#نکته_ها_ی_دستوری
#اشکال_مختلف_ماضی_استمراری
#ویژه_ی_رشته_ی_انسانی

ماضي استمراري علاوه بر آنچه امروزه رایج است در قديم به صورت هاي زير نيز به كار می رفته است :

1 ـ با « همی » به جای « می » در اوّل ماضی مطلق :
همي رفت و همي گفت اي دريغا
كه بايد كشتن و هشتن در اين دشت
« باباطاهر»

2 ـ « ی » در آخر ماضی مطلق به جاي « می » در اوّل آن :

هركجا مردی يا زنی در صناعتي استاد یافتی ، اين جا مي فرستاد . بيهقي »
یافتی> می یافت

3 ـ « می » در اوّل و « ی » در آخر :

گر آنها كه مي گفتمی كردمی
نكو سيرت و پارسا مردمی
« سعدی »

4 ـ « همی » در اوّل و « ی » در آخر :

به كردار، نيكي همی كردمی
وز الفغده ي خود همي خوردمی
« ابوشكور»

5 ـ « ب » در اوّل و « ی » در آخر :

هر بیدقی كه براندی ، به دفع آن بكوشيدمي و هر شاهی كه بخواندی ، به فرزين بپوشيدمي .
«گلستان »

6 ـ « می » و « ب » در اوّل :

شكرخنده اي انگبين مي فروخت
كه دل ها ز شيريني اش مي بسوخت
« بوستان »

7 ـ « همی » و « ب » در اوّل :

همي بگريستم تا ز آب چشمم
چو روی يارمي شد روی كشور
« دقیقی »

8 ـ « می » و « ب » در اوّل و « ی » در آخر :

آن چه فرمودی نبشتمي و كارها براندمي .
« بیهقی »

9 ـ « مانی » و « تانی » در آخر با « ب » يا بدون « ب » در اوّل :

اگر شايستی همه به يك بار برفتمانی تا زود به ... رسيدمانی .
« سمك عيّار »

10 ـ«همی»در آخر ماضی مطلق :

همه اميد من توي در غم
تو رسیدی همی مرا فرياد
« فرخي سیستانی »

مطلب ارسالی از : محمّد عزیززاده ؛ گروه ادبیات ایران
🆔 @jamshidfarahmand