#ایرانشناسی
❗️اسلام‌شناس معروف لتونی درگذشت

■ یانیس اشوتس، اسلام شناس، پژوهشگر حوزه فلسفه و عرفان اسلامی و مترجم برجسته از دنیا رفت.

■یانیس اشوتس از معدود اسلام شناسان دوره معاصر بود که در عین تسلط بر زبانهای مختلف از جمله لتونیایی، روسی ، فارسی ، عربی و انگلیسی ، در حوزه فلسفه و عرفان اسلامی بویژه آثار و اندیشه های حکما و عرفای ایرانی عصر صفویه به بعد، تحقیقات ارزشمندی را ارائه کرد.

■او مترجم و ویراستار علمی ترجمه روسی آثاری همچون حکمت عرشیه ملاصدرا ،مفتاح الغیب اثر قونوی ، انسان نورانی در تصوف ایرانی و تاریخ فلسفه اسلامی از آثار هانری کربن و همچنین یکی از مترجمین مثنوی معنوی مولوی به روسی بود.یانیس اشوتس همچنین از محققین همکار ترجمه لتونیایی قرآن بود.

■همکاری اشوتس با بنیاد ابن سینا به سال ۲۰۰۷ برمی گردد و تاکنون ۲۲ پروژه پژوهشی با مشارکت وی انجام شده است .از پروژه های مهم بنیاد با همکاری پروفسور اشوتس تولید و نشر سالنامه فلسفی عرفانی "اشراق " بود که تا به حال نه شماره آن منتشر شده و شماره دهم در دست انتشار است. / بنیاد ابن سینا

@IRAS_INSTITUTE

#ایرانشناسی
❗️ایلیا گرشویچ؛ ایرانشناس روس‌تبار و متخصص زبان‌های ایرانی

ایلیا گرشویچ (۱۹۱۴- ۲۰۰۱) ایران‌شناس نامدار روس‌تبار بود. پدر و مادر ایلیا گرشویچ از روس‌هایی بودند که به آلمان مهاجرت کرده بودند. در گیرودار جنگ جهانی اول پدر و مادر گرشویچ به سویس می‌روند و ایلیا در زوریخ زاده می‌شود. او تحصیل خود را از ۱۹۳۳ م. دانشگاه رم آغاز کرد و سپس برای تحصیل به انگلستان رفت. از ۱۹۴۸ م. او نخستین دانشیار درس‌های مربوط به ایران در دانشگاه کمبریج گردید. در ۱۹۶۷ م. او به عضویت آکادمی بریتانیا درآمد و چندی پس از آن عضو آکادمی روسیه هم شد. از مطرح‌ترین کارهای گریشویچ پژوهش‌هایی بر روی بشاکردی از زبانهای جنوب ایران بود. از این گذشته او بر روی زبان‌شناسی تطبیقی زبان‌های اوستایی، سغدی، آسی و عیلامی کار کرده‌بود. وی پژوهش‌هایی هم بر مزدیسنا و تاریخ روزگار هخامنشیان هم داشت. گرشویچ درسال ۲۰۰۱ م. درکمبریج درگذشت.

🌐تهیه شده در تحریریه ایراس
http://iras.ir/?p=2073

@IRAS_INSTITUTE

#ایرانشناسی #فرهنگی
❗️میخاییل باگالوبوف؛ ایرانشناس فعال روسی

میخاییل نیکلایویچ باگالوبوف در ۲۴ ژانویه ۱۹۱۸ در شهر کی‌یف متولد شد و در ۲۵ نوامبر ۲۰۱۰ میلادی در شهر سنت پترزبورگ درگذشت. وی دانشمند زبان‌شناس و ایران شناس؛ عضو آکادمی علوم روسیه بود. پدر باگالوبف عضو معلمین مدرسه در نیژگارودسکی و مدرسه علوم مذهبی مسکو بود. مادرش اولگا نیکولایونا نیز معلم موسیقی بود. میخاییل باگالوبوف در مدرسه شهر نیژنی نووگورود درس خواند (۱۹۲۵—۱۹۳۵) و در ژوئن ۱۹۴۱ با موفقیت توانست دانشکده شرق‌شناسی دانشگاه دولتی لنینگراد را به اتمام برساند. او در گروه ایران‌شناسی تحصیل می‌کرد و برای کار کردن به عنوان معلم به سیستم‌های آموزشی وزارت دفاع فرستاده شد.او در آنجا به درجه کاپیتانی نائل آمد.

در فاصله سال‌های ۱۹۴۴ الی ۱۹۴۶ به عنوان استاد گروه ایرانشناسی دانشکده زبان‌شناسی دانشگاه دولتی مسکو مشغول به تدریس شد و با نظر آ. آ. فریمن در اول سپتامبر ۱۹۴۶ میلادی به عنوان استاد ارشد در دانشگاه دولتی سن پترزبورگ به عنوان استاد گروه ایران دانشکده شرق‌شناسی انتخاب گردید. در فاصله ده سال یعنی ۱۹۸۱ الی ۱۹۹۱ میلادی ریاست گروه ایران‌شناسی را بر عهده داشت و در کل حدود سی سال رئیس اداره آموزش دانشکده شرق‌شناسی دانشگاه دولتی سن پترزبورگ بود. او از معاونین بخش زبان و ادبیات آکادمی علوم روسیه بود و در عین حال ریاست بخش شرق‌شناسی کمیسیون انجمن جغرافیایی روسیه را بر عهده داشت.

باگالوبوف در اول ژانویه ۱۹۶۶ به عنوان عضو ناظر بخش زبان و ادبیات آکادمی علوم شوروی انتخاب شد و در سال ۱۹۹۰ میلادی هم به عنوان عضو اصلی بخش زبان و ادبیات آکادمی علوم شوروی و در شاخه زبانشناسی انتخاب گردید. باگالوبوف در سال ۲۰۰۷ میلادی به عنوان نامزد دریافت جایزه دانشمند تأثیرگذار آکادمی علوم روسیه توسط بنیاد توسعه علوم بومی انتخاب گردید. او متخصص در زمینه زبان فارسی کهن و زبان فارسی امروزی بود، در عین حال علاقه وافری به مطالعات تاریخی و مقایسه‌ای و تاریخ‌نگاری در زمینه یادگیری زبان فارسی، تاریخ‌نگاری دستور زبان و دیگر بخش‌ها داشت.

باگالوبوف در زمینه ادبیات فارسی حدود دویست اثر علمی برجا گذاشته است که از بین آن‌ها می‌توان به ضمایر شخصی در زبان خورمزیسکی، سعدی نامه‌های کوه مغان، (مجموعه اطلاعات زبانی)، زبان یاگنوبسکی، یکی از اصلی‌ترین مطالعات حوزه زبان‌شناسی ایرانی (در پنج جلد) نام برد. از مهم‌ترین آثار علمی این حوزه که نقش مهمی در توسعه زبان‌شناسی فارسی داشت می‌توان به رمز گشایی از نامه‌های زبان‌های سوگدی و خوارزمی یا حتی نوشته‌های منحصر به فرد زبان آرامی را نام برد که این دانشمند به آن‌ها همت گمارد. نویسنده و ناشر آثاری در زمینه ایران‌شناسی که باعث نشر و گسترش زبان‌شناس و خط‌شناسی قدیمی ایرانی گردید و سیستم‌های مختلف نوشتار ایرانی را مورد مطالعه قرار داد، و بسیاری از این آثار نه تنها برای ایران‌شناسی بلکه برای مطالعات مربوط به زبان‌های هند و اروپایی نیز مهم هستند؛ و باعث شناخت هرچه بیشتر و بهتر تاریخ و روح فرهنگی مردمان مرکز و جنوب آسیا می‌شوند.

http://iras.ir/?p=2089

🌐تهیه شده در تحریریه ایراس

@IRAS_INSTITUTE

#ایرانشناسی #فرهنگی
❗️نینا پیگولوسکایا؛ شرق‌شناس مطرح شوروی

نینا ویکتوروونا پیگولوسکایا (زاده ۱۳ ژانویه ۱۸۹۴ در سن پترزبورگ - درگذشته ۱۷ فوریه ۱۹۷۰ در لنین‌گراد) خاورشناس روس و متخصص تاریخ خاورمیانه و شرق نزدیک و بیزانس در اوایل سده‌های میانه بود.

او در سن پترزبورگ در خانواده‌ای صاحب نام که چندتن از آنان از محققان و دانشمندان روسیه بودند، زاده‌شد. در آغاز به فراگیری تاریخ و زبان‌های باستانی (یونانی و لاتینی) در دانشگاه سن پترزبورگ پرداخت و به‌دنبال آن مطالعات خود را درباره شرق در همین دانشگاه ادامه داد و در زبان‌های سامی مانند عبری و آرامی و سریانی و امهاری تخصص یافت و بعدها زبان عربی را نیز فراگرفت. افزون بر این او با چند زبان زنده اروپایی یعنی انگلیسی و آلمانی و فرانسه و ایتالیایی نیز آشنایی داشت.

پیگولوسکایا در ۱۹۱۸ دوره کلاس‌های بستوژف را به پایان رساند و در ۱۹۲۲ در رشته خاورشناسی از دانشگاه پتروگراد درجه دکتری گرفت. میان سال‌های ۱۹۲۱ تا ۱۹۲۸ در کتابخانه عمومی لنین‌گراد و ۱۹۳۸ در مؤسسه مطالعات خاورشناسی (در فرهنگستان علوم اتحاد جماهیر شوروی) به کار اشتغال داشت. از ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۱ و نیز از ۱۹۴۴ تا ۱۹۵۱ در دانشگاه لنین‌گراد تدریس می‌کرد. در ۱۹۴۶ به‌عنوان عضو وابسته فرهنگستان علوم اتحاد جماهیر شوروی برگزیده شد و در ۱۹۵۲ نیابت ریاست انجمن روسیه و فلسطین و سردبیری مجموعه فلسطین را عهده‌دار گردید. پیگولوسکایا در ۱۹۶۰ به عضویت انجمن آسیایی فرانسه درآمد. او به دریافت سه نشان و مدال‌های متعدد نایل شد.

پیگولوسکایا عمدتاً به عنوان تاریخ‌نگار و متخصص تاریخ خاورمیانه و روم شرقی در اوایل سده‌های میانه شناخته شده‌است. مطالعات وی بیشتر درباره تاریخ، آثار سریانی، فئودالیسم و خاستگاه آن، نظام اقتصادی-اجتماعی و گسترش فرهنگی شام، عربستان، ایران، و بیزانس در سده‌های میانه بود. وی برآن بود که تبیین ویژگی‌های دو نظام برده‌داری و فئودالی در خاور نزدیک در حکم کلید حل مسائل تاریخی این نواحی در سده‌های سوم و هفتم میلادی است. او به موضوعاتی چون تاریخ اجتماعی و سیاسی ایران، روابط ایران و بیزانس، نهضت مزدکیان، مسیحیان ایران، جغرافیا و سازمان‌های اقتصادی، بازرگانی و تولیدی ایران در دوره ساسانی و مناسبات فئودالی و چگونگی ظهور آن، اقطاع، نظام ارضی و راه ابریشم پرداخته‌است.

در واقع، او وارث دیدگاه و نظام فکری غالب محققان شوروی سابق است و در بررسی موضوعات و رویدادهای تاریخی به گذر از مرحله برده‌داری به فئودالیسم، و بروز مناسبات فئودالی در نتیجه تشدید تضادهای طبقاتی قائل است. با این حال، تحقیقات وی دارای اهمیت بسیار است، زیرا توانایی او در استفاده از زبان‌های باستانی و جدید سبب می‌شد تا بتواند منابع را دقیق بررسی کند و در نتیجه‌گیری‌ها، بر اسناد و مدارک مشخص تاریخی تکیه کند؛ کمتر کسی توانسته‌است چون او به این موضوعات با نگاهی جامع و چندجانبه بپردازد.

http://iras.ir/?p=2092
🌐تهیه شده در تحریریه ایراس

@IRAS_INSTITUTE

#ایرانشناسی
❗️اقرار علی‌یف؛ ایرانشناس آذربایجانی که مورد غضب ناسیونالیست‌ها و پانترک‌ها قرار گرفت

🔹ایراس - اقرار علی‌یف متولد ۱۴ مارس ۱۹۲۴ م. در باکو و درگذشته ۱۱ ژوئن ۲۰۰۴ ، مورخ اهل شوروی و جمهوری آذربایجان بود. علی‌یف مؤلف بیش از ۱۶۰ مقاله و کتاب است. بیش‌تر کتاب‌های وی به ماد و امپراتوری ماد و آتروپاتن اختصاص دارد. او جزو دانشمندان ترک زبان جمهوری آذربایجان است که معتقد بر ایرانی زبان بودن ماد و آتروپاتن بود.

🔸پروفسور اقرار حبیب اوغلو علی‌یف در سال ۱۹۴۵ م. دانشکدة تاریخ به نام س.م. کیروفِ دانشگاه دولتی آذربایجان را به پایان رساند. او در میان سال‌های ۱۹۴۷-۱۹۴۵ استاد دانشگاه دولتی آذربایجان بود. علی‌یف به مدت هشت سال از ۱۹۴۷ تا ۱۹۵۵، نخست استاد و سپس مدیر کرسی تاریخ دنیای قدیم و سده‌های میانه انستیتوی تعلیم و تربیت دانشگاه دولتیِ غیرحضوری آذربایجان بود. همزمان او از سال ۱۹۴۵ در انستیتیوی تاریخ آکادمی علوم جمهوری شوروی سوسیالیستی آذربایجان مشغول به کار بود و از سال ۱۹۵۷ در همانجا به ریاست شعبة تاریخ قدیم آذربایجان برگزیده شد.

🔹اقرار علی‌یف از سال ۱۹۷۸ در سمت مدیر انستیتوی تاریخ آکادمی علوم جمهوری شوروی سوسیالیستی آذربایجان انجام وظیفه نمود. او در زمان زندگی خود به عنوان یکی از نامدارترین شرق‌شناسان اتحاد جماهیر شوروی و یکی از مادشناسان برجسته شناخته می‌شد. علی‌یف خط‌های میخی سومری، اکدی، آشوری و فارسی باستان را می‌خواند و به زبان‌های باستانی تسلط داشت. او در همایش‌های بین‌المللی زیادی شرکت کرده و سخنرانی‌هایی ایراد نموده و آثار ارزندة بسیاری از خود بر جای گذاشته است.

🔸نخستین اثر جدی اقرار علی‌یف تاریخ پادشاهی ماد در سال ۱۹۵۶ م. به پایان رسید. در حالی که او در آن هنگام تنها ۳۲ سال داشت. ویراستار اثر او خاورشناس نامدار روس واسیلی واسیلیویچ استرووه (۱۹۶۵-۱۸۸۰) بود که درباره کتاب و نویسنده آن چنین گفته: تاریخ ماد یکی از نخستین آثار بزرگ در علوم شوروی در حوزه یاد شده از شرق‌شناسی و نشانی از هوش سرشار و دانش فراوان نویسنده آن است.

🔹اقرار علی‌یف پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و استقلال جمهوری آذربایجان به مناسبت دگرگونی‌های سیاسی ـ اجتماعی در آن کشور و رشد سریع ناسیونالیسم افراطی در آنجا، در اوج پختگی و خلاقیت خانه‌نشین شد و مورد بی‌مهری قرار گرفت و آراء و عقاید علمی او از سوی محافل پان‌ترکیست و وارونه‌تاریخ‌نگاران تخطئه شد. آنان که آن پایه از مایه علمی را نداشتند که آرای او را به روش علمی نقد کنند از طرق دیگر بر ضدِ او وارد کار شده و حتی تا بدانجا پیش رفتند که این دانشمند برجسته را که هرگز خلاف حقیقت قلم نزده و با شجاعت و شهامت بی‌نظیر علمی حاکم بر افکار و اندیشه خویش حقایق را بازگو نمود، دشمن ترکان دانستند.

🔸دامنه حملات به اقرار علی‌یف به بهانه نوشته‌های مستند و آرای علمی‌اش درباره مادها و تاریخ آذربایجان محدود به جمهوری آذربایجان نشده و او در ایران نیز مورد خشم و کینه همفکرانِ گروه باکو قرار گرفت. یکی از همین وارونه تاریخ‌نگاران در نوشته‌ای، علی‌یف را متهم کرد که: «تاریخ آذربایجان را دانسته و یا نادانسته به گمراهی و بیراهی کشانده» و سپس افزوده: «علی‌یف پیرو یک نظریه انحرافی و چنانچه روشن‌تر بگوئیم او یک طلبه افسون شدة "آریائیسم" بود»

🔹این دانشمند و شرق‌شناس برجسته پس از یک زندگی پر بار و بر جای گذاشتن چندین جلد کتاب و ده‌ها مقاله آکادمیک، علمی، مهم و درخور توجه، سرانجام در سال ۲۰۰۴ در شهر باکو چشم از جهان فروبست.

📌به «ایراس» بپیوندید:
📎تلگرام
https://t.me/joinchat/TwVmEsJtqEJZ8fNu

📎اینستاگرام:
https://www.instagram.com/iras_institute/

IRAS.IR
@IRAS_INSTITUTE

#ایرانشناسی
❗️ژانت لازاریان؛ پژوهشگر و روزنامه نگار فعال ارمنی در تهران

ژانت دیگرانوهی لازاریان (زاده ۱۳۱۹ در تهران - درگذشته ۴ شهریور ۱۳۹۳ در تهران) پژوهشگر، روزنامه‌نگار و گالری‌دار ایرانی ارمنی‌تبار بود.

وی از خانواده‌ای مهاجر ارمنی از اهالی نخجوان در سال ۱۳۱۹ خورشیدی (۱۹۴۰ میلادی) در تهران متولد شد. تحصیلات ابتدایی را در تهران و اصفهان گذراند. سپس در رویال کالج لندن ادامه تحصیل داد. ژانت لازاریان در سال ۱۳۴۲ خورشیدی نخستین منتقد موسیقی ایران در مجله فردوسی بود. مقالاتش از سال ۱۳۴۶ خورشیدی در نشریات مهم فرهنگی و هنری منتشر شده‌است. ده سال مسئول صفحه فرهنگی - هنری روزنامه انگلیسی زبان تهران ژورنال بود و در جشنواره‌های مهم فیلم و موسیقی شرکت کرد و با گزراش‌ها و مقالات خود علاقه‌مندان را در جریان تحولات هنری جهان قرار داد.

ژانت لازاریان علاوه بر فعالیت‌های هنری و مطبوعاتی، در اندیشه تدوین (دانشنامه ایرانیان ارمنی) بود که سرانجام منتشر شد. در دوران روزنامه‌نگاری خود، ژانت لازاریان مصاحبه‌هایی با شخصیت‌های فرهنگی مانند ویلیام سارویان، کتی بربریان، زوبین مهتا، هربرت فن کارایان، آرام خاچاتوریان، آرنو باباجانیان، امیلی گیلس، پیتر بروک و یرژی کرتوفسکی انجام داد. وی مدیر مسئول «نگارخانه لازار» در خیابان دروس تهران بود.

در سال ۱۳۷۷ خورشیدی به دعوت کنگره بین‌المللی جهانی زنان ارمنی در پاریس تنها روزنامه‌نگار ارمنی ایرانی بود که در بخش روزنامه نگاران شرکت نمود. او در طی دهه‌های گذشته در ترتیب دادن نمایشگاه‌های خصوصی از نقاشان معاصر پیشگام بود و دبیر نمایشگاه هنرمندان معاصر ارمنستان در موزه هنرهای معاصر تهران در سال ۲۰۰۱ میلادی و همچنین موزه ملی ارمنستان بود. وی در روز سه شنبه، چهارم شهریور ۱۳۹۳ (۲۶ اوت ۲۰۱۴ میلادی)، در سن ۷۴ سالگی و در پی بیماری در منزلش در تهران در گذشت و روز جمعه هفتم شهریور (۲۹ اوت) در «آرامستان بوراستان»، به خاک سپرده شد.
http://iras.ir/?p=2601
📌به «ایراس» بپیوندید:
📎تلگرام
https://t.me/joinchat/TwVmEsJtqEJZ8fNu

📎اینستاگرام:
https://www.instagram.com/iras_institute/

@IRAS_INSTITUTE

#ایرانشناسی
❗️ادوین گرانتووسکی؛ ایرانشناس روس و متخصص تاریخ ایران باستان

ادوین آرویدویچ گرانتووسکی (متولد ۱۶ فوریه ۱۹۳۲ در مسکو؛ مرگ در ۲۸ ژوئن ۱۹۹۵ مسکو) ایراشناس روسی لتونی‌تبار بود. گرانتووسکی از دانشکده تاریخ دانشگاه مسکو در ۱۹۵۴ فارغ‌التحصیل شد. از ۱۹۵۵ تا پایان عمرش، در ئفتر مسکوی آکادمی علوم شرق‌شناسی شوروی سابق کار می‌کرد. او در سال ۱۹۶۹ رئیس بخش باستان شرق‌شناسی شد.

گرانتووسکی متخصص تاریخ قبایل باستانی ایرانی (بویژه مادها، پارس‌ها و سکاها) و تمدنشان بود. تحقیقات او بر پایه کتیبه‌های اکدی و اورارتویی، متون ایرانی در دوره‌های مختلف و منابع کلاسیک برای داده ها و مدارک باستانشناسی، نژادشناسی و فولکلور بود. او حدود صد اثر منتشر کرده‌است. اولین کتابش درباره تاریخ قبایل ایرانیان در آسیای غربی از نیمه قرن نهم تا نیمه دوم قرن هشتم پ.م بود.

در کتابش و مجموعه مقالاتش، نویسنده نشان داده است که قبایل ایرانی در هزاره پ.م. در سراسر ایران پخش شدند و در نیمه دوم قرن هشتم پ.م اکثریت جمعیت ساکن در نواحی غربی ایران را تشکیل دادند. اگرچه تا قرن هفتم پ.م. از نظر سیاسی آن‌ها وابسته به ایلام، آشور، اورارتو و منائیان بودند. کتابی که بعد از مرگش منتشر شد (ایران و ایرانیان پیش از هخامنشی که در دست انتشار است) با سرزمین ایرانیان و تاریخ آن‌ها از مشتق شدنشان از هندوایرانی‌ها تا تشکیل امپراتوری هخامنشی سروکار دارد.

نویسنده درباره گاهشماری ماد، مطالعات تکوینی گاهشماری شفاهی یونانی تجدیدنظر کرده و سزاواری و زیانهایش را ارزیابی کرده و وابستگی هرودوت بر اسلاف را نشان داده است.
http://iras.ir/?p=2604
📌به «ایراس» بپیوندید:
📎تلگرام
https://t.me/joinchat/TwVmEsJtqEJZ8fNu

📎اینستاگرام:
https://www.instagram.com/iras_institute/

@IRAS_INSTITUTE

#ایرانشناسی
❗️ایگور دیاکونوف؛ خاورشناس سرشناسی که متخصص خوانش الواح باستانی بود

🔹ایگور میخایلوویچ دیاکونوف (زاده ۳۰ دسامبر ۱۹۱۴ در پتروگراد – درگذشت ۲ مه۱۹۹۹ م. در سنت پترزبورگ) خاورشناس بین‌المللی اهل روسیه و یکی از بهترین پژوهشگران در زمینه مطالعات شرق نزدیک باستان بود. او عضو آکادمی بریتانیا، عضو افتخاری انجمن سلطنتی آسیایی بریتانیای کبیر و ایرلند و انجمن شرق‌شناسی آمریکا و فرهنگستان هنر و علوم آمریکا و عضو کمیته مشورتی دانشنامه ایرانیکا و عضو مجموعه کتیبه‌های ایرانی بود. او همچنین مدرک دکترای افتخاری از دانشگاه شیکاگو داشت.

🔸در طول دهه ۱۹۲۰ میلادی، دیاکونوف دو بار در شهر اُسلو زندگی کرد، جایی که پدرش میخائیل الکسویچ دیاکونوف برای مأموریت‌های تجاری شوروی در آن‌جا کار می‌کرد. مادرش پزشکی خوانده‌بود اما عمدتاً همه عمرش را در خانه گذراند. برادر بزرگ‌ترش، میخائیل میخائیلویچ دیاکونوف (۱۹۰۷–۱۹۵۴) پژوهشگر برجسته‌ای در رشته تاریخ و باستان‌شناسی ایران بود.

🔹در سال ۱۹۳۸ میلادی، دیاکونوف از دانشگاه لنین‌گراد فارغ‌التحصیل شد، او در آن‌جا همراه با آشورشناس برجسته، الکساندر پاولویچ ریفتین (۱۹۰۰–۱۹۴۵) تحصیل می‌کرد. پس از فراغت از تحصیل، در گروه شرق نزدیک باستان در موزه دولتی ارمیتاژ در لنین‌گراد استخدام شد و تا سال ۱۹۴۱ میلادی، در طول جنگ جهانی دوم و هنگامی که آلمان به شوروی حمله کرد، در آن‌جا مشغول به کار بود. از سال ۱۹۴۶ تا ۱۹۵۰ میلادی، زبان‌های اکدی و سومری و تاریخ میان‌رودان باستان را در دانشگاه لنین‌گراد آموخت و سپس تا سال ۱۹۵۹ میلادی، در گروه شرق نزدیک باستان در موزه ارمیتاژ به‌عنوان موزه‌دار مجموعه الواح میخی کار کرد. از سال ۱۹۵۳ میلادی تا زمان مرگ وی در سال ۱۹۹۹ میلادی، او پژوهشگر ارشد شعبه لنین‌گراد/سنت پترزبورگ مؤسسه مطالعات شرقی در آکادمی علوم شوروی روسیه بود.

🔸دیاکونوف می‌توانست متون را به زبان‌های سومری، اکدی، عبری، ایلامی، هیتی، هوری و اورارتویی بخواند؛ او متون شرق نزدیک باستان را در دوره‌ها و انواع مختلف مطالعه کرد، از هزاره سوم پیش از میلاد تا پایان دوره هخامنشی در سده چهارم پیش از میلاد. موضوعات آثار او زبان‌ها و فرهنگ‌ها، همراه با نژادشناسی، سیاست و تاریخ اجتماعی و اقتصادی شرق نزدیک باستان و آسیای مرکزی را شامل می‌شد.

🔹او مجموعه قوانین سومری، بابلی و آشوری را همراه با یادداشت‌های دقیق ترجمه کرد. وی همچنین متون اصلی اسناد اقتصادی و نامه‌های روزمره ناشناخته به خط میخی از پادشاهی اورارتو را ویرایش، آوانویسی و ترجمه کرد. بسیاری از این اسناد در طول کاوش‌های باستان‌شناسی در کارمیر بلور در ارمنستان یافت شده‌بودند و خواندن آن‌ها دشواری‌های بسیاری به‌همراه داشت.

🔸او همراه با سرگی آناتولیویچ استاروستین، نشان دادند که زبان‌های هوری و اورارتویی با زبان‌های داغستانی ارتباط دارند. یکی از کتابهای او نیز شامل بررسی دقیق و توصیف سیستماتیک زبان‌های آسیای غربی است. دیگر آثار زبان‌شناسانی دیاکونوف عبارتند از مطالعات تطبیقی زبان‌های حامی و سامی و بازسازی آوایی، ریخت‌شناسی و واژگانی آن‌ها و همچنین تجزیه و تحلیل تشابهات میان زبان اکدی و زبان‌های غیرمکتوب کوشی. دیاکونوف به همان اندازه نیز در واژه‌شناسی، تاریخ و زبان‌شناسی ماهر بود و ترجمه‌های استادانه‌ای از آثار ادبی مربوط به کتاب مقدس و آثار سومری، بابلی و آشوری ارائه داده‌است.
http://iras.ir/?p=2607
📌به «ایراس» بپیوندید:
📎تلگرام
https://t.me/joinchat/TwVmEsJtqEJZ8fNu

📎اینستاگرام:
https://www.instagram.com/iras_institute/

@IRAS_INSTITUTE

#ایرانشناسی #فرهنگی
❗️ویرا راستورگویوا؛ زبانشناس و ایرانشناس مطرح شوروی

🔻ویرا سرگییونا راستورگویوا ایران شناس و تاجیک شناس مطرح شوروی بود که دکترای زبان‌شناسی داشت و با تخصص گویش‌شناسی مدرن تاجیک، اولین مدیر بخش زبان‌های ایرانی مؤسسه زبان‌شناسی آکادمی علوم روسیه بود. او برنده جایزه دولتی به اسم ابو علی سینا شد و نشان شوالیه «دوستی» را از آن خود کرد.

🔻راستورگویوا در سال ۱۹۱۲ میلادی در استان لیپتسکوی در روسیه تزاری به دنیا آمد. او در سال ۱۹۳۸ م. از دانشکده زبان‌شناسی دانشگاه دولتی لنینگراد فارغ‌التحصیل شد و از سال ۱۹۴۲ م. بعد از جنگ جهانی دوم و محاصره شهر لنینگراد، در دانشگاه تاجیکستان شروع به تدریس کرد. وی سال‌های ۱۹۴۵ تا ۱۹۵۳ را به تدریس در دانشگاه دولتی مسکو گذراند و از سال ۱۹۵۳ تا ۱۹۶۰ در مقام مدیر گروه رشته زبان‌های ایرانی در مؤسسه زبان‌های شرقی دانشگاه دولتی مسکو مشغول به کار بود. او در سال ۲۰۰۵ در سن ۶۵ سالگی از دنیا رفت.

🔰 مهمترین آثار راستورگویوا:
*مطالعه و مقایسه گویش‌های تاجیکی در سال ۱۹۶۴
*مطالعه ساختار گرامری زبان تاجیکی در سال ۱۹۴۹
*گردآوری فرهنگ لغت روسی تاجیکی در سال ۱۹۴۹
*مطالعه زبان بلوچی در سال ۱۹۶۶
*مطالعه زبان‌های مردم اتحادیه جماهیر شوروی


http://iras.ir/?p=2957
📌به «ایراس» بپیوندید:
📎تلگرام
https://t.me/joinchat/TwVmEsJtqEJZ8fNu

📎اینستاگرام:
https://www.instagram.com/iras_institute/

@IRAS_INSTITUTE

#ایرانشناسی #فرهنگی
❗️یوری روبینچیک؛ ایرانشناسی که فرهنگ لغتش ماندگار شد

یوری آرانوویچ روبینچیک( ۱۰ نوامبر ۱۹۲۳ – ۱۶ دسامبر ۲۰۱۲) ایران‌شناس و زبان‌شناس روسی بود. روبینچیک که از ۱۷سالگی در جنگ جهانی دوم در قامت یک سرباز به میدان نبرد رفته بود، بعدها گرایش زبان‌های شرقی را برای تحصیل انتخاب نمود و از بین آنها فارسی را برگزید. روبینچیک در سال ۱۹۵۳ م. از رساله خود با عنوان «جملات مرکب در زبان فارسی امروز» دفاع کرد و هفت سال بعد (۱۹۶۰) کتاب زبان فارسی معاصر را نوشت. پس از آن، به‌عنوان استاد زبان فارسی در سراسر شوروی شناخته شد. او مؤلف بیش از ۱۰ کتاب و ۱۵۰ مقاله علمی بود. یک فرهنگ فارسی به روسی دو جلدی از روبینچیک بر جای مانده که دانشجویان این حوزه تا به امروز از آن بهره می برند.

آثار:
فرهنگ‌نویسی برای زبان فارسی، یوری آرونوویچ روبینچیک، ترجمه محسن شجاعی، با یادداشت‌های علی‌اشرف صادقی، تهران: بهار، ۱۳۹۷
دستور زبان ادبی معاصر فارسی، مریم شفقی (مترجم)، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، ۱۳۹۲
دوره مقدماتی آموزش زبان فارسی، با مشارکت گرانت واسکانیان، ۱۹۵۱
جملات مرکب در زبان فارسی معاصر
فرهنگ لغت دوجلدی فارسی به روسی، ۱۹۷۰
دوره مقدماتی آموزش زبان روسی، ۱۹۲۳
اصول اصطلاحات زبان فارسی
واژه‌شناسی زبان فارسی
http://iras.ir/?p=2989

📌به «ایراس» بپیوندید:
📎تلگرام
https://t.me/joinchat/TwVmEsJtqEJZ8fNu

📎اینستاگرام:
https://www.instagram.com/iras_institute/

@IRAS_INSTITUTE

#ایرانشناسی #فرهنگی
❗️ لازار پی‌سیکوف؛ ایرانشناسی در کوچه و بازار تهران

لازار ساموئیلوویچ پی‌سیکوف در دسامبر 1915 میلادی در خوقند، شهری از شهرهای استان فرغانه در جمهوری ازبکستان چشم به جهان گشود. در 1947م. از پایان‌نامۀ دکتری خود با عنوان «بررسی ویژگی‌های آوایی و دستوری زبان عامیانۀ تهرانی (فارسی)» دفاع کرد. او در 1950 م. به درجۀ دانشیاری و در 1966 م. به مقام استادی ارتقاء یافت و تا نوامبر 1978 که چشم از جهان فروبست، مدیر گروه زبان‌ها و ادبیات ایرانی در دانشگاه مسکو بود. بیش از پنجاه اثر از او منتشر شده که تقریباً همگی مربوط به جنبه‌های گوناگون زبان فارسی است.

نکتۀ برجسته در آثار او، کوتاه‌نویسی در عین روشنی و خودداری از گنجاندن بحث‌های نظری پیچیده در بررسی‌های توصیفی است. این ویژگی در مقایسه با دیگر فارسی‌شناسان روس و سایر جمهوری‌های شوروی سابق که مترجم کمابیش با آثار آنان آشنایی دارد، بسیار چشمگیر است. متن اصلی کتاب در 1960 منتشر شده است؛ اما داده‌های لازم برای تدوین آن را پی‌سیکوف پس از پایان تحصیل در مؤسسۀ شرق‌شناسی مسکو، در 1941 م. و در مدت اقامتش در تهران، در سال‌های پس از شهریور 1320 گردآورده است.

مهمترین اثر این ایرانشناس روس کتابی است با عنوان لهجه تهرانی این کتاب حاصل مشاهده‌های نویسنده از گویش مردم تهران در سال‌های پس از شهریور ۱۳۲۰ م. است. وی همچون یک زبان‌شناسِ کاملاً توصیف‌گرا بر پیکرۀ زبانی‌ای که از زبان مردم کوچه و بازار فراهم آورده، تکیه نموده است؛ اما در عین حال، در موارد بسیاری، نظریات و داوری‌های دیگر فارسی‌شناسان را نیز در مقایسه با داده‌های زبانی گردآوردۀ خود، به نقد کشیده است. بخش عمده‌ای از این داده‌های زبانی، که جمله‌های یادداشت‌شده از زبان مردم تهران است، در پایان کتاب گنجانده شده است. در این کتاب، تقریباً همۀ جنبه‌های زبانی لهجۀ رایج تهران آن روزگار بررسی شده و بخش‌های مستقلی از کتاب به صرف، نحو، واژه‌سازی و ویژگی‌های آهنگ جمله اختصاص یافته است. واژه‌نامۀ سه‌زبانۀ پایان‌ کتاب (فارسی ـ انگلیسی ـ روسی/ روسی ـ انگلیسی ـ فارسی) را می‌توان از نخستین کوشش‌های تدوین یک واژه‌نامۀ تخصصی زبان‌شناسی برای اصطلاحات روسی به شمار آورد.

📌به «ایراس» بپیوندید:
📎تلگرام
https://t.me/joinchat/TwVmEsJtqEJZ8fNu

📎اینستاگرام:
https://www.instagram.com/iras_institute/

@IRAS_INSTITUTE

#برگی_از_تاریخ #ایرانشناسی
❗️موسی خورنی؛ مورخ تاریخ باستان ارمنستان و ایران

🔰موسی خورنی تاریخ‌نگار، فیلسوف، الهی‌دان، مترجم و شاعر و نویسنده ارمنی در سده ۵ میلادی بود.

موسی خورنی کتاب «تاریخ ارمنستان» را نگاشته که اطلاعات مفیدی راجع به جغرافیای جهان کهن و به‌ویژه ارمنستان و ایران می‌دهد. او در ناحیه غربی ارمنستان، دهکده خورنگ متولد شد. سال تولد او را بین سال‌های ۴۰۵ تا ۴۱۰ میلادی می‌دانند. موسی خورنی تحصیلات خود را در کلیسای افس شروع کرد و نزد استاد معروف عصر، یعنی مسروپ ماشتوتس و مخترع خط ارمنی، او علوم ریاضی، طبیعی، فلسفه، مسائل مذهبی، و زبان‌های ارمنی، سریانی و یونانی را آموخت و سرانجام در سال ۴۳۱ میلادی عازم مرکز علم آن زمان، یعنی اسکندریه شد. وی در اسکندریه به فراگیری فلسفه، حکمت و فن خطابه پرداخت و زبان یونانی را تکمیل کرد و سپس عازم روم و آتن شد و بعد از مدتی اقامت در آتن حدود سال ۴۴۰ میلادی از طریق قسطنطنیه به ارمنستان بازگشت.

اثر شناخته شده تاریخ ارمنستان که حدود سال‌های ۴۸۲ میلادی تألیف شد، ترجمه زندگی اسکندر از زبان یونانی به ارمنی و سرانجام کتاب مشهورش به نام جغرافیای موسی خورنی که بر اساس کتاب شهرستان‌های ایران و با توجه به جغرافیای بطلمیوس به زبان ارمنی تألیف شده‌است.
http://iras.ir/?p=4331
💠تهیه شده در تحریریه ایراس

📎تلگرام
https://t.me/joinchat/TwVmEsJtqEJZ8fNu
📎اینستاگرام:
https://www.instagram.com/iras_institute/

@IRAS_INSTITUTE

#ایرانشناسی #فرهنگی
❗️آناهیت گوِرگی پریخانیان؛ ایرانشناس فعالِ شوروی

آناهیت گوِرگی پریخانیان (متولد ۲۴ آوریل ۱۹۲۸ در مسکو - درگذشت ۲۷ مه ۲۰۱۲ در سن‌پترزبورگ)، پژوهشگر، ایران‌شناس، متخصص در جامعه، تاریخ و فقه ساسانی اهل روسیه بود.

آناهیت در خانوداه‌ای ارمنی‌تبار در مسکو به دنیا آمد. پدرش «گوُرگ پریخانیان»، مهندس برق و مادرش «آروسیاک»، پزشک بود. آناهیت پریخانیان در مسکو به مدرسه رفت و تحصیلاتش را در ارمنستان شوروی ادامه داد؛ چرا که پدرش به عنوان مدیر صنعت انرژی در آنجا منصوب شده بود. طی سال‌های ۱۹۴۵–۱۹۴۸، او به دانشکده تاریخ در دانشگاه دولتی ایروان رفت و در آنجا، درس‌های زبان پهلوی را زیر نظر پژوهشگر ایرانی-ارمنی، روبن آبراهامیان گذراند. از ۱۹۴۸ او دوره فوق لیسانس‌اش را در دانشگاه دولتی لنینگراد در دانشکده تاریخ باستان (Classics Department) گذراند و در ۱۹۵۱ فارغ‌التحصیل شد.

اولین مقاله پریخانیان، «یک سؤال درباره برده‌داری و کشاورزی در ایران عصر اشکانی» بود. در طی ۱۹۵۳–۱۹۵۵ او دوره کارشناسی ارشدش را زیر سرپرستی کامیلا ترِوِر گذراند. تز او بعدها با عنوان «ارتباطات معابد در آسیای صغیر و ارمنستان در سده چهارم پیش از میلاد تا سده سوم میلادی» در ۱۹۵۹ در مسکو منتشر گشت. در ۱۹۵۶، پریخانیان در مؤسسه خاورشناسی آکادمی علوم در مسکو استخدام شد و سه سال بعد در شاخه لنینگراد، استخدام شد. او از محقق مدعو به مقام کمک‌محقق ارشد (۱۹۷۴) و کمک‌محقق برجسته (۱۹۸۶) در دانشکده مطالعه «خاورنزدیک باستان» ارتقا یافت. در سال ۱۹۸۸، او بازنشسته شد.

پس از بازنشستگی، پریخانیان در مؤسسه خانگی‌اش به راهنمای محققین روی آورد و در سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۲، درباره زبان ارمنی باستان در بین هیئت‌علمی خاورشناسی دانشگاه دولتی سن‌پترزبورگ، سخنرانی کرد.
http://iras.ir/?p=4334
💠تهیه شده در تحریریه ایراس

📎تلگرام
https://t.me/joinchat/TwVmEsJtqEJZ8fNu
📎اینستاگرام:
https://www.instagram.com/iras_institute/

@IRAS_INSTITUTE

#ایرانشناسی #فرهنگی
❗️پاوستوس بوزاند؛ راوی تاریخ باستان ارمنستان و ایران

پاوستوس بوزاند یا پاوستوس بیوزاند که با نام فوستوس بیزانسی نیز شناخته می‌شود، تاریخ‌نگار سده پنجم میلادی اهل ارمنستان بود. وی نویسنده کتاب تاریخ ارمنیان است که از زمره منابع تاریخی با ارزشی است که مطالب فراوانی درباره رویدادهای سده چهارم ارمنستان دارد. نام خانوادگی وی بوزاند بود که هم معنای «بیزانسی» دارد و هم چنانچه آناهیت پریخانیان پیشنهاد داده‌است، به معنای «حماسه‌سرا» بوده‌است.

محتوای تاریخ ارمنیان بوزند رویدادهای دوران شش پادشاه ارمنستان یعنی خسرو دوم (۳۳۸–۳۳۰)، تیران (۳۵۰–۳۳۸)، آرشاک دوم (۳۶۷–۳۵۰)، پاپ (۳۷۴–۳۶۸)، ورازدات (۳۷۸–۳۷۴) و آرشاک سوم (۳۸۹–۳۷۸) است. تقریباً بیشتر رویدادهای این کتاب معاصر با روزگار شاهنشاهی شاپور دوم ساسانی است. هر چند پاوتوس به اشتباه، وقایع زمان نرسی شاه ساسانی را برای شاپور دوم در نظر می‌گیرد، اما این کتاب برای آگاهی در مورد پادشاهی شاپور دوم ساسانی بسیار مفید است.

از بخش‌های مهم و اساسی تاریخ ارمنیان پاوستوس، درگیری ایران و روم بر سر ارمنستان است. این تنظیم احتمالاً متعلق به قرن پنجم است. بعضی از شباهت‌ها بین اثر پروکوپیوس و پاوستوس ممکن است گونه ترجمه شده یونانی از روایات ارمنی باشد که قبل از شروع نگارش ارمنی به سال ۴۳۰ وارد ادبیات یونانی شده‌است. در کتاب‌های یکم و دوم، پاوستوس مجموعه اطلاعاتی راجع به درگیری بین اشکانیان ارمنستان و ایرانیان ارئه می‌دهد و در کتاب پنجم و ششم راجع به تشکیلات کلیسایی اطلاعات بسیار خوبی نگاشته شده‌است. خط سیر زمانی در این اثر به نحوی نیست که بتوان وقایع تاریخی آن را بر اساس زمان وقوع در یک محور زمانی کوتاه قرار داد. در واقع در آن تاریخ جنوب ایالت تارون و تاریخ شمال مشاهده می‌شود و در عین حال هرمنطقه برای خود اسقف خاص و شاهزادگان ویژه و قدیسان منحصر به فرد داشته‌است. در میان روایات ایرانی این اثر، یکی از آن‌ها نقل می‌کند که شاهنشاه شاپور دوم به خورشید و آب و آتش سوگند خورد و ارمنیان سومین درجه در ارتش قدرتمند او(شاپور دوم) را تشکیل می‌دهند و در ادامه می‌افزاید که پیش از تقسیم ارمنستان شاه آرشاک می‌بایست برای بیعت با شاه بزرگ ایران چند نوع سوگند وفاداری یاد کند.
http://iras.ir/?p=4337
💠تهیه شده در تحریریه ایراس

📎تلگرام
https://t.me/joinchat/TwVmEsJtqEJZ8fNu
📎اینستاگرام:
https://www.instagram.com/iras_institute/

@IRAS_INSTITUTE

#ایرانشناسی #فرهنگی
❗️هاکوپ پاپازیان؛ ایرانشناس ارمنی تبار و متولد تبریز

هاکوپ داوتی پاپازیان؛ پروفسور در علوم تاریخ، ارمنی‌شناس، شرق‌شناس، ایران‌شناس، مسئول بخش اسناد و دستخط‌های مدنی ماتناداران (گنجینه کتب خطی) ماشتوتس در ایروان و عضو شورای عالی روحانی اچمیادزین مقدس بود.

وی در ۱ سپتامبر ۱۹۱۹ در شهر تبریز به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در مدرسه هایکازیان-تاماریان و سپس در «دبیرستان دولتی فردوس» به اتمام رساند. در اوان جوانی به دنبال حرفه پدرش که حکاک مشهوری بود به فن حکاکی نقره پرداخت.

در سال (۱۹۴۴م) هاکوپ پاپازیان با خانواده اش به ارمنستان شوروی مهاجرت کرد و در سال ۱۹۵۰م تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته علم زبان‌های شرقی به اتمام رساند و سپس رتبه دکترا در انستیتوی تاریخ‌شناسی «آکادمی علوم جمهوری ارمنستان» اخذ کرد. پروفسور پاپازیان از آن پس حدود پنج دهه نیروی خود را وقف استخراج، تفسیر، تحلیل و انتشار دستخط‌های ارمنی، فارسی، ترکی و عربی قرن‌های ۱۵–۱۷ میلادی نمود.

در سال ۱۹۶۰م در بیست و پنجمین کنگره جهانی شرق‌شناسان در مسکو، گزارش پروفسور پاپازیان تحت عنوان «اسناد فارسی، عربی و ترکی ماتناداران در قرن‌های ۱۴ الی ۱۹ میلادی و ارزش آن‌ها در بررسی حیات سیاسی اقتصادی خاور نزدیک» توجه محققان را به خود جلب کرد. در سال ۱۹۶۲ پروفسور پاپازیان به عضویت هیئت شناخت فنون شرقی آکادمی علوم شوروی انتخاب شد.

بعد از انتشار اثر برجسته دیگر وی در سال ۱۹۶۸م تحت عنوان «روابط کشاورزی در ارمنستان شرقی - قرن‌های ۱۵ الی ۱۷ میلادی»، شرق‌شناس نامی نووسلیستو نوشت:
«بی شک این منبع اساسی پژوهشگران قفقاز، ایران، ترکیه و دیگر شرق‌شناسان است.»

در سال‌های (۱۹۶۹–۱۹۵۶م) وی اسناد فارسی ماتناداران را در سه جلد منتشر کرد.
پروفسور هاکوپ پاپازیان در سال ۱۹۹۷م در شهر پاریس بدرود حیات گفت و تا آخرین ماه‌های عمرش به کار تحقیق و تدریس ادامه داد.

برخی تالیفات:
🔹حکومت‌های خارجی در سرزمین آرارات (قرون ۱۵–۱۷ میلادی)
🔹ارزش تاریخی دستخط‌های فارسی ماتناداران
🔹اسناد رسمی به زبان فارسی، عربی و ترکی قرون ۱۴ الی ۱۹ میلادی
🔹همکاری رسمی ایران و ارمنستان و اوضاع سیاسی ارمنستان شرقی در دوره نادرشاه
🔹ترم‌های حقوقی-شریعی و مالکیت فئودالی زمین در شرق
🔹منابع اولیه نوین در تاریخ ملت کرد
http://iras.ir/?p=4340
💠تهیه شده در تحریریه ایراس

📎تلگرام
https://t.me/joinchat/TwVmEsJtqEJZ8fNu
📎اینستاگرام:
https://www.instagram.com/iras_institute/

@IRAS_INSTITUTE

#ایرانشناسی #فرهنگی
❗️روبن آبراهامیان؛ ایرانشناسی که به دانش در ایران خدمت کرد

ایراس: روبن تادئوسی آبراهامیان Rouben Abrahamian ایران‌شناس، زبان‌شناس و مترجم اهل ارمنستان بود. آبراهامیان در سال ۱۳۱۴ه.ش (۱۹۳۵م)، کرسی زبان‌های باستانی ایران و زبان پهلوی را در دانشگاه تهران پایه‌گذاری نمود.

او در ۳ فوریه ۱۸۸۱ در روستای گنیشیک، استان وایوتس‌جور ارمنستان متولد شد. او در سال ۱۹۰۷ در رشته زبان‌شناسی تطبیقی و سانسکریت از دانشکده فلسفه و تاریخ کی یف، در سال ۱۹۰۹ از دانشگاه لایپزیگ و در سال ۱۹۱۱ از دانشکده زبان‌های شرقی دانشگاه دولتی سن پترزبورگ فارغ‌التحصیل شد. آبراهامیان ۱۹۲۵ م. میلادی با نوشتن پایان‌نامه‌ای با نام گویش‌های فارسی یهودیان اصفهان و همدان در رشته زبان‌شناسی دانشنامه دکتری گرفت.

او در بین سال‌های ۱۹۱۲ تا ۱۹۲۰ میلادی در تفلیس و از ۱۹۲۱ تا ۱۹۴۶ میلادی در ایران به تدریس پرداخت. آبراهامیان در سال ۱۹۳۵ (۱۳۱۴ خورشیدی)، کرسی زبان‌های باستانی ایران و زبان پهلوی را در دانشگاه تهران پایه‌گذاری نمود. در ۱۹۴۶ به ارمنستان بازگشت. وی سال‌ها استاد دانشکده خاورشناسی دانشگاه دولتی ایروان و کارمند علمی پژوهشگاه زبان ارمنستان شوروی بود تا اینکه ۲۶ اکتبر ۱۹۵۱ م. در سن ۷۰ سالگی در ایروان درگذشت.

آثار:
فردوسی و شاهنامه او به ارمنی (۱۹۳۴)
کتاب آموزش زبان پهلوی به فارسی (تهران، ۱۹۳۷)
ترجمه رباعیات باباطاهر عریان همدانی به ارمنی (۱۹۳۰)
اشعار سایات‌نووا به ارمنی (۱۹۴۳)
دین قدیم ارمنیان (۱۹۴۶)
ترجمه ارداویراف‌نامک از پهلوی به ارمنی و تفسیر آن (۱۹۵۸)
فرهنگ پهلوی- فارسی- فارسی - ارمنی- روسی- انگلیسی (ایروان، ۱۹۶۵)
گویش‌شناسی ایرانی: گویشهای کلیمیان همدان و اصفهان و گویش بابا طاهر (۱۹۳۶)

💠تهیه شده در تحریریه ایراس

📎تلگرام
https://t.me/joinchat/TwVmEsJtqEJZ8fNu
📎اینستاگرام:
https://www.instagram.com/iras_institute/

@IRAS_INSTITUTE

#ایرانشناسی #فرهنگی
❗️خاچاطور جوغایه‌تسی؛ مولف کتاب مشهور تاریخ ایران

خاچاطور جوغایه‌تسی محقق و تاریخ‌نگار ارمنی است که در سده هیجدهم (میلادی) می‌زیست، وی تحصیلات ابتدایی را در کلیسای وانک، جلفای نو به پایان برد و به کسوت روحانیت درآمد. از این محقق کتاب پرارزش «تاریخ ایران» به یادگار مانده که در سال ۱۲۸۴ خورشیدی (۱۹۰۵ میلادی) در اچمیادزین منتشر شده‌است و حاوی اطلاعات دقیقی درباره ایران و ارمنیان ایران در سده ۱۸ (میلادی) می‌باشد. جوغایتسی بخش پایانی کتاب را به عنوان شاهد وقایع به نگارش درآورده است. / ایراس

💠تهیه شده در تحریریه ایراس

📎تلگرام
https://t.me/joinchat/TwVmEsJtqEJZ8fNu
📎اینستاگرام:
https://www.instagram.com/iras_institute/

@IRAS_INSTITUTE

#ایرانشناسی
📣 همایش نظامی گنجوی در ایروان

روز 23 اسفند ماه توسط دپارتمان ایران شناسی دانشگاه دولتی ایروان به مناسبت هفته بزرگداشت نظامی گنجوی شاعر بزرگ ایرانی همایشی تحت عنوان "نظامی گنجوی و پارسی گویی در اران و شروان" برگزار خواهد شد.

📌به «ایراس» بپیوندید:
📎تلگرام
https://t.me/joinchat/TwVmEsJtqEJZ8fNu

📎اینستاگرام:
https://www.instagram.com/iras_institute/

@IRAS_INSTITUTE

#ایرانشناسی #فرهنگی
❗️شاهنامه در ترکیه

کتاب رستم زال اثر نعمت ییلدریم یکی از آثار برگرفته حماسه ملّی ایرانیان در ترکیه است. پروفسور نعمت ییلدریم داستان رستم پهلوان افسانه‌ای ایران از شاهنامه فردوسی را در قالب داستانی تاریخی به زبان ترکی استانبولی منتشر کرده است. پروفسور ییلدریم استاد دانشگاه آتاتورک ترکیه است و ترجمهٔ شاهنامهٔ فردوسی و دیوان پروین اعتصامی به ترکی استانبولی از دیگر آثار او هستند.

دکتر نعمت ییلدریم در سال ۱۹۶۳ در ارزروم به دنیا آمد و پس از اتمام تحصیلات دوره دبیرستان در ارزروم، وارد دانشکده ادبیات دانشگاه آتاتورک شد و به دریافت درجه لیسانس و فوق‌لیسانس زبان و ادبیات فارسی نائل آمد. در سال۲۰۰۶ پروفسور زبان و ادبیات فارسی شد و اکنون در دانشگاه آتاتورک تدریس می‌کند. نعمت ییلدریم بیش از ۴۵ مقاله در زمینه ادبیات فارسی نیز منتشر کرده است. / آذری‌ها

📎تلگرام
https://t.me/joinchat/TwVmEsJtqEJZ8fNu
📎اینستاگرام:
https://www.instagram.com/iras_institute/

@IRAS_INSTITUTE