آثار تحریم‌های اقتصادی بر زنان عراقی در دهه‌ی ۱۹۹۰ و معنای آن برای ایران امروز

در دهه‌ی ۱۹۹۰ تحریم‌های اقتصادی چندجانبه علیه رژیم بعث صدام اعمال شد و مانند امروزِ ایران، این تحریم‌ها پیامدهای محدودی برای حاکمیت، و آثار مخرب و عمیقی برای غیرنظامیان به همراه داشت. این آثار مخرب روی افرادی که از نظر اجتماعی‌ ‌اقتصادی آسیب‌پذیرترند ـ مانند زنان ـ شدت و عمق بیشتری دارد. رویکردی جنسیت‌ـ‌محور نشان می‌دهد زنان باردار، شیرده، مادران و زنان بیوه از حساسیت ویژه‌ای در قبال ماهیت بی‌ثبات‌کننده‌ی تحریم‌ها برخوردار بودند. از آنجا که بطور سنتی نقش مدیریت امور منزل با زنان است، آن‌ها در طول تحریم‌های فلج کننده‌ی عراق مجبور بودند راهی برای بقا در شرایط ۳۷ برابر شدن قیمت اقلام خوراکی بیابند. در این دوران بیش از ۵۶۷ هزار کودک جان خود را از دست دادند و نرخ مرگ و میر کودکان به شدت افزایش یافت که یکی از دلایل آن، تحریم‌های اقتصادی بود. زنان که در بخش عمومی عراق به کار و تحصیل مشغول بودند، در دوران تحریم با شیب تندتری از بازار کار خارج شدند نرخ اشتغال زنان ۱۳درصد سقوط کرد.

متن کامل https://tinyurl.com/y46p3mho

@seeyouiniran

در مواجهه با آزار خیابانی چه عکس‌العملی باید نشان دهیم؟ نقش شاهد آزار چیست و تا کجا می‌تواند در حمایت از آزاد دیده جلو برود؟ نگین در پاسخ به پرسش یکی از شرکت کنندگان در رویداد «زنان خاورمیانه: مبارزه با آزار خیابانی» که در روز ۴ مرداد در خانه‌ی فرهنگی See You in Iran برگزار شد، درباره‌ی نقش شاهد آزار و کمک‌های احتمالی او به آزار دیده صحبت می‌کند.

@seeyouiniran

تیم See You in Iran حدود دو سال پیش اولین پروژه‌ی ایندی‌کرفت را راه اندازی کرد که در آن بر مردم بلوچ و فرهنگ، صنایع دستی، غذاهای محلی و موسیقی سیستان و بلوچستان و سازه‌ی سنتی کپر تمرکز شده بود. در این فیلم کوتاه ساخته‌ی مینا جزایری، سفر تیم ایندی‌کرفت See You in Iran به سیستان و بلوچستان به تصویر کشیده شده است.

@seeyouiniran

در رویداد «زنان خاورمیانه: مبارزه با آزار خیابانی» که در روز ۴ مرداد در خانه‌ی فرهنگی See You in Iran برگزار شد، زرین درباره‌ی شکل‌گیری گروه دیده‌بان آزار، اولین فعالیت‌های میدانی، اهمیت نقشه‌ی دیجیتال در مکان‌یابی موارد وقوع آزار و کارکرد آن در از بین بردن نگاه طبقاتی به آزار و محله‌های ناامن صحبت کرد.
@seeyouiniran

اینترسکشنالیتی یا نظریه‌ی تلاقی چارچوبی تحلیلی است که توضیح می‌دهد چطور نظام‌های درهم‌تنیده‌ی قدرت بر گروه‌های حاشیه‌ای تاثیر می‌گذارند و به این معناست که نمی‌توانیم برای تحلیل ریشه‌های سرکوب یک گروه خاص، تنها بر روی یک بعد از هویت اجتماعی و سیاسی‌شان مانند نژاد، جنسیت، طبقه، قومیت، گرایش جنسی یا معلولیت تمرکز کنیم. اینترسکشنالیتی برای به چالش کشیدن فمینیسم سفید و فرضیه‌ی ساده‌انگارانه‌اش مبنی بر اینکه همه‌ی زن‌ها تجربه‌ی سرکوب مشابهی با زن سفیدپوست غربی دارند مطرح شد. اما این پرسش مطرح است که «اگر بنا باشد فقط به آن دسته از نقاط تلاقی توجه کنیم که زن غربی را متاثر می‌کنند، آیا اینترسکشنالیتی به عنوان نظریه‌ای صادق برای تمام زنان کافی است»؟ روبی حامد، نویسنده‌ی عرب-استرالیایی، کاربرد این نظریه در دنیای امروز به صورت سطحی و همگام با آموزه‌های نئولیبرالی که معتقد است با کنش فردی می‌توان به سرکوب فائق آمد را به چالش می‌کشد: «با اینکه بنظر می‌رسد فمینیسم اینترسکشنال جایگاه تمام زنان را فارغ از پیشینه‌شان ارتقا داده، با نگاهی دقیق‌تر متوجه مي شویم چنین فمینیسمی هنوز هم بر استمرار سرکوب پنهان زنان (و مردان) در نقاط دیگر جهان استوار است».

متن کامل در https://tinyurl.com/y4opdjlr

@seeyouiniran

حدود نیم قرن پیش، ماری ماشن یکی از اعضای گروه فیس‌بوک See You in Iran برای چند سال ساکن ایران بوده، و به تازگی سفری دوباره به اصفهان داشته است:

«من در سال‌های دهه‌ی ۱۹۶۰ چند سالی در ایران زندگی کردم و سال گذشته با پسرم به ایران برگشتم. چند حادثه‌ی ناخوشایند سبب شد تنها تعدادی عکس محدود از اولین سال‌های حضورم در ایران باقی بماند، اما دیروز عکسی از سال ۱۹۶۸ (۱۳۴۷) از خودم در اصفهان پیدا کردم. پس واقعا اتفاق افتاده بود، چون گاهی فکر می‌کردم دوران زندگی‌ام در ایران فقط خواب و خیال بوده؛ اما این هم سندی عینی! مجسمه‌ی شیر برخلاف من از آزمون زمان سربلند بیرون آمده»!

@seeyouiniran

ربکا چاو، از بنیانگذاران سازمان نقشه‌ی آزار، سخنران مهمان رویداد «زنان خاورمیانه: مبارزه با آزار خیابانی» بود که در روز ۴ مرداد در خانه‌ی فرهنگی See You in Iran برگزار شد. ربکا درباره‌ی پیامدهای مثبت و پیش‌بینی نشده‌ی فعالیت‌های این سازمان در مصر که به مبارزه با آزار جنسی و خیابانی می‌پردازد صحبت کرد. فرید از همراهان خانه‌ی فرهنگی ترجمه‌ی هم‌زمان سخنرانی ربکا را به عهده داشت.

@seeyouiniran

در سومین رویداد از سری رویدادهای «زنان خاورمیانه» بر هنر و هنرمندان تمرکز می‌کنیم. موره‌شین الله‌یاری فعال و هنرمند ایرانی ساکن آمریکا در سخنرانی خود با عنوان «درباره‌ی استعمار دیجیتال و هیولاوارگی» به رابطه‌ی میان استعمار، پدرسالاری و تکنولوژی‌های دیجیتال، کنش‌گری و بازپیکربندی شمایل‌های باستانی می‌پردازد. در ادامه در یک همنشینی با هدایت یاسمن تمیزکار، دانش‌آموخته هنر و کیوریتور، درباره‌ی تاثیر استعمار نوین بر هنر مدرن ایران و خاورمیانه بحث و گفتگو خواهیم کرد. از شما دعوت می‌کنیم روز جمعه ۱۲ مهر ساعت ۶ در خانه‌ی فرهنگی با رویداد «زنان خاورمیانه: هنر به مثابه کنش‌گری» همراه ما باشید.

@seeyouiniran

موره‌شین الله‌یاری (۱۳۶۴ تهران) هنرمند رسانه‌های جدید، کنش‌گر، مربی، و کیوریتور است و از مدل‌سازی کامپیوتری، اسکن سه بعدی، و تکنیک‌های ساخت دیجیتال استفاده می‌کند تا میان هنر و کنش‌گری پیوند برقرار کند. ویدئوها و مجسمه‌های ساخته شده با اسکن سه بعدی موره‌شین که با الهام از مفاهیمی همچون بایگانی‌سازی جمعی، حافظه و تناقضات فرهنگی شکل گرفته‌اند، هنجارهای اجتماعی و جنسیتی را به چالش می‌کشند. او در پروژه‌ی اخیرش با عنوان «او که ناشناخته را می‌بیند» به مبارزه با «استعمار دیجیتال» برمی‌خیزد که در حقیقت به معنای تلاش برای بازسازی میراث فرهنگی خاورمیانه بدون قرار دادن داده‌ها در اختیار عموم است. در این پروژه او به سراغ مساله‌ی بازنمایی جنسیت مونث در اساطیر و دیگر سنت‌های خاورمیانه می‌رود و به پژوهش درباره‌ی تصویر-سازی از و داستان‌-گویی درباره‌ی الهه‌های تاریکی، هیولاها و شمایل‌های مونث جن می‌پردازد. در این مسیر وی در پی پاسخ به این پرسش است که چگونه استعمار و اَشکال معاصر سرکوب، درک ما از مصنوعات فرهنگی را تغییر می‌دهند.
.
جمعه این هفته ۱۲ مهر با رویداد «زنان خاورمیانه؛ هنر به مثابه کنش‌گری» در خانه‌ی فرهنگی همراه ما باشید (به علت محدودیت فضا اولویت با افرادی است که زودتر در محل حاضر شوند).

@seeyouiniran