قسمتی از مثنوی (عشق نامه)
(تقدیم به کسانی که ذرات عشق در وجودشان سريان يافته)
هرچه شد برمولوي از عشق شد
باز هم این مثنوی از عشق شد
عشق اگر عشق است غوغا می کند
صد هزاران فتنه بر پا می کند
نعره از حلقوم آرش می زند
بر بساط خویش آتش می زند
عشق،دل را پر و بالی می شود
شط خونین خیالی می شود
عشق حق،حلاج را بر دار کرد
فتنه ها را بر سرش آوار کرد
این تب عشق است کآتش می شود
جوشش خون سیاوش می شود
عشق در بند زن و فرزند نیست
عاشق اندر بند هم در بند نیست
هر کسی عاشق شود او مرد شد
عشق درمان هزاران درد شد
عشق در چشم شقایق ديدني است
دست عاشق بی گمان بوسيدني است
عشق و آرامش چو آب و آتش اند
این دو در اندوه يکديگر خوش اند
آن یکی عشق است بر بالای دار
این یکی در پای دار و پایدار
ای دليراني که افسون می کنید
قصه های عشق مجنون می کنید
تاج را از پنجه ی شیر آورید
عشق را یک دم به زنجیر آورید
عشق بر دارت کشد منصور وار
گه شود در دیده ی منصور،دار
گاه چونان پیر صنعان می شوی
عشق آبادی و ویران می شوی
گاه با یک حلقه زنجيرت کند
خنده ای شیرین نمک گیرت کند
گه روانت می کند دنبال دوست
گه روانت می کشد هر جا که اوست
گه به نرخ جان خريدارت شود
گرم تر هر روز بازارت شود
گاه گاهی تیشه بر دوشت کند
با خود و از خود فراموشت کند
با خودی اما رها از خویشتن
در وطن،باخويش،اما بی وطن
گاه کمتر از سلیمان نیستی
گه نمی دانی که هستي،چيستي!
گاه نقش خاتمت افسون کند
گاه غربت دیده ات پر خون کند
گه شقایق می شوی،یک سینه داغ
گاه دم سردی و پرپر کنج باغ
گاه با جامی جهان بین ات کند
با نگاهی رخنه در دین ات کند
دیده را وا کرده می بینی چو من
عشق بر اندام جانت شد کفن
پشت پا بر جاه و منصب می زنی
چون سحر ها نعره بر شب میزنی
ای که با جان و دلم آمیختی
چیست این در جام جانم ریختی?
با کدامین آتشم افروختی
کاين چنین تا استخوانم سوختی
از کجا آورده ای این باده را
کرده ای در بند این آزاده را
آن چه در جانم شرر زد عشق توست
شعله شد از سینه سر زد عشق توست
من چنان با عشق تو آمیختم
هرچه جز راز تو بیرون ریختم
در نمازت دیدم و نشناختم
چو گل ات بوییدم و نشناختم
یافتم گم کرده را از دست رفت
خفته بودم مست بودم مست،رفت
دار معراج من و منصور شد
گفتمش لبيک،اما دور شد
کار خود را نرگس شهلاش کرد
هرچه پنهان بود در دل فاش کرد
#شاپور_پساوند
#دفتر_صدای_سوختن
💻آدرس سایت
Eyeshgh.com 🌹
📲آدرس ما در تلگرام
@ey_eshgh 🌹🌹
(تقدیم به کسانی که ذرات عشق در وجودشان سريان يافته)
هرچه شد برمولوي از عشق شد
باز هم این مثنوی از عشق شد
عشق اگر عشق است غوغا می کند
صد هزاران فتنه بر پا می کند
نعره از حلقوم آرش می زند
بر بساط خویش آتش می زند
عشق،دل را پر و بالی می شود
شط خونین خیالی می شود
عشق حق،حلاج را بر دار کرد
فتنه ها را بر سرش آوار کرد
این تب عشق است کآتش می شود
جوشش خون سیاوش می شود
عشق در بند زن و فرزند نیست
عاشق اندر بند هم در بند نیست
هر کسی عاشق شود او مرد شد
عشق درمان هزاران درد شد
عشق در چشم شقایق ديدني است
دست عاشق بی گمان بوسيدني است
عشق و آرامش چو آب و آتش اند
این دو در اندوه يکديگر خوش اند
آن یکی عشق است بر بالای دار
این یکی در پای دار و پایدار
ای دليراني که افسون می کنید
قصه های عشق مجنون می کنید
تاج را از پنجه ی شیر آورید
عشق را یک دم به زنجیر آورید
عشق بر دارت کشد منصور وار
گه شود در دیده ی منصور،دار
گاه چونان پیر صنعان می شوی
عشق آبادی و ویران می شوی
گاه با یک حلقه زنجيرت کند
خنده ای شیرین نمک گیرت کند
گه روانت می کند دنبال دوست
گه روانت می کشد هر جا که اوست
گه به نرخ جان خريدارت شود
گرم تر هر روز بازارت شود
گاه گاهی تیشه بر دوشت کند
با خود و از خود فراموشت کند
با خودی اما رها از خویشتن
در وطن،باخويش،اما بی وطن
گاه کمتر از سلیمان نیستی
گه نمی دانی که هستي،چيستي!
گاه نقش خاتمت افسون کند
گاه غربت دیده ات پر خون کند
گه شقایق می شوی،یک سینه داغ
گاه دم سردی و پرپر کنج باغ
گاه با جامی جهان بین ات کند
با نگاهی رخنه در دین ات کند
دیده را وا کرده می بینی چو من
عشق بر اندام جانت شد کفن
پشت پا بر جاه و منصب می زنی
چون سحر ها نعره بر شب میزنی
ای که با جان و دلم آمیختی
چیست این در جام جانم ریختی?
با کدامین آتشم افروختی
کاين چنین تا استخوانم سوختی
از کجا آورده ای این باده را
کرده ای در بند این آزاده را
آن چه در جانم شرر زد عشق توست
شعله شد از سینه سر زد عشق توست
من چنان با عشق تو آمیختم
هرچه جز راز تو بیرون ریختم
در نمازت دیدم و نشناختم
چو گل ات بوییدم و نشناختم
یافتم گم کرده را از دست رفت
خفته بودم مست بودم مست،رفت
دار معراج من و منصور شد
گفتمش لبيک،اما دور شد
کار خود را نرگس شهلاش کرد
هرچه پنهان بود در دل فاش کرد
#شاپور_پساوند
#دفتر_صدای_سوختن
💻آدرس سایت
Eyeshgh.com 🌹
📲آدرس ما در تلگرام
@ey_eshgh 🌹🌹