصل واقعه و اصول اولیه دین گم نشود.

◀️مثلا واضح است که در ایام سوگواری اهل بیت آن‌هم در ایامی مثل محرم که هیچ شکی در تاریخ وقوع آن نیست جایی برای مراسمات شادی نیست، اما اینکه کسی بخواهد بعد از ماه صفر هم به این منوال ادامه بدهد یا نه؟ ! تمام محرم و صفر را سیاه بپوشد یا نه؟ ! در ابتدای ماه ربیع مراسم شادی بگیرد یا عزاداری کند؟ ! و...... تمام این ها سلیقه و انتخاب خود آن فرد است.

◀️پس اگر هم کسی در تعظیم شعائر دینی به گونه‌ای متفاوت با دیگران عمل کرد این سلیقه‌ی اوست و تا جایی که به اصول قانونی، اخلاقی، عرفی و دینی لطمه ای وارد نشود ایرادی بر هیچ کس وارد نیست.

🙏🏴🚩 @DiNneVeSht
🏴⚔️☮️🕊️🔥دشمنی، پلورالیسم، ایمان، فاطمیه

◀️در دنيای مدرن امروز، خیلی از افراد برای جلوگیری از جنگ و خشونت با توجه به اینکه دشمنی ها ریشه جنگهاست، دست به دامان نظریه پلورالیسم شده اند. ایشان معتقدند حقیقت در یک عقیده واحد وجود ندارد بلکه تمام گروه ها پرتوی از حقیقت را دارند و لذا جایی برای دشمنی باقی نمی ماند. بنابراين مي توان دو‌گروه با عقیده مخالف يكديگر را، بر حق دانست و به عبارت دیگر، دو نفر را که با یکدیگر دشمن هستند را دوست داشت، چون هیچکدام حق کامل نیستند.

◀️پس در فضای دینی گویا می‌شود محبت اهل بیت را داشت اما لزوما نسبت به دشمنان ایشان بیزاری نجست! در حالیکه طبق کثیری از روایات این چنین نیست، مانند روایت منقول از امام صادق علیه السلام که فرمودند: كَذَبَ مَنِ ادَّعَی مَحَبَّتَنَا وَ لَمْ یَتَبَرَّأْ مِنْ عَدُوِّنَا (دروغ می‌گوید کسی که ادعای محبّت ما را می‌کند ولی از دشمنان ما تبرّی و بیزاری نمی‌جوید بحار، ج ٢٧،‌ص ٥٩)

◀️اما نکته اینجاست که مفهوم پلورالیسم حداقل در دو شاخه رفتار و اعتقاد مورد بحث است؛ یکی مورد قبول دین و دیگری مورد نقد دین است. پلورالیسم در ساحت رفتار از یک زندگی مسالمت امیز و بدون جنگ و درگیری بین پیروان ادیان صحبت می کند. نگرشی که دین اسلام هم در آیاتی از قرآن بر آن تاکید دارد؛مانند آیه ۶۴ سوره آل عمران: قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْا إِلَىٰ كَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ أَلَّا نَعْبُدَ إِلَّا اللَّهَ وَلَا نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَلَا يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللَّه … (بگو ای اهل کتاب! بیایید به سوی سخنی که میان ما و شما یکسان است، که جز خدا را نپرستیم، و چیزی را شریک او نسازیم، بعضی از ما بعضی دیگر را به جای خدا به خدایی نگیرد.) و یا آیه ۶۱ سوره انفال: وَ إِنْ جَنَحُوا لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَها وَ تَوَكَّلْ عَلَى اللَّـهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (و اگر برای صلح تمایل نشان دادند، تو نیز به آن تمایل نشان ده و بر خدا توکّل کن؛ زیرا اوست که بسیار شنوا و داناست.)

◀️اما روایاتی مشابه کلام امام صادق علیه السلام که بیانگر امری قلبی و اعتقادی است؛ با نظریه پلورالیسم رفتاری منافاتی ندارد. لذا حضرت در عین توجه به پلورالیسم رفتاری قائل به پلورالیسم اعتقادی به مفهوم بر حق دانستن همه ادیان و اعتقادات نیستند.

◀️البته در مواردی که صحبت از اهل بیت علیهم السلام می باشد؛ اختلاف بین دو انسان معمولی یا اختلاف نظر شخصی مطرح نیست؛ بلکه پای حجت الهی در میان است. باید توجه داشت وقتی اختلاف میان دو انسان عادی پیش می اید؛ می‌تواند ملقمه ای از درست  و غلط ها در هم آمیزد و نتوان بطور کامل قضاوتی نمود و طرفی را برگزید و در نهایت بی طرفی را اختیار کرد؛ اما زمانی که یکطرف حجت الهی باشد کاملا طرف حق و باطل مشخص است.

◀️در ضمن در تبری که دین معرفی کرده از کسانی تبری جسته میشود که عامل بدعت و گمراهی انسان های بسیاری در طول تاریخ اسلام بوده اند و جرم آنها وارونه کردن حقیقت و ایجاد مانع بر سر راه هدایت و سعادت انسان ها و غصب کردن منصب اولیایی بوده که پیشوایان هدایت و سعادت بوده اند. پس آنها به همه بشریت و انسان ها ظلم و ستم کرده و مانع رشد معنوی و سعادت آنها بوده اند و به همین دلیل از آنها و روش و اعتقادی که ارایه کردند تبری جسته میشود.

◀️با نکات گفته شده می تواند دریافت که چرا در روایتی پیامبراکرم (صلی الله علیه و اله و سلم) در حضور جمعی از أصحاب فرمودند: محکم‌ترین دستگیره ایمان، دوستی و دشمنی در راه خداست و این‌که دوستان خدا را دوست داشته باشی و از دشمنان او بیزار باشی!

◀️بنابراین تولی و تبری جزء دین و یک اصل است و محکمترین دستگیره ایمان می باشد. هرچند ما باید رفتاری مسالمت آمیز با تمام افراد حتی دشمنان خدا داشته باشیم اما در اعتقاد نسبت به آنان تبری داریم. حال احیا فاطمیه را میتوان از این زاویه نگریست.

🏴⚔️☮️🕊️🔥 @DiNneVeSht
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
معضلی به نام عرب ستیزی

@dinnevesht 🎥
🏴😖😡آیا ابراز انزجار همیشه بد است؟

◀️گاهی اوقات، فعل بد و کردار نادرست در وجود یک فرد نهادینه می‌شود. تکرار کارهای مخرب، موجب تثبیت درونی و عادت به بدکاری می‌گردد. همانند بزهکاران، سارقان و آزارگران که معمولاً جوامع، آنان را محدود یا زندانی و حتی اعدام می‌کنند.

◀️آن‌ها انسان‌های نرمالی نیستند که فقط به خاطر خطاهایشان جریمه یا تنبیه شوند. انسان‌های عادی با تذکر یا جریمه رفتار خود را اصلاح می‌کنند اما تبهکاران، وجودشان سرشار از پلیدی و سیاهی است. حضور آن‌ها در جامعه‌ی انسانی خطرناک است و می‌تواند دیگران را دچار مشکل و بحران کند.


◀️این عبارت که «نباید شخصیت افراد را نقد کنیم بلکه تنها اعمال آن‌ها را نکوهش می‌کنیم» در بسیاری اوقات نادرست و مخاطره‌آمیز است. مخصوصا در مورد کسانی که تمام عمرشان را به ظلم و فساد گذرانده‌اند. روش عقلا هم در تمام تاریخ، همواره بر این منوال بوده که آنان را منفور و مستحق شماتت و حتی لعن می‌دانسته‌اند.

◀️اهل بیت(ع) نیز با افراد ناراست‌خو، در ابتدا با مدارا و سپس با شماتت برخورد می‌کردند. افرادی که صراحتاً دم از دشمنی با خدا می‌زدند، در صورت اصلاح‌ناپذیری با مقابله پیامبر و جانشينان ایشان مواجه می‌شدند. برای نمونه در آيه شريفه: «تَبَّتْ یَدا أَبی لَهَب وَ تَبَّ» خداوند شخص ابولهب را مورد نفرین قرار داده، نه فعل او را.

◀️از برجسته ترين افرادِ مستحق لعن، قاتلان حضرت زهرا هستند. کسانی که آگاهانه و عامدانه حقيقت را پنهان داشته و مسیر ضلالت را جایگزین هدایت کردند. آن‌ها در چنین روزهایی، بر در خانه دختر رسول خدا هجوم بردند و آتش برافروختند و امیرمؤمنان را به بند کشیدند و به خیال خامشان نور حقیقت را خاموش کردند. اینان به یقین دشمنان حق هستند و مستحق لعن و نفرین ابدی خواهند بود.

🏴😡😖 @dinnevesht
🏴🕊️📜اظهار موضعی آزادانه با بازخوانی تاریخ

◀️این روزها دمیده شدن در شیپور جنگ، کشتار و نسل کشی که گریبان گیر جهان شده، روح انسانهای آزاده دنیا را جریحه دار کرده است. نسل کشی و کشتار غیرنظامیانی که در غزه توسط اسراییل انجام میشود نشان می دهد؛ جهان بیش از پیش به صلح و رحمت نیاز دارد. البته این داستان مختص اسراییل نیست. در همین منطقه چند سال پیش نسل کشی و جنایاتی توسط داعش که خود را مسلمان میدانند در حال وقوع بود. جنایاتی وحشتناک، توسط مسلمانانی که خدا، پیامبر آنان را نویدبخش صلح و رحمت برای جهانیان معرفی کرده بود!

◀️اما واقعا انسانهای آزاده باید چه موضعی نسبت به این وقایع داشته باشند؟ قطعا یکی از مهم ترین مواضعی که باید گرفته شود جدا کردن مسیر خود از جنگ افروزان و ظالمان عالم است. در این فضا در منطق عقلای عالم اگر کسی با توجه به شرایطش در مقابل ظلم سکوت نکرده و موضع خودش را از ظالمان جدا کند، مورد نکوهش قرار نمیگیرد. اتفاقا بالعکس اگر توانایی داشته باشد و نشانی از انفعال در وجودش منعکس باشد مورد شماتت محافل اجتماعی قرار میگیرد.

◀️امروزه ما نه به عنوان یک مسلمان بلکه به عنوان یک انسان آزاد، اظهار دوری و تنفر نسبت به اعمال ظالمانه صهیونیسها داریم. اما چرا برخی نیز با نام مسلمان یافت میشود که معتقد به صلح کل هستند و گمان دارند اگر از ظلم ظالم بیزار نباشیم، دنیای بهتری خواهیم داشت؟ این افراط و تفریط ها آیا در خود دین اسلام است یا از برداشت هایی که مبنای دینی ندارد؟ و اصلا چرا دینی که پیامبرش؛ خود و خاندان مطهرش را نماد صلح و رحمت معرفی نموده، برخی پیروانش تیغ بر گردن مسلمانان و غیر مسلمانان نهاده و همچون صهیونیستها قصد نسل کشی و کشتار دارند! به راستی نقطه ی آغازین این انحراف بزرگ در اسلام از کجا بوده است؟

◀️در ابتدای اسلام و بلافاصله پس از پیامبر خوانشی خشونت طلبانه در اسلام تعریف شد. خوانشی که جهت تصاحب قدرت، تمام مخالفانش را سرکوب کرده و با آتش زدن خانه تنها دختر پیامبر قصد نسل کشی از خاندان مطهر پیامبر را داشته است. موضعی مشابه امروز صهیونیسم!

◀️حال میتوان بازخوانی تاریخ در ایام فاطمیه را از این منظر دانست؛ توجه به ریشه انحرافی بزرگ در اسلام و تغییر چهره اسلام از یک دین رافت بخش و صلح طلبانه به یک دین خشونت طلب و ظالمانه. فاطمیه اظهار موضعی آزاد اندیشانه نسبت به رفتاری ظالمانه در پوشش و‌ لوای دین است، که از بعد از پیامبر تا به امروزه در جهان اسلام وجود دارد.

🏴🕊️📜 @DiNneVeSht
🫶🤲👏 حمایتگر، آینده نگر

◀️چند لحظه ای برگردید به دنیای کودکی. اینجا خیلی چیزها هست که دلتان می خواهد داشته باشید، دلتان می خواهد همه آنها را به پدرتان بگویید و او هم فوراً برایتان تهیه کند. اصلاً در نظر شما پدر مهربان یعنی پدری که هر چه از او بخواهید بی معطلی برایتان فراهم می کند.

◀️امروز دلتان عروسک و ماشین کنترلی می خواهد، فردا دلتان می خواهد با فندک و کبریت آتش بازی کنید... کمی بگذرد می بینید بعضی بچه ها تبلت دارند، چرا شما نداشته باشید؟ گله و شکایت را از سر می گیرید و از پدرتبلت می خواهید، شما چه می دانید که داشتن تبلت به صلاح هست یا خیر؛ الان تبلت همه ی آرزوی شماست، پس باید به دستش بیاورید. کمی بزرگتر که می شوید خواسته هایتان هم بزرگتر می شود، تلفن همراه می خواهید و نیاز به آن را هم به خوبی توجیه می کنید. چند سال بعد هم شاید موتور بخواهید که در اتوبان ها با آن کیف کنید! و ده ها خواسته ی دیگر .... که در هر زمانی همه آرزویتان می شود و چیزی جز آن نمی بینید و از پدرتان توقع دارید که برایتان فراهم کند.

◀️می دانید همه بچه ها دوست دارند پدری بسیار مهربان داشته باشند، پدری که هر چه می خواهد درجا برایشان تهیه کند و به آن ها «نه» نگوید؛ برای بچه ها این پدر، بهترین پدر دنیا است.

◀️اما پدرفرزندش را خوب می شناسد، به علایق او، سلیقه او و از همه مهمتر نیازهای فرزندش کاملاً واقف است، و اصلاً قبل از اینکه فرزند بگوید، پدر مقدمات نیازها را برآورده می کند. پدر خیرخواه فرزندش است برای همین گاهی اوقات به خواسته های فرزندش جواب رد می دهد. پدر آینده نگر است و گاهی به همین سبب بعضی خواسته ها را دیرتر برآورده می کند. هر عاقلی این روش پدرانه را تحسین می کند، در حالیکه گاهی این روش، برای فرزند بسیار سخت و ناراحت کننده است.

◀️داستان ما و خواسته هایمان از امام زمان علیه السلام همین است. با این تفاوت که امام زمان علیه السلام مهربانترین پدر است و به فرموده امام رضا علیه السلام پدری دلسوز است. ایشان نه فقط به امروز و خواسته هایم، بلکه به آینده ی زندگی ام و به سرانجام این درخواست ها آگاه است. امام زمان علیه السلام نه فقط خیر این دنیا که صلاح هر دو دنیا را برای من میخواهد( درحالی که نهایت آینده نگری ما به همین دنیا ختم می شود.)

◀️پس من خواسته هایم را از امامم درخواست میکنم، و می دانم او صدای مرا می شنود، خواسته ام را می داند، او پدری است مهربان، و در عین حال حکیم، او غنی است، به اذن خدا علم و قدرت الهی دارد، صلاح مرا می داند و در برآورده کردن خواسته هایم خیر مرا می خواهد و این مرا آرام می کند.

◀️نکته دیگر و مهمترین نکته اینکه گاهی در این حاجت خواهی ها و طلبکار بودن ها جایگاهمان را فراموش می کنیم و فقط امام را وسیله ای برای اجابت خواسته هایمان می بینیم! اما امام جایگاه بالاتری هم در این عالم دارد. حتی در جایگاهی بالاتر قرار است ما به فرمان امام باشیم و خود را در جهت رضایت او‌که رضایت خداست، تنظیم کنیم.

🫶🤲👏 @DiNneVeSht
☀️☁️⌚️🔬ما، منجی و‌ ظهور در دنیای مدرن

◀️تمام کتب آسمانی، دورانی را بشارت میدهند که منجی ظهور میکند و ظلمها را از بین برده و این کره خاکی را از عدالت الهی سرشار می سازد. لذاست که ایمان و امید به ظهور مصلح نهایی و منجی آخرالزمان نقطه اشتراک میان تمامی ادیان الهی و بعضا بشری است.

◀️بشارت به ظهور این منجی در کتب تورات و انجیل و نیز جامع تر و کاملتر از آنها در قرآن کریم آمده است؛ «صالح»، «ملک زاده»، «نهالی که از تنه ی یسیّ بیرون آمده»، «خداوند شجاعان»، «پسر انسان» «امیر عظیم» و «ایستاده» از عناوین و عباراتی است که منجی آخرالزمان را در کتب آسمانی معرفی میکنند.

◀️اشارات و بشارات فراوان به موضوع ظهور منجی در ادیان، آن را چنان دارای قوام و استحکام در اعتقادات نموده است که انکارش بر هر ذهن متدینی ناممکن میگردد و اشکالاتی را که بر پیکره اعتقاد به منجی وارد میشود، ضعیف و غیرقابل اعتنا می نماید.

◀️از طرفی دیگر امروزه با دیدن به خاک و‌خون‌کشیده شدن بسیاری از انسانهای بیگناه در جهان و پیکرهای کفن پوش بچه ها در رسانه ها، نیاز به وجود منجی بیشتر احساس میشود.

◀️در چنین فضایی که انسان عقلا و فطرتا منتظر منجی است، اصل اعتقاد به منجی برای دینداران وجود دارد، اما شاید به خاطر طولانی شدن این انتظار و برخی شرایط، سوالاتی دیگر ذهن افراد را درگیر کرده است. بعنوان مثال برخی ظهور موعود را در دنیای مدرن امروزی، یک امر انتزاعی دانسته و یا برخی مکان وقوع ظهور را نه این کره خاکی، که نشئه ای دیگر معرفی میکنند.

◀️اینکه علت این نظرات شخصی چیست میتواند به دلایل مختلفی برگردد؛ از جمله اینکه بنیان های جهان مدرن بر ماترلیالیسیم و انفکاک و قطع از آسمان، و هرگونه امور غیبی بنیان نهاده شده است. در این حالت یک انسان مدرن اما متدین بعضا سخت میتواند بین برخی مفاهیم دینی مورد قبولش که بر اصولی فرامادی بنا نهاده شده (مانند ظهور منجی) و‌سبک زندگیش که کاملا مادی است سازگاری ایجاد کند.

◀️اما شواهد و قرائنی بسیاری که در کتب الهی و روایات و احادیثی که، محل ظهور و دنیای پس از آن را در مکانهایی آشنا بر روی همین کره خاکی (فلسطین، وادی یهوشافاظ، مکه، مدینه، کعبه، شام، عراق، ذی طوی، کربلا، کوفه، بیداء و ...) میدانند، مبین واقعی بودن ظهور در همین دنیا هستند. و یا شواهدی چون حدیث امام محمدباقر علیه السلام که فرمودند: قائم علیه السلام از حومه ذو طوی با سیصد و سیزده نفر از اهل بدر فرود می آید تا پشت بر حجر می گذارد و پرچم پیروز را به اهتزاز در می آورد، ظهور را نه امری انتزاعی و یا در نشئه ای دیگر، که یک اتفاق بزرگ در همین دنیا میداند.

◀️لذا به نظر میرسد اصل این سوالات وقتی برای انسان متدین مدرن پیش می آید که نمیتواند بین مفاهیم غیبی و معنوی دین و بروز این مفاهیم در دنیای مدرن امروزی که مبتنی بر مادیگرایی است، پیوندی ایجاد کند. در حالیکه همانطور که ذکر شد، شرط دینداری اعتقاد به عالم غیب است (الذین یومنون بالغیب آیه ۳ سوره بقره). لذا اعتقاد به غیبت امام زمان (عج) و ظهور ایشان در همین دنیا نه نشئه ای دیگر یکی از همین شروط ایمان است و‌ متون دینی تاکید بر ظهور در همین دنیا دارند، هرچند برخی از اتفاقات و‌کارها در زمان ظهور شاید با اصول اولیه دنیای مدرن مادی امروز مطابقت کامل نداشته باشد.

☀️☁️⌚️🔬 @DiNneVeSht
🔥🙏🤲💪 آتشی در وجود

◀️اگر خانه ما دچار آتش‌سوزی شود و اطلاع‌رسانی به آتش نشانی هم انجام شده باشد، آیا فقط در انتظار مأموران برای مهار آتش می مانیم یا تمام سعی خود را به‌کار می‌گیریم تا از شعله‌ورتر شدن آتش جلوگیری کرده و اگر بتوانیم بخشی از آتش را خاموش کنیم؟

◀️پس تلاش برای یک امر مهم در عین انتظار رسیدن یاری وکمک، یک امر طبیعی است که انسان عاقل آن‌را می‌پسند.
◀️انسان منتظر موعود نیز گرچه منتظر منجی است، اما در زندگی خود دست از تلاش و‌تکاپو بر نمی‌دارد. این ‌میانه‌روی معمولا با دونگاه افراطی و تفریطی مورد انتقاد واقع می‌شود.

◀️در یک نگاه تفریطی مدرن، منفک از ارتباط بین انسان و خداوند، دعاکردن امری بیهوده است و پیشرفت علوم، انسان امروزی را بی‌نیاز از دعا و درخواست از خدا کرده است. حال این خواستن از خدا برای شفای بیماری باشد، یا آمدن منجی! پس اصلا دعا کردن برای آمدن منجی معنا ندارد و انسان باید خود مشکلش را حل کند، بدون آن‌که امیدی به آمدن منجی ادیان داشته باشد.

◀️اما در یک نگاه افراطیِ بعضا رهبانیتی نیز انسان متدین در برابر اتّفاقات جهان قبل از ظهور، قدرتی ندارد و باید فقط دعا کرده و منتظر باقی بماند.

◀️بررسی عمیق متون دینی به ما نشان‌می‌دهد که هر دوی این نگاه ها اشتباه است، زیرا اولا انسان متدین خدا را هرلحظه در زندگی خود می‌یابد، لذا هرچند تلاش می‌کند اما همواره نیم نگاهی هم به آسمان دارد و به نصرت خدا امیدوار.

◀️در دیگر سو دین اسلام نه تنها گوشه گیری، رهبانیت و عبادت بدون تلاش را مذموم شمرده، بلکه کوشش در کسب روزی حلال و فعالیت های اجتماعی را نیز هر چند ظاهر دینی نداشته باشد، اما با نیت رضایت الهی، عبادت محسوب می کند. لذا انسان منتظر در دوران غیبت انسانی فعال و پویا است.

◀️دین اسلام تأکید دارد که هر شیعه منتظر باید بکوشد همان طور که به طاعات الهی مانند نماز و روزه و سایر احکام عمل می‌کند، در فعالیت های اجتماعی و شغلی خود نیز جدیت داشته باشد و در جامعه در تلاش و ‌تکاپو و خیر رسانی باشد. تاثیر در جامعه نه تنها در معنای کلان بلکه حتی در مصادیق کوچک هم می‌تواند صادق باشد. جلو گیری از اسراف آب، سیراب کردن حیوانی تشنه، پاکیزه نگه‌داشتن محیط زیست، باز کردن گره‌ای هر چند کوچک از کار دیگران، نیکی به پدر و‌ مادر، مدارا با همسایه و اطرافیان و... همه از مصادیق سفارش‌شده و ممدوح اسلام است.

◀️چنین انتظاری از دید معصومین علیهم السلام افضل اعمال امت معرفی شده و اجر چنین منتظری مانند اجر مجاهد فی سبیل الله است و حتی اگر به دوران ظهور نرسد، مرگ در بستر برای او نیز به مثابه شهادت است.

◀️قطعا غیبت نماینده خدا، محرومیتی بزرگ است و نه تنها جامعه بلکه عالم تکوین و تشریع نیز از عدم حضور امام، متاثر هستند. بسیاری از مشکلات نه تنها اعتقادی بلکه اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و... به خاطر غیبت امام علیه السلام است و حتی اگر ما شیعیان به این نحوه زندگی و مشکلات موجود عادت کرده باشیم اما این عادی شدن از عمق این فاجعه کم نمی‌کند. لذا شیعه منتظر، آتشی در درون دارد که نمی‌تواند فقط منتظر مصلح باشد، بلکه در حد توان و بینشی که دارد در جامعه تلاش و اصلاح می‌کند.

🔥🙏🤲💪 @DiNneVeSht