#خاطرات_مدرسه
#هفته_معلم

یاد ایام
۱- اینجانب بین سالهای ۵۰ الی ۵۶ دانش آموز رشته ریاضی دبیرستان دریانی (کورش کبیر) خوانسار بودم . در واقع آخرین دوره نظام قدیم (۶ کلاس ابتدایی و ۶ کلاس متوسطه) .
دبیرستان خوانسار با ساختمان با ابهت و سقف شیروانی بسیار زیبایش ، پلکان طولانی و کارخانه برق مجاورش را بسیار دوست می داشتم . صوت ملکوتی قرآن دوست سفر کرده ام آقای سعید محقق ، همراه با کلام زیبا و دلنشین مرحوم توکل و پخش ترانه های شاد آن روزگار در برنامه صبحگاهی دبیرستان ، بازار پلگوش با مغازه های دباغی ، بوی زغال سنگ مغازه های آهنگری و تکاپوی فراوان فروشنده ها و خریداران و شور و حال نوجوانی و چالاکی و ... نوستالژی زیبای دوران کودکی و نوجوانی همه هم دوره ای های ما است . روزگار سرخوشی و شادابی و امید که متاسفانه دیری نپائید .
راستی دبیرستان چند پله داشت ؟
۲- در آن سالها افتخار شاگردی آموزگاران کراواتی ، اتو کشیده و تر و تمیزی چون آقایان شاکری ، محرابیان ، مهدوی ، احسانی ، علوی ، رضازادگان ، احمدی ، نصراصفهانی ، ساجدی ، خسروی و بسیاری از بزرگان دیگر را داشتیم . دبیرانی که هر یک از عمق جان و با عشق برای بچه ها مایه گذاشته و بسیاری از خاطرات زیبای ما با وجود آنها شکل گرفته است .
۳- مردم فهیم خوانسار هنوز هم به احترام رئیس بزرگ دبیرستان آن دوره یعنی "جناب آقای عبدالحسین شاکری" کلاه از سر بر می دارند . شخصیتی که بیشتر داشته های ما از سالهای تحصیل مرهون شخصیت کاریزماتیک و مدیریت عالی او در ایجاد محیطی دلپذیر ، تلاش در گرد هم آوردن بهترین دبیران برای تدریس در دبیرستان و بالا بردن سطح علمی و تربیتی دانش آموزان است . ایشان علم ریاضی را بسیار خوب فهمیده و در تدریس آن نیز تبحر بالایی داشتند ، حیف آن که به دلیل مشغله های اداری زیادی که داشتند فرصت استفاده از محضر درس ایشان بجز در کلاس پنجم و ششم متوسطه برای ما میسر نبود . بنده طی سالهای اخیر گهگاه به رسم وفا و برای عرض ارادت در تهران به دیدار ایشان رفته و از محضرشان بهره می بردم ، مدتی نیز با فرزند برومند وی (آقا سیروس) هم دانشگاهی و هم رشته بوده و با او دوستی و مراودت داشته ام . آقای شاکری به گردن همه مردم خوانسار حق دارند . برای ایشان علو درجات و برای فرزند گرامی شان آرزوی سلامتی و توفیق دارم .
۴- محله ما (چهارباغ) غیر از جناب شاکری به وجود استاد دیگری از جنس عشق و مهربانی مباهات نموده و می نازد . جناب آقای محرابیان دبیر شیمی را می گویم . گرچه در دوره های بعد آقایان ساعدی (دبیر هندسه و ریاضی) ، براتی (دبیر فیزیک) و میرباقری (دبیر ریاضی) این فخر و مباهات را دو چندان نمودند . آقای محرابیان برای تمامی دانش آموزان دبیرستان سرشار از خاطره هستند . چه به واسطه نحوه تدریس و چه به لحاظ فعالیتهای اجتماعی در دوران بازنشستگی . همچنان که در دوره های بعد جانشین صالح ایشان ، دوست بسیار عزیزم جناب بدیعی نیز در تدریس شیمی شاهکار آفریدند . در سالهای 65 به بعد که تیم آموزشی دبیرستان با وجود این اساتید و سایر همکارانشان به اوج بالندگی رسیده بود ، فارغ التحصیلان خیلی راحت در بهترین دانشگاهها پذیرفته می شدند . برای آقایان ساعدی ، براتی ، بدیعی و میرباقری آرزوی طول عمر و برای جناب محرابیان آمرزش و آرامش ابدی طلب می کنیم .
۵- زنده یاد "آقای علی احسانی" نیز معمولا" زبان انگلیسی و یا جبر و مثلثات و مخروطات تدریس می کردند . ایشان همیشه برای بالا بردن کیفیت و راندمان کلاس ، زنگ تفریح و ساعت درس را با هم تلفیق و یک نفس تا پایان کلاس زحمت می کشیدند . جدی بودن در کار و شیوه تدریس بسیار زیبای وی باعث شده بود که حتی بچه های درس نخوان نیز هوای کلاس او را داشته باشند . بعید می دانم آموزش و پرورش خوانسار تا کنون دبیری با پشتکار ایشان بخود دیده باشد . عمر ایشان متاسفانه کوتاه و هم اکنون ۴۳ سال (از دی ماه ۵۷ ) است که در جوار مقبره امامزاده در خیابان ۱۳ محرم آرمیده اند . حتما" که شاگردان وی هنگام عبور از کنار این مقبره هم که شده ، به یاد این انسان جدی و سخت کوش فاتحه ای خوانده و برای علو درجاتش دعا می کنند .
ادامه👇👇👇👇
#خوانسارنیوز

#خاطرات_مدرسه
هر آن کو زدانش برد توشه‌ای
جهانی‌ست بنشته در گوشه‌ای
⚫️معلمی که در روز معلم به سرای دیگر کوچید.
🟢سخن از شادروان محمد عقیقی است. ده روز پیش تماس گرفتم تا احوالش را بپرسم و برای روز معلم خجسته باد بگویم و وقت دیدار بگیرم. دخترش جواب داد که حال بابا خوب نیست! ناراحت کننده بود اما باور نداشتم که به فاصله کمی خبر بدتری را بشنوم.
شادروان عقیقی که متولد سال ۱۳۳۰ در قودجان خوانسار بود، در بلای کرونا اسیر شد اما نیمه جانی آسیب دیده به در برد ولی تاب نیاورد و عوارض کرونا امانش را برید.
شادروان عقیقی را از سال ۸۴ می شناسم و از دامنه آگاهی و ذهن خیرخواه او همواره درس می‌گرفتم. اطلاعات علوم قرآنی و تاریخی او فوق‌العاده بود و در زمینه تاریخ خوانسار و رجال آن نیز خوب می دانست. حافظه قوی و رفتار فروتنانه‌اش او را به محافل علمی و آشنایی با شخصیت‌های مهمی وصل کرده بود و اطلاعات مهمی را به خاطر داشت. دو سال پیش برای مصاحبه تاریخ شفاهی از او وقت گرفتم و ساعتی از خاطراتش گفت. خودش می‌گفت آشنایی با دکتر مهدوی دامغانی و بهاءالدین خرمشاهی نقطه عطف زندگی او بوده است. ساعتها گزارش از فضل الله زهرایی در خاطر داشت و با پیرمردهای فراوانی در خوانسار در مورد حوادث صدساله اخیر گفتگو کرده بود.
عقیقی عاشق کتاب بود و هرکس را دوست می داشت با هدیه دادن کتاب اظهار محبت میکرد که من از این جهت در رهن محبت اویم. می گفت کودکی را به فقر گذرانده و با درس خواندن مشقت اور در حین کار، به شکل متفرقه و غیرحضوری دیپلم گرفته. قصه زندگیش حکایت از اراده و صمیمیت او داشت. بسیار دقیق و آداب دان بود و در گفتگو ادبیات غنی داشت. خیرخواهی او را خیلی ها تجربه کرده‌اند. در این سه ساله اخیر حافظه قوی او آسیب فراوان دید و در روز معلم بالاخره شد آنچه شد. روانش شاد و مأوایش مینو.
محمد حسین فروغی


کانال اطلاع رسانی #خوانسارنیوز
تلگرام:
https://t.me/khansarnews1
اینستاگرام:
instagram.com/khansarnews.ir
ایتا:
https://eitaa.com/joinchat/1946288417Cd231bc6f3d