كانال هلال

*** گِرِه گشا
1
گنجشک شعرِ تازه روی شانه‌ام نشست
اینجا نشسته شاعرِ غمگین، قلم به دست
مضمونِ تازه نیست ولی شوقِ تازه، هست
کاغذ، دوباره سوخت ـ دلِ دفترم شکست
شاید کسی مرا به «دو» بیتی دعا کند
درد مرا مگر که سرودن، دوا کند
2
ای دل، مرا به خانة هر بی‌خبر نبر!
این یاکریمِ خسته به هر بوم و بَر نبر!
از کوی مهربان فَدَک، دورتر نبر!
از کربلا مرا به حریم دگر نبر!
تقدیرِ طبع من ز اَزَل بود اینچنین:
شد خانه زاد حضرت مَولَی‌المُوَحِّدین- سلام خدا بر او
3
سنگی و راه چشمه‌شدن، راه آخر است
اینک زمان سنجش آن«راه دیگر» است
درها تمام بسته و بگشوده،«این» در است
ای دل، گره‌‌گشای تو موسی‌بن جعفر است- سلام خدا بر او
غم، چَشمِ عالمی به«همین» خانه دوخته
«آهسته» در بزن... که درِ خانه سوخته
4
پیغمبری اسیر و خلیفه، امیر بود
قرآن، میان چَشم و لب او اسیر بود
حال زمان، شبیه غروب کویر بود
دیگر برای آمدن وَحی، دیر بود
وقتی خلیفه، حُرمت آن ماه را شکست
روزه به حُکم مرجع تکفیر، جایز است؟!
5
ای شهریار چاه‌نشین، یوسُف غریب!
سیمرغ پرشکسته شدی، زخمیِ نجیب!
ای آشیان سایة تو: باغ‌های سیب!
ای بر صحیفة پَرِ تو، نقشی از حبیب
با«چارده» چه فرق کند، «هفت» یا که«هشت»؟!
زندان نرفته‌‌ام که بدانم چه می‌گذشت
6
زندانِ بی‌تنفس صبح و خدا... خدا
حتی نداشت راه به تصویر آن، صدا
قلب زمین کجا و عزیز زمان، کجا؟!
نه نه، زمین گرفت در آغوش، «چشمه» را
پای کسی نرفته به آن باغ بی‌نشان
... غیر از سکوت و... مرد نگهبان و... آب و نان
7
گر آه می‌کشید، به بالا نمی‌‌رسید
پشت سکوت دخمة او، نور، ناپدید
بر روی خویش، ملحفه از «آه» می‌کشید
جانم فدای او... که در آن سال‌ها چه دید
تاریک بود و سرد، به هر جا قدم گذاشت
خورشید هم نشانی آن دخمه را نداشت
8
زندان بگیرد از لب محبوس، گفتگو
از چشم، خواب و از سر زندانی، آرزو
می‌‌آورد گذشتة او را به چَشمِ او
از من، میان خلوت زندانیان بگو:
می‌خواهم از خدا که دمی شادتان کند
از پشت میله‌های غم آزادتان کند
9
سهم تو از زمین و زمان، بیقراری است
رنجی شبیه حسرت چَشم‌انتظاری است
همخانه: تازیانه و زخمی که «کاری» است
تو ساقة نحیفی و او، یادگاری است
هرگز دلی، مشابه «تو»، خون نمی‌شود
زندان، شبیه دخمه «هارون» نمی‌شود
10
مردی دوید و کرد به زندان، اشاره‌ای
آمد به سوی حلقه مردم، سواره‌‌ای
... شاهی که خفته بود... روی تخته‌پاره‌‌ای
بر آسمان چهرة ماهش ستاره‌‌ای
بغداد، رو به دجله چنین گفت: «مرگ کیست؟»
اما به جای پاسخ او، دجله می‌¬گریست
11
تا شهر کاظمین تو دیدم، گریستم
هر جای بقعة تو رسیدم، گریستم
با آن که رنج تو نچشیدم، گریستم
هر جا که اسمی از تو شنیدم، گریستم
گاهی که دلشکسته و مأیوس می‌‌شوم
شرمنده راهی حرم توس می‌شوم
12
یا ثامن‌‌الائمه، مرا انتخاب کن!
از خادمان خاص حریمت حساب کن!
جان مرا رها ز غم و اضطراب کن!
آمین بگو، دعای مرا مستجاب کن!
این که خدا جدا نکند ـ از شماـ مرا
این که مرا ـ خداـ نکند از شما جدا.

#سید_محمد_سادات_اخوی
#ماه_رجب
#شهادت_موسي_بن_جعفر_عليه_السلام
#كانال_هلال
https://telegram.me/helalcanal