#نکته_های_نگارشی
#شیوه‌ی_عادی
#شیوه‌ی_بلاغی
ترتیب اجزای جمله در زبان عادی، معمولاً به صورت زیر است:
۱- نهاد + فعل
۲- نهاد+ مفعول + فعل
۳- نهاد + مسند + فعل
۴- نهاد + متمم + فعل
۵- نهاد + مفعول + متمم + فعل
و...
همان‌طور که می‌بینید، در زبان عادی همواره «نهاد» در آغاز جمله و «فعل» در پایان جمله، قرار می‌گیرد.
در شعر و نثر، هرگاه اجزای جمله به شیوه‌ی زبان عادی بیان شود، آن را شیوه‌ی عادی می‌گویند؛ ترتیب اجزای جمله در بیت زیر، به شیوه‌ی عادی است:
خدا کشتی آن‌جا که خواهد بَرَد
اگر ناخدا جامه بر تن درد
امّا در شعر یا نثر، هرگاه اجزای جمله به ضرورت رعایت وزن و قافیه یا برای تأکید و تأثیرگذاری بیشتر، جابه‌جا شوند، آن را «شیوه‌ی بلاغی» می‌گویند؛ مثلاً همان بیت بالا را می‌توان به شیوه‌ی بلاغی، این گونه بیان کرد:
بَرَد کشتی آن‌جا که خواهد خدا
اگر جامه بر تن دَرَد ناخدا
می‌بینیم که اجزای جمله جابه‌جا شده‌است؛ به این گونه بیان، شیوه‌ی بلاغی می‌گویند.
یعقوب کیانی شاهوندی
🆔 @jamshidfarahmand
#شیوه‌ی_عادی
#شیوه‌ی_بلاغی
ترتیب اجزای جمله در زبان عادی، معمولاً به صورت زیر است:
۱- نهاد + فعل
۲- نهاد+ مفعول + فعل
۳- نهاد + مسند + فعل
۴- نهاد + متمم + فعل
۵- نهاد + مفعول + متمم + فعل
و...
همان‌طور که می‌بینید، در زبان عادی همواره «نهاد» در آغاز جمله و «فعل» در پایان جمله، قرار می‌گیرد.
در شعر و نثر، هرگاه اجزای جمله به شیوه‌ی زبان عادی بیان شود، آن را شیوه‌ی عادی می‌گویند؛ ترتیب اجزای جمله در بیت زیر، به شیوه‌ی عادی است:
خدا کشتی آن‌جا که خواهد بَرَد
اگر ناخدا جامه بر تن درد
امّا در شعر یا نثر، هرگاه اجزای جمله به ضرورت رعایت وزن و قافیه یا برای تأکید و تأثیرگذاری بیشتر، جابه‌جا شوند، آن را «شیوه‌ی بلاغی» می‌گویند؛ مثلاً همان بیت بالا را می‌توان به شیوه‌ی بلاغی، این گونه بیان کرد:
بَرَد کشتی آن‌جا که خواهد خدا
اگر جامه بر تن دَرَد ناخدا
می‌بینیم که اجزای جمله جابه‌جا شده‌است؛ به این گونه بیان، شیوه‌ی بلاغی می‌گویند.
یعقوب کیانی شاهوندی
🆔 @jamshidfarahmand