"مدرسه‌ی شرف‌الدین" را افزون بر تعاریف دوستان، از نشست‌های فوق برنامه‌اش می‌شناختم. نشست‌هایی تحسین‌برانگیز با موضوعات متنوع و اساتیدی از طیف‌های مختلف و هم‌سطح و گاه بالاتر از نشست‌های دانشجویی و دانشگاهی، که نشان می‌داد علوم انسانی واقعا مسئله‌ی این مدرسه و دانش‌آموزانش است.

از همین نشست‌ها کاملا می‌شد فهمید علوم انسانی در این مدرسه یک مقوله‌ی خنثای محافظه‌کارِ ترسیده و یک دانش بی‌رنگ و بی‌بو و بی‌خاصیت و بی‌خطر نیست (آنچنان‌که نوعا در مدارس دیگر هست).

دور از انتظار نبود که چنین رویکردی را آموزش و پرورشی که خود دستگاه خلاقیت‌کشی و یکسان‌سازی و استانداردسازی و سرکوب تکثر است، برنتابد. که برنتافت. و حکم به تعطیلی‌اش داد.


https://t.me/sharafodin_ir/785?singl