#اختصاصی_ایراس
❗️وضعیت کلیسای ارتدوکس در اوکراین؛ جدایی از دولت یا ابزار هویت سازی

✍🏻 هادی زرگری، دانش آموخته دکتری روابط بین الملل از دانشگاه تهران

🔰مذهب ارتدوکس مذهب غالب در جامعه اوکراین است و اکثریت مردم اوکراین پیرو آن هستند. ورود و نفوذ مسیحیت ارتدوکس در اوکراین ریشه هزار ساله دارد و به دوران فرمانروایی ولادیمیر کبیر (از ۹۸۰ – 1015 میلادی) بر می گردد. ولادیمیر کبیر فرمانروای «روس کی یف» در سال ۹۸۸ به دعوت امپراتوری بیزانس به مسیحیت گروید و فرآیند مسیحی کردن مردم در قلمرو خود را آغاز کرد. از آن زمان تاکنون مسیحیت ارتدوکس دین غالب مردم اوکراین به شمار می رود.

🔰با وجود تسلط حدود ۷۰ ساله حکومت شوروی بر اوکراین و دیدگاه منفی آن رژیم به مذهب (به عنوان افیون تودهها)، نفوذ مسیحیت ارتدوکس در اوکراین از بین نرفت و بخش غالب جامعه اعتقاد خود به کلیسای ارتدوکس را حفظ کرده اند. بهطوری که بعد از استقلال اوکراین در سال ۱۹۹۱ و وجود آزادی مذهبی، مسیحیت و نقش کلیسا بار دیگر مورد توجه قرار گرفت و کلیسا به یکی از نهادهای اجتماعی مهم و تاثیرگذار تبدیل شد.

🔰طبق نظرسنجی موسسه رازومکوف اوکراین در سال ۲۰۱۷، ۶۴ درصد مردم اعلام کرده اند که به کلیسا اعتماد دارند در حالی که میزان اعتماد به ارتش ۵۷ درصد و به رئیس جمهور کمتر از ۲۹ درصد اعلام شده بود. همچنین در خصوص ترکیب مذهبی، طبق نظرسنجی موسسه مذکور در سال ۲۰۱۸، حدود ۶۷ درصد از مردم اوکراین خود را پیرو مسیحیت ارتدوکس، ۹ و نیم درصد پیرو کلیسای کاتولیک، دو درصد پیرو کلیسای پروتستان، دو و نیم درصد مسلمان و نیم درصد یهودیت معرفی کرده اند. ۱۱ درصد نیز خود را غیرمذهبی یا غیرمعتقد به مذهب معرفی کرده اند.

▪️مساله استقلال کلیسای ارتدوکس در اوکراین

🔰اوکراین از زمان پذیرش مسیحیت ارتدوکس فاقد کلیسای مستقل بوده و تا سال ۱۶۸۶ میلادی در زیر مجموعه کلیسای ارتدوکس قسطنطنیه (استانبول) به عنوان مرجع اصلی مسیحیت ارتدوکس قرار داشته است. از سال ۱۶۸۶ و تحت تاثیر تحولات و منازعات سیاسی از جمله تسلط امپراتوری روسیه تزاری بر اوکراین کنونی و موافقت سلطان وقت عثمانی، کلیسای ارتدوکس اوکراین در زیر مجموعه کلیسای ارتدوکس روسیه تحت رهبری پاتریارکی مسکو قرار گرفت. این موضوع تا زمان استقلال اوکراین تداوم داشته و اسقف اعظم منصوب شده از سوی پاتریارکی مسکو رهبری کلیسای اوکراین را بر عهده داشته است که این مساله باعث تسلط دینی و نفوذ فرهنگی روسیه بر اوکراین علاوه بر تسلط سیاسی و سرزمینی طی چند قرن اخیر شده است.

🔰در چنین شرایطی، پس از فروپاشی شوروی، موضوع استقلال کلیسای ارتدوکس این کشور نیز در اوایل دهه ۱۹۹۰ میلادی مطرح شد و تعدادی از رهبران سیاسی و مذهبی وقت اوکراین این موضوع را از مسیر کلیسای قسطنطنیه پیگیری کردند. هر چند به علت عدم همراهی و موافقت کلیسای مذکور و مخالفت کلیسای ارتدوکس مسکو، موضوع استقلال کلیسای ارتدوکس اوکراین عملی نشد. در واقع بارتومولوی اول، رهبر کلیسای ارتدوکس قسطنطنیه از با هدف ممانعت از ایجاد تنش با مسکو به عنوان بزرگترین کلیسای ارتدوکس جهان با موضوع استقلال کلیسای ارتدوکس اوکراین موافقت نکرد.
▪️ادامه...

http://iras.ir/?p=2134

@IRAS_INSTITUTE

#اختصاصی_ایراس
❗️نگاه روسیه به تحولات اخیر افغانستان

✍🏻 سید میثم موسوی دانشجوی افغانستانی مطالعات منطقه ای

روابط تاریخی روسیه و همسایه حیاط خلوت جنوبی اش یعنی افغانستان، درک بهتری از پویایی‌های منافع امروز روسیه در این کشور را ارائه می‌دهد. روسیه از قرن نوزدهم به بعد در کنار مقابله با پیشرفت بریتانیا، تلاش کرده است تا جا ‌پایی در افغانستان داشته باشد. مسکو در وضعیت کنونی احتمالا به رابطه‌اش با کابل به‌عنوان راهی برای حفظ نفوذ روسیه در آسیای میانه، مقابله با حضور ایالات متحده و ناتو در افغانستان و دسترسی به اقیانوس هند نگاه می‌کند.

روسیه از مدت‌ها قبل، از عصر تزارها، آسیای مرکزی را حیاط خلوت خود می‌داند. روسیه چه از طریق نظامی و چه از طریق دیپلماتیک و همچنین مشوق‌های اقتصادی تلاش کرده است تا مطمئن شود که پای هیچ کشور خارجی به آسیای مرکزی باز ‌نشود. حالا که حرف از مذاکرات صلح در افغانستان است، روسیه مشتاق دیدن وضعیتی است که در آن ردپای ایالات متحده و ناتو در افغانستان کم‌رنگ می گردد.

برای توضیح این رویکرد نخست به صورت کوتاه و گذرا، اشاره ای خواهیم داشت به وضعیت کنونی و انچه که در دو سال اخیر بر افغانستان گذشته است.

هنوز مسیر زیادی باقی مانده است تا مردم افغانستان، آرزوی رسیدن به سطح کشورهای پیشرفته را داشته باشند. سرنوشت پروسه صلح همچنان مبهم باقی مانده است و کسی از آنده آن خبر ندارد که آیا صلحی در کشور بوجود خواهد آمد یا خیر! تا کنون تلاش های ایالات متحده و سایر متحدین آن برای ایجاد ثبات نسبی و آتش بس پایدار در افغانستان، بی فایده بوده است.

در ماه فوریه سال ۲۰۱۸، اشرف غنی، رئیس جمهور افغانستان روند تاریخی صلح را در کشور آغاز کرد که اگر نتیجه آن مطلوب باشد، می تواند سراسر زندگی مردم را در عرصه های مختلف تغییر دهد و اگر نتیجه آن منفی باشد می تواند مرحله جدیدی از یک جنگ داخلی گسترده را به راه اندازد.

رئیس جمهور غنی از طالبان درخواست کرد که سلاح های خود را زمین گذارند، پشت میز مذاکره بنشینند، در انتخابات شرکت کنند و خود را به عنوان یک گروه سیاسی در کشور معرفی کنند.

اواخر سال ۲۰۱۸، رهبران طالبان اعلان کردند که تمایل دارند تا به پروسه صلح بپیوندند، در این پروسه امریکا و قدرت های منطقه ای خود را برای ایجاد یک افغانستان باثبات درگیر ساختند. نتیجه آن پس از دو سال فراز و نشیب باعث شد تا امریکا توافق نامه ای را با طالبان به امضا برسانند.
▫️ادامه...
http://iras.ir/?p=2142

@IRAS_INSTITUTE