💠 نقد ادیان و مذاهب (#وهابیت)

🔻نمونه هایی از مطلوبیت #توسل در روش پیامبر و امامان
🔸 از سیره درخشان زندگی پیامبران و پیامبر اسلام و امامان علیهم السلام فهمیده مى ‏شود كه آن حضرات توسل دیگران را تأیید نموده و یا خود به اولیاء خدا توسل جسته ‏اند، با توجه به اینكه آنها فانی در توحید و آموزگار آن بوده و از هرگونه شرك دوری مى‏ جستند، تأیید آنها دلیل بر این است كه مسأله توسل هیچ گونه ناسازگاری با اصل توحید ندارد، بلكه وسیله ‏ای سالم و كارساز برای تقرب به درگاه ذات پاك خدا است، در این راستا نظر شما را به نمونه‏ های زیر جلب مى‏ كنیم:

🔸 در روایات متعدد آمده پیامبرانی مانند حضرت #آدم، نوح، ابراهیم، موسی و... پنج تن آل عبا علیهم السلام را در درگاه الهی واسطه قرار داده ‏اند، در قرآن مى‏ خوانیم: «فتلقّی آدم من ربّه كلماتٍ فتاب علیه؛ [1] سپس آدم علیه السلام از پروردگار خود كلماتی دریافت داشت، (و با آنها توبه كرد) و خداوند توبه او را پذیرفت.» مطابق روایات متعددی كه از طرق ائمه اهل بیت علیهم السلام رسیده، مقصود از این كلمات، بهترین مخلوقات خدا محمّد، على، فاطمه، حسن و حسین علیهم السلام بوده ‏اند.

🔸 از جمله از امام صادق روایت شده كه پیامبر فرمود: آدم ابوالبشر هنگام توبه به درگاه الهی گفت: «اللّهمّ انّی اسئلك بحقّ محمّدٍ و آل محمّدٍ لمّا غفرت لى؛ خدایا از درگاه تو به حق محمّد و آل او مسئلت مى‏ جویم كه مرا بیامرزى.» [2].

🔸 نیز روایت شده شخصی از امام صادق علیه السلام پرسید: منظور از كلمات در آیه «و اذ ابتلی ابراهیم ربّه بكلماتٍ فاتمّهنّ؛ [3] به خاطر بیاورید هنگامی كه خداوند ابراهیم را به وسایل مختلف آزمود.» چیست؟ امام فرمود: همان كلماتی است كه آدم ابوالبشر آنها را از خدا دریافت نمود و به وسیله آنها #توبه كرده و توبه ‏اش پذیرفته شد، و آن این بود كه به خدا عرض كرد: «یا ربّ اسئلك بحق محمّدٍ و علىٍّ و فاطمة و الحسن و الحسین الّا تبت علىّ؛ پروردگارا! به حق محمد و على و فاطمه و حسن و حسین علیه السلام از درگاهت مسئلت دارم كه توبه ‏ام را بپذیر.»[4].

🔻مطالعه بیشتر+پی نوشت و منابع:
🌐 http://shobhe.net/Archives/3683
پی نوشت____________
[1] سوره بقره، آیه 37.
[2] احتجاج طبرسى، به نقل نورالثقلین، ج1، ص 67. نظیر این مطلب در كتاب وفاء الوفاء، ج 3، ص 1371، و كتاب التوصل الی حقیقة التوسّل، ص 215 نقل شده است.
[3] سوره بقره، آیه 124.
[4] تفسیر نورالثقلین، ج 1، ص 68.
................................
🌐 @shobhe_net

💠 پرسش و پاسخ

🔻 سوال:
آیا #ابلیس از #بهشت رانده شده بود؟ اگر چنین است، چطور بعد از رانده شدن، مجددا در ظاهر مار، وارد بهشت شده و #آدم و حوا را فریب داده است؟


🔻 پاسخ:
🔸 ابلیس، چنانچه در آیه 24 سوره حجر و 78 سوره ص آمده است، بعد از ماجرای تکبر و عدم عمل به دستور الهی، خارج شده و رجیم (رانده شده) صفت گرفت. و با این کفر، دیگر در بهشت جایگاهی نخواهد داشت.

🔹 حال سوالی پیش می آید که ابلیس از چه جایگاهی خارج و رانده شد؟ از بهشت یا جای دیگری؟

🔸 در پاسخ این سوال، باید صراحتا گفت که، آن جایگاه نمی تواند بهشت موعود باشد؛ چرا که بهشت موعود، بعد از عمل، به عنوان پاداش به مومنین داده خواهد شد و راه بهشت، یکطرفه می باشد و کسانی که وارد بر بهشت بشوند، خروج از آن معنا ندارد. همچنین به طور کلی در بهشت، هیچ امر و تکلیفی وجود نخواهد داشت. پس وقتی می گوییم ابلیس از امر الهی تخلف کرد، به این معناست که این ماجرا در بهشت صورت نگرفته است.

🔸 بنابراین شیطان از درگاه الهی رانده شده است و نه از بهشت برین موعود.

🔹 حال سوال دیگری مطرح می شود: آیا آدم و حوا در بهشت موعود بوده اند و از آن اخراج شده اند و شیطان آنها را در آنجا فریب داده است؟

🔸 در پاسخ می گوییم خیر، به همان دلایلی که در مساله سابق (موضوع عدم بهشت موعود بودن محل اخراج ابلیس) گذشت، در این مورد نیز می گوییم به جهت تکلیف (ممنوعیت خوردن از درختی بخصوص) و به جهت خروج از بهشت بعد از معصیت و یا ترک اولی، آن محل حضور حضرت آدم و حوا علیها السلام، نمی توانسته است بهشت موعود باشد.

🔸 درباره مکان زندگی آدم و حوا، مفسرین و عالمان دینی، سه نظریه کلی مطرح کرده اند:

🔸 1_ باغ آسمانی: بعضى از مفسرین معتقدند که این بهشت در یکى از کرات آسمانى بوده ، هر چند بهشت جاویدان نبوده، زیرا در بعضى از روایات اسلامى با کلمه«سماء» به بودن این بهشت در آسمان اشاره شده است.

🔸 2_ باغ زمینی: برخى از مفسران بر این باوراند اين بهشت یکى از باغ هاى دنیا و روى زمین بوده و جمله: «اهْبِطُوا» نیز بر این دلالت ندارد که از بالا به پايین بیايید، بلکه به معنى انتقال آن ها بعد از خوردن میوه ممنوعه به نقطه ديگر زمین است.

🔸 على بن ابراهیم قمى در تفسیر خود می نگارد: از امام جعفر صادق علیه السّلام راجع به بهشت حضرت آدم جویا شدند: آیا از بهشت‏ هاى دنیا یا از بهشت‏ هاى آخرت بوده، فرمود: از بهشت‏ هاى دنیا بود که خورشید و ماه در آن طلوع می کرد. اگر از بهشت‏ هاى آخرت ‏بود، هیچ گاه حضرت آدم از آن خارج نمی شد.

🔸 3_ بهشت برزخي: عده ايی نیز معتقدند که: منظور از این بهشت ، بهشت برزخی بوده ، نه بهشت زمینی دنیایی ؛ علامه طباطبائی در دفاع از این نظر و در توجیه روایاتی مربوطه، می فرماید: مراد از این که از بهشت‏ هاى دنیا بوده، این است که از بهشت‏ هاى برزخى بوده، که در مقابل بهشت خلد است. این مطلب از برخی روایاتی که از طرف اهل بیت علیهم السلام‏ رسیده است، روشن می شود، چرا که در بعضى از قسمت هاى این روایات آمده است که آدم بر صفا، و #حوا بر مروه، هبوط کرد، و از این جهت که برزخ در همین جهان قرار دارد ، پس در زمین بودن(دنيايي بودن) این بهشت منافاتی با برزخی بودنش ندارد.

🔸 در مجموع اين نظرات مي توان به اين نتيجه رسيد كه به يقين بهشتی که حضرت آدم و حوا در آن سکونت داشته اند، بهشت اُخروی نبوده است، زیرا بهشت اُخروی هرگز جای ابلیس نمی‌باشد . آن جا محدوده ای نیست که شیطان و شیطنت و عصیان در آن راه داشته باشد. خیال باطل و نافرمانی در آن جا نیست. از سوی دیگر: کسی که به جنت خلد وارد شود، دیگر خارج نخواهد شد.

🔸 اما ماجرای ورود شیطان برای فریب آدم و حوا، با بیان مطالب فوق، روشن خواهد شد... چرا که مشخص گردید، محل زندگی آدم و حوا، بهشت موعود نبوده است که شیطان از ورود به آن منع شده باشد. و همچنین مشخص گردید شیطان از بهشت رانده نشده است، بلکه از درگاه قرب الهی رانده شده بود.

🔸 و درباره شیوه ورود شیطان به همان بهشت زمینی و یا باغ آسمانی که آدم و حوا در آن ساکن بودند؛ در کتب تفاسیر مختلف یاد شده است؛ اما آنچه با حق سازگاری بیشتری دارد و می توان به آن اعتماد کرد، ورود شیطان به نفسه و بدون هیچ پوششی در غالب حیوانات بوده است. و به طور کلی، روایاتی که درباره ورود شیطان به کمک مار و یا طاووس، صادر شده است، اعتبار ندارد.

🌐 http://shobhe.net/Archives/3928
...............................
🌐 @shobhe_net