چند روزه که خیلی غمگینم. اصلا دل و دماغ خندیدن و تفریح ندارم.
حتی دل و دماغ کار کردن ندارم. دلم گرفته. غم آبادان را دارم.
البته هیچ فرد آشنایی در آبادان ندارم ولی فیلم ها وتصویرها خیلی روی من اثر بدی داشته.
شاید زیاد پیر شده ام.
یک ساختمان10 طبقه روی سر مردم آوار می شود. چرا؟
چون یک عده در اجرای اصول فنی و در اجرای استاندارها بی توجهی کرده اند.
چون یک عده بی تعهد بوده اند. یا بی دانش بوده اند.
یا فساد از سر و کله مان بالا رفته.
بی دانشی چرا؟ آیا مهندسین ما از وقتی به جای آدم های با استعداد، آدم های سهمیه دار به دانشگاه رفته اند، کم سواد شده اند؟
بی تعهدی چرا؟ چون از بالا تا پایین به ما یاد داده اند که مشتری اهمیت ندارد، فقط سعی کن جیبت را پر کنی؟
فساد را که دیگر نگو.
دلم به حال خودم و این مردم می سوزد. چه بر سر مان آمده؟
این فقط در کارهای مهندسی نیست که آوار روی سر مردم خراب می شود. شاید ندانید که در کارهای پزشکی چه بر سر مردم می آید.
فقط مهندسی و پزشکی نیست. اقتصاد که گند زده ایم.
فقر از سر و کول مردم بی نوا بالا می رود. یک کشور ثروتمند به یک کشور ویرانه تبدیل شد.
از خودم می پرسم: آیا من هم در کار خودم و خدمتی که به مشتریانم می دهم همینطور بی دانشی به خرج می دهم؟ آیا من هم نسبت به مشتریانم، خانواده ام، همسایه ام، همکارانم این قدر بی تعهد هستم؟
اگر امیدی به اصلاح هست باید از خودم شروع کنم. در همه ی کارها باید قانون و استاندارد را رعایت کنم. باید دروغ نگویم. باید به همنوعم احترام بگذارم و حقوق او را رعایت کنم.
لیاقت ایرانیان خیلی بیشتر از این است.
دلم می خواهد گریه کنم.
مهدی پورقاضی
6 خرداد 1401
حتی دل و دماغ کار کردن ندارم. دلم گرفته. غم آبادان را دارم.
البته هیچ فرد آشنایی در آبادان ندارم ولی فیلم ها وتصویرها خیلی روی من اثر بدی داشته.
شاید زیاد پیر شده ام.
یک ساختمان10 طبقه روی سر مردم آوار می شود. چرا؟
چون یک عده در اجرای اصول فنی و در اجرای استاندارها بی توجهی کرده اند.
چون یک عده بی تعهد بوده اند. یا بی دانش بوده اند.
یا فساد از سر و کله مان بالا رفته.
بی دانشی چرا؟ آیا مهندسین ما از وقتی به جای آدم های با استعداد، آدم های سهمیه دار به دانشگاه رفته اند، کم سواد شده اند؟
بی تعهدی چرا؟ چون از بالا تا پایین به ما یاد داده اند که مشتری اهمیت ندارد، فقط سعی کن جیبت را پر کنی؟
فساد را که دیگر نگو.
دلم به حال خودم و این مردم می سوزد. چه بر سر مان آمده؟
این فقط در کارهای مهندسی نیست که آوار روی سر مردم خراب می شود. شاید ندانید که در کارهای پزشکی چه بر سر مردم می آید.
فقط مهندسی و پزشکی نیست. اقتصاد که گند زده ایم.
فقر از سر و کول مردم بی نوا بالا می رود. یک کشور ثروتمند به یک کشور ویرانه تبدیل شد.
از خودم می پرسم: آیا من هم در کار خودم و خدمتی که به مشتریانم می دهم همینطور بی دانشی به خرج می دهم؟ آیا من هم نسبت به مشتریانم، خانواده ام، همسایه ام، همکارانم این قدر بی تعهد هستم؟
اگر امیدی به اصلاح هست باید از خودم شروع کنم. در همه ی کارها باید قانون و استاندارد را رعایت کنم. باید دروغ نگویم. باید به همنوعم احترام بگذارم و حقوق او را رعایت کنم.
لیاقت ایرانیان خیلی بیشتر از این است.
دلم می خواهد گریه کنم.
مهدی پورقاضی
6 خرداد 1401