☯️ تفاوت مبارزاتِ کلاسیک در هنرهای رزمی و مبارزات خیابانی :
در ابتدا نیاز به تعریف هر دوی این مبارزات داریم :
📌 مبارزات کلاسیک : منظور مبارزاتی است که از قوانین و قرارداد های مشخصی تبعیت می کند و سبک مشخصی برای مبارزه دارد ، خودِ مبارزات کلاسیک را می توان به ۲ بخش تقسیم کرد : ۱- مبارزات رینگی و مسابقاتی ۲- نبرد های واقعی در عصر جوامع باستانی
می توان گفت که مبارزات رینگی و مسابقاتی به دلیل اینکه دارای قوانین مشخصی هستند روی تکنیکها و مهارت های خاصی تمرکز دارند و مهارت رزمی کارن را در زوایا و آن شرایط پرورش می دهند . بنابراین رزمی کاران در این بخش مهارتشان وابسته به قوانین و شرایط مبارزه است و در شرایطی که آن قوانین حاکم نباشد ممکن است تکنیک های ایشان کاربردی نداشته باشد .
در مورد نبرد های واقعی در جوامع باستانی ، این مدل نبردها هم همینطور از اصول و اخلاقیات خاص خود پیروی می کرده و این تصور غلطی است که برخی تصور می کنند مبارزات باستانی بدون اصول و قرارداد ها صورت می گرفته ، در صورتی که چنین نبوده ، این مبارزات هم بسته به محل و دوره و سبکی که مبارزین استفاده می کردند از قراردادها و اخلاقیاتِ خاص خود پیروی می کرده ، البته کسانی مانند راهزنان و طبهکاران بوده اند که این قرارداد ها را نقض می کردند ، ولی جایگاه ایشان مشخص بوده و اجتماع ، کسانی که به این قرارداد ها پایبند نبودند را طرد می کرده . بنابراین این مبارزات هم تحت قوانین خاص صورت می گرفته و ممکن بوده یک استاد هنرهای رزمی کلاسیک به راحتی از یک راه زن شکست بخورد . این به دلیل ضعف نبوده بلکه به دلیل ایجاد ساختار برای جامعه و ایجاد نظم ، آن اساتید حتی اگر می توانستند هم نباید قراردادها را می شکستند .
📌 اما مبارزات خیابانی : در حقیقت مبارزاتی هستند که از هیچ اصول و قاعده ای پیروی نمی کنند و در حقیقت اصلا مهارت های رزمی هم در این دعوا ها نقش چندانی ندارند ، درعوض روحیه ی دعوای خیابانی ، نحوه ی استفاده از فحش و ناسزا ، استفاده از سلاح های مختلف مثل چاقو شوکر و .. ، کمک گرفتن از افراد دیگر و .. بسیار موثرتر از توانایی های رزمی شما هستند . يك نكته ى ديگرى كه باعث تفاوت اين دو مبارزه مى شود ، زمان مبارزه است. در مبارزات كلاسيك يك رزمى كار تمرين مى كند كه مدت زمان زیادی را بتواند مبارزه کند و برای این موضوع آمادگی جسمانی خاصی نیاز است ، در صورتی که در مبارزات خیابانی ، دعوا ها معمولا بیشتر از چند ثانیه یا نهایتا۲-۳ دقیقه بیشتر طول نمی کشد و سرانجام دعوا مشخص می شود .
⬅️بنابراین به نظر بنده ، اصولا هنرهای رزمی برای دعواهای خیابانی طراحی نشده اند و چندان هم در این دعوا ها موثر نیستند ، بلکه در عصر ، دوره ی دعواهای خیابانی نیز تمام شده و در صورت بروز درگیری هم حتی اگر شما توانایی دفاع از خود را داشته باشید ، قانون این اجازه را به شما نمی دهد .
⬅️اما جایگاه هنرهای رزمی در زندگی امروز کجاست ؟ به نظر من هنرهای رزمی در حقیقت تمرینِ هنرِ زندگی کردن هستند ، چرا که الگوی زندگی یک الگوی هولوگرافیک است و شما وقتی با یک حریف زنده و توانا مبارزه می کنید ، درحقیقت مهارت های شناختی و واکنشی خودتان را تقویت می کنید در عین حال سعی می کنید قوای جسمانی و شناختِ بدن ، آرامش و کنترل روی ذهن ، درکِ شرایط موجودِ محیطی و .. را نیز تقویت می کنید . بنابراین ارزش این هنرها در هنرِ زندگی کردن بسیار فراتر از مبارزات یا دعواهای خیابانی هستند . به همین دلیل من همواره به هنرجویان تاکید می کنم که مبارزات اصیل و کلاسیک را در حد دعواهای خیابانی تقلیل ندهید ، این مقایسه مانند این است که یک نوازنده‌ی فاخرِ ارکستر فقط برای نواختن در یک مهمانیِ سطح پایین تمرین کند .
#ووشو #هنررزمی #مبارزه
حامد کاتوزی
۲۷خرداد۹۶
در ابتدا نیاز به تعریف هر دوی این مبارزات داریم :
📌 مبارزات کلاسیک : منظور مبارزاتی است که از قوانین و قرارداد های مشخصی تبعیت می کند و سبک مشخصی برای مبارزه دارد ، خودِ مبارزات کلاسیک را می توان به ۲ بخش تقسیم کرد : ۱- مبارزات رینگی و مسابقاتی ۲- نبرد های واقعی در عصر جوامع باستانی
می توان گفت که مبارزات رینگی و مسابقاتی به دلیل اینکه دارای قوانین مشخصی هستند روی تکنیکها و مهارت های خاصی تمرکز دارند و مهارت رزمی کارن را در زوایا و آن شرایط پرورش می دهند . بنابراین رزمی کاران در این بخش مهارتشان وابسته به قوانین و شرایط مبارزه است و در شرایطی که آن قوانین حاکم نباشد ممکن است تکنیک های ایشان کاربردی نداشته باشد .
در مورد نبرد های واقعی در جوامع باستانی ، این مدل نبردها هم همینطور از اصول و اخلاقیات خاص خود پیروی می کرده و این تصور غلطی است که برخی تصور می کنند مبارزات باستانی بدون اصول و قرارداد ها صورت می گرفته ، در صورتی که چنین نبوده ، این مبارزات هم بسته به محل و دوره و سبکی که مبارزین استفاده می کردند از قراردادها و اخلاقیاتِ خاص خود پیروی می کرده ، البته کسانی مانند راهزنان و طبهکاران بوده اند که این قرارداد ها را نقض می کردند ، ولی جایگاه ایشان مشخص بوده و اجتماع ، کسانی که به این قرارداد ها پایبند نبودند را طرد می کرده . بنابراین این مبارزات هم تحت قوانین خاص صورت می گرفته و ممکن بوده یک استاد هنرهای رزمی کلاسیک به راحتی از یک راه زن شکست بخورد . این به دلیل ضعف نبوده بلکه به دلیل ایجاد ساختار برای جامعه و ایجاد نظم ، آن اساتید حتی اگر می توانستند هم نباید قراردادها را می شکستند .
📌 اما مبارزات خیابانی : در حقیقت مبارزاتی هستند که از هیچ اصول و قاعده ای پیروی نمی کنند و در حقیقت اصلا مهارت های رزمی هم در این دعوا ها نقش چندانی ندارند ، درعوض روحیه ی دعوای خیابانی ، نحوه ی استفاده از فحش و ناسزا ، استفاده از سلاح های مختلف مثل چاقو شوکر و .. ، کمک گرفتن از افراد دیگر و .. بسیار موثرتر از توانایی های رزمی شما هستند . يك نكته ى ديگرى كه باعث تفاوت اين دو مبارزه مى شود ، زمان مبارزه است. در مبارزات كلاسيك يك رزمى كار تمرين مى كند كه مدت زمان زیادی را بتواند مبارزه کند و برای این موضوع آمادگی جسمانی خاصی نیاز است ، در صورتی که در مبارزات خیابانی ، دعوا ها معمولا بیشتر از چند ثانیه یا نهایتا۲-۳ دقیقه بیشتر طول نمی کشد و سرانجام دعوا مشخص می شود .
⬅️بنابراین به نظر بنده ، اصولا هنرهای رزمی برای دعواهای خیابانی طراحی نشده اند و چندان هم در این دعوا ها موثر نیستند ، بلکه در عصر ، دوره ی دعواهای خیابانی نیز تمام شده و در صورت بروز درگیری هم حتی اگر شما توانایی دفاع از خود را داشته باشید ، قانون این اجازه را به شما نمی دهد .
⬅️اما جایگاه هنرهای رزمی در زندگی امروز کجاست ؟ به نظر من هنرهای رزمی در حقیقت تمرینِ هنرِ زندگی کردن هستند ، چرا که الگوی زندگی یک الگوی هولوگرافیک است و شما وقتی با یک حریف زنده و توانا مبارزه می کنید ، درحقیقت مهارت های شناختی و واکنشی خودتان را تقویت می کنید در عین حال سعی می کنید قوای جسمانی و شناختِ بدن ، آرامش و کنترل روی ذهن ، درکِ شرایط موجودِ محیطی و .. را نیز تقویت می کنید . بنابراین ارزش این هنرها در هنرِ زندگی کردن بسیار فراتر از مبارزات یا دعواهای خیابانی هستند . به همین دلیل من همواره به هنرجویان تاکید می کنم که مبارزات اصیل و کلاسیک را در حد دعواهای خیابانی تقلیل ندهید ، این مقایسه مانند این است که یک نوازنده‌ی فاخرِ ارکستر فقط برای نواختن در یک مهمانیِ سطح پایین تمرین کند .
#ووشو #هنررزمی #مبارزه
حامد کاتوزی
۲۷خرداد۹۶