چونک با کودک سروکارم فتاد
هم زبان کودکی باید گشاد

#مولانا

✅به راستی #شهر_دوستدار_کودک چگونه شهری است؟
نگار گودرزی در یادداشت خود با عنوان "حقوق شهری کودکان"، منتشر شده در شماره ی ٢٧ دی ماه روزنامه "اصفهانِ زیبا"، چنین شهری را توصیف می کند.

در حالیکه دست مادرش را محکم گرفته، وارد محوطه می‌شود.
«مامان نمیخوای اسمتُ به عمو بگی؟»
سرش را بالا می‌آورد و با صدای آهسته‌ای می‌گوید:
- مرد عنکبوتی
- خوش اومدی مرد عنکبوتی. منم عارف‌ام.

از ورودی محوطه به سمت مزرعه‌ی حیوانات می‌رویم. ناگهان می‌ایستد، دستش را از دست مادرش جدا کرده و به هم می‌کوبد، رو به مادرش کرده و این بار با صدای بلندتری می‌گوید:
«مامان، نگاه کن؛ همه‌ی اسباب‌بازی‌هام اینجا هستند.»
در حالیکه بلند بلند می‌خندد و دستهایش را به هم می‌کوبد، به سمت مرغابی‌ها و گوسفند‌ها می‌دود...

✅پی‌نوشت:
در کدام کوچه‌ پس‌کوچه‌ی #شهر خواب‌مان برده، این‌قدر سنگین و اینگونه عمیق، که طبیعت را تنها در نقاشی‌ها، کارتن‌ها و اسباب‌بازی‌ها برای کودکان‌مان نمایش می دهیم؟
کجا و کِی کفش‌های کودکی‌مان را گم کرده‌ایم؟ زیر کدام آوار حالا باید به دنبالشان بگردیم؟ کاش به دنبالشان بگردیم، کاش پیدایشان کنیم. چون تنها در این صورت می‌توانیم صدای کودکان‌مان را بشنویم.

✍️عارف آهنگر

#مدرسه_طبیعت