☘كنترل سس☘
1- استفاده ار بذر سس گیری شده هنگام كاشت محصول
2- در صورت استفاده ار كود حیوانی باید حتما از نوع پوسیده آن استفاده شود تا اگر به بذر سس آلوده باشد از میان برود .
3- علف های هرز واسطه مناسبی برای اتصال سس به محصول می باشند لذا كنترل علف های هرز و باغ یكی از بهترین راه های مبارزه با سس می باشد .
4- از تعلیف دام در محل های آلوده به سس بذر نشته خودداری شود زیرا این بذر ها می توانند توسط فضولات دام به مناطق دیگری انتقال یابند .
5- سس را قبل از به بذر نشستن به هر طرق ممكن نابود نمایید:مكانیكی.شیمیایی. سوزانیدن و غیره . زیرا همین بذرها خاك را برای سال آینده آلوده می سازند .
6- هر قطعه از رشته های سس در طول فصل بهار و تابستان به تنهایی می تواند رشد كرده و آلودگی ایجاد نماید.لذا به هنگام مبارزه مكانیكی كلیه سس های كنده شده باید در جایی به دور از محصول جمع آوری و روی آن نیز خاك ریخته شود . یا بهتر این كه سوزانیده شوند تا بذرهای موجود نیز از میان بروند.
7- ایجاد تناوب زراعت در زمین های آلوده به سس با كاشت محصولات مقاوم مانند: گندم . جو . ذرت و یا سویا .
8- شخم عمیق بذر های جدبد سس را به عمق خاك می برد و از جوانه زدن آنها جلوگیری به عمل می آورد.زمین های كه به این منظور شخم زده می شوندباید تا چندین سال بعد شخم عمیق زده نشوند تا از بالا آمدن بذور دفن شده جلوگیری به عمل آید . البته این عمل باعث می شود تعدادی از بذرهای دفن شده در عمق خاك نیز به سطح آورده شوند برای مبارزه با این بذور تیلر و یا شخم كم عمق در بهار جوانه های سس را نابود می سازد .
9- كنترل سس های حواشی مزرعه با روش های توصیه شده (مكانیكی . شیمیایی . سوزانیدن و غیره) برای پیشگیری از انتقال بذر آن از طرق كانال های آبیاری . حیوانات و غیره .
10-تاخیر در آبیاری محصول تا حد زیادی كه به آن آسیبی وارد نشود و در نتیجه خشك نگه داشتن خاك تا عمق 2 سانتی متر مانع از جوانه زدن بذر سس می شود.
11-كاشت یونجه در اواخر تابستان یا در پاییز به جای بهار آلودگی اولیه سس را با رسیدن فصل سرما از میان می برد.
12- كاشت با تراكم بالا ایجاد سایه نمی نماید و از جوانه زدن سس جلوگیری به عمل می آورد .
13-در یونجه سال اول سمپاشی باید در زمان 8 برگی یونجه انجام پذیرد .
14- در زمان آلوده بودن یونجه به سس برداشت محصول باید قبل از به بذر رفتن سس صورت پذیرد تا از انتشار بذر ممانعت شود.
https://telegram.me/yonje
1- استفاده ار بذر سس گیری شده هنگام كاشت محصول
2- در صورت استفاده ار كود حیوانی باید حتما از نوع پوسیده آن استفاده شود تا اگر به بذر سس آلوده باشد از میان برود .
3- علف های هرز واسطه مناسبی برای اتصال سس به محصول می باشند لذا كنترل علف های هرز و باغ یكی از بهترین راه های مبارزه با سس می باشد .
4- از تعلیف دام در محل های آلوده به سس بذر نشته خودداری شود زیرا این بذر ها می توانند توسط فضولات دام به مناطق دیگری انتقال یابند .
5- سس را قبل از به بذر نشستن به هر طرق ممكن نابود نمایید:مكانیكی.شیمیایی. سوزانیدن و غیره . زیرا همین بذرها خاك را برای سال آینده آلوده می سازند .
6- هر قطعه از رشته های سس در طول فصل بهار و تابستان به تنهایی می تواند رشد كرده و آلودگی ایجاد نماید.لذا به هنگام مبارزه مكانیكی كلیه سس های كنده شده باید در جایی به دور از محصول جمع آوری و روی آن نیز خاك ریخته شود . یا بهتر این كه سوزانیده شوند تا بذرهای موجود نیز از میان بروند.
7- ایجاد تناوب زراعت در زمین های آلوده به سس با كاشت محصولات مقاوم مانند: گندم . جو . ذرت و یا سویا .
8- شخم عمیق بذر های جدبد سس را به عمق خاك می برد و از جوانه زدن آنها جلوگیری به عمل می آورد.زمین های كه به این منظور شخم زده می شوندباید تا چندین سال بعد شخم عمیق زده نشوند تا از بالا آمدن بذور دفن شده جلوگیری به عمل آید . البته این عمل باعث می شود تعدادی از بذرهای دفن شده در عمق خاك نیز به سطح آورده شوند برای مبارزه با این بذور تیلر و یا شخم كم عمق در بهار جوانه های سس را نابود می سازد .
9- كنترل سس های حواشی مزرعه با روش های توصیه شده (مكانیكی . شیمیایی . سوزانیدن و غیره) برای پیشگیری از انتقال بذر آن از طرق كانال های آبیاری . حیوانات و غیره .
10-تاخیر در آبیاری محصول تا حد زیادی كه به آن آسیبی وارد نشود و در نتیجه خشك نگه داشتن خاك تا عمق 2 سانتی متر مانع از جوانه زدن بذر سس می شود.
11-كاشت یونجه در اواخر تابستان یا در پاییز به جای بهار آلودگی اولیه سس را با رسیدن فصل سرما از میان می برد.
12- كاشت با تراكم بالا ایجاد سایه نمی نماید و از جوانه زدن سس جلوگیری به عمل می آورد .
13-در یونجه سال اول سمپاشی باید در زمان 8 برگی یونجه انجام پذیرد .
14- در زمان آلوده بودن یونجه به سس برداشت محصول باید قبل از به بذر رفتن سس صورت پذیرد تا از انتشار بذر ممانعت شود.
https://telegram.me/yonje
Telegram
یونجه خوزستان
www.yonjeh.ir
شعبانی ٠٩١٦٦٧١٠٨٦٧
بهترين مزارع يونجه در چهار فصل سال
شعبانی ٠٩١٦٦٧١٠٨٦٧
بهترين مزارع يونجه در چهار فصل سال
همه چیزدرموردیونجه
بهترین راه مبارزه با این بیماری استفاده از ارقام مقاوم است. در صورت کشت ارقام حساس برای جلوگیری از مرگ گیاهچه ها بهتر است کشت بهاره انجام گیرد، که در این صورت از مرگ زمستانی گیاهچه هایی که در کشت های پائیزی بر اثر سفیدک داخلی ضعیف خواهند شد جلوگیری نماید.
اگر بیماری شدت داشته باشد بایستی چین اول را برای جلوگیری از آلودگی های بعدی به وسیله کنیدی هایی که تشکیل خواهند شد زودتر برداشت نمود.
2)لکه قهوه ای برگ یونجه (Pseudopeziza medicaginis)
یکی از بیماری های مهم یونجه است . قارچ عامل بیماری باعث ریزش برگ ها شده و در نتیجه کیفیت و کمیت محصول کاهش می یابد. به طوری که گاهی اوقات تا 40 درصد محصول از بین می رود.
علایم بیماری
بهترین مشخصه بیماری ظهور لکه های کوچک و گرد قهوه ای تا سیاه رنگ در روی گیاهچه هاست. گاهی اوقات قطر لکه یک تا سه میلی متر می رسد. حاشیه لکه ها ممکن است صاف یا دندانه دار باشد. برگ های آلوده به رنگ زرد در می آید و با پیشرفت بیماری می ریزند. غالبا در لکه آپوتسیوم (اندام تولید مثلی) بر آمده و قهوه ای روشن به قطر حدود یک میلی متر تولید می شود . در اکثر موارد آپوتسیوم ها در سطح رویی برگ تشکیل می شوند.
عامل بیماری قارچ Pseudopeziza medicaginis است. این گونه ها تنها یک آپوتسیوم تولید می نماید که از استرومای زیر اپیدرم خارج می گردد. قارچ تولید آسک کرده که طول آسک ها 50 تا 70 میکرومتر و عرض آن تقریبا 10 میکرومتر است (شکل 26-3).
آسکوسپورها شفاف، تخم مرغی تا دوکی شکل و فاقد دیواره عرضی است. تاکنون تولید مثل غیر جنسی این قارج مشاهده نشده است. (شکل 27-3).
اپیدمیولوژی و چرخه بیماری
قارچ عامل بیماری زمستان را در برگ های به زمین ریخته و لی پوسیده نشده طی می نماید. با گرم شدن هوا در اوایل بهار و فراهم شدن رطوبت مناسب رشد کرده و غالبا برگ های پائینی را آلوده می نمایند. آلودگی های بعدی از طریق برگ های آلوده روی گیاه و یا به زمین ریخته شده ایجاد می شود.
مبارزه
استفاده از ارقام مقاوم به این بیماری در کاهش خسارت خیلی موثر است. در عین حال با توجه به شدت بیماری در اوایل فصل و نیز در پائیز برداشت زود هنگام در این مواقع در کاهش مایه آلودگی موثر می باشد.
3)بیماری لکه آجری یونجه Stemphylium botryosam
بیماری لکه آجری یونجه همزمان با سایر بیماری های برگ ظاهر شده و به همین خاطر تعیین اهمیت اقتصادی آن مشکل می باشد. بررسی های انجام شده در ایالات متحده نشان می دهد که قارچ عامل بیماری دارای دو بیوتیپ سردسیری (کالیفرنیا) و گرمسیری (غربی) است. با این حال برای توسعه بیماری بوسیله هر دو بیوتیپ ، وجود هوای مرطوب ضروری است.
قارچ عامل بیماری
تا به امروز پنج گونه به عنوان عامل بیماری لکه آجری در سطح جهان شناسایی شده اند که می توان از طریق مشخصات کنیدی و کنیدی برها و نیز مشخصات آسکوسپور آنها شناسائی نمود. با توجه به اینکه در منابع داخلی اساسا S. botryosum به عنوان عامل بیماری لکه آجری معرفی شده لذا در اینجا به بیان مشخصات این قارچ اکتفا می شود.
مشخصات کنیدی این قارچ که در شناسایی استفاده می شود عبارتند از : ابعاد آن ( ی m 26-24×35-33 ) و نیز تشکیل سه دیواره عرضی و دو تا سه دیواره طولی بعد از رشد کامل و جمع شدگی آشکار و در قسمت میانی دیواره عرضی و خاردار بودن دیواره خارجی (شکل 28-3).
آسکوماهای تشکیل شده در شرایط طبیعی سخت و دیواره ضخیم داشته به طوری که غالبا قطر آنها به یک میلی متر می رسد. آسکوسپورها به اندازه 17×40 میکرومتر به رنگ خرمایی مایل به زرد ملایم دارای هفت دیواره عرضی و یک تا دو سری کامل دیواره طولی است (شکل 29-3).
اپیدمیولوژی و چرخه بیماری
با توجه به اینکه قارچ عامل بیماری دارای جدایه های فعال در مناطق سردسیری و گرمسیری است لذا درجه حرارت در شدت بیماری ناشی از این قارچ بسیار موثر است. به طوری که جدایه کالیفرنیایی در دمای یا کمتر باعث بیماری می شود در حالی که جدایه گرمسیری در دمای 23 تا 27 درجه سانتیگراد بیشترین خسارت را وارده کرده و کمتر از بیماری زا نیست . قارچ عامل بیماری زمستان را به صورت میسلیوم در روی ساقه و برگ های مرده طی می نماید. ارقامی از قارچ که فاقد خواب زمستانی هستند در ابتدای بهار سریعا رشد کرده و در مناطقی که زمستان ملایم است بدون وقفه سرتاسر سال بیماری را ایجاد می نماید و شرط وجود رطوبت کافی خسارت وارد می نماید. با این حال در مناطق گرمسیری به شرط وجود رطوبت کافی در اواخر تابستان و پائیز بیماری شدت پیدا کرده و خسارت بیشتری را وارد می نماید.
مبارزه
در مناطقی که شدت بیماری بالاست برای جلوگیری از افت محصول به علت خسارت وارده به برگ بهتر است زودتر از موعد محصول برداشت شود. با این حال بعضی از ارقام زراعی درجاتی از مقاومت را در
بهترین راه مبارزه با این بیماری استفاده از ارقام مقاوم است. در صورت کشت ارقام حساس برای جلوگیری از مرگ گیاهچه ها بهتر است کشت بهاره انجام گیرد، که در این صورت از مرگ زمستانی گیاهچه هایی که در کشت های پائیزی بر اثر سفیدک داخلی ضعیف خواهند شد جلوگیری نماید.
اگر بیماری شدت داشته باشد بایستی چین اول را برای جلوگیری از آلودگی های بعدی به وسیله کنیدی هایی که تشکیل خواهند شد زودتر برداشت نمود.
2)لکه قهوه ای برگ یونجه (Pseudopeziza medicaginis)
یکی از بیماری های مهم یونجه است . قارچ عامل بیماری باعث ریزش برگ ها شده و در نتیجه کیفیت و کمیت محصول کاهش می یابد. به طوری که گاهی اوقات تا 40 درصد محصول از بین می رود.
علایم بیماری
بهترین مشخصه بیماری ظهور لکه های کوچک و گرد قهوه ای تا سیاه رنگ در روی گیاهچه هاست. گاهی اوقات قطر لکه یک تا سه میلی متر می رسد. حاشیه لکه ها ممکن است صاف یا دندانه دار باشد. برگ های آلوده به رنگ زرد در می آید و با پیشرفت بیماری می ریزند. غالبا در لکه آپوتسیوم (اندام تولید مثلی) بر آمده و قهوه ای روشن به قطر حدود یک میلی متر تولید می شود . در اکثر موارد آپوتسیوم ها در سطح رویی برگ تشکیل می شوند.
عامل بیماری قارچ Pseudopeziza medicaginis است. این گونه ها تنها یک آپوتسیوم تولید می نماید که از استرومای زیر اپیدرم خارج می گردد. قارچ تولید آسک کرده که طول آسک ها 50 تا 70 میکرومتر و عرض آن تقریبا 10 میکرومتر است (شکل 26-3).
آسکوسپورها شفاف، تخم مرغی تا دوکی شکل و فاقد دیواره عرضی است. تاکنون تولید مثل غیر جنسی این قارج مشاهده نشده است. (شکل 27-3).
اپیدمیولوژی و چرخه بیماری
قارچ عامل بیماری زمستان را در برگ های به زمین ریخته و لی پوسیده نشده طی می نماید. با گرم شدن هوا در اوایل بهار و فراهم شدن رطوبت مناسب رشد کرده و غالبا برگ های پائینی را آلوده می نمایند. آلودگی های بعدی از طریق برگ های آلوده روی گیاه و یا به زمین ریخته شده ایجاد می شود.
مبارزه
استفاده از ارقام مقاوم به این بیماری در کاهش خسارت خیلی موثر است. در عین حال با توجه به شدت بیماری در اوایل فصل و نیز در پائیز برداشت زود هنگام در این مواقع در کاهش مایه آلودگی موثر می باشد.
3)بیماری لکه آجری یونجه Stemphylium botryosam
بیماری لکه آجری یونجه همزمان با سایر بیماری های برگ ظاهر شده و به همین خاطر تعیین اهمیت اقتصادی آن مشکل می باشد. بررسی های انجام شده در ایالات متحده نشان می دهد که قارچ عامل بیماری دارای دو بیوتیپ سردسیری (کالیفرنیا) و گرمسیری (غربی) است. با این حال برای توسعه بیماری بوسیله هر دو بیوتیپ ، وجود هوای مرطوب ضروری است.
قارچ عامل بیماری
تا به امروز پنج گونه به عنوان عامل بیماری لکه آجری در سطح جهان شناسایی شده اند که می توان از طریق مشخصات کنیدی و کنیدی برها و نیز مشخصات آسکوسپور آنها شناسائی نمود. با توجه به اینکه در منابع داخلی اساسا S. botryosum به عنوان عامل بیماری لکه آجری معرفی شده لذا در اینجا به بیان مشخصات این قارچ اکتفا می شود.
مشخصات کنیدی این قارچ که در شناسایی استفاده می شود عبارتند از : ابعاد آن ( ی m 26-24×35-33 ) و نیز تشکیل سه دیواره عرضی و دو تا سه دیواره طولی بعد از رشد کامل و جمع شدگی آشکار و در قسمت میانی دیواره عرضی و خاردار بودن دیواره خارجی (شکل 28-3).
آسکوماهای تشکیل شده در شرایط طبیعی سخت و دیواره ضخیم داشته به طوری که غالبا قطر آنها به یک میلی متر می رسد. آسکوسپورها به اندازه 17×40 میکرومتر به رنگ خرمایی مایل به زرد ملایم دارای هفت دیواره عرضی و یک تا دو سری کامل دیواره طولی است (شکل 29-3).
اپیدمیولوژی و چرخه بیماری
با توجه به اینکه قارچ عامل بیماری دارای جدایه های فعال در مناطق سردسیری و گرمسیری است لذا درجه حرارت در شدت بیماری ناشی از این قارچ بسیار موثر است. به طوری که جدایه کالیفرنیایی در دمای یا کمتر باعث بیماری می شود در حالی که جدایه گرمسیری در دمای 23 تا 27 درجه سانتیگراد بیشترین خسارت را وارده کرده و کمتر از بیماری زا نیست . قارچ عامل بیماری زمستان را به صورت میسلیوم در روی ساقه و برگ های مرده طی می نماید. ارقامی از قارچ که فاقد خواب زمستانی هستند در ابتدای بهار سریعا رشد کرده و در مناطقی که زمستان ملایم است بدون وقفه سرتاسر سال بیماری را ایجاد می نماید و شرط وجود رطوبت کافی خسارت وارد می نماید. با این حال در مناطق گرمسیری به شرط وجود رطوبت کافی در اواخر تابستان و پائیز بیماری شدت پیدا کرده و خسارت بیشتری را وارد می نماید.
مبارزه
در مناطقی که شدت بیماری بالاست برای جلوگیری از افت محصول به علت خسارت وارده به برگ بهتر است زودتر از موعد محصول برداشت شود. با این حال بعضی از ارقام زراعی درجاتی از مقاومت را در
برابر این قارچ از خود نشان می دهند. در بعضی از نقاط دنیا مانند ایالات متحده ژرم پلاسمی که بیش از 95 درصد بوته ها را از بیماری در امان نگه می دارد ، تولید شده است.
4)بیماری جاروی جادوگر یونجه
بیماری جاروی یونج به وسیله موجودی شبیه مایکوپلاسماها به وجود می آید. عامل بیماری به وسیله زنجرک Orosius argentatus به یونجه و سایر گیاهان خانواده پروانه آسا و نیز توسط گیاهان انگل سس به سایر گیاهان غیر از خانواده پروانه آسا منتقل می شود. با شدت گرفتن بیماری تقریبا از تولید دانه جلوگیری و علوفه خشک را به طور قابل توجهی کاهش می دهد.
علایم بیماری
مهم ترین علامت این بیماری رشد بیش از حد شاخه های دوکی کوتاه از ناحیه طوقه و نیز از جوانه های جانبی در طول ساقه است. به طوری که تا چند صد عدد ساقه نازک در ناحیه طوقه گیاه آلوده دیده می شود(شکل 30-3). حاشیه زرد برگ های کوچک آلوده، چروکیده می شود. و ساقه های نازک آبدار رشد نکرده و به رنگ زرد در می آید. بوته های آلوده در طول زمستان به تدریج بهبود پیدا کرده و برعکس در تابستان به علت گرما و تنش رطوبتی بیماری شدت پیدا می کند.
مبارزه
در صورت تشدید بیماری مخصوصا در مزارع چند ساله زمین را شخم و مجددا یونجه کشت گردد.
3-12-3-علفهای هرز مزارع یونجه
مزارع یونجه طی دوره استقرار وتنک شدن به وسیله علف های هرز مختلف آسیب می بیند . یونجه در این دو مرحله تمام سطح مزرعه را نمی پوشاند لذا علف های هرز قادرند با یونجه بر سر مواد غذایی خاک، آب، نور و فضا به رقابت بپردازند. کاهش عملکرد یونجه به علت رقابت علف های هرز در مزارع جدید اغلب بیش از 900 کیلوگرم در هکتار است و در آلودگی های شدید مزرعه را از بین می برد، کاهش عملکرد در مزارع تنک خسارتی معادل نیم تا یک پوند یونجه به ازای هر پوند علف هرز تولید شده دارد.
در مزارع یونجه ایران گونه های مختلفی از علف هرز با یونجه به رقابت می پردازد. گونه های علف هرز موجود در هر مزرعه بستگی به نوع خاک، شرایط محیطی، محصولات قبلی کشت شده و اعمال مدیریتی اجرا شده دارد. علف های هرز موجود در مزارع یونجه ایران به شرح جدول 17-3 می باشد.
جدول 17-3 لیست علف های هرز مزارع یونجه
1- بومادران Achilla millefolium
2- تلخه Acroptilon repense
3- سرخک Adonis vernalis
4- جوهرز Aegilops cylindrica
5- جوهرز A.triuncialis
6- بونوAdoropns sp.
7- مرغ Agropyron repens
8- خارشترAlhagi camelorum
9- پیاز وحشیAllium scabriscapum
10- دانه قناریAlopecurus prantensis
11- تاج خروسAmarantus spinosus
12- تاج خروس A.cetroflexus
13- anchusa officinalis
14- درمنه Artemisia herba alba
15- یولاف وحشی Avena fatua
16- کلم وحشی Bromus catharticus
17- کیسه کشیش Capsella bursa pastoris
18- علف پشمکی Bromus catharticus
19- گلرنگ وحشی Carthamus
20- گل گندم Centurea cyanus
21- زیرک Cephalaria syriaca
22- سلمک Chenopodium album
23- جلنگو Chorispora
24- کاسنی Cichorium intybus
25- کنگر صحرایی Cirsium arvense
26- خار مقدس Cinsus benedictus
27- پیچک صحرایی Convolvulus arvensis
28- پیچک C. sepinn
29- Cacuta epilium
30- اویار سلام Ciperus atlemifolius
31- علف باغ Dactylis glomerata
32- هویج Daucas carota
33- دانه ترنک Echinochloa crus galli
34- گل افعی Echium valgare
35- منداب Eruca sativa
36- شیرسگ Euphorbia acelleni
37- فستوکا Festuca arundinacea
38- شاه ترهFumaria officinalis
39- شیر پنیر Galium aparine
40- بی تی راخ G. tricorne
41- شمعدانی Geranium tuberosum
42- شیرین بیان Glycyrhiza globrum
43- جو وحشی Hordeum jubatum
44- جو موش H. murnin
45- نوعی جو هرز H.pasillum
46- ورک Holthemia persica
47- خیارک Ixiolirion mentanum
48- کاهوی خاردارLactuca searilla
49- ازمک Lepidium latifolium
50- خلّر Lathyrus hirsutus
51- چچم چمنی lolium perenne
52- شبدر پنجه کلاغی Lotus corniuculatus
53- سبز گلی Lotus uliginosus
54- پنیرک Malva neglecta
55- یونجه زرد Melilotus officinalis
56- یونجه زرد M. alba
57- موسوره Nonea pulla
58- اردو Phelum pratense
59- نی Phraymates communis
60- بارهنگ Plantagn lanceolata
61- بارهنگ Plantago major
62- Poa bolbosus
63- هفت بند Polygonium convalvules
64- افسانی Reseda lutea
65- آلاله Ranunculus repens
66- ترشک Rumex acetosella
67- علف شور Scabiosa palaestina
68- مریم گلی (سالویا) Salvia nemorosa
69- چغا Sanguisorba minor
70- گل صابونی Sapon
4)بیماری جاروی جادوگر یونجه
بیماری جاروی یونج به وسیله موجودی شبیه مایکوپلاسماها به وجود می آید. عامل بیماری به وسیله زنجرک Orosius argentatus به یونجه و سایر گیاهان خانواده پروانه آسا و نیز توسط گیاهان انگل سس به سایر گیاهان غیر از خانواده پروانه آسا منتقل می شود. با شدت گرفتن بیماری تقریبا از تولید دانه جلوگیری و علوفه خشک را به طور قابل توجهی کاهش می دهد.
علایم بیماری
مهم ترین علامت این بیماری رشد بیش از حد شاخه های دوکی کوتاه از ناحیه طوقه و نیز از جوانه های جانبی در طول ساقه است. به طوری که تا چند صد عدد ساقه نازک در ناحیه طوقه گیاه آلوده دیده می شود(شکل 30-3). حاشیه زرد برگ های کوچک آلوده، چروکیده می شود. و ساقه های نازک آبدار رشد نکرده و به رنگ زرد در می آید. بوته های آلوده در طول زمستان به تدریج بهبود پیدا کرده و برعکس در تابستان به علت گرما و تنش رطوبتی بیماری شدت پیدا می کند.
مبارزه
در صورت تشدید بیماری مخصوصا در مزارع چند ساله زمین را شخم و مجددا یونجه کشت گردد.
3-12-3-علفهای هرز مزارع یونجه
مزارع یونجه طی دوره استقرار وتنک شدن به وسیله علف های هرز مختلف آسیب می بیند . یونجه در این دو مرحله تمام سطح مزرعه را نمی پوشاند لذا علف های هرز قادرند با یونجه بر سر مواد غذایی خاک، آب، نور و فضا به رقابت بپردازند. کاهش عملکرد یونجه به علت رقابت علف های هرز در مزارع جدید اغلب بیش از 900 کیلوگرم در هکتار است و در آلودگی های شدید مزرعه را از بین می برد، کاهش عملکرد در مزارع تنک خسارتی معادل نیم تا یک پوند یونجه به ازای هر پوند علف هرز تولید شده دارد.
در مزارع یونجه ایران گونه های مختلفی از علف هرز با یونجه به رقابت می پردازد. گونه های علف هرز موجود در هر مزرعه بستگی به نوع خاک، شرایط محیطی، محصولات قبلی کشت شده و اعمال مدیریتی اجرا شده دارد. علف های هرز موجود در مزارع یونجه ایران به شرح جدول 17-3 می باشد.
جدول 17-3 لیست علف های هرز مزارع یونجه
1- بومادران Achilla millefolium
2- تلخه Acroptilon repense
3- سرخک Adonis vernalis
4- جوهرز Aegilops cylindrica
5- جوهرز A.triuncialis
6- بونوAdoropns sp.
7- مرغ Agropyron repens
8- خارشترAlhagi camelorum
9- پیاز وحشیAllium scabriscapum
10- دانه قناریAlopecurus prantensis
11- تاج خروسAmarantus spinosus
12- تاج خروس A.cetroflexus
13- anchusa officinalis
14- درمنه Artemisia herba alba
15- یولاف وحشی Avena fatua
16- کلم وحشی Bromus catharticus
17- کیسه کشیش Capsella bursa pastoris
18- علف پشمکی Bromus catharticus
19- گلرنگ وحشی Carthamus
20- گل گندم Centurea cyanus
21- زیرک Cephalaria syriaca
22- سلمک Chenopodium album
23- جلنگو Chorispora
24- کاسنی Cichorium intybus
25- کنگر صحرایی Cirsium arvense
26- خار مقدس Cinsus benedictus
27- پیچک صحرایی Convolvulus arvensis
28- پیچک C. sepinn
29- Cacuta epilium
30- اویار سلام Ciperus atlemifolius
31- علف باغ Dactylis glomerata
32- هویج Daucas carota
33- دانه ترنک Echinochloa crus galli
34- گل افعی Echium valgare
35- منداب Eruca sativa
36- شیرسگ Euphorbia acelleni
37- فستوکا Festuca arundinacea
38- شاه ترهFumaria officinalis
39- شیر پنیر Galium aparine
40- بی تی راخ G. tricorne
41- شمعدانی Geranium tuberosum
42- شیرین بیان Glycyrhiza globrum
43- جو وحشی Hordeum jubatum
44- جو موش H. murnin
45- نوعی جو هرز H.pasillum
46- ورک Holthemia persica
47- خیارک Ixiolirion mentanum
48- کاهوی خاردارLactuca searilla
49- ازمک Lepidium latifolium
50- خلّر Lathyrus hirsutus
51- چچم چمنی lolium perenne
52- شبدر پنجه کلاغی Lotus corniuculatus
53- سبز گلی Lotus uliginosus
54- پنیرک Malva neglecta
55- یونجه زرد Melilotus officinalis
56- یونجه زرد M. alba
57- موسوره Nonea pulla
58- اردو Phelum pratense
59- نی Phraymates communis
60- بارهنگ Plantagn lanceolata
61- بارهنگ Plantago major
62- Poa bolbosus
63- هفت بند Polygonium convalvules
64- افسانی Reseda lutea
65- آلاله Ranunculus repens
66- ترشک Rumex acetosella
67- علف شور Scabiosa palaestina
68- مریم گلی (سالویا) Salvia nemorosa
69- چغا Sanguisorba minor
70- گل صابونی Sapon
aria viscose
71-علف شور Salsola kali
72- پیر گیاه Senecio vulgaris
73- دم روباهی Setariaviridis
74- قلیونک Silene conoidea
75- خاکشی Sisymbrium iria
76- تاجریزی Solanum nigrum
77- شیر تیغک Sonchius oleraceus
78- شیر تیغک S. arvensis
79- گندمک Stellaria media
80- قیاق Sorghum haelpense
81- قاصدک Taroxacum officinale
82- دم اسب Thlaspi arvense
تخمین دقیق رقابت پذیری علف های هرز مشکل است، زیرا بستگی به تاریخ سبز شدن علف هرز و یونجه ، شرایط آب و هوایی (بارندگی، درجه حرارت) و میزان حاصلخیزی خاک دارد. با افزایش رطوبت و گرم شدن هوا، علف های هرز رشد زیادی کرده و یونجه را در سایه قرار می دهند ، علف های هرز رقیب می تواند بوته های یونجه را از بین برده و مانع استقرار آنها بشود.
اولین قدم برای ایجاد مزرعه یونجه بدون علف هرز کاشت بذور عاری از علف هرز است. محلی که برای کشت یونجه انتخاب می شود بایستی عاری از علف هرز باشد. لذا کنترل علف های هرز در محصولات لازم و ضروری است. برای حذف علف های هرز چند ساله حتما بایستی حداقل دو سال قبل از کشت یونجه برنامه ای جهت حذف آنها وجود داشته باشد.
علف های هرز می توانند خسارت وارده بوسیله سایر آفات را شدید کرده و مخصوصا در مزارع تازه کشت شده سبب از بین رفتن کامل گیاهچه های یونجه شوند و در نهایت باعث کاهش معنی دار عملکرد و استقرار ناقص یونجه می گردد.
1-3-12-3-مدیریت علف های هرز در یونجه های کشت شده در پائیز
در غالب مناطق کشت، یونجه به طور سنتی در پائیز کشت می شود و در چنین حالتی علف های هرز مشکل جدی ایجاد نمی نمایند. با این حال اگر قبل از یونجه گندم کشت شده باشد و با حداقل عملیات زراعی انجام گیرد و یا به مزارع گندم برداشت شده دام وارد شود علف های هرز زمستانه مشکل عمومی در یونجه کشت شده در پائیز ایجاد می نمایند. در چنین حالتی، علف کش های بعد از سبز شدن راه حل مناسبی برای کنترل علف های هرز زمستانه است. بعد از شمارش علف هرز، در صورت نیاز یک هفته بعد از سبز شدن یونجه می توان علف کش مناسب را استفاده کرد.
در غالب موارد مبارزه با تمام علف های هرز رقیب سود آور است. در صورت کشت یونجه در اوایل پائیز و مراقبت از آن علاوه بر تولید عملکرد بیشتر، 2 الی 3 سال طول عمر یونجه افزایش می یابد.
به طور کلی در اوایل کشت یونجه مدیریت علف های هرز بصورت زیر می تواند انجام گیرد:
1-اگر یک بوته علف هرز پهن برگ یا باریک در هرm2 39/0 یافت شود بایستی علف کش را در مهر یا آبان استفاده کرد. علف های هرز در این حد به طور معنی داری عملکرد یونجه را کاهش داده و می تواند طول عمر یونجه را کاهش دهد.
2-اگر کمتر از یک علف هرز پهن برگ یا باریک برگ رقیب در m2 39/ وجود داشت، مبارزه با آنها حیاتی نیست با این حال در نقاطی از مزرعه که علف های هرز با تراکم بالا وجود دارند یا در نقاطی که علف های هرز روی یونجه سایه می اندازند نیز بایستی مبارزه انجام گیرد.
3-اگر علف های هرز پهن برگ و باشد نیازی به مبارزه شیمیایی نیست چون این گیاهان با یونجه به رقابت نمی پردازند ، همچنین علف کش های بعد از سبز شدن روی آنها اثری ندارند.
4-اگر با علف های هرز زمستانه مبارزه نشود. بایستی چین اول را برای به حداکثر رساندن کیفیت و به حداقل رساندن اثر سایه علف های هرز زودتر برداشت نمود. به همین خاطر بهترین موقع برای برداشت در اواخر فروردین یا اوایل اردیبهشت زمانی که علف های هرز باریک برگ در مرحله پنجه زنی هستند می باشد.
5-اگر علف های هرز فقط در حاشیه مزارع مسئله ساز باشند فقط آن نواحی را سمپاشی نمود.
بازرسی مزارع یونجه تازه کشت شده برای حشرات و علف های هرز ضروری است. بایستی علف های هرز رقیب را زمانی که تراکم جمعیت این علف های هرز به نزدیک یک بوته در m2 39/ رسید کنترل نمود. آلودگی های شته آبی و نقطه ای بایستی در فواصل کوتاه نظارت و قبل از اینکه به آستانه زیان اقتصادی برسد مبارزه شود چون که خسارت وارده از طرف حشرات، مانع رقابت یونجه با علف های هرز می شود.
چراندن مزارع کشت شده در پائیز قبل از گلدهی در بهار سال بعد توصیه نمی شود زیرا رشد ریشه یونجه را به تاخیر انداخته و ممکن است تراکم را کاهش دهد. با این حال، چرانیدن می تواند به عنوان تیمار Salvags اگر علف های هرز سر سخت در پائیز کنترل نشود استفاده شود. شاید چراندن کمتر از سایه انداختن علف های هرز خسارت ایجاد نمایند. چراندن یا برداشت زود هنگام چین نخست قبل از این که علف های هرز زمستانه برسند، روش دیگری برای به حداقل رساندن خسارت ایجاد شده به وسیله علف های هرز طی استقرار است. چنین وضعیتی برای cheat، گندم، Voluntear و خردل صدق می کند. بسیاری از علف های هرز اگر قبل از رسیدن برداشت یا چرانیده شوند به علت داشتن می
71-علف شور Salsola kali
72- پیر گیاه Senecio vulgaris
73- دم روباهی Setariaviridis
74- قلیونک Silene conoidea
75- خاکشی Sisymbrium iria
76- تاجریزی Solanum nigrum
77- شیر تیغک Sonchius oleraceus
78- شیر تیغک S. arvensis
79- گندمک Stellaria media
80- قیاق Sorghum haelpense
81- قاصدک Taroxacum officinale
82- دم اسب Thlaspi arvense
تخمین دقیق رقابت پذیری علف های هرز مشکل است، زیرا بستگی به تاریخ سبز شدن علف هرز و یونجه ، شرایط آب و هوایی (بارندگی، درجه حرارت) و میزان حاصلخیزی خاک دارد. با افزایش رطوبت و گرم شدن هوا، علف های هرز رشد زیادی کرده و یونجه را در سایه قرار می دهند ، علف های هرز رقیب می تواند بوته های یونجه را از بین برده و مانع استقرار آنها بشود.
اولین قدم برای ایجاد مزرعه یونجه بدون علف هرز کاشت بذور عاری از علف هرز است. محلی که برای کشت یونجه انتخاب می شود بایستی عاری از علف هرز باشد. لذا کنترل علف های هرز در محصولات لازم و ضروری است. برای حذف علف های هرز چند ساله حتما بایستی حداقل دو سال قبل از کشت یونجه برنامه ای جهت حذف آنها وجود داشته باشد.
علف های هرز می توانند خسارت وارده بوسیله سایر آفات را شدید کرده و مخصوصا در مزارع تازه کشت شده سبب از بین رفتن کامل گیاهچه های یونجه شوند و در نهایت باعث کاهش معنی دار عملکرد و استقرار ناقص یونجه می گردد.
1-3-12-3-مدیریت علف های هرز در یونجه های کشت شده در پائیز
در غالب مناطق کشت، یونجه به طور سنتی در پائیز کشت می شود و در چنین حالتی علف های هرز مشکل جدی ایجاد نمی نمایند. با این حال اگر قبل از یونجه گندم کشت شده باشد و با حداقل عملیات زراعی انجام گیرد و یا به مزارع گندم برداشت شده دام وارد شود علف های هرز زمستانه مشکل عمومی در یونجه کشت شده در پائیز ایجاد می نمایند. در چنین حالتی، علف کش های بعد از سبز شدن راه حل مناسبی برای کنترل علف های هرز زمستانه است. بعد از شمارش علف هرز، در صورت نیاز یک هفته بعد از سبز شدن یونجه می توان علف کش مناسب را استفاده کرد.
در غالب موارد مبارزه با تمام علف های هرز رقیب سود آور است. در صورت کشت یونجه در اوایل پائیز و مراقبت از آن علاوه بر تولید عملکرد بیشتر، 2 الی 3 سال طول عمر یونجه افزایش می یابد.
به طور کلی در اوایل کشت یونجه مدیریت علف های هرز بصورت زیر می تواند انجام گیرد:
1-اگر یک بوته علف هرز پهن برگ یا باریک در هرm2 39/0 یافت شود بایستی علف کش را در مهر یا آبان استفاده کرد. علف های هرز در این حد به طور معنی داری عملکرد یونجه را کاهش داده و می تواند طول عمر یونجه را کاهش دهد.
2-اگر کمتر از یک علف هرز پهن برگ یا باریک برگ رقیب در m2 39/ وجود داشت، مبارزه با آنها حیاتی نیست با این حال در نقاطی از مزرعه که علف های هرز با تراکم بالا وجود دارند یا در نقاطی که علف های هرز روی یونجه سایه می اندازند نیز بایستی مبارزه انجام گیرد.
3-اگر علف های هرز پهن برگ و باشد نیازی به مبارزه شیمیایی نیست چون این گیاهان با یونجه به رقابت نمی پردازند ، همچنین علف کش های بعد از سبز شدن روی آنها اثری ندارند.
4-اگر با علف های هرز زمستانه مبارزه نشود. بایستی چین اول را برای به حداکثر رساندن کیفیت و به حداقل رساندن اثر سایه علف های هرز زودتر برداشت نمود. به همین خاطر بهترین موقع برای برداشت در اواخر فروردین یا اوایل اردیبهشت زمانی که علف های هرز باریک برگ در مرحله پنجه زنی هستند می باشد.
5-اگر علف های هرز فقط در حاشیه مزارع مسئله ساز باشند فقط آن نواحی را سمپاشی نمود.
بازرسی مزارع یونجه تازه کشت شده برای حشرات و علف های هرز ضروری است. بایستی علف های هرز رقیب را زمانی که تراکم جمعیت این علف های هرز به نزدیک یک بوته در m2 39/ رسید کنترل نمود. آلودگی های شته آبی و نقطه ای بایستی در فواصل کوتاه نظارت و قبل از اینکه به آستانه زیان اقتصادی برسد مبارزه شود چون که خسارت وارده از طرف حشرات، مانع رقابت یونجه با علف های هرز می شود.
چراندن مزارع کشت شده در پائیز قبل از گلدهی در بهار سال بعد توصیه نمی شود زیرا رشد ریشه یونجه را به تاخیر انداخته و ممکن است تراکم را کاهش دهد. با این حال، چرانیدن می تواند به عنوان تیمار Salvags اگر علف های هرز سر سخت در پائیز کنترل نشود استفاده شود. شاید چراندن کمتر از سایه انداختن علف های هرز خسارت ایجاد نمایند. چراندن یا برداشت زود هنگام چین نخست قبل از این که علف های هرز زمستانه برسند، روش دیگری برای به حداقل رساندن خسارت ایجاد شده به وسیله علف های هرز طی استقرار است. چنین وضعیتی برای cheat، گندم، Voluntear و خردل صدق می کند. بسیاری از علف های هرز اگر قبل از رسیدن برداشت یا چرانیده شوند به علت داشتن می
زان پروتئین قابل قبول مفید هستند.
2-3-12-3-مدیریت علف های هرز در مزارع تازه روئیده یونجه
علف های هرز رقیب می بایستی در مزارع یونجه تازه کشت شده برای کمک به استقرار مطمئن و کامل یونجه کنترل شوند. برای تولید حداکثر در چین اول که در پائیز کشت شده بایستی 11 گیاهچه یونجه در 93/0 مترمربع یا تقریبا 9/0 متر مربع رشد کرده باشد. با کشت 9 کیلوگرم در هکتار بذر یونجه در حدودا 14-16 گیاهچه یونجه در m2 39/0 به دست می آید.
علف های هرز زمستانه مانند و در یونجه کشت شده در پائیز قدرتی مشابه یونجه دارند تعداد کمی از این علف های هرز قابل تحمل است به عنوان مثال یک گیاه در هرm2 39/0 گیاهان بلند قد مانند خردل (musrat) می تواند محصول را ده درصد کاهش دهد و شش تا بوته در هرm2 39/0 ، 60 درصد عملکرد یونجه را کاهش می دهد. در جدول 18-3 خلاصه ای از رقابت پذیری چندین علف هرز در یونجه کشت شده در پائیز ارائه شده است.
جدول 18-3 خلاصه ای از رقابت علف های هرز در یونجه کشت شده در پائیز
کاهش عملکرد
تراکم علف هرز ( )
گروه علف هرز
0
20-10
حداقل رقابت(Henebit )
تا حدود رقابتی
خیلی رقابتی
Cheat و گندم
10-5
4-1
50-10
64
30-10
2-1
90-30
6-3
100-50
66
20-5
2-1
60-10
6-3
100-20
66
3-3-12-3-مدیریت علف های هرز در مزارع کشت شده در بهار
گیاهچه های غالب علف های هرز تابستانه ( علف خرچنگ[6]، دم روباهی[7] و تاج خروس[8]) قوی تر از یونجه بوده و به همین خاطر بایستی در تمام مزارع کشت شده در بهار کنترل شوند. غالبا علف های هرز در مزارع کشت شده در بهار مشکل ساز هستند به همین خاطر بایستی از علف کش های قبل از کشت استفاده گردد. عدم کنترل علف های هرز در یونجه کشت شده در بهار باعث عدم استقرار محصول خواهد شد. به طور کلی تولید محصول در یونجه کشت شده در بهار از نظر میزان محصول کمتر از کشت پائیزه بوده و طول عمر مزرعه کشت شده در بهار نیز کوتاه تر است.
4-3-12-3-مدیریت علف های هرز در یونجه مستقر شده
1)مزارع کامل
علفهای هرز در مزارعی که به خوبی مدیریت و تثبیت شده اند مشکلی را ایجاد نمی نمایند. مزارعی که مدیریت مناسبی داشته باشند pH حدود 7 داشته و خاک بخوبی حاصلخیزی دارند و مدیریت آفت در آنها انجام شده است. بذور علف های هرز در چنین مزارعی جوانه زده ولی به علت رقابت قادر به رشد نخواهند بود. همچنین ، برداشت دوره ای یونجه به همراه کوتاه بودن رشد مجدد یونجه حتی علف های هرزی که در مزرعه تثبیت شده اند توان رقابت نخواهند داشت.به عنوان مثال برداشت یونجه در مرحله ای که 10 درصد شکوفه ها ظاهر شده اند. در شرایط با رطوبت بالا و خاک حاصلخیز ، مانع از رشد علف های هرز چند ساله مانند قیاق[9] می شود. لذا در مزارع یونجه چند ساله ، وجود علف های هرز علامت مدیریت ضعیف یا نشانه مزرعه بیمار و تنک است. طول عمر کامل یونجه با کشت واریته های مقاوم به آفات مختلف در مناطق مختلف 4 تا 8 سال است. در مناطقی که بارندگی زیاد است و احتمال وقوع بیماری بالاست طول عمر مزارع یونجه کوتاه است.
2)مزارع تنک
زمانی که تراکم ساقه یونجه به کمتر از 30 عدد در هرm2 39/0می رسد ، یونجه تمام قسمت های مزرعه را اشغال نکرده و تولید کاهش می یابد. وقتی تراکم یونجه در این حد باشد، علف های هرز قادر خواهند بود در قسمت هایی که یونجه رشد نکرده، سبز شده و با یونجه به رقابت بپردازند. در چنین مزارعی به ازای هر پوند علف هرز تولید شده، نیم تا یک پوند یونجه کاهش خواهد یافت. اولین مشکل به وسیله علف های هرز در مزارع تنک به وسیله علف های هرز یک ساله زمستانه ایجاد می شود. روش عملی برای تعیین وضعیت مزرعه، زمانی است که علف های هرز باریک برگ و پهن برگ بیش از 5 درصد علوفه را در زمان برداشت تشکیل دهد، زمانی که به این حد رسید بایستی علف های هرز زمستانه را علف کش مناسب کنترل کرد.
بررسی های انجام گرفته نشان داد کنترل علف های هرز زمستانه در مزارع تنک سبب افزایش 15 درصدی عملکرد یونجه از چین دوم به بعد می شود. با توجه به اینکه مشخص شده علف های هرز در مزارع آلوده به حشرات سریع تر رشد می نمایند. لذا حتما بایستی در چنین مزارعی با حشرات خسارت زا مبارزه شود. از طرف دیگر مزارع یونجه تنک بایستی برای تولید محصول به اندازه کافی حاصلخیز باشد. به طور کلی علف های هرز باریک برگ و پهن برگ در چنین مزارعی مشکل ایجاد می کنند که کنترل علف های هرز باریک برگ مشکل تر است.
مدیریت علف های هرز در یونجه کاری های ایران
از میان علف های هرزی که برای مزارع یونجه بیان شده تعدادی از آنها با تراکم های بالا در غالب مناطق یافت شده به طوری که مبارزه را اجتناب ناپذیر می نماید. این گونه ها عبارتند از :
-سس Custuta campestris
-بی تی ر خ Galium tricorna
2-3-12-3-مدیریت علف های هرز در مزارع تازه روئیده یونجه
علف های هرز رقیب می بایستی در مزارع یونجه تازه کشت شده برای کمک به استقرار مطمئن و کامل یونجه کنترل شوند. برای تولید حداکثر در چین اول که در پائیز کشت شده بایستی 11 گیاهچه یونجه در 93/0 مترمربع یا تقریبا 9/0 متر مربع رشد کرده باشد. با کشت 9 کیلوگرم در هکتار بذر یونجه در حدودا 14-16 گیاهچه یونجه در m2 39/0 به دست می آید.
علف های هرز زمستانه مانند و در یونجه کشت شده در پائیز قدرتی مشابه یونجه دارند تعداد کمی از این علف های هرز قابل تحمل است به عنوان مثال یک گیاه در هرm2 39/0 گیاهان بلند قد مانند خردل (musrat) می تواند محصول را ده درصد کاهش دهد و شش تا بوته در هرm2 39/0 ، 60 درصد عملکرد یونجه را کاهش می دهد. در جدول 18-3 خلاصه ای از رقابت پذیری چندین علف هرز در یونجه کشت شده در پائیز ارائه شده است.
جدول 18-3 خلاصه ای از رقابت علف های هرز در یونجه کشت شده در پائیز
کاهش عملکرد
تراکم علف هرز ( )
گروه علف هرز
0
20-10
حداقل رقابت(Henebit )
تا حدود رقابتی
خیلی رقابتی
Cheat و گندم
10-5
4-1
50-10
64
30-10
2-1
90-30
6-3
100-50
66
20-5
2-1
60-10
6-3
100-20
66
3-3-12-3-مدیریت علف های هرز در مزارع کشت شده در بهار
گیاهچه های غالب علف های هرز تابستانه ( علف خرچنگ[6]، دم روباهی[7] و تاج خروس[8]) قوی تر از یونجه بوده و به همین خاطر بایستی در تمام مزارع کشت شده در بهار کنترل شوند. غالبا علف های هرز در مزارع کشت شده در بهار مشکل ساز هستند به همین خاطر بایستی از علف کش های قبل از کشت استفاده گردد. عدم کنترل علف های هرز در یونجه کشت شده در بهار باعث عدم استقرار محصول خواهد شد. به طور کلی تولید محصول در یونجه کشت شده در بهار از نظر میزان محصول کمتر از کشت پائیزه بوده و طول عمر مزرعه کشت شده در بهار نیز کوتاه تر است.
4-3-12-3-مدیریت علف های هرز در یونجه مستقر شده
1)مزارع کامل
علفهای هرز در مزارعی که به خوبی مدیریت و تثبیت شده اند مشکلی را ایجاد نمی نمایند. مزارعی که مدیریت مناسبی داشته باشند pH حدود 7 داشته و خاک بخوبی حاصلخیزی دارند و مدیریت آفت در آنها انجام شده است. بذور علف های هرز در چنین مزارعی جوانه زده ولی به علت رقابت قادر به رشد نخواهند بود. همچنین ، برداشت دوره ای یونجه به همراه کوتاه بودن رشد مجدد یونجه حتی علف های هرزی که در مزرعه تثبیت شده اند توان رقابت نخواهند داشت.به عنوان مثال برداشت یونجه در مرحله ای که 10 درصد شکوفه ها ظاهر شده اند. در شرایط با رطوبت بالا و خاک حاصلخیز ، مانع از رشد علف های هرز چند ساله مانند قیاق[9] می شود. لذا در مزارع یونجه چند ساله ، وجود علف های هرز علامت مدیریت ضعیف یا نشانه مزرعه بیمار و تنک است. طول عمر کامل یونجه با کشت واریته های مقاوم به آفات مختلف در مناطق مختلف 4 تا 8 سال است. در مناطقی که بارندگی زیاد است و احتمال وقوع بیماری بالاست طول عمر مزارع یونجه کوتاه است.
2)مزارع تنک
زمانی که تراکم ساقه یونجه به کمتر از 30 عدد در هرm2 39/0می رسد ، یونجه تمام قسمت های مزرعه را اشغال نکرده و تولید کاهش می یابد. وقتی تراکم یونجه در این حد باشد، علف های هرز قادر خواهند بود در قسمت هایی که یونجه رشد نکرده، سبز شده و با یونجه به رقابت بپردازند. در چنین مزارعی به ازای هر پوند علف هرز تولید شده، نیم تا یک پوند یونجه کاهش خواهد یافت. اولین مشکل به وسیله علف های هرز در مزارع تنک به وسیله علف های هرز یک ساله زمستانه ایجاد می شود. روش عملی برای تعیین وضعیت مزرعه، زمانی است که علف های هرز باریک برگ و پهن برگ بیش از 5 درصد علوفه را در زمان برداشت تشکیل دهد، زمانی که به این حد رسید بایستی علف های هرز زمستانه را علف کش مناسب کنترل کرد.
بررسی های انجام گرفته نشان داد کنترل علف های هرز زمستانه در مزارع تنک سبب افزایش 15 درصدی عملکرد یونجه از چین دوم به بعد می شود. با توجه به اینکه مشخص شده علف های هرز در مزارع آلوده به حشرات سریع تر رشد می نمایند. لذا حتما بایستی در چنین مزارعی با حشرات خسارت زا مبارزه شود. از طرف دیگر مزارع یونجه تنک بایستی برای تولید محصول به اندازه کافی حاصلخیز باشد. به طور کلی علف های هرز باریک برگ و پهن برگ در چنین مزارعی مشکل ایجاد می کنند که کنترل علف های هرز باریک برگ مشکل تر است.
مدیریت علف های هرز در یونجه کاری های ایران
از میان علف های هرزی که برای مزارع یونجه بیان شده تعدادی از آنها با تراکم های بالا در غالب مناطق یافت شده به طوری که مبارزه را اجتناب ناپذیر می نماید. این گونه ها عبارتند از :
-سس Custuta campestris
-بی تی ر خ Galium tricorna
tum
-تربچه وحشی Raphanus raphanistrum
-شلمی Rapistrum rugosum
-مریم گلی Salvia sp.
-ترشک Rumex sp.
-بارهنگ Plantago sp.
-انواع ارزن وحشی Setarea spp.
-سوروف Echinochloa crus-gali
از این میان سس به عنوان یکی از مهم ترین علف های هرز مزارع یونجه می باشد با توجه به این که در غالب مواقع نیاز به مبارزه شیمیایی با این علف هرز لازم است به بررسی این گونه می پردازیم.
1)سس
سس گیاهی گلدار و انگل است که به خاطر نداشتن ریشه، مواد غذایی و آب مورد نیاز خود را از گیاهان میزبان خود مانند یونجه، شبدر و غیره به دست می آورد. سس از خانواده Cuscataceae است که این خانواده فقط دارای یک جنس Custuta است. در سطح جهان حدود 200 گونه مختلف از این جنس شناسایی شده که از این میان 20 گونه در ایران در روی گیاهان زراعی مختلف و درختان میوه فعالیت می نمایند. گونه های فعال در مزارع یونجه و شبدر عبارتند از :
Cuscuta approximate
C. chinensis
C. planiflora
C.monogyna
C. epithymum
مشخصات گیاه شناسی
بذر : بذور سس تقریبا گرد و به رنگ خاکستری تا خاکستری مایل به قهوه ای است. بذر سس حدود 7/0 میلی متر قطر داشته و سطح آن صاف می باشد(شکل 31-3).
ساقه : بعد از جوانه زدن بذر رشته ای تولید کرده که به رنگ سفید تا زرد است و انتهای آن باریک و در قاعده قطور می باشد (شکل -3).
گل: گل های سس سفید و مجتمع و به طول حدود 5 میلی متر است (شکل 32-3).
بیولوژی
بعد از اینکه بذر سس در شرایط مناسب قرار گرفت جوانه زده و رشته سفید تا زرد رنگی را تولید می نماید. جوانه فوق برای یافتن میزبان مناسب به حرکت در می آید و از همان ابتدا می تواند به دور گیاه میزبان پیچیده و از آن تغذیه نماید (شکل 33-3).
در صورتی که میزبان در دسترس نباشد شروع به حرکت کرده تا این که میزبان مناسبی را پیدا نماید. با چسبیدن به میزبان آنزیمی را ترشح نموده به طوری که این آنزیم می تواند همی سلولز دیواره را تجزیه کرده و مواد غذایی مورد نیاز را از میزبان جذب نماید. بعد از برقرار شدن اتصال رشته هایی خارج شده و به جهات مختلف حرکت کرده و میزبان های موجود را آلوده می نماید.
با توجه به این که سس گیاه انگل است نور در رشد آن تاثیری ندارد با این حال بررسی ها نشان داد که نور در اتصال انگل به گیاه میزبان موثر بوده به طوری که در مزارع انبوه و متراکم ، آلودگی به این گیاه انگل به مراتب کمتر است. به طور کلی رشد و نمو رشته های سس سریع بوده به طوری که در شرایط مناسب روزانه تا چندسانتی متر رشد می نماید. در مزارع یونجه سس به طور لکه ای رشد کرده و در چنین مناطقی با جذب آب و مواد غذایی شدیدا گیاه را تحت تاثیر قرار می دهد، به طوری که از نظر کمی و کیفی خسارت ایجاد می نماید. در شرایط مناسب بعد از یک تا یک ماه و نیم گل های سس تولید شده و در طول ماه های تابستان و پائیز تا زمانی که شرایط مناسب است تولید گل ادامه می یابد. با شروع سرما رشته های زرد رس بتدریج به رنگ ارغوانی تیره تبدیل شده و با شروع یخبندان از بین می روند. در طول زمستان بذور سس زنده مانده به طوری که منبع آلودگی برای سال بعد می شوند.
علف کش های مورد استفاده در مزارع یونجه
1-کلرتا دی متیل (75%) wp این ترکیب به منظور پیشگیری از سس و دیگر علف های هرز در اواخر زمستان قبل از بیدار شدن یونجه به میزان 8-12 کیلوگرم در هکتار مصرف می شود. همچنین در مزارع یونجه تازه کشت شده قبل از سبز شدن یا اوایل بهار قبل از بیدار شدن یونجه در چنین مزارعی مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین بعد از سبز شدن سس زمانی که یونجه در مرحله 20-25 سانتی متری بوده و سس به یونجه چسبیده باشد و قبل از گلدهی سس مورد استفاده قرار می گیرد.
2-پاراکوآت (20%) SL : به میزان 3-5 لیتر در هکتار صرفا برای از بین بردن هسته های آلوده به سس لکه گیری مورد استفاده قرار می گیرد. تعداد سمپاشی با این علف کش بستگی به میزان نیاز دارد.
3-گلیفوسیت ( راندآپ) (41%) SL به میزان 366-730 میلی متر فقط زمانی که آلودگی به سس در سطح وسیع باشد مورد استفاده قرار می گیرد. لازم به ذکر است که مصرف فریگیست به میزان 5 در هزار (2 لیتر در هکتار) و یا سولفات آمونیوم به میزان 2% (8 کیلوگرم ) همراه با گلیفوریت مصرف آن را کاهش می دهد.
کنترل علف های هرز با چرانیدن
برداشت یونجه با چرا می بایستی در داخل برنامه های مدیریتی چند ساله قرار می گیرد. چرای یونجه در آذر و اوایل دی زمانی که خاک خشک است یا یخ زده روش موثری برای استفاده از یونجه پائیز و کاهش خسارت های ایجاد شده به وسیله حشرات است. زمانی که تراکم ساقه های یونجه کمتر از 30 تا در بود و علف های هرز 5 درصد علوفه را در طول تابستان تشکیل داد، احتمالا چرانیدن بهترین روش جایگزین برداشت می تواند باشد. با این که چرای اول بهار در کاهش خسارت حشرات موثر است ولی به علت افزایش علف ه
-تربچه وحشی Raphanus raphanistrum
-شلمی Rapistrum rugosum
-مریم گلی Salvia sp.
-ترشک Rumex sp.
-بارهنگ Plantago sp.
-انواع ارزن وحشی Setarea spp.
-سوروف Echinochloa crus-gali
از این میان سس به عنوان یکی از مهم ترین علف های هرز مزارع یونجه می باشد با توجه به این که در غالب مواقع نیاز به مبارزه شیمیایی با این علف هرز لازم است به بررسی این گونه می پردازیم.
1)سس
سس گیاهی گلدار و انگل است که به خاطر نداشتن ریشه، مواد غذایی و آب مورد نیاز خود را از گیاهان میزبان خود مانند یونجه، شبدر و غیره به دست می آورد. سس از خانواده Cuscataceae است که این خانواده فقط دارای یک جنس Custuta است. در سطح جهان حدود 200 گونه مختلف از این جنس شناسایی شده که از این میان 20 گونه در ایران در روی گیاهان زراعی مختلف و درختان میوه فعالیت می نمایند. گونه های فعال در مزارع یونجه و شبدر عبارتند از :
Cuscuta approximate
C. chinensis
C. planiflora
C.monogyna
C. epithymum
مشخصات گیاه شناسی
بذر : بذور سس تقریبا گرد و به رنگ خاکستری تا خاکستری مایل به قهوه ای است. بذر سس حدود 7/0 میلی متر قطر داشته و سطح آن صاف می باشد(شکل 31-3).
ساقه : بعد از جوانه زدن بذر رشته ای تولید کرده که به رنگ سفید تا زرد است و انتهای آن باریک و در قاعده قطور می باشد (شکل -3).
گل: گل های سس سفید و مجتمع و به طول حدود 5 میلی متر است (شکل 32-3).
بیولوژی
بعد از اینکه بذر سس در شرایط مناسب قرار گرفت جوانه زده و رشته سفید تا زرد رنگی را تولید می نماید. جوانه فوق برای یافتن میزبان مناسب به حرکت در می آید و از همان ابتدا می تواند به دور گیاه میزبان پیچیده و از آن تغذیه نماید (شکل 33-3).
در صورتی که میزبان در دسترس نباشد شروع به حرکت کرده تا این که میزبان مناسبی را پیدا نماید. با چسبیدن به میزبان آنزیمی را ترشح نموده به طوری که این آنزیم می تواند همی سلولز دیواره را تجزیه کرده و مواد غذایی مورد نیاز را از میزبان جذب نماید. بعد از برقرار شدن اتصال رشته هایی خارج شده و به جهات مختلف حرکت کرده و میزبان های موجود را آلوده می نماید.
با توجه به این که سس گیاه انگل است نور در رشد آن تاثیری ندارد با این حال بررسی ها نشان داد که نور در اتصال انگل به گیاه میزبان موثر بوده به طوری که در مزارع انبوه و متراکم ، آلودگی به این گیاه انگل به مراتب کمتر است. به طور کلی رشد و نمو رشته های سس سریع بوده به طوری که در شرایط مناسب روزانه تا چندسانتی متر رشد می نماید. در مزارع یونجه سس به طور لکه ای رشد کرده و در چنین مناطقی با جذب آب و مواد غذایی شدیدا گیاه را تحت تاثیر قرار می دهد، به طوری که از نظر کمی و کیفی خسارت ایجاد می نماید. در شرایط مناسب بعد از یک تا یک ماه و نیم گل های سس تولید شده و در طول ماه های تابستان و پائیز تا زمانی که شرایط مناسب است تولید گل ادامه می یابد. با شروع سرما رشته های زرد رس بتدریج به رنگ ارغوانی تیره تبدیل شده و با شروع یخبندان از بین می روند. در طول زمستان بذور سس زنده مانده به طوری که منبع آلودگی برای سال بعد می شوند.
علف کش های مورد استفاده در مزارع یونجه
1-کلرتا دی متیل (75%) wp این ترکیب به منظور پیشگیری از سس و دیگر علف های هرز در اواخر زمستان قبل از بیدار شدن یونجه به میزان 8-12 کیلوگرم در هکتار مصرف می شود. همچنین در مزارع یونجه تازه کشت شده قبل از سبز شدن یا اوایل بهار قبل از بیدار شدن یونجه در چنین مزارعی مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین بعد از سبز شدن سس زمانی که یونجه در مرحله 20-25 سانتی متری بوده و سس به یونجه چسبیده باشد و قبل از گلدهی سس مورد استفاده قرار می گیرد.
2-پاراکوآت (20%) SL : به میزان 3-5 لیتر در هکتار صرفا برای از بین بردن هسته های آلوده به سس لکه گیری مورد استفاده قرار می گیرد. تعداد سمپاشی با این علف کش بستگی به میزان نیاز دارد.
3-گلیفوسیت ( راندآپ) (41%) SL به میزان 366-730 میلی متر فقط زمانی که آلودگی به سس در سطح وسیع باشد مورد استفاده قرار می گیرد. لازم به ذکر است که مصرف فریگیست به میزان 5 در هزار (2 لیتر در هکتار) و یا سولفات آمونیوم به میزان 2% (8 کیلوگرم ) همراه با گلیفوریت مصرف آن را کاهش می دهد.
کنترل علف های هرز با چرانیدن
برداشت یونجه با چرا می بایستی در داخل برنامه های مدیریتی چند ساله قرار می گیرد. چرای یونجه در آذر و اوایل دی زمانی که خاک خشک است یا یخ زده روش موثری برای استفاده از یونجه پائیز و کاهش خسارت های ایجاد شده به وسیله حشرات است. زمانی که تراکم ساقه های یونجه کمتر از 30 تا در بود و علف های هرز 5 درصد علوفه را در طول تابستان تشکیل داد، احتمالا چرانیدن بهترین روش جایگزین برداشت می تواند باشد. با این که چرای اول بهار در کاهش خسارت حشرات موثر است ولی به علت افزایش علف ه
ای هرز توصیه نمی شود.
زمانی که تراکم ساقه های یونجه به کمتر از 20 تا ساقه در رسید کاشت گندم و چاودار در پائیز و چرانیدن مزرعه شاید راه حل بهتری باشد. این گیاهان با علف های هرز دیگر به رقابت پرداخته و در قسمت هایی که یونجه سبز نشده مستقر می شود. در چنین حالتی میزان علوفه در بهار افزایش یافته و غذای بسیار مناسبی برای دام های پرواری به حساب می آید. همچنین چرانیدن چنین مزارعی در اوایل بهار جمعیت های سرخرطومی برگخوار و شته ها را به زیر آستانه زیان اقتصادی کاهش داده و هزینه مبارزه با آفت را کاهش می دهد.
1] - ریزوم و استولون هر دو از نظر گیاهشناسی ساقه محسوب ميشوند
زمانی که تراکم ساقه های یونجه به کمتر از 20 تا ساقه در رسید کاشت گندم و چاودار در پائیز و چرانیدن مزرعه شاید راه حل بهتری باشد. این گیاهان با علف های هرز دیگر به رقابت پرداخته و در قسمت هایی که یونجه سبز نشده مستقر می شود. در چنین حالتی میزان علوفه در بهار افزایش یافته و غذای بسیار مناسبی برای دام های پرواری به حساب می آید. همچنین چرانیدن چنین مزارعی در اوایل بهار جمعیت های سرخرطومی برگخوار و شته ها را به زیر آستانه زیان اقتصادی کاهش داده و هزینه مبارزه با آفت را کاهش می دهد.
1] - ریزوم و استولون هر دو از نظر گیاهشناسی ساقه محسوب ميشوند
روش استفاده از كود حيواني در مزارع يونجه:
کود دامی نوعی از کود است که از فضولات حیوانات اهلی مختلف،از اسب گرفته تا مرغ و کبوتر بدست میاد.کود دامی در زراعت جهت اصلاح بافت و ساختار خاک و همچنین تغذیه گیاهان به کار میرود.
این نوع کود دارای مقادیر مختلفی از ازت میباشد که بسته به نوع منشاء آن فرق میکند،به طور کلی هرچه جثه حیوانی که کود از آن به دست میاید کوچکتر باشد،کود دامی قویتر است،مثلا کود گوسفندی از کود گاوی قویتر بوده و کود مرغی از گوسفندی.
كود پرنده بلدرچين كبوتر خفاش باز قويتر از بقيه هستن
از میان کودهای دامی هر کدام کاربرد خاص خود را دارد،اما از همه پرکاربردتر در زراعت گلخانه ای،کود گاوی و گوسفندی میباشد که بیشتر در کشت خاکی جهت آماده نمودن زمین به همراه خاکبرگ و ماسه به کار میرود.کود مورد استفاده میبایست کاملا پوسیده بوده و عاری از آفات و بذور علف های هرز باشد.البته معمولا به علت تغذیه دامها از علف های هرز،طبیعتا بذور این گیاهان در فضولات حیوانات دیده میشود.اما در صورت پوسیده بودن کودها و سرند نمودن مناسب کود این مشکل برطرف میشود.
کود پوسیده دارای نشانه های مختلفی است،کود پوسیده بوی تند فضولات حیوانی را نمیدهد،نرم است و اگر دست را داخل آن فرو کنیم گرمای خاصی احساس میشود.رنگ کود پوسیده نیز روشن است و اصولا هرچه کود پوسیده تر باشد رنگش روشن تر میگردد.
معمولا در گلخانه خاکی از کود دامی استفاده میگردد که مقدار آن از 3 تا 5 کیلوگرم بر متر مربع متغیر است.
در استفاده از کود دامی باید دفت نمود که اولا کود را سرند نموده،ثانیا کود پوسیده استقاده نمود.زیرا کود نپوسیده نه تنها باعث تقویت خاک نمیشود،بلکه موجب کاهش نیتروژن خاک نیز میگردد،زیرا برای پوسیده شدن در خاک،بخشی از ازت خاک را نیز جذب مینماید و به این ترتیب خاک فقیرتر می گردد.
روش پوساندن و فراوری کود دامی:
برای پوساندن کود دامی بهتر است،از یک چاله برای انبار نمودن کود استفاده شود،البته میتوان کود را در روی زمین نیز دپو نمود.کود نپوسیده دامی را در چاله ریخته و به اندازه یک چهارم آن کاه و کلش اضافه میکنیم.وجود کاه و کلش موجب تسریع فرآیند تخمیر کود میگردد،سپس به ازای هر تن کاه و کلش 100 تا 150 کیلوگرم اوره اضافه میکنیم و مخلوط حاصل را به طور یکنواخت مخلوط نموده و روی آن را با نایلون کاملا میپوشانیم،بعد از 3 تا 4 ماه کود دامی به کلی میپوسد و آماده استفاده میگردد.
با توجه به تفاوت نسبتا زیاد قیمت کود دامی پوسیده با نپوسیده این روش فرآوری کود دامی برای واحدهای تولیدی مقرون به صرفه به نظر میاید
کود دامی نوعی از کود است که از فضولات حیوانات اهلی مختلف،از اسب گرفته تا مرغ و کبوتر بدست میاد.کود دامی در زراعت جهت اصلاح بافت و ساختار خاک و همچنین تغذیه گیاهان به کار میرود.
این نوع کود دارای مقادیر مختلفی از ازت میباشد که بسته به نوع منشاء آن فرق میکند،به طور کلی هرچه جثه حیوانی که کود از آن به دست میاید کوچکتر باشد،کود دامی قویتر است،مثلا کود گوسفندی از کود گاوی قویتر بوده و کود مرغی از گوسفندی.
كود پرنده بلدرچين كبوتر خفاش باز قويتر از بقيه هستن
از میان کودهای دامی هر کدام کاربرد خاص خود را دارد،اما از همه پرکاربردتر در زراعت گلخانه ای،کود گاوی و گوسفندی میباشد که بیشتر در کشت خاکی جهت آماده نمودن زمین به همراه خاکبرگ و ماسه به کار میرود.کود مورد استفاده میبایست کاملا پوسیده بوده و عاری از آفات و بذور علف های هرز باشد.البته معمولا به علت تغذیه دامها از علف های هرز،طبیعتا بذور این گیاهان در فضولات حیوانات دیده میشود.اما در صورت پوسیده بودن کودها و سرند نمودن مناسب کود این مشکل برطرف میشود.
کود پوسیده دارای نشانه های مختلفی است،کود پوسیده بوی تند فضولات حیوانی را نمیدهد،نرم است و اگر دست را داخل آن فرو کنیم گرمای خاصی احساس میشود.رنگ کود پوسیده نیز روشن است و اصولا هرچه کود پوسیده تر باشد رنگش روشن تر میگردد.
معمولا در گلخانه خاکی از کود دامی استفاده میگردد که مقدار آن از 3 تا 5 کیلوگرم بر متر مربع متغیر است.
در استفاده از کود دامی باید دفت نمود که اولا کود را سرند نموده،ثانیا کود پوسیده استقاده نمود.زیرا کود نپوسیده نه تنها باعث تقویت خاک نمیشود،بلکه موجب کاهش نیتروژن خاک نیز میگردد،زیرا برای پوسیده شدن در خاک،بخشی از ازت خاک را نیز جذب مینماید و به این ترتیب خاک فقیرتر می گردد.
روش پوساندن و فراوری کود دامی:
برای پوساندن کود دامی بهتر است،از یک چاله برای انبار نمودن کود استفاده شود،البته میتوان کود را در روی زمین نیز دپو نمود.کود نپوسیده دامی را در چاله ریخته و به اندازه یک چهارم آن کاه و کلش اضافه میکنیم.وجود کاه و کلش موجب تسریع فرآیند تخمیر کود میگردد،سپس به ازای هر تن کاه و کلش 100 تا 150 کیلوگرم اوره اضافه میکنیم و مخلوط حاصل را به طور یکنواخت مخلوط نموده و روی آن را با نایلون کاملا میپوشانیم،بعد از 3 تا 4 ماه کود دامی به کلی میپوسد و آماده استفاده میگردد.
با توجه به تفاوت نسبتا زیاد قیمت کود دامی پوسیده با نپوسیده این روش فرآوری کود دامی برای واحدهای تولیدی مقرون به صرفه به نظر میاید
فروش بذر F1آمریکایی مهندس حاتم زاده
و مهندس رنجبر
09166730511
09166025161
و مهندس رنجبر
09166730511
09166025161
فروش انواع بذر ایرانی
آقای چالاک 09166712331
کشاورز موفق و خبره در کشت یونجه
بهبهان
آقای چالاک 09166712331
کشاورز موفق و خبره در کشت یونجه
بهبهان
فروش بذر یونجه دست گیر مزارع محلی بهبهان آغاز شد
09166712331
یداله چالاک
09166712331
یداله چالاک
روش استفاده از كود حيواني در مزارع يونجه:
کود دامی نوعی از کود است که از فضولات حیوانات اهلی مختلف،از اسب گرفته تا مرغ و کبوتر بدست میاد.کود دامی در زراعت جهت اصلاح بافت و ساختار خاک و همچنین تغذیه گیاهان به کار میرود.
این نوع کود دارای مقادیر مختلفی از ازت میباشد که بسته به نوع منشاء آن فرق میکند،به طور کلی هرچه جثه حیوانی که کود از آن به دست میاید کوچکتر باشد،کود دامی قویتر است،مثلا کود گوسفندی از کود گاوی قویتر بوده و کود مرغی از گوسفندی.
كود پرنده بلدرچين كبوتر خفاش باز قويتر از بقيه هستن
از میان کودهای دامی هر کدام کاربرد خاص خود را دارد،اما از همه پرکاربردتر در زراعت گلخانه ای،کود گاوی و گوسفندی میباشد که بیشتر در کشت خاکی جهت آماده نمودن زمین به همراه خاکبرگ و ماسه به کار میرود.کود مورد استفاده میبایست کاملا پوسیده بوده و عاری از آفات و بذور علف های هرز باشد.البته معمولا به علت تغذیه دامها از علف های هرز،طبیعتا بذور این گیاهان در فضولات حیوانات دیده میشود.اما در صورت پوسیده بودن کودها و سرند نمودن مناسب کود این مشکل برطرف میشود.
کود پوسیده دارای نشانه های مختلفی است،کود پوسیده بوی تند فضولات حیوانی را نمیدهد،نرم است و اگر دست را داخل آن فرو کنیم گرمای خاصی احساس میشود.رنگ کود پوسیده نیز روشن است و اصولا هرچه کود پوسیده تر باشد رنگش روشن تر میگردد.
معمولا در گلخانه خاکی از کود دامی استفاده میگردد که مقدار آن از 3 تا 5 کیلوگرم بر متر مربع متغیر است.
در استفاده از کود دامی باید دفت نمود که اولا کود را سرند نموده،ثانیا کود پوسیده استقاده نمود.زیرا کود نپوسیده نه تنها باعث تقویت خاک نمیشود،بلکه موجب کاهش نیتروژن خاک نیز میگردد،زیرا برای پوسیده شدن در خاک،بخشی از ازت خاک را نیز جذب مینماید و به این ترتیب خاک فقیرتر می گردد.
روش پوساندن و فراوری کود دامی:
برای پوساندن کود دامی بهتر است،از یک چاله برای انبار نمودن کود استفاده شود،البته میتوان کود را در روی زمین نیز دپو نمود.کود نپوسیده دامی را در چاله ریخته و به اندازه یک چهارم آن کاه و کلش اضافه میکنیم.وجود کاه و کلش موجب تسریع فرآیند تخمیر کود میگردد،سپس به ازای هر تن کاه و کلش 100 تا 150 کیلوگرم اوره اضافه میکنیم و مخلوط حاصل را به طور یکنواخت مخلوط نموده و روی آن را با نایلون کاملا میپوشانیم،بعد از 3 تا 4 ماه کود دامی به کلی میپوسد و آماده استفاده میگردد.
با توجه به تفاوت نسبتا زیاد قیمت کود دامی پوسیده با نپوسیده این روش فرآوری کود دامی برای واحدهای تولیدی مقرون به صرفه به نظر میاید
کود دامی نوعی از کود است که از فضولات حیوانات اهلی مختلف،از اسب گرفته تا مرغ و کبوتر بدست میاد.کود دامی در زراعت جهت اصلاح بافت و ساختار خاک و همچنین تغذیه گیاهان به کار میرود.
این نوع کود دارای مقادیر مختلفی از ازت میباشد که بسته به نوع منشاء آن فرق میکند،به طور کلی هرچه جثه حیوانی که کود از آن به دست میاید کوچکتر باشد،کود دامی قویتر است،مثلا کود گوسفندی از کود گاوی قویتر بوده و کود مرغی از گوسفندی.
كود پرنده بلدرچين كبوتر خفاش باز قويتر از بقيه هستن
از میان کودهای دامی هر کدام کاربرد خاص خود را دارد،اما از همه پرکاربردتر در زراعت گلخانه ای،کود گاوی و گوسفندی میباشد که بیشتر در کشت خاکی جهت آماده نمودن زمین به همراه خاکبرگ و ماسه به کار میرود.کود مورد استفاده میبایست کاملا پوسیده بوده و عاری از آفات و بذور علف های هرز باشد.البته معمولا به علت تغذیه دامها از علف های هرز،طبیعتا بذور این گیاهان در فضولات حیوانات دیده میشود.اما در صورت پوسیده بودن کودها و سرند نمودن مناسب کود این مشکل برطرف میشود.
کود پوسیده دارای نشانه های مختلفی است،کود پوسیده بوی تند فضولات حیوانی را نمیدهد،نرم است و اگر دست را داخل آن فرو کنیم گرمای خاصی احساس میشود.رنگ کود پوسیده نیز روشن است و اصولا هرچه کود پوسیده تر باشد رنگش روشن تر میگردد.
معمولا در گلخانه خاکی از کود دامی استفاده میگردد که مقدار آن از 3 تا 5 کیلوگرم بر متر مربع متغیر است.
در استفاده از کود دامی باید دفت نمود که اولا کود را سرند نموده،ثانیا کود پوسیده استقاده نمود.زیرا کود نپوسیده نه تنها باعث تقویت خاک نمیشود،بلکه موجب کاهش نیتروژن خاک نیز میگردد،زیرا برای پوسیده شدن در خاک،بخشی از ازت خاک را نیز جذب مینماید و به این ترتیب خاک فقیرتر می گردد.
روش پوساندن و فراوری کود دامی:
برای پوساندن کود دامی بهتر است،از یک چاله برای انبار نمودن کود استفاده شود،البته میتوان کود را در روی زمین نیز دپو نمود.کود نپوسیده دامی را در چاله ریخته و به اندازه یک چهارم آن کاه و کلش اضافه میکنیم.وجود کاه و کلش موجب تسریع فرآیند تخمیر کود میگردد،سپس به ازای هر تن کاه و کلش 100 تا 150 کیلوگرم اوره اضافه میکنیم و مخلوط حاصل را به طور یکنواخت مخلوط نموده و روی آن را با نایلون کاملا میپوشانیم،بعد از 3 تا 4 ماه کود دامی به کلی میپوسد و آماده استفاده میگردد.
با توجه به تفاوت نسبتا زیاد قیمت کود دامی پوسیده با نپوسیده این روش فرآوری کود دامی برای واحدهای تولیدی مقرون به صرفه به نظر میاید