💠پاسخ به شبهات (#اعتقادی)
🔻پرسش:
آیا امامت ارثى است؟ اگر ارثى نیست، چگونه از امام حسین علیه السلام به بعد، امامت به فرزندان ایشان یکى پس از دیگرى رسیده است؟
🔻پاسخ:
برای روشن شدن جواب باید هم در معنا و مفهوم ارث دقت کنیم و هم امامت را بازشناسیم، تا بفهمیم آیا امامت می‌تواند موروثی باشد و چرا این نسل و افرادی از این سلسله به امامت رسیده‌اند؟
🔸 #ارث یعنی دارایی‌هایی که فرد در طول عمر خود کسب کرده، ملک و مال اوست و با مردن او به نزدیکانش منتقل می‌شوند.
🔸آنچه وارث را شایستة ارث بردن می‌کند، فقط انتساب نسبی یا سببی است، یعنی همین که فرزند یا همسر متوفی باشد، برای ارث بردن کافی است و شرط دیگری لازم نیست.
🔸 #امامت ملک نیست و نمی‌تواند ارث باشد و افراد به صرف داشتن رابطة نسبی، صلاحیت به عهده گرفتن منصب امامت را نمی‌یابند.
🔸هم چنان که تعیین رسول توسط خداوند است، تعیین امام هم توسط اوست، زیرا امامت مانند نبوت، از رسالت‌های الهی است و خداوند می‌داند چه کسی را برای این وظیفه تعیین کند: «الله أعلم حیث یجعل رسالته؛ خداوند بهتر می‌داند رسالتش را کجا قرار دهد»
🔸عصمت، از لوازم امامت است، و #عصمت حقیقی را تنها خداوند عالم به تمام امور می تواند تعیین کند.
🔸حضرت #ابراهیم پس از آزمون بزرگ الهی به مقام امامت نائل آمدند، خداوند در پاسخ به درخواست آن حضرت که این مقام را برای فرزندان و ذریة خود درخواست کرد، فرمود: «عهد و پیمان من به ظالمان نخواهد رسید» بنابراین امامت موروثی نیست.
🔹بنابراین: امامت شأنی اکتسابی نیست، بلکه به تعیین خداوند است، زیرا امام باید از صفات درونی و قابلیت‌هایی برخوردار باشد که تنها خداوند از آن عالم است.
🔸اگر فرزندان #امام_حسین (ع) را امام میدانیم، به خاطر آن است که امامت آنان توسط خدا تعیین شده، نه بدین لحاظ که امامت امری ارثی است.
🔹بنابراین اگر وجود آن امامان بزرگ را در نسل واحدی شاهدیم، به خاطر وجود تمام شرایط لازم معنوی در این خاندان شریف است.
🔻جهت مطالعه بیشتر به آدرس زیر مراجعه کنید:
🔹http://shobhe.net/Archives/66
🔹@SHOBHE_NET
🔻پرسش:
آیا امامت ارثى است؟ اگر ارثى نیست، چگونه از امام حسین علیه السلام به بعد، امامت به فرزندان ایشان یکى پس از دیگرى رسیده است؟
🔻پاسخ:
برای روشن شدن جواب باید هم در معنا و مفهوم ارث دقت کنیم و هم امامت را بازشناسیم، تا بفهمیم آیا امامت می‌تواند موروثی باشد و چرا این نسل و افرادی از این سلسله به امامت رسیده‌اند؟
🔸 #ارث یعنی دارایی‌هایی که فرد در طول عمر خود کسب کرده، ملک و مال اوست و با مردن او به نزدیکانش منتقل می‌شوند.
🔸آنچه وارث را شایستة ارث بردن می‌کند، فقط انتساب نسبی یا سببی است، یعنی همین که فرزند یا همسر متوفی باشد، برای ارث بردن کافی است و شرط دیگری لازم نیست.
🔸 #امامت ملک نیست و نمی‌تواند ارث باشد و افراد به صرف داشتن رابطة نسبی، صلاحیت به عهده گرفتن منصب امامت را نمی‌یابند.
🔸هم چنان که تعیین رسول توسط خداوند است، تعیین امام هم توسط اوست، زیرا امامت مانند نبوت، از رسالت‌های الهی است و خداوند می‌داند چه کسی را برای این وظیفه تعیین کند: «الله أعلم حیث یجعل رسالته؛ خداوند بهتر می‌داند رسالتش را کجا قرار دهد»
🔸عصمت، از لوازم امامت است، و #عصمت حقیقی را تنها خداوند عالم به تمام امور می تواند تعیین کند.
🔸حضرت #ابراهیم پس از آزمون بزرگ الهی به مقام امامت نائل آمدند، خداوند در پاسخ به درخواست آن حضرت که این مقام را برای فرزندان و ذریة خود درخواست کرد، فرمود: «عهد و پیمان من به ظالمان نخواهد رسید» بنابراین امامت موروثی نیست.
🔹بنابراین: امامت شأنی اکتسابی نیست، بلکه به تعیین خداوند است، زیرا امام باید از صفات درونی و قابلیت‌هایی برخوردار باشد که تنها خداوند از آن عالم است.
🔸اگر فرزندان #امام_حسین (ع) را امام میدانیم، به خاطر آن است که امامت آنان توسط خدا تعیین شده، نه بدین لحاظ که امامت امری ارثی است.
🔹بنابراین اگر وجود آن امامان بزرگ را در نسل واحدی شاهدیم، به خاطر وجود تمام شرایط لازم معنوی در این خاندان شریف است.
🔻جهت مطالعه بیشتر به آدرس زیر مراجعه کنید:
🔹http://shobhe.net/Archives/66
🔹@SHOBHE_NET
🔻سوال
فلسفه #سینه_زنی و #عزاداری برای امام #حسین علیه السلام در منابع شیعه چیست؟
🔻پاسخ
🔸دلایل بسیاری بر عزاداری و سینه زنی برای اهل بیت مخصوصا #امام_حسین علیه السلام وجود دارد که در ادامه به برخی روایات در منابع شیعه اشاره می شود
🔸با مراجعه و تأمّل در روایات اهل بیت علیهم السلام استفاده مى شود كه ایشان انواع عزاداری مشروع از قبیل سینه زنی را اجازه داده اند. اینك به برخی از این روایات اشاره مى كنیم:
1_شیخ طوسی از امام صادق علیه السلام نقل كرده كه فرمود: «چیزی در زدن بر صورت به جز استغفار و توبه نیست، زیرا زنان فاطمی در سوگ حسین بن على علیهما السلام گریبان چاك داده و به صورت زدند. و بر مثل حسین باید به صورت زده و گریبان چاك داد.»
2_در زیارت ناحیه مقدسه آمده است: «زنان چون اسب زخم خورده تو را دیدند... از پشت پرده ها بیرون آمدند در حالی كه موهای خود را پریشان كرده و بر صورت مى زدند و با صدای بلند نوحه مى كردند.»
3_و نیز در آن زیارت مى خوانیم كه امام زمان علیه السلام خطاب به امام حسین علیه السلام عرض مى كند: «من صبح و عصر بر تو ندبه مى كنم و به جای اشكها بر تو خون مى گریم.»
4_از امام رضا علیه السلام روایت شده كه فرمود: «همانا روز حسین علیه السلام پلكهای ما را زخم كرده و اشكان ما را ریزان نموده و عزیز ما را در سرزمین كرب و بلا ذلیل كرده است. و غصه و بلا را تا روز قیامت برای ما به ارث گذارده است.»
🔻جهت مشاهده متن عربی و آدرس و مطلب به صورت کامل به آدرس زیر مراجعه کنید:
🌐 http://shobhe.net/Archives/2974
....................................
🌐 @shobhe_net
فلسفه #سینه_زنی و #عزاداری برای امام #حسین علیه السلام در منابع شیعه چیست؟
🔻پاسخ
🔸دلایل بسیاری بر عزاداری و سینه زنی برای اهل بیت مخصوصا #امام_حسین علیه السلام وجود دارد که در ادامه به برخی روایات در منابع شیعه اشاره می شود
🔸با مراجعه و تأمّل در روایات اهل بیت علیهم السلام استفاده مى شود كه ایشان انواع عزاداری مشروع از قبیل سینه زنی را اجازه داده اند. اینك به برخی از این روایات اشاره مى كنیم:
1_شیخ طوسی از امام صادق علیه السلام نقل كرده كه فرمود: «چیزی در زدن بر صورت به جز استغفار و توبه نیست، زیرا زنان فاطمی در سوگ حسین بن على علیهما السلام گریبان چاك داده و به صورت زدند. و بر مثل حسین باید به صورت زده و گریبان چاك داد.»
2_در زیارت ناحیه مقدسه آمده است: «زنان چون اسب زخم خورده تو را دیدند... از پشت پرده ها بیرون آمدند در حالی كه موهای خود را پریشان كرده و بر صورت مى زدند و با صدای بلند نوحه مى كردند.»
3_و نیز در آن زیارت مى خوانیم كه امام زمان علیه السلام خطاب به امام حسین علیه السلام عرض مى كند: «من صبح و عصر بر تو ندبه مى كنم و به جای اشكها بر تو خون مى گریم.»
4_از امام رضا علیه السلام روایت شده كه فرمود: «همانا روز حسین علیه السلام پلكهای ما را زخم كرده و اشكان ما را ریزان نموده و عزیز ما را در سرزمین كرب و بلا ذلیل كرده است. و غصه و بلا را تا روز قیامت برای ما به ارث گذارده است.»
🔻جهت مشاهده متن عربی و آدرس و مطلب به صورت کامل به آدرس زیر مراجعه کنید:
🌐 http://shobhe.net/Archives/2974
....................................
🌐 @shobhe_net
shobhe.net
پایگاه تخصصی شبهه - علت روایی سینه زدن برای امام حسین چیست؟
روایات شیعه با مراجعه و تأمّل در روایات اهل بیت علیهم السلام استفاده مى شود که ایشان انواع عزاداری مشروع از قبیل سینه زنی را اجازه داده اند. اینک به برخی از این روایات اشاره مى کنیم: ۱ – شیخ طوسی از امام صادق علیه السلام نقل کرده که فرمود: «لاشی فی…
💠 پرسش و پاسخ کوتاه
🔻پرسش
آیا صرف هزینه های هنگفت در مجالس امام #حسین (ع) صحیح است؟
🔻پاسخ
🔸متاسفانه امروزه خودمان عزای #امام_حسین علیه السلام را به «طراز رضا خانی» تقلیل میدهیم، و این عمل مناسبتی با شأن و منزلت حضرت #سیدالشهدا علیه السلام ندارد.
🔸طراز رضاخانی مجالس مخفیانه ای بوده اند که در زیر زمین ها به صورت حداکثری سی نفره بدون پذیرایی و تبلیغات صورت می گرفته است.
🔸برگزاری هر چه باشکوه تر مجالس عزاداری امام حسین علیه السلام آرزوی هر مومنی بوده و خواهد بود؛ و صرف هزینه در این راه نه تنها نهی شده، بلکه مورد سفارش شرع مقدس می باشد.
🔸خداوند متعال می فرمایند: «و هرکس مال خود را در محبت پسر دختر مصطفی (ص) در طعام و غیر آن انفاق نمایند، به ازای هریک درهم یا دینار، هفتاد برابر در دنیا به او داده می‌شود و گناهانش بخشیده و در بهشت جای داده می‌شود...» (مجمع البحرین:3/186-187)
...........................................
🌐 @shobhe_net
🔻پرسش
آیا صرف هزینه های هنگفت در مجالس امام #حسین (ع) صحیح است؟
🔻پاسخ
🔸متاسفانه امروزه خودمان عزای #امام_حسین علیه السلام را به «طراز رضا خانی» تقلیل میدهیم، و این عمل مناسبتی با شأن و منزلت حضرت #سیدالشهدا علیه السلام ندارد.
🔸طراز رضاخانی مجالس مخفیانه ای بوده اند که در زیر زمین ها به صورت حداکثری سی نفره بدون پذیرایی و تبلیغات صورت می گرفته است.
🔸برگزاری هر چه باشکوه تر مجالس عزاداری امام حسین علیه السلام آرزوی هر مومنی بوده و خواهد بود؛ و صرف هزینه در این راه نه تنها نهی شده، بلکه مورد سفارش شرع مقدس می باشد.
🔸خداوند متعال می فرمایند: «و هرکس مال خود را در محبت پسر دختر مصطفی (ص) در طعام و غیر آن انفاق نمایند، به ازای هریک درهم یا دینار، هفتاد برابر در دنیا به او داده می‌شود و گناهانش بخشیده و در بهشت جای داده می‌شود...» (مجمع البحرین:3/186-187)
...........................................
🌐 @shobhe_net
💠 پرسش و پاسخ
🔻سوال
آیا هدف #امام_حسین علیه السلام از قیامشان، کشته شدن بود؟
🔻پاسخ
🔸گاهی شنیده می شود که بعضي می گویند «هدف امام #حسین کشته شدن بود» بعد هم آن عباراتی را که از امام حسین علیه السلام نقل شده كه فرمودند در خواب ديدم كه پيغمبر به من فرمود: «فَإِنَّ اللَّهَ قَدْ شَاءَ أَنْ يَرَاكَ قَتِيلاً» و امثال این حرفها را به عنوان شاهد مطرح ميكنند که هدف حضرت، کشته شدن بوده است.
🔸جواب ما این است که اصلاً و ابداً اینطور نبوده است! كساني كه اين حرف را ميزنند، نتوانسته اند بین دو چیز فرق بگذارند؛
🔸یکی «هدفگیری» حضرت از اين اقدام و دوم «علم» به اینکه نتيجه اين اقدام چه ميشود. لذا این حرفها به خاطر بیسوادی است. امام حسین علیه السلام میدانست كه کشته می‌شود و با اين حال به كوفه آمد. با اینکه این را میدانست، آمد؛ چون وظیفهاش بود که بیاید.
🔸امّا هدفش کشته شدن نبود. هدف حضرت، نهی از منکر بود و در عين حال نيز میدانست كه در مسیرِ انجام اين تکلیف الهي، کشته می‌شود. پس هدف حضرت کشته شدن نبوده است.
🔸امام حسین علیه السلام قطع داشتند که کشته می‌شوند، امّا هدفشان این نبود که کشته شوند؛ هدف حضرت نهی از منکر بود.
مثلاً اگر جنابعالی وظیفه داشتی که جايي بروی و نهی از منکر کنی، در صورتی که بدانی وقتي آنجا ميروي یک جفت کشیده هم به صورتت میزنند، اگر بروي و كشيده بخوري، آیا هدف تو کشیده خوردن است؟! آيا هدف امام «كشته شدن بود» يا «نهي از منكر» بود؟ هدف حضرت همان نهی از منکر بود؛ اِنّما الکلام، ایشان علم داشت که در راه انجام این تکلیف الهی كشته می‌شود.
⚫️ آیت الله العظمی آقا مجتبی تهرانی (رحمة الله علیه) : سخنرانی دوشنبه، پنجم فروردین 1381، دهم محرم 1423 (کتاب سلوک عاشورایی/ منزل دوم/ امر به معروف و نهی از منکر/صفحه 159)
.................................
@shobhe_net
🔻سوال
آیا هدف #امام_حسین علیه السلام از قیامشان، کشته شدن بود؟
🔻پاسخ
🔸گاهی شنیده می شود که بعضي می گویند «هدف امام #حسین کشته شدن بود» بعد هم آن عباراتی را که از امام حسین علیه السلام نقل شده كه فرمودند در خواب ديدم كه پيغمبر به من فرمود: «فَإِنَّ اللَّهَ قَدْ شَاءَ أَنْ يَرَاكَ قَتِيلاً» و امثال این حرفها را به عنوان شاهد مطرح ميكنند که هدف حضرت، کشته شدن بوده است.
🔸جواب ما این است که اصلاً و ابداً اینطور نبوده است! كساني كه اين حرف را ميزنند، نتوانسته اند بین دو چیز فرق بگذارند؛
🔸یکی «هدفگیری» حضرت از اين اقدام و دوم «علم» به اینکه نتيجه اين اقدام چه ميشود. لذا این حرفها به خاطر بیسوادی است. امام حسین علیه السلام میدانست كه کشته می‌شود و با اين حال به كوفه آمد. با اینکه این را میدانست، آمد؛ چون وظیفهاش بود که بیاید.
🔸امّا هدفش کشته شدن نبود. هدف حضرت، نهی از منکر بود و در عين حال نيز میدانست كه در مسیرِ انجام اين تکلیف الهي، کشته می‌شود. پس هدف حضرت کشته شدن نبوده است.
🔸امام حسین علیه السلام قطع داشتند که کشته می‌شوند، امّا هدفشان این نبود که کشته شوند؛ هدف حضرت نهی از منکر بود.
مثلاً اگر جنابعالی وظیفه داشتی که جايي بروی و نهی از منکر کنی، در صورتی که بدانی وقتي آنجا ميروي یک جفت کشیده هم به صورتت میزنند، اگر بروي و كشيده بخوري، آیا هدف تو کشیده خوردن است؟! آيا هدف امام «كشته شدن بود» يا «نهي از منكر» بود؟ هدف حضرت همان نهی از منکر بود؛ اِنّما الکلام، ایشان علم داشت که در راه انجام این تکلیف الهی كشته می‌شود.
⚫️ آیت الله العظمی آقا مجتبی تهرانی (رحمة الله علیه) : سخنرانی دوشنبه، پنجم فروردین 1381، دهم محرم 1423 (کتاب سلوک عاشورایی/ منزل دوم/ امر به معروف و نهی از منکر/صفحه 159)
.................................
@shobhe_net
💠 پرسش و پاسخ(#اعتقادی)
🔻سوال
آیا این درست است که در زمان زندگی یکی از امامان ما، #زیارت #کربلا توسط خلیفه عباسی زمان ممنوع شده بود؟ و مردم مجبور بودند فرزندشان را به خاطر زیارت کربلا قربانی کنند؟
🔻پاسخ
🔸قربانی کردن فرزند برای زیارت #امام_حسین علیه السلام در هیچ جا نیست و هیچ مرجعی اجازه نداده است.
🔸بلی روایات متعددی دلادت دارد بر این که در راه زیارت امام هرگونه ضرر بدنی متوجه بشود، نباید ترک شود؛ دلیلش نیز واضح است و آن این که بقای اسلام به قیام امام حسین بود و دوام آن به #شعائر_حسینی است.
⚫️ پاسخگو: آیت الله العظمی سید محمدصادق روحانی (حفظه الله)
................................
🌐 @shobhe_net
🔻سوال
آیا این درست است که در زمان زندگی یکی از امامان ما، #زیارت #کربلا توسط خلیفه عباسی زمان ممنوع شده بود؟ و مردم مجبور بودند فرزندشان را به خاطر زیارت کربلا قربانی کنند؟
🔻پاسخ
🔸قربانی کردن فرزند برای زیارت #امام_حسین علیه السلام در هیچ جا نیست و هیچ مرجعی اجازه نداده است.
🔸بلی روایات متعددی دلادت دارد بر این که در راه زیارت امام هرگونه ضرر بدنی متوجه بشود، نباید ترک شود؛ دلیلش نیز واضح است و آن این که بقای اسلام به قیام امام حسین بود و دوام آن به #شعائر_حسینی است.
⚫️ پاسخگو: آیت الله العظمی سید محمدصادق روحانی (حفظه الله)
................................
🌐 @shobhe_net
💠 پاسخ به شبهات (#تاریخی)
🔻 متن شبهه:
نام: #یزید، شهرت: بنی امیه، نام پدر: معاویه، نام پدربزرگ: ابوسفیان، نام جد بزرگ: عبدالمطلب
نام: حسین، شهرت: بنی هاشم، نام پدر: علی، نام پدربزرگ: محمد و ابوطالب، نام جد بزرگ: عبدالمطلب
نتیجه گیری: رابطه ی امام حسین و یزید: پسر پسرعمو، رابطه ی امام علی و #معاویه : پسرعمو، رابطه ی معاویه و محمد: پسرعمو، رابطه ی ابوسفیان و ابوطالب: برادر، رابطه ی محمد و ابوسفیان: ابوسفیان عموی محمد، رابطه ی ابوسفیان و امام علی: ابوسفیان عموی امام علی،
علت اختلاف : دعواي خانوادگي بر سر قدرت.
🔻 پاسخ:
🔸 متن فوق، متنی است که متاسفانه در کانال های ملحدین به اشتراک گذاشته شده است، و بیانگر ذات نویسندگان مطلب است. کسانی که حتی از بدیهیات تاریخ اسلام خبری ندارند و شروع به نقد اسلام کرده اند. شگفت آنجاست که خود را #خردگرا نیز می نامند.
🔸 در مقام پاسخ به این متن، ابتدا به شجره نامه #امام_حسین (ع) و یزید می پردازیم:
🔻 امام حسین(ع):
🔸 حسین بن علی بن ابیطالب بن #عبدالمطلب بن #هاشم بن #عبدالمناف
🔻 یزید:
🔸 یزید بن معاویة بن #ابوسفیان بن حرب بن امیة بن #عبدالشمس بن عبدمناف.
🔸 با این حساب مشخص است که نسب امام حسین (ع) و یزید بن معاویه با چندین واسطه مختلف، به عبدالمناف می رسد. و اساسا قریش (تمام افراد ساکن مکه) از همین طایفه بزرگ عبدمناف و چند پدر قبلی خود تشکیل شده اند. به عبارت بهتر، در مکه کسی را پیدا نمی کردید که از این طایفه نباشد و یا با آنها نسبت نداشته باشد.
🔻 پس مشخص می شود که:
1_ رابطه ی امام حسین (ع) و یزید، پسر پسرعمو نیست.
2_ رابطه ی امام علی (ع) و معاویه، پسرعمو نیست.
3_ رابطه ی پیامبر اکرم (ص) و معاویه پسرعمو نیست.
4_ رابطه ی ابوسفیان و ابوطالب (ع) برادر نیست.
5_ رابطه ی پیامبر اکرم (ص) و ابوسفیان پسر برادر و عمو نیست.
6_ ابوسفیان عموی امام علی (ع) نیست.
🔸 اینکه چرا نویسنده متن، دچار این اشتباه فاحش شده است، نشانه عدم فهم صحیح یک مطلب است، او دو ابوسفیان را با هم اشتباه گرفته است. «ابوسفیان بن حارث بن عبدالمطلب» را با «ابوسفیان بن حرب بن امیة» اشتباه گرفته و به همین جهت، ابوسفیان را عموی پیامبر می داند، که در این صورت نیز اشتباه کرده است؛ در اینجا ابوسفیان بن حارث، پسر عموی پیامبر است نه عمو.
🔻 اما علت جنگ بین امام حسین (ع) و یزید، بر سر چه موضوعی بود؟
🔸 این سوالات معروف اند که: اگر امام حسین (ع)برای گرفتن حکومت به عراق می رفتند، چرا زن و فرزند را با خود بردند؟ چرا تعداد یاران بیشتری را با خود نبردند؟ چرا بسیاری از سربازان خود را در شب واقعه، مرخص کردند و آنها را به دیار خود بازگرداندند؟ و ...
🔸 اینها باعث می شود تا با وسواس بیشتری شروع به تحقیق درباره علت وقوع این نزاع باشیم.
🔸 با کمی تدبر در خواهیم یافت که، علت این نزاع، نمی توانست حکومت بر مردم باشد، چرا که اگر هدف این بود، امام حسین (ع) باید به واسطه عهدنامه خلافت که توسط معاویه نگاشته شده بود، یک قیام خونین می کردند و با لشکرکشی به شام، آنجا را به تصرف در می آوردند؛ در حالی که ایشان با خواست مردم به کوفه حرکت کردند و از همان ابتدا می دانستند که جانشان را در این راه از دست می دهند.
🔸 همینطور موید این مطلب، توصیه های سیاست مداران آن دوره بود، افرادی که با حضرت دیدار می کردند و ایشان را از این اقدام باز می داشتند... همچنین اسلام پژوهان معتقد اند، اگر این حرکت امام حسین (ع) صورت نمی گرفت، اکنون نامی از اسلام حقیقی (تشیع) و حتی اسلام منحرف شده (اهل سنت) نبود. اسلامی که در آن شراب خواری حلال باشد و تجاوز و تخریب کعبه و ... تجویز شود، اسلام محمدی نبوده است.
🔸 شاید کلام چارز دیکنز، نویسنده مشهور انگلیسی، درباره شخصیت قیام امام حسین، بهترین برداشت در این مورد باشد. او می گوید:
🔸 “If #Husain had fought to quench his worldly desires…then I do not understand why his sister, wife, and children accompanied him. It stands to reason therefore, that he sacrificed purely for Islam.”
🔸 «اگر مقصود حسین #جنگ در راه خواسته های دنیوی خود بود، من نمی فهمم چرا خواهران و کودکانش را همراه خود برد. پس عقل چنین حکم می کند که او به خاطر اسلام فداکاری خویش را انجام داد».
..................................
🌐 @shobhe_net
🔻 متن شبهه:
نام: #یزید، شهرت: بنی امیه، نام پدر: معاویه، نام پدربزرگ: ابوسفیان، نام جد بزرگ: عبدالمطلب
نام: حسین، شهرت: بنی هاشم، نام پدر: علی، نام پدربزرگ: محمد و ابوطالب، نام جد بزرگ: عبدالمطلب
نتیجه گیری: رابطه ی امام حسین و یزید: پسر پسرعمو، رابطه ی امام علی و #معاویه : پسرعمو، رابطه ی معاویه و محمد: پسرعمو، رابطه ی ابوسفیان و ابوطالب: برادر، رابطه ی محمد و ابوسفیان: ابوسفیان عموی محمد، رابطه ی ابوسفیان و امام علی: ابوسفیان عموی امام علی،
علت اختلاف : دعواي خانوادگي بر سر قدرت.
🔻 پاسخ:
🔸 متن فوق، متنی است که متاسفانه در کانال های ملحدین به اشتراک گذاشته شده است، و بیانگر ذات نویسندگان مطلب است. کسانی که حتی از بدیهیات تاریخ اسلام خبری ندارند و شروع به نقد اسلام کرده اند. شگفت آنجاست که خود را #خردگرا نیز می نامند.
🔸 در مقام پاسخ به این متن، ابتدا به شجره نامه #امام_حسین (ع) و یزید می پردازیم:
🔻 امام حسین(ع):
🔸 حسین بن علی بن ابیطالب بن #عبدالمطلب بن #هاشم بن #عبدالمناف
🔻 یزید:
🔸 یزید بن معاویة بن #ابوسفیان بن حرب بن امیة بن #عبدالشمس بن عبدمناف.
🔸 با این حساب مشخص است که نسب امام حسین (ع) و یزید بن معاویه با چندین واسطه مختلف، به عبدالمناف می رسد. و اساسا قریش (تمام افراد ساکن مکه) از همین طایفه بزرگ عبدمناف و چند پدر قبلی خود تشکیل شده اند. به عبارت بهتر، در مکه کسی را پیدا نمی کردید که از این طایفه نباشد و یا با آنها نسبت نداشته باشد.
🔻 پس مشخص می شود که:
1_ رابطه ی امام حسین (ع) و یزید، پسر پسرعمو نیست.
2_ رابطه ی امام علی (ع) و معاویه، پسرعمو نیست.
3_ رابطه ی پیامبر اکرم (ص) و معاویه پسرعمو نیست.
4_ رابطه ی ابوسفیان و ابوطالب (ع) برادر نیست.
5_ رابطه ی پیامبر اکرم (ص) و ابوسفیان پسر برادر و عمو نیست.
6_ ابوسفیان عموی امام علی (ع) نیست.
🔸 اینکه چرا نویسنده متن، دچار این اشتباه فاحش شده است، نشانه عدم فهم صحیح یک مطلب است، او دو ابوسفیان را با هم اشتباه گرفته است. «ابوسفیان بن حارث بن عبدالمطلب» را با «ابوسفیان بن حرب بن امیة» اشتباه گرفته و به همین جهت، ابوسفیان را عموی پیامبر می داند، که در این صورت نیز اشتباه کرده است؛ در اینجا ابوسفیان بن حارث، پسر عموی پیامبر است نه عمو.
🔻 اما علت جنگ بین امام حسین (ع) و یزید، بر سر چه موضوعی بود؟
🔸 این سوالات معروف اند که: اگر امام حسین (ع)برای گرفتن حکومت به عراق می رفتند، چرا زن و فرزند را با خود بردند؟ چرا تعداد یاران بیشتری را با خود نبردند؟ چرا بسیاری از سربازان خود را در شب واقعه، مرخص کردند و آنها را به دیار خود بازگرداندند؟ و ...
🔸 اینها باعث می شود تا با وسواس بیشتری شروع به تحقیق درباره علت وقوع این نزاع باشیم.
🔸 با کمی تدبر در خواهیم یافت که، علت این نزاع، نمی توانست حکومت بر مردم باشد، چرا که اگر هدف این بود، امام حسین (ع) باید به واسطه عهدنامه خلافت که توسط معاویه نگاشته شده بود، یک قیام خونین می کردند و با لشکرکشی به شام، آنجا را به تصرف در می آوردند؛ در حالی که ایشان با خواست مردم به کوفه حرکت کردند و از همان ابتدا می دانستند که جانشان را در این راه از دست می دهند.
🔸 همینطور موید این مطلب، توصیه های سیاست مداران آن دوره بود، افرادی که با حضرت دیدار می کردند و ایشان را از این اقدام باز می داشتند... همچنین اسلام پژوهان معتقد اند، اگر این حرکت امام حسین (ع) صورت نمی گرفت، اکنون نامی از اسلام حقیقی (تشیع) و حتی اسلام منحرف شده (اهل سنت) نبود. اسلامی که در آن شراب خواری حلال باشد و تجاوز و تخریب کعبه و ... تجویز شود، اسلام محمدی نبوده است.
🔸 شاید کلام چارز دیکنز، نویسنده مشهور انگلیسی، درباره شخصیت قیام امام حسین، بهترین برداشت در این مورد باشد. او می گوید:
🔸 “If #Husain had fought to quench his worldly desires…then I do not understand why his sister, wife, and children accompanied him. It stands to reason therefore, that he sacrificed purely for Islam.”
🔸 «اگر مقصود حسین #جنگ در راه خواسته های دنیوی خود بود، من نمی فهمم چرا خواهران و کودکانش را همراه خود برد. پس عقل چنین حکم می کند که او به خاطر اسلام فداکاری خویش را انجام داد».
..................................
🌐 @shobhe_net
💠 #نقد_مقالات
👈 بررسی اعتبار واقعه غارت انگشتر امام حسین (ع) در عاشورا (قسمت اول)
🔻 متن منتشر شده در فضای مجازی
حجت الاسلام مهدی پیشوایی در گفتگو با دفتر تبلیغات اسلامی بیان کرد: هر چه کتاب تاریخی به زمان آن حادثه نزدیک باشد، از اعتبار بیشتری برخوردار است، نوع تاریخ های ما مربوط به قرن سوم تا پنجم است و اگر تنازل کنیم می توانیم تا قرن هفتم هشتم بپردازیم؛ وقتی که گفته می شود که فلان مسأله مستند است، ملاک هایی برای کتاب های قرون ذکر شده است... استاد حوزه علمیه قم غارت #انگشتر امام حسین(ع) و بریدن انگشت آن حضرت را نادرست خواند و گفت: این مسأله اصلا صحت ندارد؛ امام صادق(ع)در حدیثی این مسأله را تکذیب می کنند؛ در مجلس ۲۹ کتاب امالی شیخ صدوق...
🔻 نقد و پاسخ:
🔸 مقدمتا باید عرض شود که مساله تاریخ نگاری و تاریخ پژوهی با مسائل فقهی و اصولی متفاوت است. در بررسی یک گزارش (روایت)، اگر از منظر فقه بسنجیم، باید در یک منبع معتبر و از یک سلسله سند معتبر نقل شده باشد تا مورد پذیرش قبول گردد. اما در مساله تاریخ، ملاک، بیان است. البته بیان عاری از خلاف، اعم از کذب و اشتباه و خطا و… .
🔸 با این مقدمه، مشخص می شود که در نقل یک گزارش تاریخی، حتی منابع مخالف، اگر مطلبی را ذکر کردند، باید مورد پذیرش باشد، مگر آنکه با منبع و نقل دیگری در تعارض باشد. برای مثال، در گزارشات کربلا، بعضا مخالفین و منافقین گزارشات تاریخی نقل میکنند. مثلا در #کربلا از شمر بن ذی الجوش، گزارش تاریخی به ما رسیده است، و یا از عمرسعد، مطلب هایی به ما رسیده است؛ و در اینکه این دو شخصیت (عمرسعد وشمر) از دشمنان هستند، شکی نیست. اما نقل آنها مورد پذیرش است. چرا که نقل تاریخی است ونه نقل فقهی که نیاز به وثاقت و .. باشد.
🔸 اما درباره غارت انگشتر امام حسین (ع)، نقل های تاریخی متعددی وجود دارد، که دو مورد از موارد، قابل اعتمادتر اند. در ادامه به بررسی این اقوال می پردازیم:
🔸 ۱_ مرحوم مجلسی، در بحارالانوار به نقل از سید بن طاووس از کتاب #لهوف می فرماید: «سپس برای غارت حسین بن علی (ع) رفتند.. لباس حضرت را اسحاق بن حویه حضرمی سلب کرد، … خاتم حضرت را بجدل بن سلیم کلبی، به واسطه قطع #انگشت حضرت سرقت نمود، مختار ثقفی، وقتی بجدل بن سلیم را یافت، دست و پاهای او را قطع کرد و ا را رها کرد تا هلاک شد. … و این مطلبی که ما نقل کرده ایم، راویان دیگری نیز نقل و تصدیق کرده اند و دقیقا همانها را نقل کرده اند.»
🔻 در نقل مرحوم مجلسی از کتاب لهوف، دو نکته حائز اهمیت است:
🔹 اولا: این نقل تاریخی را سید بن طاووس بیان کرده اند؛ و از آنجا که سید بن طاووس در سده پنجم می زیسته، کتاب لهوف از منابع دست اول تاریخی شیعه محسوب می گردد. و نقل ایشان طبق گفته خود جناب آقای پیشوایی (در متن گفتگویشان) قابل اعتماد و مستند است. پس در اعتبار سندی آن نمیتوان خدشه کرد.
🔹 دوما: سید، بعد از بیان این نقل تاریخی، در نهایت می گوید: « و این مطلبی که ما نقل کرده ایم، راویان دیگری نیز نقل و تصدیق کرده اند و دقیقا همانها را نقل کرده اند.» این نشان می دهد، سید این مطلب را نه تنها در یک منبع، بلکه در منابع متعدد مشاهده نموده است.
🔸 ۲_ مرحوم مجلسی در بحارالانوار نقل می کند: «و #بجدل بن سلیم کلبی را نزد مختار ثقفی آوردند، و معرفی شد به اینکه خاتم حضرت را به واسطه قطع انگشت سلب کرده است، پس مختار دستور به قطع دست و پاهایش کرد…»
🔸 در این نقل نیز، مرحوم مجلسی به صراحت علت هلاکت بجدل بن سلیم به دست #مختار ثقفی را، سرقت انگشتر حضرت به واسطه قطع انگشت یاد کرده است که مویدی است بر مطلب اول.
🔸 اما جناب آقای پیشوایی به نکته ای اشاره کردند؛ وجود تعارض بین این نقل تاریخی و یک روایت از امام صادق (ع):
🔸 شیخ صدوق در روایتی از محمد بن مسلم آورده که گوید: از امام صادق (ع) درباره انگشتر امام حسین (ع)سوال کردم که چه سرنوشتی پیدا کرد؟ و خاطرنشان کردم که شنیده ام، انگشتر حضرت از جمله وسائلی بود که از حضرت غارت شد. حضرت فرمودند: آنطور که می گویند نیست، #امام_حسین (ع) به فرزند علی بن حسین (ع) وصیت کرد و انگشترش را در دست او کرد و امامت را به او سپرد، همانطور که پیامبر در حق امیرالمومنین و حضرت با امام حسن و امام حسن با امام حسین و … کردند. سپس این خاتم به پدر من رسید و بعد از او به من و اکنون نزد من است. من هر جمعه ان را در دست می کنم و نماز می خوانم…
🔸 محمد بن مسلم گوید روز جمعه نزد حضرت رفتم، ایشان در حال نماز بودند، وقتی از نماز فارغ شدند، انگشتری را به من نشان دادند که در دستشان بود، نقش انگشتر «لا اله الا الله عده للقاء الله» بود. حضرت فرمودند این همان #خاتم امام حسین (ع) است.
🔻 بررسی تعارض:
بقیه در پست بعدی (ادامه دارد)
.................................
🌐 @shobhe_net
👈 بررسی اعتبار واقعه غارت انگشتر امام حسین (ع) در عاشورا (قسمت اول)
🔻 متن منتشر شده در فضای مجازی
حجت الاسلام مهدی پیشوایی در گفتگو با دفتر تبلیغات اسلامی بیان کرد: هر چه کتاب تاریخی به زمان آن حادثه نزدیک باشد، از اعتبار بیشتری برخوردار است، نوع تاریخ های ما مربوط به قرن سوم تا پنجم است و اگر تنازل کنیم می توانیم تا قرن هفتم هشتم بپردازیم؛ وقتی که گفته می شود که فلان مسأله مستند است، ملاک هایی برای کتاب های قرون ذکر شده است... استاد حوزه علمیه قم غارت #انگشتر امام حسین(ع) و بریدن انگشت آن حضرت را نادرست خواند و گفت: این مسأله اصلا صحت ندارد؛ امام صادق(ع)در حدیثی این مسأله را تکذیب می کنند؛ در مجلس ۲۹ کتاب امالی شیخ صدوق...
🔻 نقد و پاسخ:
🔸 مقدمتا باید عرض شود که مساله تاریخ نگاری و تاریخ پژوهی با مسائل فقهی و اصولی متفاوت است. در بررسی یک گزارش (روایت)، اگر از منظر فقه بسنجیم، باید در یک منبع معتبر و از یک سلسله سند معتبر نقل شده باشد تا مورد پذیرش قبول گردد. اما در مساله تاریخ، ملاک، بیان است. البته بیان عاری از خلاف، اعم از کذب و اشتباه و خطا و… .
🔸 با این مقدمه، مشخص می شود که در نقل یک گزارش تاریخی، حتی منابع مخالف، اگر مطلبی را ذکر کردند، باید مورد پذیرش باشد، مگر آنکه با منبع و نقل دیگری در تعارض باشد. برای مثال، در گزارشات کربلا، بعضا مخالفین و منافقین گزارشات تاریخی نقل میکنند. مثلا در #کربلا از شمر بن ذی الجوش، گزارش تاریخی به ما رسیده است، و یا از عمرسعد، مطلب هایی به ما رسیده است؛ و در اینکه این دو شخصیت (عمرسعد وشمر) از دشمنان هستند، شکی نیست. اما نقل آنها مورد پذیرش است. چرا که نقل تاریخی است ونه نقل فقهی که نیاز به وثاقت و .. باشد.
🔸 اما درباره غارت انگشتر امام حسین (ع)، نقل های تاریخی متعددی وجود دارد، که دو مورد از موارد، قابل اعتمادتر اند. در ادامه به بررسی این اقوال می پردازیم:
🔸 ۱_ مرحوم مجلسی، در بحارالانوار به نقل از سید بن طاووس از کتاب #لهوف می فرماید: «سپس برای غارت حسین بن علی (ع) رفتند.. لباس حضرت را اسحاق بن حویه حضرمی سلب کرد، … خاتم حضرت را بجدل بن سلیم کلبی، به واسطه قطع #انگشت حضرت سرقت نمود، مختار ثقفی، وقتی بجدل بن سلیم را یافت، دست و پاهای او را قطع کرد و ا را رها کرد تا هلاک شد. … و این مطلبی که ما نقل کرده ایم، راویان دیگری نیز نقل و تصدیق کرده اند و دقیقا همانها را نقل کرده اند.»
🔻 در نقل مرحوم مجلسی از کتاب لهوف، دو نکته حائز اهمیت است:
🔹 اولا: این نقل تاریخی را سید بن طاووس بیان کرده اند؛ و از آنجا که سید بن طاووس در سده پنجم می زیسته، کتاب لهوف از منابع دست اول تاریخی شیعه محسوب می گردد. و نقل ایشان طبق گفته خود جناب آقای پیشوایی (در متن گفتگویشان) قابل اعتماد و مستند است. پس در اعتبار سندی آن نمیتوان خدشه کرد.
🔹 دوما: سید، بعد از بیان این نقل تاریخی، در نهایت می گوید: « و این مطلبی که ما نقل کرده ایم، راویان دیگری نیز نقل و تصدیق کرده اند و دقیقا همانها را نقل کرده اند.» این نشان می دهد، سید این مطلب را نه تنها در یک منبع، بلکه در منابع متعدد مشاهده نموده است.
🔸 ۲_ مرحوم مجلسی در بحارالانوار نقل می کند: «و #بجدل بن سلیم کلبی را نزد مختار ثقفی آوردند، و معرفی شد به اینکه خاتم حضرت را به واسطه قطع انگشت سلب کرده است، پس مختار دستور به قطع دست و پاهایش کرد…»
🔸 در این نقل نیز، مرحوم مجلسی به صراحت علت هلاکت بجدل بن سلیم به دست #مختار ثقفی را، سرقت انگشتر حضرت به واسطه قطع انگشت یاد کرده است که مویدی است بر مطلب اول.
🔸 اما جناب آقای پیشوایی به نکته ای اشاره کردند؛ وجود تعارض بین این نقل تاریخی و یک روایت از امام صادق (ع):
🔸 شیخ صدوق در روایتی از محمد بن مسلم آورده که گوید: از امام صادق (ع) درباره انگشتر امام حسین (ع)سوال کردم که چه سرنوشتی پیدا کرد؟ و خاطرنشان کردم که شنیده ام، انگشتر حضرت از جمله وسائلی بود که از حضرت غارت شد. حضرت فرمودند: آنطور که می گویند نیست، #امام_حسین (ع) به فرزند علی بن حسین (ع) وصیت کرد و انگشترش را در دست او کرد و امامت را به او سپرد، همانطور که پیامبر در حق امیرالمومنین و حضرت با امام حسن و امام حسن با امام حسین و … کردند. سپس این خاتم به پدر من رسید و بعد از او به من و اکنون نزد من است. من هر جمعه ان را در دست می کنم و نماز می خوانم…
🔸 محمد بن مسلم گوید روز جمعه نزد حضرت رفتم، ایشان در حال نماز بودند، وقتی از نماز فارغ شدند، انگشتری را به من نشان دادند که در دستشان بود، نقش انگشتر «لا اله الا الله عده للقاء الله» بود. حضرت فرمودند این همان #خاتم امام حسین (ع) است.
🔻 بررسی تعارض:
بقیه در پست بعدی (ادامه دارد)
.................................
🌐 @shobhe_net
💠 پاسخ به شبهات (#تاریخی)
🔻 متن شبهه:
رضایت و حق انتخاب #شهربانو برای ازدواج با حسین بن علی یک دروغ بزرگ است. شما تصور کنید زنان سرزمینی را به کنیزی ببرند و بگویند یکی از این اشخاص را به همسری انتخاب کنید. چطور میشه کسی را به #بردگی بگیرید و انتخاب #کنیز شدن بین افراد حاظر بدید و به این رفتار مولایتان افتخار بکنید.
🔻 پاسخ:
برای پاسخ به این شبهه، نیاز است سه مطلب واضح شود:
1_ کنیز چه کسی است؟
2_ حق انتخاب یعنی چه؟
3_ بر شهربانو چه گذشت؟
🔻 برای توضیح مطالب عرض می کنیم که:
🔸 1_ کنیز به زنی گفته می شود که در جنگ، اسیر شده است. بعد از اسارت، برای او، از جانب پیامبر اکرم و یا امام معصوم حکمی صادر می شود، یا او را در قبال دریافت پولی آزاد می کنند. یا او را بدون دریافت پول آزاد می کنند. یا او را با اسیر مسلمان مبادله می کنند. یا او را اعدام می کنند و یا او را به کنیزی می گیرند.
🔸 پس از صادر شدن حکم کنیزی، سرپرستی زن مذکور، به یکی از جنگجویان مسلمان (بسته به تشخیص پیامبر و یا امام) اعطاء می شود. این سرپرستی، شامل نگهداری، حفظ و تامین زندگی شخص مذکور است. به عبارت بهتر، شخص جنگجو، وظیفه دارد اسیر را تا خانه خود از بلایا حفظ کند، او را بعد از رسیدن به خانه، نگهداری نماید و تمام نیاز های مادی و معنوی او را فراهم کند. تغذیه، ازدواج، شرایط روحی و روانی، شرایط معنوی و ... را برای او به نحو احسن فراهم کند.
🔸 در مقابل، حق دارد، دستوراتی را که شرع آنها را محدود کرده است، از کنیز طلب کند و کنیز موظف به عمل است و در صورت عدم عمل کردن، قاضی (پیامبر اکرم، امام و یا نماینده انان) درباره کنیز حکم می کنند که او را چه کنند. تاریخ گواه این مطلب است که کنیزان و غلامان، با علاقه شدید، این رای اسلام را (حکم به بردگی) می پذیرند، چرا که بین کشته شدن و یا زندانی شدن، گزینه بهتری را برای زندگی یافته اند.
🔸 2_ یکی از قواعد اسلام درباره کنیزان، حق انتخاب #شوهر است. البته، پذیرش این حق انتخاب، برای مولی (شخص سرپرست) اجباری نیست، بلکه توصیه اسلام به پذیرش است، اما در مورد اسیران والامقام (مثل شاهزادگان، بزرگان و ...) حکم این است که آنها خودشان سرپرست و شوهر را انتخاب کنند.
🔸 3_ اما اینکه به شهربانو چه گذشت، باید این نکته را بیان کرد که: اساسا وجود بانویی به نام شهربانو که از دختران یزدگرد باشد و به اسارت در آمده و به ادواج حضرت #امام_حسین علیه السلام در آمده باشد، محل تردید و شبهه است. بلکه شاید بتوان دروغ بودن آن را با موارد متعددی تقویت کرد.
🔹 اما بر فرض قبول وجود خانمی به نام شهربانو در مدینه و به حالت کنیزی، قانون اسلام این است که زن اسیر، باید در خانه یک مسلمان زندگی کند، و اگر از شریف زادگان باشد، باید خودش مولی و همسر انتخاب کند. که دراینجا، ایشان حضرت امام حسین را انتخاب کردند. یعنی شهربانو، بین مرگ، رها شدن، زندانی شدن و #ازدواج با یکی از بزرگان عرب، گزینه آخر را انتخاب کرده است. این انتخاب خوبی است که اسلام به اسیران جنگی داده است.
🔹 افتخار مسلمانان، به اجرای عدالت حضرت علی علیه السلام و عدم استفاده از قدرت برای کسب یک موقعیت مناسب است.
🔻مطالعه بیشتر+پی نوشت و منابع:
🌐 http://shobhe.net/Archives/3869
..................................
🌐 @shobhe_net
🔻 متن شبهه:
رضایت و حق انتخاب #شهربانو برای ازدواج با حسین بن علی یک دروغ بزرگ است. شما تصور کنید زنان سرزمینی را به کنیزی ببرند و بگویند یکی از این اشخاص را به همسری انتخاب کنید. چطور میشه کسی را به #بردگی بگیرید و انتخاب #کنیز شدن بین افراد حاظر بدید و به این رفتار مولایتان افتخار بکنید.
🔻 پاسخ:
برای پاسخ به این شبهه، نیاز است سه مطلب واضح شود:
1_ کنیز چه کسی است؟
2_ حق انتخاب یعنی چه؟
3_ بر شهربانو چه گذشت؟
🔻 برای توضیح مطالب عرض می کنیم که:
🔸 1_ کنیز به زنی گفته می شود که در جنگ، اسیر شده است. بعد از اسارت، برای او، از جانب پیامبر اکرم و یا امام معصوم حکمی صادر می شود، یا او را در قبال دریافت پولی آزاد می کنند. یا او را بدون دریافت پول آزاد می کنند. یا او را با اسیر مسلمان مبادله می کنند. یا او را اعدام می کنند و یا او را به کنیزی می گیرند.
🔸 پس از صادر شدن حکم کنیزی، سرپرستی زن مذکور، به یکی از جنگجویان مسلمان (بسته به تشخیص پیامبر و یا امام) اعطاء می شود. این سرپرستی، شامل نگهداری، حفظ و تامین زندگی شخص مذکور است. به عبارت بهتر، شخص جنگجو، وظیفه دارد اسیر را تا خانه خود از بلایا حفظ کند، او را بعد از رسیدن به خانه، نگهداری نماید و تمام نیاز های مادی و معنوی او را فراهم کند. تغذیه، ازدواج، شرایط روحی و روانی، شرایط معنوی و ... را برای او به نحو احسن فراهم کند.
🔸 در مقابل، حق دارد، دستوراتی را که شرع آنها را محدود کرده است، از کنیز طلب کند و کنیز موظف به عمل است و در صورت عدم عمل کردن، قاضی (پیامبر اکرم، امام و یا نماینده انان) درباره کنیز حکم می کنند که او را چه کنند. تاریخ گواه این مطلب است که کنیزان و غلامان، با علاقه شدید، این رای اسلام را (حکم به بردگی) می پذیرند، چرا که بین کشته شدن و یا زندانی شدن، گزینه بهتری را برای زندگی یافته اند.
🔸 2_ یکی از قواعد اسلام درباره کنیزان، حق انتخاب #شوهر است. البته، پذیرش این حق انتخاب، برای مولی (شخص سرپرست) اجباری نیست، بلکه توصیه اسلام به پذیرش است، اما در مورد اسیران والامقام (مثل شاهزادگان، بزرگان و ...) حکم این است که آنها خودشان سرپرست و شوهر را انتخاب کنند.
🔸 3_ اما اینکه به شهربانو چه گذشت، باید این نکته را بیان کرد که: اساسا وجود بانویی به نام شهربانو که از دختران یزدگرد باشد و به اسارت در آمده و به ادواج حضرت #امام_حسین علیه السلام در آمده باشد، محل تردید و شبهه است. بلکه شاید بتوان دروغ بودن آن را با موارد متعددی تقویت کرد.
🔹 اما بر فرض قبول وجود خانمی به نام شهربانو در مدینه و به حالت کنیزی، قانون اسلام این است که زن اسیر، باید در خانه یک مسلمان زندگی کند، و اگر از شریف زادگان باشد، باید خودش مولی و همسر انتخاب کند. که دراینجا، ایشان حضرت امام حسین را انتخاب کردند. یعنی شهربانو، بین مرگ، رها شدن، زندانی شدن و #ازدواج با یکی از بزرگان عرب، گزینه آخر را انتخاب کرده است. این انتخاب خوبی است که اسلام به اسیران جنگی داده است.
🔹 افتخار مسلمانان، به اجرای عدالت حضرت علی علیه السلام و عدم استفاده از قدرت برای کسب یک موقعیت مناسب است.
🔻مطالعه بیشتر+پی نوشت و منابع:
🌐 http://shobhe.net/Archives/3869
..................................
🌐 @shobhe_net
shobhe.net
پایگاه تخصصی شبهه - شایعه عدم رضایت شهربانو در انتخاب همسر + پاسخ
متن شبهه:رضایت و حق انتخاب شهربانو برای ازدواج با حسین بن علی یک دروغ بزرگ است. شما تصور کنید زنان سرزمینی را به کنیزی ببرند و بگویند یکی از این اشخاص را به همسری انتخاب کنید. چطور میشه کسی را به بردگی بگیرید و انتخاب کنیز شدن بین افراد حاظر بدید و به این…
💠 پرسش و پاسخ
🔻 پرسش:
برخی از #علما می گویند و در مقاتل هم آمده است که #امام_حسین (ع) از هیچ زنی شیر نخورده و تنها از انگشت مبارک پیامبر اسلام (ص) تغذیه کرده است. آیا این موضوع صحت دارد؟ اگر پاسخ مثبت است، این موضوع با این نکته که معصومین (ع) زندگی معمولی و عادی داشته اند چگونه قابل جمع است؟ و اینکه چگونه می توان جوانان را نسبت به این موضوع قانع کرد؟
🔻 پاسخ:
🔸 درباره ي چگونگي شير خوردن حضرت سيدالشهدا (ع) در دوران كودكي، سه احتمال وجود دارد:
🔸 1_ آن حضرت از مادر خويش حضرت فاطمه (س) شير خورده باشد؛ مثل ديگر كودكان كه به هنگام تولد از مادر خود شير مي خورند.
🔸 2_ آن حضرت (به سبب اختلاف سنّي كمي كه با برادرش امام مجتبی (ع) داشته است) از دايه #شير خورده باشد. در تأييد اين مطلب روايتي از اصول كافي از حضرت رضا (ع) نقل شده است كه: «ما بين امام حسن و امام حسين يك طهر و شش ماه و ده روز واقع شده است.»
🔸 3_ آن حضرت از هيچ زني چه حضرت فاطمه چه غير حضرت فاطمه شير ننوشيده است.
🔸 اما آنچه بررسي روايات به دست مي دهد، احتمال اول را منتفي مي سازد؛ چون حضرت فاطمه سلام الله علیها در آن ايام بيمار بودند و شير آن حضرت خشكيده بود و به اين مطلب در روايات تصريح شده است؛ ليكن بعضي از روايات، ارتضاع آن حضرت از هر زني، چه حضرت فاطمه و چه غير آن حضرت، را منكر شده اند؛ از جمله ي اين روايات كه مرحوم محدث قمي در منتهي الآمال آورده اند، اين است كه:
🔸 هنگام ولادت امام حسين، حضرت #فاطمه بيمار گشت و شير ايشان خشك شد، تا اين كه از شير دادن ناتوان گشت؛ از اين رو پيامبر اكرم مُرضِع و دايه اي طلب كردند، ولي يافت نشد؛ پس خود آن حضرت به حجره ي حضرت فاطمه آمدند و انگشت ابهام خويش را در دهان حضرت سيدالشهدا گذاردند و او هم مي مكيد و حتي بعضي نقل كرده اند كه زبان مبارك را در دهان امام حسين مي گذاشت و آن حضرت مي مكيد.
🔸 اما در مورد احتمال دوم كه آن حضرت از #دايه شير خورده باشد، رواياتي نقل كرده اند كه آن حضرت دايه اي داشته است به نام ام الفضل بنت حارث (زن عباس بن عبدالمطلب)
🔸 در مقام پذيرش اين موضوع و در تعارض بين اين روايات اين گونه مي توان جمع نمود كه امام حسين ابتدا دو يا سه يا حتي چهل روز از انگشت پيامبر شير خورده است و سپس بقيه ي مدت را در دامان ام الفضل گذرانيده، او پرورش و تربيت امام حسين را عهده دار بوده است؛ اين امر در واقع يكي از معجزات پيامبر اسلام محسوب مي شود و نشان گر توجه ويژه آن حضرت به امام حسين است.
🔸 اما زندگي عادي ائمه (ع) با وجود برخي اتفاقات اعجاز گونه در زندگي ايشان منافاتي ندارد چرا كه حالت عادي و معمولي در زندگي ايشان در مورد كليت حيات ايشان است و اين به معني نفي وجود برخي اتفاقات اعجاز گونه نمي باشد همانطور كه در زندگي پيامبران و يا برخي از اولياي الهي نيز قابل مشاهده است ؛ در واقع همان گونه كه بايد اين بزرگان در ساحت بشري مشابهت بسياري با ديگران داشته باشند، بايد امتيازات و تفاوت هاي خاصي هم در زندگيشان مشاهده گردد كه نشانه برگزيده بودن ايشان گردد.
🔻مطالعه بیشتر+پی نوشت و منابع:
🌐 http://shobhe.net/Archives/3955
...................................
🌐 @shobhe_net
🔻 پرسش:
برخی از #علما می گویند و در مقاتل هم آمده است که #امام_حسین (ع) از هیچ زنی شیر نخورده و تنها از انگشت مبارک پیامبر اسلام (ص) تغذیه کرده است. آیا این موضوع صحت دارد؟ اگر پاسخ مثبت است، این موضوع با این نکته که معصومین (ع) زندگی معمولی و عادی داشته اند چگونه قابل جمع است؟ و اینکه چگونه می توان جوانان را نسبت به این موضوع قانع کرد؟
🔻 پاسخ:
🔸 درباره ي چگونگي شير خوردن حضرت سيدالشهدا (ع) در دوران كودكي، سه احتمال وجود دارد:
🔸 1_ آن حضرت از مادر خويش حضرت فاطمه (س) شير خورده باشد؛ مثل ديگر كودكان كه به هنگام تولد از مادر خود شير مي خورند.
🔸 2_ آن حضرت (به سبب اختلاف سنّي كمي كه با برادرش امام مجتبی (ع) داشته است) از دايه #شير خورده باشد. در تأييد اين مطلب روايتي از اصول كافي از حضرت رضا (ع) نقل شده است كه: «ما بين امام حسن و امام حسين يك طهر و شش ماه و ده روز واقع شده است.»
🔸 3_ آن حضرت از هيچ زني چه حضرت فاطمه چه غير حضرت فاطمه شير ننوشيده است.
🔸 اما آنچه بررسي روايات به دست مي دهد، احتمال اول را منتفي مي سازد؛ چون حضرت فاطمه سلام الله علیها در آن ايام بيمار بودند و شير آن حضرت خشكيده بود و به اين مطلب در روايات تصريح شده است؛ ليكن بعضي از روايات، ارتضاع آن حضرت از هر زني، چه حضرت فاطمه و چه غير آن حضرت، را منكر شده اند؛ از جمله ي اين روايات كه مرحوم محدث قمي در منتهي الآمال آورده اند، اين است كه:
🔸 هنگام ولادت امام حسين، حضرت #فاطمه بيمار گشت و شير ايشان خشك شد، تا اين كه از شير دادن ناتوان گشت؛ از اين رو پيامبر اكرم مُرضِع و دايه اي طلب كردند، ولي يافت نشد؛ پس خود آن حضرت به حجره ي حضرت فاطمه آمدند و انگشت ابهام خويش را در دهان حضرت سيدالشهدا گذاردند و او هم مي مكيد و حتي بعضي نقل كرده اند كه زبان مبارك را در دهان امام حسين مي گذاشت و آن حضرت مي مكيد.
🔸 اما در مورد احتمال دوم كه آن حضرت از #دايه شير خورده باشد، رواياتي نقل كرده اند كه آن حضرت دايه اي داشته است به نام ام الفضل بنت حارث (زن عباس بن عبدالمطلب)
🔸 در مقام پذيرش اين موضوع و در تعارض بين اين روايات اين گونه مي توان جمع نمود كه امام حسين ابتدا دو يا سه يا حتي چهل روز از انگشت پيامبر شير خورده است و سپس بقيه ي مدت را در دامان ام الفضل گذرانيده، او پرورش و تربيت امام حسين را عهده دار بوده است؛ اين امر در واقع يكي از معجزات پيامبر اسلام محسوب مي شود و نشان گر توجه ويژه آن حضرت به امام حسين است.
🔸 اما زندگي عادي ائمه (ع) با وجود برخي اتفاقات اعجاز گونه در زندگي ايشان منافاتي ندارد چرا كه حالت عادي و معمولي در زندگي ايشان در مورد كليت حيات ايشان است و اين به معني نفي وجود برخي اتفاقات اعجاز گونه نمي باشد همانطور كه در زندگي پيامبران و يا برخي از اولياي الهي نيز قابل مشاهده است ؛ در واقع همان گونه كه بايد اين بزرگان در ساحت بشري مشابهت بسياري با ديگران داشته باشند، بايد امتيازات و تفاوت هاي خاصي هم در زندگيشان مشاهده گردد كه نشانه برگزيده بودن ايشان گردد.
🔻مطالعه بیشتر+پی نوشت و منابع:
🌐 http://shobhe.net/Archives/3955
...................................
🌐 @shobhe_net
shobhe.net
پایگاه تخصصی شبهه - شیرخواری حضرت امام حسین (ع) به چه شکل بوده است؟
پرسش: برخی از علما می گویند و در مقاتل هم آمده است که امام حسین علیه السلام از هیچ زنی شیر نخورده و تنها از انگشت مبارک پیامبر اسلام صلوات الله علیه و آله تغذیه کرده است. آیا این موضوع صحت دارد؟ اگر پاسخ مثبت است، این موضوع با این نکته که معصومین علیهم السلام…
💠پاسخ به شبهات (#اعتقادی)
🔻پرسش:
آیا امامت ارثى است؟ اگر ارثى نیست، چگونه از امام حسین علیه السلام به بعد، امامت به فرزندان ایشان یکى پس از دیگرى رسیده است؟
🔻پاسخ:
برای روشن شدن جواب باید هم در معنا و مفهوم ارث دقت کنیم و هم امامت را بازشناسیم، تا بفهمیم آیا امامت می‌تواند موروثی باشد و چرا این نسل و افرادی از این سلسله به امامت رسیده‌اند؟
🔸 #ارث یعنی دارایی‌هایی که فرد در طول عمر خود کسب کرده، ملک و مال اوست و با مردن او به نزدیکانش منتقل می‌شوند.
🔸آنچه وارث را شایستة ارث بردن می‌کند، فقط انتساب نسبی یا سببی است، یعنی همین که فرزند یا همسر متوفی باشد، برای ارث بردن کافی است و شرط دیگری لازم نیست.
🔸 #امامت ملک نیست و نمی‌تواند ارث باشد و افراد به صرف داشتن رابطة نسبی، صلاحیت به عهده گرفتن منصب امامت را نمی‌یابند.
🔸هم چنان که تعیین رسول توسط خداوند است، تعیین امام هم توسط اوست، زیرا امامت مانند نبوت، از رسالت‌های الهی است و خداوند می‌داند چه کسی را برای این وظیفه تعیین کند: «الله أعلم حیث یجعل رسالته؛ خداوند بهتر می‌داند رسالتش را کجا قرار دهد»
🔸عصمت، از لوازم امامت است، و #عصمت حقیقی را تنها خداوند عالم به تمام امور می تواند تعیین کند.
🔸حضرت #ابراهیم پس از آزمون بزرگ الهی به مقام امامت نائل آمدند، خداوند در پاسخ به درخواست آن حضرت که این مقام را برای فرزندان و ذریة خود درخواست کرد، فرمود: «عهد و پیمان من به ظالمان نخواهد رسید» بنابراین امامت موروثی نیست.
🔹بنابراین: امامت شأنی اکتسابی نیست، بلکه به تعیین خداوند است، زیرا امام باید از صفات درونی و قابلیت‌هایی برخوردار باشد که تنها خداوند از آن عالم است.
🔸اگر فرزندان #امام_حسین (ع) را امام میدانیم، به خاطر آن است که امامت آنان توسط خدا تعیین شده، نه بدین لحاظ که امامت امری ارثی است.
🔹بنابراین اگر وجود آن امامان بزرگ را در نسل واحدی شاهدیم، به خاطر وجود تمام شرایط لازم معنوی در این خاندان شریف است.
🔻 مقاله را می توانید در سایت مطالعه بفرمایید:
🌐 http://shobhe.net/Archives/66
...................................
🌐 @shobhe_net
🔻پرسش:
آیا امامت ارثى است؟ اگر ارثى نیست، چگونه از امام حسین علیه السلام به بعد، امامت به فرزندان ایشان یکى پس از دیگرى رسیده است؟
🔻پاسخ:
برای روشن شدن جواب باید هم در معنا و مفهوم ارث دقت کنیم و هم امامت را بازشناسیم، تا بفهمیم آیا امامت می‌تواند موروثی باشد و چرا این نسل و افرادی از این سلسله به امامت رسیده‌اند؟
🔸 #ارث یعنی دارایی‌هایی که فرد در طول عمر خود کسب کرده، ملک و مال اوست و با مردن او به نزدیکانش منتقل می‌شوند.
🔸آنچه وارث را شایستة ارث بردن می‌کند، فقط انتساب نسبی یا سببی است، یعنی همین که فرزند یا همسر متوفی باشد، برای ارث بردن کافی است و شرط دیگری لازم نیست.
🔸 #امامت ملک نیست و نمی‌تواند ارث باشد و افراد به صرف داشتن رابطة نسبی، صلاحیت به عهده گرفتن منصب امامت را نمی‌یابند.
🔸هم چنان که تعیین رسول توسط خداوند است، تعیین امام هم توسط اوست، زیرا امامت مانند نبوت، از رسالت‌های الهی است و خداوند می‌داند چه کسی را برای این وظیفه تعیین کند: «الله أعلم حیث یجعل رسالته؛ خداوند بهتر می‌داند رسالتش را کجا قرار دهد»
🔸عصمت، از لوازم امامت است، و #عصمت حقیقی را تنها خداوند عالم به تمام امور می تواند تعیین کند.
🔸حضرت #ابراهیم پس از آزمون بزرگ الهی به مقام امامت نائل آمدند، خداوند در پاسخ به درخواست آن حضرت که این مقام را برای فرزندان و ذریة خود درخواست کرد، فرمود: «عهد و پیمان من به ظالمان نخواهد رسید» بنابراین امامت موروثی نیست.
🔹بنابراین: امامت شأنی اکتسابی نیست، بلکه به تعیین خداوند است، زیرا امام باید از صفات درونی و قابلیت‌هایی برخوردار باشد که تنها خداوند از آن عالم است.
🔸اگر فرزندان #امام_حسین (ع) را امام میدانیم، به خاطر آن است که امامت آنان توسط خدا تعیین شده، نه بدین لحاظ که امامت امری ارثی است.
🔹بنابراین اگر وجود آن امامان بزرگ را در نسل واحدی شاهدیم، به خاطر وجود تمام شرایط لازم معنوی در این خاندان شریف است.
🔻 مقاله را می توانید در سایت مطالعه بفرمایید:
🌐 http://shobhe.net/Archives/66
...................................
🌐 @shobhe_net
💠 پرسش و پاسخ کوتاه
🔻پرسش
آیا صرف هزینه های هنگفت در مجالس امام #حسین (ع) صحیح است؟ آیا این مطلب قیمت گذاری برای سیدالشهدا نیست؟
🔻پاسخ
🔸متاسفانه امروزه خودمان عزای #امام_حسین علیه السلام را به «طراز رضا خانی» تقلیل میدهیم، و این عمل مناسبتی با شأن و منزلت حضرت #سیدالشهدا علیه السلام ندارد.
🔹 [طراز رضاخانی مجالس مخفیانه ای بوده اند که در زیر زمین ها به صورت حداکثری سی نفره بدون پذیرایی و تبلیغات صورت می گرفته است.]
🔸برگزاری هر چه باشکوه تر مجالس عزاداری امام حسین علیه السلام آرزوی هر مومنی بوده و خواهد بود؛ و صرف هزینه در این راه نه تنها نهی شده، بلکه مورد سفارش شرع مقدس می باشد.
🔸خداوند متعال می فرمایند: «و هرکس مال خود را در محبت پسر دختر مصطفی (ص) در طعام و غیر آن انفاق نمایند، به ازای هریک درهم یا دینار، هفتاد برابر در دنیا به او داده می‌شود و گناهانش بخشیده و در بهشت جای داده می‌شود...» (مجمع البحرین:3/186-187)
🔸از آنجا که معمولا این جلسات چند صد یا چند هزار نفری برگزار می شود، باید برنامه ریزی ها به صورتی باشد تا مقبولیت همگانی داشته باشد و این مقبولیت همگانی با دعوت از مادحین خوش اعتقاد و صاحب محتوا می باشد و در قدردانی از قبول دعوت این بزرگان باید شأن آنان نیز مورد توجه واقع شود.
🔸ضمنا با نگاهی به تاریخ، روشن خواهیم شد که پرداخت ائمه علیهم السلام به مادحین، آن هم پولی بیش از این پرداخت های نجومی کنونی؛ بوده است و زهی توفیق که روزیشان از روضه امام حسین علیه السلام است.
......................................
🌐 @shobhe_net
🔻پرسش
آیا صرف هزینه های هنگفت در مجالس امام #حسین (ع) صحیح است؟ آیا این مطلب قیمت گذاری برای سیدالشهدا نیست؟
🔻پاسخ
🔸متاسفانه امروزه خودمان عزای #امام_حسین علیه السلام را به «طراز رضا خانی» تقلیل میدهیم، و این عمل مناسبتی با شأن و منزلت حضرت #سیدالشهدا علیه السلام ندارد.
🔹 [طراز رضاخانی مجالس مخفیانه ای بوده اند که در زیر زمین ها به صورت حداکثری سی نفره بدون پذیرایی و تبلیغات صورت می گرفته است.]
🔸برگزاری هر چه باشکوه تر مجالس عزاداری امام حسین علیه السلام آرزوی هر مومنی بوده و خواهد بود؛ و صرف هزینه در این راه نه تنها نهی شده، بلکه مورد سفارش شرع مقدس می باشد.
🔸خداوند متعال می فرمایند: «و هرکس مال خود را در محبت پسر دختر مصطفی (ص) در طعام و غیر آن انفاق نمایند، به ازای هریک درهم یا دینار، هفتاد برابر در دنیا به او داده می‌شود و گناهانش بخشیده و در بهشت جای داده می‌شود...» (مجمع البحرین:3/186-187)
🔸از آنجا که معمولا این جلسات چند صد یا چند هزار نفری برگزار می شود، باید برنامه ریزی ها به صورتی باشد تا مقبولیت همگانی داشته باشد و این مقبولیت همگانی با دعوت از مادحین خوش اعتقاد و صاحب محتوا می باشد و در قدردانی از قبول دعوت این بزرگان باید شأن آنان نیز مورد توجه واقع شود.
🔸ضمنا با نگاهی به تاریخ، روشن خواهیم شد که پرداخت ائمه علیهم السلام به مادحین، آن هم پولی بیش از این پرداخت های نجومی کنونی؛ بوده است و زهی توفیق که روزیشان از روضه امام حسین علیه السلام است.
......................................
🌐 @shobhe_net