♨️ دلایل #کشیدن_موها در #کودکان
💠 علت کشیدن موها همچنان ناشناخته و نامشخص است، اما مثل بسیاری از اختلالات روانی پیچیده دیگر، می تواند در اثر وجود برخی علائم به وجود آید، مثلاً ریشه #ژنتیکی داشته باشد يا در اثر سن و سال به وجود آید، معمولاً در ۱۲-۹ سالگی بیشتر بروز می کند.
🔺 وجود برخی اختلالات دیگر مانند #افسردگی و #نگرانی مي تواند باعث بروز آن شود. استرس زیاد و شدید نیز می تواند عامل به وجود آورنده آن باشد.
🗝 #راهکارهای حل مشکل
✨ شما می توانید از برخی #روشهای #خلاقیتی بهره گیری کنید و این عادات را در کودک تان از بین ببرید.
🌀 مثلاً برخی از والدین ترجیح می دهند که مدتی موی فرزند خود را بسیار کوتاه نگاه دارند.
▪️ یا اینکه از نوعی پلاستیک های مخصوص سر انگشتان استفاده کنید که در داروخانه ها فروخته می شوند.
💢 هدف از بین بردن و مقابله با این عادت ناخوشایند است، لذا باید در قدم اول #صبور باشید.
🍂 از بین بردن یک عادت، نیاز به #زمان زیاد دارد، بنابراین صبور باشید و در هدف خود محکم و ثابت قدم.
⚜️ بهترین کار این است که دقت داشته باشید فرزندتان در چه شرایطی دست به این کار می زند. شناخت و #تشخیص #موقعیت ها به شما کمک می کند راحت تر شرایط را تغییر دهید.
🔺 اگر کودک در اثر نگرانی، استرس و فشارهای عصبی دچار این وضعیت می شود، بهتر است از یک #درمانگر کمک بگیرید تا حتی در صورت نیاز از #دارو استفاده شود.
🍁 کودک خردسال شما موهای خود را می کشد برای اینکه می خواهد از این طریق تلاش کند چیزی را تغییر دهد.
🌾 اگر در این شرایط شما نیز عکس او تلاش کنید و اجازه ندهید موهایش را بکشد و به زور مانع او از انجام این کار شوید، در واقع واکنش شما نیز چندان تفاوتی با او ندارد.
🔹 بهتر است اجازه دهید این کار را انجام دهد و درد را تجربه کند. شما باید تلاش کنید رفتار درست و به جا و مناسب داشتن را به او یاد بدهید.
▫️ از کودک خود توقع زیاد نداشته باشید. شاید بسیاری از حرف های شما را متوجه نشود، ولی با صبوری بارها و بارها با او حرف بزنید و وقتی که شروع به کشیدن موهایش کرد، موقعیتی که در آن قرار دارد را تغییر دهید.
🍃☘️🌿🍃☘️🌿🍃☘️🍃
@Farnazfaridi
تلفن مطب:02188071520
09014020479
💠 علت کشیدن موها همچنان ناشناخته و نامشخص است، اما مثل بسیاری از اختلالات روانی پیچیده دیگر، می تواند در اثر وجود برخی علائم به وجود آید، مثلاً ریشه #ژنتیکی داشته باشد يا در اثر سن و سال به وجود آید، معمولاً در ۱۲-۹ سالگی بیشتر بروز می کند.
🔺 وجود برخی اختلالات دیگر مانند #افسردگی و #نگرانی مي تواند باعث بروز آن شود. استرس زیاد و شدید نیز می تواند عامل به وجود آورنده آن باشد.
🗝 #راهکارهای حل مشکل
✨ شما می توانید از برخی #روشهای #خلاقیتی بهره گیری کنید و این عادات را در کودک تان از بین ببرید.
🌀 مثلاً برخی از والدین ترجیح می دهند که مدتی موی فرزند خود را بسیار کوتاه نگاه دارند.
▪️ یا اینکه از نوعی پلاستیک های مخصوص سر انگشتان استفاده کنید که در داروخانه ها فروخته می شوند.
💢 هدف از بین بردن و مقابله با این عادت ناخوشایند است، لذا باید در قدم اول #صبور باشید.
🍂 از بین بردن یک عادت، نیاز به #زمان زیاد دارد، بنابراین صبور باشید و در هدف خود محکم و ثابت قدم.
⚜️ بهترین کار این است که دقت داشته باشید فرزندتان در چه شرایطی دست به این کار می زند. شناخت و #تشخیص #موقعیت ها به شما کمک می کند راحت تر شرایط را تغییر دهید.
🔺 اگر کودک در اثر نگرانی، استرس و فشارهای عصبی دچار این وضعیت می شود، بهتر است از یک #درمانگر کمک بگیرید تا حتی در صورت نیاز از #دارو استفاده شود.
🍁 کودک خردسال شما موهای خود را می کشد برای اینکه می خواهد از این طریق تلاش کند چیزی را تغییر دهد.
🌾 اگر در این شرایط شما نیز عکس او تلاش کنید و اجازه ندهید موهایش را بکشد و به زور مانع او از انجام این کار شوید، در واقع واکنش شما نیز چندان تفاوتی با او ندارد.
🔹 بهتر است اجازه دهید این کار را انجام دهد و درد را تجربه کند. شما باید تلاش کنید رفتار درست و به جا و مناسب داشتن را به او یاد بدهید.
▫️ از کودک خود توقع زیاد نداشته باشید. شاید بسیاری از حرف های شما را متوجه نشود، ولی با صبوری بارها و بارها با او حرف بزنید و وقتی که شروع به کشیدن موهایش کرد، موقعیتی که در آن قرار دارد را تغییر دهید.
🍃☘️🌿🍃☘️🌿🍃☘️🍃
@Farnazfaridi
تلفن مطب:02188071520
09014020479
🌀 این روزها شیوع روزافزون ویروس #کرونا در جای جای جهان، در بسیاری از افراد باعث ایجاد ترس و نگرانی شده است. نگرانی یکی از خفقان آورترین انواع مهِ روانشناختی است. همهٔ ما تا حدی احساس نگرانی می کنیم، اما هرچه بیشتر به آن عادت کنیم، سرزندگی و نشاط مان را بیشتر از بین می برد. #نگرانی وقت ما را تلف می کند؛ انرژی ما را تحلیل می برد و از اقدامات مؤثر جلوگیری می کند.
🔎 پژوهش های متعددی صورت گرفته که نشان می دهد تلاش برای متوقف کردن نگرانی فقط آن را بدتر می کند. اگر افکار نگران کننده را پس بزنیم یا حواس مان را از آن ها پرت کنیم، اغلب آرامش کوتاه مدتی به دست می آوریم؛ اما در بلندمدت دوباره به جای اول بر می گردیم و افکار نگران کننده با فراوانی و شدتی بیشتر از گذشته برخواهند گشت. پس چگونه باید با این "مه نگرانی" روبرو شویم؟
🔺 گام 1️⃣: ابتدا #معنای "#نگرانی" را روشن کنید.
▫️ نگرانی به معنای اندیشیدن به اتفاقات‌‌ِ بدِ احتمالی نیست. همگی ما چنین افکاری داریم و همانند دیگر اشکال مه روان شناختی، فقط خود افکار مشکل ساز نیستند؛ بلکه مسأله #همجوشی با #افکار است. نگرانی به معنای همجوشی با آن افکار است؛ یعنی به جای رها کردن، محکم چسبیدن به آنها و مدام تکرار کردن شان است.
🔺 گام 2️⃣: #هزینه های #نگرانی را مشخص کنید.
▫️ هزینهٔ اصلی نگرانی، از دست دادن زندگی است. وقتی در نگرانی های مان گرفتار می شویم، به لحاظ روان شناختی در لحظه "حضور" نداریم؛ از تجربه های اینجا و اکنون جدا و در افکار مربوط به آینده گرفتار می شویم؛ فرصت انجام اقدامات مهم و معنادار را از دست می دهیم؛ از غذای که می خوریم و فعالیت هایی که انجام می دهیم لذت نمی بریم؛ به لحاظ بدنی در حرکتیم، اما حضور واقعی نداریم، در نتیجه فعالیت های مان لذت بخش و رضایتبخش نیستند. به یقین این مسئله در عملکرد ما در هر زمینه ای اختلال ایجاد می کند (ترس و اضطراب موجب اختلال در عملکرد نمی شوند، اما نگرانی چرا). دیگر هزینه های نگرانی: اتلاف وقت، اختلال در خواب و اهمال کاری در تصمیم گیری های مهم زندگی.
🔺 گام 3️⃣: خودتان را از قلاب بهانه هایی که برای نگرانی دارید رها کنید.
▫️ یکی از بهانه ها این است: "نگرانی به من کمک می کند"، "من همینم. همیشه نگرانم". اگر می خواهید مسائل را به شیوه ای مؤثر حل کنید یا برای آینده و یا بدترین اتفاق آماده شوید. بسیار واضح است که نگرانی کمکی به ما نخواهد کرد. نگرانی اقدامات را تضعيف می کند، انگیزه را کاهش می‌دهد، به تصمیم گیری های ضعیف منجر می شود و از طرف دیگر استرس و اضطراب را افزایش می دهد.
▫️ به جای نگرانی، با استفاده از پرسش هایی چون موارد زیر به سمت برنامه ریزی فعال یا حل مسئله سازنده حرکت کنید:
🔸 برای مواجههٔ مؤثر با این موقعیت چه کار می توانم بکنم که تفاوتی ایجاد کند؟ از چه منابعی می توانم کمک یا مشورت بگیرم؟
🔸 بدترین اتفاقی که ممکن است رخ دهد چیست؟ چطور می توانم با آن مقابله کنم؟ چه می توانم بکنم یا چه کمکی می توانم بگیرم؟
🔸 اگر می توانید کار مؤثری انجام دهید، پس اقدام کنید؛ اگر نمی توانید، فضایی را برای ناراحتی خود در نظر بگیرید. خودتان را از نگرانی ها جدا کنید و در کاری معنادار، در این جا و اکنون، غرق شوید.
🔺 گام 4️⃣: #نگرانی را از #مراقبت تفکیک کنید.
▫️ به نظر می‌رسد بسیاری از افراد فکر می کنند نگرانی دربارهٔ مشکلات همان مراقب مشکلات بودن است؛ اما بین این دو تفاوتی بزرگ وجود دارد: اولی بی فایده و دومی ارزشمند است.
🔸 #نگرانی در مورد کرونا: توجه بی ثمر به داستان های ترسناک در مورد اتفاقات بد جسمی که ممکن است رخ دهد. اختلال در فعالیت های روزمره و معنادار.
🔸 #مراقبت از سلامت در برابر کرونا: رعایت تمام نکات بهداشتی لازم و متعهد ماندن به قرنطینهٔ خانگی.
🔺 گام 5️⃣: خودتان را از #نگرانی جدا کنید.
▫️ ذهن ما شبیه بزرگ ترین قصه گوی جهان عمل می کند و فقط به دنبال #توجه ماست. وقتی برایمان قصه های ترسناک می گوید، می داند که به آن توجه می کنیم. بنابراین به کارش ادامه می دهد. ولی ما می توانیم به نگرانی ها اجازه دهیم بیایند و بروند، بدون آن که باورشان کنیم. راهکار سادهٔ آن توجه کردن و نام گذاری است: به محض اینکه از افکار نگران کننده آگاه می شویم، به آرامی به خودمان بگوییم: «دوباره نگرانی آمد!» یا خیلی ساده بگوییم: «نگرانی» همچنین تمرین منظم "مشاهدهٔ افکار" یا "تنفس ذهن آگاهانه" هم مفیدند.
🔎 پژوهش های متعددی صورت گرفته که نشان می دهد تلاش برای متوقف کردن نگرانی فقط آن را بدتر می کند. اگر افکار نگران کننده را پس بزنیم یا حواس مان را از آن ها پرت کنیم، اغلب آرامش کوتاه مدتی به دست می آوریم؛ اما در بلندمدت دوباره به جای اول بر می گردیم و افکار نگران کننده با فراوانی و شدتی بیشتر از گذشته برخواهند گشت. پس چگونه باید با این "مه نگرانی" روبرو شویم؟
🔺 گام 1️⃣: ابتدا #معنای "#نگرانی" را روشن کنید.
▫️ نگرانی به معنای اندیشیدن به اتفاقات‌‌ِ بدِ احتمالی نیست. همگی ما چنین افکاری داریم و همانند دیگر اشکال مه روان شناختی، فقط خود افکار مشکل ساز نیستند؛ بلکه مسأله #همجوشی با #افکار است. نگرانی به معنای همجوشی با آن افکار است؛ یعنی به جای رها کردن، محکم چسبیدن به آنها و مدام تکرار کردن شان است.
🔺 گام 2️⃣: #هزینه های #نگرانی را مشخص کنید.
▫️ هزینهٔ اصلی نگرانی، از دست دادن زندگی است. وقتی در نگرانی های مان گرفتار می شویم، به لحاظ روان شناختی در لحظه "حضور" نداریم؛ از تجربه های اینجا و اکنون جدا و در افکار مربوط به آینده گرفتار می شویم؛ فرصت انجام اقدامات مهم و معنادار را از دست می دهیم؛ از غذای که می خوریم و فعالیت هایی که انجام می دهیم لذت نمی بریم؛ به لحاظ بدنی در حرکتیم، اما حضور واقعی نداریم، در نتیجه فعالیت های مان لذت بخش و رضایتبخش نیستند. به یقین این مسئله در عملکرد ما در هر زمینه ای اختلال ایجاد می کند (ترس و اضطراب موجب اختلال در عملکرد نمی شوند، اما نگرانی چرا). دیگر هزینه های نگرانی: اتلاف وقت، اختلال در خواب و اهمال کاری در تصمیم گیری های مهم زندگی.
🔺 گام 3️⃣: خودتان را از قلاب بهانه هایی که برای نگرانی دارید رها کنید.
▫️ یکی از بهانه ها این است: "نگرانی به من کمک می کند"، "من همینم. همیشه نگرانم". اگر می خواهید مسائل را به شیوه ای مؤثر حل کنید یا برای آینده و یا بدترین اتفاق آماده شوید. بسیار واضح است که نگرانی کمکی به ما نخواهد کرد. نگرانی اقدامات را تضعيف می کند، انگیزه را کاهش می‌دهد، به تصمیم گیری های ضعیف منجر می شود و از طرف دیگر استرس و اضطراب را افزایش می دهد.
▫️ به جای نگرانی، با استفاده از پرسش هایی چون موارد زیر به سمت برنامه ریزی فعال یا حل مسئله سازنده حرکت کنید:
🔸 برای مواجههٔ مؤثر با این موقعیت چه کار می توانم بکنم که تفاوتی ایجاد کند؟ از چه منابعی می توانم کمک یا مشورت بگیرم؟
🔸 بدترین اتفاقی که ممکن است رخ دهد چیست؟ چطور می توانم با آن مقابله کنم؟ چه می توانم بکنم یا چه کمکی می توانم بگیرم؟
🔸 اگر می توانید کار مؤثری انجام دهید، پس اقدام کنید؛ اگر نمی توانید، فضایی را برای ناراحتی خود در نظر بگیرید. خودتان را از نگرانی ها جدا کنید و در کاری معنادار، در این جا و اکنون، غرق شوید.
🔺 گام 4️⃣: #نگرانی را از #مراقبت تفکیک کنید.
▫️ به نظر می‌رسد بسیاری از افراد فکر می کنند نگرانی دربارهٔ مشکلات همان مراقب مشکلات بودن است؛ اما بین این دو تفاوتی بزرگ وجود دارد: اولی بی فایده و دومی ارزشمند است.
🔸 #نگرانی در مورد کرونا: توجه بی ثمر به داستان های ترسناک در مورد اتفاقات بد جسمی که ممکن است رخ دهد. اختلال در فعالیت های روزمره و معنادار.
🔸 #مراقبت از سلامت در برابر کرونا: رعایت تمام نکات بهداشتی لازم و متعهد ماندن به قرنطینهٔ خانگی.
🔺 گام 5️⃣: خودتان را از #نگرانی جدا کنید.
▫️ ذهن ما شبیه بزرگ ترین قصه گوی جهان عمل می کند و فقط به دنبال #توجه ماست. وقتی برایمان قصه های ترسناک می گوید، می داند که به آن توجه می کنیم. بنابراین به کارش ادامه می دهد. ولی ما می توانیم به نگرانی ها اجازه دهیم بیایند و بروند، بدون آن که باورشان کنیم. راهکار سادهٔ آن توجه کردن و نام گذاری است: به محض اینکه از افکار نگران کننده آگاه می شویم، به آرامی به خودمان بگوییم: «دوباره نگرانی آمد!» یا خیلی ساده بگوییم: «نگرانی» همچنین تمرین منظم "مشاهدهٔ افکار" یا "تنفس ذهن آگاهانه" هم مفیدند.
🎵چرا افراد به #موزیک_غمگین علاقه دارند؟
🎧 موزیک غمگین در بین مردم از محبوبیت بیشتری برخوردار است و اکثر مردم با گوش دادن به موزیک غمگین بیشتر لذت می برند البته باید بگوییم که کسانی هم هستند که موزیک شاد را به موزیک غمگین ترجیح می دهند اما اکثر مردم طرز تفکرشان نسبت به موزیک غمگین بهتر است و می گويند آرامش در گوش دادن به موزیک غمگین است.
🎼 #محققان انگلیسی و فنلاندی با انجام تحقیقی به این نتیجه رسیدند که میزان تمایل افراد به گوش دادن به موسیقی غمگین ناشی از میزان #قدرت_همدردی آنان است.
🔍 محققان قطعاتی از موسیقی غمگین را در اختیار شرکت کنندگان در #تحقیق قرار دادند و از آنان خواستند که قبل و بعد از شنیدن موسیقی به برخی سؤال ها در فرمی که به آن ها داده شد، پاسخ دهند و احساس خود را بیان کنند.
🎧 نتایج نشان داد که واکنش های عاطفی به موسیقی غمگین می تواند ناشی از #سه_عامل باشد:
1️⃣ #محبت و #مهربانی
2️⃣ #همدردی
3️⃣ #نگرانی
🎧 طبق این تحقیق افرادی که در آنِ واحد حس نگرانی و ناراحتی را داشتند عواطف منفی تر را نسبت به کسانی که احساس ناراحتی و مهربانی داشتند، بروز دادند.
🎧 به عبارت دیگر افرادی که همزمان احساس ناراحتی و مهربانی داشتند بیش از دیگران از موسیقی غمگین لذت می بردند.
🎧 موزیک غمگین در بین مردم از محبوبیت بیشتری برخوردار است و اکثر مردم با گوش دادن به موزیک غمگین بیشتر لذت می برند البته باید بگوییم که کسانی هم هستند که موزیک شاد را به موزیک غمگین ترجیح می دهند اما اکثر مردم طرز تفکرشان نسبت به موزیک غمگین بهتر است و می گويند آرامش در گوش دادن به موزیک غمگین است.
🎼 #محققان انگلیسی و فنلاندی با انجام تحقیقی به این نتیجه رسیدند که میزان تمایل افراد به گوش دادن به موسیقی غمگین ناشی از میزان #قدرت_همدردی آنان است.
🔍 محققان قطعاتی از موسیقی غمگین را در اختیار شرکت کنندگان در #تحقیق قرار دادند و از آنان خواستند که قبل و بعد از شنیدن موسیقی به برخی سؤال ها در فرمی که به آن ها داده شد، پاسخ دهند و احساس خود را بیان کنند.
🎧 نتایج نشان داد که واکنش های عاطفی به موسیقی غمگین می تواند ناشی از #سه_عامل باشد:
1️⃣ #محبت و #مهربانی
2️⃣ #همدردی
3️⃣ #نگرانی
🎧 طبق این تحقیق افرادی که در آنِ واحد حس نگرانی و ناراحتی را داشتند عواطف منفی تر را نسبت به کسانی که احساس ناراحتی و مهربانی داشتند، بروز دادند.
🎧 به عبارت دیگر افرادی که همزمان احساس ناراحتی و مهربانی داشتند بیش از دیگران از موسیقی غمگین لذت می بردند.