.
معرفی بزرگان موسیقی بخش ۷۸
فرامرز پایور موسیقیدان ، ردیف دان، آهنگ‌ساز، مدرس و نوازنده سنتور و محقق موسیقی در سال ۱۳۱۱ در تهران به دنیا آمد. پدرش علی پایور، نقاش و استاد زبان فرانسه در دانشگاه تهران و پدربزرگش مصورالدوله، نقاش زبردست در دوره قاجار بود که ویولن، سنتور و سه‌تار نیز می نواخت . پایور تحصیلات عمومی خود را در دارالفنون و نیز در مدرسه دارایی گذراند و از هفده سالگی آموزش موسیقی را نزد استاد ابوالحسن صبا آغاز کرد. او تاحدی پیشرفت نمود که استاد صبا شاگردان دیگر را به او می‌سپرد و در اواخر عمر صبا همه شاگردان در رشته سنتور را به کلاس پایور می‌فرستاد.
پس از مرگ صبا در سال ۱۳۳۶ ، پایور نزد استادان ردیف‌شناسی چون نورعلی خان برومند، موسی خان معروفی و عبدالله دوامی به فراگیری‌های خود ادامه داد و از سال ۱۳۲۲، همکاری با اداره کل هنرهای زیبای کشور را آغاز کرد و در سال ۱۳۴۶، گروه سازهای ملی را بنیاد کرد. این گروه که نوازندگان برجسته‌ای چون، حسین تهرانی، رحمت‌الله بدیعی، هوشنگ ظریف، حسن ناهید و محمد اسماعیلی در آن عضویت داشتند، از همکاری خوانندگان شهره‌ای چون محمد رضا شجریان، عبدالوهاب شهیدی، نادر گلچین و خاطره پروانه نیز برخوردار بود و برنامه‌های ثابت ماهانه خود را عمدتا در تالار رودکی عرضه می‌کرد.
در دههٔ ۱۳۶۰ به همراهی جلیل شهناز، علی اصغر بهاری، محمد اسماعیلی و محمد موسوی، برای بار دیگر «گروه اساتید موسیقی ایران» را سازمان داد و سرپرستی، آهنگسازی و نوازندگی سنتور را در آن به دوش گرفت. این گروه، آثار ماندگاری با محمدرضا شجریان و شهرام ناظری اجرا کردند.
فرامرز پایور در آهنگسازی نیز به صبا و خالقی اقتدا کرده است. شمار آفریده‌های او چندان زیاد نیست، ولی هر چه هست از یک سو پای‌بند اصالت و دقت فنی است و از سوی دیگر جذاب و برانگیزاننده است. آهنگ‌هایی که بر روی نمونه‌هایی از شعر کهن ایران نهاده از دقیق‌ترین پیوند شعر و موسیقی برخوردار شده است.
از ایشان آثار مکتوب و موسیقیایی بسیاری برجا مانده است که در اینجا به تعداد کمی از آنها اشاره می کنیم: آلبوم آموزشی دستور سنتور، سی قطعه چهارمضراب، شهرناز، شهرآشوب، نغمه‌هایی در دستگاه شور و ماهور، شور، چهارگاه، به یاد حبیب سماعی، بداهه‌نوازی نوا، راست پنجگاه ، تئوری موسیقی و بسیاری آثار دیگر.
فرامرز پایور، در سال ۱۳۷۸دچار سکتهٔ مغزی شد و از آن زمان تا زمان مرگ نتوانست فعالیت هنری خود را ادامه دهد و سرانجام در سال ۱۳۸۸ در تهران درگذشت.
#آموزشگاه_موسیقی_اورنگ
#آموزش_موسیقی
#موسیقی
#سنتور
#آموزش_سنتور
#کلاس_سنتور
#سنتورنوازی
#موسیقی_ایرانی
#موسیقی_اصیل
#فرامرز_پایور
#orangmusicschool
#music
#musician
#santour
#persianmusic
#musicclass
@orang_music🌿
معرفی بزرگان موسیقی بخش ۷۸
فرامرز پایور موسیقیدان ، ردیف دان، آهنگ‌ساز، مدرس و نوازنده سنتور و محقق موسیقی در سال ۱۳۱۱ در تهران به دنیا آمد. پدرش علی پایور، نقاش و استاد زبان فرانسه در دانشگاه تهران و پدربزرگش مصورالدوله، نقاش زبردست در دوره قاجار بود که ویولن، سنتور و سه‌تار نیز می نواخت . پایور تحصیلات عمومی خود را در دارالفنون و نیز در مدرسه دارایی گذراند و از هفده سالگی آموزش موسیقی را نزد استاد ابوالحسن صبا آغاز کرد. او تاحدی پیشرفت نمود که استاد صبا شاگردان دیگر را به او می‌سپرد و در اواخر عمر صبا همه شاگردان در رشته سنتور را به کلاس پایور می‌فرستاد.
پس از مرگ صبا در سال ۱۳۳۶ ، پایور نزد استادان ردیف‌شناسی چون نورعلی خان برومند، موسی خان معروفی و عبدالله دوامی به فراگیری‌های خود ادامه داد و از سال ۱۳۲۲، همکاری با اداره کل هنرهای زیبای کشور را آغاز کرد و در سال ۱۳۴۶، گروه سازهای ملی را بنیاد کرد. این گروه که نوازندگان برجسته‌ای چون، حسین تهرانی، رحمت‌الله بدیعی، هوشنگ ظریف، حسن ناهید و محمد اسماعیلی در آن عضویت داشتند، از همکاری خوانندگان شهره‌ای چون محمد رضا شجریان، عبدالوهاب شهیدی، نادر گلچین و خاطره پروانه نیز برخوردار بود و برنامه‌های ثابت ماهانه خود را عمدتا در تالار رودکی عرضه می‌کرد.
در دههٔ ۱۳۶۰ به همراهی جلیل شهناز، علی اصغر بهاری، محمد اسماعیلی و محمد موسوی، برای بار دیگر «گروه اساتید موسیقی ایران» را سازمان داد و سرپرستی، آهنگسازی و نوازندگی سنتور را در آن به دوش گرفت. این گروه، آثار ماندگاری با محمدرضا شجریان و شهرام ناظری اجرا کردند.
فرامرز پایور در آهنگسازی نیز به صبا و خالقی اقتدا کرده است. شمار آفریده‌های او چندان زیاد نیست، ولی هر چه هست از یک سو پای‌بند اصالت و دقت فنی است و از سوی دیگر جذاب و برانگیزاننده است. آهنگ‌هایی که بر روی نمونه‌هایی از شعر کهن ایران نهاده از دقیق‌ترین پیوند شعر و موسیقی برخوردار شده است.
از ایشان آثار مکتوب و موسیقیایی بسیاری برجا مانده است که در اینجا به تعداد کمی از آنها اشاره می کنیم: آلبوم آموزشی دستور سنتور، سی قطعه چهارمضراب، شهرناز، شهرآشوب، نغمه‌هایی در دستگاه شور و ماهور، شور، چهارگاه، به یاد حبیب سماعی، بداهه‌نوازی نوا، راست پنجگاه ، تئوری موسیقی و بسیاری آثار دیگر.
فرامرز پایور، در سال ۱۳۷۸دچار سکتهٔ مغزی شد و از آن زمان تا زمان مرگ نتوانست فعالیت هنری خود را ادامه دهد و سرانجام در سال ۱۳۸۸ در تهران درگذشت.
#آموزشگاه_موسیقی_اورنگ
#آموزش_موسیقی
#موسیقی
#سنتور
#آموزش_سنتور
#کلاس_سنتور
#سنتورنوازی
#موسیقی_ایرانی
#موسیقی_اصیل
#فرامرز_پایور
#orangmusicschool
#music
#musician
#santour
#persianmusic
#musicclass
@orang_music🌿