✅ بررسی روابط تجاری چین و پاکستان

💢 روابط #تجاری یک عنصر حیاتی روابط دوجانبه میان کشورها محسوب می‌شود. جهانی شدن عمدتاً ازطریق تجارت تکوین می‌یابد. تجارت می‌تواند منبع همگرایی و واگرایی و اختلاف میان کشورها شود. همچنین افزایش تجارت دوجانبه می‌تواند منجربه کاهش تنش میان رقبایی مثل #پاکستان و #هند و همچنین کره شمالی و جنوبی گردد. 

دو کشور #چین و پاکستان در بسیاری از ابعاد دارای روابط محکمی با یکدیگر هستند؛ اما حجم تجارت میان این دو کشور تا حد بسیاری همچنان اندک باقی مانده است و تا اوایل دهه اول قرن حاضر شاهد ایجاد یک مشارکت اقتصادی میان آنها نبوده‌ایم. دراین‌میان، توافق تجارت آزاد چین ـ پاکستان (FTA) که در ژوئیه 2007 اجرایی شد، بعد جدیدی در ارتباط تجاری دو کشور را نشان داده است. استدلال اصلی این نوشتار این است که علی‌رغم روابط #دیپلماتیک و دفاعی بسیار قوی میان چین و پاکستان اما روابط #اقتصادی و تجاری میان دو طرف برای دهه‌ها همچنان ضعیف باقی مانده است. بااین‌حال، بعد از امضاء توافق تجارت آزاد (FTA) تجارت دوجانبه افزایش یافته است. این امر بعد از پیشنهاد #کریدور اقتصادی چین ـ پاکستان (CPEC) در سال 2013 و اجرای رسمی آن در سال 2015 ارتقاء بیشتری یافته است. پروژه #بندر_گوادر عامل دیگری در افزایش روابط تجاری دو کشور بوده و تحت سناریو پیشِ رو انتظار می‌رود که مسیر تجارت دوجانبه با سرعت بیشتری رشد کند. در این متن، روابط #استراتژیک و دیپلماتیک عمیقاً مودت‌آمیز میان پاکستان و چین می‌تواند تجارت دوجانبه را ارتقا داده و به دگردیسی اقتصاد پاکستان کمک کند. 

در این متن تلاش می‌شود موضوعاتی مثل پویایی‌ها در روابط تجاری دوجانبه میان چین و پاکستان، دلایل عدم تناسب میان روابط تجاری ‏ با روابط دفاعی و استراتژیک میان دو کشور تا سال 2007، اینکه چگونه توافق تجارت آزاد (FTA) و کریدور اقتصادی چین ـ پاکستان (CPEC) بر روابط تجاری تأثیرگذار خواهد بود و نهایتاً اینکه چگونه می‌توان روابط تجاری میان دو کشور را ارتقا داد، مورد بررسی قرار گیرد. 

📝 حسین عسگریان

🌐 دفتر مطالعات #دیپلماسی_اقتصادی

🔹 ادامه این #مقاله را در تارنمای ما بخوانید:
🔗 http://eco-dip.ir/2019/04/13/

#رصد
#اقتصادجهانی

🔴 منافع چین در افغانستان پس از خروج آمریکا

🗞 اندیشکده شورای روابط خارجی اروپایی

🔰 در یادداشتی اندیشکده شورای #روابط_خارجی اروپایی به ارزیابی فرصت خروج آمریکا از #افغانستان برای چین پرداخته است. به نظر نویسنده، #چین تهدید اصلی افغانستان را بنیادگرایی می‌دانست و نه حضور آمریکا. به همین دلیل بیش از آن‌که از خروج آمریکا خرسند باشد، نگران گسترش گروه‌های اسلام‌گرا در مرز با افغانستان است.

🔶 دولت #چین از دیرباز به دنبال دستیابی به توافقی با #طالبان بوده که عمدتاً بر روابط آنها با گروه‌های اویغوری متمرکز بوده است. گرچه طرفین چند دهه است که با یکدیگر تعامل دارند، ولی اکنون با استقرار طالبان، چین بیش از پیش نگران شده است.

🔶 افغانستان از دیرباز «گورستان امپراطوری‌ها» بوده است. پس از #انگلستان و #شوروی، اکنون نوبت آمریکا فرارسیده و چین نمی‌خواهد مورد بعدی باشد. به همین دلیل در عین اینکه افغانستان اهمیتی #ژئوپلتیک برای پروژه «#یک_کمربندیک_جاده» دارد، با احتیاط نسبت به ورود به این کشور می‌نگرد.

🔶 اولویت اول چین در افغانستان، ثبات است. به همین دلیل #سرمایه‌گذاری‌های کلان چین در زیرساخت‌های افغانستان موکول به شکل‌گیری مذاکرات چندجانبه میان #همسایگان و تثبیت وضعیت در این کشور جنگ‌زده خواهد بود.

🔶 گرچه نیروهای شبه‌نظامی موجود در افغانستان ارتباط تشکیلاتی با #سین‌کیانگ ندارند ولی استقرار طالبان عملاً محیطی را ایجاد کرده که امکان رشد و ظهور گروه‌های اسلام‌گرا با گرایش‌های #تکفیری و بنیادگرا را افزایش داده است.

🔶 به نظر می‌رسد چین فعلاً از ورود مستقیم اقتصادی برای #بازسازی افغانستان اجتناب کند. پکن چشم‌انتظار پایان #مذاکرات_صلح و تشکیل دولت خواهد بود و احتمالاً تا اخذ ضمانت‌های امنیتی برای تکمیل #کریدور_اقتصادی شرق به غرب، صبر خواهد کرد/تبیین.

🌐 دفتر مطالعات #دیپلماسی_اقتصادی

🆔 @EconomicDiplomacyISU

#رصد
#همسایگان

🔴 چین و پاکستان؛ چشم در چشم طالبان

🗞 اندیشکده رند

🔰 در یادداشتی، اندیشکده #رند نوع نگرش پکن و اسلام‌آباد به حکومت #طالبان را مورد ارزیابی قرار داده است. نویسنده معتقد است مقابله با تهدیدات تروریستی و تجزیه‌طلبانه‌ای که #چین در مناطق مرزی با #افغانستان مواجه است، می‌تواند به چالشی در روابطش با پاکستان بدل شود.

🔶 اولین مزیت مشترک چین و #پاکستان در قدرت‌گیری طالبان، تضعیف #هندوستان است. چین از طریق توسعه روابطش با کشورهای آسیای میانه به‌ویژه #تاجیکستان درصدد مانع‌تراشی برای نفوذ دهلی‌نو در #آسیای_مرکزی بود و اکنون با حضور طالبان در افغانستان، این امر دشوارتر خواهد شد.

🔶 پاکستان نیز با امکان رشد و تقویت روزافزون گروه‌هایی مانند شبکه حقانی، لشکر طیبه و جیش محمد(ص)، بیش از پیش هند را تحت فشار #امنیتی قرار خواهد داد. طالبان حتی اگر بخواهد هم بعید است توانایی مهار این گروه‌ها و کنترل تقابل با پاکستان را داشته باشد.

🔶 زمینه مشترک دیگر میان چین و پاکستان، اتصال زمینی دو کشور در چارچوب پروژه «#یک_کمربندیک_جاده» به وسیله ترکیبی از پروژه‌های جاده‌ای و #ریلی از طریق خاک افغانستان است. این مسأله #سودآوری قابل توجهی برای پاکستان خواهد داشت و بخشی مهمی از #کریدور_اقتصادی چین به سوی اقیانوس هند است.

🔶 اما دو اختلاف جدی در رابطه با نوع مواجهه با #طالبان میان دو بازیگر همسایه وجود دارد. اول، هدف‌گذاری چین مبنی بر مقابله با #تأمین_مالی طالبان از طریق #قاچاق مواد مخدر است که مشخص نیست لزوماً مورد حمایت پاکستان باشد.

🔶 اختلاف‌نظر دیگر، مصادیق گروه‌هایی است که تحت عناوین #تروریست یا تجزیه‌طلب مورد هدف این دو بازیگر هستند. مشخصاً گروه‌هایی که از نظر #چین تهدید محسوب می‌شوند، از نظر پاکستان تهدید نیستند و لزوماً در این خصوص فشاری از اسلام‌آباد به طالبان وارد نخواهد شد.

🔶 نکته مهم این‌که آیا دشمنیِ مشترک دو بازیگر با #هند، آن‌قدر اولویت خواهد داشت که به خاطر آن از برخی اختلاف‌نظرهای دیگر در خصوص حکومت طالبان صرف‌نظر کرده و همکاری #ژئوپلیتیک علیه دهلی‌نو را افزایش دهند/تبیین

🌐 اندیشکده #دیپلماسی_اقتصادی

🆔 @EconomicDiplomacyISU