📺 تحلیل سریال آکتور | اپیزود ۲ و ۳
#️⃣ #نقد_آکتور
#نقد_سریال_ایرانی #اپیزودها_زیر_ذره_بین

بخشی از متن:
هیچ شناخت و تجربه و سواد و حوصله‌ای لازم ندارد، فهمیدن این‌که صحنه‌ی جشن قبولی پزشکی، در نازل‌ترین سطح کارگردانی برگزار می‌شود. پیش‌تر هم نوشتم: جاویدی، صحنه‌های تک‌نفره و دونفره را بهتر درمی‌آورد. در جمع، نقطه‌ی اتکای میزانسن از دست رفته. طراحی صحنه و لباس، گریم، فیلم‌برداری، نورپردازی و اصل دکوپاژ طراحی‌شده برای آن فصل مطول و بیهوده، دست‌به‌دست هم داده‌اند تا پیش‌پاافتاده‌ترین اصول هم رعایت نشود. کسی چاقو توی سینه‌ی دیگری فرو می‌کند. بقیه همان‌طور خبردار می‌ایستند؟ کاش در مرحله‌ی صداگذاری نهایی، اِفِکتِ جیغ و دادی به صحنه اضافه می‌شد حداقل. تا سریال از فضای تخیلیِ ناخواسته‌اش بیرون بیاید. یک نمای بسته که کسی خودش را خیس کرده و بعد کات‌زدن به نمای جمع. با این تمهیدات، اضطرابِ صحنه خلق می‌شود؟ مگر تمام هدف قصه این نیست که دو کاراکتر اصلی‌اش را بازی‌گری توان‌مند نشان دهد؟ پس چرا موفق نمی‌شوند آدم‌ها را بترسانند (یا فیلم‌ساز ترس‌شان را به ما نشان دهد)؟ کم‌کم به سندروم معرفی گروه‌های ثروت‌مند نزدیک می‌شویم. آن‌قدر گروه‌های سازنده درگیر نمایش ثروت صحنه‌اند، که حس‌وحال اصلی یادشان می‌رود. معرفی خانه‌ی پیروزفر و طباطباییِ «یاغی» هم همین بود. آن‌جا، کشیدن دوربین روی نرده‌های خانه، چیدن سفره‌ی چندمتری و ... جای دغدغه‌ی درآوردن رابطه‌ی زن و شوهری نشسته بودند. این‌جا هم، اضطراب صحنه فراموش شده.

📜 متن کامل نقد اپیزودهای ۲ و ۳ «آکتور» را با کلیک روی لینک، عکس یا متن پایین بخوانید:
b2n.ir/n81336

🆔 t.me/arttalks

📺 تحلیل سریال آکتور | اپیزود ۴
#️⃣ #نقد_آکتور
#نقد_سریال_ایرانی #اپیزودها_زیر_ذره_بین

بخشی از متن:
«دو جوانِ بازی‌گر، قرار است به‌خاطر پول، چند موقعیت را بازی کنند».
یک.
خدایی نکرده، جمله‌ی بالا را با ایده اشتباه نگیریم. سازندگان «Better Call Saul»، با یک خط گزاره‌ی کلی که «دو برادر وکیل، در چند موقعیت به توطئه‌هایی علیه هم می‌پردازند»، وارد تولید سریال نشده‌اند. باید برای این «چند موقعیت»، دست‌کم بیست مصداق هوش‌مندانه داشته باشی، بعد دست‌به‌کار شوی. «آکتور» هیچ ایده‌ای برای این «چند موقعیت را بازی می‌کنند...» ندارد. مصاحبه با معتاد، سرکار گذاشتن دانش‌جوی پزشکی و حرف‌زدن با منشی، خیلی کم‌اند، برای سریال ساختن. تا پایان چهارمین اپیزود، سریال، هنوز به یک‌خط ایده‌ هم نرسیده...

📜 متن کامل نقد اپیزود ۴ «آکتور» را با کلیک روی لینک، عکس یا متن پایین بخوانید:
b2n.ir/s80512

🆔 t.me/arttalks

📺 تحلیل سریال آکتور | اپیزودهای ۵ تا ۷
#️⃣ #نقد_آکتور
#نقد_سریال_ایرانی #اپیزودها_زیر_ذره_بین

بخشی از متن:
اغلب بازی‌گران سریال، لحن بازی ندارند. فقط جلوی دوربین دیالوگ می‌گویند. می‌دانم این نظرها ممکن است طرفداران بازی‌گران خوب سریال را ناراحت کند. به وقتش درباره‌ی کارهای خوب‌شان نوشته‌ایم. فصل بی‌برگ‌وباری‌ست حالا. نوید محمدزاده، به هیچ لحن اجرایی مشخصی برای این نقش نرسیده. اصلن دیالوگ گفتن‌هاش لحن ندارد. فقط دیالوگ‌گویی‌ست و بس. وقتی سه‌نفری دارند نقشه‌ی خانه‌ی سالمندان را می‌کِشند، به بازی‌اش توجه کنید. یک‌جور بی‌حوصله‌گی با اجرای کنترل‌شده، اشتباه گرفته شده. موقعِ بازی نقش پیرمرد هم نمی‌تواند حداقل‌ها را برای تغییر صدایش رعایت کند. اوضاع برای مهران‌فر و مهدوی هم بهتر از این حرف‌ها نیست. شاید دست‌کم گرفتن نقش به این خاطر که خب عمری‌ست بازی‌گر بوده‌ایم، باعث شده نقشِ بازی‌گری جدی گرفته نشود.

📜 متن کامل نقد اپیزودهای ۵ تا ۷ «آکتور» را با کلیک روی لینک، عکس یا متن پایین بخوانید:
b2n.ir/p99978

🆔 t.me/arttalks

📺 تحلیل سریال آکتور | اپیزودهای ۱۲ تا ۱۵
#️⃣ #نقد_آکتور
#نقد_سریال_ایرانی #اپیزودها_زیر_ذره_بین

بخشی از متن:
مثل اغلب مواقع، اجرا از لحظات حیاتی سربلند بیرون نمی‌آید. بدترین اجرای این چهار اپیزود، مربوط به تدوین موازی حرکت مرتضا به‌سمت خانه‌ی صمدیان و هم‌زمان خواستگاری صمدیان از ساراست. موسیقی متن و شیوه‌ی اجرا، مخاطب را بیش‌تر برای قتل آماده می‌کند. «پوست شیر» هم در اپیزود آخر، نتوانست تدوین موازی حرکت مشکات به‌سمت تقابل منصور و نعیم در حمام را خوب دربیاورد. به‌نظر می‌رسد داریم به اپیدمیِ روایت موازی صحنه‌ها در نمایش خانگی نزدیک می‌شویم.

📜 متن کامل نقد اپیزودهای ۱۲ تا ۱۵ «آکتور» را با کلیک روی لینک، عکس یا متن پایین بخوانید:
b2n.ir/actor-12-15

🆔 t.me/arttalks

📺 تحلیل سریال آکتور | اپیزود ۱۶
#️⃣ #نقد_آکتور
#نقد_سریال_ایرانی #اپیزودها_زیر_ذره_بین

بخشی از متن:
تمرین‌های علی و مرتضا برای داستان آقای مستوفی، تقریبن هیچ ارتباط ارگانیکی با بخش‌های اصلی قصه‌ی سریال نداشت. در این اپیزود اما، فصل رونمایی از هویت کاراکتر نمایش تئاتر (برداشتن ماسک) با افشای هویت و گذشته‌ی علی هم‌راستا شده. ماسکی که در تمرین از صورت برمی‌دارد، نقابی که در این سال‌ها به صورت داشته را نمایندگی می‌کند. این اتفاق خوبی برای فیلم‌نامه است. هرچند که هنوز پنهان نگه‌داشتن هویت از مرتضا هضم نشده. هم‌زمان سه رابطه‌ی کاشته‌شده در قصه، در این اپیزود پیچ‌های روایی متناظری را از سر می‌گذارند. دیدنِ وحید با زن ناشناس توی کوچه، باخبرشدن آلما از علاقه‌ی علی به نازی و سکانسِ فرودگاه و پیچِ رابطه‌ی علی- نازی. اپیزودهای قبل، در انتظار چنین تمهیدهایی در روایت نشسته بودیم.

📜 متن کامل نقد اپیزود شانزدهم «آکتور» را با کلیک روی لینک، عکس یا متن پایین بخوانید:
b2n.ir/actor16

🆔 t.me/arttalks

📺 تحلیل سریال آکتور | اپیزود ۱۷ تا ۲۰
#️⃣ #نقد_آکتور
#نقد_سریال_ایرانی #اپیزودها_زیر_ذره_بین

بخشی از متن:
وقتی دوخطیِ پلات با «چند نفر در موقعیت‌هایی قرار می‌گیرند که...» شروع می‌شود، حتمن پیش از شروع تولید، باید دست‌کم بیست‌مورد از این «موقعیت‌ها» را تدارک دید و شیفته‌ی دو خط ایده‌ی اولیه نشد. موقعیت‌ها برای بازی ‌در «آکتور»، جشن دانش‌جوهای پزشکی، غافل‌گیری تولد، گریم برای ورود به سالمندان و گریم برای شبیه‌شدن به افغانستانی‌ها بود. هیچ‌کدام از این‌ها جاذبه‌ای ندارند. شاید توجه به قومیت‌ها و کشورهای همسایه به کار سریال برای حضور در جشن‌واره‌ها بیاید اما هیچ‌کدام دراماتیزه نشده‌اند. از این به بعد اگر کسی از ما گفت مثلن ایده‌ای دارد درباره‌ی یک پیک موتوری که با مسافرهای مختلفی روبه‌رو می‌شود، سریع ازش بپرسید چه مسافرهایی؟ مسافرهایش چه ویژگی‌ای دارند؟ چه تمهیدی داری که این سفرها جذاب شود؟ آیا فقط چند سفرِ عادی را پشت‌هم می‌چینی؟

📜 متن کامل نقد اپیزودهای هفدهم تا بیستم «آکتور» را با کلیک روی لینک، عکس یا متن پایین بخوانید:
b2n.ir/actor-17-20