💠 پاسخ به #شبهات_تاریخی
🔻 سوال:
آیا امام حسین علیه السلام پس از شهادت حضرت مسلم از وضع کوفه آگاه شدند؟ اگر اطلاع حاصل شد، چرا باز نگشتند؟
🔻 پاسخ:
🔸 حضرت امام حسین علی السلام بعد از شهادت مسلم بن عقیل از وضع کوفه آگاه شدند، ولی بازگشت ایشان با هدفشان ناسازگار بود. هدف اساسی آن بزرگوار امر به معروف و نهی از منکر بود؛ تا فسق و فجور دستگاه فاسد خلافت آشکار شده و دین مبین اسلام از انحراف و تحریف مصون بماند.
🔸 حضرت امام حسین علیه السلام حرکت کرده بودند تا به دنیا و خصوصا مسلمانان بفهمانند که یزید و امثال او لیاقت و شایستگی خلافت را ندارند و هدف آنان نابودی دین است. ایشان، برای اصلاح امور جامعه اسلامی و از بین بردن بدعتها و زنده کردن سنتها قیام کرد.
🔸 امام حسین علیه السلام بر خود واجب میدانست علیه دستگاه قیام کنند، هر چند منتهی به شهادتشان شود. امام علیه السلام میدانست تا خود و یاران و خاندانش حتی بچه شیرخواره او شربت شهادت ننوشند، اسلام پا برجا نخواهد ماند و خدا ورسول و دین و آثار آن از بین خواهند رفت.
🔸 اگر از باب فقه به حرکت امام حسین علیه السلام دقت کنیم، حرکت ایشان مصداق بارز امر به معروف و نهی از منکر بوده است. یعنی بر امام حسین علیه السلام واجب بود تا برای احیاء دین و هوشیار کردن مسلمانان زمان خود و حتی آیندگان به انحرافات اسلام دروغین اموی، قیام کرده و حرکتی انجام دهند.
🔸 بنابراین، همانطور خود حضرت علیه السلام در خطبههایشان در طول مسیر و چه در خطبههای گذشتهشان، برای احیاء دین جدشان، و امر به معروف و نهی از منکر، قیام نمودند. در اینجا به جهت اهمیت موضوع قیام، شرط نداشتن ضرر برای آمر به معرف و ناهی از منکر، از بین برداشته میشود.
🔸 نکته حائز اهمیت اینکه، امام حسین علیه السلام، از قبل از حرکت و حتی از قبل از به حکومت رسیدن امویان، از شهادتشان به دست این قوم، آگاه بودند. حتی بعد از حرکت ایشان نیز، بسیاری از افراد سرشناس، به ایشان از کشته شدنشان و برنامههای حکومت خبر دادند.
🔸 حال با چنین هدفی، آیا حضرت سیدالشهدا علیه السلام از حرکت به سوی کوفه تنها به جهت اطلاع از بیعهدی مردمان کوفه (که در بدعهدی شهره بوده و توسط امیرالمومنین بارها مورد نکوهش قرار گرفته بودند) و شهادت سفیرش، بازمیایستاد؟
🔸 از صریحترین مواضعی که حضرت سیدالشهدا به هدف قیامشان اذعان داشتند، در وصیتشان به محمد حنفیه است که آوردهاند: «من تنها به انگیزه اصلاح در امّت جدّم بپا خاستم، مى خواهم امر به معروف و نهى از منکر کنم و به روش جدّم و پدرم على بن ابى طالب(علیه السلام) رفتار نمایم!»
🔸 به عبارت دیگر، میتوان چنین گفت که هدف امام حسین علیه السلام ریخته شدن خونشان، برای اثبات میزان بطلان دستگاه خلافت بوده است. حضرت با حرکتشان به جهانیان ثابت نمودند که برای راه حق، جان و مال و ناموس را خرج کردهاند؛ اما خلفاء غاصب و اهل سنت متعصب، چگونه ایشان را از هدفشان (احیاء دین جدشان) منع کردند.
...................................
🌐 @shobhe_net
🔻 سوال:
آیا امام حسین علیه السلام پس از شهادت حضرت مسلم از وضع کوفه آگاه شدند؟ اگر اطلاع حاصل شد، چرا باز نگشتند؟
🔻 پاسخ:
🔸 حضرت امام حسین علی السلام بعد از شهادت مسلم بن عقیل از وضع کوفه آگاه شدند، ولی بازگشت ایشان با هدفشان ناسازگار بود. هدف اساسی آن بزرگوار امر به معروف و نهی از منکر بود؛ تا فسق و فجور دستگاه فاسد خلافت آشکار شده و دین مبین اسلام از انحراف و تحریف مصون بماند.
🔸 حضرت امام حسین علیه السلام حرکت کرده بودند تا به دنیا و خصوصا مسلمانان بفهمانند که یزید و امثال او لیاقت و شایستگی خلافت را ندارند و هدف آنان نابودی دین است. ایشان، برای اصلاح امور جامعه اسلامی و از بین بردن بدعتها و زنده کردن سنتها قیام کرد.
🔸 امام حسین علیه السلام بر خود واجب میدانست علیه دستگاه قیام کنند، هر چند منتهی به شهادتشان شود. امام علیه السلام میدانست تا خود و یاران و خاندانش حتی بچه شیرخواره او شربت شهادت ننوشند، اسلام پا برجا نخواهد ماند و خدا ورسول و دین و آثار آن از بین خواهند رفت.
🔸 اگر از باب فقه به حرکت امام حسین علیه السلام دقت کنیم، حرکت ایشان مصداق بارز امر به معروف و نهی از منکر بوده است. یعنی بر امام حسین علیه السلام واجب بود تا برای احیاء دین و هوشیار کردن مسلمانان زمان خود و حتی آیندگان به انحرافات اسلام دروغین اموی، قیام کرده و حرکتی انجام دهند.
🔸 بنابراین، همانطور خود حضرت علیه السلام در خطبههایشان در طول مسیر و چه در خطبههای گذشتهشان، برای احیاء دین جدشان، و امر به معروف و نهی از منکر، قیام نمودند. در اینجا به جهت اهمیت موضوع قیام، شرط نداشتن ضرر برای آمر به معرف و ناهی از منکر، از بین برداشته میشود.
🔸 نکته حائز اهمیت اینکه، امام حسین علیه السلام، از قبل از حرکت و حتی از قبل از به حکومت رسیدن امویان، از شهادتشان به دست این قوم، آگاه بودند. حتی بعد از حرکت ایشان نیز، بسیاری از افراد سرشناس، به ایشان از کشته شدنشان و برنامههای حکومت خبر دادند.
🔸 حال با چنین هدفی، آیا حضرت سیدالشهدا علیه السلام از حرکت به سوی کوفه تنها به جهت اطلاع از بیعهدی مردمان کوفه (که در بدعهدی شهره بوده و توسط امیرالمومنین بارها مورد نکوهش قرار گرفته بودند) و شهادت سفیرش، بازمیایستاد؟
🔸 از صریحترین مواضعی که حضرت سیدالشهدا به هدف قیامشان اذعان داشتند، در وصیتشان به محمد حنفیه است که آوردهاند: «من تنها به انگیزه اصلاح در امّت جدّم بپا خاستم، مى خواهم امر به معروف و نهى از منکر کنم و به روش جدّم و پدرم على بن ابى طالب(علیه السلام) رفتار نمایم!»
🔸 به عبارت دیگر، میتوان چنین گفت که هدف امام حسین علیه السلام ریخته شدن خونشان، برای اثبات میزان بطلان دستگاه خلافت بوده است. حضرت با حرکتشان به جهانیان ثابت نمودند که برای راه حق، جان و مال و ناموس را خرج کردهاند؛ اما خلفاء غاصب و اهل سنت متعصب، چگونه ایشان را از هدفشان (احیاء دین جدشان) منع کردند.
...................................
🌐 @shobhe_net
💠 پرسش و پاسخ
🔻 سوال:
آیا روایت «کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا» صحت دارد؟
🔻 پاسخ:
🔸 آنچه در روايات معصومين علیهم السلام آمده مغاير با جمله معروف «کل ارض کربلا وکل یوم عاشورا؛ هر زمينی کربلا وهر روزی عاشوراست» است، زيرا مضمون آن احاديث اين است:
🔸 «لا أرض مثل كربلاء ولا يوم كعاشوراء؛هيچ زمينی مانند کربلا وهيچ روزی مانند عاشورا نيست» [صدوق، الأمالی، مجلس 24، ص115، حدیث3]
🔸 امام صادق علیه السلام در این معنا فرمودند: «زمین کعبه گفت:کدام سرزمین مانند من است؟در حالی که خداوند خانه اش را بر پشت من بنا کرده است ومردم از راه دوری به سوی من میآیند وحرم خداوند ومحل امن اوهستم!خداوند به او وحی کرد:بس کن وخموش باش! به عزت وجلالم سوگند، آنچه را که برای خود فضیلت میشماری در برابر آنچه به زمین کربلا عطا کرده ام به اندازه آبی می ماند که با فروکردن سوزنی در دریا به آن بچسبد. اگر خاک کربلانبود تو را فضیلتی نمیدادم واگر آن کسی که زمین کربلا او را در بر خواهد گرفت نبود تو را وآنچه را که به آن افتخار میکنی نمی آفریدم، پس سکوت کن ودر جای خود آرام گیر! ...» [کامل الزیارات، ص450، باب88]
🔸 از پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله در حدیثی طولانی روایت شده است: «...كربلاء...وهي أطيب بقاع الأرض وأعظمها حرمة؛...کربلا...وآن پاکترین وگرامی ترین قطعههای زمین است» [کامل الزیارات،ص447،باب88،فضیلت کربلاء]
🔹 بنابراین با توجه به عدم وجود سندی صحیح و قابل اعتماد برای عبارت «کل یوم العاشورا و کل ارض کربلا» و تعارض بین این عبارت و سایر روایات صحیح السند؛ نمی توان این روایت را پذیرفت.
🔹 ضمن اینکه برخی بزرگان، به صراحت یاد کرده اند که این عبارت، مربوط به زیدیه است و انتصاب آن به امام صادق علیه السلام، کذب محض است. (اولین بار دکتر علی شریعتی این کلام را به امام صادق علیه السلام نسبت داده است).
..................................
🌐 @shobhe_net
🔻 سوال:
آیا روایت «کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا» صحت دارد؟
🔻 پاسخ:
🔸 آنچه در روايات معصومين علیهم السلام آمده مغاير با جمله معروف «کل ارض کربلا وکل یوم عاشورا؛ هر زمينی کربلا وهر روزی عاشوراست» است، زيرا مضمون آن احاديث اين است:
🔸 «لا أرض مثل كربلاء ولا يوم كعاشوراء؛هيچ زمينی مانند کربلا وهيچ روزی مانند عاشورا نيست» [صدوق، الأمالی، مجلس 24، ص115، حدیث3]
🔸 امام صادق علیه السلام در این معنا فرمودند: «زمین کعبه گفت:کدام سرزمین مانند من است؟در حالی که خداوند خانه اش را بر پشت من بنا کرده است ومردم از راه دوری به سوی من میآیند وحرم خداوند ومحل امن اوهستم!خداوند به او وحی کرد:بس کن وخموش باش! به عزت وجلالم سوگند، آنچه را که برای خود فضیلت میشماری در برابر آنچه به زمین کربلا عطا کرده ام به اندازه آبی می ماند که با فروکردن سوزنی در دریا به آن بچسبد. اگر خاک کربلانبود تو را فضیلتی نمیدادم واگر آن کسی که زمین کربلا او را در بر خواهد گرفت نبود تو را وآنچه را که به آن افتخار میکنی نمی آفریدم، پس سکوت کن ودر جای خود آرام گیر! ...» [کامل الزیارات، ص450، باب88]
🔸 از پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله در حدیثی طولانی روایت شده است: «...كربلاء...وهي أطيب بقاع الأرض وأعظمها حرمة؛...کربلا...وآن پاکترین وگرامی ترین قطعههای زمین است» [کامل الزیارات،ص447،باب88،فضیلت کربلاء]
🔹 بنابراین با توجه به عدم وجود سندی صحیح و قابل اعتماد برای عبارت «کل یوم العاشورا و کل ارض کربلا» و تعارض بین این عبارت و سایر روایات صحیح السند؛ نمی توان این روایت را پذیرفت.
🔹 ضمن اینکه برخی بزرگان، به صراحت یاد کرده اند که این عبارت، مربوط به زیدیه است و انتصاب آن به امام صادق علیه السلام، کذب محض است. (اولین بار دکتر علی شریعتی این کلام را به امام صادق علیه السلام نسبت داده است).
..................................
🌐 @shobhe_net
💠 #ویدیو
🔹 جهت مشاهده مستند «خاتون» بر روی لینک زیر کلیک نموده یا به بخش ویدیو سایت مراجعه نمایید.
🌐 http://shobhe.net/Archives/videos/مستند-خاتون-اثبات-وجود-حضرت-رقیه-س
..................................
🌐 @shobhe_net
🔹 جهت مشاهده مستند «خاتون» بر روی لینک زیر کلیک نموده یا به بخش ویدیو سایت مراجعه نمایید.
🌐 http://shobhe.net/Archives/videos/مستند-خاتون-اثبات-وجود-حضرت-رقیه-س
..................................
🌐 @shobhe_net
shobhe.net
پایگاه تخصصی شبهه - مستند خاتون (اثبات وجود حضرت رقیه س)
مستند خاتون، برای اثبات وجود حضرت رقیه سلام الله علیها دختر سه ساله امام حسین علیه السلام توسط تیم مستندسازی فطرس مدیا، تهیه شده است. دیدن این مستند، همراه با مصاحبات ویژه آن، توصیه میگردد.
💠پرسش و پاسخ کوتاه
🔻 سوال:
اخیرا یکی از سخنرانان مطرح (آقای شهاب مرادی)، به طور کلی وجود دو طفلان حضرت زینب سلام الله علیها را منکر شده اند و می گویند چنین مطلبی در هیچ منبعی ذکر نشده است. لطفا در اینباره توضیح بفرمایید.
🔻 پاسخ:
🔸 درباره وجود دو طفل برای حضرت زینب سلام الله علیها، در ماجرای کربلا، باید توضیحاتی عرض شود:
🔸 شوهر حضرت زینب سلام الله علیها، عبدالله بن جعفر طیار بوده است. کسانی که در صحرای کربلا به شهادت رسیده اند و از فرزندان عبدالله بن جعفر طیار بوده اند، دو نفر می باشند.
🔸 عون بن عبدالله و محمد بن عبدالله دو نفری اند که از فرزندان او می باشند، اما سوال برای پژوهشگران تاریخی پیش آمده است که آیا این دو فرزند، هر دو از فرزندان مشترک بین حضرت زینب سلام الله علیها و جناب عبدالله می باشند یا از زن دیگر جناب عبدالله.
🔸 درباره عون، آورده اند که عبدالله بن جعفر، دو فرزند به نام عون داشته است، یکی عون اصغر و دیگری عون اکبر. «عونِ اصغر» نامیده شدهاند. مادر عَون اکبر زینب سلام الله علیها بوده و نام مادر عون اصغر جُمانه دختر مُسَیَّب می باشد. عون اصغر در واقعه حره در مدینه کشته شده است و عون اکبر در صحرای کربلا به شهادت رسیده است.
🔸 اما محمد بن عبدالله بن جعفر، درباره مادرشان اختلافات تاریخی وجود دارد، برخی ایشان را فرزند خَوصا دختر خَصَفه بن ثقیف می دانند و برخی حضرت زینب سلام الله علیها.
🔸 در اینباره مرحوم خراسانی در کتاب منتخب التواریخ می نویسد: «جناب محمد بن عبدالله والده او خوصاء بنت حفصه بود ... و در کامل بهائی است که محمد و عون هر دو از بطن مخدره زینب خاتون دختر حضرت امیر هستند.»
🔸 ابن عساکر و برخی از پژوهشگران تاریخی دیگر، درباره جناب عبدالله بن جعفر آورده اند که ایشان با حضرت زینب کبری ازدواج کرده و ثمره این ازدواج پنج فرزند بوده است. یک دختر و چهار پسر که محمد و عون از جمله آنها هستند.
🔸 ضمن اینکه، وجود عون و محمد که فرزند عبدالله بن جعفر باشد، در صحرای کربلا و شهادت آنها جای هیچ تردیدی نیست، و اینکه حضرت زینب کبری سلام الله علیها، مادر یا نامادری آنها بوده است نیز جای هیچ انکاری ندارد؛ بنابراین، این دو فرزند عبدالله، حضرت زینب را به عنوان مادر می شناسند و او را با واژه «ام» یاد می کنند. پس اطلاق دو طفلان زینب بر این دو بزرگوار ایرادی نخواهد داشت.
🔻 بنابراین:
🔸 1_ حضور عون در کربلا که فرزند حضرت زینب سلام الله علیها باشد، قطعی و قابل دفاع است.
🔸 2_ در اینکه محمد بن عبدالله، فرزند حضرت زینب کبری باشند، اختلاف وجود دارد.
🔸 3_ حضرت زینب سلام الله علیها، یا مادر این دو بزرگوار بوده است یا همسر پدر که عنوانی شبیه به مادر است.
🔸 4_ فرزند حضرت زینب بودن این دو بزرگوار، مویدات دیگری دارد که قبول این فرزندی را محتمل تر می کند.
....................................
🌐 @shobhe_net
🔻 سوال:
اخیرا یکی از سخنرانان مطرح (آقای شهاب مرادی)، به طور کلی وجود دو طفلان حضرت زینب سلام الله علیها را منکر شده اند و می گویند چنین مطلبی در هیچ منبعی ذکر نشده است. لطفا در اینباره توضیح بفرمایید.
🔻 پاسخ:
🔸 درباره وجود دو طفل برای حضرت زینب سلام الله علیها، در ماجرای کربلا، باید توضیحاتی عرض شود:
🔸 شوهر حضرت زینب سلام الله علیها، عبدالله بن جعفر طیار بوده است. کسانی که در صحرای کربلا به شهادت رسیده اند و از فرزندان عبدالله بن جعفر طیار بوده اند، دو نفر می باشند.
🔸 عون بن عبدالله و محمد بن عبدالله دو نفری اند که از فرزندان او می باشند، اما سوال برای پژوهشگران تاریخی پیش آمده است که آیا این دو فرزند، هر دو از فرزندان مشترک بین حضرت زینب سلام الله علیها و جناب عبدالله می باشند یا از زن دیگر جناب عبدالله.
🔸 درباره عون، آورده اند که عبدالله بن جعفر، دو فرزند به نام عون داشته است، یکی عون اصغر و دیگری عون اکبر. «عونِ اصغر» نامیده شدهاند. مادر عَون اکبر زینب سلام الله علیها بوده و نام مادر عون اصغر جُمانه دختر مُسَیَّب می باشد. عون اصغر در واقعه حره در مدینه کشته شده است و عون اکبر در صحرای کربلا به شهادت رسیده است.
🔸 اما محمد بن عبدالله بن جعفر، درباره مادرشان اختلافات تاریخی وجود دارد، برخی ایشان را فرزند خَوصا دختر خَصَفه بن ثقیف می دانند و برخی حضرت زینب سلام الله علیها.
🔸 در اینباره مرحوم خراسانی در کتاب منتخب التواریخ می نویسد: «جناب محمد بن عبدالله والده او خوصاء بنت حفصه بود ... و در کامل بهائی است که محمد و عون هر دو از بطن مخدره زینب خاتون دختر حضرت امیر هستند.»
🔸 ابن عساکر و برخی از پژوهشگران تاریخی دیگر، درباره جناب عبدالله بن جعفر آورده اند که ایشان با حضرت زینب کبری ازدواج کرده و ثمره این ازدواج پنج فرزند بوده است. یک دختر و چهار پسر که محمد و عون از جمله آنها هستند.
🔸 ضمن اینکه، وجود عون و محمد که فرزند عبدالله بن جعفر باشد، در صحرای کربلا و شهادت آنها جای هیچ تردیدی نیست، و اینکه حضرت زینب کبری سلام الله علیها، مادر یا نامادری آنها بوده است نیز جای هیچ انکاری ندارد؛ بنابراین، این دو فرزند عبدالله، حضرت زینب را به عنوان مادر می شناسند و او را با واژه «ام» یاد می کنند. پس اطلاق دو طفلان زینب بر این دو بزرگوار ایرادی نخواهد داشت.
🔻 بنابراین:
🔸 1_ حضور عون در کربلا که فرزند حضرت زینب سلام الله علیها باشد، قطعی و قابل دفاع است.
🔸 2_ در اینکه محمد بن عبدالله، فرزند حضرت زینب کبری باشند، اختلاف وجود دارد.
🔸 3_ حضرت زینب سلام الله علیها، یا مادر این دو بزرگوار بوده است یا همسر پدر که عنوانی شبیه به مادر است.
🔸 4_ فرزند حضرت زینب بودن این دو بزرگوار، مویدات دیگری دارد که قبول این فرزندی را محتمل تر می کند.
....................................
🌐 @shobhe_net
💠 پرسش و پاسخ کوتاه
🔻پرسش
آیا صرف هزینه های هنگفت در مجالس امام #حسین (ع) صحیح است؟ آیا این مطلب قیمت گذاری برای سیدالشهدا نیست؟
🔻پاسخ
🔸متاسفانه امروزه خودمان عزای #امام_حسین علیه السلام را به «طراز رضا خانی» تقلیل میدهیم، و این عمل مناسبتی با شأن و منزلت حضرت #سیدالشهدا علیه السلام ندارد.
🔹 [طراز رضاخانی مجالس مخفیانه ای بوده اند که در زیر زمین ها به صورت حداکثری سی نفره بدون پذیرایی و تبلیغات صورت می گرفته است.]
🔸برگزاری هر چه باشکوه تر مجالس عزاداری امام حسین علیه السلام آرزوی هر مومنی بوده و خواهد بود؛ و صرف هزینه در این راه نه تنها نهی شده، بلکه مورد سفارش شرع مقدس می باشد.
🔸خداوند متعال می فرمایند: «و هرکس مال خود را در محبت پسر دختر مصطفی (ص) در طعام و غیر آن انفاق نمایند، به ازای هریک درهم یا دینار، هفتاد برابر در دنیا به او داده میشود و گناهانش بخشیده و در بهشت جای داده میشود...» (مجمع البحرین:3/186-187)
🔸از آنجا که معمولا این جلسات چند صد یا چند هزار نفری برگزار می شود، باید برنامه ریزی ها به صورتی باشد تا مقبولیت همگانی داشته باشد و این مقبولیت همگانی با دعوت از مادحین خوش اعتقاد و صاحب محتوا می باشد و در قدردانی از قبول دعوت این بزرگان باید شأن آنان نیز مورد توجه واقع شود.
🔸ضمنا با نگاهی به تاریخ، روشن خواهیم شد که پرداخت ائمه علیهم السلام به مادحین، آن هم پولی بیش از این پرداخت های نجومی کنونی؛ بوده است و زهی توفیق که روزیشان از روضه امام حسین علیه السلام است.
......................................
🌐 @shobhe_net
🔻پرسش
آیا صرف هزینه های هنگفت در مجالس امام #حسین (ع) صحیح است؟ آیا این مطلب قیمت گذاری برای سیدالشهدا نیست؟
🔻پاسخ
🔸متاسفانه امروزه خودمان عزای #امام_حسین علیه السلام را به «طراز رضا خانی» تقلیل میدهیم، و این عمل مناسبتی با شأن و منزلت حضرت #سیدالشهدا علیه السلام ندارد.
🔹 [طراز رضاخانی مجالس مخفیانه ای بوده اند که در زیر زمین ها به صورت حداکثری سی نفره بدون پذیرایی و تبلیغات صورت می گرفته است.]
🔸برگزاری هر چه باشکوه تر مجالس عزاداری امام حسین علیه السلام آرزوی هر مومنی بوده و خواهد بود؛ و صرف هزینه در این راه نه تنها نهی شده، بلکه مورد سفارش شرع مقدس می باشد.
🔸خداوند متعال می فرمایند: «و هرکس مال خود را در محبت پسر دختر مصطفی (ص) در طعام و غیر آن انفاق نمایند، به ازای هریک درهم یا دینار، هفتاد برابر در دنیا به او داده میشود و گناهانش بخشیده و در بهشت جای داده میشود...» (مجمع البحرین:3/186-187)
🔸از آنجا که معمولا این جلسات چند صد یا چند هزار نفری برگزار می شود، باید برنامه ریزی ها به صورتی باشد تا مقبولیت همگانی داشته باشد و این مقبولیت همگانی با دعوت از مادحین خوش اعتقاد و صاحب محتوا می باشد و در قدردانی از قبول دعوت این بزرگان باید شأن آنان نیز مورد توجه واقع شود.
🔸ضمنا با نگاهی به تاریخ، روشن خواهیم شد که پرداخت ائمه علیهم السلام به مادحین، آن هم پولی بیش از این پرداخت های نجومی کنونی؛ بوده است و زهی توفیق که روزیشان از روضه امام حسین علیه السلام است.
......................................
🌐 @shobhe_net
💠 پاسخ به #شبهات_تاریخی
🔻 متن منتشر شده در فضای مجازی:
منتظران مهدی به هوش که حسین را منتظرانش کشتند.
🔻 پاسخ:
🔸 ابتدا باید مشخص شود که منتظران امام حسین (ع) چه کسانی بودند، تا مشخص گردد، آیا آنها اقدام به کشتن ایشان نمودند یا خیر.
🔻 منتظران حضرت سیدالشهدا
🔸 افراد بسیاری برای امام حسین (ع) نامه نوشتند که برای رهایی از ظلم و فساد حکومت، به کوفه بیاییند و حکومت تشکیل دهند و مردم کوفه نیز با ایشان بیعت خواهند نمود. پر واضح است که هدف امام حسین (ع) از حرکتشان به سمت کوفه، تشکیل حکومت به تنهایی نبود؛ بلکه اهداف دیگری چون، بیانگری فساد حکومت، نهی از منکر به مسلمانان و دستگاه حکومت، افشاء میزان انحراف از دین رسول الله و حقانیت تشیع و… از جمله اهداف حضرت بود.
🔸 با این مقدمه که امام حسین (ع) از بی وفایی مردمان کوفه، به طور کامل با خبر بودند و امیرالمومنین که در کوفه زندگی می نمودند، بارها از بی وفایی و بدعهدی مردمان کوفه گله کرده بودند؛ مطلب واضحتر میشود که حضرت سیدالشهدا، از پیش میدانستند که کوفیان به دنبال حل معضلات اقتصادی و اجتماعی خود هستند و درد دین ندارند. این مطلب بارها در خطبههای ایشان مورد اشاره قرار گرفته است.
🔻 قاتلان سیدالشهدا
🔸 اکثریت شرکت کنندگان در نبرد کربلا، برای مواجهه با لشکریان سیدالشهدا (ع)، سپاهیان شهر کوفه بودند. این سپاهیان، غالبا از بدنه مردمی بودند که اعتقادی به امامت نداشته و به همین جهت، در حکومت، پست گرفته بودند. بنابراین اکثریت شرکت کنندگان در لشکر یزید، از غیر معتقدین به ولایت ائمه (ع) بودهاند.
🔸 برای شناخت نوع تفکر لشکریان یزید، میتوان به برخی گزارههای تاریخی نیز مراجعه نمود، از جمله:
۱. به گواه تواریخ، شیعیان کوفه و سایر نقاط، سرکوب و غالبا کشته شدند.
۲. امام حسین (ع) خطاب به لشکریان یزید میفرمایند: «ای شیعیان ابی سفیان»
۳. از بین سخنان ناروا و توهینهایی که به امام حسین علیه السلام شده است، میتوان چنین برداشت کرد که گویندگان چنین کلامهایی، هیچگونه محبت و احترامی برای امام حسین (ع) قائل نیستند.
🔻 نتیجه
🔸 اولا: قاتلان سیدالشهدا از اهل سنت متعصب زمانه بودند و وجود هیچ شیعهای در بین آنها گزارش نشده است.
🔸 دوما: مردمان کوفه که اکثریت سپاهیان را تشکیل میدادند، از عموم مردم و سپاه شهر کوفه بودند که شیعیان بسیار اندکی در بین آنها وجود داشته است.
🔸 سوما: قاتلان سیدالشهدا، نمیتوانند شیعه باشند، چرا که جمع اضداد میشود. چگونه کسی شیعه باشد و امام خود را به قتل برساند؟
🔸 چهارما: شاید منتظران حضرت سیدالشهدا در کوفه، به جهت بدعهدیهای خود، شرایطی را برای قتل سیدالشهدا فراهم کرده بودند، ولی این منتظران دروغین، هرگز شیعه نبودهاند. برخلاف منتظران حضرت حجت (عج) که غالبا شیعیان مخلص ایشان هستند.
🔻مطالعه بیشتر+پی نوشت و منابع:
🌐 http://shobhe.net/Archives/6074
...................................
🌐 @shobhe_net
🔻 متن منتشر شده در فضای مجازی:
منتظران مهدی به هوش که حسین را منتظرانش کشتند.
🔻 پاسخ:
🔸 ابتدا باید مشخص شود که منتظران امام حسین (ع) چه کسانی بودند، تا مشخص گردد، آیا آنها اقدام به کشتن ایشان نمودند یا خیر.
🔻 منتظران حضرت سیدالشهدا
🔸 افراد بسیاری برای امام حسین (ع) نامه نوشتند که برای رهایی از ظلم و فساد حکومت، به کوفه بیاییند و حکومت تشکیل دهند و مردم کوفه نیز با ایشان بیعت خواهند نمود. پر واضح است که هدف امام حسین (ع) از حرکتشان به سمت کوفه، تشکیل حکومت به تنهایی نبود؛ بلکه اهداف دیگری چون، بیانگری فساد حکومت، نهی از منکر به مسلمانان و دستگاه حکومت، افشاء میزان انحراف از دین رسول الله و حقانیت تشیع و… از جمله اهداف حضرت بود.
🔸 با این مقدمه که امام حسین (ع) از بی وفایی مردمان کوفه، به طور کامل با خبر بودند و امیرالمومنین که در کوفه زندگی می نمودند، بارها از بی وفایی و بدعهدی مردمان کوفه گله کرده بودند؛ مطلب واضحتر میشود که حضرت سیدالشهدا، از پیش میدانستند که کوفیان به دنبال حل معضلات اقتصادی و اجتماعی خود هستند و درد دین ندارند. این مطلب بارها در خطبههای ایشان مورد اشاره قرار گرفته است.
🔻 قاتلان سیدالشهدا
🔸 اکثریت شرکت کنندگان در نبرد کربلا، برای مواجهه با لشکریان سیدالشهدا (ع)، سپاهیان شهر کوفه بودند. این سپاهیان، غالبا از بدنه مردمی بودند که اعتقادی به امامت نداشته و به همین جهت، در حکومت، پست گرفته بودند. بنابراین اکثریت شرکت کنندگان در لشکر یزید، از غیر معتقدین به ولایت ائمه (ع) بودهاند.
🔸 برای شناخت نوع تفکر لشکریان یزید، میتوان به برخی گزارههای تاریخی نیز مراجعه نمود، از جمله:
۱. به گواه تواریخ، شیعیان کوفه و سایر نقاط، سرکوب و غالبا کشته شدند.
۲. امام حسین (ع) خطاب به لشکریان یزید میفرمایند: «ای شیعیان ابی سفیان»
۳. از بین سخنان ناروا و توهینهایی که به امام حسین علیه السلام شده است، میتوان چنین برداشت کرد که گویندگان چنین کلامهایی، هیچگونه محبت و احترامی برای امام حسین (ع) قائل نیستند.
🔻 نتیجه
🔸 اولا: قاتلان سیدالشهدا از اهل سنت متعصب زمانه بودند و وجود هیچ شیعهای در بین آنها گزارش نشده است.
🔸 دوما: مردمان کوفه که اکثریت سپاهیان را تشکیل میدادند، از عموم مردم و سپاه شهر کوفه بودند که شیعیان بسیار اندکی در بین آنها وجود داشته است.
🔸 سوما: قاتلان سیدالشهدا، نمیتوانند شیعه باشند، چرا که جمع اضداد میشود. چگونه کسی شیعه باشد و امام خود را به قتل برساند؟
🔸 چهارما: شاید منتظران حضرت سیدالشهدا در کوفه، به جهت بدعهدیهای خود، شرایطی را برای قتل سیدالشهدا فراهم کرده بودند، ولی این منتظران دروغین، هرگز شیعه نبودهاند. برخلاف منتظران حضرت حجت (عج) که غالبا شیعیان مخلص ایشان هستند.
🔻مطالعه بیشتر+پی نوشت و منابع:
🌐 http://shobhe.net/Archives/6074
...................................
🌐 @shobhe_net
shobhe.net
پایگاه تخصصی شبهه - آیا امام حسین(ع) را منتظرانش کشتند؟
متن منتشر شده در فضای مجازی:منتظران مهدی به هوش که حسین را منتظرانش کشتند. پاسخ:ابتدا باید مشخص شود که منتظران امام حسین علیه السلام چه کسانی بودند، تا مشخص گردد، آیا آنها اقدام به کشتن ایشان نمودند یا خیر. منتظران حضرت سیدالشهداافراد بسیاری برای امام حسین…
💠نقد (#سخنرانی)
🔻 متن منتشر شده در فضای مجازی:
اقای مطهری میگوید: شعارها باید حسینی باشد، این شعارهای پَست چیست؟ نوجوان اکبرمن، نوجوان اکبر من! این شعارها حسینی نیست! شعاری حسینی است که با ظلم بجنگیم!…
🔻 پاسخ:
🔸 ابتدا لازم است متن دقیق نقل شده از شهید مرتضی مطهری را بررسی نماییم:
🔸 «عظمت اباعبدالله چیز دیگری است. او چیزی است، ما چیز دیگری. شعارهایی که در سینه زنیها و نوحه سراییها میدهید، شعارهای حسینی باشد. نوحه، بسیار بسیار خوب است. ائمه اطهار دستور می دادند افرادی که شاعر بودند، نوحه خوان بودند، نوحه سرا بودند، بیایند برای آنها ذکر مصیبت بکنند. آنها شعر میخواندند و ائمه اطهار گریه میکردند. نوحهسرایی و سینهزنی و زنجیرزنی، من با همه اینها موافقم؛ ولی به شرط اینکه شعارها شعارهای حسینی باشد، نه شعارهای من در آوردی: «نوجوان اکبر من، نوجوان اکبر من» شعار حسینی نیست.» [تحریفات عاشورا از نظر استاد مطهری، ص۲۰۲]
🔸 با این مقدمه که، سخنرانیهای شهید مرتضی مطهری، بدون کار تحقیقاتی و تصحیح لازم، به کتاب تبدیل شدهاند؛ و با توجه به این مطلب که شیوه و محتوای سخنرانی، با شیوه و محتوای تالیف کتاب متفاوت است؛ متون کتاب شهید مطهری، از اعتبار کافی برخوردار نبوده و انتساب علمی آنها به ایشان، مورد منافشه میباشد.
🔸 با این حال، وقتی متن کامل آن بخش مورد نظر را مطالعه میکنیم؛ متوجه خواهیم شد که آنچه شهید مطهری قصد بیانش را داشتهاند، اهمیت اهداف امام حسین علیه السلام حتی در شعارهایشان بوده است.
🔸 البته این نقد به ایشان وارد است که، عزاداری عاشقان و شیفتگان اباعبدالله و سایر حضرات معصومین، همیشه و در همه حال، آرمانی نبوده و گاهی اوقات احساساتی میباشند. و از آنجا که کلام معصومین علیهم السلام در تجویز عزاداری و توصیه به آن، مطلق می باشد، حتی شامل این نوع عزاداریهای احساساتی نیز میشود. حتی در برخی موارد، به تصریح به این نوع عزاداریها توصیه نیز شده است. توصیه به تباکی (حالت گریه و ناراحتی به خود گرفتن) در روایات از جمله این موارد است.
🔻 شعر «نوجوان اکبر من»
🔸 شعر «نوجوان اکبر من» را اولین بار یغمای جندقی (شاعر اصفهانی قرن ۱۱ هجری) سروده است. بعدها توسط سیدجواد بدیعزاده مورد توجه و تغییر قرار گرفت و به صورت یک همخوانی در دستگاه همایونی، در رادیو ایران، به سال ۱۳۴۲ طراحی و ساخته شد. این اثر بسیار مورد توجه قرار گرفت و فروش بسیار بالایی داشت. مداحان تهرانی و مشهدی نیز از این شعر در مداحیهای خود استفاده نمودند.
🔸 این قبیل اشعار، که به زبان حال معروف هستند؛ نوعی برداشت شخصی از شرایط و اوضاع و کلامهای واقع شده در آن برهه خاص زمانی است. بنابراین شاعر، هرگز ادعای حقیقت داشتن تمام وقایع شعرش را ندارد و آن را تعبیر و برداشت شخصی خود میداند.
🔸 حائز اهمیت است که، حضرات معصومین نیز در برخی موارد، از احساسات شخصی خود سخن گفته و علاوه بر بعد معنوی و وظیفه الهیشان، زندگی عادی و بعد احساسی خود را نیز داشتهاند. از این موارد میتوان به گریههای رسول خدا و حضرت زهرا سلام الله علیها بر حضرت سیدالشهدا علیه السلام و برخی رفتارها و گفتارهای سیدالشهدا در صحرای کربلا اشاره کرد. گویا کلام شهید مطهری با این تفاصیل، کمی غلوآمیز باشد.
...................................
🌐 @shobhe_net
🔻 متن منتشر شده در فضای مجازی:
اقای مطهری میگوید: شعارها باید حسینی باشد، این شعارهای پَست چیست؟ نوجوان اکبرمن، نوجوان اکبر من! این شعارها حسینی نیست! شعاری حسینی است که با ظلم بجنگیم!…
🔻 پاسخ:
🔸 ابتدا لازم است متن دقیق نقل شده از شهید مرتضی مطهری را بررسی نماییم:
🔸 «عظمت اباعبدالله چیز دیگری است. او چیزی است، ما چیز دیگری. شعارهایی که در سینه زنیها و نوحه سراییها میدهید، شعارهای حسینی باشد. نوحه، بسیار بسیار خوب است. ائمه اطهار دستور می دادند افرادی که شاعر بودند، نوحه خوان بودند، نوحه سرا بودند، بیایند برای آنها ذکر مصیبت بکنند. آنها شعر میخواندند و ائمه اطهار گریه میکردند. نوحهسرایی و سینهزنی و زنجیرزنی، من با همه اینها موافقم؛ ولی به شرط اینکه شعارها شعارهای حسینی باشد، نه شعارهای من در آوردی: «نوجوان اکبر من، نوجوان اکبر من» شعار حسینی نیست.» [تحریفات عاشورا از نظر استاد مطهری، ص۲۰۲]
🔸 با این مقدمه که، سخنرانیهای شهید مرتضی مطهری، بدون کار تحقیقاتی و تصحیح لازم، به کتاب تبدیل شدهاند؛ و با توجه به این مطلب که شیوه و محتوای سخنرانی، با شیوه و محتوای تالیف کتاب متفاوت است؛ متون کتاب شهید مطهری، از اعتبار کافی برخوردار نبوده و انتساب علمی آنها به ایشان، مورد منافشه میباشد.
🔸 با این حال، وقتی متن کامل آن بخش مورد نظر را مطالعه میکنیم؛ متوجه خواهیم شد که آنچه شهید مطهری قصد بیانش را داشتهاند، اهمیت اهداف امام حسین علیه السلام حتی در شعارهایشان بوده است.
🔸 البته این نقد به ایشان وارد است که، عزاداری عاشقان و شیفتگان اباعبدالله و سایر حضرات معصومین، همیشه و در همه حال، آرمانی نبوده و گاهی اوقات احساساتی میباشند. و از آنجا که کلام معصومین علیهم السلام در تجویز عزاداری و توصیه به آن، مطلق می باشد، حتی شامل این نوع عزاداریهای احساساتی نیز میشود. حتی در برخی موارد، به تصریح به این نوع عزاداریها توصیه نیز شده است. توصیه به تباکی (حالت گریه و ناراحتی به خود گرفتن) در روایات از جمله این موارد است.
🔻 شعر «نوجوان اکبر من»
🔸 شعر «نوجوان اکبر من» را اولین بار یغمای جندقی (شاعر اصفهانی قرن ۱۱ هجری) سروده است. بعدها توسط سیدجواد بدیعزاده مورد توجه و تغییر قرار گرفت و به صورت یک همخوانی در دستگاه همایونی، در رادیو ایران، به سال ۱۳۴۲ طراحی و ساخته شد. این اثر بسیار مورد توجه قرار گرفت و فروش بسیار بالایی داشت. مداحان تهرانی و مشهدی نیز از این شعر در مداحیهای خود استفاده نمودند.
🔸 این قبیل اشعار، که به زبان حال معروف هستند؛ نوعی برداشت شخصی از شرایط و اوضاع و کلامهای واقع شده در آن برهه خاص زمانی است. بنابراین شاعر، هرگز ادعای حقیقت داشتن تمام وقایع شعرش را ندارد و آن را تعبیر و برداشت شخصی خود میداند.
🔸 حائز اهمیت است که، حضرات معصومین نیز در برخی موارد، از احساسات شخصی خود سخن گفته و علاوه بر بعد معنوی و وظیفه الهیشان، زندگی عادی و بعد احساسی خود را نیز داشتهاند. از این موارد میتوان به گریههای رسول خدا و حضرت زهرا سلام الله علیها بر حضرت سیدالشهدا علیه السلام و برخی رفتارها و گفتارهای سیدالشهدا در صحرای کربلا اشاره کرد. گویا کلام شهید مطهری با این تفاصیل، کمی غلوآمیز باشد.
...................................
🌐 @shobhe_net
💠 پاسخ به شبهات (#تاریخی)
🔻شبهه:
چرا حضرت #عباس (ع) آب نیاشامید تا سیراب شده، تا قوّت و نیروی بیشتری بر دشمن حمله کند و آنان را نابود سازد و از این راه بتواند به امام حسین (ع) و دین اسلام بیشتر خدمت کند؟
🔻پاسخ:
🔸 اولاً: هدف امام حسین (ع) در واقعه #کربلا کشتن عموم مردم نبوده است، بلکه هدف اصلی حضرت بیداری امت اسلامی است، و کشتن دشمن باید در حدّ ضرورت باشد.
🔸 ثانیاً: مسأله اثبات مظلومیت امام حسین (ع) است که در طول تاریخ مردم را به او متوجه ساخته و دلها را سوزانده است و منجر به نهضتها و شورشهایی بر علیه حکومت #یزید و یزیدیان شده است.
🔸 ثالثاً: حضرت اباالفضل (ع) میدانست که چه آب بیاشامد و چه نیاشامد او و برادرش امام #حسین (ع) کشته خواهند شد و هرگز از این میدان جان سالم به در نخواهند برد، زیرا دشمنان مصمّم به قتل او و جوانان بنی هاشم هستند، لذا چه بهتر که با لب عطشان به ملاقات پروردگارش رفته و به شهادت نائل آید.
🔸 شاهد مطلب این است که اگر انسان بداند که آشامیدن آب سبب نجات او است خوردن آب بر او واجب میگردد، ولی حضرت عباس (ع) از زندگی و بقای خود قطع امید نموده و کشته شدن خود را حتمی میدانست.
🔸 رابعاً: #حضرت_عباس (ع) این را خیانت میدانست که خود آب بیاشامد در حالی که امام حسین (ع) و عیالاتش و تمام اهل بیتش تشنه هستند. این خلاف ادب است که امام او تشنه باشد و انسان خود را سیراب کند. به این مساله در اخلاقیات؛ مساوات می گویند.
🔸 خامساً: ایثار از سجایا و اخلاق نیکوی اهل بیت (ع) بوده است. حضرت عباس (ع) در این واقعه نهایت ایثار و از خود گذشتگی را نسبت به امام حسین (ع) و اهل بیت او نشان داده است، همان گونه که پدرش حضرت امیرمؤمنان و فاطمه زهرا و امام حسن و امام حسین (ع) از خود گذشتگی کرده و با سه روز روزه هنگام افطار، غذای خود را به مسکین و یتیم و اسیر بخشیدند و خود با آب و شکمی گرسنه به سر بردند.
...................................
🌐 @shobhe_net
🔻شبهه:
چرا حضرت #عباس (ع) آب نیاشامید تا سیراب شده، تا قوّت و نیروی بیشتری بر دشمن حمله کند و آنان را نابود سازد و از این راه بتواند به امام حسین (ع) و دین اسلام بیشتر خدمت کند؟
🔻پاسخ:
🔸 اولاً: هدف امام حسین (ع) در واقعه #کربلا کشتن عموم مردم نبوده است، بلکه هدف اصلی حضرت بیداری امت اسلامی است، و کشتن دشمن باید در حدّ ضرورت باشد.
🔸 ثانیاً: مسأله اثبات مظلومیت امام حسین (ع) است که در طول تاریخ مردم را به او متوجه ساخته و دلها را سوزانده است و منجر به نهضتها و شورشهایی بر علیه حکومت #یزید و یزیدیان شده است.
🔸 ثالثاً: حضرت اباالفضل (ع) میدانست که چه آب بیاشامد و چه نیاشامد او و برادرش امام #حسین (ع) کشته خواهند شد و هرگز از این میدان جان سالم به در نخواهند برد، زیرا دشمنان مصمّم به قتل او و جوانان بنی هاشم هستند، لذا چه بهتر که با لب عطشان به ملاقات پروردگارش رفته و به شهادت نائل آید.
🔸 شاهد مطلب این است که اگر انسان بداند که آشامیدن آب سبب نجات او است خوردن آب بر او واجب میگردد، ولی حضرت عباس (ع) از زندگی و بقای خود قطع امید نموده و کشته شدن خود را حتمی میدانست.
🔸 رابعاً: #حضرت_عباس (ع) این را خیانت میدانست که خود آب بیاشامد در حالی که امام حسین (ع) و عیالاتش و تمام اهل بیتش تشنه هستند. این خلاف ادب است که امام او تشنه باشد و انسان خود را سیراب کند. به این مساله در اخلاقیات؛ مساوات می گویند.
🔸 خامساً: ایثار از سجایا و اخلاق نیکوی اهل بیت (ع) بوده است. حضرت عباس (ع) در این واقعه نهایت ایثار و از خود گذشتگی را نسبت به امام حسین (ع) و اهل بیت او نشان داده است، همان گونه که پدرش حضرت امیرمؤمنان و فاطمه زهرا و امام حسن و امام حسین (ع) از خود گذشتگی کرده و با سه روز روزه هنگام افطار، غذای خود را به مسکین و یتیم و اسیر بخشیدند و خود با آب و شکمی گرسنه به سر بردند.
...................................
🌐 @shobhe_net
🌹چند دقیقه با ما
💠بارش خون و گریستن آسمان، بعد از واقعه عاشورا در منابع اهل سنت
🔸در كتابهاى اهل سنت آمده است كه در جريان جنگ صفين، از آسمان #خون باريد و... چنانكه ذَهَبى در «سِيَر أعلام النُبَلاء»[1] مى نويسد: «...خونى تازه و خالص از آسمان باريدن گرفت و بر روى دجله فرود آمد...».
🔸در تاريخ طبرى[2] نيز آمده است: خونى تازه و خالص از آسمان باريد.
🔸همچنين ابن كثير در البداية و النهاية[3] مى نويسد: ما در جنگ صفّين كه ميان على عليه السلام و معاويه در گرفت، حاضر بوديم، و بارش خون تازه و خالص از آسمان را به چشم خود مشاهده نموديم.
🔸در مورد #امام_حسين عليه السلام و عاشورا نيز اين دست حوادث در كتب اهل سنّت، يافت مى شود چنانكه «ابن عساكر، در «شرح حال امام حسين»[4] مى نويسد: پس از يحيى بن زكريا، آسمان تنها براى يك نفر و آن هم #حسين_بن_على عليهما السلام گريه كرد.
🔻همين مطلب در كتابهاى ذيل نيز آمده است:
1. بُغيَةُ الطَّلَب فى تاريخ حَلَب، صفحه 78/ أ، و در چاپى ديگر: 1 ص 93.
2. يَنابيعُ الْمَوَدَّة لِذَوى الْقُربى، تأليف قُندوُزى حَنَفى، ج3 ص83، نيز در صفحات 15، 20، 91، 101، 102.
3. تاريخ مدينةُ دَمِشْق، تأليف ابن عَساكر، ج 14، ص 227.
4. سِيَرُ الاْعلام تأليف ذَهَبى، ج 3، ص 312، به نقل از فسوى.
5. «تهذيب الكمال» تأليف المزى، ج 6، ص 433.
6. نَظمُ دُرَرُ السَّمْطَيْن، تأليف زَرَندى حنفى، ص 222.
7. ذَخائر العُقبى فى مَناقب ذَوى القُربى، تأليف طبرى، ص 145.
_پی نوشت_____________
[1] کتاب سِيَر أعلام النُبَلاء ذهبی: ج 4، ص 510.
[2] کتاب تاریخ طبری: ج 7، ص 389.
[3] کتاب البداية و النهاية ابن اثیر: ج 7، ص 293.
[4] کتاب شرح حال حسین بن علی لابن عساکر: ص 354.
▪️ آیت الله العظمی سید صادق روحانی دام ظله
🔻 مستند «خون، اشک، آسمان»
🌐 http://shobhe.net/Archives/videos/وقتی-از-آسمان-خون-میبارد
....................................
🌐 @shobhe_net
💠بارش خون و گریستن آسمان، بعد از واقعه عاشورا در منابع اهل سنت
🔸در كتابهاى اهل سنت آمده است كه در جريان جنگ صفين، از آسمان #خون باريد و... چنانكه ذَهَبى در «سِيَر أعلام النُبَلاء»[1] مى نويسد: «...خونى تازه و خالص از آسمان باريدن گرفت و بر روى دجله فرود آمد...».
🔸در تاريخ طبرى[2] نيز آمده است: خونى تازه و خالص از آسمان باريد.
🔸همچنين ابن كثير در البداية و النهاية[3] مى نويسد: ما در جنگ صفّين كه ميان على عليه السلام و معاويه در گرفت، حاضر بوديم، و بارش خون تازه و خالص از آسمان را به چشم خود مشاهده نموديم.
🔸در مورد #امام_حسين عليه السلام و عاشورا نيز اين دست حوادث در كتب اهل سنّت، يافت مى شود چنانكه «ابن عساكر، در «شرح حال امام حسين»[4] مى نويسد: پس از يحيى بن زكريا، آسمان تنها براى يك نفر و آن هم #حسين_بن_على عليهما السلام گريه كرد.
🔻همين مطلب در كتابهاى ذيل نيز آمده است:
1. بُغيَةُ الطَّلَب فى تاريخ حَلَب، صفحه 78/ أ، و در چاپى ديگر: 1 ص 93.
2. يَنابيعُ الْمَوَدَّة لِذَوى الْقُربى، تأليف قُندوُزى حَنَفى، ج3 ص83، نيز در صفحات 15، 20، 91، 101، 102.
3. تاريخ مدينةُ دَمِشْق، تأليف ابن عَساكر، ج 14، ص 227.
4. سِيَرُ الاْعلام تأليف ذَهَبى، ج 3، ص 312، به نقل از فسوى.
5. «تهذيب الكمال» تأليف المزى، ج 6، ص 433.
6. نَظمُ دُرَرُ السَّمْطَيْن، تأليف زَرَندى حنفى، ص 222.
7. ذَخائر العُقبى فى مَناقب ذَوى القُربى، تأليف طبرى، ص 145.
_پی نوشت_____________
[1] کتاب سِيَر أعلام النُبَلاء ذهبی: ج 4، ص 510.
[2] کتاب تاریخ طبری: ج 7، ص 389.
[3] کتاب البداية و النهاية ابن اثیر: ج 7، ص 293.
[4] کتاب شرح حال حسین بن علی لابن عساکر: ص 354.
▪️ آیت الله العظمی سید صادق روحانی دام ظله
🔻 مستند «خون، اشک، آسمان»
🌐 http://shobhe.net/Archives/videos/وقتی-از-آسمان-خون-میبارد
....................................
🌐 @shobhe_net
shobhe.net
پایگاه تخصصی شبهه - وقتی از آسمان خون میبارد
مستند «وقتی از آسمان خون میبارد» که با نام «خون، اشک، آسمان» مشهور شده است؛ مستندی است نسبتا بلند، درباره اثبات بارش باران خون، در روز دهم محرم سال ۶۱ هجری. در روز دهم محرم سال ۶۱ هجری، امام حسین علیه السلام، پیشوای شیعیان؛ به همراه اهل بیتشان؛ در حال حرکت…