«رادیو سکوت» رمانی جذاب و پرکشش است از آلیس ازمن که به تازگی چاپ دوم آن توسط نشر نون منتشر شده است.
آليس اُزمن نخستين كتابش را در سن هفده سالگي و با قراردادي با هارپركالينز منتشر كرد. منتقدان او را از بهترين نويسندگان جوان مي‌دانند كه بايد كارهايش را دنبال كرد و او را زير نظر گرفت. درباره‌ی نام «رادیو سکوت» بحث‌ها کم نبوده. برخی آن را به اصطلاحات تخصصی دریانوردی نسبت داده‌اند. در نهایت، باید در نظر داشت که نام شخصیت اصلی داستان پادکست، رادیو است. او (مثل یک رادیوی واقعی) سخن می‌گوید، بی آنکه کسی پاسخش را بدهد (همان‌طور که در متن برخی پادکست‌هایش هم این را می‌خوانیم) و از همه مهم‌تر، رادیو حرف می‌زد تا کسی صدایش را بشنود. کسی که مخاطب تمام فریادها و درخواست‌ها و حتی غم‌نامه‌های اوست. رادیو هم حرف می‌زند و هم ساکت است: این چندلایه‌گی در خط داستانی است که به این مجموعِ متضاد، معنا می‌بخشد.
در این روزها که صحبت‌های بسیاری درباره‌ی نظام‌های آموزشی بیمار در کشورهای جهان می‌شنویم، خواندن از دغدغه‌های یک نوجوان که شاید پشت درهای دانشگاهِ موردعلاقه‌اش مانده، با وجود تمام تقلاهایی که در سال‌های پیشین تحصیل کرده، می‌تواند دریچه‌ای باشد به آنچه در ذهن پویا و در عین حال خسته‌ی بچه‌ها می‌گذرد. خوشبختانه کتاب در هیچ مرحله‌ای شعارزده و کلیشه‌ای نمی‌شود. همه می‌دانیم نمره تنها یکی از عوامل سنجش توانایی‌ها و استعدادهای دانش‌آموزان و حتی دانشجویان است. در برخی کشورهای اسکاندیناوی سال‌هاست بساط رقابت بر سر نمره برچیده شده. خوانده‌ایم که چه بسیار دانش‌آموزان نابغه‌ای که به خاطر عدم ورود به دانشگاه‌های تراز اول، دچار افسردگی و بحران‌های روحی و هویتی شده‌اند. رادیو سکوت صدای همین نوجوانانی است که با وجود استعدادهای چشم‌گیرشان، درس و مدرسه و نمره و دانشگاه نفس‌شان را بریده، تا آنجا که تصمیم می‌گیرند خودشان باشند و باقی ماجرا.

روزنامه تایمز در مورد «رادیو سکوت» می‌نویسد: قهرمان بی‌نظیر، خوش‌ذوق، لطیف و طناز این رمان انگار که «#هولدن_کالفیلدِ» عصر اینترنت است. «رادیو سکوت»، «#ناطور_دشت» عصر دیجیتال است.

#رادیو_سکوت
#آلیس_آزمن
چاپ دوم
ترجمه‌ی ثمین نبی‌پور
#نشر_نون #نشرنون #رمان #کتاب #پیشنهاد_کتاب