#عکس_نجومی_روز
🗓 سوم اَمردادماه 1398
🗓 July 25, 2019
📌 "نمایی از صورت فلکی دجاجه"
🔖 این منظره بینظیر کیهانی، حاصل تلفیق زیبایی از غبارهای #میانستارهای و #تابش گازهای #هیدروژن میباشد.
نمای فوقالعادهای که در انتهای شمالی #شکاف_عظیم رد #کهکشان_راهشیری، در محدودهی #صورت_فلکی_دجاجه (#قو) قرار دارد.
این منظره، حاصل ترکیب تصاویر سه #تلسکوپ و 90 ساعت #تصویربرداری_موزائیکی #نمایباز از محدودهای به ابعاد 24 #درجهی_قوسی در آسمان است.
#دنب، ستارهی داغ، روشن و #ابرغول #صورت_فلکی_دجاجه، که در بالای تصویر قرار گرفته، ستارهای شناختهشده برای منجمان #نیمکرهی_شمالی است. این #ستاره، در رأس دو #صورتوارهی_آسمان، یعنی #صلیب_شمالی و #مثلث_تابستانی، قرار دارد.
با آن که این ناحیه مملو از ستارهها و ابرهایی از گازهای تابان است، اما خانهی برای تاریکی، یعنی #سحابی_تاریک #کیسهی-زغال_شمالی نیز، میباشد. این #سحابی، از زیر ستارهی #دنب، تا میانهی تصویر کشیده شده است.
ناحیهای سرخفام که نشان از روند #ستارهسازی در آن دارد، به همراه #سحابی_آمریکای_شمالی و #سحابی_پلیکان، درست سمت چپ #دنب قرار گرفتهاند.
#سحابی_پرده، که در میانهی چپ تصویر واقع شده، باقیماندهای از یک #انفجار_ابرنواختری است، که در فاصلهای معادل 1400 #سال_نوری از ما قرار دارد.
در این منظرهی بینظیر کیهانی، سحابیها و خوشههای ستارهای متعدد دیگری نیز یافت میشود.
📸 تهیهکنندهی تصویر:
Alistair Symon
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهدهی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 سوم اَمردادماه 1398
🗓 July 25, 2019
📌 "نمایی از صورت فلکی دجاجه"
🔖 این منظره بینظیر کیهانی، حاصل تلفیق زیبایی از غبارهای #میانستارهای و #تابش گازهای #هیدروژن میباشد.
نمای فوقالعادهای که در انتهای شمالی #شکاف_عظیم رد #کهکشان_راهشیری، در محدودهی #صورت_فلکی_دجاجه (#قو) قرار دارد.
این منظره، حاصل ترکیب تصاویر سه #تلسکوپ و 90 ساعت #تصویربرداری_موزائیکی #نمایباز از محدودهای به ابعاد 24 #درجهی_قوسی در آسمان است.
#دنب، ستارهی داغ، روشن و #ابرغول #صورت_فلکی_دجاجه، که در بالای تصویر قرار گرفته، ستارهای شناختهشده برای منجمان #نیمکرهی_شمالی است. این #ستاره، در رأس دو #صورتوارهی_آسمان، یعنی #صلیب_شمالی و #مثلث_تابستانی، قرار دارد.
با آن که این ناحیه مملو از ستارهها و ابرهایی از گازهای تابان است، اما خانهی برای تاریکی، یعنی #سحابی_تاریک #کیسهی-زغال_شمالی نیز، میباشد. این #سحابی، از زیر ستارهی #دنب، تا میانهی تصویر کشیده شده است.
ناحیهای سرخفام که نشان از روند #ستارهسازی در آن دارد، به همراه #سحابی_آمریکای_شمالی و #سحابی_پلیکان، درست سمت چپ #دنب قرار گرفتهاند.
#سحابی_پرده، که در میانهی چپ تصویر واقع شده، باقیماندهای از یک #انفجار_ابرنواختری است، که در فاصلهای معادل 1400 #سال_نوری از ما قرار دارد.
در این منظرهی بینظیر کیهانی، سحابیها و خوشههای ستارهای متعدد دیگری نیز یافت میشود.
📸 تهیهکنندهی تصویر:
Alistair Symon
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهدهی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 دهم اَمردادماه 1398
🗓 August 01, 2019
📌 "عناصر باقیمانده!"
🔖 #ستارگان_پرجرم، طی زندگی نسبتاً کوتاهشان (در مقایسه با ستارگان عادی)، با سرعت بیشتری #سوخت_هستهای خود را مصرف میکنند.
به صورت کلی، #دما و #چگالی در اطراف هستهی ستارگان فوقالعاده زیاد است؛
در نتیجه، طی فرآیند #همجوشی_هستهای، هستههای عناصر سبکی مثل #هیدروژن و #هلیوم با یکدیگر ترکیب شده و عناصر سنگینتری مثل #کربن، #اکسیژن و ...، را میسازند.
این فرآیند، نهایتاً با تولید #عنصر #آهن پایان مییابد.
هرچند، #مرگ تمام ستارگان اجتنابناپذیر است، اما، پایان عمر #ستارگان_پرجرم، فوقالعاده زیبا میباشد.
این ستارگان، طی یک #انفجار_ابرنواختری، بیشتر مواد درون خود، از جمله عناصر سنگین را، به بیرون (#فضا) پرتاب کرده و اینگونه، میتوانند در تشکیل ستارگان جدید، #سیارات و شاید موجوداتی مثل انسانها، مشارکت نمایند!
اگرچه رنگهای موجود در این تصویر #اشعهی_ایکس، که توسط #رصدخانهی_چاندرا تهیه شده، واقعی نمیباشند، اما، به خوبی توانسته جزئیات باقیمانده از یک #انفجار #ابرنواختری را، نشان دهد.
این ابر داغ و در حال گسترش، محدودهای به وسعت 36 #سال_نوری در #فضا را، پوشش میدهد.
این #باقیماندهی_انفجار_ابرنواختری، که با عنوان G292.0+1.8 فهرستبندی شده است، در فاصلهای معادل 20 هزار #سال_نوری دورتر، در محدودهی #صورت_فلکی_قنطورس قرار دارد.
تخمین زده میشود که نور ابتدایی حاصل از این #انفجار_ابرنواختری، در حدود 1600 سال پیش به #زمین رسیده باشد.
رنگ آبیفام تصویر، متعلق به رشتههایی با دمای چند میلیوندرجهای است که به طرزی استثنایی، با عناصری مانند #اکسیژن، #نئون و #منیزیم، غنی شدهاند!
جالب است بدانید، در مرکز این #ابرنواختر، یک #تپاختر (#ستارهی_تپنده) نیز، وجود دارد؛
این تپاختر، یا #ستارهی_نوترونی در حال چرخش، ناشی از #رمبش یا فرو ریختن مواد بهجایمانده از انفجار، در #هستهی_ستاره است.
این تصویر جذاب و دیدنی، به مناسبت #بیستمین #سالگرد آغاز به کار #رصدخانهی_اشعهی_ایکس_چاندرا، منتشر شده است.
📸 تهیهکنندهی تصویر:
NASA/CXC/SAO
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهدهی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 دهم اَمردادماه 1398
🗓 August 01, 2019
📌 "عناصر باقیمانده!"
🔖 #ستارگان_پرجرم، طی زندگی نسبتاً کوتاهشان (در مقایسه با ستارگان عادی)، با سرعت بیشتری #سوخت_هستهای خود را مصرف میکنند.
به صورت کلی، #دما و #چگالی در اطراف هستهی ستارگان فوقالعاده زیاد است؛
در نتیجه، طی فرآیند #همجوشی_هستهای، هستههای عناصر سبکی مثل #هیدروژن و #هلیوم با یکدیگر ترکیب شده و عناصر سنگینتری مثل #کربن، #اکسیژن و ...، را میسازند.
این فرآیند، نهایتاً با تولید #عنصر #آهن پایان مییابد.
هرچند، #مرگ تمام ستارگان اجتنابناپذیر است، اما، پایان عمر #ستارگان_پرجرم، فوقالعاده زیبا میباشد.
این ستارگان، طی یک #انفجار_ابرنواختری، بیشتر مواد درون خود، از جمله عناصر سنگین را، به بیرون (#فضا) پرتاب کرده و اینگونه، میتوانند در تشکیل ستارگان جدید، #سیارات و شاید موجوداتی مثل انسانها، مشارکت نمایند!
اگرچه رنگهای موجود در این تصویر #اشعهی_ایکس، که توسط #رصدخانهی_چاندرا تهیه شده، واقعی نمیباشند، اما، به خوبی توانسته جزئیات باقیمانده از یک #انفجار #ابرنواختری را، نشان دهد.
این ابر داغ و در حال گسترش، محدودهای به وسعت 36 #سال_نوری در #فضا را، پوشش میدهد.
این #باقیماندهی_انفجار_ابرنواختری، که با عنوان G292.0+1.8 فهرستبندی شده است، در فاصلهای معادل 20 هزار #سال_نوری دورتر، در محدودهی #صورت_فلکی_قنطورس قرار دارد.
تخمین زده میشود که نور ابتدایی حاصل از این #انفجار_ابرنواختری، در حدود 1600 سال پیش به #زمین رسیده باشد.
رنگ آبیفام تصویر، متعلق به رشتههایی با دمای چند میلیوندرجهای است که به طرزی استثنایی، با عناصری مانند #اکسیژن، #نئون و #منیزیم، غنی شدهاند!
جالب است بدانید، در مرکز این #ابرنواختر، یک #تپاختر (#ستارهی_تپنده) نیز، وجود دارد؛
این تپاختر، یا #ستارهی_نوترونی در حال چرخش، ناشی از #رمبش یا فرو ریختن مواد بهجایمانده از انفجار، در #هستهی_ستاره است.
این تصویر جذاب و دیدنی، به مناسبت #بیستمین #سالگرد آغاز به کار #رصدخانهی_اشعهی_ایکس_چاندرا، منتشر شده است.
📸 تهیهکنندهی تصویر:
NASA/CXC/SAO
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهدهی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 سیزدهم اَمردادماه 1398
🗓 August 04, 2019
📌 "شایعاتی در مورد یک جهان تاریک!"
🔖 بیست و یک سال قبل، نتایجی که برای اولینبار منتشر میشدند، برخلاف انتظار نشان دادند که بیشترین سهم #انرژی در دنیا متعلق به ستارگان و کهکشانها نیست؛ بلکه، بخش اعظمی از آن درون #فضا گرفتار شده است.
#کیهانشناسان اذعان نمودند، به طرز مشخصی، میبایست یک #ثابت عظیم #کیهانشناسی (کیهانی) را در محاسبات مربوط به رصد یک #ابرنواختر بهکار میگرفتهاند؛
و آن چیزی نبود جز، #انرژی_تاریک!
هرچند، پیشنهاد بهکارگیری #ثابت_کیهانشناسی، اتفاق جدیدی به حساب نیامده و به آغاز عصر #کیهانشناسی_نسبیتی_نوین برمیگشت، اما، طرح چنین ادعاهایی در میان #منجمان رایج نبود؛
البته، نه به این خاطر که #انرژی_ تاریک شبیه هیچکدام از عناصر شناختهشدهی در جهان نیست، بلکه، فراوانی #انرژی_تاریک در رصدهای دیگر محدود به نظر رسیده بود؛
از طرفی، در بسیاری از محاسبات #کیهانشناسی، بدون در نظر گرفتن تأثیر #انرژی_تاریک، نتایج به دست آمده، دادههای موجود را توضیح میداد.
در عین حال، نکتهی مهم، علاوه بر روش مستقیم و قابل اعتمادی که در رصدها بهکار گرفته میشد، شیوهی معتبر #دانشمندان در هدایت علمی تحقیقات بود.
بیشتر از دو دهه، تیمهای مستقلی از #منجمان، مشغول به جمعآوری دادههایی شدند که نه تنها در ظاهر وجود #انرژی_تاریک را اثبات مینمود، بلکه #روند_افزایشی #شتاب کنونی جهان را نیز، توضیح میداد.
در همین راستا، #جایزهی_نوبل در #فیزیک سال 2011، به کاشفان این مهم (آدام ریس و ساؤل پرلموتر) تعلق گرفت.
این عکس که در جریان یکی از همین همکاریها گرفته شده، مربوط به وقوع یک #انفجار_ابرنواختری در بخشیهای بیرونی یک #کهکشان_مارپیچی، در سال 1994 میباشد.
📸 تهیهکنندگان تصویر:
High-Z Supernova Search Team,
HST,
NASA
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهدهی تصاویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 سیزدهم اَمردادماه 1398
🗓 August 04, 2019
📌 "شایعاتی در مورد یک جهان تاریک!"
🔖 بیست و یک سال قبل، نتایجی که برای اولینبار منتشر میشدند، برخلاف انتظار نشان دادند که بیشترین سهم #انرژی در دنیا متعلق به ستارگان و کهکشانها نیست؛ بلکه، بخش اعظمی از آن درون #فضا گرفتار شده است.
#کیهانشناسان اذعان نمودند، به طرز مشخصی، میبایست یک #ثابت عظیم #کیهانشناسی (کیهانی) را در محاسبات مربوط به رصد یک #ابرنواختر بهکار میگرفتهاند؛
و آن چیزی نبود جز، #انرژی_تاریک!
هرچند، پیشنهاد بهکارگیری #ثابت_کیهانشناسی، اتفاق جدیدی به حساب نیامده و به آغاز عصر #کیهانشناسی_نسبیتی_نوین برمیگشت، اما، طرح چنین ادعاهایی در میان #منجمان رایج نبود؛
البته، نه به این خاطر که #انرژی_ تاریک شبیه هیچکدام از عناصر شناختهشدهی در جهان نیست، بلکه، فراوانی #انرژی_تاریک در رصدهای دیگر محدود به نظر رسیده بود؛
از طرفی، در بسیاری از محاسبات #کیهانشناسی، بدون در نظر گرفتن تأثیر #انرژی_تاریک، نتایج به دست آمده، دادههای موجود را توضیح میداد.
در عین حال، نکتهی مهم، علاوه بر روش مستقیم و قابل اعتمادی که در رصدها بهکار گرفته میشد، شیوهی معتبر #دانشمندان در هدایت علمی تحقیقات بود.
بیشتر از دو دهه، تیمهای مستقلی از #منجمان، مشغول به جمعآوری دادههایی شدند که نه تنها در ظاهر وجود #انرژی_تاریک را اثبات مینمود، بلکه #روند_افزایشی #شتاب کنونی جهان را نیز، توضیح میداد.
در همین راستا، #جایزهی_نوبل در #فیزیک سال 2011، به کاشفان این مهم (آدام ریس و ساؤل پرلموتر) تعلق گرفت.
این عکس که در جریان یکی از همین همکاریها گرفته شده، مربوط به وقوع یک #انفجار_ابرنواختری در بخشیهای بیرونی یک #کهکشان_مارپیچی، در سال 1994 میباشد.
📸 تهیهکنندگان تصویر:
High-Z Supernova Search Team,
HST,
NASA
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهدهی تصاویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 شانزدهم شهریورماه 1398
🗓 September 07, 2019
📌 "در انتهای غار گرگ!"
🔖 یک #شبه رازآلود که از خود نوری به #رنگ #آبی ساطع میکند!
این #سحابی_بازتابی که با نامهای VdB152 و Ced201 نیز شناخته میشود، در نوک یک #سحابی_تاریک بسیار #دراز به نام بارنارد175 جای گرفته است.
این مجموعهی غبارآلود موسوم به غار گرگ، 1400 سال نوری دورتر و در محدودهی صورت فلکی قیفاووس قرار دارد.
آنچه باعث آبیرنگ شدن نوک این #ابر_مولکولی #طویل میشود، میتواند ناشی از پراکندهشدن #نور #ستارههای_نهفته در آن باشد؛
از طرفی، نوک این مجموعه از غبارهای #میانستارهای، با مسدود کردن #نور #ستارگان پسزمینهی خود، به چنین رنگی دیده میشود.
حتی، تصور میگردد، #تابش #ماورای_بنفش #ستارگان #پسزمینه، باعث #درخشندگی #سرخفام، اما #کمنور این #غبار نیز شده است.
با آن که قطعاً در این #ابر_مولکولی، ستارگانی در حال شکلگیری هستند، اما، به نظر میرسد که این #ستارگان، به طور اتفاقی درون این #غبار سرگردان شده باشند؛ چرا که #سرعت حرکت آنها در #فضا، با #سرعت #جابهجایی این #ابر، بسیار متفاوت است.
در این نما، دو #جرم دیگر نیز دیده میشوند؛
در بالا سمت راست، #سحابی_تاریک LDN1221، و اندکی پایینتر از میانهی تصویر #سحابی سیارهنمای Dengel-Hartel5 با رنگهای زیبایش، خود را از #پسزمینه تصویر جدا میکند.
همچنین، میتوانید از پایین سمت راست تصویر، تا بالا سمت چپ آن، بقایای یک #انفجار_ابرنواختری را، به راحتی دنبال نمایید.
📸 تهیهکنندگان تصویر:
Charlie Bracken,
Mladen Dugec,
Max Whitby
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهدهی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 شانزدهم شهریورماه 1398
🗓 September 07, 2019
📌 "در انتهای غار گرگ!"
🔖 یک #شبه رازآلود که از خود نوری به #رنگ #آبی ساطع میکند!
این #سحابی_بازتابی که با نامهای VdB152 و Ced201 نیز شناخته میشود، در نوک یک #سحابی_تاریک بسیار #دراز به نام بارنارد175 جای گرفته است.
این مجموعهی غبارآلود موسوم به غار گرگ، 1400 سال نوری دورتر و در محدودهی صورت فلکی قیفاووس قرار دارد.
آنچه باعث آبیرنگ شدن نوک این #ابر_مولکولی #طویل میشود، میتواند ناشی از پراکندهشدن #نور #ستارههای_نهفته در آن باشد؛
از طرفی، نوک این مجموعه از غبارهای #میانستارهای، با مسدود کردن #نور #ستارگان پسزمینهی خود، به چنین رنگی دیده میشود.
حتی، تصور میگردد، #تابش #ماورای_بنفش #ستارگان #پسزمینه، باعث #درخشندگی #سرخفام، اما #کمنور این #غبار نیز شده است.
با آن که قطعاً در این #ابر_مولکولی، ستارگانی در حال شکلگیری هستند، اما، به نظر میرسد که این #ستارگان، به طور اتفاقی درون این #غبار سرگردان شده باشند؛ چرا که #سرعت حرکت آنها در #فضا، با #سرعت #جابهجایی این #ابر، بسیار متفاوت است.
در این نما، دو #جرم دیگر نیز دیده میشوند؛
در بالا سمت راست، #سحابی_تاریک LDN1221، و اندکی پایینتر از میانهی تصویر #سحابی سیارهنمای Dengel-Hartel5 با رنگهای زیبایش، خود را از #پسزمینه تصویر جدا میکند.
همچنین، میتوانید از پایین سمت راست تصویر، تا بالا سمت چپ آن، بقایای یک #انفجار_ابرنواختری را، به راحتی دنبال نمایید.
📸 تهیهکنندگان تصویر:
Charlie Bracken,
Mladen Dugec,
Max Whitby
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهدهی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 بیست و هشتم شهریورماه 1398
🗓 September 19, 2019
📌 "جادوی جاروی جادوگر شب!"
🔖 #قو پر گشاییده و در ظرافت بالهایش، چنین رشتههای زیبایی از #گازهای_درخشان دیده میشوند.
این #رشتههای_رنگین، که در اثر ضربهی ایجاد شده توسط یک #انفجار_ابرنواختری شکل گرفتهاند، تنها قسمتی از #بخش_غربی_سحابی_پرده را تشکیل میدهند.
گویی، #امواج_ضربهای ناشی از #مرگ یک #ستارهی_پرجرم، با درنوردیدن #فضا، باعث جمعشدن و #برانگیخته شدن #مواد_میانستارهای شدهاند.
به نظر میرسد، #نور حاصل از این #انفجار_ابرنواختری، در حدود 5000 #سال قبل به #زمین رسیده باشد.
#تفکیک #رنگ، در این #رشتههای_درخشان که شباهت عجیبی به #موج ایجاد شده در یک پارچه وسیع دارند، به خوبی صورت پذیرفته است؛
به طوری که #رنگ #قرمز نشاندهندهی حضور اتمهای #هیدروژن، و رنگهای #آبی و #سبز، نمایانگر #گاز_اکسیژن هستند.
#سحابی_پرده، که با قرار گرفتن در محدودهی #صورت_فلکی_قو (#دجاجه)، به #حلقهی_قو نیز معروف شده، محدودهای به وسعت 3 #درجهی_قوسی (در حدود شش برابر #قرص_ماه_کامل) در #آسمان را، پوشش میدهد.
با آن که این #نمای_تلسکوپی، تنها نیمی از این #سحابی #بزرگ را نمایش میدهد، اما، با در نظر گرفتن فاصلهی #سحابی_پرده تا #زمین که چیزی در حدود 1500 #سال_نوری میباشد، به این نتیجه میرسیم که وسعت این #سحابی، بیشتر از 70 #سال_نوری در #فضا است.
بخش بالایی این تصویر که چسبیده به آن، یک #ستارهی_پرنور نیز دیده میشود، #سحابی_جاروی_جادوگر نام دارد.
جالب است بدانید، بخش تقریباً سهگوش پایینی تصویر، به افتخار #پروفسور #ادوارد_چارلز_پیکرینگ، چهارمین #مدیر #رصدخانهی_دانشگاه_هاروارد، #مثلث_پیکرینگ نام گرفته و ادامهی آن، که شباهت بینظیری به یک جارو دارد، به افتخار #شاگرد این #پروفسور و #کاشف #سحابی_سر_اسب، به دستهی جاروی مثلثی #ویلیامینا_فلمینگ مشهور شده است.
📸 تهیهکنندهی تصویر:
Min Xie
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهدهی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 بیست و هشتم شهریورماه 1398
🗓 September 19, 2019
📌 "جادوی جاروی جادوگر شب!"
🔖 #قو پر گشاییده و در ظرافت بالهایش، چنین رشتههای زیبایی از #گازهای_درخشان دیده میشوند.
این #رشتههای_رنگین، که در اثر ضربهی ایجاد شده توسط یک #انفجار_ابرنواختری شکل گرفتهاند، تنها قسمتی از #بخش_غربی_سحابی_پرده را تشکیل میدهند.
گویی، #امواج_ضربهای ناشی از #مرگ یک #ستارهی_پرجرم، با درنوردیدن #فضا، باعث جمعشدن و #برانگیخته شدن #مواد_میانستارهای شدهاند.
به نظر میرسد، #نور حاصل از این #انفجار_ابرنواختری، در حدود 5000 #سال قبل به #زمین رسیده باشد.
#تفکیک #رنگ، در این #رشتههای_درخشان که شباهت عجیبی به #موج ایجاد شده در یک پارچه وسیع دارند، به خوبی صورت پذیرفته است؛
به طوری که #رنگ #قرمز نشاندهندهی حضور اتمهای #هیدروژن، و رنگهای #آبی و #سبز، نمایانگر #گاز_اکسیژن هستند.
#سحابی_پرده، که با قرار گرفتن در محدودهی #صورت_فلکی_قو (#دجاجه)، به #حلقهی_قو نیز معروف شده، محدودهای به وسعت 3 #درجهی_قوسی (در حدود شش برابر #قرص_ماه_کامل) در #آسمان را، پوشش میدهد.
با آن که این #نمای_تلسکوپی، تنها نیمی از این #سحابی #بزرگ را نمایش میدهد، اما، با در نظر گرفتن فاصلهی #سحابی_پرده تا #زمین که چیزی در حدود 1500 #سال_نوری میباشد، به این نتیجه میرسیم که وسعت این #سحابی، بیشتر از 70 #سال_نوری در #فضا است.
بخش بالایی این تصویر که چسبیده به آن، یک #ستارهی_پرنور نیز دیده میشود، #سحابی_جاروی_جادوگر نام دارد.
جالب است بدانید، بخش تقریباً سهگوش پایینی تصویر، به افتخار #پروفسور #ادوارد_چارلز_پیکرینگ، چهارمین #مدیر #رصدخانهی_دانشگاه_هاروارد، #مثلث_پیکرینگ نام گرفته و ادامهی آن، که شباهت بینظیری به یک جارو دارد، به افتخار #شاگرد این #پروفسور و #کاشف #سحابی_سر_اسب، به دستهی جاروی مثلثی #ویلیامینا_فلمینگ مشهور شده است.
📸 تهیهکنندهی تصویر:
Min Xie
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهدهی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎