این حمایت درست همان بود که هیتلر در روزهای بحرانی ماه ژانویه سال ۱۹۳۳ زیرکانه در برلین به آن دست یافت و تنها همان عامل بود که به چنگ آوردن زمان فرمانروایی یک ملت بزرگ را برای او و حزب ناسیونال #سوسیالیست او امکان پذیر ساخت. این بود خلاصه عقاید و افکار و فنونی که هیتلر می بایست بعدها در ساختن #حزب_سیاسی خویش و رهبری کردن آن به اریکه قدرت آلمان از آن بهره ور شود. نوآوری او در این بود که وی تنها #سیاستمدار دست راستی بود که آن عقاید و افکار را پس از #جنگ_جهانی اول در صحنه #آلمان بکار بست و از آن زمان بود که نهضت #نازی در میان #احزاب #ناسیونالیست و محافظه‌کار تنها حزبی شد که توانست جماعات عظیم را پیرو خویش کند و با انجام این کار از حمایت ارتش و رئیس جمهور و از همبستگی سرمایه‌داران بزرگ برخوردار گردد. یعنی توانست پشتیبانی سه تاسیس اجتماعی کهن یعنی حمایت ارتش ، حمایت هیئت دولت و یا رئیس دولت ، حمایت سرمایه داران جامعه ؛ را که هر یک قدرت فراوان داشت بدست آورد و با کسب این حمایت خود را به صدارت عظمای آلمان رساند. درس هایی که هیتلر در وین آموخت براستی ثمرات سودمندی به بار آورد.

#قدرت #سیاست #لیدرشیپ #پوپولیسم #رهبران_بزرگ #دیکتاتور #حمایت_مردمی #ناسیونالیسم #تاریخ

#leadership #nasionalism

استراتژی اصلی امپریالیسم انگلستان پس از مشروطه، تضعیف بیشتر دولت مرکزی و استراتژی «ایجاد منطقه نفوذ» بود. یعنی تقویت کانون‌های قدرت منطقه‌ای و وابسته به بریتانیا از قبیل قدرت های محلی مثل بختیاری ها، شیخ خزعل و غیره. این مساله به ویژه با پررنگ تر شدن نقش نفت در روابط تولیدی سرمایه‌داری امپریالیستی و کشف ذخایر نفتی در جنوب ایران اهمیت بیشتری پیدا می‌کرد.اما رویدادهای بعدی در سطح جهان،به ویژه #انقلاب_اکتبر_روسیه و آغاز روند نزولی قدرت جهانی امپریالیسم انگلستان پس از پایان #جنگ_جهانی_اول ، بریتانیا را به این نتیجه رساند که باید در استراتژی خود در قبال #ایران تجدید نظر کند و با در پیش گرفتن #استراتژی «تحت الحمایگی»، به سمت ایجاد یک قدرت متمرکز و همزمان اعمال کنترل بر این قدرت مرکزی پیش برود. طرح قرارداد ۱۹۱۹ میلادی به این منظور بود و در هسته اصلی اش تبدیل ایران به یک دولت مستعمراتی قرار داشت.