در نگاه اول، آنچه از نقاشی های دمیرچی به نظر می رسد، موجوداتی نامتعارف و بدیع است که اکثراً در فضایی بی زمان و مکان واقع شده اند، آیا اینها نقوش و صُوَر مثالی هستند؟
از آنجا که عالم مثال، از طریق عالم خیال در دسترس است و صورت مثالی اشیاء و امور در آنجا متجلی است، و نیز از آنجا که کار هنرمند، کشف صورت است، لذا در هنر ایرانی آن اثری والاتر است که صورت و معنایش ملهم از صوَر عالم مثال باشد. بنابراین هنر با عالم مثال مرتبط بوده، و رابطه اش با واسطه شهود حُسن است در دو ساحت صورت و معنا.
به عنوان مثال نگارگر ایرانی منظومه های فارسی، همواره در حال بازنمایی ایماژهای عالم مثال است و نه نقوش عالم محسوس؛ پس عالم مثال همچون خیال متصل و منفصل بر هنرمند متجلی شده و در اثرش به ظهور می رسد.
اکنون اینجا در خیالِ نقاش معاصر ما نیز انسان و حیوان، فُرم خودویژه ای دارند، گرچه در محتوا، بی نسبت با اساطیر جدید و قدیم نیستند...
#هومن_ربیعی #پژوهش_هنر
#نقاشی #مصطفی_دمیرچی