هوا هوای بهاری و داغ بر دلهاست
شکسته قلب گروهی که قلبشان دریاست

برای دیدن عشّاق و کسب فیض امشب
بیا به بزم محبّان ببین چه واویلاست

شبانه رفته قرار از دل چکاوک ها
بیا به محفل گلها اگر دلت شیداست

نسیم می وزد از سوی حضرت خورشید
زمان رویش گلهای رازقی حالاست

تگرگ اگر بزند مرگ لاله ها حتمی ست
بگو به عاشق زاری که راهی صحراست

چگونه لاله رخان در بهار می رقصند
کجاست آنکه غمش شادمانی دلهاست

عزای خیل ملائک در آسمان و زمین
نشان عرض ارادت به محضر مولاست

اگر که زخم عمیقی نشسته بر جانت
بیا که مرهم درمان دردها اینجاست

بهار آمد و با چشم خونفشان دیدم
علی که مظهر عشق است ، بین ما تنهاست
 
✍#مهدی_سیدحسینی
🌐https://sherepaak.com/poetry/علی-که-مظهر-عشق-است-بین-ما-تنهاست
@sherepaakchanel

بخند و این جهنم را گلستان کن… بگو چشم
برایم دلبری کن، مو پریشان کن…. بگو چشم

منِ مرداب را سودای فتح رودها نیست
مرا با موج گیسویت خروشان کن… بگو چشم

به من آب حیات و عمر جاویدان عطا کن
مرا یک بوسه ی جانانه مهمان کن… بگو چشم

حجاب از سر بگیر و گیسوانت را بیفشان
اطاعت از فرامین رضا خان کن… بگو چشم

نمی خواهم کسی چشمت زند زیبای شرقی
خودت را از تمام خلق پنهان کن… بگو چشم

اگر ذوقی نمانده در دلم، پایان آن باش
مرا دیوانه ی پاییز و باران کن… بگو چشم

شبیه ارتش نازی هجوم آور به قلبم
مرا در سلطه آور؛ چون لهستان کن… بگو چشم

تمام عمرِ من در حسرت پروانگی رفت
بیا و پیلگی ها را تو جبران کن… بگو چشم

✍#حمیدرضا_گلشن
🌐https://sherepaak.com/poetry/بگو-چشم
@sherepaakchanel

شیخی شده‌ست، حایل ما و هلال ماه
پنهان نموده سایه‌ی مَکرش، جمال ماه

اینان که دشمنند به هر گونه روشنی
کاش این زمان شوند کمی بی‌خیال ماه

ترسم شبی به بستر اندوه جان دهیم
تنها به خوابِ ما برسد، چون وصال ماه

باید گسست پیکر هر ابر تیره را
وقتی که بسته باز کمر، در زوال ماه

از ساحتِ نجیب زمین کِی گذر کنند
این باعثانِ غربت و درد و ملال ماه ؟

رویت شود به بام سپهری که صادق است
بر هم زده اگرچه خسی اعتدال ماه

شوّال آمدهِ به یقین پیش از این شبی
محرز شده‌ست گستره‌ای از جلال ماه

✍#معین_حجت
🌐https://sherepaak.com/poetry/رویت-ماه
@sherepaakchanel

شراب چشم قشنگت خمار خانه ی من
تمام سهم منی از جهان: سرانه ی من

به بوی موی تو جان می دهم نسیم بهشت
همیشه مقصد من بوده ای: کرانه ی من

که گفت؟ جان مرا آتشی زده ست رقیب
که شعله می کشد از جان و تن زبانه ی من

شریک دزد شدی با رفیق قافله ها
به خال می‌خورد این تیرتان کمانه ی من

پری بکش به هوایم، بیا خراب نکن!
قفس به عشق تو بوده ست آشیانه ی من

شبیه حسرت فرهاد و تیشه ی کُندش
صدای کوه گرفته ست با ترانه ی من

صدای پای تو پیچید و بوی یار آمد
شنیده ام که دلت شد شبی روانه ی من

✍️#معصومه_بیرانوند
🌐https://sherepaak.com/poetry/سرانه-ی-من
@sherepaakchanel

رو به دیوار نشستند و به دنبال درند
چشم بستند نفهمند چرا لال و کرند

غرق بودن…وسط حوض چه در اقیانوس
آتش انداخته اند و پی خشکند و ترند

آب برده ست دلی را و رگش خوابیده است
خوش خبر های شما از غم ما بی خبرند

پیت نفتند زمانی برسد ساعت آن
دانه های دل کبریت اگر بی خطرند

ریشه می خشکد و در بادیه جز شن ندمد
ساقه های تن یک جنگل اگر از تبرند

دست گیری شود آیینه ی دولت مردی
این گدایانِ سر خوان همه نا معتبرند

خاک اندازه ی ناموس بیارزد وقتی
مردم جامعه از کارگر و برزگرند

سر دلتنگی و دلدادگی و حرمان نیست
اشک ها عاقبت غصه و خون جگرند

تا که خون در رگ خورشید نجوشد، سرماست
همه شب های من و ما و شما بی سحرند

رستم و ارش و رودابه و سهراب دهند
کودکانی که در این خاک بدون پدرند

✍#برهان_جاوید
🌐https://sherepaak.com/poetry/غرق-بودن
@sherepaakchanel

عرشیان، “اهل بهشت” اول خطابت کرده‌اند
بعد از آن اما، سزاوارِ عذابت کرده‌اند

خوشه خوشه حاصل خونِ دلت را چیده‌اند
گندمانه زیر سنگ آسیابت کرده‌اند

پیکرت تصویری از آتشفشان زخمهاست
رنج‌ها، دریایی از دردِ مذابت کرده‌اند

حَشر و نَشرَت با ملائك بود و جایت آسمان
تا به خاک افتاده‌ای،آدم حسابت کرده‌اند!

شبنم‌آسا می‌درخشیدی به گلبرگ حیات
غرق، در آغوش گرم آفتابت کرده اند

در میان سینه‌ات جای دل، آتش می‌تپید
روی هْرمِ سرخیِ آهت کبابت کرده اند

بعد با انگشتهای سرد و خون‌آلودشان
تکه تکه مزه‌ی جام شرابت کرده اند

ناگزیر از انتشارِ عطرِ آوازِ خودی
گرچه با پیرایه‌های خار، قابت کرده‌اند

زندگی سرشار بود از دور و از نزدیک، پوچ
سالها، همواره مشغول سرابت کرده اند

مثل ذهن سروها تا واپسین‌دم، سبز باش
تيشه‌ها از ریشه وقتی انتخابت کرده‌اند

تا تهِ فنجان فرصت را ننوشيدن، خطاست
لحظه‌ها، حتی اگر دیگر، جوابت كرده‌اند

✍#غزل_آرامش
🌐https://sherepaak.com/poetry/فنجان-فرصت
@sherepaakchanel

یکی در بیابان سگی تشنه یافت
برون از رمق در حیاتش نیافت

کله دلو کرد آن پسندیده کیش
چو حبل اندر آن بست دستار خویش

به خدمت میان بست و بازو گشاد
سگ ناتوان را دمی آب داد

خبر داد پیغمبر از حال مرد
که داور گناهان از او عفو کرد

الا گر جفاکاری اندیشه کن
وفا پیش گیر و کرم پیشه کن

کسی با سگی نیکویی گم نکرد
کجا گم شود خیر با نیکمرد؟

کرم کن چنان که‌ت برآید ز دست
جهانبان در خیر بر کس نبست

به قنطار زر بخش کردن ز گنج
نباشد چو قیراطی از دسترنج

برد هر کسی بار در خورد زور
گران است پای ملخ پیش مور

#سعدی
@sherepaakchanel

گرچه این دنیایِ فانی بی‌وفاست
گرچه رسمش غیرِ تنهایی نخواست

رود باید بود و از متنش گذشت
این گذر، میراث سبز لحظه‌هاست

مهربانی کن! بخند و شاد باش!
بی‌خیالی، چاره‌ی هرروز ماست!

زندگی، دریاست! ما، در کشتی‌اش
عشق، تنها عشق! آری ناخداست!

عشق ما را می‌برد با خود به نور
عشق، پایان خوشِ این ماجراست…
 
✍#سیامک_عشقعلی
🌐https://sherepaak.com/poetry/عشق-53
@sherepaakchanel

پشّه چو پُر شد ، بزند پیل را

با همه تندی و صلابت که اوست

مورچگان را چو بُوَد اتفاق

شیر ژیان را بدرانند پوست

#سعدی

در آرزوی راحت و آرامش شیراز
پر می زند جان در هوای خواهش شیراز

در من تلاطم می کند بی حد و اندازه
عشق تنفس در هوای دلکش شیراز

درک صفای روح می گردد محقق در
هر کس که گردد رهسپار گردش شیراز

آثار عهد باستان و سطوت تاریخ
وادار گردانده مرا بر کرنش شیراز

از موج شعر و بوی گل سرشار می سازد
روح مرا زیبایی و آسایش شیراز

آغاز صدها داستان عاشقانه است
در نوبهار آرزو هر بارش شیراز

مهدی هزاران فکر در من زنده می گردد
هر لحظه ای از رونق بی کاهش شیراز

از خواجه شیراز همت خواه و در شعرش
سرمست شو از راحت و آرامش شیراز

✍#مهدی_رستگاری
🌐https://sherepaak.com/poetry/شیراز
@sherepaakchanel