💞 وقتی #عشق_به_فرزند از عشق به همسر پیشی می‌گیرد.
🔸 از میان انواع عشق، عشق والدین به فرزندان بسیار عجیب و غریب است.
🔺 مثلاً اگر از آن دسته آدم‌هایی هستید که حتماً باید در طول شب هشت ساعت بخوابید، با داشتن فرزند حاضر می‌شوید که تا صبح نخوابید و برای تمام کردن پروژهٔ کلاسی او، کاردستی درست کنید.
💠 در بعضی از موارد، این عشق آن چنان پیش می‌رود که والدین، فرزندان خود را به همسرشان ترجیح می‌دهند. اما آیا دوست داشتن فرزندان بیش از همسر کار صحیحی است؟
♨️ درست است که عشق ورزیدن به فرزندان امری زیبا و ضروری است و رسیدگی به نیازهای آنها از وظایف والدین به شمار می‌رود، اما یادمان باشد که زندگی فقط فداکاری برای فرزند نیست.
🌀 در سوی دیگر روابط خانوادگی، #همسر ما قرار دارد. با اینکه او مانند فرزندان نیاز به رسیدگی‌های مداوم ندارد و لازم نیست که نیازهای مختلفش برای رفاه و زیستن را مادرانه/پدرانه پیگیری کنیم، اما همسر ما بخش مهمی از زندگی‌مان را به خود اختصاص می‌دهد.
▫️ باید بدانیم که مدیریت روابط خانوادگی بسیار مهم است. در این رابطه، هر فرد جایگاهی دارد که لازم است به آن رسیدگی کنیم.
🔎 #تحقیقات نشان می‌دهند که کودکان با والدینی که یکدیگر را دوست دارند، احساس امنیت و شادی بیشتری می‌کنند.
💢 کودکانی که در محیط امن و پرمحبت رشد می‌کنند، شیوهٔ درست رفتار در روابط را می‌آموزند.
☢️ تنش و روابط مخدوش میان زوج‌ها روی روابط آنها با فرزندان‌شان هم اثر می‌گذارد. این تنش بیشتر از سوی پدران به روابط خانوادگی وارد می‌شود.
🌐 رابطهٔ ناسالم میان والدین باعث می‌شود که کودکان احساس گناه کنند و خود را در این میان، مقصر بدانند. کودکی که خود را مقصر می‌داند هم عملکرد مطلوبی نخواهد داشت.
♻️ باید قبول کنیم که کودکان ما بالاخره روزی وارد جامعه می‌شوند و اگر روابط خانوادگی (رابطهٔ فرزند و والدین، رابطهٔ زن و شوهر) متعادل و مطلوبی را تجربه نکرده باشند، نمی‌توانند روابط خود را در جامعه به درستی مدیریت کنند. نتیجهٔ این ناتوانی، روابطی پر از نفرت، خستگی یا سردرگمی خواهد بود.
🔴 توجه بیش از حد به #فرزندان چه عواقبی دارد؟
▪️ یادمان باشد که روابط خانوادگی روی تربیت فرزندان اثر می‌گذارد. اگر توجه ما تنها به فرزندان‌مان معطوف باشد و از ایجاد تعادل در رابطه با اعضای مختلف خانواده و ارتباط با همسرمان غافل باشیم، ناخودآگاه روی روابط آتی فرزندان‌مان هم اثر خواهیم گذاشت.
🔶 توجه زیاد به فرزندان و بی‌توجهی به مدیریت صحیح روابط میان همسران در ۲۵ سال گذشته، موجب شده است که آمار #طلاق بعد از ۵۰ سالگی دو برابر شود.
👈 علت این است که بعد از ترک خانه توسط فرزندان و مستقل شدن‌شان، زن و شوهرها انگیزه و دلیلی برای حفظ کانون خانواده ندارند. یعنی برای یکدیگر نقش و جایگاهی تعریف نکرده‌اند و با رفتن فرزندان، دلیلی برای کنار هم بودن نمی‌بینند.
⚜️ تنها راه ایجاد تعادل در روابط خانوادگی، این است که زوج‌ها همواره به خاطر داشته باشند که دلیل ازدواج و با هم بودن‌شان فرزندان نیستند. زوج‌ها باید با هم در تعامل باشند. دلخوشی زندگی مشترک نباید صرفاً وابسته به حضور فرزندان باشد. اساس رابطه بین دو نفر تنها با هدف داشتن فرزند شکل نمی‌گیرد. پس بعد از تشکیل زندگی مشترک و آمدن فرزندان نیز، نباید رابطه را از یاد ببرند.
🔸 از میان انواع عشق، عشق والدین به فرزندان بسیار عجیب و غریب است.
🔺 مثلاً اگر از آن دسته آدم‌هایی هستید که حتماً باید در طول شب هشت ساعت بخوابید، با داشتن فرزند حاضر می‌شوید که تا صبح نخوابید و برای تمام کردن پروژهٔ کلاسی او، کاردستی درست کنید.
💠 در بعضی از موارد، این عشق آن چنان پیش می‌رود که والدین، فرزندان خود را به همسرشان ترجیح می‌دهند. اما آیا دوست داشتن فرزندان بیش از همسر کار صحیحی است؟
♨️ درست است که عشق ورزیدن به فرزندان امری زیبا و ضروری است و رسیدگی به نیازهای آنها از وظایف والدین به شمار می‌رود، اما یادمان باشد که زندگی فقط فداکاری برای فرزند نیست.
🌀 در سوی دیگر روابط خانوادگی، #همسر ما قرار دارد. با اینکه او مانند فرزندان نیاز به رسیدگی‌های مداوم ندارد و لازم نیست که نیازهای مختلفش برای رفاه و زیستن را مادرانه/پدرانه پیگیری کنیم، اما همسر ما بخش مهمی از زندگی‌مان را به خود اختصاص می‌دهد.
▫️ باید بدانیم که مدیریت روابط خانوادگی بسیار مهم است. در این رابطه، هر فرد جایگاهی دارد که لازم است به آن رسیدگی کنیم.
🔎 #تحقیقات نشان می‌دهند که کودکان با والدینی که یکدیگر را دوست دارند، احساس امنیت و شادی بیشتری می‌کنند.
💢 کودکانی که در محیط امن و پرمحبت رشد می‌کنند، شیوهٔ درست رفتار در روابط را می‌آموزند.
☢️ تنش و روابط مخدوش میان زوج‌ها روی روابط آنها با فرزندان‌شان هم اثر می‌گذارد. این تنش بیشتر از سوی پدران به روابط خانوادگی وارد می‌شود.
🌐 رابطهٔ ناسالم میان والدین باعث می‌شود که کودکان احساس گناه کنند و خود را در این میان، مقصر بدانند. کودکی که خود را مقصر می‌داند هم عملکرد مطلوبی نخواهد داشت.
♻️ باید قبول کنیم که کودکان ما بالاخره روزی وارد جامعه می‌شوند و اگر روابط خانوادگی (رابطهٔ فرزند و والدین، رابطهٔ زن و شوهر) متعادل و مطلوبی را تجربه نکرده باشند، نمی‌توانند روابط خود را در جامعه به درستی مدیریت کنند. نتیجهٔ این ناتوانی، روابطی پر از نفرت، خستگی یا سردرگمی خواهد بود.
🔴 توجه بیش از حد به #فرزندان چه عواقبی دارد؟
▪️ یادمان باشد که روابط خانوادگی روی تربیت فرزندان اثر می‌گذارد. اگر توجه ما تنها به فرزندان‌مان معطوف باشد و از ایجاد تعادل در رابطه با اعضای مختلف خانواده و ارتباط با همسرمان غافل باشیم، ناخودآگاه روی روابط آتی فرزندان‌مان هم اثر خواهیم گذاشت.
🔶 توجه زیاد به فرزندان و بی‌توجهی به مدیریت صحیح روابط میان همسران در ۲۵ سال گذشته، موجب شده است که آمار #طلاق بعد از ۵۰ سالگی دو برابر شود.
👈 علت این است که بعد از ترک خانه توسط فرزندان و مستقل شدن‌شان، زن و شوهرها انگیزه و دلیلی برای حفظ کانون خانواده ندارند. یعنی برای یکدیگر نقش و جایگاهی تعریف نکرده‌اند و با رفتن فرزندان، دلیلی برای کنار هم بودن نمی‌بینند.
⚜️ تنها راه ایجاد تعادل در روابط خانوادگی، این است که زوج‌ها همواره به خاطر داشته باشند که دلیل ازدواج و با هم بودن‌شان فرزندان نیستند. زوج‌ها باید با هم در تعامل باشند. دلخوشی زندگی مشترک نباید صرفاً وابسته به حضور فرزندان باشد. اساس رابطه بین دو نفر تنها با هدف داشتن فرزند شکل نمی‌گیرد. پس بعد از تشکیل زندگی مشترک و آمدن فرزندان نیز، نباید رابطه را از یاد ببرند.