ڪــریــم ســربــاز: بــا قــطــار عــازم «اهواز» بــودیــمــ. رزمــنــدگــان در داخــل قــطــار، شــور و حــال وصــفــنــاپــذیــرے داشــتــنــد. پــاســدار شــهیــد «عــلــے تــاجــاحــمــدیــ»، از هنــرمــنــدان نــقــاشــ، خــطــاط و فــیــلــمــبــردار «ســپــاه پــاســدارانــ» همــ، همــراه مــا بــود. او جــوانــے بــا تــقــوا و بــا خــدا بــود. بــیــســت و یــڪــم اردیــبــهشــت مــاه ســال شــصــت و دو بــود، ڪــه بــه خــط مــقــدم جــبــهه در «پــاســگــاه زیــد» رســیــدیــمــ. او از خــوشــحــالــے در پــوســت خــود نــمــیــگــُنــجــیــد. از مــواضــع نــیــروهاے خــودے ڪــلــے فــیــلــم و عــڪــس گــرفــتــ. فــرداے آن روز ســاعــت شــش صــبــحــ، بــعــد از خــوانــدن نــمــاز و دعــاے «نــدبــه»، بــه ســوے خــط مــقــدم حــرڪــت ڪــردیــمــ. «عــلــیــ» مــثــل همــیــشــه نــبــود. خــیــلــے نــورانــے شــده بــود. بــعــد از ایــن ڪــه از چــنــد مــوقــعــیــت رزمــنــدگــان عــڪــس و فــیــلــم گــرفــتــ، نــاگــهان یــڪ گــلــولــهے «خــمــپــاره ۸۲» دشــمــن مــیــان مــا اصــابــت ڪــرد و ایــشــان از نــاحــیــهے ســیــنــه و ســر مــجــروح شــد. «عــلــیــ» بــا وضــعــیــتــے ڪــه داشــتــ، فــقــط فــریــاد مــیــزد: «یــا مــهدیــ! ادرڪــنــیــ» و یــا مــیــگــفــتــ: «خــداونــدا! از ســر تــقــصــیــرات مــن بــگــذر!» مــن خــودم را بــا هر زحــمــتــے ڪــه بــود بــه نــزدیــڪ جــاده رســانــدمــ. یــڪ آمــبــولــانــس از راه رســیــد و مــا را ســوار ڪــرد. آمــبــولــانــس حــرڪــت ڪــرد؛ امــا مــتــأســفــانــه در بــیــن راه واژگــون شــد و مــا مــجــدداً در جــاده رها شــدیــمــ. در همــیــن حــالــ، بــرادر «فــصــیــحــیــرامــنــدیــ» ـ ڪــه فــرمــانــدهے گــُردان مــا بــود ـ از راه رســیــد و مــا را بــه اورژانــس رســانــد. و ســرانــجــام نــیــز «عــلــیــ» بــر اثــر شــدت جــراحــات وارده در بــیــمــارســتــان بــه شــهادت رســیــد.
یــڪ خــاطــرهشــهیــد عــبــاس بــابــایــیــ
خــلــبــان شــدن مــا بــا عــنــاعــت خــداونــد بــود
ولــے الــلــه ڪــلــاتــیــ: شــهیــد بــابــایــے در ســال ۱۳۴۹ بــراے گــذرانــدن دوره خــلــبــانــے بــه آمــریــڪــا رفــتــ. طــبــق مــقــررات دانــشــڪــده مــے بــایــســت هر دانــشــجــوے تــازه وارد بــه مــدت دو مــاه بــا یــڪــے از دانــشــجــویــان آمــریــڪــایــے هم اتــاق مــے شــد. آمــریــڪــایــے ها، در ظــاهر، هدف از ایــن بــرنــامــه را پــیــشــرفــت دانــشــجــویــان در رونــد فــراگــیــرے زبــان انــگــلــیــســے عــنــوان مــے ڪــردنــد؛ ولــے واقــعــیــت چــیــز دیــگــرے بــود. چــون عــبــاس در همــان شــرایــط نــه تــنــها تــمــام واجــبــات دیــنــے خــود را انــجــام مــے داد بــلــڪــه از بــے بــنــد و بــارے مــوجــود در جــامــعــه غــرب پــرهیــز مــے ڪــرد. هم اتــاقــے او در گــزارشــے ڪــه از ویــژگــے ها و روحــیــات عــبــاس مــے نــویــســد، یــادآور مــے شــود ڪــه بــابــایــے فــردے مــنــزوے و در بــرخــوردها، نــســبــت بــه آداب و هنــجــارهاے اجــتــمــاعــے بــے تــفــاوت اســت و از نــوع رفــتــار او بــر مــے آیــد ڪــه نــســبــت بــه فــرهنــگ غــرب داراے مــوضــع مــنــفــے مــے بــاشــد و شــدیــداً بــه فــرهنــگ و ســنــت ایــرانــے پــایــبــنــد اســتــ. بــه هر حــال شــخــصــے اســتــ«غــیــر نــرمــالــ»؛ و پــیــداســت ڪــه مــنــظــور از آداب و هنــجــارهاے اجــتــمــاعــے در غــرب چــه چــیــزهایــے اســتــ. همــچــنــیــن گــفــتــه بــود ڪــه او بــه گــوشــه اے مــے رود و بــا خــودش حــرف مــے زنــد؛ ڪــه مــنــظــور او نــمــاز و دعــا خــوانــدن عــبــاس بــوده اســتــ. گــزارشــهاے آن آمــریــڪــایــے بــعــدها بــاعــث شــد تــا گــواهیــنــامــه خــلــبــانــے بــه او اعــطــا نــشــود، و ایــن در حــالــے بــود ڪــه او بــهتــریــن نــمــرات را در رده پــروازے بــه دســت آورده بــود. روزے در مــنــزل یــڪــے از دوســتــان راجــع بــه چــگــونــگــے گــذرانــدن دوره خــلــبــانــے اش از او ســؤال ڪــردمــ. او پــاســخ گــفــتــ: خــلــبــان شــدن مــا هم عــنــایــت خــداونــد بــود. گــفــتــمــ: چــطــور؟ گــفــتــ:ـ دوره خــلــبــانــے مــا در آمــریــڪــا تــمــام شــده بــود؛ ولــے بــه خــاطــر گــزارش هایــے ڪــه در پــرونــده خــدمــتــیــام درج شــده بــود تــڪــلــیــفــم روشــن نــبــود و بــه مــن گــواهیــنــامــه نــمــے دادنــد؛ تــا ســرانــجــام روزے بــه دفــتــر مــســئول دانــشــڪــده، ڪــه یــڪ ژنــرال آمــریــڪــایــے بــود احــضــار شــدمــ. بــه اتــاقــش رفــتــم و احــتــرام گــذاشــتــمــ. او از مــن خــواســت ڪــه بــنــشــیــنــمــ. پــرونــده مــن در جــلــو او، روے مــیــز بــود. ژنــرال آخــریــن فــردے بــود ڪــه مــے بــایــســتــے نــســبــت بــه قــبــول و یــا رد شــدنــم در امــر خــلــبــانــے اظــهار نــظــر مــے ڪــرد. او پــرســش هایــے ڪــرد ڪــه مــن پــاســخــش را دادمــ. از ســؤالــهاے ژنــرال بــر مــے آمــد ڪــه نــظــر خــوشــے نــســبــت بــه مــن نــدارد. ایــن مــلــاقــات ارتــبــاط مــســتــقــیــمــے بــا آبــرو و حــیــثــیــت مــن داشــتــ؛ زیــرا احــســاس مــے ڪــردم ڪــه رنــج دو ســال دورے از خــانــواده و شــوق بــرنــامــه هایــے ڪــه بــراے زنــدگــے آیــنــده ام در دل داشــتــمــ، همــه در یــڪ لــحــظــه در حــال مــحــو و نــابــودے اســت و بــایــد دســت خــالــے و بــدون دریــافــت گــواهیــنــامــه خــلــبــانــے بــه ایــران بــرگــردمــ. در همــیــن فــڪــر بــودم ڪــه درِ اتــاق بــه صــدا درآمــد و شــخــصــے اجــازه خــواســت تــا داخــل شــود. او ضــمــن احــتــرامــ، از ژنــرال خــواســت تــا بــراے ڪــار مــهمــے بــه خــارج از اتــاق بــرود. بــا رفــتــن ژنــرالــ، مــن لــحــظــاتــے را در اتــاق تــنــها مــانــدم بــه ســاعــتــم نــگــاه ڪــردمــ؛ وقــت نــمــاز هر بــود. بــا خــود گــفــتــم ڪــاش در ایــنــجــا نــبــودم و مــے تــوانــســتــم نــمــاز را اول وقــت بــخــوانــمــ. انــتــظــارم بــراے آمــدن ژنــرال طــولــانــے شــد. گــفــتــم ڪــه هیــچ ڪــار مــهمــے بــالــاتــر از نــمــاز نــیــســتــ. همــیــن جــا نــمــاز را مــے خــوانــمــ. ان شــاءالــلــه تــا نــمــازم تــمــام شــود او نــخــواهد آمــد.
خــلــبــان شــدن مــا بــا عــنــاعــت خــداونــد بــود
ولــے الــلــه ڪــلــاتــیــ: شــهیــد بــابــایــے در ســال ۱۳۴۹ بــراے گــذرانــدن دوره خــلــبــانــے بــه آمــریــڪــا رفــتــ. طــبــق مــقــررات دانــشــڪــده مــے بــایــســت هر دانــشــجــوے تــازه وارد بــه مــدت دو مــاه بــا یــڪــے از دانــشــجــویــان آمــریــڪــایــے هم اتــاق مــے شــد. آمــریــڪــایــے ها، در ظــاهر، هدف از ایــن بــرنــامــه را پــیــشــرفــت دانــشــجــویــان در رونــد فــراگــیــرے زبــان انــگــلــیــســے عــنــوان مــے ڪــردنــد؛ ولــے واقــعــیــت چــیــز دیــگــرے بــود. چــون عــبــاس در همــان شــرایــط نــه تــنــها تــمــام واجــبــات دیــنــے خــود را انــجــام مــے داد بــلــڪــه از بــے بــنــد و بــارے مــوجــود در جــامــعــه غــرب پــرهیــز مــے ڪــرد. هم اتــاقــے او در گــزارشــے ڪــه از ویــژگــے ها و روحــیــات عــبــاس مــے نــویــســد، یــادآور مــے شــود ڪــه بــابــایــے فــردے مــنــزوے و در بــرخــوردها، نــســبــت بــه آداب و هنــجــارهاے اجــتــمــاعــے بــے تــفــاوت اســت و از نــوع رفــتــار او بــر مــے آیــد ڪــه نــســبــت بــه فــرهنــگ غــرب داراے مــوضــع مــنــفــے مــے بــاشــد و شــدیــداً بــه فــرهنــگ و ســنــت ایــرانــے پــایــبــنــد اســتــ. بــه هر حــال شــخــصــے اســتــ«غــیــر نــرمــالــ»؛ و پــیــداســت ڪــه مــنــظــور از آداب و هنــجــارهاے اجــتــمــاعــے در غــرب چــه چــیــزهایــے اســتــ. همــچــنــیــن گــفــتــه بــود ڪــه او بــه گــوشــه اے مــے رود و بــا خــودش حــرف مــے زنــد؛ ڪــه مــنــظــور او نــمــاز و دعــا خــوانــدن عــبــاس بــوده اســتــ. گــزارشــهاے آن آمــریــڪــایــے بــعــدها بــاعــث شــد تــا گــواهیــنــامــه خــلــبــانــے بــه او اعــطــا نــشــود، و ایــن در حــالــے بــود ڪــه او بــهتــریــن نــمــرات را در رده پــروازے بــه دســت آورده بــود. روزے در مــنــزل یــڪــے از دوســتــان راجــع بــه چــگــونــگــے گــذرانــدن دوره خــلــبــانــے اش از او ســؤال ڪــردمــ. او پــاســخ گــفــتــ: خــلــبــان شــدن مــا هم عــنــایــت خــداونــد بــود. گــفــتــمــ: چــطــور؟ گــفــتــ:ـ دوره خــلــبــانــے مــا در آمــریــڪــا تــمــام شــده بــود؛ ولــے بــه خــاطــر گــزارش هایــے ڪــه در پــرونــده خــدمــتــیــام درج شــده بــود تــڪــلــیــفــم روشــن نــبــود و بــه مــن گــواهیــنــامــه نــمــے دادنــد؛ تــا ســرانــجــام روزے بــه دفــتــر مــســئول دانــشــڪــده، ڪــه یــڪ ژنــرال آمــریــڪــایــے بــود احــضــار شــدمــ. بــه اتــاقــش رفــتــم و احــتــرام گــذاشــتــمــ. او از مــن خــواســت ڪــه بــنــشــیــنــمــ. پــرونــده مــن در جــلــو او، روے مــیــز بــود. ژنــرال آخــریــن فــردے بــود ڪــه مــے بــایــســتــے نــســبــت بــه قــبــول و یــا رد شــدنــم در امــر خــلــبــانــے اظــهار نــظــر مــے ڪــرد. او پــرســش هایــے ڪــرد ڪــه مــن پــاســخــش را دادمــ. از ســؤالــهاے ژنــرال بــر مــے آمــد ڪــه نــظــر خــوشــے نــســبــت بــه مــن نــدارد. ایــن مــلــاقــات ارتــبــاط مــســتــقــیــمــے بــا آبــرو و حــیــثــیــت مــن داشــتــ؛ زیــرا احــســاس مــے ڪــردم ڪــه رنــج دو ســال دورے از خــانــواده و شــوق بــرنــامــه هایــے ڪــه بــراے زنــدگــے آیــنــده ام در دل داشــتــمــ، همــه در یــڪ لــحــظــه در حــال مــحــو و نــابــودے اســت و بــایــد دســت خــالــے و بــدون دریــافــت گــواهیــنــامــه خــلــبــانــے بــه ایــران بــرگــردمــ. در همــیــن فــڪــر بــودم ڪــه درِ اتــاق بــه صــدا درآمــد و شــخــصــے اجــازه خــواســت تــا داخــل شــود. او ضــمــن احــتــرامــ، از ژنــرال خــواســت تــا بــراے ڪــار مــهمــے بــه خــارج از اتــاق بــرود. بــا رفــتــن ژنــرالــ، مــن لــحــظــاتــے را در اتــاق تــنــها مــانــدم بــه ســاعــتــم نــگــاه ڪــردمــ؛ وقــت نــمــاز هر بــود. بــا خــود گــفــتــم ڪــاش در ایــنــجــا نــبــودم و مــے تــوانــســتــم نــمــاز را اول وقــت بــخــوانــمــ. انــتــظــارم بــراے آمــدن ژنــرال طــولــانــے شــد. گــفــتــم ڪــه هیــچ ڪــار مــهمــے بــالــاتــر از نــمــاز نــیــســتــ. همــیــن جــا نــمــاز را مــے خــوانــمــ. ان شــاءالــلــه تــا نــمــازم تــمــام شــود او نــخــواهد آمــد.
بــه گــوشــه اے از اتــاق رفــتــم و روزنــامــهاے را ڪــه در آنــجــا بــود بــه زمــیــن انــداخــتــم و مــشــغــول خــوانــدن نــمــاز شــدمــ. در حــال خــوانــدن نــمــاز بــودم ڪــه مــتــوجــه شــدم ژنــرال وارد اتــاق شــده اســتــ. بــا خــود گــفــتــم چــه ڪــنــمــ؟ نــمــاز را ادامــه بــدهم و یــا بــشــڪــنــمــ؟ بــالــاخــره گــفــتــم نــمــازم را ادامــه مــے دهم و هر چــه خــدا بــخــواهد همــان خــواهد شــد. ســرانــجــام نــمــاز را تــمــام ڪــردم و در حــالــے ڪــه بــر روے صــنــدلــے مــے نــشــســتــم از ژنــرال عــذرخــواهے ڪــردمــ. ژنــرال پــس از چــنــد لــحــظــه ســڪــوتــ، نــگــاه مــعــنــادارے بــه مــن ڪــرد و گــفــتــ:ـ چــه ڪــردیــ؟ گــفــتــمــ:ـ عــبــادت مــے ڪــردمــ. گــفــتــ:ـ بــیــشــتــر تــوضــیــح بــده. گــفــتــمــ:ـ در دیــن مــا دســتــور بــر ایــن اســت ڪــه در ســاعــتــهایــے مــعــیــن از شــبــانــه روز، بــایــد بــا خــداونــد بــه نــیــایــش بــپــردازیــم و در ایــن ســاعــت زمــان آن فــرا رســیــده بــود؛ مــن هم از نــبــودن شــمــا در اتــاق اســتــفــاده ڪــردم و ایــن واجــب دیــنــے را انــجــام دادمــ. ژنــرال بــا تــوضــیــحــات مــن ســرے تــڪــان داد و گــفــتــ:ـ همــه ایــن مــطــالــبــے ڪــه پــرونــده تــو آمــده مــثــل ایــن ڪــه راجــع بــه همــیــن ڪــارهاســتــ. ایــن طــور نــیــســتــ؟ پــاســخ دادمــ:ـ آرے همــیــن طــور اســتــ. او لــبــخــنــدے زد. از نــوع نــگــاهش پــیــدا بــود ڪــه از صــداقــت مــن خــوشــش آمــده بــود. بــا چــهره اے بــشــّاش خــودنــویــســش را از جــیــبــش بــیــرون آورد و پــرونــده ام را امــضــا ڪــرد. ســپــس بــا حــالــتــے احــتــرام آمــیــز از جــا بــرخــاســت و دســتــش را بــه ســوے مــن دراز ڪــرد و گــفــتــ: ـ بــه شــمــا تــبــریــڪ مــے گــویــمــ. شــمــا قــبــول شــدیــد. بــراے شــمــا آرزوے مــوفــقــیــت دارمــ. مــن هم مــتــقــابــلــاً از او تــشــڪــر ڪــردمــ. احــتــرام گــذاشــتــم و از اتــاق خــارج شــدمــ. آن روز بــه اولــیــن مــحــل خــلــوتــے ڪــه رســیــدم بــه پــاس ایــن نــعــمــت بــزرگــے ڪــه خــداونــد بــه مــن عــطــا ڪــرده بــود، دو رڪــعــت نــمــاز شــڪــر خــوانــدمــ...
🌹🌹🌹#معرفی_شهید
نام :ابراهیم نوری زاده
نام پدر:علی
نام مادر:سیده زهرا
محل تولد: قزوین
تاریخ تولد: ۱۳۴۸/۰۲/۲۴
محل شهادت:فاو
تاریخ شهادت:۱۳۶۴/۱۲/۰۱
وضعیت تاهل :مجرد
تحصیلات:سوم متوسطه
مزار شهید: قزوین
بیوگرافی:
نوریزاده، ابراهیم: بیست و چهارم اردیبهشت ۱۳۴۸، در شهر قزوین به دنیا آمد. پدرش علی، کارمند بود و مادرش سیدهزهرا نام داشت. دانشآموز سوم متوسطه در رشته تجربی بود. از سوی بسیج در جبهه حضور یافت. یکم اسفند ۱۳۶۴، در فاو عراق بر اثر اصابت ترکش به سینه، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.
@khoone_shahid
نام :ابراهیم نوری زاده
نام پدر:علی
نام مادر:سیده زهرا
محل تولد: قزوین
تاریخ تولد: ۱۳۴۸/۰۲/۲۴
محل شهادت:فاو
تاریخ شهادت:۱۳۶۴/۱۲/۰۱
وضعیت تاهل :مجرد
تحصیلات:سوم متوسطه
مزار شهید: قزوین
بیوگرافی:
نوریزاده، ابراهیم: بیست و چهارم اردیبهشت ۱۳۴۸، در شهر قزوین به دنیا آمد. پدرش علی، کارمند بود و مادرش سیدهزهرا نام داشت. دانشآموز سوم متوسطه در رشته تجربی بود. از سوی بسیج در جبهه حضور یافت. یکم اسفند ۱۳۶۴، در فاو عراق بر اثر اصابت ترکش به سینه، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.
@khoone_shahid
شــهیــد، ابــراهیــم نــورے زاده: مــا همــه چــیــزمــان مــتــعــلــق بــه خــدا اســت و مــا مــُلــڪ خــدا هســتــیــمــ. اگــر جــانــے داریــم یــا زنــدگــے و مــالــے داریــمــ، همــه امــانــتــے اســت ڪــه چــنــد روزے بــه مــا ســپــرده شــده اســت و بــالــاخــره بــایــد آن را بــه حــق تــعــالــے تــحــویــل داد و چــه زمــانــے بــهتــر از زمــان مــا ڪــه خــیــلــے خــوب مــے تــوانــیــم امــانــت هاے خــدایــے را در راه احــیــاے اســلــام بــه خــدا تــحــویــل دهیــمــ؛ پــس اگــر مــن و دیــگــر بــرادران -در راه دفــاع از اســلــام و قــرآن عــزیــز و صــدور انــقــلــاب اســلــامــیــ- شــهیــد شــدیــمــ، ایــن مــســألــه اصــلــاً نــبــایــد مــوجــب نــاراحــتــے بــاشــد؛ زیــرا شــهادتــْ یــڪ ذخــیــره ے الــهے اســت ڪــه تــمــام ائمــه ے شــیــعــه بــه ایــن فــوز عــظــیــم رســیــده انــد. ایــن را هم بــدانــیــم ڪــه «شــهادتــْ بــرتــریــن مــعــراج عــشــق اســتــ». اڪــنــون ڪــه چــنــد ســالــے از پــیــروزے انــقــلــاب اســلــامــے مــے گــذرد، مــلــت شــهیــدپــرور ایــران هر روز بــا دســیــســه هاے شــیــطــانــے امــپــریــالــیــســم جــهانــے روبــرو بــوده انــد ڪــه بــه لــطــف خــداونــد مــتــعــالــ، امــام عــزیــزمــان و هوشــیــارے و در صــحــنــه بــودن مــلــت عــزیــز، ایــن تــوطــئه ها یــڪــے پــس از دیــگــرے خــنــثــے مــے گــردد. یــڪــے از نــوڪــران ســر ســپــرده ے شــرق و غــربــ، صــدام و حــزب بــعــث مــزدورش اســت ڪــه بــه دســتــور اربــابــش آمــریــڪــا، جــنــگ را بــه جــمــهورے اســلــامــے ایــران تــحــمــیــل ڪــرد ڪــه –الــحــمــدلــلــه- رزمــنــدگــان ســلــحــشــورمــان در جــبــهه ها اجــازه ے هیــچ حــرڪــت و پــیــشــرفــتــے را بــه او -بــا وجــود هزاران شــهیــد- نــخــواهنــد داد. ایــن مــنــافــقــیــنــِ از خــدا بــے خــبــر و بــُزدل -ڪــه شــهامــت رودرویــے بــا قــواے مــســلــح مــا را نــدارنــد- پــس از آن ڪــه دیــدنــد از تــرور شــخــصــیــت هاے ایــن مــمــلــڪــت اســلــامــیــْ ڪــارے نــمــے تــوانــنــد از پــیــش بــبــرنــد، دســت بــه بــمــب گــذارے و تــرور ایــن مــلــت مــســلــمــان و بــے گــنــاه زدنــد ڪــه –الــحــمــدلــلــه- از ایــن راه هم ڪــارے از پــیــش نــبــردنــد؛ زیــرا شــیــر غــُرَّنــده ے جــمــارانــْ بــانــگــے بــرآورد و گــفــتــ: «بــڪــشــیــد مــا را، مــلــت مــا بــیــدارتــر مــے شــود». اے پــدر و مــادر بــزرگــوارمــ! بــعــد از مــنــْ بــرایــم نــاراحــت نــبــاشــیــد؛ چــون مــن مــدت ها بــود ڪــه بــه دنــبــال ایــن جــاده ے الــهے مــے گــشــتــم و اگــر شــمــا ســعــادت مــرا مــے خــواهیــد و مــرا بــراے ســعــادت بــخــشــیــدن بــه مــنــْ تــربــیــت ڪــردیــد، اصــلــاً نــاراحــت نــبــاشــیــد و صــبــر پــیــشــه ڪــنــیــد؛ زیــرا در ایــن راه، ســعــادتــمــنــد شــدم و بــه دیــار مــعــبــود و مــعــشــوق خــود شــتــافــتــمــ. بــعــد از مــنــ، مــوظــف هســتــیــد -همــان طــور ڪــه تــاڪــنــون وظــیــفــه داشــتــیــد- بــه تــمــامــے خــانــواده هاے شــهدا، اســرا و مــفــقــودیــن احــتــرام والــایــے بــگــذاریــد و بــه آن ها نــازڪــتــر از گــل نــگــویــیــد ڪــه بــه قــول امــامــْ «خــانــواده هاے شــهدا، چــشــم و چــراغ ایــن مــلــتــنــد». دوســتــانــ! همــان طــور ڪــه تــاڪــنــون در ایــن جــبــهه ها، یــعــنــے مــدارســ، مــســاجــد، پــایــگــاه هاے بــســیــج و ڪــلــیــه ے جــاهاے دیــگــر شــرڪــت داشــتــیــد -بــا شــدت و شــوق فــراوانــ- بــاز هم ایــن ســنــگــرها را نــگــه داریــد، ڪــه مــهم تــریــن ســنــگــرهاے مــا ایــن ها هســتــنــد و مــا هر چــه داریــم از ایــن ها داریــمــ. مــبــادا از انــجــمــن هاے اســلــامــے مــدارس و مــســاجــد بــڪــاهیــد؛ بــلــڪــه هر چــه مــے تــوانــیــد بــر آن ها بــیــفــزایــیــد ڪــه اصــلــاً ضــرر نــخــواهیــد ڪــرد. حــواس خــود را مــقــابــل گــنــاهان ظــریــف و ریــز و درشــت جــمــع ڪــنــیــد ڪــه خــیــلــے خــطــرنــاڪ اســت و شــایــد مــوجــب تــفــرقــه بــیــن شــمــا شــود.
اے دوســتــانــ! از نــمــاز جــمــاعــت بــه دور نــبــاشــیــد و در مــراســم خــانــه هاے شــهدا شــرڪــت ڪــنــیــد ڪــه مــوجــب شــادے آن ها خــواهد شــد و در دعــاهاے ڪــمــیــل و تــوســّل شــرڪــت ڪــنــیــد و امــامــزاده اســمــاعــیــلــ(عــ) و مــزار شــهدا را خــالــے نــگــذاریــد، ڪــه مــرڪــز مــعــنــویــت و وحــدت در بــیــن شــمــا بــرادران خــواهد بــود و در آنــجــا بــه یــاد ایــن حــقــیــر نــیــز بــاشــیــد و دعــا ڪــنــیــد. پــروردگــارا! مــن لــایــق ایــن مــرگ نــبــودمــْ ڪــه شــهادتــْ نــصــیــب هر ڪــســے نــمــے شــود؛ شــُڪــر مــے ڪــنــم ڪــه چــنــیــن مــقــامــے را بــه مــن عــنــایــت نــمــودیــ. مــعــبــودا! همــان طــور ڪــه بــه مــن لــیــاقــت ایــن مــقــام را مــرحــمــت نــمــودیــ، مــے خــواهم در حــالــے ڪــه در خــون خــود مــے غــلــتــم و ســرزمــیــن خــودم را رنــگــیــن مــے ڪــنــمــ، بــراے آخــریــن بــار امــام زمــانــ(عــ) را -ڪــه فــرمــانــدهے ام را بــر عــهده دارد- دیــدار ڪــنــم و قــول شــفــاعــت از او بــگــیــرمــ. (۱۸۰۱۹۳۸) ابــراهیــم نــورے زاده دوشــنــبــه ۱۳/۸/۶۴؛ مــصــادف بــا اربــعــیــن حــســیــنــے
شـہـیـدسپهبدحاجقاسمسلیمانی
تاکسیشهیدنبود،شهیدنمیشود
شرطشهیدشدن،شهیدبودناست.
اگرامروزبویشهیدازرفتارواخلاقکسی....
استشمامشد،شهادتنصیبش میشود.
تمامشهدادارایاینمشخصهبودند.
@khoone_shahid
تاکسیشهیدنبود،شهیدنمیشود
شرطشهیدشدن،شهیدبودناست.
اگرامروزبویشهیدازرفتارواخلاقکسی....
استشمامشد،شهادتنصیبش میشود.
تمامشهدادارایاینمشخصهبودند.
@khoone_shahid
🌹🌹🌹#معرفی_شهید
نام :کریم صمدی فر
نام پدر:اصغر
نام مادر:سلطان
محل تولد: قزوین
تاریخ تولد: ۱۳۴۳/۰۶/۲۱
محل شهادت:بانه
تاریخ شهادت:۱۳۶۸/۰۳/۰۵
وضعیت تاهل :مجرد
تحصیلات:دیپلم
مزار شهید: قزوین
بیوگرافی:
صمدیفر، کریم: بیست و یکم شهریور ۱۳۴۳، در شهر قزوین به دنیا آمد. پدرش اصغر و مادرش سلطان نام داشت. تا پایان دوره متوسطه درس خواند و دیپلم گرفت. ستوان دوم ژاندارمری بود. پنجم خرداد ۱۳۶۸، در بانه هنگام درگیری با گروههای ضدانقلاب بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش قرار دارد.
@khoone_shahid
نام :کریم صمدی فر
نام پدر:اصغر
نام مادر:سلطان
محل تولد: قزوین
تاریخ تولد: ۱۳۴۳/۰۶/۲۱
محل شهادت:بانه
تاریخ شهادت:۱۳۶۸/۰۳/۰۵
وضعیت تاهل :مجرد
تحصیلات:دیپلم
مزار شهید: قزوین
بیوگرافی:
صمدیفر، کریم: بیست و یکم شهریور ۱۳۴۳، در شهر قزوین به دنیا آمد. پدرش اصغر و مادرش سلطان نام داشت. تا پایان دوره متوسطه درس خواند و دیپلم گرفت. ستوان دوم ژاندارمری بود. پنجم خرداد ۱۳۶۸، در بانه هنگام درگیری با گروههای ضدانقلاب بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش قرار دارد.
@khoone_shahid
شــهیــد مــهدی شــالــبــافــ
مــگــر مــا یــک جــان بــیــشــتــر داریــمــ؟
همــرزم شــهیــد: پــس از انــجــام عــمــلــیــات مــوفــقــیــتــآمــیــز در جــزیــرهی «مــجــنــونــ»، دشــمــن تــمــام نــیــرو و قــوای نــظــامــی خــود را بــه ڪــار گــرفــت تــا مــا را از جــزیــره بــیــرون ڪــنــد. «مــهدیــ» بــا وجــود ایــن ڪــه چــنــدیــن شــبــانــهروز بــود ڪــه در مــقــابــل پــاتــڪــهای بــیــامــان و ســنــگــیــن دشــمــن اســتــقــامــت مــیــڪــرد؛ امــا همــچــنــان بــا یــک دســت و قــبــضــهی «آرپــیــجــیــ» بــر دوشــ، در مــقــابــل تــحــرڪــات آنــها ایــســتــادگــی نــشــان مــیــداد. فــرمــانــدهی «لــشــڪــر عــلــی بــن ابــیــطــالــبــ» (عــ)، بــرادر شــهیــد «مــهدی زیــنــالــدیــنــ»، بــا «مــهدیــ» تــمــاس گــرفــتــ. ایــن دو بــا یــڪــدیــگــر شــروع بــه صــحــبــت ڪــردنــد. مــن مــتــوجــه نــشــدم ڪــه «مــهدی زیــنــالــدیــنــ» بــه «مــهدی شــالــبــافــ» چــه گــفــتــ؛ امــا شــنــیــدم ڪــه «شــالــبــافــ» گــفــتــ: «بــرادر مــهدیــ! مــگــر مــا یــک جــان بــیــشــتــر داریــمــ؟ آن هم فــدای «حــســیــنــ» (عــ)…» ایــن آخــریــن ڪــلــامــی بــود ڪــه از زبــان «مــهدی شــالــبــافــ» و قــبــل از شــهادتــش شــنــیــدمــ.
@khoone_shahid
مــگــر مــا یــک جــان بــیــشــتــر داریــمــ؟
همــرزم شــهیــد: پــس از انــجــام عــمــلــیــات مــوفــقــیــتــآمــیــز در جــزیــرهی «مــجــنــونــ»، دشــمــن تــمــام نــیــرو و قــوای نــظــامــی خــود را بــه ڪــار گــرفــت تــا مــا را از جــزیــره بــیــرون ڪــنــد. «مــهدیــ» بــا وجــود ایــن ڪــه چــنــدیــن شــبــانــهروز بــود ڪــه در مــقــابــل پــاتــڪــهای بــیــامــان و ســنــگــیــن دشــمــن اســتــقــامــت مــیــڪــرد؛ امــا همــچــنــان بــا یــک دســت و قــبــضــهی «آرپــیــجــیــ» بــر دوشــ، در مــقــابــل تــحــرڪــات آنــها ایــســتــادگــی نــشــان مــیــداد. فــرمــانــدهی «لــشــڪــر عــلــی بــن ابــیــطــالــبــ» (عــ)، بــرادر شــهیــد «مــهدی زیــنــالــدیــنــ»، بــا «مــهدیــ» تــمــاس گــرفــتــ. ایــن دو بــا یــڪــدیــگــر شــروع بــه صــحــبــت ڪــردنــد. مــن مــتــوجــه نــشــدم ڪــه «مــهدی زیــنــالــدیــنــ» بــه «مــهدی شــالــبــافــ» چــه گــفــتــ؛ امــا شــنــیــدم ڪــه «شــالــبــافــ» گــفــتــ: «بــرادر مــهدیــ! مــگــر مــا یــک جــان بــیــشــتــر داریــمــ؟ آن هم فــدای «حــســیــنــ» (عــ)…» ایــن آخــریــن ڪــلــامــی بــود ڪــه از زبــان «مــهدی شــالــبــافــ» و قــبــل از شــهادتــش شــنــیــدمــ.
@khoone_shahid
بسم رب الشهدا
بیوگرافی شهید:
نام:جواد جولائیان
نام پدر:ابراهیم
نام مادر:زهرا
محل تولد:قزوین
تاریخ تولد: ۱۳۴۶/۰۷/۰۸
محل شهادت :سردشت
تاریخ شهادت۱۳۶۶/۰۴/۰۴
استان محل شهادت: آذربایجان غربیشهر
وضعیت تاهل:مجرد
تحصیلات :دوم متوسطه
محل شهادت :سردشت
هشتم مهر ۱۳۴۶، در شهر قزوین به دنیا آمد. پدرش ابراهیم، کارگر کارخانه بود و مادرش زهرا نام داشت. تا دوم متوسطه درس خواند. از سوی بسیج در جبهه حضور یافت. چهارم تیر ۱۳۶۶، با سمت آرپیجیزن در سردشت توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش به پا، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.
بیوگرافی شهید:
نام:جواد جولائیان
نام پدر:ابراهیم
نام مادر:زهرا
محل تولد:قزوین
تاریخ تولد: ۱۳۴۶/۰۷/۰۸
محل شهادت :سردشت
تاریخ شهادت۱۳۶۶/۰۴/۰۴
استان محل شهادت: آذربایجان غربیشهر
وضعیت تاهل:مجرد
تحصیلات :دوم متوسطه
محل شهادت :سردشت
هشتم مهر ۱۳۴۶، در شهر قزوین به دنیا آمد. پدرش ابراهیم، کارگر کارخانه بود و مادرش زهرا نام داشت. تا دوم متوسطه درس خواند. از سوی بسیج در جبهه حضور یافت. چهارم تیر ۱۳۶۶، با سمت آرپیجیزن در سردشت توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش به پا، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.