💠پاسخ به #شبهات_فقهی
🔻متن منتشر شده:
"نگاه که هرزه باشد ،
حجاب هم که داشته باشی...
آنطور که میخواهد تو را تصور میکنید ... پس
فکری به حال مغزهای هرزه کنیم؛
نه حجاب زنان."
🔻پاسخ:
آیا صحیح است بگوییم:
دزد اگر دزد باشد،
قفل خوب آلمانی هم روی درب ببندی...
باز به نحوی وارد خانه می شود... پس
فکری به حال دزد های بکنیم.
نه برای قفل کردن درب ها.
می بینیم که کاملا خلاف عقل سلیم است که درب خانه ای را قفل نکنیم به این امید که دزد ها را بتوان راضی کرد که دزدی نکنند.
خداوند در قرآن می گوید: «قُل لِلمؤمِنینَ یغُضُّوا مِنْ اَبْصارِهِمْ وَ یَحفَظُوا فُرٌجَهُمْ» به مؤمنان بگو چشمان خود را فرو بندند و دامن خود را حفظ کنند (سوره نور،آیه 30)
اول میگوید چشم را کنترل کن و بعد می گوید حجاب را رعایت کن.
🔸پس اولا هم باید چشم ها کنترل شود
🔸دوما حجاب زنان رعایت شود چرا که بر فرض تحقق مورد اول، تداوم آن مستلزم رعایت حجاب است.
http://shobhe.net
@shobhe_net
🔻متن منتشر شده:
"نگاه که هرزه باشد ،
حجاب هم که داشته باشی...
آنطور که میخواهد تو را تصور میکنید ... پس
فکری به حال مغزهای هرزه کنیم؛
نه حجاب زنان."
🔻پاسخ:
آیا صحیح است بگوییم:
دزد اگر دزد باشد،
قفل خوب آلمانی هم روی درب ببندی...
باز به نحوی وارد خانه می شود... پس
فکری به حال دزد های بکنیم.
نه برای قفل کردن درب ها.
می بینیم که کاملا خلاف عقل سلیم است که درب خانه ای را قفل نکنیم به این امید که دزد ها را بتوان راضی کرد که دزدی نکنند.
خداوند در قرآن می گوید: «قُل لِلمؤمِنینَ یغُضُّوا مِنْ اَبْصارِهِمْ وَ یَحفَظُوا فُرٌجَهُمْ» به مؤمنان بگو چشمان خود را فرو بندند و دامن خود را حفظ کنند (سوره نور،آیه 30)
اول میگوید چشم را کنترل کن و بعد می گوید حجاب را رعایت کن.
🔸پس اولا هم باید چشم ها کنترل شود
🔸دوما حجاب زنان رعایت شود چرا که بر فرض تحقق مورد اول، تداوم آن مستلزم رعایت حجاب است.
http://shobhe.net
@shobhe_net
📌آخرین مقالات و مطالب پایگاه تخصصی شبهه:
🔹مذهب و دین مولوی چیست؟(#شایعات_تاریخی)
🔹http://shobhe.net/Archives/450
🔹خواستگاری حضرت علی از دختر ابوجهل(#شبهات_تاریخی)
🔹http://shobhe.net/Archives/401
🔹چرا ایمان در دل کرد ها وارد نمی شود؟ (#شبهات_فقهی)
🔹http://shobhe.net/Archives/421
🔹آیا شفیع مهربان تر از خداوند است؟(#شبهات_رسالت و #امامت)
🔹http://shobhe.net/Archives/461
🔹تحریف قرآن در اعتقادات اهل سنت (#نقد_مذاهب)
🔹http://shobhe.net/Archives/442
🔹چرا خداوند شیطان را آفرید؟(#شبهات_الهیات)
🔹http://shobhe.net/Archives/264
🔹آیا پاكی دل كافی نیست و حتماً باید نماز بخوانیم؟(#نقد_بهائیت)
🔹http://shobhe.net/Archives/272
@shobhe_net
🔹مذهب و دین مولوی چیست؟(#شایعات_تاریخی)
🔹http://shobhe.net/Archives/450
🔹خواستگاری حضرت علی از دختر ابوجهل(#شبهات_تاریخی)
🔹http://shobhe.net/Archives/401
🔹چرا ایمان در دل کرد ها وارد نمی شود؟ (#شبهات_فقهی)
🔹http://shobhe.net/Archives/421
🔹آیا شفیع مهربان تر از خداوند است؟(#شبهات_رسالت و #امامت)
🔹http://shobhe.net/Archives/461
🔹تحریف قرآن در اعتقادات اهل سنت (#نقد_مذاهب)
🔹http://shobhe.net/Archives/442
🔹چرا خداوند شیطان را آفرید؟(#شبهات_الهیات)
🔹http://shobhe.net/Archives/264
🔹آیا پاكی دل كافی نیست و حتماً باید نماز بخوانیم؟(#نقد_بهائیت)
🔹http://shobhe.net/Archives/272
@shobhe_net
💠 پاسخ به #شبهات_فقهی
🔻 متن شبهه:
ﺍﻣﺎﻡ ﻋﻠﯽ: ﻓﺮﺝ ﻫﺎ (ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺗﻨﺎﺳﻠﯽ ﺯﻥ ﻫﺎ) ﺭﺍ ﺑﺮ ﭘﺎﻻﻥﻫﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﺪﻫﯿﺪ؛ ﺯﯾﺮﺍ ﻫﯿﺠﺎﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﮑﺎﺏ ﮔﻨﺎﻩ ﺯﯾﺎﺩ ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ. (ﺍﻟﮑﺎﻓﯽ/ ﺟﻠﺪ 5/ ﺻﻔﺤﻪ 516)
ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﭘﺎﻻﻥ ﻫﺎ ، ﺳﻮﺍﺭ ﺷﺪﻥ ﺑﺮ ﺍﻻﻍ ﯾﺎ ﺷﺘﺮ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺳﻮﺍﺭ ﻣﻮﺗﻮﺭ ﺳﯿﮑﻠﺖ ﻣﯽﺷﻮﯾﻢ... یعنی زنان اجازه اسب سواری ، موتور سواری و دوچرخه سواری رو ندارند به دلیل اینکه هیجان زده میشوند!!!
🔻 پاسخ:
🔸 روایت مورد استناد شبهه، چنین است:
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ يَسَارٍ عَنْ مَنْصُورِ بْنِ يُونُسَ عَنْ إِسْرَائِيلَ عَنْ يُونُسَ عَنْ أَبِي إِسْحَاقَ عَنِ اَلْحَارِثِ اَلْأَعْوَرِ قَالَ قَالَ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ : «لاَ تَحْمِلُوا اَلْفُرُوجَ عَلَى اَلسُّرُوجِ فَتُهَيِّجُوهُنَّ لِلْفُجُورِ»[1] «اميرمؤمنان على عليه السّلام فرمود: زنان را بر مركب سوار نكنيد، زيرا با اين كار، آنان را براى گناه تحريك مى‌كنيد»
🔸 در توضیح روایت، باید دانست که:
اولا، روایت از جهت سندی، ضعیف است، چرا که در سلسله روات آن، از عبارت «اصحابنا» استفاده شده است که دلالت بر ارسال روایت دارد. به این مطلب مرحوم مجلسی در شرح کتاب کافی اشاره می‌کنند.[2]
🔸 ثانیا، از ضعف روایت چشم پوشی نیز بشود، متن آن دلالتی بر حرمت استفاده زنان از مرکب ندارد؛ چرا که نهایت چیزی را که از متن روایت بشود برداشت نمود، کراهت سوارکاری زنان، آن هم بر روی اسب می‌باشد. به این مطلب، در کتاب وسائل الشیعه، تحت باب و عنوان «باب كراهة ركوب النساء السروج»[3] به صراحت یاد شده است.
🔸 ثالثا، اگر از ضعف روایت چشم پوشی شود و نهی آن نیز دلیل بر حرمت باشد، نمی‌توان حکم حرمت سوارکاری زنان را بر موارد مشابه‌ی چون موتور سواری و دوچرخه سواری و... اطلاق داد؛ چرا که اساسا قیاس در احکام شرعی باطل است. ضمن اینکه در روایات و منابع معتبر تاریخی، از سوار شدن بر مرکب حیوانات (غیر از اسب) و حتی خود اسب نیز توسط زنان مسلمان یاد شده است. از جمله سوار شدن حضرت زهرا سلام الله علیها بر مرکب استر در هنگام جشن عروسی و یا پس از رحلت پیامبر اکرم جهت بیعت گیری برای حضرت علی علیه السلام.[4] بنابراین نمی‌توان حکم کراهت سوارکاری زنان با اسب را، بر سایر حیوانات و یا وسائل نقلیه دیگر قیاس نمود.
🔸 رابعا، حرکت اسب، به گونه ایست که بر بخش تحتانی بدن سوارکار، ضربه سنگین وارد می‌سازد و ضربات به صورت دائمی هستند؛ بنابراین به طور دائم ضربات و حرکت به بدن سوارکار منتقل می‌شود؛ حال اگر سوارکار زن باشد، با این حرکات به فرج او، حالت هیجان جنسی ایجاد می‌شود؛ که نیاز به مدیریت دارد؛ و از آنجا که سوارکار، برای دفع این حرکات و ضربات، هیچ کاری نمیتواند بکند جز پیاده شدن؛ زنان در مدیریت این هیجان، چندان گزینه قابل دسترسی ندارند. بنابراین با هیجانی مواجه هستند که قدرت کنترلش را ندارند؛ و این مفسده انگیز است.
🔸 خامسا، اگر تمام سخنان نویسنده شبهه را بپذیریم، باید قبول کنیم که اگر سوارکاری زنان باعث تهییج آنها نشود، هیچ مشکل و موردی ندارد.
پی‌نوشت_______
1. فروع الکافي، ج 5، ص 516؛ ترجمه فروع کافی، ج 6، ص 548
2. مرآة العقول، ج 20، ص 332
3. وسائل الشيعة، ج ٢٠، ص ١٧٨
4. الامالى طوسی، ص 258.
...................................
🌐 @shobhe_net
🔻 متن شبهه:
ﺍﻣﺎﻡ ﻋﻠﯽ: ﻓﺮﺝ ﻫﺎ (ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺗﻨﺎﺳﻠﯽ ﺯﻥ ﻫﺎ) ﺭﺍ ﺑﺮ ﭘﺎﻻﻥﻫﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﺪﻫﯿﺪ؛ ﺯﯾﺮﺍ ﻫﯿﺠﺎﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﮑﺎﺏ ﮔﻨﺎﻩ ﺯﯾﺎﺩ ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ. (ﺍﻟﮑﺎﻓﯽ/ ﺟﻠﺪ 5/ ﺻﻔﺤﻪ 516)
ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﭘﺎﻻﻥ ﻫﺎ ، ﺳﻮﺍﺭ ﺷﺪﻥ ﺑﺮ ﺍﻻﻍ ﯾﺎ ﺷﺘﺮ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺳﻮﺍﺭ ﻣﻮﺗﻮﺭ ﺳﯿﮑﻠﺖ ﻣﯽﺷﻮﯾﻢ... یعنی زنان اجازه اسب سواری ، موتور سواری و دوچرخه سواری رو ندارند به دلیل اینکه هیجان زده میشوند!!!
🔻 پاسخ:
🔸 روایت مورد استناد شبهه، چنین است:
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ يَسَارٍ عَنْ مَنْصُورِ بْنِ يُونُسَ عَنْ إِسْرَائِيلَ عَنْ يُونُسَ عَنْ أَبِي إِسْحَاقَ عَنِ اَلْحَارِثِ اَلْأَعْوَرِ قَالَ قَالَ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ : «لاَ تَحْمِلُوا اَلْفُرُوجَ عَلَى اَلسُّرُوجِ فَتُهَيِّجُوهُنَّ لِلْفُجُورِ»[1] «اميرمؤمنان على عليه السّلام فرمود: زنان را بر مركب سوار نكنيد، زيرا با اين كار، آنان را براى گناه تحريك مى‌كنيد»
🔸 در توضیح روایت، باید دانست که:
اولا، روایت از جهت سندی، ضعیف است، چرا که در سلسله روات آن، از عبارت «اصحابنا» استفاده شده است که دلالت بر ارسال روایت دارد. به این مطلب مرحوم مجلسی در شرح کتاب کافی اشاره می‌کنند.[2]
🔸 ثانیا، از ضعف روایت چشم پوشی نیز بشود، متن آن دلالتی بر حرمت استفاده زنان از مرکب ندارد؛ چرا که نهایت چیزی را که از متن روایت بشود برداشت نمود، کراهت سوارکاری زنان، آن هم بر روی اسب می‌باشد. به این مطلب، در کتاب وسائل الشیعه، تحت باب و عنوان «باب كراهة ركوب النساء السروج»[3] به صراحت یاد شده است.
🔸 ثالثا، اگر از ضعف روایت چشم پوشی شود و نهی آن نیز دلیل بر حرمت باشد، نمی‌توان حکم حرمت سوارکاری زنان را بر موارد مشابه‌ی چون موتور سواری و دوچرخه سواری و... اطلاق داد؛ چرا که اساسا قیاس در احکام شرعی باطل است. ضمن اینکه در روایات و منابع معتبر تاریخی، از سوار شدن بر مرکب حیوانات (غیر از اسب) و حتی خود اسب نیز توسط زنان مسلمان یاد شده است. از جمله سوار شدن حضرت زهرا سلام الله علیها بر مرکب استر در هنگام جشن عروسی و یا پس از رحلت پیامبر اکرم جهت بیعت گیری برای حضرت علی علیه السلام.[4] بنابراین نمی‌توان حکم کراهت سوارکاری زنان با اسب را، بر سایر حیوانات و یا وسائل نقلیه دیگر قیاس نمود.
🔸 رابعا، حرکت اسب، به گونه ایست که بر بخش تحتانی بدن سوارکار، ضربه سنگین وارد می‌سازد و ضربات به صورت دائمی هستند؛ بنابراین به طور دائم ضربات و حرکت به بدن سوارکار منتقل می‌شود؛ حال اگر سوارکار زن باشد، با این حرکات به فرج او، حالت هیجان جنسی ایجاد می‌شود؛ که نیاز به مدیریت دارد؛ و از آنجا که سوارکار، برای دفع این حرکات و ضربات، هیچ کاری نمیتواند بکند جز پیاده شدن؛ زنان در مدیریت این هیجان، چندان گزینه قابل دسترسی ندارند. بنابراین با هیجانی مواجه هستند که قدرت کنترلش را ندارند؛ و این مفسده انگیز است.
🔸 خامسا، اگر تمام سخنان نویسنده شبهه را بپذیریم، باید قبول کنیم که اگر سوارکاری زنان باعث تهییج آنها نشود، هیچ مشکل و موردی ندارد.
پی‌نوشت_______
1. فروع الکافي، ج 5، ص 516؛ ترجمه فروع کافی، ج 6، ص 548
2. مرآة العقول، ج 20، ص 332
3. وسائل الشيعة، ج ٢٠، ص ١٧٨
4. الامالى طوسی، ص 258.
...................................
🌐 @shobhe_net
💠 پاسخ به #شبهات_فقهی
دلیل عدم تساوی دیه #بیضه_چپ و راست؟
🔻 شبهه:
یکی از راه های سنجش اعتبار و حقانیت دین، بررسی احکام آن دین است. چرا که عقل سلیم حکم میکند که از خدایی عادل و حکیم احکامی عقلی و حکیمانه صادر شود. یکی از احکام عجیب دین اسلام، عدم تساوی دیه ی قطع بیضه ی چپ و راست است. دلیل این عدم تساوی در حدیثی از امام صادق چنین بیان شده است: {چون فرزند از بیضه چپ به وجود می آید} این در حالیست که این مسئله از منظر علم پزشکی واضح البطلان است!
🔻 پاسخ:
🔸 ابتدا باید به این سوال پاسخ داد که، آیا بین بیضه چپ و راست، در مساله دیه، تفاوتی وجود دارد؟
🔹 در پاسخ به این سوال، می‌گوییم، بله؛ در روایات فقهی پیرامون تفاوت بین بیضه چپ و راست، اشاره شده است. البته اختلافی بین این روایات وجود دارد که، با استعانت از علوم حدیث، برطرف میشوند. (جهت مشاهده اختلاف و راه حل، به آدرس انتهای همین مطلب مراجعه نمایید)
🔹 نهایتا باید گفت، فقها پیرامون دیه بیضه چپ و راست، به دو رای و نظر روی آورده‌اند:
۱_ دیه بیضه چپ، دو سوم دیه کامل است و دیه بیضه راست، یک سوم دیه کامل و مجموعا دیه کامل.
۲_ دیه بیضه چپ و راست، مساوی و هر کدام نصف دیه کامل است و مجموعا دیه کامل.
🔻 تفاوت علمی بین بیضه چپ و راست
🔸 حال که دانستیم که در منابع اسلامی، بین بیضه چپ و راست تفاوت وجود دارد، آیا حقیقتا و از لحاظ علمی نیز، تفاوتی بین این دو عضو همسان وجود دارد؟
🔹 در پاسخ باید گفت، بله؛ بین بیضه راست و چپ، از لحاظ آناتومی و کارکرد، تفاوت‌هایی وجود دارد که علم پزشکی به آن اذعان دارد.
🔹 سایت «هلث لاین» (شامل مقالات تخصصی و عمومی پزشکی) درباره ویژگی‌های بیضه سمت چپ می‌نویسد: «هر دو بیضه دارای رگه‌هایی است که به مکان‌های مختلف متصل میشوند. رگ‌های بیضه راست به ورید اجوف تحتانی (inferior venacava) متصل است درحالی که رگ بیضه چپ، به ورید کلیوی چپ (و در نهایت به کلیه چپ) متصل خواهد بود.»
🔹 با اتصال رگ خون رسان بیضه سمت چپ، به کلیه‌ها، و با احتساب باریکی رگ‌های کلیوی نسبت به ورید اجوف تحتانی، با آسیب دیدن بیضه سمت چپ، احتمال لخته شدن خون در رگ‌های خون رسان کلیوی و در نهایت، آسیب (آمبولی) کلیه و از کار افتادن آن، زیاد است. با این حساب مشخص می‌شود که بین بیضه سمت راست و سمت چپ تفاوت‌هایی وجود دارد که سبب آسیب پذیر بودن و اهمیت بیضه سمت چپ است.
🔻 بیضه سمت چپ و اسپرم سازی سمت راست
🔸 حال، نوبت به آن رسیده است، به این سوال پاسخ بدهیم که، آیا طبق گفته منسوب به امام صادق (ع)؛ بیضه سمت چپ، برای تولید مثل و فرزندآوری لازم است؟
🔹 ابتدا متن روایت را ملاحظه بفرمایید: امام صادق علیه السلام در جواب سوال عدم برابری دیه بیضه راست و چپ می‌فرمایند: «لان الولد من البیضه الیسرى»؛ اینکه ترجمه این عبارت چیست، جای تأمل دارد. کلمه «ولد»، محل بحث است.
🔹 معنای کلمه ولد، در منابع لغت، به معنای: نسل، پسربچه، فرزند، تولید کردن و زاییده شده آمده است. اما در روایت مذکور، آنچه از ظاهر برداشت می‌شود؛ فرزند است. یعنی مفهوم حدیث چنین است که: «علت تفاوت در میزان دیه، این است که بیضه سمت چپ، باردار کننده است.» اما می‌تواند معانی دیگر لغت ولد نیز، مورد اراده حضرت صادق ()ع) باشد.
۱_ ولد به معنای پسر بچه: «برای آنکه پسرها، از بیضه چپ هستند.»
۲_ ولد به معنای تولید کردن: «برای آنکه، بیضه چپ تولید کننده است.»
۳_ ولد به معنای زاییده شده: «برای آنکه بیضه چپ زاییده شده است.»
🔹 مثلا ولد به معنای تولید کردن، می‌تواند از جهت مولد بودن بیضه‌ها، مورد استعمال قرار گرفته باشد؛ چرا که هر دو بیضه، تولید کننده می‌باشند؛ با این تفاوت که، بیضه سمت راست، غالبا تولید اسپرم را عهده‌دار است و بیضه سمت چپ، تولید اندوکرین‌ها (هرمون‌های درون‌ریز) را انجام خواهد داد.
🔹 جالب آنکه، هورمون‌هایی که نیاز بیضه‌ها برای ترشح اندوکرین‌ها می‌باشند، از غدد فوق کلیوی ترشح میشوند که به نوعی، با رگ‌های خونی به بیضه سمت چپ متصل‌اند.
🔹 با این حساب، بیضه چپ، علاوه بر ترشح و تولید منی، وظیفه تولید اندوکرین‌ها را به صورت تخصصی دارد؛ و این خود یکی از معیارهای ارزش بیشتر این عضو، از جفت خود می‌باشد و شاید به همین جهت، از دیه بیشتری برخوردار است.
🔻مطالعه بیشتر+پی نوشت و منابع:
🌐 http://shobhe.net/Archives/5964
...................................
🌐 @shobhe_net
دلیل عدم تساوی دیه #بیضه_چپ و راست؟
🔻 شبهه:
یکی از راه های سنجش اعتبار و حقانیت دین، بررسی احکام آن دین است. چرا که عقل سلیم حکم میکند که از خدایی عادل و حکیم احکامی عقلی و حکیمانه صادر شود. یکی از احکام عجیب دین اسلام، عدم تساوی دیه ی قطع بیضه ی چپ و راست است. دلیل این عدم تساوی در حدیثی از امام صادق چنین بیان شده است: {چون فرزند از بیضه چپ به وجود می آید} این در حالیست که این مسئله از منظر علم پزشکی واضح البطلان است!
🔻 پاسخ:
🔸 ابتدا باید به این سوال پاسخ داد که، آیا بین بیضه چپ و راست، در مساله دیه، تفاوتی وجود دارد؟
🔹 در پاسخ به این سوال، می‌گوییم، بله؛ در روایات فقهی پیرامون تفاوت بین بیضه چپ و راست، اشاره شده است. البته اختلافی بین این روایات وجود دارد که، با استعانت از علوم حدیث، برطرف میشوند. (جهت مشاهده اختلاف و راه حل، به آدرس انتهای همین مطلب مراجعه نمایید)
🔹 نهایتا باید گفت، فقها پیرامون دیه بیضه چپ و راست، به دو رای و نظر روی آورده‌اند:
۱_ دیه بیضه چپ، دو سوم دیه کامل است و دیه بیضه راست، یک سوم دیه کامل و مجموعا دیه کامل.
۲_ دیه بیضه چپ و راست، مساوی و هر کدام نصف دیه کامل است و مجموعا دیه کامل.
🔻 تفاوت علمی بین بیضه چپ و راست
🔸 حال که دانستیم که در منابع اسلامی، بین بیضه چپ و راست تفاوت وجود دارد، آیا حقیقتا و از لحاظ علمی نیز، تفاوتی بین این دو عضو همسان وجود دارد؟
🔹 در پاسخ باید گفت، بله؛ بین بیضه راست و چپ، از لحاظ آناتومی و کارکرد، تفاوت‌هایی وجود دارد که علم پزشکی به آن اذعان دارد.
🔹 سایت «هلث لاین» (شامل مقالات تخصصی و عمومی پزشکی) درباره ویژگی‌های بیضه سمت چپ می‌نویسد: «هر دو بیضه دارای رگه‌هایی است که به مکان‌های مختلف متصل میشوند. رگ‌های بیضه راست به ورید اجوف تحتانی (inferior venacava) متصل است درحالی که رگ بیضه چپ، به ورید کلیوی چپ (و در نهایت به کلیه چپ) متصل خواهد بود.»
🔹 با اتصال رگ خون رسان بیضه سمت چپ، به کلیه‌ها، و با احتساب باریکی رگ‌های کلیوی نسبت به ورید اجوف تحتانی، با آسیب دیدن بیضه سمت چپ، احتمال لخته شدن خون در رگ‌های خون رسان کلیوی و در نهایت، آسیب (آمبولی) کلیه و از کار افتادن آن، زیاد است. با این حساب مشخص می‌شود که بین بیضه سمت راست و سمت چپ تفاوت‌هایی وجود دارد که سبب آسیب پذیر بودن و اهمیت بیضه سمت چپ است.
🔻 بیضه سمت چپ و اسپرم سازی سمت راست
🔸 حال، نوبت به آن رسیده است، به این سوال پاسخ بدهیم که، آیا طبق گفته منسوب به امام صادق (ع)؛ بیضه سمت چپ، برای تولید مثل و فرزندآوری لازم است؟
🔹 ابتدا متن روایت را ملاحظه بفرمایید: امام صادق علیه السلام در جواب سوال عدم برابری دیه بیضه راست و چپ می‌فرمایند: «لان الولد من البیضه الیسرى»؛ اینکه ترجمه این عبارت چیست، جای تأمل دارد. کلمه «ولد»، محل بحث است.
🔹 معنای کلمه ولد، در منابع لغت، به معنای: نسل، پسربچه، فرزند، تولید کردن و زاییده شده آمده است. اما در روایت مذکور، آنچه از ظاهر برداشت می‌شود؛ فرزند است. یعنی مفهوم حدیث چنین است که: «علت تفاوت در میزان دیه، این است که بیضه سمت چپ، باردار کننده است.» اما می‌تواند معانی دیگر لغت ولد نیز، مورد اراده حضرت صادق ()ع) باشد.
۱_ ولد به معنای پسر بچه: «برای آنکه پسرها، از بیضه چپ هستند.»
۲_ ولد به معنای تولید کردن: «برای آنکه، بیضه چپ تولید کننده است.»
۳_ ولد به معنای زاییده شده: «برای آنکه بیضه چپ زاییده شده است.»
🔹 مثلا ولد به معنای تولید کردن، می‌تواند از جهت مولد بودن بیضه‌ها، مورد استعمال قرار گرفته باشد؛ چرا که هر دو بیضه، تولید کننده می‌باشند؛ با این تفاوت که، بیضه سمت راست، غالبا تولید اسپرم را عهده‌دار است و بیضه سمت چپ، تولید اندوکرین‌ها (هرمون‌های درون‌ریز) را انجام خواهد داد.
🔹 جالب آنکه، هورمون‌هایی که نیاز بیضه‌ها برای ترشح اندوکرین‌ها می‌باشند، از غدد فوق کلیوی ترشح میشوند که به نوعی، با رگ‌های خونی به بیضه سمت چپ متصل‌اند.
🔹 با این حساب، بیضه چپ، علاوه بر ترشح و تولید منی، وظیفه تولید اندوکرین‌ها را به صورت تخصصی دارد؛ و این خود یکی از معیارهای ارزش بیشتر این عضو، از جفت خود می‌باشد و شاید به همین جهت، از دیه بیشتری برخوردار است.
🔻مطالعه بیشتر+پی نوشت و منابع:
🌐 http://shobhe.net/Archives/5964
...................................
🌐 @shobhe_net
💠 پاسخ به #شبهات_فقهی
فلسفه تکیه بر تفنگ در حین خطبه نماز جمعه
🔻 متن منتشر شده در فضای مجازی:
فلسفه ی تکیه بر تفنگ در حین خطبه نماز جمعه
قرآن و شمشیر دو مظهر اسلامند.هنوز هم نقش شمشیر را بر پرچم بسیاری از کشورهای اسلامی میتوان دید. این مسئله ریشه در آیات قرآن و روایت ائمه ی معصوم دارد: سوره البقره-آیه۲۱۶ کُتِبَ عَلَیۡکُمُ ٱلۡقِتَالُ – قِتال بر شما مقرّر و لازم شده
امام صادق فرمود:جدم رسول خدا گفت: خیر و خوبى با شمشیر و در سایه شمشیر به دست مى آید.مردم جز با شمشیر راست نمى شوند. شمشیر کلید بهشت و دوزخ است.
🔻 پاسخ:
🔸 ابتدا متن کتاب فروع کافی را مطالعه می‌نماییم:
بسم الله الرحمن الرحیم کتاب الجهاد (باب) (فضل الجهاد) ۱_ عده من أصحابنا، عن أحمد بن محمد، عن علی بن الحکم، عن عمر بن أبان، عن أبی عبد الله (ع) قال: قال رسول الله صلى الله علیه وآله: الخیر کله فی السیف وتحت ظل السیف ولا یقیم الناس إلا السیف والسیوف مقالید الجنه والنار.
🔸 ترجمه: بسم الله الرحمن الرحیم، کتاب جهاد (باب فضیلت جهاد) ۱_ از امام صادق فرمودند: رسول اکرم فرمودند: همه خیر در شمشیر است و در سایه شمشیر. مردم جز با شمشیر استوار نشوند و شمشیرها کلیدهای بهشت و جهنم‌اند.
🔸 از نام بابی که روایت در آن نقل شده، هویداست که منظور از شمشیر، جهاد و مبارزه در راه حق است. جالب آنکه نویسنده متن، به خود زحمت نداده و توضیح محقق کتاب را در پاورقی مطالعه نکرده است. در پاورقی کتاب فروع کافی (همان منبعی که آدرسش در متن شبهه قرار داده شده بود) آمده است:
🔸 «إنما کان الخیر کله فی السیف وتحت ظل السیف لأنه به یسلم الکفار وبه یستقیم الفجار وبه ینتظم أمور الناس لما فیه من شده البأس وبه یثاب الشهداء وبه یکون الظفر على الأعداء وبه یغنم المسلمون ویفئ إلیهم الأرضون وبه یؤمن الخائفون وبه یعبد الله المؤمنون…»
🔸 ترجمه: «اینکه همه خیر در شمشیر است و در سایه شمشیر؛ به این علت است که با شمشیر (جهاد) کفار تسلیم شده و موجب کم شدن فجورها (یا ترک جنگ‌های اعراب جاهی) می‌شود. با شمشیر است که امور مردم نظم خواهد گرفت. با شمشیر شهدا اجر می‌گیرند، و به واسطه آن است که بر دشمنان پیروز میشوند. با شمشیر است که مسلمانان به غنیمت رسیده، زمینشان (وطنشان) حفظ می‌شود، و به واسطه آن وحشت زده‌ها در امان هستند و خداوند به واسطه آن (جهاد) از جانب مومنان عبادت می‌شود…»
🔸 حال که مشخص شد منظور از کلمه شمشیر در روایت، جهاد است؛ درباره آیه ۲۱۶ بقره می‌گوییم:
🔸 آیه شریفه می‌فرماید: «کُتِبَ عَلَیْکُمُ الْقِتَالُ»؛ یعنی: «جهاد بر شما واجب شده است». کلمه قتال در لغتنامه‌ها به جهاد و مبارزه آمده است. ضمن اینکه این آیه در بیان وجوب جهاد بر مسلمانان، نازل شد.
🔸 بنابراین مشخص شد که دو مورد از استنادهای متن شبهه، درباره جهاد است که شمشیر و سلاح، از نمادهای آن می‌باشند. در ادامه به علت دست گرفتن سلاح در نماز جمعه می‌پردازیم:
🔸 در نماز جمعه، بنابر سنت و برخی احادیث، امام جمعه در حین خطبه، بهتر است به سلاح، عصا یا تیروکمان تکیه نماید. این سنت، می‌تواند به جهت اعلام آمادگی مسلمانان برای جهاد و یا برای اعلام اقتدار و استواری مسلمانان به کفار و منافقین باشد. این موضوع ارتباطی به خشونت طلبی مسلمانان ندارد.
🔸 ضمن اینکه، اسلام با خشونت، جنگ طلبی، آتش افروزی و قتل به ناحق مخالف است و دعوت به صلح، آشتی و مهربانی می‌نماید. گواه این مطلب اینکه تمام جنگ‌های تاریخ اسلام در زمان حیات پیامبر، دفاعی یا تلافی جویانه بودند.
...................................
🌐 @shobhe_net
فلسفه تکیه بر تفنگ در حین خطبه نماز جمعه
🔻 متن منتشر شده در فضای مجازی:
فلسفه ی تکیه بر تفنگ در حین خطبه نماز جمعه
قرآن و شمشیر دو مظهر اسلامند.هنوز هم نقش شمشیر را بر پرچم بسیاری از کشورهای اسلامی میتوان دید. این مسئله ریشه در آیات قرآن و روایت ائمه ی معصوم دارد: سوره البقره-آیه۲۱۶ کُتِبَ عَلَیۡکُمُ ٱلۡقِتَالُ – قِتال بر شما مقرّر و لازم شده
امام صادق فرمود:جدم رسول خدا گفت: خیر و خوبى با شمشیر و در سایه شمشیر به دست مى آید.مردم جز با شمشیر راست نمى شوند. شمشیر کلید بهشت و دوزخ است.
🔻 پاسخ:
🔸 ابتدا متن کتاب فروع کافی را مطالعه می‌نماییم:
بسم الله الرحمن الرحیم کتاب الجهاد (باب) (فضل الجهاد) ۱_ عده من أصحابنا، عن أحمد بن محمد، عن علی بن الحکم، عن عمر بن أبان، عن أبی عبد الله (ع) قال: قال رسول الله صلى الله علیه وآله: الخیر کله فی السیف وتحت ظل السیف ولا یقیم الناس إلا السیف والسیوف مقالید الجنه والنار.
🔸 ترجمه: بسم الله الرحمن الرحیم، کتاب جهاد (باب فضیلت جهاد) ۱_ از امام صادق فرمودند: رسول اکرم فرمودند: همه خیر در شمشیر است و در سایه شمشیر. مردم جز با شمشیر استوار نشوند و شمشیرها کلیدهای بهشت و جهنم‌اند.
🔸 از نام بابی که روایت در آن نقل شده، هویداست که منظور از شمشیر، جهاد و مبارزه در راه حق است. جالب آنکه نویسنده متن، به خود زحمت نداده و توضیح محقق کتاب را در پاورقی مطالعه نکرده است. در پاورقی کتاب فروع کافی (همان منبعی که آدرسش در متن شبهه قرار داده شده بود) آمده است:
🔸 «إنما کان الخیر کله فی السیف وتحت ظل السیف لأنه به یسلم الکفار وبه یستقیم الفجار وبه ینتظم أمور الناس لما فیه من شده البأس وبه یثاب الشهداء وبه یکون الظفر على الأعداء وبه یغنم المسلمون ویفئ إلیهم الأرضون وبه یؤمن الخائفون وبه یعبد الله المؤمنون…»
🔸 ترجمه: «اینکه همه خیر در شمشیر است و در سایه شمشیر؛ به این علت است که با شمشیر (جهاد) کفار تسلیم شده و موجب کم شدن فجورها (یا ترک جنگ‌های اعراب جاهی) می‌شود. با شمشیر است که امور مردم نظم خواهد گرفت. با شمشیر شهدا اجر می‌گیرند، و به واسطه آن است که بر دشمنان پیروز میشوند. با شمشیر است که مسلمانان به غنیمت رسیده، زمینشان (وطنشان) حفظ می‌شود، و به واسطه آن وحشت زده‌ها در امان هستند و خداوند به واسطه آن (جهاد) از جانب مومنان عبادت می‌شود…»
🔸 حال که مشخص شد منظور از کلمه شمشیر در روایت، جهاد است؛ درباره آیه ۲۱۶ بقره می‌گوییم:
🔸 آیه شریفه می‌فرماید: «کُتِبَ عَلَیْکُمُ الْقِتَالُ»؛ یعنی: «جهاد بر شما واجب شده است». کلمه قتال در لغتنامه‌ها به جهاد و مبارزه آمده است. ضمن اینکه این آیه در بیان وجوب جهاد بر مسلمانان، نازل شد.
🔸 بنابراین مشخص شد که دو مورد از استنادهای متن شبهه، درباره جهاد است که شمشیر و سلاح، از نمادهای آن می‌باشند. در ادامه به علت دست گرفتن سلاح در نماز جمعه می‌پردازیم:
🔸 در نماز جمعه، بنابر سنت و برخی احادیث، امام جمعه در حین خطبه، بهتر است به سلاح، عصا یا تیروکمان تکیه نماید. این سنت، می‌تواند به جهت اعلام آمادگی مسلمانان برای جهاد و یا برای اعلام اقتدار و استواری مسلمانان به کفار و منافقین باشد. این موضوع ارتباطی به خشونت طلبی مسلمانان ندارد.
🔸 ضمن اینکه، اسلام با خشونت، جنگ طلبی، آتش افروزی و قتل به ناحق مخالف است و دعوت به صلح، آشتی و مهربانی می‌نماید. گواه این مطلب اینکه تمام جنگ‌های تاریخ اسلام در زمان حیات پیامبر، دفاعی یا تلافی جویانه بودند.
...................................
🌐 @shobhe_net
💠 پاسخ به #شبهات_فقهی
🔻 متن شبهه:
یکی از احکام ضد انسانی اسلام، شلاق زدن به روزه خوار است. ممکن است عده ای از مسلمین ناآگاه گمان کنند که این حکم ضد انسانی هیچ ربطی به اسلام ندارد و صرفا ساخته و پرداخته ی یک دسته از روحانیون جاهل و افراطی است! حال آنکه در واقعیت نشأت گرفته از اسلام است. لازم به ذکر است که ائمه ی معصوم حتی به این حد هم اکتفاء نمیکردند، و تا سر حد اعدام شخص به خاطر ارتکاب روزه خواری در مرتبه ی سوم پیش رفتند.
🔻 پاسخ:
🔸 اسلام، ابتدا از راه منطق و استدلال، حقانیت خویش و عقلانیت احکام و اعتقاداتش را به اثبات می‌رساند. سپس در مرحله اجرا؛ قوانین را طوری وضع می‌نماید که نظم جامعه در گروی اجرای تمام آن باشد. در نهایت نیز برای تضمین اجرای قوانین (و بطبع برقراری نظم) از اهرم تشویق و تنبیه استفاده میکند.
🔸 البته این مساله، تنها مربوط به اسلام نیست؛ بلکه تمام نظام‌های موجود در جهان، اعم از الهی و غیر الهی، از این نوع رفتار، جهت برقراری نظم و قانون، استفاده می کنند.
مثلا در قانون راهنمایی و رانندگی (چه در کشورهای اسلامی و چه غیر اسلامی) برای کسی که از چراغ قرمز راهنمایی عبور کند، تنبیه در نظر گرفته می‌شود
🔸 با وجود اینکه قوانین راهنمایی و رانندگی بر مبنای عقل تدوین شده‌اند و رعایت آنها، موجب نظم می‌شود؛ اما برای عدم رعایتشان تنبیه در نظر گرفته شده است؛ چرا که همواره مخالفین عقل و کسانی که منفعتشان در دور زدن قوانین است؛ با ترس از تنبیه، خود را ملزم به رعایت قوانین بدانند.
🔸 پیرامون مساله روزه نیز، همین قاعده صدق میکند. مسلمانان ملزم به رعایت روزه هستند؛ حکومت اسلامی نیز به جهت آنکه اکثریتشان مسلمان هستند، از روزه‌خواری در ملأ عام منع میکند. برای آنکه همگان به این قانون پایبند باشند، برای کسانی که این قانون و حکم را رعایت نکنند، تنبیه در نظر گرفته شده است. این تنبیه در اسلام، تعزیر است.
🔸 تعزیر یعنی آنکه فرد مرتکب خلاف، به نوعی از خلافی که مرتکب شده آگاه شود، سپس توسط حاکم شرع (قاضی) برای اینکه مرتکب خلاف مجددا خلاف را تکرار ننماید، نسبت به عملی که مرتکب شده تنبیهی بشود. این میزان تنبیه بستگی به تشخیص قاضی دارد. در مساله روزه خواری تنبیهی که حاکم شرع در نظر گرفته است، 10 ضربه شلاق یا بیشتر می‌باشد.
🔸 اما مساله اعدام روزه خوار، یک قاعده کلی در قوانین مجازات‌های اسلامی است. به این صورت که اگر شخصی مرتکب خلافی بشود که قاضی او را به تعزیر حکم کند، اگر مجددا به این خلاف مرتکب شود، قاضی مجددا او را به همان تعزیر یا بیشتر حکم میکند.
🔸 اما اگر برای دفعه سوم (بنابر نقلی دفعه چهارم) مرتکب همان خلاف بشود، در اینجا قاضی یا باید او را مجددا تعزیر نماید، یا او را به اعدام محکوم کند. علت این حکم، بازدارندگی هر چه بیشتر برای خلافکاران است؛ چه این خلافکاری، روزه خواری باشد، چه دزدی، چه آزار و غیره. از علت‌های دیگر این حکم، جلوگیری از شکسته شدن قبح گناه و ترک رعایت قانون است.
🔸 بنابراین، اساسا این حکم (تعزیر روزه خوار) برای اینکه از ارتکاب به خلاف قانون در حکومت اسلامی جلوگیری کند، پسندیده است. و مساله اعدام در مرحله سوم، -با وجود اختلافاتی که در این حکم وجود دارد- برای جلوگیری هرچه بیشتر از تکرار یک خلاف قانون است.
🔸 در پایان تذکر این نکته به جاست که، نویسنده شبهه، زیرکانه لغات اشتباهی به کار می‌برد؛ باید دقت شود که در اسلام، روزه خوار شلاق نمی‌خورد، بلکه روزه خواری که در ملأ عام و بدون عذر شرعی روزه خواری کند و روزه خواری او در محکمه برای قاضی مسجل شود، مشمول حکم تغزیر است؛ که یا این تعزیر شلاق است یا چیز دیگر.
...................................
🌐 @shobhe_net
🔻 متن شبهه:
یکی از احکام ضد انسانی اسلام، شلاق زدن به روزه خوار است. ممکن است عده ای از مسلمین ناآگاه گمان کنند که این حکم ضد انسانی هیچ ربطی به اسلام ندارد و صرفا ساخته و پرداخته ی یک دسته از روحانیون جاهل و افراطی است! حال آنکه در واقعیت نشأت گرفته از اسلام است. لازم به ذکر است که ائمه ی معصوم حتی به این حد هم اکتفاء نمیکردند، و تا سر حد اعدام شخص به خاطر ارتکاب روزه خواری در مرتبه ی سوم پیش رفتند.
🔻 پاسخ:
🔸 اسلام، ابتدا از راه منطق و استدلال، حقانیت خویش و عقلانیت احکام و اعتقاداتش را به اثبات می‌رساند. سپس در مرحله اجرا؛ قوانین را طوری وضع می‌نماید که نظم جامعه در گروی اجرای تمام آن باشد. در نهایت نیز برای تضمین اجرای قوانین (و بطبع برقراری نظم) از اهرم تشویق و تنبیه استفاده میکند.
🔸 البته این مساله، تنها مربوط به اسلام نیست؛ بلکه تمام نظام‌های موجود در جهان، اعم از الهی و غیر الهی، از این نوع رفتار، جهت برقراری نظم و قانون، استفاده می کنند.
مثلا در قانون راهنمایی و رانندگی (چه در کشورهای اسلامی و چه غیر اسلامی) برای کسی که از چراغ قرمز راهنمایی عبور کند، تنبیه در نظر گرفته می‌شود
🔸 با وجود اینکه قوانین راهنمایی و رانندگی بر مبنای عقل تدوین شده‌اند و رعایت آنها، موجب نظم می‌شود؛ اما برای عدم رعایتشان تنبیه در نظر گرفته شده است؛ چرا که همواره مخالفین عقل و کسانی که منفعتشان در دور زدن قوانین است؛ با ترس از تنبیه، خود را ملزم به رعایت قوانین بدانند.
🔸 پیرامون مساله روزه نیز، همین قاعده صدق میکند. مسلمانان ملزم به رعایت روزه هستند؛ حکومت اسلامی نیز به جهت آنکه اکثریتشان مسلمان هستند، از روزه‌خواری در ملأ عام منع میکند. برای آنکه همگان به این قانون پایبند باشند، برای کسانی که این قانون و حکم را رعایت نکنند، تنبیه در نظر گرفته شده است. این تنبیه در اسلام، تعزیر است.
🔸 تعزیر یعنی آنکه فرد مرتکب خلاف، به نوعی از خلافی که مرتکب شده آگاه شود، سپس توسط حاکم شرع (قاضی) برای اینکه مرتکب خلاف مجددا خلاف را تکرار ننماید، نسبت به عملی که مرتکب شده تنبیهی بشود. این میزان تنبیه بستگی به تشخیص قاضی دارد. در مساله روزه خواری تنبیهی که حاکم شرع در نظر گرفته است، 10 ضربه شلاق یا بیشتر می‌باشد.
🔸 اما مساله اعدام روزه خوار، یک قاعده کلی در قوانین مجازات‌های اسلامی است. به این صورت که اگر شخصی مرتکب خلافی بشود که قاضی او را به تعزیر حکم کند، اگر مجددا به این خلاف مرتکب شود، قاضی مجددا او را به همان تعزیر یا بیشتر حکم میکند.
🔸 اما اگر برای دفعه سوم (بنابر نقلی دفعه چهارم) مرتکب همان خلاف بشود، در اینجا قاضی یا باید او را مجددا تعزیر نماید، یا او را به اعدام محکوم کند. علت این حکم، بازدارندگی هر چه بیشتر برای خلافکاران است؛ چه این خلافکاری، روزه خواری باشد، چه دزدی، چه آزار و غیره. از علت‌های دیگر این حکم، جلوگیری از شکسته شدن قبح گناه و ترک رعایت قانون است.
🔸 بنابراین، اساسا این حکم (تعزیر روزه خوار) برای اینکه از ارتکاب به خلاف قانون در حکومت اسلامی جلوگیری کند، پسندیده است. و مساله اعدام در مرحله سوم، -با وجود اختلافاتی که در این حکم وجود دارد- برای جلوگیری هرچه بیشتر از تکرار یک خلاف قانون است.
🔸 در پایان تذکر این نکته به جاست که، نویسنده شبهه، زیرکانه لغات اشتباهی به کار می‌برد؛ باید دقت شود که در اسلام، روزه خوار شلاق نمی‌خورد، بلکه روزه خواری که در ملأ عام و بدون عذر شرعی روزه خواری کند و روزه خواری او در محکمه برای قاضی مسجل شود، مشمول حکم تغزیر است؛ که یا این تعزیر شلاق است یا چیز دیگر.
...................................
🌐 @shobhe_net
💠 پاسخ به #شبهات_فقهی
🔻 متن شبهه:
گوسفند: چرا هم دینان تو فکر می کنند با سلاخی من و همنوعانم، خدایشان از آنها راضی و خشنود خواهد شد؟ آیا راه دیگری جز کشتن حیوانات برای ترقیب به این خدا وجود ندارد؟
🔻 پاسخ:
🔸 قربانی، در اسلام، رسمی متداول است که با انگیزه متفاوتی از ادیان دیگر صورت می گیرد و گذاشتن نام سلاخی بر آن صحیح نیست.
🔸 قربانی قبل از هر چیز به یاد خدا و با هدف قرب به درگاه او صورت می‌پذیرد و از صورت‌های زشت سوزاندن یا ذبح انسان و یا هدر رفتن گوشت قربانی خالی است بلکه نعمت قربانی را که برای خداوند سودی ندارد، برای بندگان محتاج میخواهد که رضایت حق در آنست و در عوض قربانی کننده را به مدارج تکامل انسان می‌رساند. لذا در آیه ۳۶ و ۳۷ سوره مبارکه حج می‌فرماید:
🔸 «و شترهای فربه را برای شما از شعائر الهی قرار دادیم؛ در آنها برای شما خیر و برکت است؛ ... از گوشت آنها بخورید، و مستمندان قانع و فقیران را نیز از آن اطعام کنید. این گونه ما آنها را مسخر شما ساختیم تا شکر خدا را به جای آورید. نه گوشت‌ها و نه خون‌های آنها هرگز به خدا نمی‌رسد. آنچه به او می‌رسد تقوا و پرهیزگاری شماست.»
🔻 از این آیه مشخص می شود که:
🔹 اولا قربانی برای امتحان فرد است که تا چه اندازه برای خدایش، اهمیت قائل است و تا چه اندازه، برای خداوندش، از اموالش می گذرد.
🔹 دوما پس از انجام پذیرفتن عمل قربانی و هدیه داده شدن این مال (چه حیوان باشد و چه غیر حیوان) خداوند متعال با پذیرش قربانی، همان هدیه و قربانی را برای خود فرد و دیگر انسان ها، مباح می کند که از آن استفاده کنند. به عبارت دیگر، وقتی شخصی قربانی می کند و از همان قربانی استفاده می کند، از مال خود استفاده نمی کند بلکه از اموال خداوندش مصرف می نماید.
🔹 سوما، دستور داده شده است که از این قربانی به فقرا و نیازمندان بهره ای برسد. این خود نوعی حمایت اجتماعی و اقتصادی است از قشر ضعیف جامعه.
🔸 ضمن اینکه نباید فراموش کرد که تنها راه جلب خشنودی حق تعالی، قربانی کردن نیست؛ چرا که اموری چون مهربانی، احترام گذاشتن، تکریم کردن دیگران، نگاه به صورت پدر و مادر و همسر، خندیدن و خنداندن، صدقه دادن و ... نیز خشنودی خداوند را جلب می کند.
🔻 بنابراین:
1_ ریختن خون و خشونت و قتل و ...، هدف و دلیل خداوند از تشریع قربانی نیست.
2_ خداوند متعال قربانی را وضع کرده اند تا علاقه مردمان را نسبت به اموالشان بسنجد.
3_ قربانی برای محرومان و مستمندان، نوعی حمایت محسوب می شود.
4_ قربانی کردن، تنها راه تقرب به خداوند متعال نیست.
...................................
🌐 @shobhe_net
🔻 متن شبهه:
گوسفند: چرا هم دینان تو فکر می کنند با سلاخی من و همنوعانم، خدایشان از آنها راضی و خشنود خواهد شد؟ آیا راه دیگری جز کشتن حیوانات برای ترقیب به این خدا وجود ندارد؟
🔻 پاسخ:
🔸 قربانی، در اسلام، رسمی متداول است که با انگیزه متفاوتی از ادیان دیگر صورت می گیرد و گذاشتن نام سلاخی بر آن صحیح نیست.
🔸 قربانی قبل از هر چیز به یاد خدا و با هدف قرب به درگاه او صورت می‌پذیرد و از صورت‌های زشت سوزاندن یا ذبح انسان و یا هدر رفتن گوشت قربانی خالی است بلکه نعمت قربانی را که برای خداوند سودی ندارد، برای بندگان محتاج میخواهد که رضایت حق در آنست و در عوض قربانی کننده را به مدارج تکامل انسان می‌رساند. لذا در آیه ۳۶ و ۳۷ سوره مبارکه حج می‌فرماید:
🔸 «و شترهای فربه را برای شما از شعائر الهی قرار دادیم؛ در آنها برای شما خیر و برکت است؛ ... از گوشت آنها بخورید، و مستمندان قانع و فقیران را نیز از آن اطعام کنید. این گونه ما آنها را مسخر شما ساختیم تا شکر خدا را به جای آورید. نه گوشت‌ها و نه خون‌های آنها هرگز به خدا نمی‌رسد. آنچه به او می‌رسد تقوا و پرهیزگاری شماست.»
🔻 از این آیه مشخص می شود که:
🔹 اولا قربانی برای امتحان فرد است که تا چه اندازه برای خدایش، اهمیت قائل است و تا چه اندازه، برای خداوندش، از اموالش می گذرد.
🔹 دوما پس از انجام پذیرفتن عمل قربانی و هدیه داده شدن این مال (چه حیوان باشد و چه غیر حیوان) خداوند متعال با پذیرش قربانی، همان هدیه و قربانی را برای خود فرد و دیگر انسان ها، مباح می کند که از آن استفاده کنند. به عبارت دیگر، وقتی شخصی قربانی می کند و از همان قربانی استفاده می کند، از مال خود استفاده نمی کند بلکه از اموال خداوندش مصرف می نماید.
🔹 سوما، دستور داده شده است که از این قربانی به فقرا و نیازمندان بهره ای برسد. این خود نوعی حمایت اجتماعی و اقتصادی است از قشر ضعیف جامعه.
🔸 ضمن اینکه نباید فراموش کرد که تنها راه جلب خشنودی حق تعالی، قربانی کردن نیست؛ چرا که اموری چون مهربانی، احترام گذاشتن، تکریم کردن دیگران، نگاه به صورت پدر و مادر و همسر، خندیدن و خنداندن، صدقه دادن و ... نیز خشنودی خداوند را جلب می کند.
🔻 بنابراین:
1_ ریختن خون و خشونت و قتل و ...، هدف و دلیل خداوند از تشریع قربانی نیست.
2_ خداوند متعال قربانی را وضع کرده اند تا علاقه مردمان را نسبت به اموالشان بسنجد.
3_ قربانی برای محرومان و مستمندان، نوعی حمایت محسوب می شود.
4_ قربانی کردن، تنها راه تقرب به خداوند متعال نیست.
...................................
🌐 @shobhe_net
💠 پاسخ به #شبهات_فقهی
🔻 سوال:
آیا علم عزاداری، نماد صلیب بوده و صفویه پایه گذار آن بودند؟
🔻 پاسخ:
🔸 عزاداری در ایران، از ابتدای ایمان دیلمیان در شمال ایران، در منابع مختلف گزارش شده است؛ در دوره آل‌بویه تا روی‌کار آمدن طغرل سلجوقی، عزاداری‌هایی به صورت علنی گزارش شده است. این عزاداری‌ها به شکل شعرخوانی (مرثیه و نوحه‌خوانی) دسته‌گردانی و سینه‌زنی اجرا می‌شد.
🔸 این عزاداری‌ها تا بقاء آل‌بویه دوام داشت و با سقوط آنها، به مدت تقریبی پانصد سال به صورت مخفیانه اجرا می‌شد. در نهایت، با روی‌کار آمدن صفویه و در حکومت شاه عباس اول و با رسمی شدن مذهب تشیع در ایران؛ عزاداری‌ها مجددا به شکل اولیه و آشکارا از سر گرفته شد.
🔸 جالب اینجاست که علم (جریده یا طوغ)، یکی از وسائل عزاداری در عصر آل بویه بود.
🔸 قدیمی‌ترین علم گزارش شده در جهان، مربوط به علمی است که توسط عثمانی‌ها از تبریز به غنیمت برده شده و در موزه کاخ توپقاپی ترکیه، نگهداری می‌شود. این علم در سال ۸۹۳ ه.ق، توسط لشکریان سلیم یکم، به غنیمت گرفته شده است. این در حالی است که صفویان در سال ۹۰۷ ه.ق به فرمانروایی رسیدند. بنابراین، علم‌گردانی و یا ساخت و استفاده از علم در عزاداری‌ها، ارتباطی به حکومت صفویه ندارد.
🔸 همچنین باید دانست که، علم‌های سابق و حاضر، هیچگونه شباهتی به صلیب مسیحیان ندارد و مشخص نیست این اتهام را چه کسانی و با چه رویکردی به عزاداری سیدالشهدا نسبت می‌دهند. قاعده صلیب، یک قاعده عمودی است در حالی که علم‌های امروزی، قاعده‌ای افقی دارند. همچنین علم‌های قدیمی (که به شکل کتل‌های امروزی بوده‌اند) نیز هیچ شباهتی به صلیب نداشته‌اند.
🔸 همچنین حائز اهمیت است که در فقه اسلامی، تشخیص دهنده مصادیق هر عنوانی، عرف جامعه است. مثلا اگر قرار است عملی، عزاداری محسوب شود یا نشود، شرع مقدس هیچگونه دخالتی در تعریف و تبیین آن ندارد و عرف را تشخیص دهنده مصداق آن معرفی نموده است. شرع مقدس، تنها حکم عنوان را بیان خواهد کرد؛ مثلا میگوید عزاداری برای سیدالشهدا علیه السلام مستحب، و برای غیر ائمه و اهل بیت ایشان، پسندیده نیست. این حکم، بر مصادیقی صادق خواهد بود که عرف آنها را عزاداری تشخیص بدهد.
🔸 حال، اگر عرف جامعه، چیزی را عزاداری بداند، و این مصداق از جهت دیگری محکوم به حکمی نشود؛ در این‌صورت حکم عزاداری یعنی استحباب را دارد. و اینکه این رسم مخصوص جای بخصوصی است یا از مکان دیگر به فرهنگ مکان دیگری نقل داده شده، تاثیری در حکم نخواهد داشت. بنابراین اگر بپذیریم که علم‌کشی، از فرهنگ مسیحیت به فرهنگ اسلام و ایران وارد شده باشد (که بطلان این سخن گذشت)، هیچ ایرادی وجود ندارد که به این نوع عزاداری پایبندی صورت گیرد.
..................................
🌐 @shobhe_net
🔻 سوال:
آیا علم عزاداری، نماد صلیب بوده و صفویه پایه گذار آن بودند؟
🔻 پاسخ:
🔸 عزاداری در ایران، از ابتدای ایمان دیلمیان در شمال ایران، در منابع مختلف گزارش شده است؛ در دوره آل‌بویه تا روی‌کار آمدن طغرل سلجوقی، عزاداری‌هایی به صورت علنی گزارش شده است. این عزاداری‌ها به شکل شعرخوانی (مرثیه و نوحه‌خوانی) دسته‌گردانی و سینه‌زنی اجرا می‌شد.
🔸 این عزاداری‌ها تا بقاء آل‌بویه دوام داشت و با سقوط آنها، به مدت تقریبی پانصد سال به صورت مخفیانه اجرا می‌شد. در نهایت، با روی‌کار آمدن صفویه و در حکومت شاه عباس اول و با رسمی شدن مذهب تشیع در ایران؛ عزاداری‌ها مجددا به شکل اولیه و آشکارا از سر گرفته شد.
🔸 جالب اینجاست که علم (جریده یا طوغ)، یکی از وسائل عزاداری در عصر آل بویه بود.
🔸 قدیمی‌ترین علم گزارش شده در جهان، مربوط به علمی است که توسط عثمانی‌ها از تبریز به غنیمت برده شده و در موزه کاخ توپقاپی ترکیه، نگهداری می‌شود. این علم در سال ۸۹۳ ه.ق، توسط لشکریان سلیم یکم، به غنیمت گرفته شده است. این در حالی است که صفویان در سال ۹۰۷ ه.ق به فرمانروایی رسیدند. بنابراین، علم‌گردانی و یا ساخت و استفاده از علم در عزاداری‌ها، ارتباطی به حکومت صفویه ندارد.
🔸 همچنین باید دانست که، علم‌های سابق و حاضر، هیچگونه شباهتی به صلیب مسیحیان ندارد و مشخص نیست این اتهام را چه کسانی و با چه رویکردی به عزاداری سیدالشهدا نسبت می‌دهند. قاعده صلیب، یک قاعده عمودی است در حالی که علم‌های امروزی، قاعده‌ای افقی دارند. همچنین علم‌های قدیمی (که به شکل کتل‌های امروزی بوده‌اند) نیز هیچ شباهتی به صلیب نداشته‌اند.
🔸 همچنین حائز اهمیت است که در فقه اسلامی، تشخیص دهنده مصادیق هر عنوانی، عرف جامعه است. مثلا اگر قرار است عملی، عزاداری محسوب شود یا نشود، شرع مقدس هیچگونه دخالتی در تعریف و تبیین آن ندارد و عرف را تشخیص دهنده مصداق آن معرفی نموده است. شرع مقدس، تنها حکم عنوان را بیان خواهد کرد؛ مثلا میگوید عزاداری برای سیدالشهدا علیه السلام مستحب، و برای غیر ائمه و اهل بیت ایشان، پسندیده نیست. این حکم، بر مصادیقی صادق خواهد بود که عرف آنها را عزاداری تشخیص بدهد.
🔸 حال، اگر عرف جامعه، چیزی را عزاداری بداند، و این مصداق از جهت دیگری محکوم به حکمی نشود؛ در این‌صورت حکم عزاداری یعنی استحباب را دارد. و اینکه این رسم مخصوص جای بخصوصی است یا از مکان دیگر به فرهنگ مکان دیگری نقل داده شده، تاثیری در حکم نخواهد داشت. بنابراین اگر بپذیریم که علم‌کشی، از فرهنگ مسیحیت به فرهنگ اسلام و ایران وارد شده باشد (که بطلان این سخن گذشت)، هیچ ایرادی وجود ندارد که به این نوع عزاداری پایبندی صورت گیرد.
..................................
🌐 @shobhe_net
💠 پاسخ به #شبهات_فقهی
🔻 متن شبهه:
میدانید مسخره چیست؟ یک تجاوزکار جنسی، یک سارق، یک آدم با خوی وحشی، یک زناکار، یک قاتل، همه و همه میتوانند وارد یک مسجد شوند؛ ولی یک زن در دوره‌ی عادت ماهانه نمیتواند!
🔻 پاسخ:
🔸 مسجد محلی است برای عبادت مسلمانان، که به صورت اموال مشترک المنفعه برای همه مسلمانان محسوب می‌شود. این قبیل اموال متشرک المنافع را اموال بیت المال نیز می‌گویند.
🔸 شرع مقدس اسلام، برای استفاده از مساجد، شرایطی را وضع کرده‌است، مثل اینکه مسجد نجس نشود، یا اگر نجس شد، سریعا پاک گردد و… اما نویسنده شبهه، به یکی از احکام وضع شده توسط شرع مقدس نقدی وارد کرده‌است که چرا همه بتوانند از مسجد استفاده کنند، ولی زنی که در عادت ماهیانه است، نباید وارد مسجد گردد.
🔸 در پاسخ به چنین شبهه‌ای، ابتدا باید مشخص شود که چه کسانی نمی‌توانند از مسجد استفاده کرده یا به آن وارد شوند.
🔻 کسانی که از ورود به مسجد منع شده‌اند:
۱_ کافران (کسانی که اسلام حکم به نجاست آنها داده باشد)
۲_ مردان و زنان در حال جنابت (مگر با شرایطی)
۳_ زنان در حالت نفاس و حیض (مگر با شرایطی)
۴_ کسی که سبب نجس کردن مسجد شود (مثل کودکی که حتما مسجد را نجس کند)
۵_ کسی که ورودش سبب هتک حرمت مسجد گردد
🔸 اما دسته دوم و سوم، به شرط آنکه قصدشان از ورود به مسجد، تنها برداشتن چیزی باشد، یا آنکه قصد عبور از دربی به درب دیگر داشته باشند، بلامانع است.
🔸 علت اینکه چرا این دسته افراد، از رفتن به مسجد منع شده‌اند؛ در منابع دینی و توسط شارع مقدس بیان نشده‌است؛ اما با تدبر در شرع، درخواهیم یافت که یکی از علت‌های آن، حفظ قداست و سهل‌گیری بر مومنان بوده است.
🔸 اگر شرع مقدس زنان و مردان جنب و یا زنان حائض را از رفتن به مسجد یا از عبادت در این حال، منع نمی‌نمود، طبیعتا این افراد با سایر قوانین و قواعد شرعی، دچار مشکلات عدیده‌ای می‌شدند و زندگی برایشان سخت می‌گردید.
🔸 بنابراین شارع مقدس، آنها را از این عبادت منع کرده‌است. این همان چیزی است که در افرادی چون قاتل، زناکار و… لحاظ نشده و آنها از چنین چیزی منع نشده‌اند. به عبارت واضح‌تر، حائض بودن زنان و جنب بودن مردان، جرم و جنایت نیست که با قتل، دزدی، تجاوز و زنا و… مقایسه شود.
...................................
🌐 @shobhe_net
🔻 متن شبهه:
میدانید مسخره چیست؟ یک تجاوزکار جنسی، یک سارق، یک آدم با خوی وحشی، یک زناکار، یک قاتل، همه و همه میتوانند وارد یک مسجد شوند؛ ولی یک زن در دوره‌ی عادت ماهانه نمیتواند!
🔻 پاسخ:
🔸 مسجد محلی است برای عبادت مسلمانان، که به صورت اموال مشترک المنفعه برای همه مسلمانان محسوب می‌شود. این قبیل اموال متشرک المنافع را اموال بیت المال نیز می‌گویند.
🔸 شرع مقدس اسلام، برای استفاده از مساجد، شرایطی را وضع کرده‌است، مثل اینکه مسجد نجس نشود، یا اگر نجس شد، سریعا پاک گردد و… اما نویسنده شبهه، به یکی از احکام وضع شده توسط شرع مقدس نقدی وارد کرده‌است که چرا همه بتوانند از مسجد استفاده کنند، ولی زنی که در عادت ماهیانه است، نباید وارد مسجد گردد.
🔸 در پاسخ به چنین شبهه‌ای، ابتدا باید مشخص شود که چه کسانی نمی‌توانند از مسجد استفاده کرده یا به آن وارد شوند.
🔻 کسانی که از ورود به مسجد منع شده‌اند:
۱_ کافران (کسانی که اسلام حکم به نجاست آنها داده باشد)
۲_ مردان و زنان در حال جنابت (مگر با شرایطی)
۳_ زنان در حالت نفاس و حیض (مگر با شرایطی)
۴_ کسی که سبب نجس کردن مسجد شود (مثل کودکی که حتما مسجد را نجس کند)
۵_ کسی که ورودش سبب هتک حرمت مسجد گردد
🔸 اما دسته دوم و سوم، به شرط آنکه قصدشان از ورود به مسجد، تنها برداشتن چیزی باشد، یا آنکه قصد عبور از دربی به درب دیگر داشته باشند، بلامانع است.
🔸 علت اینکه چرا این دسته افراد، از رفتن به مسجد منع شده‌اند؛ در منابع دینی و توسط شارع مقدس بیان نشده‌است؛ اما با تدبر در شرع، درخواهیم یافت که یکی از علت‌های آن، حفظ قداست و سهل‌گیری بر مومنان بوده است.
🔸 اگر شرع مقدس زنان و مردان جنب و یا زنان حائض را از رفتن به مسجد یا از عبادت در این حال، منع نمی‌نمود، طبیعتا این افراد با سایر قوانین و قواعد شرعی، دچار مشکلات عدیده‌ای می‌شدند و زندگی برایشان سخت می‌گردید.
🔸 بنابراین شارع مقدس، آنها را از این عبادت منع کرده‌است. این همان چیزی است که در افرادی چون قاتل، زناکار و… لحاظ نشده و آنها از چنین چیزی منع نشده‌اند. به عبارت واضح‌تر، حائض بودن زنان و جنب بودن مردان، جرم و جنایت نیست که با قتل، دزدی، تجاوز و زنا و… مقایسه شود.
...................................
🌐 @shobhe_net
💠پاسخ به #شبهات_فقهی
🔻متن منتشر شده:
"نگاه که #هرزه باشد،
حجاب هم که داشته باشی...
آنطور که میخواهد تو را تصور میکنید ... پس
فکری به حال مغزهای هرزه کنیم؛
نه حجاب زنان."
🔻پاسخ:
آیا صحیح است بگوییم:
دزد اگر #دزد باشد،
قفل خوب آلمانی هم روی درب ببندی...
باز به نحوی وارد خانه می شود... پس
فکری به حال دزد های بکنیم.
نه برای قفل کردن درب ها.
واضح است که کاملا خلاف عقل سلیم است که درب خانه‌ای را قفل نکنیم به این امید که دزد‌ها را بتوان راضی کرد که دزدی نکنند.
خداوند در قرآن میگوید:
«قُل لِلمؤمِنینَ یغُضُّوا مِنْ اَبْصارِهِمْ وَ یَحفَظُوا فُرٌجَهُمْ» به مؤمنان بگو چشمان خود را فرو بندند و دامن خود را حفظ کنند [سوره نور، آیه 30]
اول میگوید چشم را کنترل کن و بعد میگوید #حجاب را رعایت کن.
🔸پس اول باید چشم‌ها کنترل شود
🔸دوم حجاب زنان رعایت شود چرا که بر فرض تحقق مورد اول، تداوم آن مستلزم رعایت حجاب است.
...................................
🌐 @shobhe_net
🔻متن منتشر شده:
"نگاه که #هرزه باشد،
حجاب هم که داشته باشی...
آنطور که میخواهد تو را تصور میکنید ... پس
فکری به حال مغزهای هرزه کنیم؛
نه حجاب زنان."
🔻پاسخ:
آیا صحیح است بگوییم:
دزد اگر #دزد باشد،
قفل خوب آلمانی هم روی درب ببندی...
باز به نحوی وارد خانه می شود... پس
فکری به حال دزد های بکنیم.
نه برای قفل کردن درب ها.
واضح است که کاملا خلاف عقل سلیم است که درب خانه‌ای را قفل نکنیم به این امید که دزد‌ها را بتوان راضی کرد که دزدی نکنند.
خداوند در قرآن میگوید:
«قُل لِلمؤمِنینَ یغُضُّوا مِنْ اَبْصارِهِمْ وَ یَحفَظُوا فُرٌجَهُمْ» به مؤمنان بگو چشمان خود را فرو بندند و دامن خود را حفظ کنند [سوره نور، آیه 30]
اول میگوید چشم را کنترل کن و بعد میگوید #حجاب را رعایت کن.
🔸پس اول باید چشم‌ها کنترل شود
🔸دوم حجاب زنان رعایت شود چرا که بر فرض تحقق مورد اول، تداوم آن مستلزم رعایت حجاب است.
...................................
🌐 @shobhe_net