#عکس_نجومی_روز
🗓 05 ژوئن 2019 برابر با 15 خرداد 1398.
📌 "ابرهای میان‌ستاره‌ای صورت فلکی جبار"
🔖 #صورت_فلکی #جبار (#شکارچی)، بسیار بیش‌تر از سه ستاره‌ی پشت سر هم است.
این #صورت_فلکی در راستایی از فضا قرار گرفته که غنی از سحابی‌های فوق‌العاده می‌باشد.
برای تحسین و قدردانی از این نوار شناخته‌شده‌ی باریک در آسمان، طی شب‌های صاف ماه‌های ژانویه، فوریه و مارس، تصویری با #نوردهی_بلند‌مدت گرفته شده است.
به‌طوری که در مجموع، زمانی در حدود 23 ساعت برای عکس‌برداری و ساعت‌های گفته‌نشده‌ی بسیاری نیز، به منظور پردازش این تصویر، صرف گردیده است.
این کولاژ بی‌نظیر از آسمان، که حاصل اختلاط رنگ‌های ناشی از نور تابیده شده‌ی عناصری مانند #هیدروژن، #اکسیژن و #سولفور است، محدوده‌ای بزرگ‌تر از چهل برابر #قطر_ظاهری #ماه در آسمان را پوشش می‌دهد.
یکی از جزئیات بی‌شمار و بی‌نظیری که در این تصویر، توجه چشم را به خود جلب می‌کند، #حلقه‌ی_بارنارد، با قوس قرمز-نارنجی خود در سمت راست میانه‌ی تصویر است.
آن‌چه که در سمت چپ میانه‌ی تصویر واقع شده، #سحابی_رز نیست؛ بلکه، یک #سحابی بزرگ‌تر اما، کم‌تر شناخته‌شده با نام #حقله‌ی_میسان (#هقعه یا ستاره‌ی لاندای #صورت_فلکی_جبار یا #شکارچی)، می‌باشد.
اگرچه، #سحابی_رز نیز در این تصویر وجود دارد؛ #سحابی_رز، همان سحابی پرنوری است که در پایین تصویر به رنگ‌های نارنجی، آبی و سفید، دیده می‌شود.
ستاره‌ی پرنور نارنجی‌رنگی که درست در سمت چپ میانه‌ی تصویر قرار دارد، همان #ابط‌الجوزا (ستاره‌ی آلفای #صورت_فلکی_جبار یا #شکارچی)، و ستاره‌ی پرنور آبی‌رنگ واقع در بالا سمت راست تصویر، #رجل‌الجبار (ستاره‌ی بتای #صورت_فلکی_جبار یا #شکارچی)، می‌باشد.
با آن‌که سه ستاره‌ی معروف #صورت_فلکی_جبار (#شکارچی)، دراین تصویر شلوغ به راحتی قابل جایابی نیستند، لکن، یک چشم بینا، می‌تواند آن‌ها را، درست در میانه‌ی سمت راست تصویر، پیدا نماید.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Andrew Klinger
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی:
https://apod.nasa.gov/apod/image/1906/OrionDeep_Klinger_3181.jpg
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 05 ژوئن 2019 برابر با 15 خرداد 1398.
📌 "ابرهای میان‌ستاره‌ای صورت فلکی جبار"
🔖 #صورت_فلکی #جبار (#شکارچی)، بسیار بیش‌تر از سه ستاره‌ی پشت سر هم است.
این #صورت_فلکی در راستایی از فضا قرار گرفته که غنی از سحابی‌های فوق‌العاده می‌باشد.
برای تحسین و قدردانی از این نوار شناخته‌شده‌ی باریک در آسمان، طی شب‌های صاف ماه‌های ژانویه، فوریه و مارس، تصویری با #نوردهی_بلند‌مدت گرفته شده است.
به‌طوری که در مجموع، زمانی در حدود 23 ساعت برای عکس‌برداری و ساعت‌های گفته‌نشده‌ی بسیاری نیز، به منظور پردازش این تصویر، صرف گردیده است.
این کولاژ بی‌نظیر از آسمان، که حاصل اختلاط رنگ‌های ناشی از نور تابیده شده‌ی عناصری مانند #هیدروژن، #اکسیژن و #سولفور است، محدوده‌ای بزرگ‌تر از چهل برابر #قطر_ظاهری #ماه در آسمان را پوشش می‌دهد.
یکی از جزئیات بی‌شمار و بی‌نظیری که در این تصویر، توجه چشم را به خود جلب می‌کند، #حلقه‌ی_بارنارد، با قوس قرمز-نارنجی خود در سمت راست میانه‌ی تصویر است.
آن‌چه که در سمت چپ میانه‌ی تصویر واقع شده، #سحابی_رز نیست؛ بلکه، یک #سحابی بزرگ‌تر اما، کم‌تر شناخته‌شده با نام #حقله‌ی_میسان (#هقعه یا ستاره‌ی لاندای #صورت_فلکی_جبار یا #شکارچی)، می‌باشد.
اگرچه، #سحابی_رز نیز در این تصویر وجود دارد؛ #سحابی_رز، همان سحابی پرنوری است که در پایین تصویر به رنگ‌های نارنجی، آبی و سفید، دیده می‌شود.
ستاره‌ی پرنور نارنجی‌رنگی که درست در سمت چپ میانه‌ی تصویر قرار دارد، همان #ابط‌الجوزا (ستاره‌ی آلفای #صورت_فلکی_جبار یا #شکارچی)، و ستاره‌ی پرنور آبی‌رنگ واقع در بالا سمت راست تصویر، #رجل‌الجبار (ستاره‌ی بتای #صورت_فلکی_جبار یا #شکارچی)، می‌باشد.
با آن‌که سه ستاره‌ی معروف #صورت_فلکی_جبار (#شکارچی)، دراین تصویر شلوغ به راحتی قابل جایابی نیستند، لکن، یک چشم بینا، می‌تواند آن‌ها را، درست در میانه‌ی سمت راست تصویر، پیدا نماید.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Andrew Klinger
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی:
https://apod.nasa.gov/apod/image/1906/OrionDeep_Klinger_3181.jpg
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 نهم اَمردادماه 1398
🗓 July 31, 2019
📌 "سحابی سر ماهی"
🔖 بعضی‌ها ممکن است، این #سحابی را به شکل سر یک ماهی تصور کنند.
در هر صورت، این نمایه‌ی جذاب و رنگی کیهانی، در حال نمایش گازهای درخشان و ابرهایی از غبار تاریک در #سحابی IC1795 می‌باشد.
این #سحابی که محل شکل‌گیری ستارگان است، در #صورت_فلکی_ذات‌الکرسی قرار دارد.
رنگ‌های این #سحابی، برگرفته از تخته‌ی رنگ (#پالت_رنگ) #هابل می‌باشد؛
به طوری که #خطوط_باریک #طیف_نشری اتم‌های #اکسیژن، #هیدروژن و #سولفور، به ترتیب، به رنگ‌های آبی، سبز و قرمز، نگاشته شده‌اند. در نهایت، ترکیبات رنگی، توسط تصاویر تهیه‌شده از این ناحیه با استفاده از #فیلترهای_پهن‌باند به دست آمده‌اند.
این #سحابی زیبا، در نزدیکی #خوشه‌های_ستاره‌ای_دوقلو و معروف #صورت_فلکی_برساووش قرار دارد.
از طرفی، #سحابی_سر_ماهی، درست چسبیده به #سحابی معروف و فوق‌العاده زیبای #قلب، به عنوان بخشی از ناحیه‌ی شکل‌گیری ستارگان در این ابر بزرگ مولکولی به شمار می‌آید.
این مجموعه از سحابی‌ها، با فاصله‌ای بیش از 6 هزار #سال_نوری، در #بازوی_مارپیچی_برساووش #کهکشان_راه‌شیری، قرار دارند.
در آن فاصله، #سحابی IC1795، محدوده‌ای به پهنای 70 #سال_نوری را در فضا، پوشش می‌دهد.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Alan Pham
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 نهم اَمردادماه 1398
🗓 July 31, 2019
📌 "سحابی سر ماهی"
🔖 بعضی‌ها ممکن است، این #سحابی را به شکل سر یک ماهی تصور کنند.
در هر صورت، این نمایه‌ی جذاب و رنگی کیهانی، در حال نمایش گازهای درخشان و ابرهایی از غبار تاریک در #سحابی IC1795 می‌باشد.
این #سحابی که محل شکل‌گیری ستارگان است، در #صورت_فلکی_ذات‌الکرسی قرار دارد.
رنگ‌های این #سحابی، برگرفته از تخته‌ی رنگ (#پالت_رنگ) #هابل می‌باشد؛
به طوری که #خطوط_باریک #طیف_نشری اتم‌های #اکسیژن، #هیدروژن و #سولفور، به ترتیب، به رنگ‌های آبی، سبز و قرمز، نگاشته شده‌اند. در نهایت، ترکیبات رنگی، توسط تصاویر تهیه‌شده از این ناحیه با استفاده از #فیلترهای_پهن‌باند به دست آمده‌اند.
این #سحابی زیبا، در نزدیکی #خوشه‌های_ستاره‌ای_دوقلو و معروف #صورت_فلکی_برساووش قرار دارد.
از طرفی، #سحابی_سر_ماهی، درست چسبیده به #سحابی معروف و فوق‌العاده زیبای #قلب، به عنوان بخشی از ناحیه‌ی شکل‌گیری ستارگان در این ابر بزرگ مولکولی به شمار می‌آید.
این مجموعه از سحابی‌ها، با فاصله‌ای بیش از 6 هزار #سال_نوری، در #بازوی_مارپیچی_برساووش #کهکشان_راه‌شیری، قرار دارند.
در آن فاصله، #سحابی IC1795، محدوده‌ای به پهنای 70 #سال_نوری را در فضا، پوشش می‌دهد.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Alan Pham
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 دهم اَمردادماه 1398
🗓 August 01, 2019
📌 "عناصر باقی‌مانده!"
🔖 #ستارگان_پرجرم، طی زندگی نسبتاً کوتاه‌شان (در مقایسه با ستارگان عادی)، با سرعت بیش‌تری #سوخت_هسته‌ای خود را مصرف می‌کنند.
به صورت کلی، #دما و #چگالی در اطراف هسته‌ی ستارگان فوق‌العاده زیاد است؛
در نتیجه، طی فرآیند #هم‌جوشی_هسته‌ای، هسته‌های عناصر سبکی مثل #هیدروژن و #هلیوم با یک‌دیگر ترکیب شده و عناصر سنگین‌تری مثل #کربن، #اکسیژن و ...، را می‌سازند.
این فرآیند، نهایتاً با تولید #عنصر #آهن پایان می‌یابد.
هرچند، #مرگ تمام ستارگان اجتناب‌ناپذیر است، اما، پایان عمر #ستارگان_پرجرم، فوق‌العاده زیبا می‌باشد.
این ستارگان، طی یک #انفجار_ابرنواختری، بیش‌تر مواد درون خود، از جمله عناصر سنگین را، به بیرون (#فضا) پرتاب کرده و این‌گونه، می‌توانند در تشکیل ستارگان جدید، #سیارات و شاید موجوداتی مثل انسان‌ها، مشارکت نمایند!
اگرچه رنگ‌های موجود در این تصویر #اشعه‌ی_ایکس، که توسط #رصدخانه‌ی_چاندرا تهیه شده، واقعی نمی‌باشند، اما، به خوبی توانسته جزئیات باقی‌مانده از یک #انفجار #ابرنواختری را، نشان دهد.
این ابر داغ و در حال گسترش، محدوده‌ای به وسعت 36 #سال_نوری در #فضا را، پوشش می‌دهد.
این #باقی‌مانده‌ی_انفجار_ابرنواختری، که با عنوان G292.0+1.8 فهرست‌بندی شده است، در فاصله‌ای معادل 20 هزار #سال_نوری دورتر، در محدوده‌ی #صورت_فلکی_قنطورس قرار دارد.
تخمین زده می‌شود که نور ابتدایی حاصل از این #انفجار_ابرنواختری، در حدود 1600 سال پیش به #زمین رسیده باشد.
رنگ آبی‌فام تصویر، متعلق به رشته‌هایی با دمای چند میلیون‌درجه‌ای است که به طرزی استثنایی، با عناصری مانند #اکسیژن، #نئون و #منیزیم، غنی شده‌اند!
جالب است بدانید، در مرکز این #ابرنواختر، یک #تپ‌اختر (#ستاره‌ی_تپنده) نیز، وجود دارد؛
این تپ‌اختر، یا #ستاره‌ی_نوترونی در حال چرخش، ناشی از #رمبش یا فرو ریختن مواد به‌جای‌مانده از انفجار، در #هسته‌ی_ستاره است.
این تصویر جذاب و دیدنی، به مناسبت #بیستمین #سال‌گرد آغاز به کار #رصدخانه‌ی_اشعه‌ی_ایکس_چاندرا، منتشر شده است.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
NASA/CXC/SAO
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 دهم اَمردادماه 1398
🗓 August 01, 2019
📌 "عناصر باقی‌مانده!"
🔖 #ستارگان_پرجرم، طی زندگی نسبتاً کوتاه‌شان (در مقایسه با ستارگان عادی)، با سرعت بیش‌تری #سوخت_هسته‌ای خود را مصرف می‌کنند.
به صورت کلی، #دما و #چگالی در اطراف هسته‌ی ستارگان فوق‌العاده زیاد است؛
در نتیجه، طی فرآیند #هم‌جوشی_هسته‌ای، هسته‌های عناصر سبکی مثل #هیدروژن و #هلیوم با یک‌دیگر ترکیب شده و عناصر سنگین‌تری مثل #کربن، #اکسیژن و ...، را می‌سازند.
این فرآیند، نهایتاً با تولید #عنصر #آهن پایان می‌یابد.
هرچند، #مرگ تمام ستارگان اجتناب‌ناپذیر است، اما، پایان عمر #ستارگان_پرجرم، فوق‌العاده زیبا می‌باشد.
این ستارگان، طی یک #انفجار_ابرنواختری، بیش‌تر مواد درون خود، از جمله عناصر سنگین را، به بیرون (#فضا) پرتاب کرده و این‌گونه، می‌توانند در تشکیل ستارگان جدید، #سیارات و شاید موجوداتی مثل انسان‌ها، مشارکت نمایند!
اگرچه رنگ‌های موجود در این تصویر #اشعه‌ی_ایکس، که توسط #رصدخانه‌ی_چاندرا تهیه شده، واقعی نمی‌باشند، اما، به خوبی توانسته جزئیات باقی‌مانده از یک #انفجار #ابرنواختری را، نشان دهد.
این ابر داغ و در حال گسترش، محدوده‌ای به وسعت 36 #سال_نوری در #فضا را، پوشش می‌دهد.
این #باقی‌مانده‌ی_انفجار_ابرنواختری، که با عنوان G292.0+1.8 فهرست‌بندی شده است، در فاصله‌ای معادل 20 هزار #سال_نوری دورتر، در محدوده‌ی #صورت_فلکی_قنطورس قرار دارد.
تخمین زده می‌شود که نور ابتدایی حاصل از این #انفجار_ابرنواختری، در حدود 1600 سال پیش به #زمین رسیده باشد.
رنگ آبی‌فام تصویر، متعلق به رشته‌هایی با دمای چند میلیون‌درجه‌ای است که به طرزی استثنایی، با عناصری مانند #اکسیژن، #نئون و #منیزیم، غنی شده‌اند!
جالب است بدانید، در مرکز این #ابرنواختر، یک #تپ‌اختر (#ستاره‌ی_تپنده) نیز، وجود دارد؛
این تپ‌اختر، یا #ستاره‌ی_نوترونی در حال چرخش، ناشی از #رمبش یا فرو ریختن مواد به‌جای‌مانده از انفجار، در #هسته‌ی_ستاره است.
این تصویر جذاب و دیدنی، به مناسبت #بیستمین #سال‌گرد آغاز به کار #رصدخانه‌ی_اشعه‌ی_ایکس_چاندرا، منتشر شده است.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
NASA/CXC/SAO
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 بیست و پنجم اَمردادماه 1398
🗓 August 16, 2019
📌 "سحابی خرطوم فیل در قیفاووس"
🔖 چرا خرطوم فیل دراز است؟!
(اشاره به داستانی به همین نام از سری "داستان‌های من‌در‌آوردی" نوشته‌ی رودیارد کیپلینگ)
شاید تصورش سخت نباشد، که این #سحابی را به مثابه‌ی خرطوم فیلی تصور کنیم که با نفس‌هایش درون یک مجموعه از سحابی‌های نشری و تعداد زیادی #ستاره‌ی_جوان به نام IC1396، می‌دمد.
بلی، آن چه می‌بینید، #سحابی_خرطوم_فیل، یا vdB142، به درازای 20 #سال_نوری، در #صورت_فلکی_قیفاووس می‌باشد.
رنگ‌های این نمای بسته از #سحابی_خرطوم_فیل، با استفاده از فیلترهای باند باریکی ثبت شده که تنها #تابش #اتم‌های_یونیزه‌شده‌ی #هیدروژن، #سولفور و #اکسیژن را از خود #عبور می‌دهند.
در تصویر تهیه‌شده، به زیبایی حاشیه‌ی توده‌های سرد گاز و #غبار_میان‌ستاره‌ای برجسته گردیده‌اند.
#تراکم_ماده در این محیط #سرد و #تاریک، می‌تواند شرایط لازم جهت تشکیل ستاره‌های جدید را فراهم نماید؛ کما این‌که، هم‌اکنون تعدادی #پیش‌ستاره نیز، در پیچش این ابرهای زیبا، نهفته شده‌اند.
مجموعه‌ای که #سحابی_خرطوم_فیل در آن قرار گرفته، آن‌قدر بزرگ است که محدوده‌ای به وسعت پنج #درجه را در #آسمان پوشش دهد؛ اما، خود این #سحابی، وسعتی معادل تنها یک #درجه، چیزی در حدود دو قرص کامل #ماه در #آسمان دارد.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Chuck Ayoub
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 بیست و پنجم اَمردادماه 1398
🗓 August 16, 2019
📌 "سحابی خرطوم فیل در قیفاووس"
🔖 چرا خرطوم فیل دراز است؟!
(اشاره به داستانی به همین نام از سری "داستان‌های من‌در‌آوردی" نوشته‌ی رودیارد کیپلینگ)
شاید تصورش سخت نباشد، که این #سحابی را به مثابه‌ی خرطوم فیلی تصور کنیم که با نفس‌هایش درون یک مجموعه از سحابی‌های نشری و تعداد زیادی #ستاره‌ی_جوان به نام IC1396، می‌دمد.
بلی، آن چه می‌بینید، #سحابی_خرطوم_فیل، یا vdB142، به درازای 20 #سال_نوری، در #صورت_فلکی_قیفاووس می‌باشد.
رنگ‌های این نمای بسته از #سحابی_خرطوم_فیل، با استفاده از فیلترهای باند باریکی ثبت شده که تنها #تابش #اتم‌های_یونیزه‌شده‌ی #هیدروژن، #سولفور و #اکسیژن را از خود #عبور می‌دهند.
در تصویر تهیه‌شده، به زیبایی حاشیه‌ی توده‌های سرد گاز و #غبار_میان‌ستاره‌ای برجسته گردیده‌اند.
#تراکم_ماده در این محیط #سرد و #تاریک، می‌تواند شرایط لازم جهت تشکیل ستاره‌های جدید را فراهم نماید؛ کما این‌که، هم‌اکنون تعدادی #پیش‌ستاره نیز، در پیچش این ابرهای زیبا، نهفته شده‌اند.
مجموعه‌ای که #سحابی_خرطوم_فیل در آن قرار گرفته، آن‌قدر بزرگ است که محدوده‌ای به وسعت پنج #درجه را در #آسمان پوشش دهد؛ اما، خود این #سحابی، وسعتی معادل تنها یک #درجه، چیزی در حدود دو قرص کامل #ماه در #آسمان دارد.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Chuck Ayoub
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 هفتم شهریورماه 1398
🗓 August 29, 2019
📌 "مسیه27، دنباله‌دار یا یک سحابی سیاره‌نما"
🔖 هنگامی که #شارل_مسیه، #ستاره‌شناس فرانسوی قرن هجدهم میلادی، #آسمان را برای یافتن #دنباله‌دارها کاوش می‌نمود، لیستی از اجرامی تهیه کرد که تصور می‌شد، ضمن شباهت فراوانی که به #دنباله‌دارها دارند، اما در این دسته قرار نمی‌گیرند!
آن‌چه می‌بینید، بیست و هفتمین #جرم از آن #فهرست معروف #شارل_مسیه است که پس از گذشت سال‌ها و در قرن بیست و یکم، به عنوان یک #سحابی_سیاره‌نما شناخته شد.
هرچند ممکن است سحابی‌های سیاره‌نما، از دید تلسکوپ‌های کوچک، شباهت اندکی به #سیارات داشته باشند، لکن، هیچ‌کدام از آن‌ها #سیاره نیستند!
#مسیه27، یکی از بهترین و در عین حال، شبیه‌ترین نمونه‌های ممکن به سرنوشت ستاره‌ی ما، یعنی #خورشید است؛
این #سحابی، که روزی ستاره‌ای در اندازه‌های #خورشید بوده، پس از اتمام #سوخت هسته‌ای‌اش در مرکز، به تدریج #لایه‌های_خارجی خود را به بیرون #پرتاب کرده و از دست داده است.
این #لایه‌های_بیرونی که به یک #سحابی_نشری شباهت دارند، توسط #امواج_نامرئی، اما بسیار پرانرژیِ ستاره‌ی مرده‌ی خود در محدوده‌ی #فرابنفش، #برانگیخته شده و می‌توانند در #نور_مرئی #تابش داشته باشند.
#مسیه27، این #سحابی فوق‌العاده زیبا، که به #سحابی_دمبل نیز معروف است، محدوده‌ای به وسعت 2.5 #سال_نوری را در #فضا پوشش می‌دهد.
جالب است بدانید، این تصویر جذاب، با استفاده از ترکیب تصاویر گرفته‌شده در دو #فیلتر #پهن‌باند و #باند_باریک #حساس به #تابش اتم‌های #هیدروژن و #اکسیژن، توانسته جزئیات جدیدی از هاله‌ی کم‌تر دیده‌شده، در اطراف ناحیه‌ی متراکم‌تر مرکزی و شناخته‌شده‌ی این #سحابی را، آشکار نماید.
#مسیه27 با فاصله‌ای معادل 1200 #سال_نوری، در #صورت_فلکی_روباهک قرار دارد.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Bob Franke
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 هفتم شهریورماه 1398
🗓 August 29, 2019
📌 "مسیه27، دنباله‌دار یا یک سحابی سیاره‌نما"
🔖 هنگامی که #شارل_مسیه، #ستاره‌شناس فرانسوی قرن هجدهم میلادی، #آسمان را برای یافتن #دنباله‌دارها کاوش می‌نمود، لیستی از اجرامی تهیه کرد که تصور می‌شد، ضمن شباهت فراوانی که به #دنباله‌دارها دارند، اما در این دسته قرار نمی‌گیرند!
آن‌چه می‌بینید، بیست و هفتمین #جرم از آن #فهرست معروف #شارل_مسیه است که پس از گذشت سال‌ها و در قرن بیست و یکم، به عنوان یک #سحابی_سیاره‌نما شناخته شد.
هرچند ممکن است سحابی‌های سیاره‌نما، از دید تلسکوپ‌های کوچک، شباهت اندکی به #سیارات داشته باشند، لکن، هیچ‌کدام از آن‌ها #سیاره نیستند!
#مسیه27، یکی از بهترین و در عین حال، شبیه‌ترین نمونه‌های ممکن به سرنوشت ستاره‌ی ما، یعنی #خورشید است؛
این #سحابی، که روزی ستاره‌ای در اندازه‌های #خورشید بوده، پس از اتمام #سوخت هسته‌ای‌اش در مرکز، به تدریج #لایه‌های_خارجی خود را به بیرون #پرتاب کرده و از دست داده است.
این #لایه‌های_بیرونی که به یک #سحابی_نشری شباهت دارند، توسط #امواج_نامرئی، اما بسیار پرانرژیِ ستاره‌ی مرده‌ی خود در محدوده‌ی #فرابنفش، #برانگیخته شده و می‌توانند در #نور_مرئی #تابش داشته باشند.
#مسیه27، این #سحابی فوق‌العاده زیبا، که به #سحابی_دمبل نیز معروف است، محدوده‌ای به وسعت 2.5 #سال_نوری را در #فضا پوشش می‌دهد.
جالب است بدانید، این تصویر جذاب، با استفاده از ترکیب تصاویر گرفته‌شده در دو #فیلتر #پهن‌باند و #باند_باریک #حساس به #تابش اتم‌های #هیدروژن و #اکسیژن، توانسته جزئیات جدیدی از هاله‌ی کم‌تر دیده‌شده، در اطراف ناحیه‌ی متراکم‌تر مرکزی و شناخته‌شده‌ی این #سحابی را، آشکار نماید.
#مسیه27 با فاصله‌ای معادل 1200 #سال_نوری، در #صورت_فلکی_روباهک قرار دارد.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Bob Franke
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 سوم مهرماه 1398
🗓 September 25, 2019
📌 "پلیکانی دیگر برمی‌خیزد؟!"
🔖 نام این #ابر_مولکولی زیبا و مملو از #غبار‌های_تاریک، که از #سحابی_آمریکای_شمالی جدا شده، IC5070، موسوم به #سحابی_پلیکان می‌باشد.
هرچند، #سرعت #دگرگونی این #سحابی حیرت‌انگیز بالا نیست، لکن، مطالعات نشان می‌دهند که فرآیند #ستاره‌سازی در آن، به صورت #فعال رخ می‌دهد.
زیبایی‌های این #سحابی، تنها با سه #رنگ حاصل از #تابش #گوگرد، #هیدروژن و #اکسیژن، به تصویر کشیده شده‌اند.
دانش‌مندان، با بررسی #تابش این سه #عنصر مختلف، می‌تواند درک بهتری از #برهم‌کنش گازهای موجود در این #سحابی، پیدا کنند.
جالب است بدانید، #نور #ستارگان_جوان و #پرانرژی، با #گرم کردن تدریجی این گازهای #سرد، باعث افزایش مرزهای نمای جلویی و یونیزه‌شده‌ی این #سحابی، که به رنگ‌های #قرمز و #نارنجی روشن دیده می‌شود، شده‌اند.
لکن، متأستفانه، میلیون‌ها سال دیگر، چیزی از #سحابی خارق‌العاده پلیکان باقی نمی‌ماند؛
چرا که #ستارگان #تازه‌متولد‌شده، جای #ستون‌های_باریک و #تاریک بیرون‌زده از جای جای این #سحابی را گرفته، و طولی نمی‌کشد که باعث #دگرگونی تمام این ناحیه در #فضا شوند.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Yannick Akar
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 سوم مهرماه 1398
🗓 September 25, 2019
📌 "پلیکانی دیگر برمی‌خیزد؟!"
🔖 نام این #ابر_مولکولی زیبا و مملو از #غبار‌های_تاریک، که از #سحابی_آمریکای_شمالی جدا شده، IC5070، موسوم به #سحابی_پلیکان می‌باشد.
هرچند، #سرعت #دگرگونی این #سحابی حیرت‌انگیز بالا نیست، لکن، مطالعات نشان می‌دهند که فرآیند #ستاره‌سازی در آن، به صورت #فعال رخ می‌دهد.
زیبایی‌های این #سحابی، تنها با سه #رنگ حاصل از #تابش #گوگرد، #هیدروژن و #اکسیژن، به تصویر کشیده شده‌اند.
دانش‌مندان، با بررسی #تابش این سه #عنصر مختلف، می‌تواند درک بهتری از #برهم‌کنش گازهای موجود در این #سحابی، پیدا کنند.
جالب است بدانید، #نور #ستارگان_جوان و #پرانرژی، با #گرم کردن تدریجی این گازهای #سرد، باعث افزایش مرزهای نمای جلویی و یونیزه‌شده‌ی این #سحابی، که به رنگ‌های #قرمز و #نارنجی روشن دیده می‌شود، شده‌اند.
لکن، متأستفانه، میلیون‌ها سال دیگر، چیزی از #سحابی خارق‌العاده پلیکان باقی نمی‌ماند؛
چرا که #ستارگان #تازه‌متولد‌شده، جای #ستون‌های_باریک و #تاریک بیرون‌زده از جای جای این #سحابی را گرفته، و طولی نمی‌کشد که باعث #دگرگونی تمام این ناحیه در #فضا شوند.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Yannick Akar
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 هفتم مهرماه 1398
🗓 September 29, 2019
📌 "تمام آن‌چه برای ساخت یک ساعت شنی کیهانی لازم است!"
🔖 مسأله این است:
آیا شما به این #ساعت_شنی نگاه می‌کنید، یا #ساعت_شنی به شما؟!
این #سحابی_سیاره‌نما که حلقه‌های اطرافش، آن را شبیه به یک #ساعت_شنی نموده، MyCn18 نام دارد.
شاید بتوان این‌طور تصور نمود که در مرکز این #سحابی_سیاره‌نما، چشمی حضور داشته و در حالی که به ما می‌نگرد، #زمان، با ریختن دانه‌های شن، به صورت #پیوسته برای #ستاره‌ی_مرکزی آن در حال گذر است.
آن‌چه می‌بینید، می‌تواند #سرنوشت ستاره‌ای شبیه به #خورشید ما باشد؛
ستاره‌ای که با اتمام #سوخت_هسته‌ای خود، لایه‌های بیرونی‌اش را از دست داده، و از آن، هسته‌ای در حال #سرد و #کم‌نور شدن، موسوم به #کوتوله‌ی_سفید بر جای مانده است.
در این تصویر، #رنگ #قرمز نشان‌دهنده‌ی حضور #نیتروژن، #سبز نمایان‌گر #هیدروژن، و #آبی، وجود #اکسیژن را اعلام می‌کند.
جالب است بدانید، در سال 1995 میلادی، هنگامی که #ستاره‌شناسان با استفاده از #تلسکوپ_فضایی_هابل، مشغول #تصویربرداری از #سحابی‌های_سیاره‌نما بودند، حلقه‌های این #سحابی حیرت‌انگیز و رنگ‌های زیبایش،
آن‌ها را به یاد دیواره‌های #نازک یک #ساعت_شنی انداخت.
باید اذعان نمود، به لطف #وضوح بی‌نظیر تصاویر گرفته‌شده توسط #تلسکوپ_فضایی_هابل، جزییاتی حیرت‌انگیز از #مراحل_برون‌ریزی #سحابی‌های_سیاره‌نما #آشکار شده، که بی‌شک، می‌تواند پرده از #راز #اشکال_پیچیده، اما #منتظم آن‌ها بردارد.
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
NASA,
ESA,
Hubble
🖥 پردازش تصویر:
Judy Schmidt
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 هفتم مهرماه 1398
🗓 September 29, 2019
📌 "تمام آن‌چه برای ساخت یک ساعت شنی کیهانی لازم است!"
🔖 مسأله این است:
آیا شما به این #ساعت_شنی نگاه می‌کنید، یا #ساعت_شنی به شما؟!
این #سحابی_سیاره‌نما که حلقه‌های اطرافش، آن را شبیه به یک #ساعت_شنی نموده، MyCn18 نام دارد.
شاید بتوان این‌طور تصور نمود که در مرکز این #سحابی_سیاره‌نما، چشمی حضور داشته و در حالی که به ما می‌نگرد، #زمان، با ریختن دانه‌های شن، به صورت #پیوسته برای #ستاره‌ی_مرکزی آن در حال گذر است.
آن‌چه می‌بینید، می‌تواند #سرنوشت ستاره‌ای شبیه به #خورشید ما باشد؛
ستاره‌ای که با اتمام #سوخت_هسته‌ای خود، لایه‌های بیرونی‌اش را از دست داده، و از آن، هسته‌ای در حال #سرد و #کم‌نور شدن، موسوم به #کوتوله‌ی_سفید بر جای مانده است.
در این تصویر، #رنگ #قرمز نشان‌دهنده‌ی حضور #نیتروژن، #سبز نمایان‌گر #هیدروژن، و #آبی، وجود #اکسیژن را اعلام می‌کند.
جالب است بدانید، در سال 1995 میلادی، هنگامی که #ستاره‌شناسان با استفاده از #تلسکوپ_فضایی_هابل، مشغول #تصویربرداری از #سحابی‌های_سیاره‌نما بودند، حلقه‌های این #سحابی حیرت‌انگیز و رنگ‌های زیبایش،
آن‌ها را به یاد دیواره‌های #نازک یک #ساعت_شنی انداخت.
باید اذعان نمود، به لطف #وضوح بی‌نظیر تصاویر گرفته‌شده توسط #تلسکوپ_فضایی_هابل، جزییاتی حیرت‌انگیز از #مراحل_برون‌ریزی #سحابی‌های_سیاره‌نما #آشکار شده، که بی‌شک، می‌تواند پرده از #راز #اشکال_پیچیده، اما #منتظم آن‌ها بردارد.
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
NASA,
ESA,
Hubble
🖥 پردازش تصویر:
Judy Schmidt
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎