آواره مانده ایم بین فشارِ آغوشِ دستها
و طرحِ غریبانهٔ آخرین دست تکان دادن ها...
گیج مانده ایم از طنینِ پُر التهابِ دوستت دارم ها
تا سکوت و خالی قلب ها، تا فرار از سوالِ نگاه ها...
کناره میگیریم از خواستن ها و کنار می آییم با نخواستن ها...
هزار بار مسیرِ علاقه را پیاده میرویم
قرارمان فراموش بر بادها
بیقراری مشق هزار باره مان، در گلو فریادها...
کجا مانده قطارِ نوبرِ رویاها به سوتِ وعده های شما...؟!
کجاست پایِ ثابتِ دلسپردن ها...؟!

#پریسا_زابلی_پور
گاهی مسیر جاده به بن بست می رود
گاهی تمام حادثه از دست می رود

گاهی همان کسی که دم از عقل می زند
در راه هوشیاری خود مست می رود

گاهی غریبه ای که به سختی به دل نشست
وقتی که قلب خون شد و بشکست میرود

اول اگر چه با سخن از عشق آمده
آخر خلاف آنچه که گفته است می رود

وای از غرور تازه به دوران رسیده ای
وقتی میان طایفه ای پست می رود

هر چند مضحک است و پر از خنده های تلخ
بر ما هر آنچه لایقمان هست می رود

گاهی کسی نشسته که غوغا به پا کند
وقتی غبار معرکه بنشست می رود

اینجا یکی برای خودش حکم می دهد
آن دیگری همیشه به پیوست می رود

این لحظه ها که قیمت قد کمان ماست
تیریست بی نشانه که از شصت می رود

بیراهه ها به مقصد خود ساده می رسند
اما مسیر جاده به بن بست می رود

#افشین_یداللهی
@berkeyekashii

‌
چقدر صدایِ آمدنِ پاییز
شبیه صدایِ قدم‌هایِ تو بود!
ملتهب، مرموز، دوست داشتنی..
چقدر هوایِ پاییز شبیه دست‌های توست..
نه گرم، نه سرد، همیشه بلاتکلیف!
چقدر صدایِ خش خشِ برگ ها
شبیه صدایِ قلبِ من است
که خواست، افتاد، شکست...
چقدر این پیاده روها پُر از آرزوهایِ من است
نارنجیِ یکدست، پُر از آدم‌هایِ دست در دست، مست..
چقدر پاییز شبیه دلتنگی ست
شبیه کسی که بود، رفت..
کسی که دیگر نیست

#پریسا_زابلی_پور

@berkeyekashii