#سازه‌های_آبی_تاریخی_شوشتر در جنوب #پل_بند_گرگر و خيابان شريعتی در شمال شوشتر (مرکز شهرستانی به همین نام در #استان_خوزستان) در محدوده‌ای به وسعت ۵ هکتار واقع شده و مجموعه‌ای از پل‌ها، آب‌بندها، آسیاب‌ها، آبشارها، کانال‌ها و تونل‌های عظیم هدایت آب را شامل می‌شود که در ارتباط با یکدیگر کار کرده و جهت بهره‌گیری بیشتر از آب ساخته شده‌اند. قدمت تاریخی بیشتر این سازه‌ها به بیش از ۱۵۰۰ سال تخمین زده شده و در ساختمان بناها شیوه معماری دوره تاریخی ساسانی به خوبی مشهود می‌باشد. سازه‌های آبی شوشتر بین سال‌های ۱۳۷۷ تا ۱۳۸۵ در فهرست آثار ملی ایران و سپس با عنوان #سیستم_آبی_تاریخی_شوشتر در سال ۲۰۰۹ در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده‌اند. برخی از این سازه‌های تاریخی عبارتند از: #بند_میزان، برج کلاه‌فرنگی، نهر و پل #بند_گرگر، #بند_برج_عیار، #بند_ماهی_بازان، #قلعه_سلاسل، #کانال_داریون، #تونل_بلیتی، #تونل_دهانه_شهر، #تونل_سه_کوره، #پل_دوپلون، #آبشار_سیکا، #پل_شادروان (#بند_قیصر)، #بند_لشکر، #پل_شاه_علی، #پل_بند_شراب_‌دار، #بند_دختر و #بند_دارا

#خوزستان #شوشتر
instagram.com/wikitour.ir
@wikitour

#قلعه_سلاسل بخشی از سازه‌های آبی تاریخی شوشتر (مرکز شهرستانی به همین نام در #استان_خوزستان) است که شامل حیاط‌ها، سربازخانه‌ها، اصطبل‌ها، حمام‌ها، شبستان‌ها، برج‌ها، قورخانه، حرمسرا و قاپی‌های متعدد بوده و برخی از بناهای آن بر اساس مستندات تاریخی و مطالعات باستان‌شناسی به #دوره_ساسانیان تعلق دارند. این قلعه در دوره‌های تاریخی مختلف بارها مورد تخریب و بازسازی قرار گرفته و ویرانه‌های قابل مشاهده آن (شامل اتاق‌های زیرزمینی، شوادانها و کانال‌های داریون) مربوط به بازسازی‌های #دوره_قاجاریه می‌باشد که به دستور #نظام_السلطنه_مافی در سال ۱۳۰۷ انجام گرفته است. در دهه ۱۳۴۰ باقیمانده قلعه ویران شده و از مصالح به کار رفته در آن در احداث ادارات غله، دارایی، قند و شکر و دخانیات در قسمت غربی قلعه استفاده شده‌است. این بنای تاریخی در سال ۱۳۵۴ در فهرست آثار ملی ایران قرار گرفته و نهایتاً با پیگیری سازمان میراث فرهنگی و گردشگری با عنوان یکی از زیرمجموعه‌های سیستم آبی تاریخی شوشتر در سال ۲۰۰۹ در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده‌است.

#خوزستان #شوشتر #قلعه_سلاسل_شوشتر #سازه_های_آبی_شوشتر
instagram.com/wikitour.ir
@wikitour