📺 تحلیل سریال وراثت | فصل ۴ [پایانی]
#️⃣ #نقد_وراثت
#نقد_سریال_خارجی #اپیزودها_زیر_ذره_بین

بخشی از متن:
اپیزود «با چشمانی باز»، مستقل از جمع‌بندی رابطه‌ی تام و شیو هم تلخ است و تلخ است و تلخ. یکی از بی‌رحمانه‌ترین، تکان‌دهنده‌ترین و افسرده‌حال‌ترین پایان‌هایی که در یک داستان معاصر شاهد بوده‌ایم. و بیش از همه، حتی بیش از آن قدم زدن نهایی کندال در تنهایی زنجیرشده به نگاه مزاحم کالین (بادیگارد پدر و مامور عذاب پسر)، بخش میانی اپیزود، تلخ است. بازخوانی اتحاد دل‌خواه بچه‌ها از ابتدای فصل؛ طی آن دورهمی شبانه‌ی کندال و رومن و شیو. تصویر دریغ‌انگیز از «آن‌چه می‌توانست باشد.» این ساده‌ترین جلوه‌های گرمای انسانی؛ که در زندگی اساسن دست‌کاری‌شده و ماهیتن جعلی فرزندان لوگان روی، همیشه غایب بوده‌اند. و آن لحظه‌ی دل‌خراش قبل‌اش... آن انزوای تغزلی کندال میان آب، و سپس، نزدیک شدن خواهر و برادرش به او - مانند پریانی که قصد برآورده کردن آرزوی پسربچه‌ای خوشبخت را دارند- و آن لحظات کوتاه مواجهه با «کندال خوشحال». دمی گذرا از نظم، از تناسب، از معنا؛ در زندگی شخصیتی که تمام عمرش آشوب گیج‌کننده‌ای بوده از دویدن و نرسیدن.

📜 متن کامل نقد فصل پایانی «وراثت» را با کلیک روی لینک، عکس یا متن پایین بخوانید:
https://telegra.ph/Succession--The-Final-Season-06-14

🆔 t.me/arttalks