💠 پاسخ به شبهات (#اعتقادی)

🔻 متن شبهه:
خدا در اسلام کپی شده از یهود:
#خنده_خدا در منابع اسلامی: ابوهریره از رسول خدا نقل کرد که: خدا به دو نفر می‏خندد یکى کسى است که در راه خدا جهاد می‏کند و ... (صحیح بخارى، کتاب الجهاد والسیر)
خنده خدا در تورات: در تورات هم آمده که خدا می خندد: او که بر آسمانها نشسته است،میخندد خداوند برایشان استهزاء می کند (تورات، مزمور دوم آیه 5)



🔻 پاسخ:
🔸 متاسفانه به جهت جهل و عدم آگاهی صحیح و دیدگاه متعصبانه ملحدین نسبت به ادیان مختلف، بدون در نظر گرفتن حقایق اقدام به نقد و بررسی ادیان می کنند که این عمل، تنها قوت قلبی جعلی، برای #الحاد خودشان است...

🔸 درباره اینکه آیا کلمه #ادیان صحیح است و ما دین های متفاوتی داریم، متلکمان مسلمان و غیر مسلمان، بحث های مختلفی کرده اند، که نتیجه آن، عدم صحت کلمه ادیان است. به عبارت دیگر، یک دین وجود دارد، و ان دین نیز تبعیت از خداوند است (الدین عند الله الاسلام - یعنی دین نزد خداوند فقط تسلیم است). هر چند پیامبران مختلفی برای بیان این شیوه تسلیم و تبعیت، آمده اند ولی تمام سخنشان یکی است و تفاوتی ندارد؛ مگر در برخی دستورات خاص، برای اقوام خاص که برای سایر اقوام صادق نیست. مثلا ممکن است یهودیان از صید در روزی بخصوص منع شده باشند که مسلمانان چنین دستور و نهی ای را دریافت نکرده اند.

🔸 پس صحیح نیست بگوییم خدای مسیحیت، خدای یهود، خدای اسلام. بلکه خداوند، یکی است، و پیامبران الهی، همگی به یک خدای یکتا، دعوت می کردند. هر چند گذر زمان، باعث شد برخی اقوام، تعلیمات پیامبرشان را فراموش کرده، و یا به دلایل مختلفی تحریف نموده و باعث ایجاد انحراف عقیدتی شده اند. مثل آنچه که بر سر انجیل و تورات آمده است.

🔸 با این حساب، اگر کلامی در قرآن ذکر شود، و مشابه آن در کتب #انجیل و #تورات و #زبور و ... یافت بشود، جای تعجبی نیست، چرا که این کتب، همگی از جانب مرجعی واحد و خداوندی عالم و یگانه صادر شده است.

🔻اما موضوع و مساله #خنده خداوند:
🔸 خندیدن، یکی از حالات نفسانی انسان هاست، که بر اثر تغییر و تحول در حالات نفسانی، عارض می شود. و از آنجا که خداوند متعال، از داشت حالات نفسانی، به جهت نبود نفس و عدم جسمیت مبری است، پس خندیدن، گریدین، خوشحالی و غم و اندوه در وجود باری تعالی محال است.

🔸 اما سوالی پیش می آید که آنچه که در قرآن و روایات به خنده و خوشحالی و یا غم و #گریه الهی نسبت داده شده است چه معنایی دارد؟ در پاسخ می گوییم، این سخنان به جهت محدودیت های زبان های گفتاری است.

🔸 به زبان تخصصی، می گوییم خداوند متعال، دو نوع صفات دارد: صفات ذات و صفات فعل. صفات ذات آن صفاتی است که در ذات باری تعالی است و انفصالی بین صفات و خداوند وجود ندارد. مثل قدرت و علم. اما صفات فعل، صفاتی است که بر اثر فعل الهی محقق می شوند و یا نسبت داده می شوند. مثل خلقت و ترحم. حال بحث در این است که، اگر عملی از مخلوقات سر بزند، که آن عمل، عملی قبیح باشد و یا عملی نیکو؛ آیا این اعمال، به رابطه بین خدا و مخلوقش، اثر می گذارد یا نه؟ در پاسخ می گوییم، موثر است. و اینکه می گوییم خداوند عصبانی شد (غضب کرد) و یا خداوند خوشحال شد و ...، یعنی رابطه ما تاثیر پذیرفت نه آنکه حقیقتا حق تعالی تغییر حالت داده باشند. و این نوع مجاز گویی، از باب نقصان در کلمات و زبان های گفتاری است. و دلیل این مدعی، این است که با این عمل ما (رفتار های نیکو یا زشت) در ذات خداوند تاثیری به وجود نمی آید.

🔸 اما درباره روایت خندیدن #خداوند که در متن ذکر شده است، این روایت از صحیح بخاری نقل شده، که از منابع عامه (اهل سنت) است و عموم روایاتش، از دیدگاه شیعی، باطل و جعلی است. مخصوصا این روایت که ناقل آن ابوهریره، معروف به جعل کننده روایت از نبی مکرم است.
...............................
🌐 @shobhe_net

💠 نقد ادیان و مذاهب (#مسیحیت)

🔸 یکی از اختلافات و تناقضات کتاب مقدس، مربوط به انجیل #متی و #مرقس است. اگرچه این دو #انجیل به خاطر شباهت زیادشان به هم از اناجیل هم‌نوا محسوب می‌شوند ولی با این‌ وجود در این دو انجیل نیز وجود اختلاف و تناقض مشهود است.

🔸 متی در انجیل خود، داستان زنی را که برای شفای دختر بیمار خود به نزد #عیسی_مسیح آمده بود را نقل می کند و مرقس نیز در انجیل خود به نقل همان داستان پرداخته است اما با تقاوت های آشکاری. در نقد این دو داستان متفاوت می گوییم:

🔸 ذکر این نکته لازم است که با صرف‌ نظر از وجود اختلاف در این دو روایت از یک داستان و ماجرای واحد، باید متذکر وجه اشتراک این دو روایت شد. متی و مرقس در روایات خود، رفتار خلاف اخلاق را به عیسی مسیح نسبت داده‌اند. بی‌شک از رهبر و خدای دینی که آیین خود را دین محبت می‌نامند، تشبیه کردن زن بینوایی به سگ و تحقیر و توهین یک درمانده بعید بوده و ازنظر مسلمانان برخلاف انجیل نویسان، این نسبت ناروا به #عیسی مسیح محکوم به کذب و دور از ساحت مقدس مرد الهی است.

🔸 اما تناقض و اختلاف در این دو روایت از دو شخصیت بزرگ مسیحیت و از دو انجیل رسمی مندرج در کتاب مقدس، این است که در روایت متی از این ماجرا به ‌صراحت بیان‌ شده است که آن زن اهل #کنعان بوده است؛ اما در مقابل متی، مرقس با صراحت بیشتری او را اهل فینیقیه معرفی کرده است.

🔸 این اختلاف بیانگر این مطلب است که درک انجیل نویسان از وقایع و ماجراهای مسیحیت در زمان پیدایش از هم متفاوت و به‌ یقین درک برخی‌ها نادرست بوده است.

🔸 حال که درج برخی مطالب نادرست در #کتاب_مقدس که از درک ناصحیح نویسندگان آن نشأت گرفته است، ثابت شد، به‌یقین حجیت دیگر مطالب موجود در هر یک از اناجیل متزلزل شده و تمسک به آن مورد اشکال خواهد بود. چراکه مگر جز این است که با توجه به تناقض بالا، در هر روایتی ممکن است نویسنده‌ی اناجیل درک نادرستی از وقایع داشته باشد و بر اساس همین درک به روایت ماجرا بپردازد؟ آیا هیچ اندیشمندی می‌تواند سخنان چنین نویسندگان و کتابی را حجت بداند و صلاح دنیا و آخرت خود را به آن بسپارد؟

🔻مطالعه بیشتر+پی نوشت و منابع:
🌐 http://shobhe.net/Archives/3676
▪️ [منبع: پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب]
................................
🌐 @shobhe_net