#عکس_نجومی_روز
🗓 23 ژوئن 2019 برابر با 02 تیر 1398.
📌 "پانارومای سحابی کارینا از هابل"
🔖 ستاره‌های خشن، چه‌گونه بر محیط اطراف خود تأثیر می‌گذارند؟
برای درک این موضوع، منجمان از مرکز #سحابی_کارینا، یکی از بزرگ‌ترین محیط‌های شکل‌گیری ستارگان در آسمان شب، 48 تصویر با وضوح بالا برای ثبت پانارومایی با رنگ‌های کنترل‌شده، تهیه کردند.
این عکس در حالی در سال 2007 گرفته شد که تا به آن زمان، بیش‌ترین جزئیات ممکن را در خود داشت.
#سحابی_کارینا که با نام، NGC3372، فهرست‌بندی گردیده، محلی برای جریان‌هایی از گازهای داغ، استخری از گازهای خنک، تجمع گوی‌های تاریک و ستون‌هایی از #غبار‌های_چگال #ماده‌ی_میان‌ستاره‌ای، می‌باشد.
#سحابی_سوراخ_کلید که در سمت چپ تصویر قرار دارد، چندین #ستاره‌ی_پرجرم را در خود جای داده است.
این ستاره‌های بزرگ و خشن که در همان گوی‌های تاریک شکل گرفته‌اند، به طور پیوسته، با نور پرانرژی خود و بادهایی که به اطراف می‌وزانند، و نهایتاً با پایان دادن به زندگی خود در #انفجارهای_ابرنواختری، باعث تغییر شکل این #سحابی شده‌اند.
کل #سحابی_کارینا که محیطی به وسعت 450 #سال_نوری را پوشش می‌دهد، درحالی با #چشم_غیر_مسلح قابل رؤیت است، که در فاصله‌‌ای معادل 8500 #سال_نوری از ما، در #صورت_فلکی_حمال (#کارینا) قرار دارد.
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
NASA
ESA,
N. Smith (U. California, Berkeley) et al.,
The Hubble Heritage Team
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی:
https://apod.nasa.gov/apod/image/1906/carina2_hst_4000.jpg
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 23 ژوئن 2019 برابر با 02 تیر 1398.
📌 "پانارومای سحابی کارینا از هابل"
🔖 ستاره‌های خشن، چه‌گونه بر محیط اطراف خود تأثیر می‌گذارند؟
برای درک این موضوع، منجمان از مرکز #سحابی_کارینا، یکی از بزرگ‌ترین محیط‌های شکل‌گیری ستارگان در آسمان شب، 48 تصویر با وضوح بالا برای ثبت پانارومایی با رنگ‌های کنترل‌شده، تهیه کردند.
این عکس در حالی در سال 2007 گرفته شد که تا به آن زمان، بیش‌ترین جزئیات ممکن را در خود داشت.
#سحابی_کارینا که با نام، NGC3372، فهرست‌بندی گردیده، محلی برای جریان‌هایی از گازهای داغ، استخری از گازهای خنک، تجمع گوی‌های تاریک و ستون‌هایی از #غبار‌های_چگال #ماده‌ی_میان‌ستاره‌ای، می‌باشد.
#سحابی_سوراخ_کلید که در سمت چپ تصویر قرار دارد، چندین #ستاره‌ی_پرجرم را در خود جای داده است.
این ستاره‌های بزرگ و خشن که در همان گوی‌های تاریک شکل گرفته‌اند، به طور پیوسته، با نور پرانرژی خود و بادهایی که به اطراف می‌وزانند، و نهایتاً با پایان دادن به زندگی خود در #انفجارهای_ابرنواختری، باعث تغییر شکل این #سحابی شده‌اند.
کل #سحابی_کارینا که محیطی به وسعت 450 #سال_نوری را پوشش می‌دهد، درحالی با #چشم_غیر_مسلح قابل رؤیت است، که در فاصله‌‌ای معادل 8500 #سال_نوری از ما، در #صورت_فلکی_حمال (#کارینا) قرار دارد.
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
NASA
ESA,
N. Smith (U. California, Berkeley) et al.,
The Hubble Heritage Team
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی:
https://apod.nasa.gov/apod/image/1906/carina2_hst_4000.jpg
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 بیست و دوم اَمردادماه 1398
🗓 August 13, 2019
📌 "یک تپ‌اختر شلیک‌شده در فضا!"
🔖 چه چیزی می‌تواند یک #ستاره‌ی_نوترونی را مانند یک توپ جنگی شلیک کند؟!
بلی، یک #ابرنواختر!
در حدود ده هزار سال پیش، یک #ابرنواختر که از خود یک #سحابی بزرگ به نام CTB1 را برجای گذاشته، نه تنها یک #ستاره‌ی_پرجرم را منهدم کرده، بلکه، #تپ‌اختر یا #ستاره‌ی_نوترونی_چرخان تازه شکل‌گرفته‌اش را نیز، به جایی در #کهکشان_راه‌شیری #پرتاب نموده است!
این #تپ‌اختر که در هر ثانیه بیش از هشت‌بار به دور خود می‌چرخد، توسط داده‌های به دست آمده از #تلسکوپ_فضایی_پرتوی_گامای_فرمی #ناسا، و با استفاده از نرم‌افزاری به نام #انیشتین_در_خانه (Einstein at Home) کشف شده است.
#تپ‌اختر J0002 که در هر ثانیه مسافتی بالغ بر هزار کیلومتر را طی می‌کند، آن‌قدر #سرعت دارد که از #کهکشان_راه‌شیری نیز، خارج شود!
این تصویر، با ترکیب اطلاعات رادیو -رصدخانه‌های VLA و DRAO، و داده‌های بایگانی‌شده‌ی #تلسکوپ_فضایی_IRAS #ناسا، به دست آمده است.
شما می‌توانید، در سمت چپ #باقی‌مانده‌ی_ابرنواختری CTB1 (به شکل یک حباب)، دنباله‌ی حرکت #تپ‌اختر را، به وضوح ببینید.
نمی‌دانیم چه‌طور، اما، این #ابرنواختر توانسته به مانند یک توپ جنگی، #تپ‌اختر یاد‌شده را به بیرون پرتاب کند!
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
F. Schinzel et al. (NRAO, NSF),
Canadian Galactic Plane Survey (DRAO),
NASA (IRAS)
🖥 ترکیب تصاویر:
Jayanne English (U. Manitoba)
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 بیست و دوم اَمردادماه 1398
🗓 August 13, 2019
📌 "یک تپ‌اختر شلیک‌شده در فضا!"
🔖 چه چیزی می‌تواند یک #ستاره‌ی_نوترونی را مانند یک توپ جنگی شلیک کند؟!
بلی، یک #ابرنواختر!
در حدود ده هزار سال پیش، یک #ابرنواختر که از خود یک #سحابی بزرگ به نام CTB1 را برجای گذاشته، نه تنها یک #ستاره‌ی_پرجرم را منهدم کرده، بلکه، #تپ‌اختر یا #ستاره‌ی_نوترونی_چرخان تازه شکل‌گرفته‌اش را نیز، به جایی در #کهکشان_راه‌شیری #پرتاب نموده است!
این #تپ‌اختر که در هر ثانیه بیش از هشت‌بار به دور خود می‌چرخد، توسط داده‌های به دست آمده از #تلسکوپ_فضایی_پرتوی_گامای_فرمی #ناسا، و با استفاده از نرم‌افزاری به نام #انیشتین_در_خانه (Einstein at Home) کشف شده است.
#تپ‌اختر J0002 که در هر ثانیه مسافتی بالغ بر هزار کیلومتر را طی می‌کند، آن‌قدر #سرعت دارد که از #کهکشان_راه‌شیری نیز، خارج شود!
این تصویر، با ترکیب اطلاعات رادیو -رصدخانه‌های VLA و DRAO، و داده‌های بایگانی‌شده‌ی #تلسکوپ_فضایی_IRAS #ناسا، به دست آمده است.
شما می‌توانید، در سمت چپ #باقی‌مانده‌ی_ابرنواختری CTB1 (به شکل یک حباب)، دنباله‌ی حرکت #تپ‌اختر را، به وضوح ببینید.
نمی‌دانیم چه‌طور، اما، این #ابرنواختر توانسته به مانند یک توپ جنگی، #تپ‌اختر یاد‌شده را به بیرون پرتاب کند!
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
F. Schinzel et al. (NRAO, NSF),
Canadian Galactic Plane Survey (DRAO),
NASA (IRAS)
🖥 ترکیب تصاویر:
Jayanne English (U. Manitoba)
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 بیست و هشتم شهریورماه 1398
🗓 September 19, 2019
📌 "جادوی جاروی جادوگر شب!"
🔖 #قو پر گشاییده و در ظرافت بال‌هایش، چنین رشته‌های زیبایی از #گازهای_درخشان دیده می‌شوند.
این #رشته‌های_رنگین، که در اثر ضربه‌ی ایجاد شده توسط یک #انفجار_ابرنواختری شکل گرفته‌اند، تنها قسمتی از #بخش_غربی_سحابی_پرده را تشکیل می‌دهند.
گویی، #امواج_ضربه‌ای ناشی از #مرگ یک #ستاره‌ی_پرجرم، با درنوردیدن #فضا، باعث جمع‌شدن و #برانگیخته شدن #مواد_میان‌ستاره‌ای شده‌اند.
به نظر می‌رسد، #نور حاصل از این #انفجار_ابرنواختری، در حدود 5000 #سال قبل به #زمین رسیده باشد.
#تفکیک #رنگ، در این #رشته‌های_درخشان که شباهت عجیبی به #موج ایجاد شده در یک پارچه وسیع دارند، به خوبی صورت پذیرفته است؛
به طوری که #رنگ #قرمز نشان‌دهنده‌ی حضور اتم‌های #هیدروژن، و رنگ‌های #آبی و #سبز، نمایان‌گر #گاز_اکسیژن هستند.
#سحابی_پرده، که با قرار گرفتن در محدوده‌ی #صورت_فلکی_قو (#دجاجه)، به #حلقه‌ی_قو نیز معروف شده، محدوده‌ای به وسعت 3 #درجه‌ی_قوسی (در حدود شش برابر #قرص_ماه_کامل) در #آسمان را، پوشش می‌دهد.
با آن که این #نمای_تلسکوپی، تنها نیمی از این #سحابی #بزرگ را نمایش می‌دهد، اما، با در نظر گرفتن فاصله‌ی #سحابی_پرده تا #زمین که چیزی در حدود 1500 #سال_نوری می‌باشد، به این نتیجه می‌رسیم که وسعت این #سحابی، بیش‌تر از 70 #سال_نوری در #فضا است.
بخش بالایی این تصویر که چسبیده به آن، یک #ستاره‌ی_پرنور نیز دیده می‌شود، #سحابی_جاروی_جادوگر نام دارد.
جالب است بدانید، بخش تقریباً سه‌گوش پایینی تصویر، به افتخار #پروفسور #ادوارد_چارلز_پیکرینگ، چهارمین #مدیر #رصدخانه‌ی_دانشگاه_هاروارد، #مثلث_پیکرینگ نام گرفته و ادامه‌ی آن، که شباهت بی‌نظیری به یک جارو دارد، به افتخار #شاگرد این #پروفسور و #کاشف #سحابی_سر_اسب، به دسته‌ی جاروی مثلثی #ویلیامینا_فلمینگ مشهور شده است.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Min Xie
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 بیست و هشتم شهریورماه 1398
🗓 September 19, 2019
📌 "جادوی جاروی جادوگر شب!"
🔖 #قو پر گشاییده و در ظرافت بال‌هایش، چنین رشته‌های زیبایی از #گازهای_درخشان دیده می‌شوند.
این #رشته‌های_رنگین، که در اثر ضربه‌ی ایجاد شده توسط یک #انفجار_ابرنواختری شکل گرفته‌اند، تنها قسمتی از #بخش_غربی_سحابی_پرده را تشکیل می‌دهند.
گویی، #امواج_ضربه‌ای ناشی از #مرگ یک #ستاره‌ی_پرجرم، با درنوردیدن #فضا، باعث جمع‌شدن و #برانگیخته شدن #مواد_میان‌ستاره‌ای شده‌اند.
به نظر می‌رسد، #نور حاصل از این #انفجار_ابرنواختری، در حدود 5000 #سال قبل به #زمین رسیده باشد.
#تفکیک #رنگ، در این #رشته‌های_درخشان که شباهت عجیبی به #موج ایجاد شده در یک پارچه وسیع دارند، به خوبی صورت پذیرفته است؛
به طوری که #رنگ #قرمز نشان‌دهنده‌ی حضور اتم‌های #هیدروژن، و رنگ‌های #آبی و #سبز، نمایان‌گر #گاز_اکسیژن هستند.
#سحابی_پرده، که با قرار گرفتن در محدوده‌ی #صورت_فلکی_قو (#دجاجه)، به #حلقه‌ی_قو نیز معروف شده، محدوده‌ای به وسعت 3 #درجه‌ی_قوسی (در حدود شش برابر #قرص_ماه_کامل) در #آسمان را، پوشش می‌دهد.
با آن که این #نمای_تلسکوپی، تنها نیمی از این #سحابی #بزرگ را نمایش می‌دهد، اما، با در نظر گرفتن فاصله‌ی #سحابی_پرده تا #زمین که چیزی در حدود 1500 #سال_نوری می‌باشد، به این نتیجه می‌رسیم که وسعت این #سحابی، بیش‌تر از 70 #سال_نوری در #فضا است.
بخش بالایی این تصویر که چسبیده به آن، یک #ستاره‌ی_پرنور نیز دیده می‌شود، #سحابی_جاروی_جادوگر نام دارد.
جالب است بدانید، بخش تقریباً سه‌گوش پایینی تصویر، به افتخار #پروفسور #ادوارد_چارلز_پیکرینگ، چهارمین #مدیر #رصدخانه‌ی_دانشگاه_هاروارد، #مثلث_پیکرینگ نام گرفته و ادامه‌ی آن، که شباهت بی‌نظیری به یک جارو دارد، به افتخار #شاگرد این #پروفسور و #کاشف #سحابی_سر_اسب، به دسته‌ی جاروی مثلثی #ویلیامینا_فلمینگ مشهور شده است.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Min Xie
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎