روایت ۳۴ از تاریخ شفاهی موسیقی - نظر منوچهر همایونپور درباره اوج‌خوانی محمدرضا شجریان
@hoseinalishapour
https://youtu.be/A-8mxxys1ps
@hoseinalishapour
https://youtu.be/A-8mxxys1ps
YouTube
نظر منوچهر همایونپور درباره‌ی اوج‌خوانی محمدرضا شجریان
بسیاری از خوانندگان موسیقی ایرانی به آشنایی با ادبیات مشهور بوده‌اند. از میان این خوانندگان، منوچهر همایونپور به ادیب بودن شهره بوده است. نظرات کنایه‌آمیز او و تسلطش بر مفاهیم استعاری و کنایی و بعضی از سخنانش که مایه‌ای از طنز داشته‌ان؛ در طول سالها میان…
Forwarded from مکتب فرهنگفر
استاد ناصر فرهنگفر
( زاده ۴ آبان ۱۳۲۶ شهر ری - درگذشته ۲۳ امرداد ۱۳۷۶ تهران) نوازنده‌ی تنبک، خواننده، ضربی‌خوان، خوشنویس و شاعر.
او در محیطی هنری دیده به جهان گشود؛ پدرش برای دل خود تار می‌نواخت، عمویش در نواختن تنبک و ضربی‌خوانی دستی داشت و اجداد مادریش از خطاطان و قرآن‌نویسان بنام دوران قاجار بودند. بهمین دلیل از ابتدا از علاقه و استعداد هنری زیادی برخوردار بود بطوری که از هفت سالگی به نواختن تنبک علاقمند شد اما چون تنبک نداشت از کوزه‌های سفالی که مادرش روی آن پوست می‌کشید، استفاده میکرد.
پدرش مخالف تنبک‌نوازی او بود و می‌خواست او خوشنویسی را ادامه بدهد، ولی او بعدها هم موسیقی و هم خوشنویسی را دنبال کرد و در هر دو زمینه به مراحل والائی رسید.
فرهنگفر تنبک را از محمد ترکمان که از خویشاوندان او و از شاگردان خوب امیرناصر افتتاح بود فراگرفت. در سالهای بعد وقتی در محفلی استاد حسین تهرانی را ملاقات کرد و در حضور او به تنبک‌نوازی پرداخت، استاد تهرانی دریافت که فرهنگفر در تنبک‌نوازی استعداد بالائی دارد و او را برای فراگیری نت نزد استاد محمد اسماعیلی فرستاد. بدین ترتیب فرهنگفر کتاب استاد تهرانی را که در آن زمان جزوه‌ای دست‌نویس بود نزد استاد اسماعیلی فرا گرفت.
وی به موازات تنبک‌نوازی، هنر خوشنویسی را هم بطور جدی دنبال میکرد و مدتها نزد استادان حسن میرخانی، حسین میرخانی، علی‌اکبر کاوه، غلامحسین امیرخانی و همچنین در انجمن خوشنویسان به خوشنویسی پرداخت و به این هنر تا پایان عمر برای دل خود ادامه می‌داد.
فرهنگفر از سال ۱۳۴۹ در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی، به عنوان نوازنده و مدرس مشغول بکار شد. او از موسیقیدانان و ضربی‌خوانهای قدیمی از جمله عبداله دوامی، نورعلی برومند، داریوش صفوت، یوسف فروتن، سعید هرمزی و اصغر بهاری بهره‌ها برد و گاهی اوقات با این استادان همنوازی میکرد.
وی از سال ۱۳۵۰ در برنامه تلویزیونی هفت شهر عشق و از سال ۱۳۵۱ هرسال در جشن هنر شیراز با یارانش به هنرنمایی پرداخت.
در سال ۱۳۵۲ بهمراه گروه مرکز حفظ و اشاعه به‌بلژیک رفت و با گروه باله موریس بژار همکاری کرد که همین برنامه در همان سال در تخت جمشید به‌نام باله گلستان اجرا شد.
وی از سال ۱۳۵۴ با گروه شیدا به سرپرستی محمدرضا لطفی همکاری کرد و در برنامه‌های متعددی در تلویزیون و رادیو مثل گلهای تازه و گلچین هفته هنرنمائی نمود.
او در سال ۱۳۵۴ به‌دعوت رابرت ویلسون کارگردان شهیر آمریکایی به نیویورک رفت و در تئاتر وی به اجرای ضرب زورخانه، خواندن آواز و ضربی‌خوانی پرداخت.
در سال ۱۳۵۶ با تاسیس گروه عارف با این گروه به همکاری پرداخت که با تشکیل کانون چاووش ادامه یافت و تا سال ۱۳۶۳ و تعطیل شدن کانون چاووش، کارهای زیبا و جاودانی به اتفاق اساتید حسین علیزاده و پرویز مشکاتیان ارائه گردید.
فرهنگفر تنبک‌نوازی نوین را پایه ریزی نمود چنانکه امروزه اکثر نوازندگان تنبک به طور مستقیم یا غیر مستقیم از سبک، تکنیک و انگشت‌گذاری‌های متنوع وی در نواختن این ساز استفاده می‌کنند. نگاه فرهنگفر در مورد ریتم بسیار فراتر از چیزی بود که قبل از وی وجود داشت، از جمله ضربهای لنگ که مدتها از قطعات موسیقی کنار رفته بود با ظهور وی دوباره مورد توجه قرار گرفت.
او در تدریس و آموزش تنبک بسیار سخاوتمند و بزرگوار بود و به همه کس به شرط دارا بودن استعداد و صلاحیت و ظرفیت، هر آنچه می‌دانست و می‌نواخت و در ذهن داشت، می‌گفت و می‌آموخت . در طول سالیان آموزش او شاگردان بسیاری به شکل مستقیم و غیرمستقیم از او درس گرفتند و بعدها از راه تحقیق و کوشش، راه وی را دنبال کردند، به مقامات والائی رسیدند و رموز و نکته‌های نوازندگی وی را شکوفا نمودند.
مجموعه آثار دست‌نویس و یادداشتهای پراکنده‌ای که از فرهنگفر در زمینه‌ی آموزش تنبک بجا مانده به همت فرزند او آرش جمع‌آوری و تنظیم و با عنوان میزان‌الاعظم و دوره آموزشی مکتب فرهنگفر به چاپ رسیده که مورد استقبال و استفاده‌ی وسیع اساتید و نوآموزان تنبک قرار گرفته است.
فرهنگفر به دلیل تسلط بر ادبیات و شعر فارسی، در ضربی‌خوانی مهارت عجیبی داشت و فی‌البداهه ضربی‌ها و ملودی‌های جدید و زیبا خلق می‌نمود که بسیاری از آنها را بعدها با تعمق و تکمیل، به تصانیف ماندگار و زیبایی تبدیل نمود که برای همیشه از او به یادگار مانده‌اند.
فرهنگفر در سرودن شعر و نظم نیز دستی توانا داشت. کتاب «شاعر تنبک» گزیده‌ی اشعار او توسط انتشارات گویا چاپ و منتشر شده است .
در باب خصوصیات فردی، فرهنگفر انسانی عارف و آزاده، وارسته و متواضع، قلندر و مهمان‌نواز بود که هیچگاه هنر خود را آلوده نساخت و برای مادیات و شهرت به اجرای برنامه نپرداخت. برای دل خود سالها تنبک نواخت، ضربی‌خوانی کرد، تصنیف ساخت، شعر سرود و خوشنویسی کرد و سرانجام در سن پنجاه سالگی در روز پنجشنبه ۲۳ اَمُرداد ۱۳۷۶ دیده از جهان فرو بست.
( زاده ۴ آبان ۱۳۲۶ شهر ری - درگذشته ۲۳ امرداد ۱۳۷۶ تهران) نوازنده‌ی تنبک، خواننده، ضربی‌خوان، خوشنویس و شاعر.
او در محیطی هنری دیده به جهان گشود؛ پدرش برای دل خود تار می‌نواخت، عمویش در نواختن تنبک و ضربی‌خوانی دستی داشت و اجداد مادریش از خطاطان و قرآن‌نویسان بنام دوران قاجار بودند. بهمین دلیل از ابتدا از علاقه و استعداد هنری زیادی برخوردار بود بطوری که از هفت سالگی به نواختن تنبک علاقمند شد اما چون تنبک نداشت از کوزه‌های سفالی که مادرش روی آن پوست می‌کشید، استفاده میکرد.
پدرش مخالف تنبک‌نوازی او بود و می‌خواست او خوشنویسی را ادامه بدهد، ولی او بعدها هم موسیقی و هم خوشنویسی را دنبال کرد و در هر دو زمینه به مراحل والائی رسید.
فرهنگفر تنبک را از محمد ترکمان که از خویشاوندان او و از شاگردان خوب امیرناصر افتتاح بود فراگرفت. در سالهای بعد وقتی در محفلی استاد حسین تهرانی را ملاقات کرد و در حضور او به تنبک‌نوازی پرداخت، استاد تهرانی دریافت که فرهنگفر در تنبک‌نوازی استعداد بالائی دارد و او را برای فراگیری نت نزد استاد محمد اسماعیلی فرستاد. بدین ترتیب فرهنگفر کتاب استاد تهرانی را که در آن زمان جزوه‌ای دست‌نویس بود نزد استاد اسماعیلی فرا گرفت.
وی به موازات تنبک‌نوازی، هنر خوشنویسی را هم بطور جدی دنبال میکرد و مدتها نزد استادان حسن میرخانی، حسین میرخانی، علی‌اکبر کاوه، غلامحسین امیرخانی و همچنین در انجمن خوشنویسان به خوشنویسی پرداخت و به این هنر تا پایان عمر برای دل خود ادامه می‌داد.
فرهنگفر از سال ۱۳۴۹ در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی، به عنوان نوازنده و مدرس مشغول بکار شد. او از موسیقیدانان و ضربی‌خوانهای قدیمی از جمله عبداله دوامی، نورعلی برومند، داریوش صفوت، یوسف فروتن، سعید هرمزی و اصغر بهاری بهره‌ها برد و گاهی اوقات با این استادان همنوازی میکرد.
وی از سال ۱۳۵۰ در برنامه تلویزیونی هفت شهر عشق و از سال ۱۳۵۱ هرسال در جشن هنر شیراز با یارانش به هنرنمایی پرداخت.
در سال ۱۳۵۲ بهمراه گروه مرکز حفظ و اشاعه به‌بلژیک رفت و با گروه باله موریس بژار همکاری کرد که همین برنامه در همان سال در تخت جمشید به‌نام باله گلستان اجرا شد.
وی از سال ۱۳۵۴ با گروه شیدا به سرپرستی محمدرضا لطفی همکاری کرد و در برنامه‌های متعددی در تلویزیون و رادیو مثل گلهای تازه و گلچین هفته هنرنمائی نمود.
او در سال ۱۳۵۴ به‌دعوت رابرت ویلسون کارگردان شهیر آمریکایی به نیویورک رفت و در تئاتر وی به اجرای ضرب زورخانه، خواندن آواز و ضربی‌خوانی پرداخت.
در سال ۱۳۵۶ با تاسیس گروه عارف با این گروه به همکاری پرداخت که با تشکیل کانون چاووش ادامه یافت و تا سال ۱۳۶۳ و تعطیل شدن کانون چاووش، کارهای زیبا و جاودانی به اتفاق اساتید حسین علیزاده و پرویز مشکاتیان ارائه گردید.
فرهنگفر تنبک‌نوازی نوین را پایه ریزی نمود چنانکه امروزه اکثر نوازندگان تنبک به طور مستقیم یا غیر مستقیم از سبک، تکنیک و انگشت‌گذاری‌های متنوع وی در نواختن این ساز استفاده می‌کنند. نگاه فرهنگفر در مورد ریتم بسیار فراتر از چیزی بود که قبل از وی وجود داشت، از جمله ضربهای لنگ که مدتها از قطعات موسیقی کنار رفته بود با ظهور وی دوباره مورد توجه قرار گرفت.
او در تدریس و آموزش تنبک بسیار سخاوتمند و بزرگوار بود و به همه کس به شرط دارا بودن استعداد و صلاحیت و ظرفیت، هر آنچه می‌دانست و می‌نواخت و در ذهن داشت، می‌گفت و می‌آموخت . در طول سالیان آموزش او شاگردان بسیاری به شکل مستقیم و غیرمستقیم از او درس گرفتند و بعدها از راه تحقیق و کوشش، راه وی را دنبال کردند، به مقامات والائی رسیدند و رموز و نکته‌های نوازندگی وی را شکوفا نمودند.
مجموعه آثار دست‌نویس و یادداشتهای پراکنده‌ای که از فرهنگفر در زمینه‌ی آموزش تنبک بجا مانده به همت فرزند او آرش جمع‌آوری و تنظیم و با عنوان میزان‌الاعظم و دوره آموزشی مکتب فرهنگفر به چاپ رسیده که مورد استقبال و استفاده‌ی وسیع اساتید و نوآموزان تنبک قرار گرفته است.
فرهنگفر به دلیل تسلط بر ادبیات و شعر فارسی، در ضربی‌خوانی مهارت عجیبی داشت و فی‌البداهه ضربی‌ها و ملودی‌های جدید و زیبا خلق می‌نمود که بسیاری از آنها را بعدها با تعمق و تکمیل، به تصانیف ماندگار و زیبایی تبدیل نمود که برای همیشه از او به یادگار مانده‌اند.
فرهنگفر در سرودن شعر و نظم نیز دستی توانا داشت. کتاب «شاعر تنبک» گزیده‌ی اشعار او توسط انتشارات گویا چاپ و منتشر شده است .
در باب خصوصیات فردی، فرهنگفر انسانی عارف و آزاده، وارسته و متواضع، قلندر و مهمان‌نواز بود که هیچگاه هنر خود را آلوده نساخت و برای مادیات و شهرت به اجرای برنامه نپرداخت. برای دل خود سالها تنبک نواخت، ضربی‌خوانی کرد، تصنیف ساخت، شعر سرود و خوشنویسی کرد و سرانجام در سن پنجاه سالگی در روز پنجشنبه ۲۳ اَمُرداد ۱۳۷۶ دیده از جهان فرو بست.
Forwarded from حسن نیکبخت
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘
۷ فروردین سالروز درگذشت منوچهر همایونپور
( زاده ۱۱ خرداد ۱۳۰۳ بروجرد -- درگذشته ۷ فروردین ۱۳۸۵ تهران ) خواننده
او ضمن بهره‌گیری از شیوه چهره‌های نامی موسیقی آوازی ایران، ادیب خوانساری و تاج اصفهانی، نزد ابوالحسن صبا، حسین یاحقی و غلامحسین بنان نیز آموزش دید. این همنشینی‌ها تا به‌جایی پیش رفت که حسین یاحقی، یکی از مشهورترین آثارش را که "جوانی" نام داشت و در مایه افشاری ساخته شده بود، به همایونپور جوان داد تا آن را اجرا کند. این تصنیف در سال ۱۳۲۷ به‌طور مستقیم از رادیو پخش شد.
همکاری او با حسین یاحقی و پرویز یاحقی، تا اواخر دهه ۳۰ شمسی نیز ادامه یافت که منجر به‌خلق آثاری به یاد ماندنی در موسیقی ایران شد؛ "نوای چوپان" "در کنج دلم" و چند تصنیف دیگر حاصل این همکاری مشترک بود و بعدها این تصنیف‌ها از سوی برخی از خوانندگان بازخوانی شد. یکی دو اثر باقی‌مانده وی نیز چند سال پیش از سوی انتشارات ماهور در مجموعه‌ای منتشر شد که اعتراض وی را نیز به‌دنبال داشت. مجموعه‌ای از خاطرات این چهره موسیقی آوازی تدوین شده است که هنوز انتشار نیافته است.
بیشتر آثار قابل اعتنای او در سالهای انتهایی دهه ۲۰ و ابتدایی دهه ۳۰ از رادیو پخش شد. اما به‌دلیل نبودن دستگاه ضبط، از آنها اثری بجا نمانده است. وی بر ادبیات فارسی تسلط داشت و از چهره‌های ثابت محافل معروف ادبی، به خصوص ادبیات و شعر کهن به شمار می‌رفت که نمود بیرونی آن را می‌توان در تسلط بی‌چون و چرای وی بر شعر، در آثار آوازی‌اش مشاهده کرد.
منوچهر همایونپور در ۸۲ سالگی درگذشت و در قطعه هنرمندان به‌خاک سپرده شد.
🆔 @bargi_az_tarikh
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#منوچهر_همایون_پور
۷ فروردین سالروز درگذشت منوچهر همایونپور
( زاده ۱۱ خرداد ۱۳۰۳ بروجرد -- درگذشته ۷ فروردین ۱۳۸۵ تهران ) خواننده
او ضمن بهره‌گیری از شیوه چهره‌های نامی موسیقی آوازی ایران، ادیب خوانساری و تاج اصفهانی، نزد ابوالحسن صبا، حسین یاحقی و غلامحسین بنان نیز آموزش دید. این همنشینی‌ها تا به‌جایی پیش رفت که حسین یاحقی، یکی از مشهورترین آثارش را که "جوانی" نام داشت و در مایه افشاری ساخته شده بود، به همایونپور جوان داد تا آن را اجرا کند. این تصنیف در سال ۱۳۲۷ به‌طور مستقیم از رادیو پخش شد.
همکاری او با حسین یاحقی و پرویز یاحقی، تا اواخر دهه ۳۰ شمسی نیز ادامه یافت که منجر به‌خلق آثاری به یاد ماندنی در موسیقی ایران شد؛ "نوای چوپان" "در کنج دلم" و چند تصنیف دیگر حاصل این همکاری مشترک بود و بعدها این تصنیف‌ها از سوی برخی از خوانندگان بازخوانی شد. یکی دو اثر باقی‌مانده وی نیز چند سال پیش از سوی انتشارات ماهور در مجموعه‌ای منتشر شد که اعتراض وی را نیز به‌دنبال داشت. مجموعه‌ای از خاطرات این چهره موسیقی آوازی تدوین شده است که هنوز انتشار نیافته است.
بیشتر آثار قابل اعتنای او در سالهای انتهایی دهه ۲۰ و ابتدایی دهه ۳۰ از رادیو پخش شد. اما به‌دلیل نبودن دستگاه ضبط، از آنها اثری بجا نمانده است. وی بر ادبیات فارسی تسلط داشت و از چهره‌های ثابت محافل معروف ادبی، به خصوص ادبیات و شعر کهن به شمار می‌رفت که نمود بیرونی آن را می‌توان در تسلط بی‌چون و چرای وی بر شعر، در آثار آوازی‌اش مشاهده کرد.
منوچهر همایونپور در ۸۲ سالگی درگذشت و در قطعه هنرمندان به‌خاک سپرده شد.
🆔 @bargi_az_tarikh
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#منوچهر_همایون_پور
Telegram
attach 📎
Forwarded from حسن نیکبخت
☘☘ برگی از تقویم تاریخ ☘☘
۱۶ فروردین سالروز درگذشت فرشید رمزی
( زاده سال ۱۳۲۰ -- درگذشته ۱۶ فروردین ۱۳۹۵ تهران) تهیه‌کننده شوهای تلویزیونی
او که تهیه‌کننده در تلویزیون ملی ایران بود، پس از انقلاب، از ایران به آمریکا رفت و سپس در لندن اقامت کرد و در دوران اصلاحات به ایران آمد، اما دیگر اجازه خروج و بازگشت به لندن را نیافت.
آثار:
تهیه‌کننده و کارگردان برنامه‌های تلویزیونی:
چشمک
استودیو ۱۱
رنگارنگ
شش و هشت
سرپرست گروه فیلمبرداری از مراسم تاجگذاری محمدرضاشاه.
مراسم جشن‌های دو هزار پانصد ساله.
مراسم پنجاهمین سالگرد سلطنت پهلوی.
و ...
فرشید رمزی در اثر پیامدهای سکته مغزی در ۷۵ سالگی در خانه سالمندان در کرج درگذشت.
مسعود فروتن در این‌باره به بانی فیلم گفت: از شنیدن خبر درگذشت او خیلی متاثر شدم. وی کارش را با تلویزیون آغاز کرد و در ابتدا تصویربردار بود و بعد کارگردان شد. البته فقط شو کار میکرد و از کارهای معروف زنده یاد رمزی می‌توانم به «استودیو ۱۱» و «چشمک» اشاره کنم.
وی ادامه داد: در برنامه «استودیو ۱۱» همواره به‌دنبال استعدادهای جوان بود تا شکوفا شوند. مهرداد کاظمی یکی از افرادی است که با برنامه او به شهرت رسید و هنرمندان بسیار دیگری هم بودند که با این برنامه‌ها به شهرت رسیدند. اتفاقا به وی پیشنهاد شده بود که تئاتر هم کار کند. اما می‌گفت که من بلد نیستم و فقط شو تلویزیونی کار میکرد.
وی در ادامه افزود: زنده‌یاد رمزی، آدم مستعد و جسور و کاملا با فضای کار آشنا بود. اما سالها پیش به‌دلیل اختلاف نظر با مسئولان و مدیران هنری و به‌دلیل تفکراتش نتوانست به کار ادامه دهد و سالها بیکار و تنها بود. البته مدتی از ایران خارج شد و در آمریکا سکونت داشت. اما زمانی که بازگشت هم پیشنهاد کاری نداشت. من خیلی از خودم خجالت می‌کشم که مدتی از او بی‌خبر بودم. البته چندجا در جمع دوستان وی را دیده بودم. اما او خیلی تنها بود. نه همسری داشت و نه فرزند و فامیلی و بعد که بیمار و دچار فراموشی شد، به سالمندان رفت و در همانجا درگذشت.
فروتن همچنین درباره افرادی که با وی در طول این سالها در ارتباط بودند، عنوان کرد: تنها کسی که با وی در ارتباط بود، مسعود مهجور بود که مدیر تولید کارهایش بود و به‌گفته دختر آقای مهجور تنها پدرش در این سالها از حال وی باخبر بود. از این رو هرکسی می‌خواست جویای حال او باشد، از وی پی‌گیری میکرد.
او در پایان نیز گفت: آدمها زمانی که کار نمی‌کنند، متاسفانه فراموش می‌شوند. زنده یاد رمزی را هم خیلی کسی نمی‌شناخت. چون سالها بود که کار نمی‌کرد. من‌هم درسال ۵۵ به‌نوعی دستیارش بودم. به‌یاد دیالوگ لیلا حاتمی در فیلم «جدایی نادر از سیمین» افتادم که می‌گفت: او ما را نمی‌شناسد، ما که او را می‌شناسیم. بنابراین خیلی شرمگینم که از وی بی‌خبر بودم. به‌هر حال از خداوند برای او طلب آرامش دارم.
🆔 @bargi_az_tarikh
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#فرشید_رمزی
۱۶ فروردین سالروز درگذشت فرشید رمزی
( زاده سال ۱۳۲۰ -- درگذشته ۱۶ فروردین ۱۳۹۵ تهران) تهیه‌کننده شوهای تلویزیونی
او که تهیه‌کننده در تلویزیون ملی ایران بود، پس از انقلاب، از ایران به آمریکا رفت و سپس در لندن اقامت کرد و در دوران اصلاحات به ایران آمد، اما دیگر اجازه خروج و بازگشت به لندن را نیافت.
آثار:
تهیه‌کننده و کارگردان برنامه‌های تلویزیونی:
چشمک
استودیو ۱۱
رنگارنگ
شش و هشت
سرپرست گروه فیلمبرداری از مراسم تاجگذاری محمدرضاشاه.
مراسم جشن‌های دو هزار پانصد ساله.
مراسم پنجاهمین سالگرد سلطنت پهلوی.
و ...
فرشید رمزی در اثر پیامدهای سکته مغزی در ۷۵ سالگی در خانه سالمندان در کرج درگذشت.
مسعود فروتن در این‌باره به بانی فیلم گفت: از شنیدن خبر درگذشت او خیلی متاثر شدم. وی کارش را با تلویزیون آغاز کرد و در ابتدا تصویربردار بود و بعد کارگردان شد. البته فقط شو کار میکرد و از کارهای معروف زنده یاد رمزی می‌توانم به «استودیو ۱۱» و «چشمک» اشاره کنم.
وی ادامه داد: در برنامه «استودیو ۱۱» همواره به‌دنبال استعدادهای جوان بود تا شکوفا شوند. مهرداد کاظمی یکی از افرادی است که با برنامه او به شهرت رسید و هنرمندان بسیار دیگری هم بودند که با این برنامه‌ها به شهرت رسیدند. اتفاقا به وی پیشنهاد شده بود که تئاتر هم کار کند. اما می‌گفت که من بلد نیستم و فقط شو تلویزیونی کار میکرد.
وی در ادامه افزود: زنده‌یاد رمزی، آدم مستعد و جسور و کاملا با فضای کار آشنا بود. اما سالها پیش به‌دلیل اختلاف نظر با مسئولان و مدیران هنری و به‌دلیل تفکراتش نتوانست به کار ادامه دهد و سالها بیکار و تنها بود. البته مدتی از ایران خارج شد و در آمریکا سکونت داشت. اما زمانی که بازگشت هم پیشنهاد کاری نداشت. من خیلی از خودم خجالت می‌کشم که مدتی از او بی‌خبر بودم. البته چندجا در جمع دوستان وی را دیده بودم. اما او خیلی تنها بود. نه همسری داشت و نه فرزند و فامیلی و بعد که بیمار و دچار فراموشی شد، به سالمندان رفت و در همانجا درگذشت.
فروتن همچنین درباره افرادی که با وی در طول این سالها در ارتباط بودند، عنوان کرد: تنها کسی که با وی در ارتباط بود، مسعود مهجور بود که مدیر تولید کارهایش بود و به‌گفته دختر آقای مهجور تنها پدرش در این سالها از حال وی باخبر بود. از این رو هرکسی می‌خواست جویای حال او باشد، از وی پی‌گیری میکرد.
او در پایان نیز گفت: آدمها زمانی که کار نمی‌کنند، متاسفانه فراموش می‌شوند. زنده یاد رمزی را هم خیلی کسی نمی‌شناخت. چون سالها بود که کار نمی‌کرد. من‌هم درسال ۵۵ به‌نوعی دستیارش بودم. به‌یاد دیالوگ لیلا حاتمی در فیلم «جدایی نادر از سیمین» افتادم که می‌گفت: او ما را نمی‌شناسد، ما که او را می‌شناسیم. بنابراین خیلی شرمگینم که از وی بی‌خبر بودم. به‌هر حال از خداوند برای او طلب آرامش دارم.
🆔 @bargi_az_tarikh
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#فرشید_رمزی
Telegram
attach 📎
Forwarded from حسن نیکبخت
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘
۴ خرداد زادروز جهانبخش پازوکی
(زاده ۴ خرداد ۱۳۱۶ شیراز) آهنگساز، تنظیم‌کننده و ترانه‌سرا
او در ۷ سالگی به یادگیری فلوت پرداخت و بعدها به صورت حرفه‌ای، فراگیری و نواختن ویلون را دنبال کرد. در ۱۴ سالگی زیر نظر جلیل شهناز، تاج اصفهانی و عبدالحسین برازنده به فراگیری موسیقی پرداخت.
نکته‌ای که شاید پازوکی را از دیگر آهنگسازان جدا می‌کند نوشتن شعر و آهنگ یک اثر است؛ کاری که در اکثر موارد به وسیله دو نفر انجام می‌گیرد.
وی همکاری‌اش را برای شعر و آهنگسازی و نوازندگی با خوانندگان مشهور ایرانی مانند گلپایگانی، مهستی و هایده ادامه داد و در سال ۱۹۷۹ پس از انقلاب، همانند بسیاری از هنرمندان مجبور به ترک میهن شد و به آمریکا مهاجرت کرد. همکاری او با خوانندگان پاپ ایرانی در لس‌آنجلس هم ادامه پیدا کرد و تاکنون بیش از ۶۰۰ اثر از خود به جای گذاشته است.
او در سال ۲۰۰۵ به‌خاطر زحمات چندین ساله در موسیقی و هنر ایرانی و حفظ موسیقی اصیل ایرانی در خارج از ایران جایزه شیر بالدار طلایی آکادمی جهانی هنر، ادبیات و رسانه ایران را دریافت کرد.
بیشتر آهنگ‌های وی توسط منوچهر چشم‌آذر، کاظم عالمی، لقمان ادهمی و ناصر چشم‌آذر تنظیم شده است.
🆔 @bargi_az_tarikh
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#جهانبخش_پازوکی
۴ خرداد زادروز جهانبخش پازوکی
(زاده ۴ خرداد ۱۳۱۶ شیراز) آهنگساز، تنظیم‌کننده و ترانه‌سرا
او در ۷ سالگی به یادگیری فلوت پرداخت و بعدها به صورت حرفه‌ای، فراگیری و نواختن ویلون را دنبال کرد. در ۱۴ سالگی زیر نظر جلیل شهناز، تاج اصفهانی و عبدالحسین برازنده به فراگیری موسیقی پرداخت.
نکته‌ای که شاید پازوکی را از دیگر آهنگسازان جدا می‌کند نوشتن شعر و آهنگ یک اثر است؛ کاری که در اکثر موارد به وسیله دو نفر انجام می‌گیرد.
وی همکاری‌اش را برای شعر و آهنگسازی و نوازندگی با خوانندگان مشهور ایرانی مانند گلپایگانی، مهستی و هایده ادامه داد و در سال ۱۹۷۹ پس از انقلاب، همانند بسیاری از هنرمندان مجبور به ترک میهن شد و به آمریکا مهاجرت کرد. همکاری او با خوانندگان پاپ ایرانی در لس‌آنجلس هم ادامه پیدا کرد و تاکنون بیش از ۶۰۰ اثر از خود به جای گذاشته است.
او در سال ۲۰۰۵ به‌خاطر زحمات چندین ساله در موسیقی و هنر ایرانی و حفظ موسیقی اصیل ایرانی در خارج از ایران جایزه شیر بالدار طلایی آکادمی جهانی هنر، ادبیات و رسانه ایران را دریافت کرد.
بیشتر آهنگ‌های وی توسط منوچهر چشم‌آذر، کاظم عالمی، لقمان ادهمی و ناصر چشم‌آذر تنظیم شده است.
🆔 @bargi_az_tarikh
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#جهانبخش_پازوکی
Telegram
attach 📎
Forwarded from روزشمار فرهنگ و هنر ایران
@farhang_honar_irann
#منوچهر_همایون_پور
(۱۱ خرداد ۱۳۰۳ #بروجرد - ۷ فروردین ۱۳۸۵ #تهران)
ترانه‌خوان.
ترانه «در کنج دلم عشق کسی خانه ندارد» با شعری از #حسین_پژمان_بختیاری از آثار اوست.
#منوچهر_همایون_پور
(۱۱ خرداد ۱۳۰۳ #بروجرد - ۷ فروردین ۱۳۸۵ #تهران)
ترانه‌خوان.
ترانه «در کنج دلم عشق کسی خانه ندارد» با شعری از #حسین_پژمان_بختیاری از آثار اوست.
Forwarded from حسن نیکبخت
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘
۱۱ خرداد زادروز منوچهر همایونپور
(زاده ۱۱ خرداد ۱۳۰۳ بروجرد -- درگذشته ۷ فروردین ۱۳۸۵ تهران) خواننده
او ضمن بهره‌گیری از شیوه چهره‌های نامی موسیقی آوازی ایران، ادیب خوانساری و تاج اصفهانی، نزد ابوالحسن صبا، حسین یاحقی و غلامحسین بنان نیز آموزش دید. این همنشینی‌ها تا به‌جایی پیش رفت که حسین یاحقی، یکی از مشهورترین آثارش را که "جوانی" نام داشت و در مایه افشاری ساخته شده بود، به همایونپور جوان داد تا آن را اجرا کند. این تصنیف در سال ۱۳۲۷ به‌طور مستقیم از رادیو پخش شد.
همکاری او با حسین یاحقی و پرویز یاحقی، تا اواخر دهه ۳۰ شمسی نیز ادامه یافت که منجر به‌خلق آثاری به یاد ماندنی در موسیقی ایران شد؛ "نوای چوپان" "در کنج دلم" و چند تصنیف دیگر حاصل این همکاری مشترک بود و بعدها این تصنیف‌ها از سوی برخی از خوانندگان بازخوانی شد. یکی دو اثر باقی‌مانده وی نیز چند سال پیش از سوی انتشارات ماهور در مجموعه‌ای منتشر شد که اعتراض وی را نیز به‌دنبال داشت. مجموعه‌ای از خاطرات این چهره موسیقی آوازی تدوین شده است که هنوز انتشار نیافته است.
بیشتر آثار قابل اعتنای او در سالهای انتهایی دهه ۲۰ و ابتدایی دهه ۳۰ از رادیو پخش شد. اما به‌دلیل نبودن دستگاه ضبط، از آنها اثری بجا نمانده است. وی بر ادبیات فارسی تسلط داشت و از چهره‌های ثابت محافل معروف ادبی، به خصوص ادبیات و شعر کهن به شمار می‌رفت که نمود بیرونی آن را می‌توان در تسلط بی‌چون و چرای وی بر شعر، در آثار آوازی‌اش مشاهده کرد.
منوچهر همایونپور در ۸۲ سالگی درگذشت و در قطعه هنرمندان به‌خاک سپرده شد.
🆔 @bargi_az_tarikh
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#منوچهر_همایون_پور
۱۱ خرداد زادروز منوچهر همایونپور
(زاده ۱۱ خرداد ۱۳۰۳ بروجرد -- درگذشته ۷ فروردین ۱۳۸۵ تهران) خواننده
او ضمن بهره‌گیری از شیوه چهره‌های نامی موسیقی آوازی ایران، ادیب خوانساری و تاج اصفهانی، نزد ابوالحسن صبا، حسین یاحقی و غلامحسین بنان نیز آموزش دید. این همنشینی‌ها تا به‌جایی پیش رفت که حسین یاحقی، یکی از مشهورترین آثارش را که "جوانی" نام داشت و در مایه افشاری ساخته شده بود، به همایونپور جوان داد تا آن را اجرا کند. این تصنیف در سال ۱۳۲۷ به‌طور مستقیم از رادیو پخش شد.
همکاری او با حسین یاحقی و پرویز یاحقی، تا اواخر دهه ۳۰ شمسی نیز ادامه یافت که منجر به‌خلق آثاری به یاد ماندنی در موسیقی ایران شد؛ "نوای چوپان" "در کنج دلم" و چند تصنیف دیگر حاصل این همکاری مشترک بود و بعدها این تصنیف‌ها از سوی برخی از خوانندگان بازخوانی شد. یکی دو اثر باقی‌مانده وی نیز چند سال پیش از سوی انتشارات ماهور در مجموعه‌ای منتشر شد که اعتراض وی را نیز به‌دنبال داشت. مجموعه‌ای از خاطرات این چهره موسیقی آوازی تدوین شده است که هنوز انتشار نیافته است.
بیشتر آثار قابل اعتنای او در سالهای انتهایی دهه ۲۰ و ابتدایی دهه ۳۰ از رادیو پخش شد. اما به‌دلیل نبودن دستگاه ضبط، از آنها اثری بجا نمانده است. وی بر ادبیات فارسی تسلط داشت و از چهره‌های ثابت محافل معروف ادبی، به خصوص ادبیات و شعر کهن به شمار می‌رفت که نمود بیرونی آن را می‌توان در تسلط بی‌چون و چرای وی بر شعر، در آثار آوازی‌اش مشاهده کرد.
منوچهر همایونپور در ۸۲ سالگی درگذشت و در قطعه هنرمندان به‌خاک سپرده شد.
🆔 @bargi_az_tarikh
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#منوچهر_همایون_پور
Telegram
attach 📎
Forwarded from حسن نیکبخت
☘☘ برگی از تقویم تاریخ ☘☘
۱۷ خرداد زادروز جمال وفایی
(زاده ۱۷ خرداد ۱۳۱۹ کرمانشاه) خواننده و بازیگر
او دوران کودکی را زیر نظر پدرش که یک روحانی به نام محمدعلی نجفی بود و در مجالس مذهبی می‌خواند و نخستین قاری قرآن در رادیو بود، گذراند
در هفت سالگی به‌مدرسه رفت و آنجا با منوچهر نوذری "هنرمند تئاتر و رادیو" که فن بیان تئاتر تدریس میکرد، آشنا شد و به‌رهبری وی اولین پیش پرده به نام «بچه‌های شکمو» را در مدرسه خواند که مورد توجه قرارگرفت و مدیر مدرسه از فردای آن روز از او خواست که سر صف قرآن و دعا بخواند. او بعدها در جامعه باربد نزد اسماعیل مهرتاش که همه را به‌صورت رایگان آموزش می‌داد، به یادگیری پرداخت.
اولین اجرای وی در دانشگاه تهران، همراه با فرامرز پایور، حسن کسایی، حسین تهرانی، احمد عبادی و اصغر بهاری بود و پس از چندی در سالن هنرهای زیبای کشور، همراه با کمانچه اصغر بهاری قطعه‌ای در افشاری اجرا کرد که از رادیو و تلویزیون پخش شد. او در سال ۱۳۴۵ به‌رادیو دعوت شد و با آقایان عباس شاپوری، حبیب‌اله بدیعی، منصور صارمی، اسداله ملک، فرهنگ شریف و عباس زندی، همکاری‌اش را آغاز کرد. در برنامه گل‌ها اعم از گلهای رنگارنگ، برگ سبز، شاخه‌گل هم شرکت کرد و بیشتر آهنگ‌های مهدی خالقی را اجرا میکرد که بهترین آنها از نظر خود وفایی «جمال کعبه» نام دارد. وی پس از مدتی، با شرکت در برنامه «سازهای ملی» به رهبری مهدی فلاح و حسینعلی مفتاح و به سرپرستی ضیاء مختاری به مدت ۵ سال کارش را ادامه داد. آهنگ‌های ارکستر «سازهای ملی» را اکبر محسنی، ابراهیم منصوری و عبداله جهان‌پناه می‌ساختند و او برنامه‌های مختلفی نیز همراه با منصور صارمی، اسداله ملک، جواد لشگری، بزرگ لشگری، حسین صمدی و معارفی اجرا کرد.
دو برادر دیگر جمال وفایی، به نام‌های کمال وفایی "خواننده موسیقی مردمی" و عباس وفایی "با اسم هنری وفا، در سبک پاپ" در دهه ۵۰ در زمینه خوانندگی فعالیت می‌کردند.
تقلید صدای هنرمندان توسط جمال وفایی یکی از بی‌رقیب‌ترین تقلید صداها بود. او همچون دیگر خوانندگان معروف پایش به‌سینما کشیده شد و در چندین فیلم بازی کرده و ترانه خوانده‌است.
وی پس از انقلاب در خارج از کشور آلبوم‌های «طوطی» و «ستاره سهیل» و خواب "مشترکاً با عطا" را به‌بازار عرضه کرد.
آثار:
بازیگر: (۴)مورد
۱ - پرستوهای عاشق (۱۳۵۶)
۲ - جدال (۱۳۵۵)
۳ - هیولا (۱۳۵۵)
۴ - رانده شده (۱۳۵۴)
خواننده: (۹)مورد
۱ - خاتون (۱۳۵۶)
۲ - جدال (۱۳۵۵)
۳ - رانده شده (۱۳۵۴)
۴ - مراد برقی و هفت دخترون (۱۳۵۳)
۵ - آقا مهدی کله‌پز (۱۳۵۲)
۶ - پریزاد (۱۳۵۲)
۷ - جبار سرجوخه فراری (۱۳۵۲)
۸ - عزیز قرقی (۱۳۵۰)
۹-داش آکل (۱۳۵۰)
🆔 @bargi_az_tarikh
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#جمال_وفایی
۱۷ خرداد زادروز جمال وفایی
(زاده ۱۷ خرداد ۱۳۱۹ کرمانشاه) خواننده و بازیگر
او دوران کودکی را زیر نظر پدرش که یک روحانی به نام محمدعلی نجفی بود و در مجالس مذهبی می‌خواند و نخستین قاری قرآن در رادیو بود، گذراند
در هفت سالگی به‌مدرسه رفت و آنجا با منوچهر نوذری "هنرمند تئاتر و رادیو" که فن بیان تئاتر تدریس میکرد، آشنا شد و به‌رهبری وی اولین پیش پرده به نام «بچه‌های شکمو» را در مدرسه خواند که مورد توجه قرارگرفت و مدیر مدرسه از فردای آن روز از او خواست که سر صف قرآن و دعا بخواند. او بعدها در جامعه باربد نزد اسماعیل مهرتاش که همه را به‌صورت رایگان آموزش می‌داد، به یادگیری پرداخت.
اولین اجرای وی در دانشگاه تهران، همراه با فرامرز پایور، حسن کسایی، حسین تهرانی، احمد عبادی و اصغر بهاری بود و پس از چندی در سالن هنرهای زیبای کشور، همراه با کمانچه اصغر بهاری قطعه‌ای در افشاری اجرا کرد که از رادیو و تلویزیون پخش شد. او در سال ۱۳۴۵ به‌رادیو دعوت شد و با آقایان عباس شاپوری، حبیب‌اله بدیعی، منصور صارمی، اسداله ملک، فرهنگ شریف و عباس زندی، همکاری‌اش را آغاز کرد. در برنامه گل‌ها اعم از گلهای رنگارنگ، برگ سبز، شاخه‌گل هم شرکت کرد و بیشتر آهنگ‌های مهدی خالقی را اجرا میکرد که بهترین آنها از نظر خود وفایی «جمال کعبه» نام دارد. وی پس از مدتی، با شرکت در برنامه «سازهای ملی» به رهبری مهدی فلاح و حسینعلی مفتاح و به سرپرستی ضیاء مختاری به مدت ۵ سال کارش را ادامه داد. آهنگ‌های ارکستر «سازهای ملی» را اکبر محسنی، ابراهیم منصوری و عبداله جهان‌پناه می‌ساختند و او برنامه‌های مختلفی نیز همراه با منصور صارمی، اسداله ملک، جواد لشگری، بزرگ لشگری، حسین صمدی و معارفی اجرا کرد.
دو برادر دیگر جمال وفایی، به نام‌های کمال وفایی "خواننده موسیقی مردمی" و عباس وفایی "با اسم هنری وفا، در سبک پاپ" در دهه ۵۰ در زمینه خوانندگی فعالیت می‌کردند.
تقلید صدای هنرمندان توسط جمال وفایی یکی از بی‌رقیب‌ترین تقلید صداها بود. او همچون دیگر خوانندگان معروف پایش به‌سینما کشیده شد و در چندین فیلم بازی کرده و ترانه خوانده‌است.
وی پس از انقلاب در خارج از کشور آلبوم‌های «طوطی» و «ستاره سهیل» و خواب "مشترکاً با عطا" را به‌بازار عرضه کرد.
آثار:
بازیگر: (۴)مورد
۱ - پرستوهای عاشق (۱۳۵۶)
۲ - جدال (۱۳۵۵)
۳ - هیولا (۱۳۵۵)
۴ - رانده شده (۱۳۵۴)
خواننده: (۹)مورد
۱ - خاتون (۱۳۵۶)
۲ - جدال (۱۳۵۵)
۳ - رانده شده (۱۳۵۴)
۴ - مراد برقی و هفت دخترون (۱۳۵۳)
۵ - آقا مهدی کله‌پز (۱۳۵۲)
۶ - پریزاد (۱۳۵۲)
۷ - جبار سرجوخه فراری (۱۳۵۲)
۸ - عزیز قرقی (۱۳۵۰)
۹-داش آکل (۱۳۵۰)
🆔 @bargi_az_tarikh
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#جمال_وفایی
Telegram
attach 📎
Forwarded from حسن نیکبخت
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘
۱۷ خرداد زادروز رضا ژاله
(زاده ۱۷ خرداد ۱۳۲۶ مشکین‌شهر) شاعر و سازنده ساز ایرانی
او ساختن ساز را به‌طور رسمی از سال ۱۳۵۷ آغاز کرد و تخصص او در ساختن تار و سه‌تار است، ولی در ساختن سازهای سنتور، تنبور، قیچک، کمانچه، دف و دایره نیز مهارت دارد و نوآوری‌هایی نیز در زمینه ساخت و صدادهی این سازها به انجام رسانده است. او بر روی هر یک از سازهایی که می‌سازد، یک شماره سریالی حک می‌کند که نشان می‌دهد چندمین ساخته اوست و برابر همین شماره‌ها، تا خرداد سال ۱۳۹۶ مجموعاً ۱۳۷۸ دستگاه ساز ساخته است.
وی شاگردان بسیاری را تربیت کرده و تشکیل محافل آموزشی از روشهای آموزش اوست و در سرودن شعر نیز دستی دارد. از وی دو کتاب یکی به نام "ساز و راز" و کتاب دیگر بنام "آیینه‌ای که دارم" منتشر شده که شامل برگزیده غزلیات، دوبیتی‌ها و رباعیات اوست. وی برای بهبود سازهای ایرانی و تولید صداهای‌نو، دست به ابتکاراتی زده که منجر به اختراع چندین ساز مضرابی و آرشه‌ای شده است. ابداعات وی به قرار زیر است:
سازهای ابداعی مضرابی:
دلنواز: سازی مضرابی با صدایی بین تار و سه‌تار.
مراژ : نام این ساز برگرفته از سرواژه‌های محمدرضا ایلدار ژاله است، دارای ۳ سیم باصدای بم
نسیم: ۶ سیم، نوازندگی مثل تار با صفحه ارتعاش از چوب کاج
نرگس: دارای ۳رسیم باصدای بم، قدرت اجرا مثل تار
سازهای آرشه‌ای:
دل گشا: سوپرانو و باس
دل انگیز: علاوه بر سوپرانو و آلتو، باس هم دارد
دل آویز: آلتو
ژاله: سوپرانو و آلتو
صدف
دلنشین
دل‌آرام یا "هوره"
ساز لیر "ترکی" با تغییرات زیاد ۴ سیمه شد و جای آرشه خور پیدا کرده است.
از ابداعات دیگر این هنرمند:
۱. ساخت گوشی‌های پایه برنجی برای تار، سه‌تار، قیچک و کمانچه با شماره اختراع
۲. ساخت حلقه برنجی پوست خور
۳. صاف گن استخوان روی دسته ساز تار.
وی از همه سازهای ساخته شده خود یک دستگاه به "موزه ملی ساز" واقع در تجریش اهدا کرده است و نیز اعلام کرده که ساخت و تقلید از روی سازهای ابداعی او آزاد است. همچنین بازدید از موزه ملی ساز واقع در تجریش برای همگان آزاد و تلفنهای جهت هماهنگی ۲۲۶۷۲۷۸۵ و ۲۲۲۳۱۷۰۸ است.
🆔 @bargi_az_tarikh
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#رضا_ژاله
۱۷ خرداد زادروز رضا ژاله
(زاده ۱۷ خرداد ۱۳۲۶ مشکین‌شهر) شاعر و سازنده ساز ایرانی
او ساختن ساز را به‌طور رسمی از سال ۱۳۵۷ آغاز کرد و تخصص او در ساختن تار و سه‌تار است، ولی در ساختن سازهای سنتور، تنبور، قیچک، کمانچه، دف و دایره نیز مهارت دارد و نوآوری‌هایی نیز در زمینه ساخت و صدادهی این سازها به انجام رسانده است. او بر روی هر یک از سازهایی که می‌سازد، یک شماره سریالی حک می‌کند که نشان می‌دهد چندمین ساخته اوست و برابر همین شماره‌ها، تا خرداد سال ۱۳۹۶ مجموعاً ۱۳۷۸ دستگاه ساز ساخته است.
وی شاگردان بسیاری را تربیت کرده و تشکیل محافل آموزشی از روشهای آموزش اوست و در سرودن شعر نیز دستی دارد. از وی دو کتاب یکی به نام "ساز و راز" و کتاب دیگر بنام "آیینه‌ای که دارم" منتشر شده که شامل برگزیده غزلیات، دوبیتی‌ها و رباعیات اوست. وی برای بهبود سازهای ایرانی و تولید صداهای‌نو، دست به ابتکاراتی زده که منجر به اختراع چندین ساز مضرابی و آرشه‌ای شده است. ابداعات وی به قرار زیر است:
سازهای ابداعی مضرابی:
دلنواز: سازی مضرابی با صدایی بین تار و سه‌تار.
مراژ : نام این ساز برگرفته از سرواژه‌های محمدرضا ایلدار ژاله است، دارای ۳ سیم باصدای بم
نسیم: ۶ سیم، نوازندگی مثل تار با صفحه ارتعاش از چوب کاج
نرگس: دارای ۳رسیم باصدای بم، قدرت اجرا مثل تار
سازهای آرشه‌ای:
دل گشا: سوپرانو و باس
دل انگیز: علاوه بر سوپرانو و آلتو، باس هم دارد
دل آویز: آلتو
ژاله: سوپرانو و آلتو
صدف
دلنشین
دل‌آرام یا "هوره"
ساز لیر "ترکی" با تغییرات زیاد ۴ سیمه شد و جای آرشه خور پیدا کرده است.
از ابداعات دیگر این هنرمند:
۱. ساخت گوشی‌های پایه برنجی برای تار، سه‌تار، قیچک و کمانچه با شماره اختراع
۲. ساخت حلقه برنجی پوست خور
۳. صاف گن استخوان روی دسته ساز تار.
وی از همه سازهای ساخته شده خود یک دستگاه به "موزه ملی ساز" واقع در تجریش اهدا کرده است و نیز اعلام کرده که ساخت و تقلید از روی سازهای ابداعی او آزاد است. همچنین بازدید از موزه ملی ساز واقع در تجریش برای همگان آزاد و تلفنهای جهت هماهنگی ۲۲۶۷۲۷۸۵ و ۲۲۲۳۱۷۰۸ است.
🆔 @bargi_az_tarikh
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#رضا_ژاله
Telegram
attach 📎
Forwarded from حسن نیکبخت
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘
۱۷ خرداد زادروز حسین علیشاپور
(زاده ۱۷ خرداد ۱۳۵۳ شیراز) خواننده آواز ایرانی و پژوهشگر موسیقی
او از سال ۱۳۷۱ همزمان با ورود به دانشگاه به کلاس آواز صدیق تعریف راه یافت و تا سال ۱۳۷۵ از او ردیف موسیقی آوازی را فراگرفت.
همچنین بین سالهای ۱۳۷۵ تا ۷۶ نزد رضوی سروستانی راه یافت و از او ردیف آوازی آموخت. پس از آن به مدت کوتاهی از راهنمایی‌های محسن کرامتی بهره‌مند شد و دستگاه‌های راست پنجگاه و نوا را نزد او آموخت. نقطه عطف دوران آموزشی وی راه یافتن به کلاسِ منوچهر همایونپور بود که در سال ۱۳۷۹ رخ داد. او از همایونپور ظرایف شعرخوانی و تاکیدات کلامی و شیوه آوازی ادیب خوانساری به همراه شیوه استخراج صوت مختص خود همایونپور را آموخت.
وی در همین سالها نزد حسین عمومی راه یافت تا با برخی از ظرایف و پیچیدگی‌های مکتب آوازی اصفهان آشنا شود.
آثار:
آلبوم طلیعه دشتی به آهنگسازی احسان عبایی در سال ۱۳۸۷ منتشر شد.
آلبوم بادبان شکسته به آهنگسازی حسین قاسم‌پور در سال ۱۳۸۹ منتشر شد.
آلبوم آوای تو به آهنگسازی فرهاد ابراهیم‌خانی در سال ۱۳۸۹ منتشر شد.
اپرای مولانا به آهنگسازی بهزاد عبدی از دیگر آثار اوست که به صورت "دی‌وی‌دی" منتشر شده و هنوز به صورت صوتی به عرضه نرسیده است. در این اثر حسین علیشاپور، نقش پدر مولانا را به همراه خوانندگان همایون شجریان، محمد معتمدی، علی خدایی، ملیحه مرادی، مصطفی محمودی، اسحاق انور، مهدی امامی، کیوان فرزین، سارا رضازاده، علی یاری، رضا نجفی، علی نجفی، سولماز بدری، محمدرضا صادقی، عامر شادمان، مهدی جاور، سجاد پورقناد و احسان نصیری اجرا کرده است.
آلبوم تنها به آهنگسازی سیامک جهانگیری در سال ۱۳۹۰ منتشر شد.
آلبوم طغیان به آهنگسازی میدیا فرج نژاد در سال ۱۳۹۲ منتشر شد.
اپرای حافظ در سال ۱۳۹۱ که در آن جا به نقش عبید زاکانی حاضر شده است.
آلبوم خیام و مینی‌مال به آهنگسازی پوریا شیوافرد.
آلبوم واپسین بدرود به آهنگسازی آرش احمدی نسب.
آلبوم نگارینه به آهنگسازی سیامک جهانگیری.
آلبوم هین کج و راست می‌روی به آهنگسازی هادی آذرپیرا.
آلبوم نام تو به آهنگسازی کوروش شاهانی و تنظیم بهزاد عبدی.
آلبوم ترنگاترنگ ساز و آواز بداهه با سنتور علیرضا فلسفی.
آلبوم شوق دیدار تو به آهنگسازی شهناز نوابی و تنظیم مزدا انصاری.
آلبوم آن سیاه افسون‌کار به آهنگسازی نگار خارکن.
آلبوم ده تصنیف با همراهی ده آهنگساز و هفت خواننده.
آلبوم صدایی نیست با آهنگسازی نوید توسلی.
آلبوم می‌رسد باران به آهنگسازی سیامگ جهانگیری بر روی اشعار نیمایوشیج.
آلبوم حکایت به آهنگسازی برزو امیری، سال انتشار ۱۳۹۲.
آلبوم بی‌تابانه به آهنگسازی ایمان عنصری، سال انتشار ۱۳۹۵.
آلبوم کهن نوای نو به‌آهنگسازی علیرضا مظفریان، سال انتشار ۱۳۹۵.
آلبوم سرو بالا به آهنگسازی محمد عشقی، سال انتشار ۱۳۹۶.
آلبوم فریاد بی‌حاصل به آهنگسازی محمد سلیمانیان، سال انتشار ۱۳۹۶.
آلبوم چقدر ز خویشتن دورم به آهنگسازی احسان عبایی، سال انتشار ۱۳۹۶.
آلبوم آذر به آهنگسازی نسترن هاشمی، سال انتشار ۱۳۹۷.
آلبوم چه فکر میکنی به آهنگسازی فرزاد محمدنژاد، سال انتشار ۱۳۹۸.
🆔 @bargi_az_tarikh
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#حسین_علیشاپور
۱۷ خرداد زادروز حسین علیشاپور
(زاده ۱۷ خرداد ۱۳۵۳ شیراز) خواننده آواز ایرانی و پژوهشگر موسیقی
او از سال ۱۳۷۱ همزمان با ورود به دانشگاه به کلاس آواز صدیق تعریف راه یافت و تا سال ۱۳۷۵ از او ردیف موسیقی آوازی را فراگرفت.
همچنین بین سالهای ۱۳۷۵ تا ۷۶ نزد رضوی سروستانی راه یافت و از او ردیف آوازی آموخت. پس از آن به مدت کوتاهی از راهنمایی‌های محسن کرامتی بهره‌مند شد و دستگاه‌های راست پنجگاه و نوا را نزد او آموخت. نقطه عطف دوران آموزشی وی راه یافتن به کلاسِ منوچهر همایونپور بود که در سال ۱۳۷۹ رخ داد. او از همایونپور ظرایف شعرخوانی و تاکیدات کلامی و شیوه آوازی ادیب خوانساری به همراه شیوه استخراج صوت مختص خود همایونپور را آموخت.
وی در همین سالها نزد حسین عمومی راه یافت تا با برخی از ظرایف و پیچیدگی‌های مکتب آوازی اصفهان آشنا شود.
آثار:
آلبوم طلیعه دشتی به آهنگسازی احسان عبایی در سال ۱۳۸۷ منتشر شد.
آلبوم بادبان شکسته به آهنگسازی حسین قاسم‌پور در سال ۱۳۸۹ منتشر شد.
آلبوم آوای تو به آهنگسازی فرهاد ابراهیم‌خانی در سال ۱۳۸۹ منتشر شد.
اپرای مولانا به آهنگسازی بهزاد عبدی از دیگر آثار اوست که به صورت "دی‌وی‌دی" منتشر شده و هنوز به صورت صوتی به عرضه نرسیده است. در این اثر حسین علیشاپور، نقش پدر مولانا را به همراه خوانندگان همایون شجریان، محمد معتمدی، علی خدایی، ملیحه مرادی، مصطفی محمودی، اسحاق انور، مهدی امامی، کیوان فرزین، سارا رضازاده، علی یاری، رضا نجفی، علی نجفی، سولماز بدری، محمدرضا صادقی، عامر شادمان، مهدی جاور، سجاد پورقناد و احسان نصیری اجرا کرده است.
آلبوم تنها به آهنگسازی سیامک جهانگیری در سال ۱۳۹۰ منتشر شد.
آلبوم طغیان به آهنگسازی میدیا فرج نژاد در سال ۱۳۹۲ منتشر شد.
اپرای حافظ در سال ۱۳۹۱ که در آن جا به نقش عبید زاکانی حاضر شده است.
آلبوم خیام و مینی‌مال به آهنگسازی پوریا شیوافرد.
آلبوم واپسین بدرود به آهنگسازی آرش احمدی نسب.
آلبوم نگارینه به آهنگسازی سیامک جهانگیری.
آلبوم هین کج و راست می‌روی به آهنگسازی هادی آذرپیرا.
آلبوم نام تو به آهنگسازی کوروش شاهانی و تنظیم بهزاد عبدی.
آلبوم ترنگاترنگ ساز و آواز بداهه با سنتور علیرضا فلسفی.
آلبوم شوق دیدار تو به آهنگسازی شهناز نوابی و تنظیم مزدا انصاری.
آلبوم آن سیاه افسون‌کار به آهنگسازی نگار خارکن.
آلبوم ده تصنیف با همراهی ده آهنگساز و هفت خواننده.
آلبوم صدایی نیست با آهنگسازی نوید توسلی.
آلبوم می‌رسد باران به آهنگسازی سیامگ جهانگیری بر روی اشعار نیمایوشیج.
آلبوم حکایت به آهنگسازی برزو امیری، سال انتشار ۱۳۹۲.
آلبوم بی‌تابانه به آهنگسازی ایمان عنصری، سال انتشار ۱۳۹۵.
آلبوم کهن نوای نو به‌آهنگسازی علیرضا مظفریان، سال انتشار ۱۳۹۵.
آلبوم سرو بالا به آهنگسازی محمد عشقی، سال انتشار ۱۳۹۶.
آلبوم فریاد بی‌حاصل به آهنگسازی محمد سلیمانیان، سال انتشار ۱۳۹۶.
آلبوم چقدر ز خویشتن دورم به آهنگسازی احسان عبایی، سال انتشار ۱۳۹۶.
آلبوم آذر به آهنگسازی نسترن هاشمی، سال انتشار ۱۳۹۷.
آلبوم چه فکر میکنی به آهنگسازی فرزاد محمدنژاد، سال انتشار ۱۳۹۸.
🆔 @bargi_az_tarikh
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#حسین_علیشاپور
Telegram
attach 📎
Forwarded from حسن نیکبخت
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘
۱۷ خرداد زادروز آرش فرهنگفر
(زاده ۱۷ خرداد ۱۳۵۲ تهران) نوازنده و مدرس تنبک
او از کودکی در مجالس پدرش استاد ناصر فرهنگفر، که محیط ادب و هنر و به‌ویژه ساز و آواز بود رشد کرد و با موسیقی و تنبک و ریتم آشنا شد، به طوری‌که در همان سالهای کودکی می‌توانست صدای مطبوعی در تنبک ایجاد کند.
وی از ۸ سالگی آموختن تنبک را به صورت جدی نزد پدر آغاز کرد و در سالیان زندگی استاد از وی بهره‌های فراوان برد.
نخستین اجرای او در ۱۱ سالگی در منزل آقای ایوآبوجی (یکی از شاگردان پدرش و مدرس موسیقی مدرسه‌ی ژاپنی‌ها) بود که با نی محمد موسوی همنوازی کرد. او در ۱۵ سالگی نیز در مراسم بزرگداشت نیمایوشیج به تکنوازی تنبک پرداخت که نخستین اجرای رسمی‌اش بشمار می‌رفت و از آن پس رسماً به‌عنوان تنبک‌نواز در جامعه موسیقی مطرح شد.
در کارنامه هنری وی کار با گروه همنوازان شیدا به سرپرستی استاد لطفی، گروه بیدل به سرپرستی استاد ذوالفنون، گروه جوان به سرپرستی استاد کیانی‌نژاد، گروه عارف به سرپرستی استاد مشکاتیان، گروه آوا به سرپرستی استاد شجریان، گروه وزیری به سرپرستی استاد کیوان ساکت، گروه آبیدر به سرپرستی استاد بهرام ساعد و گروه شهنازی به سرپرستی استاد پیرنیاکان دیده می‌شود.
او همچنین در کنسرت استادان مجید درخشانی و جواد بطحایی در کُلن آلمان، رادیو دویچه‌وِله آلمان (مصاحبه و تکنوازی)، تئاتر دولاویل پاریس با گروه راز و نیاز، اپرای لیل در دانشگاه هنر اِوری پاریس با گروه راز و نیاز، فستیوال سَن فلوران با گروه راز و نیاز، دانشگاه مارک بلوک در فرانسه با گروه راز و نیاز، فستیوال جهانی صوفی پاکستان، مراسم بزرگداشت اقبال لاهوری (پاکستان) با گروه راز و نیاز، اجرا در تلویزیون ملی پاکستان ptv با گروه راز و نیاز، فستیوال سَن‌سباستین اسپانیا با گروه راز و نیاز، فستیوال اِورا پرتقال با گروه راز و نیاز، اجرا با گروه راز و نیاز برای موزه «کِبِرانلی» پاریس، اجرا در کشور بحرین با گروه راز و نیاز به خوانندگی سالار عقیلی، کنسرت در استادیوم چهارهزار نفری الاهلی قطر به خوانندگی حمیدرضا نوربخش، کنسرت ژاپن به خوانندگی حمیدرضا نوربخش، کنسرت تایلند در دانشگاه هنر و معماری بانکوک و دانشگاه ادبیات پتونَم با گروه بیدل به خوانندگی حسام الدین سراج، تکنوازی تنبک در فستیوال گنت بلژیک، اجرا در دانشگاه موسیقی تونس و دانشگاه موسیقی صفاقس (تونس) و همچنین گروه‌نوازی و تکنوازی در کاخ‌موزه نجمة‌الزهرای تونس و اجرا با گروه نی‌بانگ در ۹ شهر سویس حضور داشته است.
او در صداوسیما ضبط‌های بسیاری از جمله با استادان جلال ذوالفنون، کیوان ساکت، درویش رضا منظمی و شهریار فریوسفی داشته است و همچنین با ارکستر شماره یک سنتی و ارکستر ملی صداوسیما همکاری داشته است.
از اجراهای خصوصی وی با استادان بزرگ می‌توان از همراهی با ساز جلیل شهناز، علی‌اصغر بهاری، حسن کسایی، علی تجویدی، رضا شفیعیان و فریدون حافظی نام برد. وی همچنین در بزرگداشت پدرش با سنتور استاد مشکاتیان و در جشن خانه موسیقی با تار استاد داریوش طلایی همراهی کرده است.
وی همچنین در نوار «شمع و گل و پروانه» با سه‌تار استاد جلال ذوالفنون، در آلبوم «صفیر سیمرغ» کنسرت فرهنگسرای شفق (دو نوازی با کمانچه‌ی استاد آذرسینا)، نوار کنسرت گروه عارف و نوار «فسانه» به خوانندگی ایرج بسطامی و آهنگسازی کیوان ساکت، نوار «تنبک و نی» با نی حسن کیانی‌نژاد، سی‌دی «سی قطعه چهار مضراب پایور» با سنتور محمدرضا رستمیان، سی‌دی «پیر چنگی» ۲۱ قطعه بهاری با کمانچه بهزاد میرلو، سی‌دی «رمز مستی» به آهنگسازی بهرام ساعد و خوانندگی امیر تفتی، سی‌دی «مایه‌ی ناز» به خوانندگی سالار عقیلی و پیانو حریر شریعت‌زاده، «سودای وطن» به آهنگسازی محمد موحدنیا، «رنگانه‌ها» با تار شهرام میرجلالی و «سرآغاز» با تار ستار هوشیاری‌پور، آلبوم افشار اثر مهسا عظیمی و آلبوم میلاد فرهنگ دونوازی با استاد میلاد کیایی تنبک نواخته است.
وی جلد نخست کتاب پدر را با نام «میزان‌الاعظم» تالیف و منتشر کرده، کتاب «شاعر تنبک» را با سینا فرزامی‌راد تصحیح کرده و چهار کتاب در پنج فصل برای دوره آموزشی مکتب فرهنگفر نوشته و با کمک انتشارات موسیقی عارف به چاپ رسانده و خواهد رساند.
او کتاب شاعر تنبک گزیده اشعار استاد ناصر فرهنگفر را با کمک میرعلیرضا میرعلینقی گردآوری و بوسیله انتشارات گویا به چاپ رسانده است.
او دارای نشان درجه ۲ هنری است که معادل فوق‌لیسانس موسیقی است.
در جایگاه معلمی از سال ۱۳۶۷ تاکنون به تدریس تنبک پرداخته است.
🆔 @bargi_az_tarikh
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#آرش_فرهنگفر
۱۷ خرداد زادروز آرش فرهنگفر
(زاده ۱۷ خرداد ۱۳۵۲ تهران) نوازنده و مدرس تنبک
او از کودکی در مجالس پدرش استاد ناصر فرهنگفر، که محیط ادب و هنر و به‌ویژه ساز و آواز بود رشد کرد و با موسیقی و تنبک و ریتم آشنا شد، به طوری‌که در همان سالهای کودکی می‌توانست صدای مطبوعی در تنبک ایجاد کند.
وی از ۸ سالگی آموختن تنبک را به صورت جدی نزد پدر آغاز کرد و در سالیان زندگی استاد از وی بهره‌های فراوان برد.
نخستین اجرای او در ۱۱ سالگی در منزل آقای ایوآبوجی (یکی از شاگردان پدرش و مدرس موسیقی مدرسه‌ی ژاپنی‌ها) بود که با نی محمد موسوی همنوازی کرد. او در ۱۵ سالگی نیز در مراسم بزرگداشت نیمایوشیج به تکنوازی تنبک پرداخت که نخستین اجرای رسمی‌اش بشمار می‌رفت و از آن پس رسماً به‌عنوان تنبک‌نواز در جامعه موسیقی مطرح شد.
در کارنامه هنری وی کار با گروه همنوازان شیدا به سرپرستی استاد لطفی، گروه بیدل به سرپرستی استاد ذوالفنون، گروه جوان به سرپرستی استاد کیانی‌نژاد، گروه عارف به سرپرستی استاد مشکاتیان، گروه آوا به سرپرستی استاد شجریان، گروه وزیری به سرپرستی استاد کیوان ساکت، گروه آبیدر به سرپرستی استاد بهرام ساعد و گروه شهنازی به سرپرستی استاد پیرنیاکان دیده می‌شود.
او همچنین در کنسرت استادان مجید درخشانی و جواد بطحایی در کُلن آلمان، رادیو دویچه‌وِله آلمان (مصاحبه و تکنوازی)، تئاتر دولاویل پاریس با گروه راز و نیاز، اپرای لیل در دانشگاه هنر اِوری پاریس با گروه راز و نیاز، فستیوال سَن فلوران با گروه راز و نیاز، دانشگاه مارک بلوک در فرانسه با گروه راز و نیاز، فستیوال جهانی صوفی پاکستان، مراسم بزرگداشت اقبال لاهوری (پاکستان) با گروه راز و نیاز، اجرا در تلویزیون ملی پاکستان ptv با گروه راز و نیاز، فستیوال سَن‌سباستین اسپانیا با گروه راز و نیاز، فستیوال اِورا پرتقال با گروه راز و نیاز، اجرا با گروه راز و نیاز برای موزه «کِبِرانلی» پاریس، اجرا در کشور بحرین با گروه راز و نیاز به خوانندگی سالار عقیلی، کنسرت در استادیوم چهارهزار نفری الاهلی قطر به خوانندگی حمیدرضا نوربخش، کنسرت ژاپن به خوانندگی حمیدرضا نوربخش، کنسرت تایلند در دانشگاه هنر و معماری بانکوک و دانشگاه ادبیات پتونَم با گروه بیدل به خوانندگی حسام الدین سراج، تکنوازی تنبک در فستیوال گنت بلژیک، اجرا در دانشگاه موسیقی تونس و دانشگاه موسیقی صفاقس (تونس) و همچنین گروه‌نوازی و تکنوازی در کاخ‌موزه نجمة‌الزهرای تونس و اجرا با گروه نی‌بانگ در ۹ شهر سویس حضور داشته است.
او در صداوسیما ضبط‌های بسیاری از جمله با استادان جلال ذوالفنون، کیوان ساکت، درویش رضا منظمی و شهریار فریوسفی داشته است و همچنین با ارکستر شماره یک سنتی و ارکستر ملی صداوسیما همکاری داشته است.
از اجراهای خصوصی وی با استادان بزرگ می‌توان از همراهی با ساز جلیل شهناز، علی‌اصغر بهاری، حسن کسایی، علی تجویدی، رضا شفیعیان و فریدون حافظی نام برد. وی همچنین در بزرگداشت پدرش با سنتور استاد مشکاتیان و در جشن خانه موسیقی با تار استاد داریوش طلایی همراهی کرده است.
وی همچنین در نوار «شمع و گل و پروانه» با سه‌تار استاد جلال ذوالفنون، در آلبوم «صفیر سیمرغ» کنسرت فرهنگسرای شفق (دو نوازی با کمانچه‌ی استاد آذرسینا)، نوار کنسرت گروه عارف و نوار «فسانه» به خوانندگی ایرج بسطامی و آهنگسازی کیوان ساکت، نوار «تنبک و نی» با نی حسن کیانی‌نژاد، سی‌دی «سی قطعه چهار مضراب پایور» با سنتور محمدرضا رستمیان، سی‌دی «پیر چنگی» ۲۱ قطعه بهاری با کمانچه بهزاد میرلو، سی‌دی «رمز مستی» به آهنگسازی بهرام ساعد و خوانندگی امیر تفتی، سی‌دی «مایه‌ی ناز» به خوانندگی سالار عقیلی و پیانو حریر شریعت‌زاده، «سودای وطن» به آهنگسازی محمد موحدنیا، «رنگانه‌ها» با تار شهرام میرجلالی و «سرآغاز» با تار ستار هوشیاری‌پور، آلبوم افشار اثر مهسا عظیمی و آلبوم میلاد فرهنگ دونوازی با استاد میلاد کیایی تنبک نواخته است.
وی جلد نخست کتاب پدر را با نام «میزان‌الاعظم» تالیف و منتشر کرده، کتاب «شاعر تنبک» را با سینا فرزامی‌راد تصحیح کرده و چهار کتاب در پنج فصل برای دوره آموزشی مکتب فرهنگفر نوشته و با کمک انتشارات موسیقی عارف به چاپ رسانده و خواهد رساند.
او کتاب شاعر تنبک گزیده اشعار استاد ناصر فرهنگفر را با کمک میرعلیرضا میرعلینقی گردآوری و بوسیله انتشارات گویا به چاپ رسانده است.
او دارای نشان درجه ۲ هنری است که معادل فوق‌لیسانس موسیقی است.
در جایگاه معلمی از سال ۱۳۶۷ تاکنون به تدریس تنبک پرداخته است.
🆔 @bargi_az_tarikh
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#آرش_فرهنگفر
Telegram
attach 📎
Forwarded from مکتب فرهنگفر
از راست استادان : منوچهر همایونپور، حسین یوسف زمانی، علی تجویدی، نورالدین رضوی سروستانی، داریوش پیرنیاکان و نصرالله ناصح پور
آیین یادبود استاد ناصر فرهنگ فر
مسجد حجت ابن الحسن
دوشنبه ۱۳۷۶/۵/۲۷
@nfarhangfar
آیین یادبود استاد ناصر فرهنگ فر
مسجد حجت ابن الحسن
دوشنبه ۱۳۷۶/۵/۲۷
@nfarhangfar