🎧 مساله شماره (۱) از احمام تهذیب و سیر و سلوک

📌ماه صیام و سلوک دیوانی

شرحی بر رِساله عَمَلیه «توجیه‌المَسائل دیوانی»
به کوشش رِندُ ‌العُلما دیوان‌سالار

🔏به قلم سعید غلامی‌نتاج امیری

🎧آماده‌سازی و تولید پادکست: صبورا غلامی‌نتاج امیری

🍷جام شوکران؛
🌐 https://t.me/shokaranjam

📖 ماه صیام و سلوک دیوانی

شرحی بر رِساله عَمَلیه «توجیه‌المَسائل دیوانی»
به کوشش رِندُ ‌العُلما دیوان‌سالار
🖋به قلم سعید غلامی‌نتاج امیری

🎙 نسخه شنیداری در شنوتو:
https://shenoto.com/album/podcast/236235/ماه-صیام-و-سلوک-دیوانی

🌐 https://t.me/shokaranjam

✒️ «فرزند زمانۀ خویشتن بودن»
برای نشریه «بنا به زندگی»، پاییز ۱۴۰۲

در آموزه‌های بزرگان ما به «فرزند زمانۀ خویش بودن» دعوت شده و این موضوع برای همه تقریبا آشناست؛ چیزیکه می‌توان مختصرا از آن تعبیر به «معاصر شدن» یا «نو به نو شدن» کرد. بعید می‌دانم کسی پیدا شود که شک داشته باشد «فرزند زمانۀ خویش» بودن خوب و بلکه واجب است. لیکن در عملِ به این آموزه نیز همچون بسیاری از موضوعات دیگر وحدت‌رویه‌ وجود ندارد و هر کس بنا به تعبیر خودش به شیوه‌ای به آن اقتدا می‌کند. مثلا برخی تصور می‌کنند «فرزند زمانۀ خویش بودن» مرادف است با «فرزند زمانۀ دیروز نبودن» و این یعنی به هر آنچه قدیمی است به صرف تعلقش به گذشته پشت کنیم. از این گروه عبارت «گذشته‌ها گذشته است» را بسیار می‌شنویم. البته همین گروه حواسشان نیست که گذشته بخش جدایی‌ناپذیر اکنون ما است و چشم‌پوشی از آن حتی در اختیار و ارادۀ ما نیست؛ شیوه‌هایی که با آن بسیاری از مسائل روزمره را حل و فصل می‌کنیم، بسیاری از دانسته‌هایمان دربارۀ محیط اطراف که ضامن بقای ماست، حتی زبانی که به آن تکلم می‌کنیم و خلاصه حیاتی‌ترین امور ما آورده‌های گذشته است... 👇🏻
@seyedmohammadbeheshti

👆اگر هر نسل، به این معنی قرار بود فرزند زمانۀ خویش باشد، هنوز آدمیزاد بر روی درخت زندگی می‌کرد! داعیۀ پشت پا زدن به گذشته برای رسیدن به آینده معمولا از آینده «آینده‌ای تصنعی» را مراد می‌کند که در امتداد گذشته و منتج از آن و حاصل زایندگی و بالندگی‌ای طبیعی نیست و بیشتر به رؤیایی می‌ماند که به آن پرتاب شده‌ایم و نه واقعیت. این تلقی از آینده نه حاصل فعالیت و تلاش دیروز و امروز بلکه بیشتر نتیجۀ انفعال و رفتار واکنشی و رؤیابافی است.
برخی دیگر «فرزند زمانۀ خویش بودن» را در امور بسیار محدود و جزئی می‌پذیرند و دائما دم از حفظ سنت‌هایی می‌زنند که باید ثابت و بی‌تغییر باقی بماند. این گروه معمولا وقتی سخن از گذشته می‌گویند مرادشان «گذشته‌ای گزینشی» است که به فراخور هر گروه دوره‌ای خاص است؛ برای برخی پیش از اسلام است و برای برخی دیگر صدر اسلام و برای برخی دیگر دهۀ شصت و ... و به هر حال بقیۀ ایام ماضی را گذشته به حساب نمی‌آورند. این گروه از سنت نیز برداشت خود را دارند و سنت را امری متصلب و بلاتغییر می‌دانند و اگر مثلا بگوییم مولانا که تعلق به عالم سنت داشت دائما دعوت به نوگرایی و به روز شدن می‌کرد معمولا تعجب می‌کنند! هر دو گروه فوق با وجود ظاهر متفاوت در واقع بسیار شبیه‌اند از این جهت که هیچکدام متوجه معنای «زمانه» به معنی زمان واقعی نیستند و بلکه هر دو زمانی ساختگی را مراد می‌کنند که یکی در گذشته و دیگری در آینده است.
خوب است یک بار دیگر به این بیاندیشیم که فرزند زمانۀ خویش بودن چه معنایی دارد. حیات انسان امری ذومراتب است؛ مراتبی از آن اموری است که از ثباتی برخوردارست و آهنگ تغییر آن بسیار کند است. و مراتبی از آن باید هر زمان نو به نو شود تا طراوت و تازگی‌اش را حفظ کند. مثال خوب این موضوع درخت است؛ هر درخت «اصل» یا ریشه‌ای دارد که با روندی بسیار بطی‌ء دچار تغییر و تحول می‌شود و «فروع» یعنی شاخساری و برگ و باری دارد که هر سال باید تر و تازه شود. نه لازمۀ نو به نو شدن درخت، قطع آن از ریشه‌هاست و نه پایبندی به ریشه‌ها سبب می‌شود که درخت از برگ و بار جدید آوردن منصرف شود. در واقع همین پایبندی به اصول است که مایۀ حیات را به رگ‌های درخت می‌رساند و متضمن تجدید حیات و نو به نو شدن أن است.
نظر کردن به رویه‌های دیگر جوامع درس‌هایی برایمان دارد، سلفی‌ها و داعشی‌ها و اساسا فهرست بلندبالایی از گروه‌ها و جوامعی که می‌توان نام برد، در یک گذشتۀ ساختگی و گزینشی خود را حبس کرده‌اند. این گروه‌ها دائما سخن از پایبندی به اصول صدر اسلام می‌زنند و می‌بینیم که چقدر متحجرانه و واکنشی رفتار می‌کنند. در عوض حکام بسیاری از کشورهای نوکیسۀ حاشیۀ جنوبی خلیج فارس به داعیۀ نو شدن و در واقع سفر کردن به آینده‌ای تصنعی، بدون حفظ هیچ آدابی و تنها با استفاده از ثروتی که در اختیارشان است، به صورت واکنشی و به داعیۀ تجددگرایی در پی محو آثار گذشته‌اند.
جالب است که دو نوع رویکرد فوق به گذشته در عین اینکه به ظاهر بسیار متفاوت است ولی در کنه بسیار شبیه است؛ هیچکدام وصل به اصلی (ریشه‌ای) نیست و چون اساسا موجودیتی زنده نیست نیازی هم به ریشه داشتن احساس نمی‌کنند. از همینروست که می‌بینیم هر دو گروه دشمن میراث فرهنگی ملی و جهانی‌‌ و درصدد محو کردن آنند؛ داعش به نحوی به محوطه‌های مقدس و محترم تعرض می‌کند و حکام کشورهای عربی به نحوی دیگر حرمت مقدس‌ترین محوطه‌های تاریخی جهان اسلام نظیر مسجدالحرام را زیر پا می‌گذارند. این دو به علت تجانسشان که همان واکنشی بودن و حیات ساختگی و زندگی کردن در حباب تصنعی زمان و زاینده نبودن و نو به نو نشدن است، با وجود تخاصم خیلی خوب یکدیگر را به جا می‌آورند و آب به آسیاب هم می‌ریزند.
چه به سان گروه نخست معنی اتصال به ریشه را متوجه نشویم و به وجه گذشتنی و در واقع به فسیل گذشته بچسبیم و چه به سان گروه دوم ریشه‌ها را دست و پاگیر بدانیم، در هر دو حالت نمی‌توانیم فرزند زمانۀ خود باشیم و در هر دو حالت گرفتار «استیصال» (از بیخ برکنده شدن) خواهیم شد، در عوض راه نجات وقتی است که معنی اصل و تمایزش از فرع را بجوییم و در پی پایبندی به اصول باشیم و از ان تغذیه کنیم و تنها در این صورت فرزند زمانۀ خویش یعنی زنده و زاینده و بالنده خواهیم بود.
@seyedmohammadbeheshti

📖 نسخه متنی بهاریه (پیام نوروزی) رند‌‌العلما دیوان‌سالار به اهالی این دیار در سنه ۱۴۰۳ خورشیدی
👆
🎧 نسخه شنیداری در شنوتو
https://shenoto.com/album/podcast/237193/بهاریه-پیام-نوروزی-رندالعلما-دیوان‌سالار

🎧 نسخه شنیداری در تلگرام
🌐 https://t.me/shokaranjam/116

موافق👍
مخالف👎؟

✍ 📊https://www.karzar.net/106414

🖋دکتر محسن رنانی/ جنبش قیطریه:
https://t.me/Renani_Mohsen/610

🌿https://t.me/behtachanel

📖 اندیشه بی‌خانمان: درآمدی بر بومی‌سازی علوم اجتماعی/ زنده‌یاد استاد علی رضاقلی (والا) نشر نهادگرا

#مساله_ایران

🌐https://t.me/behtachanel

◀️فراخوان معرفی پویش‌های اجتماعی محلی تاثیرگذار و تحول آفرین در شهرستان‌ها و نواحی روستایی مختلف کشور

👈مدرسه توسعه پایدار، به دنبال شناسایی پویش‌های اجتماعی مردمی و محلی است که در گوشه و کنار کشور، با هدف کمک به توسعه پایدار و پیشرفت منطقه خود (شهر یا نواحی روستایی و عشایری) و برای حل یک مسئله یا دغدغه اجتماعی، فرهنگی یا محیط زیستی شکل گرفته‌اند.
✅فارغ از موضوع پویش (کمپین)، مهم این است که تلاش شده باشد که بخشی از مردم، با کمک همدیگر به بهبود شرایط محل زندگی خود بپردازند.
👈ما ضمن ارتباط با بانیان و برگزارکنندگان این پویش‌ها، در همایشی که در بهار 1403 توسط مدرسه توسعه پایدار دانشگاه شریف برگزار می‌شود تجارب منتخب را جهت یادگیری فعالین و دغدغه‌مندان اجتماعی سایر نقاط کشور، به اشتراک خواهیم گذاشت.
🔅در ضمن دقت کنید که تجارب شکست‌خورده و ناموفق هم برای ما جذاب و حاوی درس‌آموخته هستند و از طرح‌شدنشان استقبال می‌کنیم!

📌توضیحات بیشتر و معرفی پویش به ما: sdschool.ir/localcc

📍مدرسه توسعه پایدار
@sdschool

*موانع تشکیل و کارآمدی سازمانهای غیردولتی در ایران*
طیبه واعظی، دانشجوی دوره دکتری دانشکده حقوق دانشگاه تهران
دکتر محسن صادقی ، استادیار دانشکده حقوق دانشگاه تهران
✓ *برای علاقمندان*

📜 بازخوانی سندی نویافته موسوم به مفاتیح‌الهیچ منسوب به رند‌‌العلما دیوان‌سالار


🎙 پادکست در شنوتو
https://shenoto.com/album/podcast/244860/مفاتیح-الهیچ

🎙 نسخه شنیداری تلگرام
https://t.me/shokaranjam/120

📜 بازخوانی سندی نویافته موسوم به مفاتیح‌الهیچ منسوب به رند‌‌العلما دیوان‌سالار


🎙 پادکست در شنوتو
https://shenoto.com/album/podcast/244860/مفاتیح-الهیچ


🌐 https://t.me/shokaranjam

🎬 توصیه شده تا برای آشنایی و تامل بیشتر پیرامون گوشه‌ای از سنت و پیشینه مدیریت ایرانیان، فیلم مستند «گراس»، روایت نبرد یک ملت برای زندگی، مشاهده شود.

📽️ https://www.aparat.com/v/15UT6

🤝 لطفا نکات و آموخته‌های خود را پس از مشاهده فیلم به اشتراک بگذارید.

🌱#مدیریت
🌱 #سازماندهی
🌱#فرماندهی
🌱#تصمیم‌گیری
🌱#کنترل‌ونظارت

📌«علف» از نخستین فیلم‌های مستندی است که درون مایه مردم نگارانه دارد، فیلمی صامت و سیاه و سفید به کارگردانی مریان کوپر، شود ساک و هریستون امریکایی که در سال ۱۳۰۳ هجری شمسی (1925 میلادی) ساخته شد.
این فیلم، روایت تصویری کوچ طایفه بابااحمدی از ایل بختیاری به سرپرستی حیدر خان و پسرش لطفعلی به‌عنوان شخصیت اصلی است.
بر اساس این فیلم، تعداد افراد کوچ رو بیش از پنجاه هزار نفر زن و مرد به همراه احشام زیادی، کوچ را از خوزستان به سمت چهارمحال و بختیاری به فاصله بیش از ۵۰۰ کیلومتر در فصل بهار(اوایل اردیبهشت ماه) آغاز نموده و با گذر از رود خروشان کارون و مسیر برفی و کوهستانی خود را به مراتع سرسبز می‌رسانند.

🌐 https://t.me/shokaranjam

فیلم سینمایی جعفرخان از فرنگ برگشته ساخته زنده‌یاد علی حاتمی بر اساس نمایشنامه‌ جعفرخان از فرنگ آمده نوشته‌ حسن مقدم بازآفرینی شده است. گرچه خط داستان و شخصیت‌ها در این فیلم، مشابه همان نمایشنامه است، اما علی حاتمی، جای شخصیت‌های مثبت و منفی را عوض کرده است.

اصل نمایشنامه، اواخر دوره‌ قاجار نوشته شده است و زمانی که فیلم نشان می‌دهد، مربوط به اواخر دوره‌ پهلوی است.

در نمایشنامه، جعفرخان، شخصیتی تحصیل‌کرده، آگاه، مبادی آداب معاشرت و آشنا به بهداشت فردی‌ است. در مقابل، اعضای خانواده‌اش در ایران، افرادی بی‌سواد، ناآگاه، خرافاتی و ناآشنا به بهداشت هستند. اما در فیلم، جعفر خان، شخصیتی غرب‌زده، بی‌عاطفه، بی‌ریشه، خیالاتی و نادان به‌تصویر کشیده شده است؛ در حالی‌که خانواده‌ و اطرافیانش در ایران (که در میان آنها فرنگ‌رفته‌های دیگری هم وجود دارد)، اکثراً، انسان‌هایی ریشه‌دار، پرعاطفه و دانا هستند که در تلاش‌اند راه درست را به جعفرخان نشان دهند، اما شکست می‌خورند.

📽️ مشاهده این فیلم سینمایی و شنیدن آنچه در پی می‌آید، به کسانی که مایل به شناخت آینده ایران هستند، توصیه شده است.

https://youtu.be/cdncbgJyEIs?feature=shared

🎧 و بزودی .... خان فرنگ را گشته

🌱 https://t.me/behtachanel