ھیوم از جمله فیلسوفانی است که نه فقط ستاره اقبالش در زمان حیات خود در جهان دیرھنگاه درخشید، بلکه در ایران نیز به هیوم بسی دیرتر از سایر فیلسوفان ھم‌عصر خود توجه شد.
ھرچند حمید عنایت در سال ۱۳۴۸ «کتاب تاریخ طبیعی دین» را به فارسی برگرداند، اما بیش از چھار دھه زمان لازم بود تا جامعهٔ ایرانی به فلسفه ھیوم با آسودگی خوشامد بگوید.
از زمان ورود فلسفه غربی به ایران، شیفتگی اھل فلسفه در ایران در مقابل فیلسوفانی مانند کانت چنان زیاد بود که ھیوم چندان به چشم نمی‌آمد. افزون بر این، در ایران برخی افراد ذی نفوذ، اما با آشنایی
سطحی با فلسفهٔ غربی و افکار ھیوم، تصویری از او ارائه کرده‌ بودندکه عرصه را برای اقبال به ھیوم تنگ کرد. اما خوشبختانه در یک دھهٔ اخیر صحنه تغییر کرده است و نشانه‌های درخشیدن ستارهٔ اقبال دیوید ھیوم در فضای فلسفی ایران به چشم می‌آید.
اکنون بیشتر آثار مھم ھیوم به فارسی برگردانده شده‌اند و مخاطبان اقبالی بسیار به آن‌ها دارند. افزون بر این، دانشگاه‌ھا نیز به تدریج مشیء محافظھگرایانهٔ خود را دربارهٔ ھیوم تغییر داده‌اند.
#در_باب_طبیعت_آدمی
#دیوید_هیوم
@qoqnoospub