تو را بانو نامیده‌ام
بسیارند از تو بلندتر، بلندتر
بسیارند از تو زلال‌تر، زلال‌تر
بسیارند از تو زیباتر، زیباتر

اما بانو تویی
از خیابان که می‌گذری
نگاه کسی را به دنبال نمی‌کشانی
کسی تاج ِ بلورینت را نمی‌بیند

کسی بر فرش ِ سرخ ِ زرّین ِ زیر پایت
نگاهی نمی‌افکند.
و زمانی که پدیدار می‌شوی
تمامی ِ رودخانه‌ها به نغمه در‌می‌آیند
در تن ِ من
زنگ‌ها آسمان را می‌لرزانند
و سرودی جهان را پر می‌کند

تنها تو و من
تنها تو و من، عشق ِ من
به آن گوش می‌سپری

شاعر: پابلو نرودا

#پابلو_نرودا
#ولنتاین

@FereidounFarahandouz

تو را به جای همه‌ی کسانی که نشناخته‌ام دوست می‌دارم!
تو را به خاطر ِ عطر ِ نان ِ گرم،
برای برفی که آب می‌شود دوست می‌دارم!
تو را برای دوست داشتن دوست می‌دارم!
 
تو را به جای همه‌ی کسانی که دوست نداشته‌ام دوست می‌دارم!
تو را به خاطر دوست داشتن دوست می‌دارم!
 
برای اشکي که خشک شد و هيچ وقت نريخت،
لبخندی که محو شد و هيچ گاه نشکفت
دوست می‌دارم ...
 
تو را به خاطر خاطره‌ها دوست می‌دارم!
برای پشت کردن به آرزوهای محال
به خاطر نابودی توهم و خيال دوست می‌دارم!
تو را برای دوست داشتن دوست می‌دارم!
 
تو را به خاطر بوی لاله های وحشی
به خاطر گونه‌ی زرين آفتاب گردان
برای بنفشی ِ بنفشه‌ها دوست می‌دارم!
تو را به خاطر دوست داشتن دوست می‌دارم!
 
تو را به جای همه‌ی کسانی که نديده‌ام دوست می‌دارم!
تورا برای لبخند ِ تلخ ِ لحظه‌ها،
پرواز ِ شيرين ِ خاطره‌ها دوست می‌دارم!
تو را به اندازه‌ی همه‌ی کسانی که نخواهم ديد،
دوست می‌دارم ...
 
اندازه‌ی قطرات باران ، اندازه‌ی ستاره‌های آسمان دوست می‌دارم!
تو را به اندازه‌ی خودت ، اندازه‌ی آن قلب پاکت دوست می‌دارم!
تو را برای دوست داشتن دوست می‌دارم!
تو را به جای همه‌ی کساني که نمی‌شناخته‌ام ...دوست می‌دارم!
تو را به جا‌ی همه‌ی روزگارانی که نمی‌زيسته‌ام ...دوست می‌دارم!
برای خاطر ِ عطر ِ نان ِ گرم
و برفی که آب می‌شود
و برای نخستين گناه
تو را به خاطر دوست داشتن...دوست می‌دارم!
 
تو را به جای تمام کسانی که دوست نمی‌دارم،
دوست می‌دارم ...
تو را به جای همه‌ی کسانی که نشناخته‌ام دوست می‌دارم!
تو را به جای همه‌ی روزگارانی که نمی‌زیسته‌ام دوست می‌دارم!
برای خاطر ِ عطر ِ گسترده‌ی بی‌کران
و برای خاطر ِ عطر ِ نان ِ گرم
برای خاطر ِ برفی که آب می‌شود،
برای خاطر ِ نخستین گل‌ها
برای خاطر ِ جانوران ِ پاکی که آدمی نمی‌رمانَدشان،
تو را برای خاطر دوست داشتن دوست می‌دارم!

تو را به جای همه‌ی زنانی که دوست نمی‌دارم دوست می‌دارم!
جز تو، که مرا منعکس تواند کرد؟ من خود، خویشتن را بس اندک می‌بینم!
بی تو جز گستره‌ای بی‌کرانه نمی‌بینم
میان ِ گذشته و امروز.
از جدار ِ آینه‌ی خویش گذشتن نتوانستم
می‌بایست تا زندگی را لغت به لغت فرا گیرم،
راست از آن گونه که لغت به لغت از یادش می‌برند.

تو را دوست می دارم برای خاطر ِ فرزانگی‌ات که از آن ِ من نیست
تو را برای خاطر ِ سلامت
به‌رغم ِ همه آن چیزها که به‌جز وهمی نیست دوست می دارم!
برای خاطر ِ این قلب ِ جاودانی که بازش نمی‌‌پندارم.
تو می‌پنداری که شَکّی، حال آن که به‌جز دلیل نیستی.
تو همان آفتاب ِ بزرگی که در سر ِ من بالا می‌رود،
بدان هنگام که از خویشتن در اطمینان‌ام.

تو را دوست می‌دارم.

شاعر: پل الوار

#ولنتاین
#پل_الوار

https://t.me/fereidounfarahandouz/478

ما گدایان ِ خیل ِ سلطانیم
شهربند ِ هوای جانانیم

بنده را نام ِ خویشتن نبوَد
هر چه ما را لقب دهند آنیم

گر برانند و گر ببخشایند
ره به جای دگر نمی‌دانیم

چون دلارام می‌زند شمشیر
سر ببازیم و رخ نگردانیم

دوستان در هوای صحبت یار
زر فشانند و ما سر افشانیم

مر خداوند ِ عقل و دانش را
عیب ِ ما گو مکن که نادانیم

هر گُلی نو که در جهان آید
ما به عشقش هزاردستانیم

تنگ‌چشمان نظر به میوه کنند
ما تماشاکُنان ِ بستانیم

تو به سیمای شخص می‌نگری
ما در آثار ِ صُنع حیرانیم

هر چه گفتیم جز حکایت ِ دوست
در همه عمر از آن پشیمانیم

سعدیا بی وجود ِ صحبت ِ یار
همه عالم به هیچ نستانیم

ترک ِ جان ِ عزیز بتوان گفت
ترک ِ یار ِ عزیز نتوانیم

غزل ۴۳۹ سعدی

#سعدی #غزل
#ولنتاین

@FereidounFarahandouz

ای خدا! این وصل را هجران مکُن
سرخوشان ِ عشق را نالان مکن

باغ ِ جان را تازه و سرسبز دار
قصد ِ این مستان و این بُستان مکن

چون خزان بر شاخ و برگ ِ دل مزن
خلق را مسکین و سرگردان مکن

بر درختی ک‌آشیان ِ مرغ ِ تو ست
شاخ مشکن مرغ را پرّان مکن

جمع و شمع ِ خویش را برهم مزن
دشمنان را کور کن شادان مکن

گر چه دزدان خصم ِ روز ِ روشن اند
آنچ می‌خواهد دل ایشان مکن

کعبه‌یِ اقبال، این حلقه ست و بس
کعبه‌یِ اومید را ویران مکن

این طناب ِ خیمه را بر هم مزن
خیمه‌یِ تو ست آخر ای سلطان، مکن!

نیست در عالَم ز هجران تلخ‌تر
هرچ خواهی کن ولیکن آن مکن

مولوی

#عشق
#ولنتاین
#مولوی

@FereidounFarahandouz

ای خدا! این وصل را هجران مکُن
سرخوشان ِ عشق را نالان مکن

باغ ِ جان را تازه و سرسبز دار
قصد ِ این مستان و این بُستان مکن

چون خزان بر شاخ و برگ ِ دل مزن
خلق را مسکین و سرگردان مکن

بر درختی ک‌آشیان ِ مرغ ِ تو ست
شاخ مشکن مرغ را پرّان مکن

جمع و شمع ِ خویش را برهم مزن
دشمنان را کور کن شادان مکن

گر چه دزدان خصم ِ روز ِ روشن اند
آنچ می‌خواهد دل ایشان مکن

کعبه‌یِ اقبال، این حلقه ست و بس
کعبه‌یِ اومید را ویران مکن

این طناب ِ خیمه را بر هم مزن
خیمه‌یِ تو ست آخر ای سلطان، مکن!

نیست در عالَم ز هجران تلخ‌تر
هرچ خواهی کن ولیکن آن مکن

مولوی

#عشق
#ولنتاین
#مولوی

@FereidounFarahandouz