اکشن به سبک دهۀ هشتاد
حمید کُریلی🖋طی سال‌های 1362 تا 1372 استفاده از ویدئو در ایران ممنوع بود اما اکثر مردم از آن استفاده می‌کردند آن هم در شرایطی که در سال‌های ابتدایی ممنوعیت، مثلا یک دستگاه ویدئوی سونی تی‌سِوِن تقریبا هم‌قیمت یک خودروی پیکان بود. با جایگزینی وی‌اچ‌اس به‌جای بتاماکس، مردم نیزکرایۀ ویدئو را با خرید آن جایگزین کردند. در بازار نیمه‌مخفی نوارهای وی‌اچ‌اس همه چیز پیدا می‌شد، از شوهای نوروزی تهران‌جلسی‌ها و موزیک‌ویدئوهای خواننده‌های پاپ خارجی و فیلمفارسی‌های بی‌کیفیت گرفته تا نسخه‌های دوبله‌شده یا زبان اصلی فیلم‌های خارجی. یکی از ژانرهای محبوب آن دوران خصوصا در بین پسران جوان، سینمای اکشن و رزمی بود. آن‌ها که ملودرام‌های اشباع از رنگ و موسیقی بالیوود را نمی‌پسندیدند یا با فیلم‌های پُردیالوگ میانه‌ای نداشتند، در زبانه‌های آتش اکشن‌های دهۀ هشتاد غرق می‌شدند و با قهرمانان آن دوران همذات‌پنداری می‌کردند در حالی که حتی اسم واقعی برخی از آنان را نمی‌دانستند: آرنولد، راکی (استالون)، فرانکی (ون‌دام)، جکی چان، چاک نوریس، بروس ویلیس و...
چه بسیار مردان میانسالِ موقر امروز که در آن سال‌ها شاید چهل‌وهشت ساعت مداوم پای ویدئو نشسته و «رمبو»، «غارتگر»، «ترمیناتور»، «کبرا»، «بیگانه»،«مار در سایۀ عقاب»، «راکی»، «رینگ خونین»، «تاپ‌گان»، «روبوکاپ»، «ایندیانا جونز»، «جان‌سخت»، «دلتافورس»، «اسلحۀ مرگبار»، «کوماندو» و... را پشت سر هم تماشا کرده و صبحِ شنبه با چشم‌های پرخون به مدرسه رفته‌اند چون باید از دستگاه ویدئو و فیلم‌هایی که مخفیانه کرایه کرده بودند، نهایت استفاده را می‌بردند.
سال‌ها گذشت، ممنوعیت ویدئو لغو شد، دستگاه‌ها و نوارهای ویدئو با ورود دیسک‌های وی‌سی‌دی و دی‌وی‌دی و دیش‌های ماهواره به حاشیه رانده شدند و دستگاه‌های پخش دی‌وی نیز با ورود اینترنت به سرنوشت مشابهی دچار شدند. امروز همۀ آن دستگاه‌های ممنوعه به همراه میلیون‌ها نوار وی‌اچ‌اس در انبارهای متروک و خاک‌آلود فراموش شده‌اند اما در اعماق حافظۀ یک نسل، خاطرات آن جمع‌های مخفیانۀ شبانه همچنان زنده و حاضر است.

#اکشن #رزمی #ویدئو #دهه_شصت #راکی #رمبو #رینگ_خونین #ترمیناتور #بیگانه #جان_سخت #آرنولد #کبرا #سیلوستر_استالون #ژان_کلود_وندام #وی_اچ_اس
#action #arnold #sylvesterstallone #jeanclaudevandamme #rocky #terminator #diehard #rambo #alien #brucewillis #patricswayze #predator #robocop #topgun

@filmemrooz_official

عکسی از دهۀ شصت در ماهنامۀ فیلم به مناسبت زادروز ایرج کریمی که اگر در بین ما بود امروز هفتادساله می‌شد.
ایستاده از راست: تهماسب صلح جو، مسعود مهرابی، ایرج کریمی، احمد طالبی‌نژاد، صفی یزدانیان، هوشنگ راستی، هوشنگ گلمکانی و بهزاد رحیمیان. نشسته از راست: کامبیز کاهه و احمد امینی.
عکس را احتمالا عباس یاری گرفته که جایش در تصویر خالی است.
@filmemrooz_official
#فیلم_امروز #مجله_فیلم #مجله #فیلم #منتقد #نوستالژی #نویسنده #دهه_شصت

هوشنگ گلمکانی🖊دوستی تماس گرفته بود و می‌پرسید: از اکبر صادقی خبری دارید؟ تعجب کردم از این سؤال ناگهانی. که چرا ناگهان صادقی؟ و چرا من باید خبر داشته باشم؟ علت سؤالش را پرسیدم. گفت شنیده‌ام حالش خوب نیست. خبر بگیرید از فیلم‌سازان دهه شصت که اغلب‌شان فراموش شده‌اند و کسی نشانی از آن‌ها ندارد.
نمی‌دانستم چه بگویم. نمی‌دانم کار ماست خبر گرفتن از سینماگران فراموش‌شده و منزوی، یا خانه سینما، سازمان سینمایی، انجمن پیش‌کسوتان، صداوسیما، سازمان تامین اجتماعی یا...؟
تعدادشان زیاد است و شخصا نمی‌دانم یک ماهنامه سینمایی چه باید بکند؟ چه می‌تواند بکند؟ خانه سینما یا سازمان سینمایی یا هر نهاد دیگری منهای مسائل مربوط به معیشت و تامین اجتماعی چه باید بکنند؟ خیلی از آن‌ها حتما انتظار دارند امکان کار کردن‌شان فراهم شود.

شاید در یک شرایط طبیعی، فیلم‌سازانی مثل اکبر صادقی، مجید جوانمرد، مهدی صباغ‌زاده، کامران قدکچیان، اصغر هاشمی، مجید قاری‌زاده، کاظم معصومی، حمید تمجیدی، رحمان رضایی، محمد بزرگ‌نیا، حسین زندباف، خسرو معصومی، سیروس الوند و بسیاری دیگر که برخی سال‌هاست فیلم نساخته‌اند، می‌توانستند به مجموعه سینمای ایران تنوعی بدهند و البته بسیاری از آن‌ها از زمانه عقب ماندند و نتوانستند هم‌پای سینمای امروز پیش بیایند و از آخرین فیلم‌های‌شان بوی بازنشستگی مى‌آمد. از آن میان البته فیلم‌سازانی مثل علیرضا داودنژاد، کیانوش عیاری، محمدعلی سجادی، علیرضا رییسیان، کیومرث پوراحمد، مهدی فخیم‌زاده، خسرو معصومی و برخی دیگر، با افت‌وخیزهایی کم‌وبیش و در سطوح و زمینه‌های متفاوت به کار ادامه دادند. این روند طبیعی سینما (و خیلی دیگر از حرفه‌ها) شاید در همه جای دنیاست که دوره‌ای به سر می‌آید و دوره‌ای دیگر آغاز می‌شود. البته در یک سیستم سالم قاعدتا باید جا براى همه باشد.

همه آن سینماگران، بخشی از تاریخ یک دهه از سینمای ایران هستند و برای ما عزیزند اما متاسفانه واحد و سیستمی برای رصد کردن مداوم آن‌ها نداریم. برای‌شان آرزوی سلامتی می‌کنیم، همچنین برای اکبر صادقی که ذکر خیرش انگیزه نوشتن این یادداشت شد و بهانه انتشار سکانسی از فیلم جنگی‌اش «پایگاه جهنمی» (۱۳۶۳) که در زمان خودش یک اکشن مهیج جنگی محسوب می‌شد. او آخرین فیلمش «سرحد» را در سال ۱۳۷۵ ساخت.

@filmemrooz_official
#فیلم_امروز #فیلم #دهه_شصت #اکشن #کارگردان #سینمای_ایران

کانال یوتیوب فیلم امروز:
youtube.com/@filmemrooz