📺 تحلیل سریال رهایم کن | اپیزود اول [پایلوت]
#️⃣ #نقد_رهایم_کن
#نقد_سریال_ایرانی #اپیزودها_زیر_ذره_بین

بخشی از متن:
البته که برای اظهارنظری قابل‌اتکاتر باید به تماشای اپیزودهای بیش‌تری بنشینیم، اما آن‌چه که از یک اپیزود آغازکننده انتظار می‌رود، در «رهایم کن» به‌طور تمام‌وکمال قابل‌مشاهده نبود. روابط میان شخصیت‌ها ترسیم چندان جامعی نداشت. بیش از نیمی از شخصیت‌ها در شروع و پایان به یک‌مقدار برای‌مان آشنا به‌نظر رسیدند و تیپ از پرداخت جلوتر می‌زد؛ با این مزیت بالقوه که شاید بتواند مسیر روشن‌تری برای کاراکترها هموار کند که ملموس‌تر و در عین‌حال هوشمندانه‌تر از نقطه‌ی آ به ب برسند.
تحول شخصیت‌هاست که به داستان غنا می‌بخشد. که آن‌را از دیده‌شده‌ترین روایت، به خاص‌ترین‌ش بدل کند. اگر این تحول، این سیر منطقی که قرار است آغاز یک کاراکتر را از پایان‌ش متمایز کند با یک تیپ باسمه‌ای هم شروع شود - که شد - نیز چندان مایه‌ی ناامیدی نیست. به‌انتظار آن سیر تحول مطلوب می‌نشینیم. افسانه در این اپیزود ویژگی متفاوتی از خود نشان نداد، مارال هم. قرار است به چه چیز فراتری تبدیل شوند؟ باید دید.

📜 متن کامل نقد اپیزود پایلوت «رهایم کن» را با کلیک روی لینک، عکس یا متن پایین بخوانید:
b2n.ir/e70096

🆔 t.me/arttalks

📺 تحلیل سریال رهایم کن | اپیزود دوم
#️⃣ #نقد_رهایم_کن
#نقد_سریال_ایرانی #اپیزودها_زیر_ذره_بین

بخشی از متن:
در وصف کارگردانی شاه‌حسینی در اپیزود اول گفتیم که جذابیت کارش، به آن «اعتدال» برمی‌گردد، به میانه‌روی و استاندارد بودن کارش. این‌بار چه از او می‌بینیم؟ اجرایی که دیگر میانه‌رو نیست، روی محیط‌های خارجی‌ای تاکید می‌ورزد که در تمایزبخشیدن میان زمان‌ها اصلن موفق نیست - و این قطعن از آن گزیده‌گویی ناشی نمی‌شود. بیش‌تر یک کسالت در ایجاد پویایی‌ست - و در جایی که باید، از خود چیز بیش‌تری از همان اعتدال رو نمی‌کند: مهم‌ترین فصل اپیزود، آن شلیک آخر است و اگر چه که شوکه‌کننده است - صحبت درباره‌ی مرگ ناگهانی یک کاراکتر است - اما تخت و بی‌روح اجرا شده. صرفن نمایشی‌ست برای نمایش دوچندان کاراکترها.

📜 متن کامل نقد اپیزود دوم «رهایم کن» را با کلیک روی لینک، عکس یا متن پایین بخوانید:
b2n.ir/n51356

🆔 t.me/arttalks

📺 تحلیل سریال رهایم کن | اپیزود سوم
#️⃣ #نقد_رهایم_کن
#نقد_سریال_ایرانی #اپیزودها_زیر_ذره_بین

بخشی از متن:
این‌بار شاه‌حسینی در فصل کلیدی اپیزودش چیزی بیش‌تر از یک اجرای معقول در چنته دارد: بازی بازی‌گوشانه‌اش با نور و هدایت بازی‌گر برای به‌اندازه و درست‌گفتنِ دیالوگ‌های حداقلی‌اش. ریتم خوب این اپیزود البته که به کارگردانی او مدیون است؛ او در نشان‌دادن معما تابه‌این‌جا زبردست‌تر عمل کرده. نتیجه‌اش، پویایی قابل‌توجه عناصر صحنه در فصل‌های متعلق به همان خط داستانی معدن‌چی گم‌شده است که این‌بار هم دیدنی از آب درآمده. توجهِ بیش‌تر فیلم‌نامه به آن بعید است که نتیجه‌ای غیرقابل‌قبول به‌همراه داشته‌باشد. نه‌تنها ریتم سریال را به‌خوبی دگرگون می‌کند، که چیزهای بیش‌تری از اجرای شاه‌حسینی هم نشان‌مان می‌دهد که تماشای‌ آن تابه‌این‌جای کار، یک پله بالاتر از سایر بخش‌های داستان بوده...

📜 متن کامل نقد اپیزود سوم «رهایم کن» را با کلیک روی لینک، عکس یا متن پایین بخوانید:
b2n.ir/s85807

🆔 t.me/arttalks

📺 تحلیل سریال رهایم کن | اپیزود چهارم
#️⃣ #نقد_رهایم_کن
#نقد_سریال_ایرانی #اپیزودها_زیر_ذره_بین

بخشی از متن:
چه دکوپاژ یک‌دستی دارد صحنه‌های داخل معدن. به فصل کلیدی این اپیزود برگردیم: چند معدن‌چی دوباره برمی‌گردند که کار نیمه‌تمامِ مخفیانهِ شبانه‌شان را ادمه دهند. شهرام قائدی سمت آن‌ها می‌آید و از آن‌ها طلب باج می‌کند. حق‌السکوتی که «فعلن» او را ساکت کند. ستاره‌ی فصل قائدی‌ست و اجرای دور از کلیشه‌اش. فاصله‌ی هردو سمت این معامله-باج‌خواهی در قاب شاه‌حسینی به‌یک اندازه است، با عمق میدانی تقریبن مشابه و به‌یک اندازه. عنصر خطر وارد صحنه می‌شود. چه تمهیدی براش لحاظ می‌شود؟ یک حرکت نرم به سوی آلت قتاله‌ی بالقوه. خطر رفع نمی‌شود تا قائدی برگ‌برنده‌اش را رو کند. حالا دوطرف به یکی تبدیل شده و صحنه به‌خوبی چیده می‌شود.

📜 متن کامل نقد اپیزود چهارم «رهایم کن» را با کلیک روی لینک، عکس یا متن پایین بخوانید:
b2n.ir/g03682

🆔 t.me/arttalks

📺 تحلیل سریال رهایم کن | اپیزود پنجم
#️⃣ #نقد_رهایم_کن
#نقد_سریال_ایرانی #اپیزودها_زیر_ذره_بین

بخشی از متن:
این‌که در یک‌به‌یک صحنه‌ها و فصول بخواهی اجرایی چشم‌گیر داشته باشی، امیدی‌ست تقریبن واهی و چنین چیزی هم از شهرام شاه‌حسینی انتظار نداشتیم. با این‌حال از او انتظار داریم در بدیهی‌ترین موقعیت‌ها پابه‌پای متن‌ش حرکت کند. گاهی هم‌پاست (اپیزود سوم)، گاهی کم‌خلاقیت (اپیزود دوم) و گاهی زبردست (اپیزود چهارم). این‌بار اما کار او میان‌مایه است. خیلی معمولی‌تر از پایلوت.

📜 متن کامل نقد اپیزود پنجم «رهایم کن» را با کلیک روی لینک، عکس یا متن پایین بخوانید:
b2n.ir/a11410

🆔 t.me/arttalks

📺 تحلیل سریال رهایم کن | اپیزود ۶
#️⃣ #نقد_رهایم_کن
#نقد_سریال_ایرانی #اپیزودها_زیر_ذره_بین

بخشی از متن:
اطلاع‌یافتن مارال از ابعاد تازه‌ای از به‌قتل رسیدن برادرش، و همراهی این خط داستانی با روشدن دست هاتف برای مخاطب، لااقل دو ویژگی مثبت را به سیر روایی سریال اضافه می‌کند؛ یک: موجبات تحول مارال فراهم می‌آید؛ و دو: از مسیر هاتف، شخصیت‌ها را به درگیری با یک‌دیگر می‌کشاند و نتیجه‌اش چیزی جز افزایش بار درام نیست. در همین حین، مارال می‌تواند دست‌خوش پرداختی اغراق‌آمیز همانند آن‌چه بر کاراکتر پدرام شریفی در «می‌خواهم زنده بمانم»، نادر سرمد گذشت، شود.

📜 متن کامل نقد اپیزود ششم «رهایم کن» را با کلیک روی لینک، عکس یا متن پایین بخوانید:
b2n.ir/p58243

🆔 t.me/arttalks

📺 تحلیل سریال رهایم کن | اپیزود ۷ و ۸
#️⃣ #نقد_رهایم_کن
#نقد_سریال_ایرانی #اپیزودها_زیر_ذره_بین

بخشی از متن:
حسین معززی‌نیا نوشته‌ای دارد با عنوان «فیلم ببینیم؟ سریال ببینیم؟» که همان‌طور که از عنوان‌ش برمی‌آید، به قضاوت بی‌طرفانه‌ای درباره‌ی تقابل موج «فیلم‌بینی» و «سریال‌بینی» و استدلال‌های نه‌چندان درستی که هواداران این دو روی‌کرد، نثار یک‌دیگر می‌کنند، می‌پردازد. در بخشی از آن اشاره می‌شود به تفاوت‌های بنیادین میان یک فیلم و سریال، و قراردادهای روایی هرکدام از آن‌ها که موجب می‌شود نقاط عطفِ مثلن نخست هرکدام از آن‌ها، در زمان متفاوتی صورت بگیرد؛ و قابل‌پیش‌بینی‌ست که عمدتن این فیلم‌ها هستند که اصطلاحن «دیرتر موتورشان به‌حرکت می‌افتد». حقیقت این است که «حادثه» هم لزومن معیاری برای تعیین ریتم نیست. آیا همه‌ی داستان‌ها باید حادثه‌محور باشند؟ با چنین استدلالی، داستان‌های شخصیت‌محور کسالت‌بارند؛ چون «اتفاقی» در روایت‌شان نمی‌افتد.
درست‌ترین نگاه نویسنده به فیلم یا سریال‌ش، برقراری تعادل میان توجه به شخصیت‌ها، خلق موقعیت‌ برای پیش‌برد داستان و فراهم‌آوردن بستر تکمیل قوس‌ شخصیتی کاراکترهاش است. اگر، نه شخصیتی در حال طی‌کردن سیر تحولی‌اش باشد، و نه داستانی در حال حرکت‌کردن، پس باید به چه دل بست؟ ناراحت‌کننده است که تلاشی هم که برای طراحی یک کلیف‌هنگر اصولی در پایان اپیزود موردبحث می‌شود (دزدیده‌شدن راما)، از فرط تکراری‌بودن موقعیت، تاثیرگذار نیست.

📜 متن کامل نقد اپیزودهای هفتم و هشتم «رهایم کن» را با کلیک روی لینک، عکس یا متن پایین بخوانید:
b2n.ir/r29519

🆔 t.me/arttalks

📺 تحلیل سریال رهایم کن | اپیزود ۹
#️⃣ #نقد_رهایم_کن
#نقد_سریال_ایرانی #اپیزودها_زیر_ذره_بین

بخشی از متن:
ممکن است از اتفاقات پیرامونی و خطوط داستانی فرعی سریال، موزیک‌ویدیویی که در میانه‌ی اپیزود و با موسیقی تازه و انحصاری محسن چاوشی شکل گرفته و به‌نمایش درآمده و توجهی که به‌شخصیت‌های فرعی‌ -و به‌ویژه ناصر و بهرام- نشان  داده می‌شود احساس رضایت کنید، و یا خیلی ساده و سرراست، باوجود علاقه‌ی بالقوه‌ای که ممکن است به‌هرکدام از موارد قبلی داشته باشید، به‌سراغ انتظار همیشه‌گی خود از روایت بروید: آیا داستان، به‌خوبی و درستی درحال پیش‌رفتن است؟ از پایان اپیزود پیش که ابراز علاقه‌ی مبرهن هاتف به مارال بود تا به پایان اپیزود نهم، که درنهایت سریال نقشه‌ی راه‌ش برای ایجاد چالش و درگیری میان دو برادر را ترسیم می‌کند، به‌ چه‌چیز تازه‌ای برای تماشاکردن، درباره‌ی این شخصیت‌ها دست‌یافته‌ایم؟ از نگاه خوش‌بینانه‌تری هم البته می‌توانیم این کم‌تحرکی را توجیه کنیم؛ این‌گونه که «رهایم کن» دیگر تمام مقدمه‌چینی‌هاش را هم به‌سرانجام رسانده و آماده‌ی بدرقه‌ی مخاطب به‌سمت تماشای اصلِ این داستان و روایت است. شاید که انتظاری واهی باشد، اما باید دید.

📜 متن کامل نقد اپیزود نهم «رهایم کن» را با کلیک روی لینک، عکس یا متن پایین بخوانید:
b2n.ir/y66342

🆔 t.me/arttalks

📺 تحلیل سریال رهایم کن | اپیزود ۱۱
#️⃣ #نقد_رهایم_کن
#نقد_سریال_ایرانی #اپیزودها_زیر_ذره_بین

بخشی از متن:
آیا لحظه‌های به‌خصوص و متمایزی در اپیزود یازدهم وجود دارد که آن‌ها را به‌خاطر کارگردانیِ دوچندان فکرشده‌شان موردتحسین قرار دهیم؟ نه در واقع، و این مورد، در این اپیزود به‌خصوص، نه در تقابل با ذات داستان‌گویی «رهایم کن» قرار می‌گیرد و نه به ضرر عناصر دراماتیک روایت سریال تمام می‌شود. فیلم‌نامه‌ی خوش‌ریتم قسمت یازدهم، فرصت طراحی‌های فکرشده و پرشورتری را به شهرام شاه‌حسینی می‌دهد؛ چه بخواهد کلداوپن متفاوتی باشد که از ریزه‌کاری‌های فنی خوبی برخوردار است، چه یک نمای نقطه‌نظر ساده در پایان اپیزود که با قرارگیری تمام‌وکمال در چرخ‌دنده‌های قصه، یکی از به‌یادماندنی‌ترین قاب‌های سریال را نتیجه می‌دهد.

📜 متن کامل نقد اپیزود یازدهم «رهایم کن» را با کلیک روی لینک، عکس یا متن پایین بخوانید:
b2n.ir/r83862

🆔 t.me/arttalks

📺 تحلیل سریال رهایم کن | اپیزود ۱۲
#️⃣ #نقد_رهایم_کن
#نقد_سریال_ایرانی #اپیزودها_زیر_ذره_بین

بخشی از متن:
اتفاق لذت‌بخش درباره‌ی بازی‌گری «رهایم کن» این است که به یک‌دستی قابل‌قبول و لذت‌بخشی رسیده که معمولن هم ما را از خود ناامید نمی‌کند. از اپیزود دوم تا به‌اپیزود این هفته، «هوتن شکیبا»یی را داریم که شخصیت را می‌شناسد، از خوب و بدش آگاه است و می‌تواند بین وجه سفید و سیاه هاتف، تعادل برقرار کند. محسن تنابنده‌ی تمام این دوازده اپیزود، الگویی برای حفظ یک‌پارچه‌گی در اجراست و مارالِ هدی زین‌العابدین، به‌لطف اوست که به‌یاد می‌ماند. بازی‌گران فرعی سریال پابه‌پای اصلی‌ها در حرکت‌اند و هرچند که در دوسه‌اپیزود اخیر، توجه کم‌تری نصیب‌شان شده، اما هیچ از خود کم نمی‌گذارند؛ از پژواک ایمانی گفته بودیم و حالا هم باید به‌بازی‌گران صحنه‌های مطبخ سریال اشاره کنیم. همه‌گی خوب و درست، در حفظ حال‌وهوای صحنه موفق‌اند.

📜 متن کامل نقد اپیزود دوازدهم «رهایم کن» را با کلیک روی لینک، عکس یا متن پایین بخوانید:
b2n.ir/e92899

🆔 t.me/arttalks

📺 تحلیل سریال رهایم کن | اپیزود ۱۳
#️⃣ #نقد_رهایم_کن
#نقد_سریال_ایرانی #اپیزودها_زیر_ذره_بین

بخشی از متن:
آزاده صمدی را ستاره‌ی اپیزود این هفته می‌دانم و دلایل ملموسی هم برای چنین ادعایی وجود دارد. او می‌داند که تمرکز این اپیزود بر روی کاراکترش، درونیات‌ش و افعال‌ش است. نتیجه‌ی این خودآگاهی چیست؟ ادراک درست او از شخصیت و نتیجه‌دادن تمام شمایلی که صمدی برای شخصیت لحاظ می‌کند. لحن دیالوگ‌گویی او با چهره‌پردازی رندانه‌ای همراه می‌شود؛ حاصل نهایی کاراکتر تا به‌این‌نقطه‌ی سریال شخصیتی‌ست که ابهام و ایهام دور و اطراف‌ش، به‌حرف خلاصه نشده و می‌تواند به‌یاد مخاطب بماند. هم‌چنین شمایل قدرتی که از این کاراکتر ترسیم می‌شود، او را به یک شبه‌آنتاگونیست کلیشه‌ای خلاصه نمی‌کند. از مهارت آزاده صمدی‌ست که این ابهام را در ذهن مخاطب به‌یک کنجکاوی تبدیل می‌کند، و نه یک آشفتگی حاصل از ناآشنایی با او.

📜 متن کامل نقد اپیزود سیزدهم «رهایم کن» را با کلیک روی لینک، عکس یا متن پایین بخوانید:
b2n.ir/RahayamKon-e13

🆔 t.me/arttalks

📺 تحلیل سریال رهایم کن | اپیزود ۱۴
#️⃣ #نقد_رهایم_کن
#نقد_سریال_ایرانی #اپیزودها_زیر_ذره_بین

بخشی از متن:
حاتم و مارال، پریشان به‌سوی نغمه می‌روند. نغمه درمکان همیشگی‌اش، درحال اسب‌سواری‌ست. حاتم از او می‌خواهد که حقیقت را بگوید و مطابق‌انتظار، دسیسه‌ی نغمه و هاتف، اجازه‌ی گفتن حقیقت را به‌او نمی‌دهد. از لحظه‌ی حرکت سراسیمه‌ی مارال به‌بعد، یعنی آن اسلوموشن‌های همراه‌شده با شبه‌نریشن‌های آزاده صمدی، از کم‌اثرترین لحظات کل «رهایم کن» و نمونه‌ای از تنزل متن در مرحله‌ی اجراست. صحبت درباره‌ی دخالت در تصمیمات شهرام شاه‌حسینی، فیلم‌بردار و تدوین‌گرش نیست، سوال این است که چرا باید فصلی چنین تاثیرگذار در روند قصه را آمیخته به استفاده‌ی نابه‌جا از تمهیداتی کنیم که به‌خودی‌خود، می‌توانستند بهترین لحظات را از خودبه‌جای بگذارند؟ حیفِ متن نبود که به‌نقطه‌ی اوج دراماتیک‌ش رسیده و حالا نیازمندِ یک لحظه‌ی درست‌اجراشده‌ی پایانی‌ست؟

📜 متن کامل نقد اپیزود چهاردهم «رهایم کن» را با کلیک روی لینک، عکس یا متن پایین بخوانید:
b2n.ir/RahayamKon-e14

🆔 t.me/arttalks

📺 تحلیل سریال رهایم کن | اپیزود ۱۵
#️⃣ #نقد_رهایم_کن
#نقد_سریال_ایرانی #اپیزودها_زیر_ذره_بین

بخشی از متن:
فصل پایانی اپیزود هفته‌ی قبل را با فصل کلیدیِ این هفته مقایسه کنیم: هردو از یک جنس تصویرند، برراه‌رفتن کاراکترها و از کنار افرادی خاص گذرکردن (اول نغمه و حالا، شاهین) تاکید می‌کنند. هرچه قبلی بی‌ذوق و سرسری بود، این‌بار با یک کار قابل‌اعتنا روبه‌روئیم که همه‌چیزش به‌اندازه است؛ از موسیقی موجزش تا نمایش هوش‌مندانه‌ی انفجاروتخریب که با ضعف جلوه‌های ویژه‌ی میدانی و… به‌انحراف بصری کشیده نشده. یک نمونه‌ی موردیِ قابل‌اتکاست برای عیان‌کردن هرچه کامل‌تر درونیات شخصیت‌ها؛ و این یکی‌ازلحظاتی‌ست که از «رهایم کن»، به‌یاد خواهم داشت.

📜 متن کامل نقد اپیزود پانزدهم «رهایم کن» را با کلیک روی لینک، عکس یا متن پایین بخوانید:
b2n.ir/RahayamKon-e15

🆔 t.me/arttalks

📺 تحلیل سریال رهایم کن | اپیزود ۱۶
#️⃣ #نقد_رهایم_کن
#نقد_سریال_ایرانی #اپیزودها_زیر_ذره_بین

بخشی از متن:
ساختار روایی هراپیزود از «رهایم کن» بر زمینِ پرگویی بنا شده. آیا این جمله بدین‌معناست که هراستفاده‌ی بهینه‌ای از دیالوگ را باید «اضافه‌گویی» برداشت کنیم؟ به‌هیچ‌وجه. نه به‌این معنا که دیالوگ ضروری‌ترین اتفاق ممکن است (آیا فیلم‌های صامت فارغ‌ از میان‌پرده‌های‌شان نیازی اساسی به‌دیالوگ داشتند؟) که بیش‌تر بدین‌شکل که برنامه‌ریزی برای بیرون‌کشیدن هر درام، احساس یا کنشی از خلال متن، تصمیم چندان خلاقانه‌ای نیست. اگر مسیر این باشد، تمامِ «درآمدن» یا «درنیامدن» فصول‌ت را به‌بازی‌ها و موقعیت‌هات وابسته می‌کنی؛ و شاید نتیجه‌ای را که دل‌خواهت باشد نگیری؛ مثل همین اپیزود و خیلی اپیزودهای دیگر.

📜 متن کامل نقد اپیزود شانزدهم «رهایم کن» را با کلیک روی لینک، عکس یا متن پایین بخوانید:
b2n.ir/RahayamKon-e16

🆔 t.me/arttalks

📺 تحلیل سریال رهایم کن | اپیزود ۱۷
#️⃣ #نقد_رهایم_کن
#نقد_سریال_ایرانی #اپیزودها_زیر_ذره_بین

بخشی از متن:
هاتف نباید در اپیزود یکی‌مانده به‌آخر سریال، از شخصیتی که رذالت‌ش محور تمام پرداخت آن است تبدیل شود به‌کاراکتری که واضحن به‌جنون رسیده، و از این زاویه به‌رونوشت نعل‌به‌نعلی از پدرام شریفیِ «می‌خواهم زنده بمانم» تبدیل شود. در این لحظه، «رهایم کن» تمام آن‌چه را که دررابطه با خلق کاراکترِ شروری که درظاهر، هیچ از آن شرارت را از خود نشان نمی‌دهد و درواقع، شخصیتی‌ست بدون قائل‌شدن حدومرزی برای خود، از پایه خراب می‌کند تا نه‌تنها پیش‌بینی‌کردن وقایع اپیزود هجدهم، کار چندان سختی نباشد، که «هاتف» بازی‌شده توسط هوتن شکیبا هم به‌نسخه‌ای دست‌چندم از همتایان‌ش بدل شود.

📜 متن کامل نقد اپیزود هفدهم «رهایم کن» را با کلیک روی لینک، عکس یا متن پایین بخوانید:
b2n.ir/RahayamKon-e17

🆔 t.me/arttalks