Forwarded from تصاویر محمد رحیمی از آسمان شب و طبیعت (Mohammad Rahimi)
http://skypix.org/tools/picture/sub/427412264skypix-faceboo-2.jpg حقیقت جالب در باره #فضا و #کیهان اینه که ما همیشه در حال مشاهده تاریخ و گذشته آن هستیم. همه چیز حتی نور قدیمیه مثالش همین ابر های زیبا که پس از مرگ ستاره ای در چند هزار سال پیش هنوز در آسمان باقی مانده اند. و نورشان پس از طی مسافت زیادی به ما میرسد
از دلایل علاقه ام به عکاسی با تلسکوپ صرفا تکنیک ها و مسائل فنی و خاص این رشته نیست که اگر این بود بهترین عکسها را معمولا رصدخانه های حرفه ای زمینی و فضایی میگیرند و این کارهای ما در مقابل آنها ابتدایی و گم است. مرموز بودن و عظمت فراتر از درک فضا و کائنات توسط انسان ، که پیچیده در هزاران سوال کشف نشده ، ما را به جستجوی حقیقت افرینش دعوت میکند و من را از زندگی روزمره و سر کله زدن با مسائل کم ازرش زندگی دور میکند و این بهانه ای برای پیگیری کار عکاسی است. جذابیتی که اکثر علاقمندان به جستجو در این حوزه علم را به همین دلایل مجذوب خود میکند.
این اجرام رازها در دل دارند همانطور که نگاه به #تاریخ انسانی و آثار باقی مانده تمدنی هم سرشار از ناگفته ها و رازها است.
ابر ویل حلقه گاز عظیمی است که حاصل انفجار #ستاره ای در 30000 سال پیش در قالب #ابرنواختر است. این #سحابی اندازه بسیار بزرگی در آسمان داره که حدودا معادل 3 درجه است یعنی شش برابر ماه کامل ! و از نظر اندازه ظاهری میلیونها برابر زمین ما وسعت دارد. سحابی ویل در محدوده رصدی چشم قرار نمی گیرد و باید با استفاده از عکاسی طولانی آن را آشکار کنیم. سه جرم NGC6992، NGC9995 و NGC6960 در این سحابی قرار دارند.
یک ساعت عکاسی با تلسکوپ و دوربین کانن ۶دی در کوهستانهای اطراف منطقه #زفره معدن دولومیت شمال شرق #اصفهان. @skypixel عکس : محمد رحیمی
از دلایل علاقه ام به عکاسی با تلسکوپ صرفا تکنیک ها و مسائل فنی و خاص این رشته نیست که اگر این بود بهترین عکسها را معمولا رصدخانه های حرفه ای زمینی و فضایی میگیرند و این کارهای ما در مقابل آنها ابتدایی و گم است. مرموز بودن و عظمت فراتر از درک فضا و کائنات توسط انسان ، که پیچیده در هزاران سوال کشف نشده ، ما را به جستجوی حقیقت افرینش دعوت میکند و من را از زندگی روزمره و سر کله زدن با مسائل کم ازرش زندگی دور میکند و این بهانه ای برای پیگیری کار عکاسی است. جذابیتی که اکثر علاقمندان به جستجو در این حوزه علم را به همین دلایل مجذوب خود میکند.
این اجرام رازها در دل دارند همانطور که نگاه به #تاریخ انسانی و آثار باقی مانده تمدنی هم سرشار از ناگفته ها و رازها است.
ابر ویل حلقه گاز عظیمی است که حاصل انفجار #ستاره ای در 30000 سال پیش در قالب #ابرنواختر است. این #سحابی اندازه بسیار بزرگی در آسمان داره که حدودا معادل 3 درجه است یعنی شش برابر ماه کامل ! و از نظر اندازه ظاهری میلیونها برابر زمین ما وسعت دارد. سحابی ویل در محدوده رصدی چشم قرار نمی گیرد و باید با استفاده از عکاسی طولانی آن را آشکار کنیم. سه جرم NGC6992، NGC9995 و NGC6960 در این سحابی قرار دارند.
یک ساعت عکاسی با تلسکوپ و دوربین کانن ۶دی در کوهستانهای اطراف منطقه #زفره معدن دولومیت شمال شرق #اصفهان. @skypixel عکس : محمد رحیمی
#عکس_نجومی_روز
🗓 دهم اَمردادماه 1398
🗓 August 01, 2019
📌 "عناصر باقی‌مانده!"
🔖 #ستارگان_پرجرم، طی زندگی نسبتاً کوتاه‌شان (در مقایسه با ستارگان عادی)، با سرعت بیش‌تری #سوخت_هسته‌ای خود را مصرف می‌کنند.
به صورت کلی، #دما و #چگالی در اطراف هسته‌ی ستارگان فوق‌العاده زیاد است؛
در نتیجه، طی فرآیند #هم‌جوشی_هسته‌ای، هسته‌های عناصر سبکی مثل #هیدروژن و #هلیوم با یک‌دیگر ترکیب شده و عناصر سنگین‌تری مثل #کربن، #اکسیژن و ...، را می‌سازند.
این فرآیند، نهایتاً با تولید #عنصر #آهن پایان می‌یابد.
هرچند، #مرگ تمام ستارگان اجتناب‌ناپذیر است، اما، پایان عمر #ستارگان_پرجرم، فوق‌العاده زیبا می‌باشد.
این ستارگان، طی یک #انفجار_ابرنواختری، بیش‌تر مواد درون خود، از جمله عناصر سنگین را، به بیرون (#فضا) پرتاب کرده و این‌گونه، می‌توانند در تشکیل ستارگان جدید، #سیارات و شاید موجوداتی مثل انسان‌ها، مشارکت نمایند!
اگرچه رنگ‌های موجود در این تصویر #اشعه‌ی_ایکس، که توسط #رصدخانه‌ی_چاندرا تهیه شده، واقعی نمی‌باشند، اما، به خوبی توانسته جزئیات باقی‌مانده از یک #انفجار #ابرنواختری را، نشان دهد.
این ابر داغ و در حال گسترش، محدوده‌ای به وسعت 36 #سال_نوری در #فضا را، پوشش می‌دهد.
این #باقی‌مانده‌ی_انفجار_ابرنواختری، که با عنوان G292.0+1.8 فهرست‌بندی شده است، در فاصله‌ای معادل 20 هزار #سال_نوری دورتر، در محدوده‌ی #صورت_فلکی_قنطورس قرار دارد.
تخمین زده می‌شود که نور ابتدایی حاصل از این #انفجار_ابرنواختری، در حدود 1600 سال پیش به #زمین رسیده باشد.
رنگ آبی‌فام تصویر، متعلق به رشته‌هایی با دمای چند میلیون‌درجه‌ای است که به طرزی استثنایی، با عناصری مانند #اکسیژن، #نئون و #منیزیم، غنی شده‌اند!
جالب است بدانید، در مرکز این #ابرنواختر، یک #تپ‌اختر (#ستاره‌ی_تپنده) نیز، وجود دارد؛
این تپ‌اختر، یا #ستاره‌ی_نوترونی در حال چرخش، ناشی از #رمبش یا فرو ریختن مواد به‌جای‌مانده از انفجار، در #هسته‌ی_ستاره است.
این تصویر جذاب و دیدنی، به مناسبت #بیستمین #سال‌گرد آغاز به کار #رصدخانه‌ی_اشعه‌ی_ایکس_چاندرا، منتشر شده است.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
NASA/CXC/SAO
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 دهم اَمردادماه 1398
🗓 August 01, 2019
📌 "عناصر باقی‌مانده!"
🔖 #ستارگان_پرجرم، طی زندگی نسبتاً کوتاه‌شان (در مقایسه با ستارگان عادی)، با سرعت بیش‌تری #سوخت_هسته‌ای خود را مصرف می‌کنند.
به صورت کلی، #دما و #چگالی در اطراف هسته‌ی ستارگان فوق‌العاده زیاد است؛
در نتیجه، طی فرآیند #هم‌جوشی_هسته‌ای، هسته‌های عناصر سبکی مثل #هیدروژن و #هلیوم با یک‌دیگر ترکیب شده و عناصر سنگین‌تری مثل #کربن، #اکسیژن و ...، را می‌سازند.
این فرآیند، نهایتاً با تولید #عنصر #آهن پایان می‌یابد.
هرچند، #مرگ تمام ستارگان اجتناب‌ناپذیر است، اما، پایان عمر #ستارگان_پرجرم، فوق‌العاده زیبا می‌باشد.
این ستارگان، طی یک #انفجار_ابرنواختری، بیش‌تر مواد درون خود، از جمله عناصر سنگین را، به بیرون (#فضا) پرتاب کرده و این‌گونه، می‌توانند در تشکیل ستارگان جدید، #سیارات و شاید موجوداتی مثل انسان‌ها، مشارکت نمایند!
اگرچه رنگ‌های موجود در این تصویر #اشعه‌ی_ایکس، که توسط #رصدخانه‌ی_چاندرا تهیه شده، واقعی نمی‌باشند، اما، به خوبی توانسته جزئیات باقی‌مانده از یک #انفجار #ابرنواختری را، نشان دهد.
این ابر داغ و در حال گسترش، محدوده‌ای به وسعت 36 #سال_نوری در #فضا را، پوشش می‌دهد.
این #باقی‌مانده‌ی_انفجار_ابرنواختری، که با عنوان G292.0+1.8 فهرست‌بندی شده است، در فاصله‌ای معادل 20 هزار #سال_نوری دورتر، در محدوده‌ی #صورت_فلکی_قنطورس قرار دارد.
تخمین زده می‌شود که نور ابتدایی حاصل از این #انفجار_ابرنواختری، در حدود 1600 سال پیش به #زمین رسیده باشد.
رنگ آبی‌فام تصویر، متعلق به رشته‌هایی با دمای چند میلیون‌درجه‌ای است که به طرزی استثنایی، با عناصری مانند #اکسیژن، #نئون و #منیزیم، غنی شده‌اند!
جالب است بدانید، در مرکز این #ابرنواختر، یک #تپ‌اختر (#ستاره‌ی_تپنده) نیز، وجود دارد؛
این تپ‌اختر، یا #ستاره‌ی_نوترونی در حال چرخش، ناشی از #رمبش یا فرو ریختن مواد به‌جای‌مانده از انفجار، در #هسته‌ی_ستاره است.
این تصویر جذاب و دیدنی، به مناسبت #بیستمین #سال‌گرد آغاز به کار #رصدخانه‌ی_اشعه‌ی_ایکس_چاندرا، منتشر شده است.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
NASA/CXC/SAO
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 سیزدهم اَمردادماه 1398
🗓 August 04, 2019
📌 "شایعاتی در مورد یک جهان تاریک!"
🔖 بیست و یک سال قبل، نتایجی که برای اولین‌بار منتشر می‌شدند، برخلاف انتظار نشان دادند که بیش‌ترین سهم #انرژی در دنیا متعلق به ستارگان و کهکشان‌ها نیست؛ بلکه، بخش اعظمی از آن درون #فضا گرفتار شده است.
#کیهان‌شناسان اذعان نمودند، به طرز مشخصی، می‌بایست یک #ثابت عظیم #کیهان‌شناسی (کیهانی) را در محاسبات مربوط به رصد یک #ابرنواختر به‌کار می‌گرفته‌اند؛
و آن چیزی نبود جز، #انرژی_تاریک!
هرچند، پیشنهاد به‌کار‌گیری #ثابت_کیهان‌شناسی، اتفاق جدیدی به حساب نیامده و به آغاز عصر #کیهان‌شناسی_نسبیتی_نوین برمی‌گشت، اما، طرح چنین ادعاهایی در میان #منجمان رایج نبود؛
البته، نه به این خاطر که #انرژی_ تاریک شبیه هیچ‌کدام از عناصر شناخته‌شده‌ی در جهان نیست، بلکه، فراوانی #انرژی_تاریک در رصدهای دیگر محدود به نظر رسیده بود؛
از طرفی، در بسیاری از محاسبات #کیهان‌شناسی، بدون در نظر گرفتن تأثیر #انرژی_تاریک، نتایج به دست آمده، داده‌های موجود را توضیح می‌داد.
در عین حال، نکته‌ی مهم، علاوه بر روش مستقیم و قابل اعتمادی که در رصدها به‌کار گرفته می‌شد، شیوه‌ی معتبر #دانش‌مندان در هدایت علمی تحقیقات بود.
بیش‌تر از دو دهه، تیم‌های مستقلی از #منجمان، مشغول به جمع‌آوری داده‌هایی شدند که نه تنها در ظاهر وجود #انرژی_تاریک را اثبات می‌نمود، بلکه #روند_افزایشی #شتاب کنونی جهان را نیز، توضیح می‌داد.
در همین راستا، #جایزه‌ی_نوبل در #فیزیک سال 2011، به کاشفان این مهم (آدام ریس و ساؤل پرل‌موتر) تعلق گرفت.
این عکس که در جریان یکی از همین هم‌کاری‌ها گرفته شده، مربوط به وقوع یک #انفجار_ابرنواختری در بخشی‌های بیرونی یک #کهکشان_مارپیچی، در سال 1994 می‌باشد.
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
High-Z Supernova Search Team,
HST,
NASA
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصاویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 سیزدهم اَمردادماه 1398
🗓 August 04, 2019
📌 "شایعاتی در مورد یک جهان تاریک!"
🔖 بیست و یک سال قبل، نتایجی که برای اولین‌بار منتشر می‌شدند، برخلاف انتظار نشان دادند که بیش‌ترین سهم #انرژی در دنیا متعلق به ستارگان و کهکشان‌ها نیست؛ بلکه، بخش اعظمی از آن درون #فضا گرفتار شده است.
#کیهان‌شناسان اذعان نمودند، به طرز مشخصی، می‌بایست یک #ثابت عظیم #کیهان‌شناسی (کیهانی) را در محاسبات مربوط به رصد یک #ابرنواختر به‌کار می‌گرفته‌اند؛
و آن چیزی نبود جز، #انرژی_تاریک!
هرچند، پیشنهاد به‌کار‌گیری #ثابت_کیهان‌شناسی، اتفاق جدیدی به حساب نیامده و به آغاز عصر #کیهان‌شناسی_نسبیتی_نوین برمی‌گشت، اما، طرح چنین ادعاهایی در میان #منجمان رایج نبود؛
البته، نه به این خاطر که #انرژی_ تاریک شبیه هیچ‌کدام از عناصر شناخته‌شده‌ی در جهان نیست، بلکه، فراوانی #انرژی_تاریک در رصدهای دیگر محدود به نظر رسیده بود؛
از طرفی، در بسیاری از محاسبات #کیهان‌شناسی، بدون در نظر گرفتن تأثیر #انرژی_تاریک، نتایج به دست آمده، داده‌های موجود را توضیح می‌داد.
در عین حال، نکته‌ی مهم، علاوه بر روش مستقیم و قابل اعتمادی که در رصدها به‌کار گرفته می‌شد، شیوه‌ی معتبر #دانش‌مندان در هدایت علمی تحقیقات بود.
بیش‌تر از دو دهه، تیم‌های مستقلی از #منجمان، مشغول به جمع‌آوری داده‌هایی شدند که نه تنها در ظاهر وجود #انرژی_تاریک را اثبات می‌نمود، بلکه #روند_افزایشی #شتاب کنونی جهان را نیز، توضیح می‌داد.
در همین راستا، #جایزه‌ی_نوبل در #فیزیک سال 2011، به کاشفان این مهم (آدام ریس و ساؤل پرل‌موتر) تعلق گرفت.
این عکس که در جریان یکی از همین هم‌کاری‌ها گرفته شده، مربوط به وقوع یک #انفجار_ابرنواختری در بخشی‌های بیرونی یک #کهکشان_مارپیچی، در سال 1994 می‌باشد.
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
High-Z Supernova Search Team,
HST,
NASA
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصاویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 بیست و دوم اَمردادماه 1398
🗓 August 13, 2019
📌 "یک تپ‌اختر شلیک‌شده در فضا!"
🔖 چه چیزی می‌تواند یک #ستاره‌ی_نوترونی را مانند یک توپ جنگی شلیک کند؟!
بلی، یک #ابرنواختر!
در حدود ده هزار سال پیش، یک #ابرنواختر که از خود یک #سحابی بزرگ به نام CTB1 را برجای گذاشته، نه تنها یک #ستاره‌ی_پرجرم را منهدم کرده، بلکه، #تپ‌اختر یا #ستاره‌ی_نوترونی_چرخان تازه شکل‌گرفته‌اش را نیز، به جایی در #کهکشان_راه‌شیری #پرتاب نموده است!
این #تپ‌اختر که در هر ثانیه بیش از هشت‌بار به دور خود می‌چرخد، توسط داده‌های به دست آمده از #تلسکوپ_فضایی_پرتوی_گامای_فرمی #ناسا، و با استفاده از نرم‌افزاری به نام #انیشتین_در_خانه (Einstein at Home) کشف شده است.
#تپ‌اختر J0002 که در هر ثانیه مسافتی بالغ بر هزار کیلومتر را طی میکند، آن‌قدر #سرعت دارد که از #کهکشان_راه‌شیری نیز، خارج شود!
این تصویر، با ترکیب اطلاعات رادیو -رصدخانه‌های VLA و DRAO، و داده‌های بایگانی‌شده‌ی #تلسکوپ_فضایی_IRAS #ناسا، به دست آمده است.
شما می‌توانید، در سمت چپ #باقی‌مانده‌ی_ابرنواختری CTB1 (به شکل یک حباب)، دنباله‌ی حرکت #تپ‌اختر را، به وضوح ببینید.
نمی‌دانیم چه‌طور، اما، این #ابرنواختر توانسته به مانند یک توپ جنگی، #تپ‌اختر یاد‌شده را به بیرون پرتاب کند!
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
F. Schinzel et al. (NRAO, NSF),
Canadian Galactic Plane Survey (DRAO),
NASA (IRAS)
🖥 ترکیب تصاویر:
Jayanne English (U. Manitoba)
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 بیست و دوم اَمردادماه 1398
🗓 August 13, 2019
📌 "یک تپ‌اختر شلیک‌شده در فضا!"
🔖 چه چیزی می‌تواند یک #ستاره‌ی_نوترونی را مانند یک توپ جنگی شلیک کند؟!
بلی، یک #ابرنواختر!
در حدود ده هزار سال پیش، یک #ابرنواختر که از خود یک #سحابی بزرگ به نام CTB1 را برجای گذاشته، نه تنها یک #ستاره‌ی_پرجرم را منهدم کرده، بلکه، #تپ‌اختر یا #ستاره‌ی_نوترونی_چرخان تازه شکل‌گرفته‌اش را نیز، به جایی در #کهکشان_راه‌شیری #پرتاب نموده است!
این #تپ‌اختر که در هر ثانیه بیش از هشت‌بار به دور خود می‌چرخد، توسط داده‌های به دست آمده از #تلسکوپ_فضایی_پرتوی_گامای_فرمی #ناسا، و با استفاده از نرم‌افزاری به نام #انیشتین_در_خانه (Einstein at Home) کشف شده است.
#تپ‌اختر J0002 که در هر ثانیه مسافتی بالغ بر هزار کیلومتر را طی میکند، آن‌قدر #سرعت دارد که از #کهکشان_راه‌شیری نیز، خارج شود!
این تصویر، با ترکیب اطلاعات رادیو -رصدخانه‌های VLA و DRAO، و داده‌های بایگانی‌شده‌ی #تلسکوپ_فضایی_IRAS #ناسا، به دست آمده است.
شما می‌توانید، در سمت چپ #باقی‌مانده‌ی_ابرنواختری CTB1 (به شکل یک حباب)، دنباله‌ی حرکت #تپ‌اختر را، به وضوح ببینید.
نمی‌دانیم چه‌طور، اما، این #ابرنواختر توانسته به مانند یک توپ جنگی، #تپ‌اختر یاد‌شده را به بیرون پرتاب کند!
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
F. Schinzel et al. (NRAO, NSF),
Canadian Galactic Plane Survey (DRAO),
NASA (IRAS)
🖥 ترکیب تصاویر:
Jayanne English (U. Manitoba)
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 چهاردهم شهریورماه 1398
🗓 September 05, 2019
📌 "ابر ماژلانی بزرگ!"
🔖 فردیناند #ماژلان، دریانوردی پرتغالی، که در قرن شانزدهم میلادی می‌زیست، به هم‌راه خدمه‌اش در اولین #سفر به گرد #کره‌ی_زمین، فرصت مناسبی داشتند تا #آسمان #نیم‌کره‌ی_جنوبی #سیاره را نیز، مطالعه نمایند.
در نتیجه، آنها می‌توانستند، دو چیز عجیب را در #آسمان مشاهده نمایند؛
دو ناحیه‌ی ابرمانند مات، که البته به راحتی و با #چشم_غیر_مسلح، توجه تمام جویندگان #آسمان_شب را در #نیم‌کره‌ی_جنوبی #زمین، به خود معطوف می‌نماید.
بلی، آنها، #ابرهای_ماژلانی هستند، که امروزه به عنوان #قمرهای_کهکشان_راه‌شیری نیز، شناخته می‌شوند.
ابعاد آنها نسبت به #کهکشان_مارپیچی ما بسیار کوچک‌تر بوده و در فاصله‌ای معادل 160 هزار #سال_نوری در محدوده‌ی #صورت_فلکی_ماهی_طلایی قرار دارند.
آن‌چه می‌بینید، نمایی #واضح و رنگین از #ابر_ماژلانی_بزرگ است، که محدوده‌ای به وسعت 15 هزار #سال_نوری در #فضا را پوشش می‌دهد.
#ابر_ماژلانی_بزرگ، #پرجرم‌ترین #قمر_کهکشان_راه‌شیری بوده و میزبان #نزدیک‌ترین #ابرنواختر شناخته‌شده در عصر حاضر، به نام SN1987A نیز، می‌باشد.
#پرنورترین ناحیه‌ی این تصویر که در قسمت پایینی آن قرار گرفته، متعلق به #سحابی_رتیل، ناحیه‌ای به وسعت 1000 #سال_نوری در #فضا است، که یکی از #بزرگ‌ترین و #زیباترین نواحی #ستاره‌ساز در #آسمان می‌باشد.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Alessandro Cipolat Bares
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 چهاردهم شهریورماه 1398
🗓 September 05, 2019
📌 "ابر ماژلانی بزرگ!"
🔖 فردیناند #ماژلان، دریانوردی پرتغالی، که در قرن شانزدهم میلادی می‌زیست، به هم‌راه خدمه‌اش در اولین #سفر به گرد #کره‌ی_زمین، فرصت مناسبی داشتند تا #آسمان #نیم‌کره‌ی_جنوبی #سیاره را نیز، مطالعه نمایند.
در نتیجه، آنها می‌توانستند، دو چیز عجیب را در #آسمان مشاهده نمایند؛
دو ناحیه‌ی ابرمانند مات، که البته به راحتی و با #چشم_غیر_مسلح، توجه تمام جویندگان #آسمان_شب را در #نیم‌کره‌ی_جنوبی #زمین، به خود معطوف می‌نماید.
بلی، آنها، #ابرهای_ماژلانی هستند، که امروزه به عنوان #قمرهای_کهکشان_راه‌شیری نیز، شناخته می‌شوند.
ابعاد آنها نسبت به #کهکشان_مارپیچی ما بسیار کوچک‌تر بوده و در فاصله‌ای معادل 160 هزار #سال_نوری در محدوده‌ی #صورت_فلکی_ماهی_طلایی قرار دارند.
آن‌چه می‌بینید، نمایی #واضح و رنگین از #ابر_ماژلانی_بزرگ است، که محدوده‌ای به وسعت 15 هزار #سال_نوری در #فضا را پوشش می‌دهد.
#ابر_ماژلانی_بزرگ، #پرجرم‌ترین #قمر_کهکشان_راه‌شیری بوده و میزبان #نزدیک‌ترین #ابرنواختر شناخته‌شده در عصر حاضر، به نام SN1987A نیز، می‌باشد.
#پرنورترین ناحیه‌ی این تصویر که در قسمت پایینی آن قرار گرفته، متعلق به #سحابی_رتیل، ناحیه‌ای به وسعت 1000 #سال_نوری در #فضا است، که یکی از #بزرگ‌ترین و #زیباترین نواحی #ستاره‌ساز در #آسمان می‌باشد.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Alessandro Cipolat Bares
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎