Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
ما گدایان ِ خیل ِ سلطانیم
شهربند ِ هوای جانانیم
بنده را نام ِ خویشتن نبوَد
هر چه ما را لقب دهند آنیم
گر برانند و گر ببخشایند
ره به جای دگر نمیدانیم
چون دلارام میزند شمشیر
سر ببازیم و رخ نگردانیم
دوستان در هوای صحبت یار
زر فشانند و ما سر افشانیم
مر خداوند ِ عقل و دانش را
عیب ِ ما گو مکن که نادانیم
هر گُلی نو که در جهان آید
ما به عشقش هزاردستانیم
تنگچشمان نظر به میوه کنند
ما تماشاکُنان ِ بستانیم
تو به سیمای شخص مینگری
ما در آثار ِ صُنع حیرانیم
هر چه گفتیم جز حکایت ِ دوست
در همه عمر از آن پشیمانیم
سعدیا بی وجود ِ صحبت ِ یار
همه عالم به هیچ نستانیم
ترک ِ جان ِ عزیز بتوان گفت
ترک ِ یار ِ عزیز نتوانیم
غزل ۴۳۹ سعدی
#سعدی #غزل
#ولنتاین
@FereidounFarahandouz
شهربند ِ هوای جانانیم
بنده را نام ِ خویشتن نبوَد
هر چه ما را لقب دهند آنیم
گر برانند و گر ببخشایند
ره به جای دگر نمیدانیم
چون دلارام میزند شمشیر
سر ببازیم و رخ نگردانیم
دوستان در هوای صحبت یار
زر فشانند و ما سر افشانیم
مر خداوند ِ عقل و دانش را
عیب ِ ما گو مکن که نادانیم
هر گُلی نو که در جهان آید
ما به عشقش هزاردستانیم
تنگچشمان نظر به میوه کنند
ما تماشاکُنان ِ بستانیم
تو به سیمای شخص مینگری
ما در آثار ِ صُنع حیرانیم
هر چه گفتیم جز حکایت ِ دوست
در همه عمر از آن پشیمانیم
سعدیا بی وجود ِ صحبت ِ یار
همه عالم به هیچ نستانیم
ترک ِ جان ِ عزیز بتوان گفت
ترک ِ یار ِ عزیز نتوانیم
غزل ۴۳۹ سعدی
#سعدی #غزل
#ولنتاین
@FereidounFarahandouz
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
حکیمی پسران را پند همیداد که: جانان ِ پدر! هنر آموزید که مُلک و دولت ِ دنیا اعتماد را نشاید و سیم و زر در سفر در محلّ ِ خطر است: یا دزد به یکبار ببرَد، یا خواجه به تفاریق بخورَد. اما هنر چشمهی زاینده است و دولت ِ پاینده و گر هنرمند از دولت بیفتد غم نباشد که هنر در نفس ِ خود دولت است، هرجا که روَد قدر بیند و در صدر نشیند و بیهنر لقمه چیند و سختی بیند.
#سعدی
@FereidounFarahandouz
#سعدی
@FereidounFarahandouz
https://www.aparat.com/v/1flEa
غزل شماره ۴۰۵ سعدی
آهنگ: کامبیز روشن روان
صدا: فریدون فرح اندوز
میکس: شاپور
خط: سهیل قاسمی
هزار جهد بکردم که سرّ ِ عشق بپوشم
نبود بر سر ِ آتش میسّرم که نجوشم
بههوش بودم از اوّل که دل به کس نسپارم
شمایل ِ تو بدیدم نه صبر ماند و نه هوشم
حکایتی ز دهانت به گوش ِ جان ِ من آمد
دگر نصیحت ِ مردم حکایت است به گوشم
مگر تو روی بپوشی و فتنه بازنشانی
که من قرار ندارم که دیده از تو بپوشم
من ِ رمیدهدل آن به که در سماع نیایم
که گر به پای درآیم به در بَرند به دوشم
بیا به صلح ِ من امروز در کنار ِ من امشب
که دیده خواب نکردهست از انتظار ِ تو دوشم
مرا به هیچ بدادی و من هنوز بر آنم
که از وجود ِ تو مویی به عالمی نفروشم
به زخمخورده حکایت کنم ز دست ِ جراحت
که تندرست ملامت کند چو من بخروشم
مرا مگوی که سعدی طریق ِ عشق رها کن
سخن چه فایده گفتن چو پند میننیوشم
به راه ِ بادیه رفتن به از نشستن ِ باطل
و گر مراد نیابم بهقدر ِ وسع بکوشم
#سعدی
@FereidounFarahandouz
غزل شماره ۴۰۵ سعدی
آهنگ: کامبیز روشن روان
صدا: فریدون فرح اندوز
میکس: شاپور
خط: سهیل قاسمی
هزار جهد بکردم که سرّ ِ عشق بپوشم
نبود بر سر ِ آتش میسّرم که نجوشم
بههوش بودم از اوّل که دل به کس نسپارم
شمایل ِ تو بدیدم نه صبر ماند و نه هوشم
حکایتی ز دهانت به گوش ِ جان ِ من آمد
دگر نصیحت ِ مردم حکایت است به گوشم
مگر تو روی بپوشی و فتنه بازنشانی
که من قرار ندارم که دیده از تو بپوشم
من ِ رمیدهدل آن به که در سماع نیایم
که گر به پای درآیم به در بَرند به دوشم
بیا به صلح ِ من امروز در کنار ِ من امشب
که دیده خواب نکردهست از انتظار ِ تو دوشم
مرا به هیچ بدادی و من هنوز بر آنم
که از وجود ِ تو مویی به عالمی نفروشم
به زخمخورده حکایت کنم ز دست ِ جراحت
که تندرست ملامت کند چو من بخروشم
مرا مگوی که سعدی طریق ِ عشق رها کن
سخن چه فایده گفتن چو پند میننیوشم
به راه ِ بادیه رفتن به از نشستن ِ باطل
و گر مراد نیابم بهقدر ِ وسع بکوشم
#سعدی
@FereidounFarahandouz
آپارات - سرویس اشتراک ویدیو
سعدی - به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل
غزل شماره ۴۰۵ سعدی
آهنگ: کامبیز روشن روان
صدا: فریدون فزح اندوز
میکس: شاپور
هزار جهد بکردم که سرّ ِ عشق بپوشم
نبود بر سر ِ آتش میسّرم که نجوشم
بههوش بودم از اوّل که دل به کس نسپارم
شمایل ِ تو بدیدم نه صبر ماند و نه هوشم
حکایتی ز دهانت به گوش ِ جان ِ…
آهنگ: کامبیز روشن روان
صدا: فریدون فزح اندوز
میکس: شاپور
هزار جهد بکردم که سرّ ِ عشق بپوشم
نبود بر سر ِ آتش میسّرم که نجوشم
بههوش بودم از اوّل که دل به کس نسپارم
شمایل ِ تو بدیدم نه صبر ماند و نه هوشم
حکایتی ز دهانت به گوش ِ جان ِ…
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
سعدی
هزار جهد بکردم که سرّ ِ عشق بپوشم
نبود بر سر ِ آتش میسّرم که نجوشم
بههوش بودم از اوّل که دل به کس نسپارم
شمایل ِ تو بدیدم نه صبر ماند و نه هوشم
حکایتی ز دهانت به گوش ِ جان ِ من آمد
دگر نصیحت ِ مردم حکایت است به گوشم
مگر تو روی بپوشی و فتنه بازنشانی
که من قرار ندارم که دیده از تو بپوشم
من ِ رمیدهدل آن به که در سماع نیایم
که گر به پای درآیم به در بَرند به دوشم
بیا به صلح ِ من امروز در کنار ِ من امشب
که دیده خواب نکردهست از انتظار ِ تو دوشم
مرا به هیچ بدادی و من هنوز بر آنم
که از وجود ِ تو مویی به عالمی نفروشم
به زخمخورده حکایت کنم ز دست ِ جراحت
که تندرست ملامت کند چو من بخروشم
مرا مگوی که سعدی طریق ِ عشق رها کن
سخن چه فایده گفتن چو پند میننیوشم
به راه ِ بادیه رفتن به از نشستن ِ باطل
و گر مراد نیابم بهقدر ِ وسع بکوشم
#سعدی
آهنگ: کامبیز روشن روان
صدا: فریدون فرح اندوز
میکس: شاپور
خط: سهیل قاسمی
@FereidounFarahandouz
هزار جهد بکردم که سرّ ِ عشق بپوشم
نبود بر سر ِ آتش میسّرم که نجوشم
بههوش بودم از اوّل که دل به کس نسپارم
شمایل ِ تو بدیدم نه صبر ماند و نه هوشم
حکایتی ز دهانت به گوش ِ جان ِ من آمد
دگر نصیحت ِ مردم حکایت است به گوشم
مگر تو روی بپوشی و فتنه بازنشانی
که من قرار ندارم که دیده از تو بپوشم
من ِ رمیدهدل آن به که در سماع نیایم
که گر به پای درآیم به در بَرند به دوشم
بیا به صلح ِ من امروز در کنار ِ من امشب
که دیده خواب نکردهست از انتظار ِ تو دوشم
مرا به هیچ بدادی و من هنوز بر آنم
که از وجود ِ تو مویی به عالمی نفروشم
به زخمخورده حکایت کنم ز دست ِ جراحت
که تندرست ملامت کند چو من بخروشم
مرا مگوی که سعدی طریق ِ عشق رها کن
سخن چه فایده گفتن چو پند میننیوشم
به راه ِ بادیه رفتن به از نشستن ِ باطل
و گر مراد نیابم بهقدر ِ وسع بکوشم
#سعدی
آهنگ: کامبیز روشن روان
صدا: فریدون فرح اندوز
میکس: شاپور
خط: سهیل قاسمی
@FereidounFarahandouz