CZARDAS, Written in 1904
Composer: #VITTORIO_MONTI, 1868 – 1922
Italian Violinist, Mandolinist & Composer
========
بخش زیادی از شهرت "ویتوریو مونتی " ایتالیایی را باید مرهون ساخت قطعه جاودانه "چارداش" دانست.
#چارداش واژه ای است مجارستانی که به نوعی رقص سنتی محلی اطلاق می شود.
مونتی این قطعه را در اصل برای #ویلن و #ماندولین یا #پیانو ساخته که تابحال برای انواع ارکسترها و همچنین به شکل های مختلف در قالب تک نوازی و چند نوازی تنظیم و اجرا شده است.
قبلا اجرای با #سازدهنی این قطعه را توسط " فرانتس اشمل " بصورت فتو کلیپ روی کانال قرار دادیم (زیر ویدیوی شماره ۲۲۰).
در پایان کارگاه گروه نوازی هفدهم دی ماه, امیر موسوی از هنرجویان بسیار پرتلاش و خوش آتیه #مدرسه_سازدهنی به همراه دوست پیانیست خودش سالار کلانتری قطعه چارداش را اجرا کردند. قسمت اصلی که فیلم بهتری از آن گرفته شده است را در ویدیوی شماره ۲۵۰ ملاحظه نمایید:
@IranHarmonicaSchool
-------------------
harmonicateaching.com
Composer: #VITTORIO_MONTI, 1868 – 1922
Italian Violinist, Mandolinist & Composer
========
بخش زیادی از شهرت "ویتوریو مونتی " ایتالیایی را باید مرهون ساخت قطعه جاودانه "چارداش" دانست.
#چارداش واژه ای است مجارستانی که به نوعی رقص سنتی محلی اطلاق می شود.
مونتی این قطعه را در اصل برای #ویلن و #ماندولین یا #پیانو ساخته که تابحال برای انواع ارکسترها و همچنین به شکل های مختلف در قالب تک نوازی و چند نوازی تنظیم و اجرا شده است.
قبلا اجرای با #سازدهنی این قطعه را توسط " فرانتس اشمل " بصورت فتو کلیپ روی کانال قرار دادیم (زیر ویدیوی شماره ۲۲۰).
در پایان کارگاه گروه نوازی هفدهم دی ماه, امیر موسوی از هنرجویان بسیار پرتلاش و خوش آتیه #مدرسه_سازدهنی به همراه دوست پیانیست خودش سالار کلانتری قطعه چارداش را اجرا کردند. قسمت اصلی که فیلم بهتری از آن گرفته شده است را در ویدیوی شماره ۲۵۰ ملاحظه نمایید:
@IranHarmonicaSchool
-------------------
harmonicateaching.com
🔸️ ،،، باما تا بهشت بیا ،،، 🔸️
💥،⚘🎻⚘🎻⚘🎻⚘،💥
.
نزدیک به سی و پنج سال از آن زمان می گذرد. صبح زود یک روز سرد زمستان، برای عکاسی ازطبیعت و صبحانه و چند ساعت زندگی کردن، خارج از شهر، به کنار زاینده رود رفتیم. موقع راه افتادن هنوز هوا تاریک بود. خیلی صبر کردیم تا بخاری ماشین، باد گرم بزند.
اوایل جاده ذوب آهن، جایی بنام خیر آباد، جاده خوشگلی داشت که تا لب رودخانه کشیده شده بود، از آن جاده هایی که دو طرفش دیوارهایی از درختهای چنار، پرسپکتیو زیبایی بهش می داد وپائیزهای بی نظیری داشت.
هوا داشت روشن میشد. روی علفهای زرد و خشک لب رودخانه و زمین های اطراف، یک لایه نازک یخ و برفک همه جا را پوشانده بود.
از روی آب رودخانه بخار بلند می شد و هوا انگار لج کرده بود که ثابت کند، امروز وقت این کار نبود.
در دو جا بافاصله دو سه متر آتش روشن کردیم.
هوا ابری نبود، سرد بود ولی داشت روشن می شد.
کم کم آفتاب بی حوصله ای از لابلای درختان آن سوی رودخانه بالا می آمد که به سوی ما می تابید و از میان شبنم های روی علف ها، بازتاب رنگارنگی داشت.
جای کتری را درست کردیم و سیب زمینی و تخم مرغ ها را در آتش انداختیم.
کم کم داشت خوش می گذشت. فقط دو سه نفر اهل همان طرف ها از آن ور رودخانه رد می شدند و به نظر می آمد که داشتند ما را مسخره می کردند.
🔥🔥🔥
بوی آتش گرفته بودیم ولی لذت بخش بود. یکی دوتا سیب زمینی ها را همونطور نیمه پخته پوست کندیم وخوردیم. چایی هم داشت آماده می شد.
و اما من یک سورپرایز بی نظیر داشتم، یک نوار موسیقی. گلهای تازه، شماره ۷۷⚘⚘🎊
اثری از دو فریدون؛ شهبازیان و مشیری،،،
چند روز گوش نکردم و گذاشته بودم برای یک چنین وقتی.
نوار را توی پخش ماشین روشن کردم، درهای ماشین را باز گذاشتم، صدا هم تقریبا بلند بود ولی مزاحم کسی نبودیم.
موسیقی در فضا پخش میشد، 📣 ارکسترزهی، ویلن، ابوا، کلارینت، همگی شاهکار بودند، گوینده: آذر پژوهش وخواننده: 💓 پیام آور عشق، آنکه با هنرش بهشت را به ما نشان داد، شجریان عزیز با صدای صیقل خورده اش می خواند:
پرکن........ پیاله را..........🔊
بارها گوش کرده بودم ولی آنروز یک حال دیگری بود، نمی دانم چرا تا آن حد روی من تاثیر می گذاشت. ارکستر عالی، تکنوازها بینظیر، صدای شجریان بینهایت و لحظه هایی ویلن حبیب اله بدیعی خیلی نفس گیر بود، 🎻 آرشه بروی سیم های ویلن مثل حرکت آهسته یک پاتیناژ، رقص موزونی داشت. هیجان نفس گیری بود، انگار پوست سرم داشت ترک میخورد.
من باصدای ویلن بسیار زندگی کرده بودم، اویستراخ، یهودی منوهین، پاگانی نی و کنسرتو ویلن های فراوان، ولی در رگ های این ویلن خون دیگری بود.
بقیه سازها، تنظیم، ملودی و شعر، همگی خوب بودند که مثل قاب زیبایی به دور استاد شجریان حلقه زده بودند تا او اینچنین جلوه گری کند.
🍁🎊🍁
نمی دانیم آن زمانی که این موسیقی و این شعر را میساخته اند، خودشان چه حالی داشته اند،
اینها پیام آورانی هستند از سرچشمه زیبایی های بیکران هستی،،، شجریان آمد و رفت و شاید به تعبیری جایی رفت که نود سال پیش بود.
آن زمانی که بود دست ما را گرفت و برد آنجا که ما هم ببینیم آنچه را که خودش را متحیر و جادو کرده بود.
یک جا گفته است: هنر به ما کمک می کند که ما گناه نکنیم.
گناه چیست؟ هر فکر و کاری که ما را از بینهایت درون خودمان دور میکند... هر کار و لذتی که چشمه زلال روح وجود ما را به لجن می کشد. و موسیقی بی آلایش او، به هر شنونده ای شان و منزلت میدهد، با موسیقی خوب آنچنان لذت پاکی را تجربه می کنیم که بسیاری از لذتهایی که بخاطرش باید تن به ذلت داد، حقیر و بی معنا می شوند.
🏖🏕🏖
.
#شجریان #محمدرضا_شجریان
#فریدون_شهبازبان #فریدون_مشیری
#حبیب_الله_بدیعی #آذر_پژوهش
#ویلن #کلارینت #ابوا #ارکستر_زهی
#سازدهنی #هارمونیکا #کتاب_طلایی
#ساز #منصور_پاکنژاد #شعر #موسیقی
.
@IranHarmonicaSchool
💥،⚘🎻⚘🎻⚘🎻⚘،💥
.
نزدیک به سی و پنج سال از آن زمان می گذرد. صبح زود یک روز سرد زمستان، برای عکاسی ازطبیعت و صبحانه و چند ساعت زندگی کردن، خارج از شهر، به کنار زاینده رود رفتیم. موقع راه افتادن هنوز هوا تاریک بود. خیلی صبر کردیم تا بخاری ماشین، باد گرم بزند.
اوایل جاده ذوب آهن، جایی بنام خیر آباد، جاده خوشگلی داشت که تا لب رودخانه کشیده شده بود، از آن جاده هایی که دو طرفش دیوارهایی از درختهای چنار، پرسپکتیو زیبایی بهش می داد وپائیزهای بی نظیری داشت.
هوا داشت روشن میشد. روی علفهای زرد و خشک لب رودخانه و زمین های اطراف، یک لایه نازک یخ و برفک همه جا را پوشانده بود.
از روی آب رودخانه بخار بلند می شد و هوا انگار لج کرده بود که ثابت کند، امروز وقت این کار نبود.
در دو جا بافاصله دو سه متر آتش روشن کردیم.
هوا ابری نبود، سرد بود ولی داشت روشن می شد.
کم کم آفتاب بی حوصله ای از لابلای درختان آن سوی رودخانه بالا می آمد که به سوی ما می تابید و از میان شبنم های روی علف ها، بازتاب رنگارنگی داشت.
جای کتری را درست کردیم و سیب زمینی و تخم مرغ ها را در آتش انداختیم.
کم کم داشت خوش می گذشت. فقط دو سه نفر اهل همان طرف ها از آن ور رودخانه رد می شدند و به نظر می آمد که داشتند ما را مسخره می کردند.
🔥🔥🔥
بوی آتش گرفته بودیم ولی لذت بخش بود. یکی دوتا سیب زمینی ها را همونطور نیمه پخته پوست کندیم وخوردیم. چایی هم داشت آماده می شد.
و اما من یک سورپرایز بی نظیر داشتم، یک نوار موسیقی. گلهای تازه، شماره ۷۷⚘⚘🎊
اثری از دو فریدون؛ شهبازیان و مشیری،،،
چند روز گوش نکردم و گذاشته بودم برای یک چنین وقتی.
نوار را توی پخش ماشین روشن کردم، درهای ماشین را باز گذاشتم، صدا هم تقریبا بلند بود ولی مزاحم کسی نبودیم.
موسیقی در فضا پخش میشد، 📣 ارکسترزهی، ویلن، ابوا، کلارینت، همگی شاهکار بودند، گوینده: آذر پژوهش وخواننده: 💓 پیام آور عشق، آنکه با هنرش بهشت را به ما نشان داد، شجریان عزیز با صدای صیقل خورده اش می خواند:
پرکن........ پیاله را..........🔊
بارها گوش کرده بودم ولی آنروز یک حال دیگری بود، نمی دانم چرا تا آن حد روی من تاثیر می گذاشت. ارکستر عالی، تکنوازها بینظیر، صدای شجریان بینهایت و لحظه هایی ویلن حبیب اله بدیعی خیلی نفس گیر بود، 🎻 آرشه بروی سیم های ویلن مثل حرکت آهسته یک پاتیناژ، رقص موزونی داشت. هیجان نفس گیری بود، انگار پوست سرم داشت ترک میخورد.
من باصدای ویلن بسیار زندگی کرده بودم، اویستراخ، یهودی منوهین، پاگانی نی و کنسرتو ویلن های فراوان، ولی در رگ های این ویلن خون دیگری بود.
بقیه سازها، تنظیم، ملودی و شعر، همگی خوب بودند که مثل قاب زیبایی به دور استاد شجریان حلقه زده بودند تا او اینچنین جلوه گری کند.
🍁🎊🍁
نمی دانیم آن زمانی که این موسیقی و این شعر را میساخته اند، خودشان چه حالی داشته اند،
اینها پیام آورانی هستند از سرچشمه زیبایی های بیکران هستی،،، شجریان آمد و رفت و شاید به تعبیری جایی رفت که نود سال پیش بود.
آن زمانی که بود دست ما را گرفت و برد آنجا که ما هم ببینیم آنچه را که خودش را متحیر و جادو کرده بود.
یک جا گفته است: هنر به ما کمک می کند که ما گناه نکنیم.
گناه چیست؟ هر فکر و کاری که ما را از بینهایت درون خودمان دور میکند... هر کار و لذتی که چشمه زلال روح وجود ما را به لجن می کشد. و موسیقی بی آلایش او، به هر شنونده ای شان و منزلت میدهد، با موسیقی خوب آنچنان لذت پاکی را تجربه می کنیم که بسیاری از لذتهایی که بخاطرش باید تن به ذلت داد، حقیر و بی معنا می شوند.
🏖🏕🏖
.
#شجریان #محمدرضا_شجریان
#فریدون_شهبازبان #فریدون_مشیری
#حبیب_الله_بدیعی #آذر_پژوهش
#ویلن #کلارینت #ابوا #ارکستر_زهی
#سازدهنی #هارمونیکا #کتاب_طلایی
#ساز #منصور_پاکنژاد #شعر #موسیقی
.
@IranHarmonicaSchool