#عکس_نجومی_روز
🗓 02 ژوئن 2019 برابر با 12 خرداد 1398.
📌 "نمای زنده از ایستگاه بین‌المللی فضایی"
🔖 در سال 2014، #کپسول_رباتیک شرکت #اسپیس_ایکس، با نام #دراگون، تجهیزاتی را به #ایستگاه_بین‌المللی_فضایی حمل نمود، که از جمله‌ی آن‌ها، می‌توان به دوربین‌هایی اشاره کرد که می‌توانند نمایی با وضوح بسیار بالا را از #زمین دریافت، و آن را به صورت #زنده مخابره نمایند؛
این #نمای_زنده، توسط چهار #دوربین با جهت‌گیری‌های متفاوت، ارایه می‌گردد.
ابرهای سفید، خشکی‌های برنزی و اقیانوس‌های آبی، در این تصاویر به وضوح دیده می‌شنود.
هنگامی که #ایستگاه_بین‌المللی_فضایی از #سایه‌ی_زمین عبور می‌کند، این نما به رنگ سیاه دیده شده، لکن، تنها نیمی از مدت زمان چرخش 90 دقیقه‌ای ایستگاه به دور #زمین، در تاریکی قرار می‌گیرد.
موقعیت لحظه‌ای #ایستگاه_بین‌المللی_فضایی بر بالای #زمین، از طریق بعضی سایت‌های اینترنتی قابل مشاهده است.
اگر بخشی از #نمای_زنده به رنگ خاکستری دیده شد، بدانید که یا تصویر در حال انتقال از یک #دوربین به #دوربین دیگر است، و یا، ارتباط با ایستگاه، به طور موقت، برقرار نمی‌باشد.
در حالی که پروژه‌ی دریافت نمای #وضوح_بالا از #زمین ادامه دارد، با نظارت دایم بر ویدیوها، مواردی از قبیل، تأثیرات #تشعشعات_پرانرژی بر زمین، قابل ارزیابی می‌باشد؛
از طرفی، می‌توان فهمید که کدام یک از دوربین‌ها به خوبی کار کرده و کدام نماها، بیش‌ترمورد توجه عموم قرار می‌گیرند.
❌ توجه:
این ویدیو، #پخش_زنده نیست؛
اما، از طریق همان دوربین‌ها، در تاریخی دیگر، ضبط شده است!
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
NASA
UStream,
HDEV Project
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی #نمای_زنده‌ی_زمین از طریق #ایستگاه_بین‌المللی_فضایی:
https://www.ustream.tv/channel/iss-hdev-payload
✅ موقعیت لحظه‌ای #ایستگاه_بین‌المللی_فضایی، و هم‌چنین سایر ماهواره‌های غیرنظامی قرار گرفته در #مدار_زمین، از طریق وب‌سایت زیر، قابل مشاهده است:
https://www.heavens-above.com
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 02 ژوئن 2019 برابر با 12 خرداد 1398.
📌 "نمای زنده از ایستگاه بین‌المللی فضایی"
🔖 در سال 2014، #کپسول_رباتیک شرکت #اسپیس_ایکس، با نام #دراگون، تجهیزاتی را به #ایستگاه_بین‌المللی_فضایی حمل نمود، که از جمله‌ی آن‌ها، می‌توان به دوربین‌هایی اشاره کرد که می‌توانند نمایی با وضوح بسیار بالا را از #زمین دریافت، و آن را به صورت #زنده مخابره نمایند؛
این #نمای_زنده، توسط چهار #دوربین با جهت‌گیری‌های متفاوت، ارایه می‌گردد.
ابرهای سفید، خشکی‌های برنزی و اقیانوس‌های آبی، در این تصاویر به وضوح دیده می‌شنود.
هنگامی که #ایستگاه_بین‌المللی_فضایی از #سایه‌ی_زمین عبور می‌کند، این نما به رنگ سیاه دیده شده، لکن، تنها نیمی از مدت زمان چرخش 90 دقیقه‌ای ایستگاه به دور #زمین، در تاریکی قرار می‌گیرد.
موقعیت لحظه‌ای #ایستگاه_بین‌المللی_فضایی بر بالای #زمین، از طریق بعضی سایت‌های اینترنتی قابل مشاهده است.
اگر بخشی از #نمای_زنده به رنگ خاکستری دیده شد، بدانید که یا تصویر در حال انتقال از یک #دوربین به #دوربین دیگر است، و یا، ارتباط با ایستگاه، به طور موقت، برقرار نمی‌باشد.
در حالی که پروژه‌ی دریافت نمای #وضوح_بالا از #زمین ادامه دارد، با نظارت دایم بر ویدیوها، مواردی از قبیل، تأثیرات #تشعشعات_پرانرژی بر زمین، قابل ارزیابی می‌باشد؛
از طرفی، می‌توان فهمید که کدام یک از دوربین‌ها به خوبی کار کرده و کدام نماها، بیش‌ترمورد توجه عموم قرار می‌گیرند.
❌ توجه:
این ویدیو، #پخش_زنده نیست؛
اما، از طریق همان دوربین‌ها، در تاریخی دیگر، ضبط شده است!
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
NASA
UStream,
HDEV Project
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی #نمای_زنده‌ی_زمین از طریق #ایستگاه_بین‌المللی_فضایی:
https://www.ustream.tv/channel/iss-hdev-payload
✅ موقعیت لحظه‌ای #ایستگاه_بین‌المللی_فضایی، و هم‌چنین سایر ماهواره‌های غیرنظامی قرار گرفته در #مدار_زمین، از طریق وب‌سایت زیر، قابل مشاهده است:
https://www.heavens-above.com
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 بیست و ششم اَمردادماه 1398
🗓 August 17, 2019
📌 "سحابی جبار، 118 سال جوان‌تر!"
🔖 با آغاز قرن بیستم، و پیش‌رفت‌های صورت‌گرفته در صنعت #عکاسی، تغییراتی عظیمی در #عکس‌برداری_نجومی به وقوع پیوست.
منجمان، با در اختیار داشتن ابزارهای جدید، می‌توانستند تصاویری تهیه کنند که پیش‌تر از آن، هرگز چنین جزئیاتی را از پشت #چشمی تلسکوپ‌ها ندیده بودند.
افزایش کیفیت مواد به کار رفته در #عکاسی از یک سو، و طراحی جدید تلسکوپ‌ها از سوی دیگر، زمینه را برای بهبود و ارتقای سطح #عکاسی_نجومی فراهم می‌نمود.
شاید باورش سخت باشد، اما این تغییرات تا جایی پیش رفت که در سال 1901، یک طراح #تلسکوپ و #منجم آمریکایی، به نام #جورج_ریچی، موفق به ثبت چنین نگاره‌ی با شکوه و خاطره‌انگیزی از #سحابی_جبار شد.
این #تصویر_مثبت، از #صفحه‌ی_عکاسی_شیشه‌ای اصلی آن که به طول‌موج‌های #سبز و #آبی #حساس بوده، به دست آمده است؛
برای تشکیل یک #تصویر_مثبت، مطابق آن‌چه در واقعیت با #چشم دیده می‌شود، لازم است تا پس از اسکن دیجیتالی، نقاط #روشن و #تاریک آن، معکوس شوند.
دست‌نوشته‌ی ریچی نشان می‌دهد که وی برای ثبت این تصویر، 50 دقیقه #نوردهی صورت داده و با #کاهش #گشودگی_دهانه‌ی_تلسکوپ بازتابی خود از 24 به 18 اینچ، به خوبی توانسته #وضوح_تصویر را افزایش دهد.
جالب است بدانید، #صفحه‌ی_عکاسی به‌جای‌مانده از این تصویر، حتی پس از گذشت بیش از صد سال، هم‌چنان مورد توجه اخترفیزیک‌دانان بوده و می‌توان از آن داده‌های نجومی را #استخراج نمود.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Chuck Ayoub
🖥 پروژه‌ی دیجیتالی کردن تصویر:
W. Cerny,
R. Kron,
Y. Liang,
J. Lin,
M. Martinez,
E. Medina,
B. Moss,
B. Ogonor,
M. Ransom,
J. Sanchez (Univ. of Chicago)
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 بیست و ششم اَمردادماه 1398
🗓 August 17, 2019
📌 "سحابی جبار، 118 سال جوان‌تر!"
🔖 با آغاز قرن بیستم، و پیش‌رفت‌های صورت‌گرفته در صنعت #عکاسی، تغییراتی عظیمی در #عکس‌برداری_نجومی به وقوع پیوست.
منجمان، با در اختیار داشتن ابزارهای جدید، می‌توانستند تصاویری تهیه کنند که پیش‌تر از آن، هرگز چنین جزئیاتی را از پشت #چشمی تلسکوپ‌ها ندیده بودند.
افزایش کیفیت مواد به کار رفته در #عکاسی از یک سو، و طراحی جدید تلسکوپ‌ها از سوی دیگر، زمینه را برای بهبود و ارتقای سطح #عکاسی_نجومی فراهم می‌نمود.
شاید باورش سخت باشد، اما این تغییرات تا جایی پیش رفت که در سال 1901، یک طراح #تلسکوپ و #منجم آمریکایی، به نام #جورج_ریچی، موفق به ثبت چنین نگاره‌ی با شکوه و خاطره‌انگیزی از #سحابی_جبار شد.
این #تصویر_مثبت، از #صفحه‌ی_عکاسی_شیشه‌ای اصلی آن که به طول‌موج‌های #سبز و #آبی #حساس بوده، به دست آمده است؛
برای تشکیل یک #تصویر_مثبت، مطابق آن‌چه در واقعیت با #چشم دیده می‌شود، لازم است تا پس از اسکن دیجیتالی، نقاط #روشن و #تاریک آن، معکوس شوند.
دست‌نوشته‌ی ریچی نشان می‌دهد که وی برای ثبت این تصویر، 50 دقیقه #نوردهی صورت داده و با #کاهش #گشودگی_دهانه‌ی_تلسکوپ بازتابی خود از 24 به 18 اینچ، به خوبی توانسته #وضوح_تصویر را افزایش دهد.
جالب است بدانید، #صفحه‌ی_عکاسی به‌جای‌مانده از این تصویر، حتی پس از گذشت بیش از صد سال، هم‌چنان مورد توجه اخترفیزیک‌دانان بوده و می‌توان از آن داده‌های نجومی را #استخراج نمود.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Chuck Ayoub
🖥 پروژه‌ی دیجیتالی کردن تصویر:
W. Cerny,
R. Kron,
Y. Liang,
J. Lin,
M. Martinez,
E. Medina,
B. Moss,
B. Ogonor,
M. Ransom,
J. Sanchez (Univ. of Chicago)
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 هفتم مهرماه 1398
🗓 September 29, 2019
📌 "تمام آن‌چه برای ساخت یک ساعت شنی کیهانی لازم است!"
🔖 مسأله این است:
آیا شما به این #ساعت_شنی نگاه می‌کنید، یا #ساعت_شنی به شما؟!
این #سحابی_سیاره‌نما که حلقه‌های اطرافش، آن را شبیه به یک #ساعت_شنی نموده، MyCn18 نام دارد.
شاید بتوان این‌طور تصور نمود که در مرکز این #سحابی_سیاره‌نما، چشمی حضور داشته و در حالی که به ما می‌نگرد، #زمان، با ریختن دانه‌های شن، به صورت #پیوسته برای #ستاره‌ی_مرکزی آن در حال گذر است.
آن‌چه می‌بینید، می‌تواند #سرنوشت ستاره‌ای شبیه به #خورشید ما باشد؛
ستاره‌ای که با اتمام #سوخت_هسته‌ای خود، لایه‌های بیرونی‌اش را از دست داده، و از آن، هسته‌ای در حال #سرد و #کم‌نور شدن، موسوم به #کوتوله‌ی_سفید بر جای مانده است.
در این تصویر، #رنگ #قرمز نشان‌دهنده‌ی حضور #نیتروژن، #سبز نمایان‌گر #هیدروژن، و #آبی، وجود #اکسیژن را اعلام می‌کند.
جالب است بدانید، در سال 1995 میلادی، هنگامی که #ستاره‌شناسان با استفاده از #تلسکوپ_فضایی_هابل، مشغول #تصویربرداری از #سحابی‌های_سیاره‌نما بودند، حلقه‌های این #سحابی حیرت‌انگیز و رنگ‌های زیبایش،
آن‌ها را به یاد دیواره‌های #نازک یک #ساعت_شنی انداخت.
باید اذعان نمود، به لطف #وضوح بی‌نظیر تصاویر گرفته‌شده توسط #تلسکوپ_فضایی_هابل، جزییاتی حیرت‌انگیز از #مراحل_برون‌ریزی #سحابی‌های_سیاره‌نما #آشکار شده، که بی‌شک، می‌تواند پرده از #راز #اشکال_پیچیده، اما #منتظم آن‌ها بردارد.
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
NASA,
ESA,
Hubble
🖥 پردازش تصویر:
Judy Schmidt
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 هفتم مهرماه 1398
🗓 September 29, 2019
📌 "تمام آن‌چه برای ساخت یک ساعت شنی کیهانی لازم است!"
🔖 مسأله این است:
آیا شما به این #ساعت_شنی نگاه می‌کنید، یا #ساعت_شنی به شما؟!
این #سحابی_سیاره‌نما که حلقه‌های اطرافش، آن را شبیه به یک #ساعت_شنی نموده، MyCn18 نام دارد.
شاید بتوان این‌طور تصور نمود که در مرکز این #سحابی_سیاره‌نما، چشمی حضور داشته و در حالی که به ما می‌نگرد، #زمان، با ریختن دانه‌های شن، به صورت #پیوسته برای #ستاره‌ی_مرکزی آن در حال گذر است.
آن‌چه می‌بینید، می‌تواند #سرنوشت ستاره‌ای شبیه به #خورشید ما باشد؛
ستاره‌ای که با اتمام #سوخت_هسته‌ای خود، لایه‌های بیرونی‌اش را از دست داده، و از آن، هسته‌ای در حال #سرد و #کم‌نور شدن، موسوم به #کوتوله‌ی_سفید بر جای مانده است.
در این تصویر، #رنگ #قرمز نشان‌دهنده‌ی حضور #نیتروژن، #سبز نمایان‌گر #هیدروژن، و #آبی، وجود #اکسیژن را اعلام می‌کند.
جالب است بدانید، در سال 1995 میلادی، هنگامی که #ستاره‌شناسان با استفاده از #تلسکوپ_فضایی_هابل، مشغول #تصویربرداری از #سحابی‌های_سیاره‌نما بودند، حلقه‌های این #سحابی حیرت‌انگیز و رنگ‌های زیبایش،
آن‌ها را به یاد دیواره‌های #نازک یک #ساعت_شنی انداخت.
باید اذعان نمود، به لطف #وضوح بی‌نظیر تصاویر گرفته‌شده توسط #تلسکوپ_فضایی_هابل، جزییاتی حیرت‌انگیز از #مراحل_برون‌ریزی #سحابی‌های_سیاره‌نما #آشکار شده، که بی‌شک، می‌تواند پرده از #راز #اشکال_پیچیده، اما #منتظم آن‌ها بردارد.
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
NASA,
ESA,
Hubble
🖥 پردازش تصویر:
Judy Schmidt
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎