✅ فاصله ما و غرب، محصول چندین قرن است
✍️ فرهاد قنبری
◻️ انتظار داریم اقتصادمان را با فرانسه رفاه اجتماعی را با انگلیس، صنعت را با امریکا، فرهنگ را با سوییس، علوم انسانی مان را با آلمان و سیاست مدارنمان را با سیاست مداران اسکاندیناوی بسنجیم.
فاصله ای که امروز میان غرب و جامعه ایرانی وجود دارد، محصول یک سال، دو سال یا چند دهه و حتی یک قرن اخیر نیست بلکه این گسست و فاصله از زمانی دور و از زمان جنگ چالدران به بعد کم کم ایجاده شده و بعد از گذشت چند قرن حالا اینگونه خود را عیان کرده است.
در چالدران هنگامی که سربازان شاه اسماعیل صفوی با جسارت و رشادت شمشیر و سپر در دست به سمت سپاه عثمانی می تاختند اما چیزی جز گلوله ای که از راه دور شلیک می آمد نصیبشان نمی شد متوجه نمی شدند که جهان دیگران جهان قدیم نیست. و دیگر نبرد جوانمردانه رو در روی دو لشگر و دو فرمانده تمام شده است و حالا دیگر تفنگ و توپ و میدان کشتار ناجوانمردانه از پشت سر و راه دور است که پیروز را مشخص می کند.
ژاپنی ها پس از انقلاب میجی متوجه این گپ تاریخی شدند و به سرعت سعی در فهم جهان جدید و مولفه های آن کردند [فیلم آخرین سامورایی تصویر خوبی از گذار جامعه ژاپنی است]
اما کشور ما در همان خواب غفلتی ماند که در چالدران بود و دوباره پس از گذشت بیش از دو قرن از چالدران و حالا اینبار در جنگهای ایران و روس دوباره همان دلاوری‌های سربازان ایرانی است و دوباره همان شکست از همان توپ و تفنگ ها و لشکر منظم ارتش روسیه.
فاصله و گپ بین ایران و غرب در قرن هیجده و نوزده میلادی با سرعت بیشتری ادامه می یابد. هنگامی که غربی ها در قرون هجده و نوزده با سرعت سرسام آوری در حال درنوردیدن افق های جدید فکری، اجتماعی، سیاسی و علمی بودند، ایران چنان در جهل مرکب خود پا سفت کرده و آنچنان به تعطیلات و خواب زمستانی خود رفته است، که هیچکس یارای بیدار کردنش را ندارد.
ایران با شاه بنگی و هپروتی نظام صفوی [سلطان حسین] وارد قرن هیجده شده و با تلی از چشمان از حدقه درآمده کرمانی ها توسط خواجه عقده ای قاجار این قرن پر آشوب را به اتمام می رساند
قرنی که همزمان در آن سوی دنیا شوریده هایی مانند ولتر و دیدرو و روسو در حال پروردن نهال بزرگترین انقلاب تاریخ بودند و در کونیگسبرگ آلمان مردی با قد صد و شصت سانتی در حال نوشتن سخت ترین و عمیق ترین کتب فلسفی بود.
ایران به قرن نوزده با فتحعلی شاه و اروپا با ناپلئون سردار سوار بر اسب خوش آمد گفت. اروپای قرن نوزده بود اروپای هگل و مارکس، انقلابهای همه گیر، کمون پاریس و جاه طلبی های ناپلئون و بیسمارک بود و قرن نوزده ایران قرن کشتن قائم مقام فراهانی، امیر کبیر، میرزا سپهسالار، آقاخان کرمانی..
قرن نوزده اروپا قرن استعمار و دزدی ثروت ملل دیگر بود و ایران قرن نوزده، ایران مظفر الدین شاهی که میگفت در زندگی جز جماع، شکار و خوردن همه چیز بیهوده است.
اروپا و آمریکای قرن نوزدهم، اروپا و آمریکای اختراعات و اکتشافات جدید و سریع بود و ایران قرن نوزدهم ایران قحطی های بزرگ و کشتن گریبایدوف [بدون فهم مناسبات جهانی] و توهم و خرافات و جهل و تیفوس و وبا و طاعون و..
حال انتظار داریم امروز
اقتصادمان را با فرانسه
رفاه اجتماعی مان را با انگلیس، صنعت مان را با امریکا
فرهنگ مان را با سوییس
علوم انسانی مان را با آلمان
و سیاست مدارنمان را با سیاست مداران اسکاندیناوی بسنجیم.
واقعیتی که باید بپذیریم این است که فاصله فرهنگ ما با انگلیس به همان میزان فاصله تماشاگر ما و آنها با زمین فوتبال است. (تماشاگر ما از فاصله پنجاه متری زمین و در حضور صدها مامور چماق به دست، نارنجک و سنگ و بطری و صندلی به زمین پرتاپ می کند و در انگلیس تماشاگر حاضر در یک متری زمین و بدون حضور مامور و باتوم نشسته و هیچ شی ای به زمین پرتاپ نمی شود)
واقعیت این است که فاصله صنعت ما با آنها همان فاصله موتور گازی با پورشه و فاصله توسعه انسانی ما همان میزان تفاوت پاکی هوای تهران و مونیخ است. مغز و ذهن بسیاری از ما هنوز همان مغز شاه سلطان حسین و مظفر الدین شاه و عمل و کردار و نگاه ما همان نگاه شبان و رعیتی هزار ساله است
با این تفاوت که به واسطه واردات کالاهای مصرفی غرب صاحب موبایل و خودرو و کت شلوار شده ایم. حال انتظار داریم با این سیاست مداران و تحلیلگران و هنرمندان و روشنفکران و.. دن کیشوت وارمان، یک شبه قدم هایی به بزرگی چندین قرن برداشته و شانه به شانه ژاپن و اروپا حرکت کنیم. با این کارها فقط آب در هاون می کوبیم و اسباب مزاح دیگران را فراهم می نماییم./خرمگس [مطالعات آمریکا]
✍️ فرهاد قنبری
◻️ انتظار داریم اقتصادمان را با فرانسه رفاه اجتماعی را با انگلیس، صنعت را با امریکا، فرهنگ را با سوییس، علوم انسانی مان را با آلمان و سیاست مدارنمان را با سیاست مداران اسکاندیناوی بسنجیم.
فاصله ای که امروز میان غرب و جامعه ایرانی وجود دارد، محصول یک سال، دو سال یا چند دهه و حتی یک قرن اخیر نیست بلکه این گسست و فاصله از زمانی دور و از زمان جنگ چالدران به بعد کم کم ایجاده شده و بعد از گذشت چند قرن حالا اینگونه خود را عیان کرده است.
در چالدران هنگامی که سربازان شاه اسماعیل صفوی با جسارت و رشادت شمشیر و سپر در دست به سمت سپاه عثمانی می تاختند اما چیزی جز گلوله ای که از راه دور شلیک می آمد نصیبشان نمی شد متوجه نمی شدند که جهان دیگران جهان قدیم نیست. و دیگر نبرد جوانمردانه رو در روی دو لشگر و دو فرمانده تمام شده است و حالا دیگر تفنگ و توپ و میدان کشتار ناجوانمردانه از پشت سر و راه دور است که پیروز را مشخص می کند.
ژاپنی ها پس از انقلاب میجی متوجه این گپ تاریخی شدند و به سرعت سعی در فهم جهان جدید و مولفه های آن کردند [فیلم آخرین سامورایی تصویر خوبی از گذار جامعه ژاپنی است]
اما کشور ما در همان خواب غفلتی ماند که در چالدران بود و دوباره پس از گذشت بیش از دو قرن از چالدران و حالا اینبار در جنگهای ایران و روس دوباره همان دلاوری‌های سربازان ایرانی است و دوباره همان شکست از همان توپ و تفنگ ها و لشکر منظم ارتش روسیه.
فاصله و گپ بین ایران و غرب در قرن هیجده و نوزده میلادی با سرعت بیشتری ادامه می یابد. هنگامی که غربی ها در قرون هجده و نوزده با سرعت سرسام آوری در حال درنوردیدن افق های جدید فکری، اجتماعی، سیاسی و علمی بودند، ایران چنان در جهل مرکب خود پا سفت کرده و آنچنان به تعطیلات و خواب زمستانی خود رفته است، که هیچکس یارای بیدار کردنش را ندارد.
ایران با شاه بنگی و هپروتی نظام صفوی [سلطان حسین] وارد قرن هیجده شده و با تلی از چشمان از حدقه درآمده کرمانی ها توسط خواجه عقده ای قاجار این قرن پر آشوب را به اتمام می رساند
قرنی که همزمان در آن سوی دنیا شوریده هایی مانند ولتر و دیدرو و روسو در حال پروردن نهال بزرگترین انقلاب تاریخ بودند و در کونیگسبرگ آلمان مردی با قد صد و شصت سانتی در حال نوشتن سخت ترین و عمیق ترین کتب فلسفی بود.
ایران به قرن نوزده با فتحعلی شاه و اروپا با ناپلئون سردار سوار بر اسب خوش آمد گفت. اروپای قرن نوزده بود اروپای هگل و مارکس، انقلابهای همه گیر، کمون پاریس و جاه طلبی های ناپلئون و بیسمارک بود و قرن نوزده ایران قرن کشتن قائم مقام فراهانی، امیر کبیر، میرزا سپهسالار، آقاخان کرمانی..
قرن نوزده اروپا قرن استعمار و دزدی ثروت ملل دیگر بود و ایران قرن نوزده، ایران مظفر الدین شاهی که میگفت در زندگی جز جماع، شکار و خوردن همه چیز بیهوده است.
اروپا و آمریکای قرن نوزدهم، اروپا و آمریکای اختراعات و اکتشافات جدید و سریع بود و ایران قرن نوزدهم ایران قحطی های بزرگ و کشتن گریبایدوف [بدون فهم مناسبات جهانی] و توهم و خرافات و جهل و تیفوس و وبا و طاعون و..
حال انتظار داریم امروز
اقتصادمان را با فرانسه
رفاه اجتماعی مان را با انگلیس، صنعت مان را با امریکا
فرهنگ مان را با سوییس
علوم انسانی مان را با آلمان
و سیاست مدارنمان را با سیاست مداران اسکاندیناوی بسنجیم.
واقعیتی که باید بپذیریم این است که فاصله فرهنگ ما با انگلیس به همان میزان فاصله تماشاگر ما و آنها با زمین فوتبال است. (تماشاگر ما از فاصله پنجاه متری زمین و در حضور صدها مامور چماق به دست، نارنجک و سنگ و بطری و صندلی به زمین پرتاپ می کند و در انگلیس تماشاگر حاضر در یک متری زمین و بدون حضور مامور و باتوم نشسته و هیچ شی ای به زمین پرتاپ نمی شود)
واقعیت این است که فاصله صنعت ما با آنها همان فاصله موتور گازی با پورشه و فاصله توسعه انسانی ما همان میزان تفاوت پاکی هوای تهران و مونیخ است. مغز و ذهن بسیاری از ما هنوز همان مغز شاه سلطان حسین و مظفر الدین شاه و عمل و کردار و نگاه ما همان نگاه شبان و رعیتی هزار ساله است
با این تفاوت که به واسطه واردات کالاهای مصرفی غرب صاحب موبایل و خودرو و کت شلوار شده ایم. حال انتظار داریم با این سیاست مداران و تحلیلگران و هنرمندان و روشنفکران و.. دن کیشوت وارمان، یک شبه قدم هایی به بزرگی چندین قرن برداشته و شانه به شانه ژاپن و اروپا حرکت کنیم. با این کارها فقط آب در هاون می کوبیم و اسباب مزاح دیگران را فراهم می نماییم./خرمگس [مطالعات آمریکا]
✅ شبکه سازی و آیندۀ ایران
✍️دکتر محمود سریع القلم
📌تلخیص: مجمع فعالان اقتصادی
چرا روزنامۀ نیویورک تایمز بیش از 130 میلیون نفر خواننده و 5 میلیون نفر مشترک دارد؟
خبرنگارانی که برای نیویورک تایمز می نویسند «شبکۀ داخلی و جهانی» دارند. فقط این نیست که خبرنگاران نیویورک تایمز، اطلاعات دارند، کما اینکه بسیاری دیگر به آنها دسترسی دارند، بلکه به شبکه ای از افراد، مرتبط هستند که اطلاعات را تفسیر می کنند. یکبار یک خبرنگار نیویورک تایمز به این نویسنده گفت: به فاصلۀ 48 ساعت وارد هر کشوری بشوم می توانم با ده نفر اول سیاسی و فکری آن کشور مصاحبه و ملاقات کنم. سپس جوهر این مصا حبه ها را استخراج می کنم و با داده ها مخلوط می کنم و ده ها میلیون نفر آن مطلب را می خوانند و در تصمیم گیری های خود استفاده میکنند. بنابراین، خبرنگاری که شبکه ای ندارد و میان ذهن خود و برداشت خود با دهها ذهن دیگر ارتباط برقرار نمیکند سخنانش در حد تحریریه باقی می ماند.
خبرنگاران را می توانیم به گروههای دیگر تعمیم دهیم: کارآفرینان، سیاستمداران، نویسندگان، اساتید دانشگاه، دانشجویان و گروههای حرفه ای دیگر. اگر تولید کنندهای با هم قطاران داخلی و خارجی خود تبادل اطلاعات و تحلیل نکند، طبعاً در محیطِ محدودتری تصمیم سازی خواهد کرد. اگر نویسنده و یک دانشگاهی صرفاً در خلوتِ ذهن خود، نظریه بنویسد بدون آنکه مَحّک بیرون از ذهن بخورد، در دایره ای با شعاع محدود قرار خواهد گرفت و کارآمدی نخواهد داشت. شعاعِ دایرۀ تعامل و معاشرت، سرنوشت افراد، بنگاهها، سیستم ها و حکومت ها را تعیین می کند. کسانی که کتاب‌های جدید نمیخوانند، سفر نمیکنند، مشاهده نمیکنند، دیالوگ ندارند و با طیفی از شبکه ها در تعامل نیستند، چگونه می توانند کارآفرینان، نویسندگان، سیاستمداران و خبرنگاران نوآور و خلاقی باشند؟
دلیل شکستِ برجام این بوده و هست که کشور در شبکه نیست. برجام نتیجۀ تعجیل دو رییس جمهور بدون شبکه سازی بود. یک رییس جمهور آمریکا نمی تواند از معاهدۀ نفتا ( قرارداد تجاری آمریکا با کانادا و مکزیک) خارج شود چون 89 نفر در سنای آمریکا آنرا تایید کرده اند. چرا سنگاپور با جمعیتِ پنج ملیونی می تواند میلیاردها دلار سرمایه جذب کند چون در شبکه است. چرا کرۀ جنوبی ملیون ها دلار برای لابی خرج می کند چون می خواهد در شبکه باشد. چرا معمولا در اروپا، دانشجویان لیسانس، یک سال از چهار سال دوران تحصیل را در کشور دیگری درس می خوانند؟ چرا بنگاههای اقتصادی دائماً افراد مختلف را به جلسات هیات مدیره و حتی کارمندان خود دعوت می کنند تا در «معرض» سخنان و تفاسیر جدید قرار گیرند؟ چرا یک استاد دانشگاه باید در یک شبکۀ جهانی باشد تا بتواند نوآور باشد؟ چرا یک نمایندۀ مجلس باید در طول یک روز با نمایندگان دهها کشور در تماس باشد تا در جریان تحولات منطقه ای و جهانی باشد؟
تصمیم سازی نیازمند شبکه سازی است. تصمیم سازیهای مهمتر، شبکههای وسیعتر و پیچیدهترمی طلبد. بودنِ در شبکه ها حتی پیآمدهای مثبتِ اخلاقی دارد زیرا افراد متوجه میشوند از آنها باهوشتر و مطلعتر و دقیقتر هم وجود دارد و از دایرۀ بستهی خودخواهی، خودمحوری، خود حق پنداری و خود بزرگ پنداری خارج میشوند. وقتی دایرۀ معاشرت و شبکۀ تعامل محدود شد، هم اشتباه زیاد می شود و هم فکر و رفتار فسیل و مستهلک می شوند.
پی آمد های ایزوله بودن جامعه ما از جهان، خود را 10-5 سال آینده نشان خواهد داد. شبکههای اجتماعی جایگزینی برای دیدن، شنیدن، صحبت کردن وشنیدنِ انتقاد نیستند. اگر اهمیتِ اقتصاد بینالملل را دقیق و از طریق تعامل و شبکههای جهانی متوجه بودیم به احتمال زیاد در اقتصاد همسایۀ نزدیک خود در 250 کیلومتری سرمایهگذاری می کردیم تا اینکه وقت و منابع مالی مان را 13900 کیلومتر آن طرف دنیا با بولیوی، کوبا، و ونزوئلا، که سه کشور ورشکسته سیاسی و اقتصادی هستند و به فقر و فساد معروف هستند، صرف می کردیم. پرسش بنیادی این است که کدام پروسۀ فکری و تصمیم سازی و با اتکا به کدام Fact ها، زمینه سرمایهگذاری و وقت گذاشتن و هزینه کردن برای این کشورهای آن سوی دنیا را فراهم شده است؟
تحقیقات می گویند برخی از علتها عبارت اند از:علاقه شدید به نمایش، دیده شدن، تایید شدن و قهرمان شدن؛ ترس، احساس نا امنی؛علاقه به مناسبات مرید و مرادی و تمایل شدید به کنترل و اطاعت دیگران. کانون این چهار نارسایی را شاید بتوان در «ضعف یا فقدان اعتماد به نفس» جستجو کرد. فرد، بنگاه، سیستم یا کشوری که اعتماد به نفس دارد به ندرت نیاز به نمایش، قهرمان شدن، کنترل دیگران و مرید جمع کردن دارد...
✍️دکتر محمود سریع القلم
📌تلخیص: مجمع فعالان اقتصادی
چرا روزنامۀ نیویورک تایمز بیش از 130 میلیون نفر خواننده و 5 میلیون نفر مشترک دارد؟
خبرنگارانی که برای نیویورک تایمز می نویسند «شبکۀ داخلی و جهانی» دارند. فقط این نیست که خبرنگاران نیویورک تایمز، اطلاعات دارند، کما اینکه بسیاری دیگر به آنها دسترسی دارند، بلکه به شبکه ای از افراد، مرتبط هستند که اطلاعات را تفسیر می کنند. یکبار یک خبرنگار نیویورک تایمز به این نویسنده گفت: به فاصلۀ 48 ساعت وارد هر کشوری بشوم می توانم با ده نفر اول سیاسی و فکری آن کشور مصاحبه و ملاقات کنم. سپس جوهر این مصا حبه ها را استخراج می کنم و با داده ها مخلوط می کنم و ده ها میلیون نفر آن مطلب را می خوانند و در تصمیم گیری های خود استفاده میکنند. بنابراین، خبرنگاری که شبکه ای ندارد و میان ذهن خود و برداشت خود با دهها ذهن دیگر ارتباط برقرار نمیکند سخنانش در حد تحریریه باقی می ماند.
خبرنگاران را می توانیم به گروههای دیگر تعمیم دهیم: کارآفرینان، سیاستمداران، نویسندگان، اساتید دانشگاه، دانشجویان و گروههای حرفه ای دیگر. اگر تولید کنندهای با هم قطاران داخلی و خارجی خود تبادل اطلاعات و تحلیل نکند، طبعاً در محیطِ محدودتری تصمیم سازی خواهد کرد. اگر نویسنده و یک دانشگاهی صرفاً در خلوتِ ذهن خود، نظریه بنویسد بدون آنکه مَحّک بیرون از ذهن بخورد، در دایره ای با شعاع محدود قرار خواهد گرفت و کارآمدی نخواهد داشت. شعاعِ دایرۀ تعامل و معاشرت، سرنوشت افراد، بنگاهها، سیستم ها و حکومت ها را تعیین می کند. کسانی که کتاب‌های جدید نمیخوانند، سفر نمیکنند، مشاهده نمیکنند، دیالوگ ندارند و با طیفی از شبکه ها در تعامل نیستند، چگونه می توانند کارآفرینان، نویسندگان، سیاستمداران و خبرنگاران نوآور و خلاقی باشند؟
دلیل شکستِ برجام این بوده و هست که کشور در شبکه نیست. برجام نتیجۀ تعجیل دو رییس جمهور بدون شبکه سازی بود. یک رییس جمهور آمریکا نمی تواند از معاهدۀ نفتا ( قرارداد تجاری آمریکا با کانادا و مکزیک) خارج شود چون 89 نفر در سنای آمریکا آنرا تایید کرده اند. چرا سنگاپور با جمعیتِ پنج ملیونی می تواند میلیاردها دلار سرمایه جذب کند چون در شبکه است. چرا کرۀ جنوبی ملیون ها دلار برای لابی خرج می کند چون می خواهد در شبکه باشد. چرا معمولا در اروپا، دانشجویان لیسانس، یک سال از چهار سال دوران تحصیل را در کشور دیگری درس می خوانند؟ چرا بنگاههای اقتصادی دائماً افراد مختلف را به جلسات هیات مدیره و حتی کارمندان خود دعوت می کنند تا در «معرض» سخنان و تفاسیر جدید قرار گیرند؟ چرا یک استاد دانشگاه باید در یک شبکۀ جهانی باشد تا بتواند نوآور باشد؟ چرا یک نمایندۀ مجلس باید در طول یک روز با نمایندگان دهها کشور در تماس باشد تا در جریان تحولات منطقه ای و جهانی باشد؟
تصمیم سازی نیازمند شبکه سازی است. تصمیم سازیهای مهمتر، شبکههای وسیعتر و پیچیدهترمی طلبد. بودنِ در شبکه ها حتی پیآمدهای مثبتِ اخلاقی دارد زیرا افراد متوجه میشوند از آنها باهوشتر و مطلعتر و دقیقتر هم وجود دارد و از دایرۀ بستهی خودخواهی، خودمحوری، خود حق پنداری و خود بزرگ پنداری خارج میشوند. وقتی دایرۀ معاشرت و شبکۀ تعامل محدود شد، هم اشتباه زیاد می شود و هم فکر و رفتار فسیل و مستهلک می شوند.
پی آمد های ایزوله بودن جامعه ما از جهان، خود را 10-5 سال آینده نشان خواهد داد. شبکههای اجتماعی جایگزینی برای دیدن، شنیدن، صحبت کردن وشنیدنِ انتقاد نیستند. اگر اهمیتِ اقتصاد بینالملل را دقیق و از طریق تعامل و شبکههای جهانی متوجه بودیم به احتمال زیاد در اقتصاد همسایۀ نزدیک خود در 250 کیلومتری سرمایهگذاری می کردیم تا اینکه وقت و منابع مالی مان را 13900 کیلومتر آن طرف دنیا با بولیوی، کوبا، و ونزوئلا، که سه کشور ورشکسته سیاسی و اقتصادی هستند و به فقر و فساد معروف هستند، صرف می کردیم. پرسش بنیادی این است که کدام پروسۀ فکری و تصمیم سازی و با اتکا به کدام Fact ها، زمینه سرمایهگذاری و وقت گذاشتن و هزینه کردن برای این کشورهای آن سوی دنیا را فراهم شده است؟
تحقیقات می گویند برخی از علتها عبارت اند از:علاقه شدید به نمایش، دیده شدن، تایید شدن و قهرمان شدن؛ ترس، احساس نا امنی؛علاقه به مناسبات مرید و مرادی و تمایل شدید به کنترل و اطاعت دیگران. کانون این چهار نارسایی را شاید بتوان در «ضعف یا فقدان اعتماد به نفس» جستجو کرد. فرد، بنگاه، سیستم یا کشوری که اعتماد به نفس دارد به ندرت نیاز به نمایش، قهرمان شدن، کنترل دیگران و مرید جمع کردن دارد...
موفقیت
در مسیر تفکر و تلاش برای موفقیت باید نگاه رشدیافته تری به خودمان ، به زندگی و به تعریف موفقیت داشته باشیم هر تفکر ، عمل و انتخاب ما نتیجه ای دارد که در روند رشد و موفقیت تاثیر مثبت یا منفی می گذارد اگر انتخاب اشتباه داشته باشیم تاثیر منفی آن یعنی ما در مسیر موفقیت عمل نمی کنیم اگر انتخاب درست داشته باشیم تاثیر مثبت آن یعنی ما در مسیر موفقیت عمل می کنیم شناخت از انتخاب ها از بایدها و نبایدها قانون موفقیت است.
انتخاب های درست یعنی کارهایی که منطبق با اصول مسیر موفقیت است و باید انجام داد و انتخاب های اشتباه یعنی کارهایی که منطبق با اصول مسیر موفقیت نیست و نباید انجام داد اگر با یادگیری سواد زندگی به مرحله ای از آگاهی و عمل برسیم که بتوانیم اصول مسیر موفقیت را شناخته و بر مبنای آن عمل نماییم یعنی دارای سبک زندگی درست هستیم یعنی آگاهانه در مسیر رسیدن به هدفمان عمل می کنیم.
موفقیت تعریف نسبی دارد با توجه به شرایط خودمان در مسیر هدف و الگوهایی که داریم تعریف می شود هر اندازه انتخاب های درست بیشتر باشد و طبق ساختار عمل نماییم در سطح برتری قرار خواهیم گرفت و شرایط ما در این سطح تعریف نسبی موفقیت ماست به تدریج با توسعه نگرش و رفتار تعریف ما از موفقیت نیز رشدیافته تر خواهد شد و با انتخاب های بهتر به سطح برتری از موفقیت می رسیم و این مسیر زندگی ماست تا بلوغ و شکوفایی تا تحقق رؤیاهایمان.
موفقیت محصول مدیریت درست خود است دانستنی های مسیر موفقیت را یاد بگیریم تا بدانیم چه باید انجام داد و چه نباید انجام داد در مسیر رسیدن به موفقیت...
علی صابری
دبیر شبکه پژوهشگران ایرانی
در مسیر تفکر و تلاش برای موفقیت باید نگاه رشدیافته تری به خودمان ، به زندگی و به تعریف موفقیت داشته باشیم هر تفکر ، عمل و انتخاب ما نتیجه ای دارد که در روند رشد و موفقیت تاثیر مثبت یا منفی می گذارد اگر انتخاب اشتباه داشته باشیم تاثیر منفی آن یعنی ما در مسیر موفقیت عمل نمی کنیم اگر انتخاب درست داشته باشیم تاثیر مثبت آن یعنی ما در مسیر موفقیت عمل می کنیم شناخت از انتخاب ها از بایدها و نبایدها قانون موفقیت است.
انتخاب های درست یعنی کارهایی که منطبق با اصول مسیر موفقیت است و باید انجام داد و انتخاب های اشتباه یعنی کارهایی که منطبق با اصول مسیر موفقیت نیست و نباید انجام داد اگر با یادگیری سواد زندگی به مرحله ای از آگاهی و عمل برسیم که بتوانیم اصول مسیر موفقیت را شناخته و بر مبنای آن عمل نماییم یعنی دارای سبک زندگی درست هستیم یعنی آگاهانه در مسیر رسیدن به هدفمان عمل می کنیم.
موفقیت تعریف نسبی دارد با توجه به شرایط خودمان در مسیر هدف و الگوهایی که داریم تعریف می شود هر اندازه انتخاب های درست بیشتر باشد و طبق ساختار عمل نماییم در سطح برتری قرار خواهیم گرفت و شرایط ما در این سطح تعریف نسبی موفقیت ماست به تدریج با توسعه نگرش و رفتار تعریف ما از موفقیت نیز رشدیافته تر خواهد شد و با انتخاب های بهتر به سطح برتری از موفقیت می رسیم و این مسیر زندگی ماست تا بلوغ و شکوفایی تا تحقق رؤیاهایمان.
موفقیت محصول مدیریت درست خود است دانستنی های مسیر موفقیت را یاد بگیریم تا بدانیم چه باید انجام داد و چه نباید انجام داد در مسیر رسیدن به موفقیت...
علی صابری
دبیر شبکه پژوهشگران ایرانی
مدیریت ریسک به زبان ساده
Einfach Lernen Risikomanagment
این کتاب کمک می کند اطلاعات مالی و سرمایه گذاری را غربالگری کنیم و هوش مالی شما را به هنگام سرمایه گذاری برای شروع و هدایت کسب و کار، بورس، املاک و مستغلات و دیگر عرصه های تجاری مانند ارزهای دیجیتال افزایش می دهد تا مانع از بروز خطا و خسارات شامل ضرر و زیان شود و یا آن را به حداقل برسانید. ناشر انتشارات دنیای اقتصاد
https://book.donya-e-eqtesad.com/book/6429/%d9%85%d8%af%db%8c%d8%b1%db%8c%d8%aa-%d8%b1%db%8c%d8%b3%da%a9-%d8%a8%d9%87-%d8%b2%d8%a8%d8%a7%d9%86-%d8%b3%d8%a7%d8%af%d9%87
Einfach Lernen Risikomanagment
این کتاب کمک می کند اطلاعات مالی و سرمایه گذاری را غربالگری کنیم و هوش مالی شما را به هنگام سرمایه گذاری برای شروع و هدایت کسب و کار، بورس، املاک و مستغلات و دیگر عرصه های تجاری مانند ارزهای دیجیتال افزایش می دهد تا مانع از بروز خطا و خسارات شامل ضرر و زیان شود و یا آن را به حداقل برسانید. ناشر انتشارات دنیای اقتصاد
https://book.donya-e-eqtesad.com/book/6429/%d9%85%d8%af%db%8c%d8%b1%db%8c%d8%aa-%d8%b1%db%8c%d8%b3%da%a9-%d8%a8%d9%87-%d8%b2%d8%a8%d8%a7%d9%86-%d8%b3%d8%a7%d8%af%d9%87
ششمین جشنواره تقدیر از پژوهشگران ایرانی - اسفند ۱۴۰۰ https://irangn.ir/festival.php
کتابخانه کنگره آمریکا
به مدت 10 روز به صورت رایگان،
کتاب‌های فارسی رو برای دانلودِ عموم، در دسترس گذاشته.
کتاب‌هایی بسیار نفیس و نایاب، بعضاً مربوط به 600-500 سال پیش.
فرصت مناسبی برای علاقمندان به کتاب
لینک دسترسی 👇🏻
https://www.loc.gov/collections/persian-language-rare-materials
به مدت 10 روز به صورت رایگان،
کتاب‌های فارسی رو برای دانلودِ عموم، در دسترس گذاشته.
کتاب‌هایی بسیار نفیس و نایاب، بعضاً مربوط به 600-500 سال پیش.
فرصت مناسبی برای علاقمندان به کتاب
لینک دسترسی 👇🏻
https://www.loc.gov/collections/persian-language-rare-materials