‍ 1) دوستان اراده ملّی و حس تعلق به کشور را مطرح کردند که متأسفانه این تعلق خاطر کمرنگ تر شده است و تا زمانی که این عِرق ملی و تعلق نباشد، با تمام وجود برای کشور قدم برداشته نمی شود.

در این شرایط است که افسوس میخوریم که چرا کشور به این وضعیت دچار شده است؟ چرا نمی توانیم از ظرفیت ها و پتانسیل های کشور از منظر فنی، منابع، موقعیت جغرافیایی، سابقه تاریخی و تمدنی خودمان استفاده کنیم؟ آیا بر می گردد به مذهب، یا ارتباطی به محل جغرافیایی زندگی مان دارد؟

2) من اعتقاد دارم مسأله اصلی کشورمان " #بینش " است. اگر به گذشته نگاه کنیم می بینیم که تاجرهای موفق و سرآمدی در دنیا بوده ایم. ما می توانیم در مورد تجارت حرف بزنیم؛ منتهی به نظر می آید در گذشته نتوانستیم " #تحولات_جهانی " را درک کنیم و روز به روز کشورمان ضعیف تر شد.

▫️ همزمان با انقلاب ما انقلاب تجاری در دنیا صورت گرفت و ما بعد از انقلاب صنعتی، انقلاب تجاری را درک نکردیم. امروز هم که انقلاب IT است و تحولی در فضای مجازی در کنار دنیای واقعی دارد شکل می گیرد ما نمیخواهیم درک کنیم و مخالف جهت رودخانه شنا می کنیم و تا این بینش را اصلاح نکنیم اتفاق خاصی نخواهد افتاد.

🔻 منبع:
دکتر سید حمید حسینی؛ دبیرکل اتاق بازرگانی ایران و عراق و عضو هیأت مدیره اتحادیه صادرکنندگان نفت، گاز و پتروشیمی
در سومین #اسپشیال_میتاپس_مدیران با محور " عدم تصاحب جایگاه بین المللی توسط کالای ایرانی " – دوم خرداد ۹۷
@meetups