نامه بیست و چهار خواننده پاپ به رئیس جمهور
ارسال شده در 7 آبان 1394توسط sedabardaran-1
شایعه ممنوع‌الکاری بهانه ای برای درددل
سختی دریافت مجوز، کمبود سالن، لغوشدن کنسرت‌ها و… ظاهرا به اندازه یک خبر ضدونقیض نتوانست بر خوانندگان پاپ فشار بیاورد. هرچند موضوع وجود فهرستی از خوانندگان ممنوع‌الکار در چند هفته اخیر از سوی ارشاد تکذیب شده و گفته می‌شود به آنها که با رسانه‌های خارج از کشور همکاری کرده‌اند، تذکر داده شده است اما به‌نظر می‌رسد این موضوع بیشتر از هر مشکل دیگری بر خوانندگان پاپ فشار آورده است تا آنها به رئیس‌جمهور نامه بنویسند.
در هفته‌های اخیر خبری به صورت غیررسمی در فضای مجازی دست‌به‌دست می‌شد. در این خبر که البته سندی برای آن ارائه نشده بود، عنوان شد که ٢٤ خواننده ممنوع‌الکار شده‌اند و به‌دنبال آن اسامی تعدادی از خوانندگان که بیشتر آنها پاپ بودند، منتشر شد. در بخشی از این مطلب به نقل از منابع آگاه عنوان شد: «در نامه‌ای که در اختیار برخی خواننده‌ها قرار گرفته است، همکاری با سایت «رادیوجوان»، پخش کلیپ در شبکه‌های ماهواره‌ای، برخی تخلفات در کنسرت‌های خارج از کشور و… ازجمله دلایل ممنوع‌الکاری آنها عنوان شده است».
برای خواندن ادامه مطلب با #صدابرداران همراه باشید.... :
Sedabardaran.Com/نامه-بیست-چهار-خواننده-پاپ-رییس-جمهور/
#هنرمندان #نامه #رییس‌جمهور #خوانندگی
ارسال شده در 7 آبان 1394توسط sedabardaran-1
شایعه ممنوع‌الکاری بهانه ای برای درددل
سختی دریافت مجوز، کمبود سالن، لغوشدن کنسرت‌ها و… ظاهرا به اندازه یک خبر ضدونقیض نتوانست بر خوانندگان پاپ فشار بیاورد. هرچند موضوع وجود فهرستی از خوانندگان ممنوع‌الکار در چند هفته اخیر از سوی ارشاد تکذیب شده و گفته می‌شود به آنها که با رسانه‌های خارج از کشور همکاری کرده‌اند، تذکر داده شده است اما به‌نظر می‌رسد این موضوع بیشتر از هر مشکل دیگری بر خوانندگان پاپ فشار آورده است تا آنها به رئیس‌جمهور نامه بنویسند.
در هفته‌های اخیر خبری به صورت غیررسمی در فضای مجازی دست‌به‌دست می‌شد. در این خبر که البته سندی برای آن ارائه نشده بود، عنوان شد که ٢٤ خواننده ممنوع‌الکار شده‌اند و به‌دنبال آن اسامی تعدادی از خوانندگان که بیشتر آنها پاپ بودند، منتشر شد. در بخشی از این مطلب به نقل از منابع آگاه عنوان شد: «در نامه‌ای که در اختیار برخی خواننده‌ها قرار گرفته است، همکاری با سایت «رادیوجوان»، پخش کلیپ در شبکه‌های ماهواره‌ای، برخی تخلفات در کنسرت‌های خارج از کشور و… ازجمله دلایل ممنوع‌الکاری آنها عنوان شده است».
برای خواندن ادامه مطلب با #صدابرداران همراه باشید.... :
Sedabardaran.Com/نامه-بیست-چهار-خواننده-پاپ-رییس-جمهور/
#هنرمندان #نامه #رییس‌جمهور #خوانندگی
#برترین #اخبار #دنیای #هنرمندان
گفت‌وگو با آهنگساز نامدار موسیقی ایران و انتشار آلبوم «کولی شبگرد باد» و «خداوندان اسرار»

سهراب پورناظری: اولین آبشخور یک موزیسین، شعر است
«تنبور» همچنان، حتی حالا که سال‌هاست وارد فضاي حرفه‌اي موسیقی ایرانی شده، ساز پر رمز و رازی به حساب می‌آید. همچنان می‌توان در بخش‌هایی وسیع از ایران، این ساز را نزد نوازندگانی دید که جز «موسیقی تنبور»، موسیقی دیگری نمی‌شناسند و از مقامات این ساز چون هدیه‌ای آسمانی، پاسبانی می‌کنند.
اولین بار استاد «کیخسرو پورناظری» از این ساز در گونه‌ای دیگر بهره برد. او در «صدای سخن عشق» قطعاتي را در این فضا آهنگسازی کرد و «سید خلیل عالی‌نژاد» تکنوازی‌ای از آن ارائه داد که تا پیش از آن سابقه نداشت. او در تنبور از مقام اصفهان -همان مقامی که سهراب پورناظری در آلبوم «کولی شبگرد باد» از آن استفاده کرده- بهره برد.
«کیخسرو پورناظری» از معدود نوازندگان این ساز است که در آن زمان هم مقامات تنبور را به خوبی می‌شناخت و هم دربارهی موسیقی ردیف-دستگاهی اطلاعات کافی داشت. او ریتم، ردیف و موسیقی ایران را می‌شناخت و همین به او فرصتی داد تا پردازشی ملودیک با استفاده از این ساز انجام دهد و با استفاده از توانایی‌های این ساز آهنگسازی کند؛ اتفاقی که بعد از ایشان ديگر کمتر کسی توانست روی مقامات تنبور انجام داده و آن را بسط و گسترش موسیقایی دهد.
حالا فرزند او -سهراب پورناظری- در حال ادامه‌ی این راه است. او سال‌هاست تلاش می‌کند تا فرم پخته‌تری از بداهه‌نوازی در تنبور ارائه دهد. این اتفاق در آلبوم «شبگرد…» تا حدی رخ داد و حالا می‌توان شکل تکامل یافته‌ی آن را در اثر «خداوندان اسرار» مشاهده کرد. دو اثری از این آهنگساز که در فاصله‌ی چند ماه منتشر خواهد شد. او 23 آبان‌ماه نيز در دانشگاه «UCLA» درباره‌ي موسيقي امروز ايران سخنراني خواهد كرد.

***
* از آلبوم «کولی شبگرد باد» شروع کنیم که چندی قبل به انتشار درآمد. آن اثر بداهه‌نوازی «تنبور» و «دودوک» بود. با توجه به تلاش‌هایی که شما در زمینه‌ی موسیقی تنبور داشته‌اید، این اثر در کجای این فعالیت‌ها قرار می‌گیرد؟
«کولی…» پنج سال قبل و در فضای موسیقایی آن زمانِ من ضبط شده و به همین خاطر، با فضای امروزِ ساز زدن و احوالات من مقداري متفاوت است؛ اما به‌هرحال این اثر برای من یادآور آن روزها و همکاری با «روبیک آروتزیان» عزیز است و هرچند روند انتشار آن کمی طولانی شد، اما همچنان فکر می‌کنم اثری قابل شنیدن است.
* فضای موسیقایی‌‌تان در حال حاضر چه تفاوت‌هایی با آن روزها دارد؟
طبیعی است که پنج سال فرصتِ زیادی است برای آنکه فضای ذهنیِ یک آهنگساز یا نوازنده تغییر پیدا کند و این اتفاق برای من هم رخ داده و عوالم‌ام در نوازندگی، جمله‌پردازی و نگاه‌ام به موسیقی متفاوت شده است؛ البته این به این معنا نیست که الزاماً از آن دوران بهتر شده باشد، اما به‌هرحال در جای دیگری ایستاده است.
* مسأله‌ای که در نسل شما همواره محل انتقاد بوده، این است که نسل جوان تکنیک بالایی دارد و از لحاظ کمّیّت نوازندگی رشد کرده؛ اما درگیری بیش از اندازه در تکنیک -پیچیدگی‌های ملودیک، سرعت بالا در نوازندگی، نوآوری‌های غیرضروری و غیره- باعث شده تا بخش دیگری از موسیقی مغفول بماند.
نسلی که شما دربارهی آن صحبت می‌کنید، همه‌شان بالای 30 سال سن دارند و دیگر چندان نمی‌شود به آنها عنوان نسل جوان یا جدید را اطلاق کرد. ضمن اینکه ترجیح می‌دهم دربارهی این مسائل که این روزها در فضای رسانه رایج شده، صحبت نکنم یا دستِ‌کم در میزگردی جامع با حضور منتقدان و اهالی موسیقی به شکلی تفصیلی در این باره اظهارنظر کنم.
* «کولی شبگرد باد» تا چه اندازه بر اساس مقامات تنبور تصنیف شده است؟
بخش‌هایی از این بداهه‌ها بر اساس مقامات تنبور است؛ اما با توجه به اینکه در این اثر، ساز دیگری -دودوک- با من همراهی می‌کرد، باید هر دو (که از دو جغرافیای متفاوت بودیم)، به موسیقی و ساز یکدیگر نزدیک می‌شدیم تا بستر مشترکی را فراهم کنیم؛ اما «شبگرد كولي باد» در فضای تنبور است، با خاصیت‌های این ساز که ممکن است، لحظه‌هایی از آن امروزی‌تر باشد و لحظه‌هایی هم اصیل‌تر.
* اصلاً می‌شود به این مقامات -به گفته‌ی شما- طعم امروزی‌تری داد؟
به هر چیزی می‌شود طعم امروزی داد. در این میان، برداشت هنرمند مهم است.
* قرار است به زودی آلبوم «خداوندان اسرار» نیز از شما به انتشار درآید. دربارهی این اثر هم توضیح می‌دهید؟
این اثر برای اولین بار سال 90 در برج میلاد به مدت 6 شب اجرا شد و بعد از آن در صحنه‌‌ی تالار وحدت به صحنه رفت. بعد از آن ما در تئاتر شهر پاریس اجرایی داشتیم که قطعاتی به آن اضافه شد که در آینده به صورت یک سی‌دی جداگانه به انتشار درخواهد آمد؛ اما آنچه به عنوان «خداوندان اسرار» منتشر می‌شود، همان اجرای برج میلاد است که صیقل
گفت‌وگو با آهنگساز نامدار موسیقی ایران و انتشار آلبوم «کولی شبگرد باد» و «خداوندان اسرار»

سهراب پورناظری: اولین آبشخور یک موزیسین، شعر است
«تنبور» همچنان، حتی حالا که سال‌هاست وارد فضاي حرفه‌اي موسیقی ایرانی شده، ساز پر رمز و رازی به حساب می‌آید. همچنان می‌توان در بخش‌هایی وسیع از ایران، این ساز را نزد نوازندگانی دید که جز «موسیقی تنبور»، موسیقی دیگری نمی‌شناسند و از مقامات این ساز چون هدیه‌ای آسمانی، پاسبانی می‌کنند.
اولین بار استاد «کیخسرو پورناظری» از این ساز در گونه‌ای دیگر بهره برد. او در «صدای سخن عشق» قطعاتي را در این فضا آهنگسازی کرد و «سید خلیل عالی‌نژاد» تکنوازی‌ای از آن ارائه داد که تا پیش از آن سابقه نداشت. او در تنبور از مقام اصفهان -همان مقامی که سهراب پورناظری در آلبوم «کولی شبگرد باد» از آن استفاده کرده- بهره برد.
«کیخسرو پورناظری» از معدود نوازندگان این ساز است که در آن زمان هم مقامات تنبور را به خوبی می‌شناخت و هم دربارهی موسیقی ردیف-دستگاهی اطلاعات کافی داشت. او ریتم، ردیف و موسیقی ایران را می‌شناخت و همین به او فرصتی داد تا پردازشی ملودیک با استفاده از این ساز انجام دهد و با استفاده از توانایی‌های این ساز آهنگسازی کند؛ اتفاقی که بعد از ایشان ديگر کمتر کسی توانست روی مقامات تنبور انجام داده و آن را بسط و گسترش موسیقایی دهد.
حالا فرزند او -سهراب پورناظری- در حال ادامه‌ی این راه است. او سال‌هاست تلاش می‌کند تا فرم پخته‌تری از بداهه‌نوازی در تنبور ارائه دهد. این اتفاق در آلبوم «شبگرد…» تا حدی رخ داد و حالا می‌توان شکل تکامل یافته‌ی آن را در اثر «خداوندان اسرار» مشاهده کرد. دو اثری از این آهنگساز که در فاصله‌ی چند ماه منتشر خواهد شد. او 23 آبان‌ماه نيز در دانشگاه «UCLA» درباره‌ي موسيقي امروز ايران سخنراني خواهد كرد.

***
* از آلبوم «کولی شبگرد باد» شروع کنیم که چندی قبل به انتشار درآمد. آن اثر بداهه‌نوازی «تنبور» و «دودوک» بود. با توجه به تلاش‌هایی که شما در زمینه‌ی موسیقی تنبور داشته‌اید، این اثر در کجای این فعالیت‌ها قرار می‌گیرد؟
«کولی…» پنج سال قبل و در فضای موسیقایی آن زمانِ من ضبط شده و به همین خاطر، با فضای امروزِ ساز زدن و احوالات من مقداري متفاوت است؛ اما به‌هرحال این اثر برای من یادآور آن روزها و همکاری با «روبیک آروتزیان» عزیز است و هرچند روند انتشار آن کمی طولانی شد، اما همچنان فکر می‌کنم اثری قابل شنیدن است.
* فضای موسیقایی‌‌تان در حال حاضر چه تفاوت‌هایی با آن روزها دارد؟
طبیعی است که پنج سال فرصتِ زیادی است برای آنکه فضای ذهنیِ یک آهنگساز یا نوازنده تغییر پیدا کند و این اتفاق برای من هم رخ داده و عوالم‌ام در نوازندگی، جمله‌پردازی و نگاه‌ام به موسیقی متفاوت شده است؛ البته این به این معنا نیست که الزاماً از آن دوران بهتر شده باشد، اما به‌هرحال در جای دیگری ایستاده است.
* مسأله‌ای که در نسل شما همواره محل انتقاد بوده، این است که نسل جوان تکنیک بالایی دارد و از لحاظ کمّیّت نوازندگی رشد کرده؛ اما درگیری بیش از اندازه در تکنیک -پیچیدگی‌های ملودیک، سرعت بالا در نوازندگی، نوآوری‌های غیرضروری و غیره- باعث شده تا بخش دیگری از موسیقی مغفول بماند.
نسلی که شما دربارهی آن صحبت می‌کنید، همه‌شان بالای 30 سال سن دارند و دیگر چندان نمی‌شود به آنها عنوان نسل جوان یا جدید را اطلاق کرد. ضمن اینکه ترجیح می‌دهم دربارهی این مسائل که این روزها در فضای رسانه رایج شده، صحبت نکنم یا دستِ‌کم در میزگردی جامع با حضور منتقدان و اهالی موسیقی به شکلی تفصیلی در این باره اظهارنظر کنم.
* «کولی شبگرد باد» تا چه اندازه بر اساس مقامات تنبور تصنیف شده است؟
بخش‌هایی از این بداهه‌ها بر اساس مقامات تنبور است؛ اما با توجه به اینکه در این اثر، ساز دیگری -دودوک- با من همراهی می‌کرد، باید هر دو (که از دو جغرافیای متفاوت بودیم)، به موسیقی و ساز یکدیگر نزدیک می‌شدیم تا بستر مشترکی را فراهم کنیم؛ اما «شبگرد كولي باد» در فضای تنبور است، با خاصیت‌های این ساز که ممکن است، لحظه‌هایی از آن امروزی‌تر باشد و لحظه‌هایی هم اصیل‌تر.
* اصلاً می‌شود به این مقامات -به گفته‌ی شما- طعم امروزی‌تری داد؟
به هر چیزی می‌شود طعم امروزی داد. در این میان، برداشت هنرمند مهم است.
* قرار است به زودی آلبوم «خداوندان اسرار» نیز از شما به انتشار درآید. دربارهی این اثر هم توضیح می‌دهید؟
این اثر برای اولین بار سال 90 در برج میلاد به مدت 6 شب اجرا شد و بعد از آن در صحنه‌‌ی تالار وحدت به صحنه رفت. بعد از آن ما در تئاتر شهر پاریس اجرایی داشتیم که قطعاتی به آن اضافه شد که در آینده به صورت یک سی‌دی جداگانه به انتشار درخواهد آمد؛ اما آنچه به عنوان «خداوندان اسرار» منتشر می‌شود، همان اجرای برج میلاد است که صیقل
#برترین #اخبار #دنیای #هنرمندان
باب دیلون و دوره طلایی اش در 1965 و 1966
باب دیلون و دوره طلایی اش در 1965 و 1966
در بازنگری سالهای طولانی فعالیت هنری باب دیلون متوجه چند دوره طلایی در عمر خوانندگی این ستاره موسیقی می شویم . یکی از این دوره ها فاصله ای چهارده ماهه در سالهای 1965 و 1966 است که دیلون در آن سه آلبوم پرفروش و خاطره انگیز را به دنیای موسیقی عرضه کرده.دوره ای که شاید موفق ترین ماههای ترانه نویسی، اجراهای گروهی و ضبط آهنگ در زندگی باب دیلون باشد.
آلبوم های” همه چیز را به خانه بازگرداندن(Bringing It All Back Home)
بازبینی بزرگراه 61 (Highway 61 Revisited) و( Blonde On Blonde)
که به سادگی از یاد نخواهند رفت و پیشگامانی در موزیک مدرن به حساب آمده اند.
دقت دوباره در آهنگ های این آلبومها تلاش هنرمندانه دیلون در پیوند موسیقی فولک با راک را نمایش داده و شناخت موشکافانه او ازسبکهای راک اند رول و بلوز را نمایان می کند . علاوه بر اینها می توان از ترانه نویسی روان و تغزلی ، مفاهیم درگیر کننده در اشعارو مشاهدات شخصی دیلون در این سه آلبوم لذت برد .
همچنین با بررسی این دوره و آلبومهایش ، سیر زندگی حرفه ای دیلون به عنوان یک هنرمند و رابطه اش با دو نفر از مهمترین تهیه کننده های موسیقی حرفه ای مشخص خواهد گردید. دیلون در این دوره از همکاری با تام ویلسون که در تهیه موزیک های شهری و محلی فعالیت می کرد به همکاری با باب جانستون تهیه کننده موزیک های مهم می رسد. دیلن در این دوره با تعدادی از مهمترین موسیقیدانان زمانه خود نیز همکاری کرده است. در 1965 ودر جریان ضبط آلبوم همه چیز را به خانه بازگرداندن ،کادری از بهترین موزیسین های شرق آمریکا در کنار دیلن قرار داشتند . هنرمندانی چون پل گریفین (نوازنده کیبورد)،بابی گِرِگ(نوازنده درام) وجان سباستین( سرپرست گروهی که در سالهای بعد شهرت و محبوبیت بسیاری به دست آورد)

با فاصله کمی بعد از آن و در جریان ضبط Highway 61 Revisited
نیز دیلون ، استعداد هایی نو مثل مایک بلومفیلد (گیتاریست سبک بلوز) و آل کوپر (نوازنده کیبورد) را به همکاری دعوت کرد.
دیلن با صدای خاص و تیزش که بر صدای گیتار الکتریک ،هارمونیکا و گیتار خوش می نشست و همکاری این گروه از نوازندگان(و نوازندگانی کانادایی که دیلن آنها را از ووداستاک نییورک می شناخت) شروع به اجرا کرد و به زودی گروه آنها شهرتی فراگیر به دست آورد .
در 1966 ودر جریان ضبط آلبوم سوم این دوره به اصرار جانستون(تهیه کننده اش) ، دیلن به شهر نشویل سفر کرد تا گروهی به دقت انتخاب شده از نوازندگان استودیویی را ملاقات کند . گروهی که انتخاب شده بودند تا او را در ساخت دیدگاه بلند پروازانه موسیقیایی اش همراهی کنند . موفقیت اجراهای دیلن در نشویل که شهر موسیقی خوانده می شد ، در سالهای بعد بسیاری از هنرمندان سبک های راک و فولک را برای کسب جایگاه واعتبار راهی نشویل کردند.
در بررسی کارنامه ای دیلن به آهنگ های خاطره انگیزی بر میخوریم .قطعه هایی همچون Like A Rolling Stone ،( که بعدها یک دیسک کامل لز موزیک های گردآوری شده دیلن به میکسهای مختلف آن به همراه بازبینی روند ساختش اختصاص پیدا کرد) “Love Minus Zero/No Limit (که پیشرفت او در سبک شخصی اش را نمایش می داد) Visions Of Johanna” و “Stuck Inside Of Mobile With The Memphis Blues Again,
علاوه بر اینها باید به قطعه “I’ll Keep It With Mine, هم اشاره کرد که به کامل کردن شناخت مخاطب از جهان موسیقی دیلن کمک بسیاری می کند .
در میان حال و هوای موسیقی مدرن این روزها ،بررسی سنت های ساخت موسیقی در سالهای دور می تواند بسیار جالب باشد . موزیک هایی همچون قطعات شنیدنی این سه آلبوم دیلن که در آنها می توان روش کاری او را دریافت . روشی که با وجود گذشت پنجاه سال هنوز هم می تواند راهنمای خوانندگان و ترانه سرایان بوده و به کار بردن آواهای فولکلور در سبک راک مدرن را به علاقه مندان موسیقی بشناساند . روشی که دیلن با استفاده از آن ترانه هایی خلق کرد که دنیا تا به آن روز نشنیده بود .
گوش دادن به این سه آلبوم دیلن شما را به سالهای میانی دهه 60 میلادی می برد.
زمانی که دوره دیلن است وباید یکبار دیگر شناخته شود.
گردآوری: صدابرداران
باب دیلون و دوره طلایی اش در 1965 و 1966
باب دیلون و دوره طلایی اش در 1965 و 1966
در بازنگری سالهای طولانی فعالیت هنری باب دیلون متوجه چند دوره طلایی در عمر خوانندگی این ستاره موسیقی می شویم . یکی از این دوره ها فاصله ای چهارده ماهه در سالهای 1965 و 1966 است که دیلون در آن سه آلبوم پرفروش و خاطره انگیز را به دنیای موسیقی عرضه کرده.دوره ای که شاید موفق ترین ماههای ترانه نویسی، اجراهای گروهی و ضبط آهنگ در زندگی باب دیلون باشد.
آلبوم های” همه چیز را به خانه بازگرداندن(Bringing It All Back Home)
بازبینی بزرگراه 61 (Highway 61 Revisited) و( Blonde On Blonde)
که به سادگی از یاد نخواهند رفت و پیشگامانی در موزیک مدرن به حساب آمده اند.
دقت دوباره در آهنگ های این آلبومها تلاش هنرمندانه دیلون در پیوند موسیقی فولک با راک را نمایش داده و شناخت موشکافانه او ازسبکهای راک اند رول و بلوز را نمایان می کند . علاوه بر اینها می توان از ترانه نویسی روان و تغزلی ، مفاهیم درگیر کننده در اشعارو مشاهدات شخصی دیلون در این سه آلبوم لذت برد .
همچنین با بررسی این دوره و آلبومهایش ، سیر زندگی حرفه ای دیلون به عنوان یک هنرمند و رابطه اش با دو نفر از مهمترین تهیه کننده های موسیقی حرفه ای مشخص خواهد گردید. دیلون در این دوره از همکاری با تام ویلسون که در تهیه موزیک های شهری و محلی فعالیت می کرد به همکاری با باب جانستون تهیه کننده موزیک های مهم می رسد. دیلن در این دوره با تعدادی از مهمترین موسیقیدانان زمانه خود نیز همکاری کرده است. در 1965 ودر جریان ضبط آلبوم همه چیز را به خانه بازگرداندن ،کادری از بهترین موزیسین های شرق آمریکا در کنار دیلن قرار داشتند . هنرمندانی چون پل گریفین (نوازنده کیبورد)،بابی گِرِگ(نوازنده درام) وجان سباستین( سرپرست گروهی که در سالهای بعد شهرت و محبوبیت بسیاری به دست آورد)

با فاصله کمی بعد از آن و در جریان ضبط Highway 61 Revisited
نیز دیلون ، استعداد هایی نو مثل مایک بلومفیلد (گیتاریست سبک بلوز) و آل کوپر (نوازنده کیبورد) را به همکاری دعوت کرد.
دیلن با صدای خاص و تیزش که بر صدای گیتار الکتریک ،هارمونیکا و گیتار خوش می نشست و همکاری این گروه از نوازندگان(و نوازندگانی کانادایی که دیلن آنها را از ووداستاک نییورک می شناخت) شروع به اجرا کرد و به زودی گروه آنها شهرتی فراگیر به دست آورد .
در 1966 ودر جریان ضبط آلبوم سوم این دوره به اصرار جانستون(تهیه کننده اش) ، دیلن به شهر نشویل سفر کرد تا گروهی به دقت انتخاب شده از نوازندگان استودیویی را ملاقات کند . گروهی که انتخاب شده بودند تا او را در ساخت دیدگاه بلند پروازانه موسیقیایی اش همراهی کنند . موفقیت اجراهای دیلن در نشویل که شهر موسیقی خوانده می شد ، در سالهای بعد بسیاری از هنرمندان سبک های راک و فولک را برای کسب جایگاه واعتبار راهی نشویل کردند.
در بررسی کارنامه ای دیلن به آهنگ های خاطره انگیزی بر میخوریم .قطعه هایی همچون Like A Rolling Stone ،( که بعدها یک دیسک کامل لز موزیک های گردآوری شده دیلن به میکسهای مختلف آن به همراه بازبینی روند ساختش اختصاص پیدا کرد) “Love Minus Zero/No Limit (که پیشرفت او در سبک شخصی اش را نمایش می داد) Visions Of Johanna” و “Stuck Inside Of Mobile With The Memphis Blues Again,
علاوه بر اینها باید به قطعه “I’ll Keep It With Mine, هم اشاره کرد که به کامل کردن شناخت مخاطب از جهان موسیقی دیلن کمک بسیاری می کند .
در میان حال و هوای موسیقی مدرن این روزها ،بررسی سنت های ساخت موسیقی در سالهای دور می تواند بسیار جالب باشد . موزیک هایی همچون قطعات شنیدنی این سه آلبوم دیلن که در آنها می توان روش کاری او را دریافت . روشی که با وجود گذشت پنجاه سال هنوز هم می تواند راهنمای خوانندگان و ترانه سرایان بوده و به کار بردن آواهای فولکلور در سبک راک مدرن را به علاقه مندان موسیقی بشناساند . روشی که دیلن با استفاده از آن ترانه هایی خلق کرد که دنیا تا به آن روز نشنیده بود .
گوش دادن به این سه آلبوم دیلن شما را به سالهای میانی دهه 60 میلادی می برد.
زمانی که دوره دیلن است وباید یکبار دیگر شناخته شود.
گردآوری: صدابرداران
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
حسین احمدیان یا همان حسینhm ، یکی از فعال ترین و پرکارترین اعضا از مجموعه نوای جهانی میباشد که جدا از تنظیم رمیکس های رسمی خوانندگان آن مجموعه نیز به عهده وی میباشد ، خود نیز رهبری ارکستر دو نفر از خوانندگان پرطرفدار این روزهای مارکت موسیقی پاپ #میثم_ابراهیمی و #مجید_رضوی را به عهده دارد.
و در نهایت مجموعه صدابرداران به در خواست حسین عزیز اقدام به #آکوستیک مجدد محیط کار او نمود که:
🔴 اصلاح طیف فرکانس ها
🔴 یک دست سازی فرکانس ها
🔴 #کالیبراسیون محیط و #مانیتورینگ ها بر اساس نمایش گراف اکولایزر
🔴نمای ظاهری و بصری محیط
از مهمترین فعالیت های اجرا شده مجموعه #صدابرداران در این محیط بود که در حداقل زمان به مدت هفت روز در کارگاه های مجموعه صدابرداران ساخته و در یک روز نیز به همراه تمام زیرسازی ها و کارهای جانبی، انجام شد .
سرعت بالای اجرای پروژه های #نوای_جهانی و سایر مجموعه ها و افراد ، دلیل بر درک #مجموعه_صدابرداران از شرایط تولید و مارکت موسیقی دارد که شرایط ما را بر آن میدارد کمترین میزان وقفه را با اجرای پروژه ها به #هنرمندان و تنظیم کننده ها بدهیم تا احیاناً #تولید آنان با وقفه رو به رو نشود .
@Sedabardaran
و در نهایت مجموعه صدابرداران به در خواست حسین عزیز اقدام به #آکوستیک مجدد محیط کار او نمود که:
🔴 اصلاح طیف فرکانس ها
🔴 یک دست سازی فرکانس ها
🔴 #کالیبراسیون محیط و #مانیتورینگ ها بر اساس نمایش گراف اکولایزر
🔴نمای ظاهری و بصری محیط
از مهمترین فعالیت های اجرا شده مجموعه #صدابرداران در این محیط بود که در حداقل زمان به مدت هفت روز در کارگاه های مجموعه صدابرداران ساخته و در یک روز نیز به همراه تمام زیرسازی ها و کارهای جانبی، انجام شد .
سرعت بالای اجرای پروژه های #نوای_جهانی و سایر مجموعه ها و افراد ، دلیل بر درک #مجموعه_صدابرداران از شرایط تولید و مارکت موسیقی دارد که شرایط ما را بر آن میدارد کمترین میزان وقفه را با اجرای پروژه ها به #هنرمندان و تنظیم کننده ها بدهیم تا احیاناً #تولید آنان با وقفه رو به رو نشود .
@Sedabardaran