#عکس_نجومی_روز
🗓 05 ژوئن 2019 برابر با 15 خرداد 1398.
📌 "ابرهای میان‌ستاره‌ای صورت فلکی جبار"
🔖 #صورت_فلکی #جبار (#شکارچی)، بسیار بیش‌تر از سه ستاره‌ی پشت سر هم است.
این #صورت_فلکی در راستایی از فضا قرار گرفته که غنی از سحابی‌های فوق‌العاده می‌باشد.
برای تحسین و قدردانی از این نوار شناخته‌شده‌ی باریک در آسمان، طی شب‌های صاف ماه‌های ژانویه، فوریه و مارس، تصویری با #نوردهی_بلند‌مدت گرفته شده است.
به‌طوری که در مجموع، زمانی در حدود 23 ساعت برای عکس‌برداری و ساعت‌های گفته‌نشده‌ی بسیاری نیز، به منظور پردازش این تصویر، صرف گردیده است.
این کولاژ بی‌نظیر از آسمان، که حاصل اختلاط رنگ‌های ناشی از نور تابیده شده‌ی عناصری مانند #هیدروژن، #اکسیژن و #سولفور است، محدوده‌ای بزرگ‌تر از چهل برابر #قطر_ظاهری #ماه در آسمان را پوشش می‌دهد.
یکی از جزئیات بی‌شمار و بی‌نظیری که در این تصویر، توجه چشم را به خود جلب می‌کند، #حلقه‌ی_بارنارد، با قوس قرمز-نارنجی خود در سمت راست میانه‌ی تصویر است.
آن‌چه که در سمت چپ میانه‌ی تصویر واقع شده، #سحابی_رز نیست؛ بلکه، یک #سحابی بزرگ‌تر اما، کم‌تر شناخته‌شده با نام #حقله‌ی_میسان (#هقعه یا ستاره‌ی لاندای #صورت_فلکی_جبار یا #شکارچی)، می‌باشد.
اگرچه، #سحابی_رز نیز در این تصویر وجود دارد؛ #سحابی_رز، همان سحابی پرنوری است که در پایین تصویر به رنگ‌های نارنجی، آبی و سفید، دیده می‌شود.
ستاره‌ی پرنور نارنجی‌رنگی که درست در سمت چپ میانه‌ی تصویر قرار دارد، همان #ابط‌الجوزا (ستاره‌ی آلفای #صورت_فلکی_جبار یا #شکارچی)، و ستاره‌ی پرنور آبی‌رنگ واقع در بالا سمت راست تصویر، #رجل‌الجبار (ستاره‌ی بتای #صورت_فلکی_جبار یا #شکارچی)، می‌باشد.
با آن‌که سه ستاره‌ی معروف #صورت_فلکی_جبار (#شکارچی)، دراین تصویر شلوغ به راحتی قابل جایابی نیستند، لکن، یک چشم بینا، می‌تواند آن‌ها را، درست در میانه‌ی سمت راست تصویر، پیدا نماید.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Andrew Klinger
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی:
https://apod.nasa.gov/apod/image/1906/OrionDeep_Klinger_3181.jpg
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 05 ژوئن 2019 برابر با 15 خرداد 1398.
📌 "ابرهای میان‌ستاره‌ای صورت فلکی جبار"
🔖 #صورت_فلکی #جبار (#شکارچی)، بسیار بیش‌تر از سه ستاره‌ی پشت سر هم است.
این #صورت_فلکی در راستایی از فضا قرار گرفته که غنی از سحابی‌های فوق‌العاده می‌باشد.
برای تحسین و قدردانی از این نوار شناخته‌شده‌ی باریک در آسمان، طی شب‌های صاف ماه‌های ژانویه، فوریه و مارس، تصویری با #نوردهی_بلند‌مدت گرفته شده است.
به‌طوری که در مجموع، زمانی در حدود 23 ساعت برای عکس‌برداری و ساعت‌های گفته‌نشده‌ی بسیاری نیز، به منظور پردازش این تصویر، صرف گردیده است.
این کولاژ بی‌نظیر از آسمان، که حاصل اختلاط رنگ‌های ناشی از نور تابیده شده‌ی عناصری مانند #هیدروژن، #اکسیژن و #سولفور است، محدوده‌ای بزرگ‌تر از چهل برابر #قطر_ظاهری #ماه در آسمان را پوشش می‌دهد.
یکی از جزئیات بی‌شمار و بی‌نظیری که در این تصویر، توجه چشم را به خود جلب می‌کند، #حلقه‌ی_بارنارد، با قوس قرمز-نارنجی خود در سمت راست میانه‌ی تصویر است.
آن‌چه که در سمت چپ میانه‌ی تصویر واقع شده، #سحابی_رز نیست؛ بلکه، یک #سحابی بزرگ‌تر اما، کم‌تر شناخته‌شده با نام #حقله‌ی_میسان (#هقعه یا ستاره‌ی لاندای #صورت_فلکی_جبار یا #شکارچی)، می‌باشد.
اگرچه، #سحابی_رز نیز در این تصویر وجود دارد؛ #سحابی_رز، همان سحابی پرنوری است که در پایین تصویر به رنگ‌های نارنجی، آبی و سفید، دیده می‌شود.
ستاره‌ی پرنور نارنجی‌رنگی که درست در سمت چپ میانه‌ی تصویر قرار دارد، همان #ابط‌الجوزا (ستاره‌ی آلفای #صورت_فلکی_جبار یا #شکارچی)، و ستاره‌ی پرنور آبی‌رنگ واقع در بالا سمت راست تصویر، #رجل‌الجبار (ستاره‌ی بتای #صورت_فلکی_جبار یا #شکارچی)، می‌باشد.
با آن‌که سه ستاره‌ی معروف #صورت_فلکی_جبار (#شکارچی)، دراین تصویر شلوغ به راحتی قابل جایابی نیستند، لکن، یک چشم بینا، می‌تواند آن‌ها را، درست در میانه‌ی سمت راست تصویر، پیدا نماید.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Andrew Klinger
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی:
https://apod.nasa.gov/apod/image/1906/OrionDeep_Klinger_3181.jpg
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 08 جولای 2019 برابر با 17 تیر 1398.
📌 "تصویر رادیویی مرکز کهکشان از میرکت"
🔖 در مرکز #کهکشان ما، چه اتفاقی در حال رخ دادن است؟
پاسخ این سؤال با استفاده از تصاویر #تسلکوپ‌های_نوری بسیار سخت است؛ چرا که بخش زیادی از #نور_مرئی، توسط #غبار_میان‌ستاره‌ای موجود در فضا، مسدود می‌شود.
اما، وقتی به مرکز کهکشان‌مان، در دیگر طول موج‌های الکترومغناطیس، مانند #امواج_رادیویی می‌نگریم، شاهد تصویری جذاب از فعالیت آن خواهیم بود.
این عکس ویژه، نخستین تصویری است که پس از تکمیل آرایه‌ی 64تایی #تلسکوپ‌های_رادیویی #میرکت در آفریقای جنوبی، انتشار می‌یابد.
این تصویر وسیع و ژرف که جزئیات بسیار بالایی نیز دارد، چهار برابر قرص کامل #ماه (معادل دو درجه‌ی قوسی) در آسمان را پوشش می‌دهد.
از آن‌جایی که منابع شناخته‌شده در این تصویر، در راستای #صورت_فلکی_قوس قرار دارند، پیش‌وند Sgr، که مخفف معادل لاتین نام #صورت_فلکی_قوس است، در ابتدای نام بسیاری از آن‌ها مشاهده می‌گردد.
Sgr A،
که یک منبع عظیم رادیویی، شامل #سیاه‌چاله‌ی_ابرپرجرم مرکزی #کهکشان_راه‌شیری است، به وضوح در میانه‌ی تصویر دیده می‌شود.
با این حال، هنوز، درک درستی از دلیل و منشاء وجود بعضی از منابع، مانند #کمان _رادیویی_مرکز_کهکشان، و یا رگه‌های نورانی موجود در تصویر، نداریم.
یکی از اهداف #میرکت، جست‌وجو برای #امواج_رادیویی انتشار‌یافته از #هیدروژن_خنثی در میان نواحی جوان کیهان، و تشعشات کوتاه اما دوردست رادیویی در عالم است.
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
MeerKAT,
SARAO
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی:
https://apod.nasa.gov/apod/image/1907/GCenter_MeerKAT_5000.jpg
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 08 جولای 2019 برابر با 17 تیر 1398.
📌 "تصویر رادیویی مرکز کهکشان از میرکت"
🔖 در مرکز #کهکشان ما، چه اتفاقی در حال رخ دادن است؟
پاسخ این سؤال با استفاده از تصاویر #تسلکوپ‌های_نوری بسیار سخت است؛ چرا که بخش زیادی از #نور_مرئی، توسط #غبار_میان‌ستاره‌ای موجود در فضا، مسدود می‌شود.
اما، وقتی به مرکز کهکشان‌مان، در دیگر طول موج‌های الکترومغناطیس، مانند #امواج_رادیویی می‌نگریم، شاهد تصویری جذاب از فعالیت آن خواهیم بود.
این عکس ویژه، نخستین تصویری است که پس از تکمیل آرایه‌ی 64تایی #تلسکوپ‌های_رادیویی #میرکت در آفریقای جنوبی، انتشار می‌یابد.
این تصویر وسیع و ژرف که جزئیات بسیار بالایی نیز دارد، چهار برابر قرص کامل #ماه (معادل دو درجه‌ی قوسی) در آسمان را پوشش می‌دهد.
از آن‌جایی که منابع شناخته‌شده در این تصویر، در راستای #صورت_فلکی_قوس قرار دارند، پیش‌وند Sgr، که مخفف معادل لاتین نام #صورت_فلکی_قوس است، در ابتدای نام بسیاری از آن‌ها مشاهده می‌گردد.
Sgr A،
که یک منبع عظیم رادیویی، شامل #سیاه‌چاله‌ی_ابرپرجرم مرکزی #کهکشان_راه‌شیری است، به وضوح در میانه‌ی تصویر دیده می‌شود.
با این حال، هنوز، درک درستی از دلیل و منشاء وجود بعضی از منابع، مانند #کمان _رادیویی_مرکز_کهکشان، و یا رگه‌های نورانی موجود در تصویر، نداریم.
یکی از اهداف #میرکت، جست‌وجو برای #امواج_رادیویی انتشار‌یافته از #هیدروژن_خنثی در میان نواحی جوان کیهان، و تشعشات کوتاه اما دوردست رادیویی در عالم است.
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
MeerKAT,
SARAO
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی:
https://apod.nasa.gov/apod/image/1907/GCenter_MeerKAT_5000.jpg
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 سوم اَمردادماه 1398
🗓 July 25, 2019
📌 "نمایی از صورت فلکی دجاجه"
🔖 این منظره بی‌نظیر کیهانی، حاصل تلفیق زیبایی از غبارهای #میان‌ستاره‌ای و #تابش گازهای #هیدروژن می‌باشد.
نمای فوق‌العاده‌ای که در انتهای شمالی #شکاف_عظیم رد #کهکشان_راه‌شیری، در محدوده‌ی #صورت_فلکی_دجاجه (#قو) قرار دارد.
این منظره، حاصل ترکیب تصاویر سه #تلسکوپ و 90 ساعت #تصویربرداری_موزائیکی #نمای‌باز از محدوده‌ای به ابعاد 24 #درجه‌ی_قوسی در آسمان است.
#دنب، ستاره‌ی داغ، روشن و #ابرغول #صورت_فلکی_دجاجه، که در بالای تصویر قرار گرفته، ستاره‌ای شناخته‌شده برای منجمان #نیم‌کره‌ی_شمالی است. این #ستاره، در رأس دو #صورت‌واره‌ی_آسمان، یعنی #صلیب_شمالی و #مثلث_تابستانی، قرار دارد.
با آن که این ناحیه مملو از ستارهها و ابرهایی از گازهای تابان است، اما خانه‌ی برای تاریکی، یعنی #سحابی_تاریک #کیسه‌ی-زغال_شمالی نیز، می‌باشد. این #سحابی، از زیر ستاره‌ی #دنب، تا میانه‌ی تصویر کشیده شده است.
ناحیه‌ای سرخ‌فام که نشان از روند #ستاره‌سازی در آن دارد، به هم‌راه #سحابی_آمریکای_شمالی و #سحابی_پلیکان، درست سمت چپ #دنب قرار گرفته‌اند.
#سحابی_پرده، که در میانه‌ی چپ تصویر واقع شده، باقی‌مانده‌ای از یک #انفجار_ابرنواختری است، که در فاصله‌ای معادل 1400 #سال_نوری از ما قرار دارد.
در این منظره‌ی بی‌نظیر کیهانی، سحابی‌ها و خوشه‌های ستاره‌ای متعدد دیگری نیز یافت می‌شود.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Alistair Symon
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 سوم اَمردادماه 1398
🗓 July 25, 2019
📌 "نمایی از صورت فلکی دجاجه"
🔖 این منظره بی‌نظیر کیهانی، حاصل تلفیق زیبایی از غبارهای #میان‌ستاره‌ای و #تابش گازهای #هیدروژن می‌باشد.
نمای فوق‌العاده‌ای که در انتهای شمالی #شکاف_عظیم رد #کهکشان_راه‌شیری، در محدوده‌ی #صورت_فلکی_دجاجه (#قو) قرار دارد.
این منظره، حاصل ترکیب تصاویر سه #تلسکوپ و 90 ساعت #تصویربرداری_موزائیکی #نمای‌باز از محدوده‌ای به ابعاد 24 #درجه‌ی_قوسی در آسمان است.
#دنب، ستاره‌ی داغ، روشن و #ابرغول #صورت_فلکی_دجاجه، که در بالای تصویر قرار گرفته، ستاره‌ای شناخته‌شده برای منجمان #نیم‌کره‌ی_شمالی است. این #ستاره، در رأس دو #صورت‌واره‌ی_آسمان، یعنی #صلیب_شمالی و #مثلث_تابستانی، قرار دارد.
با آن که این ناحیه مملو از ستارهها و ابرهایی از گازهای تابان است، اما خانه‌ی برای تاریکی، یعنی #سحابی_تاریک #کیسه‌ی-زغال_شمالی نیز، می‌باشد. این #سحابی، از زیر ستاره‌ی #دنب، تا میانه‌ی تصویر کشیده شده است.
ناحیه‌ای سرخ‌فام که نشان از روند #ستاره‌سازی در آن دارد، به هم‌راه #سحابی_آمریکای_شمالی و #سحابی_پلیکان، درست سمت چپ #دنب قرار گرفته‌اند.
#سحابی_پرده، که در میانه‌ی چپ تصویر واقع شده، باقی‌مانده‌ای از یک #انفجار_ابرنواختری است، که در فاصله‌ای معادل 1400 #سال_نوری از ما قرار دارد.
در این منظره‌ی بی‌نظیر کیهانی، سحابی‌ها و خوشه‌های ستاره‌ای متعدد دیگری نیز یافت می‌شود.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Alistair Symon
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 نهم اَمردادماه 1398
🗓 July 31, 2019
📌 "سحابی سر ماهی"
🔖 بعضی‌ها ممکن است، این #سحابی را به شکل سر یک ماهی تصور کنند.
در هر صورت، این نمایه‌ی جذاب و رنگی کیهانی، در حال نمایش گازهای درخشان و ابرهایی از غبار تاریک در #سحابی IC1795 می‌باشد.
این #سحابی که محل شکل‌گیری ستارگان است، در #صورت_فلکی_ذات‌الکرسی قرار دارد.
رنگ‌های این #سحابی، برگرفته از تخته‌ی رنگ (#پالت_رنگ) #هابل می‌باشد؛
به طوری که #خطوط_باریک #طیف_نشری اتم‌های #اکسیژن، #هیدروژن و #سولفور، به ترتیب، به رنگ‌های آبی، سبز و قرمز، نگاشته شده‌اند. در نهایت، ترکیبات رنگی، توسط تصاویر تهیه‌شده از این ناحیه با استفاده از #فیلترهای_پهن‌باند به دست آمده‌اند.
این #سحابی زیبا، در نزدیکی #خوشه‌های_ستاره‌ای_دوقلو و معروف #صورت_فلکی_برساووش قرار دارد.
از طرفی، #سحابی_سر_ماهی، درست چسبیده به #سحابی معروف و فوق‌العاده زیبای #قلب، به عنوان بخشی از ناحیه‌ی شکل‌گیری ستارگان در این ابر بزرگ مولکولی به شمار می‌آید.
این مجموعه از سحابی‌ها، با فاصله‌ای بیش از 6 هزار #سال_نوری، در #بازوی_مارپیچی_برساووش #کهکشان_راه‌شیری، قرار دارند.
در آن فاصله، #سحابی IC1795، محدوده‌ای به پهنای 70 #سال_نوری را در فضا، پوشش می‌دهد.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Alan Pham
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 نهم اَمردادماه 1398
🗓 July 31, 2019
📌 "سحابی سر ماهی"
🔖 بعضی‌ها ممکن است، این #سحابی را به شکل سر یک ماهی تصور کنند.
در هر صورت، این نمایه‌ی جذاب و رنگی کیهانی، در حال نمایش گازهای درخشان و ابرهایی از غبار تاریک در #سحابی IC1795 می‌باشد.
این #سحابی که محل شکل‌گیری ستارگان است، در #صورت_فلکی_ذات‌الکرسی قرار دارد.
رنگ‌های این #سحابی، برگرفته از تخته‌ی رنگ (#پالت_رنگ) #هابل می‌باشد؛
به طوری که #خطوط_باریک #طیف_نشری اتم‌های #اکسیژن، #هیدروژن و #سولفور، به ترتیب، به رنگ‌های آبی، سبز و قرمز، نگاشته شده‌اند. در نهایت، ترکیبات رنگی، توسط تصاویر تهیه‌شده از این ناحیه با استفاده از #فیلترهای_پهن‌باند به دست آمده‌اند.
این #سحابی زیبا، در نزدیکی #خوشه‌های_ستاره‌ای_دوقلو و معروف #صورت_فلکی_برساووش قرار دارد.
از طرفی، #سحابی_سر_ماهی، درست چسبیده به #سحابی معروف و فوق‌العاده زیبای #قلب، به عنوان بخشی از ناحیه‌ی شکل‌گیری ستارگان در این ابر بزرگ مولکولی به شمار می‌آید.
این مجموعه از سحابی‌ها، با فاصله‌ای بیش از 6 هزار #سال_نوری، در #بازوی_مارپیچی_برساووش #کهکشان_راه‌شیری، قرار دارند.
در آن فاصله، #سحابی IC1795، محدوده‌ای به پهنای 70 #سال_نوری را در فضا، پوشش می‌دهد.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Alan Pham
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 دهم اَمردادماه 1398
🗓 August 01, 2019
📌 "عناصر باقی‌مانده!"
🔖 #ستارگان_پرجرم، طی زندگی نسبتاً کوتاه‌شان (در مقایسه با ستارگان عادی)، با سرعت بیش‌تری #سوخت_هسته‌ای خود را مصرف می‌کنند.
به صورت کلی، #دما و #چگالی در اطراف هسته‌ی ستارگان فوق‌العاده زیاد است؛
در نتیجه، طی فرآیند #هم‌جوشی_هسته‌ای، هسته‌های عناصر سبکی مثل #هیدروژن و #هلیوم با یک‌دیگر ترکیب شده و عناصر سنگین‌تری مثل #کربن، #اکسیژن و ...، را می‌سازند.
این فرآیند، نهایتاً با تولید #عنصر #آهن پایان می‌یابد.
هرچند، #مرگ تمام ستارگان اجتناب‌ناپذیر است، اما، پایان عمر #ستارگان_پرجرم، فوق‌العاده زیبا می‌باشد.
این ستارگان، طی یک #انفجار_ابرنواختری، بیش‌تر مواد درون خود، از جمله عناصر سنگین را، به بیرون (#فضا) پرتاب کرده و این‌گونه، می‌توانند در تشکیل ستارگان جدید، #سیارات و شاید موجوداتی مثل انسان‌ها، مشارکت نمایند!
اگرچه رنگ‌های موجود در این تصویر #اشعه‌ی_ایکس، که توسط #رصدخانه‌ی_چاندرا تهیه شده، واقعی نمی‌باشند، اما، به خوبی توانسته جزئیات باقی‌مانده از یک #انفجار #ابرنواختری را، نشان دهد.
این ابر داغ و در حال گسترش، محدوده‌ای به وسعت 36 #سال_نوری در #فضا را، پوشش می‌دهد.
این #باقی‌مانده‌ی_انفجار_ابرنواختری، که با عنوان G292.0+1.8 فهرست‌بندی شده است، در فاصله‌ای معادل 20 هزار #سال_نوری دورتر، در محدوده‌ی #صورت_فلکی_قنطورس قرار دارد.
تخمین زده می‌شود که نور ابتدایی حاصل از این #انفجار_ابرنواختری، در حدود 1600 سال پیش به #زمین رسیده باشد.
رنگ آبی‌فام تصویر، متعلق به رشته‌هایی با دمای چند میلیون‌درجه‌ای است که به طرزی استثنایی، با عناصری مانند #اکسیژن، #نئون و #منیزیم، غنی شده‌اند!
جالب است بدانید، در مرکز این #ابرنواختر، یک #تپ‌اختر (#ستاره‌ی_تپنده) نیز، وجود دارد؛
این تپ‌اختر، یا #ستاره‌ی_نوترونی در حال چرخش، ناشی از #رمبش یا فرو ریختن مواد به‌جای‌مانده از انفجار، در #هسته‌ی_ستاره است.
این تصویر جذاب و دیدنی، به مناسبت #بیستمین #سال‌گرد آغاز به کار #رصدخانه‌ی_اشعه‌ی_ایکس_چاندرا، منتشر شده است.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
NASA/CXC/SAO
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 دهم اَمردادماه 1398
🗓 August 01, 2019
📌 "عناصر باقی‌مانده!"
🔖 #ستارگان_پرجرم، طی زندگی نسبتاً کوتاه‌شان (در مقایسه با ستارگان عادی)، با سرعت بیش‌تری #سوخت_هسته‌ای خود را مصرف می‌کنند.
به صورت کلی، #دما و #چگالی در اطراف هسته‌ی ستارگان فوق‌العاده زیاد است؛
در نتیجه، طی فرآیند #هم‌جوشی_هسته‌ای، هسته‌های عناصر سبکی مثل #هیدروژن و #هلیوم با یک‌دیگر ترکیب شده و عناصر سنگین‌تری مثل #کربن، #اکسیژن و ...، را می‌سازند.
این فرآیند، نهایتاً با تولید #عنصر #آهن پایان می‌یابد.
هرچند، #مرگ تمام ستارگان اجتناب‌ناپذیر است، اما، پایان عمر #ستارگان_پرجرم، فوق‌العاده زیبا می‌باشد.
این ستارگان، طی یک #انفجار_ابرنواختری، بیش‌تر مواد درون خود، از جمله عناصر سنگین را، به بیرون (#فضا) پرتاب کرده و این‌گونه، می‌توانند در تشکیل ستارگان جدید، #سیارات و شاید موجوداتی مثل انسان‌ها، مشارکت نمایند!
اگرچه رنگ‌های موجود در این تصویر #اشعه‌ی_ایکس، که توسط #رصدخانه‌ی_چاندرا تهیه شده، واقعی نمی‌باشند، اما، به خوبی توانسته جزئیات باقی‌مانده از یک #انفجار #ابرنواختری را، نشان دهد.
این ابر داغ و در حال گسترش، محدوده‌ای به وسعت 36 #سال_نوری در #فضا را، پوشش می‌دهد.
این #باقی‌مانده‌ی_انفجار_ابرنواختری، که با عنوان G292.0+1.8 فهرست‌بندی شده است، در فاصله‌ای معادل 20 هزار #سال_نوری دورتر، در محدوده‌ی #صورت_فلکی_قنطورس قرار دارد.
تخمین زده می‌شود که نور ابتدایی حاصل از این #انفجار_ابرنواختری، در حدود 1600 سال پیش به #زمین رسیده باشد.
رنگ آبی‌فام تصویر، متعلق به رشته‌هایی با دمای چند میلیون‌درجه‌ای است که به طرزی استثنایی، با عناصری مانند #اکسیژن، #نئون و #منیزیم، غنی شده‌اند!
جالب است بدانید، در مرکز این #ابرنواختر، یک #تپ‌اختر (#ستاره‌ی_تپنده) نیز، وجود دارد؛
این تپ‌اختر، یا #ستاره‌ی_نوترونی در حال چرخش، ناشی از #رمبش یا فرو ریختن مواد به‌جای‌مانده از انفجار، در #هسته‌ی_ستاره است.
این تصویر جذاب و دیدنی، به مناسبت #بیستمین #سال‌گرد آغاز به کار #رصدخانه‌ی_اشعه‌ی_ایکس_چاندرا، منتشر شده است.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
NASA/CXC/SAO
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 بیست و پنجم اَمردادماه 1398
🗓 August 16, 2019
📌 "سحابی خرطوم فیل در قیفاووس"
🔖 چرا خرطوم فیل دراز است؟!
(اشاره به داستانی به همین نام از سری "داستان‌های من‌در‌آوردی" نوشته‌ی رودیارد کیپلینگ)
شاید تصورش سخت نباشد، که این #سحابی را به مثابه‌ی خرطوم فیلی تصور کنیم که با نفس‌هایش درون یک مجموعه از سحابی‌های نشری و تعداد زیادی #ستاره‌ی_جوان به نام IC1396، می‌دمد.
بلی، آن چه می‌بینید، #سحابی_خرطوم_فیل، یا vdB142، به درازای 20 #سال_نوری، در #صورت_فلکی_قیفاووس می‌باشد.
رنگ‌های این نمای بسته از #سحابی_خرطوم_فیل، با استفاده از فیلترهای باند باریکی ثبت شده که تنها #تابش #اتم‌های_یونیزه‌شده‌ی #هیدروژن، #سولفور و #اکسیژن را از خود #عبور می‌دهند.
در تصویر تهیه‌شده، به زیبایی حاشیه‌ی توده‌های سرد گاز و #غبار_میان‌ستاره‌ای برجسته گردیده‌اند.
#تراکم_ماده در این محیط #سرد و #تاریک، می‌تواند شرایط لازم جهت تشکیل ستاره‌های جدید را فراهم نماید؛ کما این‌که، هم‌اکنون تعدادی #پیش‌ستاره نیز، در پیچش این ابرهای زیبا، نهفته شده‌اند.
مجموعه‌ای که #سحابی_خرطوم_فیل در آن قرار گرفته، آن‌قدر بزرگ است که محدوده‌ای به وسعت پنج #درجه را در #آسمان پوشش دهد؛ اما، خود این #سحابی، وسعتی معادل تنها یک #درجه، چیزی در حدود دو قرص کامل #ماه در #آسمان دارد.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Chuck Ayoub
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 بیست و پنجم اَمردادماه 1398
🗓 August 16, 2019
📌 "سحابی خرطوم فیل در قیفاووس"
🔖 چرا خرطوم فیل دراز است؟!
(اشاره به داستانی به همین نام از سری "داستان‌های من‌در‌آوردی" نوشته‌ی رودیارد کیپلینگ)
شاید تصورش سخت نباشد، که این #سحابی را به مثابه‌ی خرطوم فیلی تصور کنیم که با نفس‌هایش درون یک مجموعه از سحابی‌های نشری و تعداد زیادی #ستاره‌ی_جوان به نام IC1396، می‌دمد.
بلی، آن چه می‌بینید، #سحابی_خرطوم_فیل، یا vdB142، به درازای 20 #سال_نوری، در #صورت_فلکی_قیفاووس می‌باشد.
رنگ‌های این نمای بسته از #سحابی_خرطوم_فیل، با استفاده از فیلترهای باند باریکی ثبت شده که تنها #تابش #اتم‌های_یونیزه‌شده‌ی #هیدروژن، #سولفور و #اکسیژن را از خود #عبور می‌دهند.
در تصویر تهیه‌شده، به زیبایی حاشیه‌ی توده‌های سرد گاز و #غبار_میان‌ستاره‌ای برجسته گردیده‌اند.
#تراکم_ماده در این محیط #سرد و #تاریک، می‌تواند شرایط لازم جهت تشکیل ستاره‌های جدید را فراهم نماید؛ کما این‌که، هم‌اکنون تعدادی #پیش‌ستاره نیز، در پیچش این ابرهای زیبا، نهفته شده‌اند.
مجموعه‌ای که #سحابی_خرطوم_فیل در آن قرار گرفته، آن‌قدر بزرگ است که محدوده‌ای به وسعت پنج #درجه را در #آسمان پوشش دهد؛ اما، خود این #سحابی، وسعتی معادل تنها یک #درجه، چیزی در حدود دو قرص کامل #ماه در #آسمان دارد.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Chuck Ayoub
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 هفتم شهریورماه 1398
🗓 August 29, 2019
📌 "مسیه27، دنباله‌دار یا یک سحابی سیاره‌نما"
🔖 هنگامی که #شارل_مسیه، #ستاره‌شناس فرانسوی قرن هجدهم میلادی، #آسمان را برای یافتن #دنباله‌دارها کاوش می‌نمود، لیستی از اجرامی تهیه کرد که تصور می‌شد، ضمن شباهت فراوانی که به #دنباله‌دارها دارند، اما در این دسته قرار نمی‌گیرند!
آن‌چه می‌بینید، بیست و هفتمین #جرم از آن #فهرست معروف #شارل_مسیه است که پس از گذشت سال‌ها و در قرن بیست و یکم، به عنوان یک #سحابی_سیاره‌نما شناخته شد.
هرچند ممکن است سحابی‌های سیاره‌نما، از دید تلسکوپ‌های کوچک، شباهت اندکی به #سیارات داشته باشند، لکن، هیچ‌کدام از آن‌ها #سیاره نیستند!
#مسیه27، یکی از بهترین و در عین حال، شبیه‌ترین نمونه‌های ممکن به سرنوشت ستاره‌ی ما، یعنی #خورشید است؛
این #سحابی، که روزی ستاره‌ای در اندازه‌های #خورشید بوده، پس از اتمام #سوخت هسته‌ای‌اش در مرکز، به تدریج #لایه‌های_خارجی خود را به بیرون #پرتاب کرده و از دست داده است.
این #لایه‌های_بیرونی که به یک #سحابی_نشری شباهت دارند، توسط #امواج_نامرئی، اما بسیار پرانرژیِ ستاره‌ی مرده‌ی خود در محدوده‌ی #فرابنفش، #برانگیخته شده و می‌توانند در #نور_مرئی #تابش داشته باشند.
#مسیه27، این #سحابی فوق‌العاده زیبا، که به #سحابی_دمبل نیز معروف است، محدوده‌ای به وسعت 2.5 #سال_نوری را در #فضا پوشش می‌دهد.
جالب است بدانید، این تصویر جذاب، با استفاده از ترکیب تصاویر گرفته‌شده در دو #فیلتر #پهن‌باند و #باند_باریک #حساس به #تابش اتم‌های #هیدروژن و #اکسیژن، توانسته جزئیات جدیدی از هاله‌ی کم‌تر دیده‌شده، در اطراف ناحیه‌ی متراکم‌تر مرکزی و شناخته‌شده‌ی این #سحابی را، آشکار نماید.
#مسیه27 با فاصله‌ای معادل 1200 #سال_نوری، در #صورت_فلکی_روباهک قرار دارد.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Bob Franke
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 هفتم شهریورماه 1398
🗓 August 29, 2019
📌 "مسیه27، دنباله‌دار یا یک سحابی سیاره‌نما"
🔖 هنگامی که #شارل_مسیه، #ستاره‌شناس فرانسوی قرن هجدهم میلادی، #آسمان را برای یافتن #دنباله‌دارها کاوش می‌نمود، لیستی از اجرامی تهیه کرد که تصور می‌شد، ضمن شباهت فراوانی که به #دنباله‌دارها دارند، اما در این دسته قرار نمی‌گیرند!
آن‌چه می‌بینید، بیست و هفتمین #جرم از آن #فهرست معروف #شارل_مسیه است که پس از گذشت سال‌ها و در قرن بیست و یکم، به عنوان یک #سحابی_سیاره‌نما شناخته شد.
هرچند ممکن است سحابی‌های سیاره‌نما، از دید تلسکوپ‌های کوچک، شباهت اندکی به #سیارات داشته باشند، لکن، هیچ‌کدام از آن‌ها #سیاره نیستند!
#مسیه27، یکی از بهترین و در عین حال، شبیه‌ترین نمونه‌های ممکن به سرنوشت ستاره‌ی ما، یعنی #خورشید است؛
این #سحابی، که روزی ستاره‌ای در اندازه‌های #خورشید بوده، پس از اتمام #سوخت هسته‌ای‌اش در مرکز، به تدریج #لایه‌های_خارجی خود را به بیرون #پرتاب کرده و از دست داده است.
این #لایه‌های_بیرونی که به یک #سحابی_نشری شباهت دارند، توسط #امواج_نامرئی، اما بسیار پرانرژیِ ستاره‌ی مرده‌ی خود در محدوده‌ی #فرابنفش، #برانگیخته شده و می‌توانند در #نور_مرئی #تابش داشته باشند.
#مسیه27، این #سحابی فوق‌العاده زیبا، که به #سحابی_دمبل نیز معروف است، محدوده‌ای به وسعت 2.5 #سال_نوری را در #فضا پوشش می‌دهد.
جالب است بدانید، این تصویر جذاب، با استفاده از ترکیب تصاویر گرفته‌شده در دو #فیلتر #پهن‌باند و #باند_باریک #حساس به #تابش اتم‌های #هیدروژن و #اکسیژن، توانسته جزئیات جدیدی از هاله‌ی کم‌تر دیده‌شده، در اطراف ناحیه‌ی متراکم‌تر مرکزی و شناخته‌شده‌ی این #سحابی را، آشکار نماید.
#مسیه27 با فاصله‌ای معادل 1200 #سال_نوری، در #صورت_فلکی_روباهک قرار دارد.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Bob Franke
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 بیستم شهریورماه 1398
🗓 September 11, 2019
📌 "تیری در قلب سحابی!"
🔖 منشأ تأمین #انرژی #سحابی_قلب چیست؟
#سحابی_نشری IC1805، که به دلیل شباهت بی‌نظیرش به #قلب_انسان، ملقب به #سحابی_قلب شده، به دلیل وجود مقادیر بسیار زیادی از #هیدروژن در خود، به طرز مشهودی به #رنگ #قرمز #تابش می‌کند.
تمام آن‌چه باعث #تابش این #سحابی شده، در تعداد اندکی از ستارهها که در نواحی مرکزی آن جای دارند، خلاصه می‌شود.
این #ستارگان #جوان که تحت عنوان یک #خوشه‌ی_ستاره‌ای_باز، موسوم به Mellote15 در کنار یک‌دیگر قرار دارند، با #تابش #پرانرژی و #بادهای_ستاره‌ای خود، سبب تشکیل ستون‌های زیبایی از #غبار در #قلب این #سحابی شده‌اند.
این #خوشه‌ی_ستاره‌ای_باز، شامل #ستارگان پرنوری با 50 برابر #جرم #خورشید، و #ستارگان کم‌نورتری با کسری از #جرم این #ستاره، می‌شود.
جالب است بدانید، میلیون‌ها سال قبل، یک #میکرواختروش نیز، درون این #خوشه‌ی_ستاره‌ای جای داشته که نهایتاً به بیرون از آن محدوده #پرتاب شده است.
#سحابی_قلب، در فاصله‌ای معادل 7500 #سال_نوری از ما، و در محدوده‌ی #صورت_فلکی_ذات‌الکرسی جای دارد.
#سحابی_سر_ماهی نیز، چسبیده به #سحابی_قلب، در بالا و سمت راست این نما، دیده می‌شود.
نکته‌ی جالب این تصویر، عبور یک #شهاب کوچک، از #قلب این #سحابی است.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Bray Falls
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 بیستم شهریورماه 1398
🗓 September 11, 2019
📌 "تیری در قلب سحابی!"
🔖 منشأ تأمین #انرژی #سحابی_قلب چیست؟
#سحابی_نشری IC1805، که به دلیل شباهت بی‌نظیرش به #قلب_انسان، ملقب به #سحابی_قلب شده، به دلیل وجود مقادیر بسیار زیادی از #هیدروژن در خود، به طرز مشهودی به #رنگ #قرمز #تابش می‌کند.
تمام آن‌چه باعث #تابش این #سحابی شده، در تعداد اندکی از ستارهها که در نواحی مرکزی آن جای دارند، خلاصه می‌شود.
این #ستارگان #جوان که تحت عنوان یک #خوشه‌ی_ستاره‌ای_باز، موسوم به Mellote15 در کنار یک‌دیگر قرار دارند، با #تابش #پرانرژی و #بادهای_ستاره‌ای خود، سبب تشکیل ستون‌های زیبایی از #غبار در #قلب این #سحابی شده‌اند.
این #خوشه‌ی_ستاره‌ای_باز، شامل #ستارگان پرنوری با 50 برابر #جرم #خورشید، و #ستارگان کم‌نورتری با کسری از #جرم این #ستاره، می‌شود.
جالب است بدانید، میلیون‌ها سال قبل، یک #میکرواختروش نیز، درون این #خوشه‌ی_ستاره‌ای جای داشته که نهایتاً به بیرون از آن محدوده #پرتاب شده است.
#سحابی_قلب، در فاصله‌ای معادل 7500 #سال_نوری از ما، و در محدوده‌ی #صورت_فلکی_ذات‌الکرسی جای دارد.
#سحابی_سر_ماهی نیز، چسبیده به #سحابی_قلب، در بالا و سمت راست این نما، دیده می‌شود.
نکته‌ی جالب این تصویر، عبور یک #شهاب کوچک، از #قلب این #سحابی است.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Bray Falls
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 بیست و هشتم شهریورماه 1398
🗓 September 19, 2019
📌 "جادوی جاروی جادوگر شب!"
🔖 #قو پر گشاییده و در ظرافت بال‌هایش، چنین رشته‌های زیبایی از #گازهای_درخشان دیده می‌شوند.
این #رشته‌های_رنگین، که در اثر ضربه‌ی ایجاد شده توسط یک #انفجار_ابرنواختری شکل گرفته‌اند، تنها قسمتی از #بخش_غربی_سحابی_پرده را تشکیل می‌دهند.
گویی، #امواج_ضربه‌ای ناشی از #مرگ یک #ستاره‌ی_پرجرم، با درنوردیدن #فضا، باعث جمع‌شدن و #برانگیخته شدن #مواد_میان‌ستاره‌ای شده‌اند.
به نظر می‌رسد، #نور حاصل از این #انفجار_ابرنواختری، در حدود 5000 #سال قبل به #زمین رسیده باشد.
#تفکیک #رنگ، در این #رشته‌های_درخشان که شباهت عجیبی به #موج ایجاد شده در یک پارچه وسیع دارند، به خوبی صورت پذیرفته است؛
به طوری که #رنگ #قرمز نشان‌دهنده‌ی حضور اتم‌های #هیدروژن، و رنگ‌های #آبی و #سبز، نمایان‌گر #گاز_اکسیژن هستند.
#سحابی_پرده، که با قرار گرفتن در محدوده‌ی #صورت_فلکی_قو (#دجاجه)، به #حلقه‌ی_قو نیز معروف شده، محدوده‌ای به وسعت 3 #درجه‌ی_قوسی (در حدود شش برابر #قرص_ماه_کامل) در #آسمان را، پوشش می‌دهد.
با آن که این #نمای_تلسکوپی، تنها نیمی از این #سحابی #بزرگ را نمایش می‌دهد، اما، با در نظر گرفتن فاصله‌ی #سحابی_پرده تا #زمین که چیزی در حدود 1500 #سال_نوری می‌باشد، به این نتیجه می‌رسیم که وسعت این #سحابی، بیش‌تر از 70 #سال_نوری در #فضا است.
بخش بالایی این تصویر که چسبیده به آن، یک #ستاره‌ی_پرنور نیز دیده می‌شود، #سحابی_جاروی_جادوگر نام دارد.
جالب است بدانید، بخش تقریباً سه‌گوش پایینی تصویر، به افتخار #پروفسور #ادوارد_چارلز_پیکرینگ، چهارمین #مدیر #رصدخانه‌ی_دانشگاه_هاروارد، #مثلث_پیکرینگ نام گرفته و ادامه‌ی آن، که شباهت بی‌نظیری به یک جارو دارد، به افتخار #شاگرد این #پروفسور و #کاشف #سحابی_سر_اسب، به دسته‌ی جاروی مثلثی #ویلیامینا_فلمینگ مشهور شده است.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Min Xie
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 بیست و هشتم شهریورماه 1398
🗓 September 19, 2019
📌 "جادوی جاروی جادوگر شب!"
🔖 #قو پر گشاییده و در ظرافت بال‌هایش، چنین رشته‌های زیبایی از #گازهای_درخشان دیده می‌شوند.
این #رشته‌های_رنگین، که در اثر ضربه‌ی ایجاد شده توسط یک #انفجار_ابرنواختری شکل گرفته‌اند، تنها قسمتی از #بخش_غربی_سحابی_پرده را تشکیل می‌دهند.
گویی، #امواج_ضربه‌ای ناشی از #مرگ یک #ستاره‌ی_پرجرم، با درنوردیدن #فضا، باعث جمع‌شدن و #برانگیخته شدن #مواد_میان‌ستاره‌ای شده‌اند.
به نظر می‌رسد، #نور حاصل از این #انفجار_ابرنواختری، در حدود 5000 #سال قبل به #زمین رسیده باشد.
#تفکیک #رنگ، در این #رشته‌های_درخشان که شباهت عجیبی به #موج ایجاد شده در یک پارچه وسیع دارند، به خوبی صورت پذیرفته است؛
به طوری که #رنگ #قرمز نشان‌دهنده‌ی حضور اتم‌های #هیدروژن، و رنگ‌های #آبی و #سبز، نمایان‌گر #گاز_اکسیژن هستند.
#سحابی_پرده، که با قرار گرفتن در محدوده‌ی #صورت_فلکی_قو (#دجاجه)، به #حلقه‌ی_قو نیز معروف شده، محدوده‌ای به وسعت 3 #درجه‌ی_قوسی (در حدود شش برابر #قرص_ماه_کامل) در #آسمان را، پوشش می‌دهد.
با آن که این #نمای_تلسکوپی، تنها نیمی از این #سحابی #بزرگ را نمایش می‌دهد، اما، با در نظر گرفتن فاصله‌ی #سحابی_پرده تا #زمین که چیزی در حدود 1500 #سال_نوری می‌باشد، به این نتیجه می‌رسیم که وسعت این #سحابی، بیش‌تر از 70 #سال_نوری در #فضا است.
بخش بالایی این تصویر که چسبیده به آن، یک #ستاره‌ی_پرنور نیز دیده می‌شود، #سحابی_جاروی_جادوگر نام دارد.
جالب است بدانید، بخش تقریباً سه‌گوش پایینی تصویر، به افتخار #پروفسور #ادوارد_چارلز_پیکرینگ، چهارمین #مدیر #رصدخانه‌ی_دانشگاه_هاروارد، #مثلث_پیکرینگ نام گرفته و ادامه‌ی آن، که شباهت بی‌نظیری به یک جارو دارد، به افتخار #شاگرد این #پروفسور و #کاشف #سحابی_سر_اسب، به دسته‌ی جاروی مثلثی #ویلیامینا_فلمینگ مشهور شده است.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Min Xie
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 سوم مهرماه 1398
🗓 September 25, 2019
📌 "پلیکانی دیگر برمی‌خیزد؟!"
🔖 نام این #ابر_مولکولی زیبا و مملو از #غبارهای_تاریک، که از #سحابی_آمریکای_شمالی جدا شده، IC5070، موسوم به #سحابی_پلیکان می‌باشد.
هرچند، #سرعت #دگرگونی این #سحابی حیرت‌انگیز بالا نیست، لکن، مطالعات نشان می‌دهند که فرآیند #ستاره‌سازی در آن، به صورت #فعال رخ می‌دهد.
زیبایی‌های این #سحابی، تنها با سه #رنگ حاصل از #تابش #گوگرد، #هیدروژن و #اکسیژن، به تصویر کشیده شده‌اند.
دانش‌مندان، با بررسی #تابش این سه #عنصر مختلف، می‌تواند درک بهتری از #برهم‌کنش گازهای موجود در این #سحابی، پیدا کنند.
جالب است بدانید، #نور #ستارگان_جوان و #پرانرژی، با #گرم کردن تدریجی این گازهای #سرد، باعث افزایش مرزهای نمای جلویی و یونیزه‌شده‌ی این #سحابی، که به رنگ‌های #قرمز و #نارنجی روشن دیده می‌شود، شده‌اند.
لکن، متأستفانه، میلیون‌ها سال دیگر، چیزی از #سحابی خارق‌العاده پلیکان باقی نمی‌ماند؛
چرا که #ستارگان #تازه‌متولد‌شده، جای #ستون‌های_باریک و #تاریک بیرون‌زده از جای جای این #سحابی را گرفته، و طولی نمی‌کشد که باعث #دگرگونی تمام این ناحیه در #فضا شوند.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Yannick Akar
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 سوم مهرماه 1398
🗓 September 25, 2019
📌 "پلیکانی دیگر برمی‌خیزد؟!"
🔖 نام این #ابر_مولکولی زیبا و مملو از #غبارهای_تاریک، که از #سحابی_آمریکای_شمالی جدا شده، IC5070، موسوم به #سحابی_پلیکان می‌باشد.
هرچند، #سرعت #دگرگونی این #سحابی حیرت‌انگیز بالا نیست، لکن، مطالعات نشان می‌دهند که فرآیند #ستاره‌سازی در آن، به صورت #فعال رخ می‌دهد.
زیبایی‌های این #سحابی، تنها با سه #رنگ حاصل از #تابش #گوگرد، #هیدروژن و #اکسیژن، به تصویر کشیده شده‌اند.
دانش‌مندان، با بررسی #تابش این سه #عنصر مختلف، می‌تواند درک بهتری از #برهم‌کنش گازهای موجود در این #سحابی، پیدا کنند.
جالب است بدانید، #نور #ستارگان_جوان و #پرانرژی، با #گرم کردن تدریجی این گازهای #سرد، باعث افزایش مرزهای نمای جلویی و یونیزه‌شده‌ی این #سحابی، که به رنگ‌های #قرمز و #نارنجی روشن دیده می‌شود، شده‌اند.
لکن، متأستفانه، میلیون‌ها سال دیگر، چیزی از #سحابی خارق‌العاده پلیکان باقی نمی‌ماند؛
چرا که #ستارگان #تازه‌متولد‌شده، جای #ستون‌های_باریک و #تاریک بیرون‌زده از جای جای این #سحابی را گرفته، و طولی نمی‌کشد که باعث #دگرگونی تمام این ناحیه در #فضا شوند.
📸 تهیه‌کننده‌ی تصویر:
Yannick Akar
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 هفتم مهرماه 1398
🗓 September 29, 2019
📌 "تمام آن‌چه برای ساخت یک ساعت شنی کیهانی لازم است!"
🔖 مسأله این است:
آیا شما به این #ساعت_شنی نگاه می‌کنید، یا #ساعت_شنی به شما؟!
این #سحابی_سیاره‌نما که حلقه‌های اطرافش، آن را شبیه به یک #ساعت_شنی نموده، MyCn18 نام دارد.
شاید بتوان این‌طور تصور نمود که در مرکز این #سحابی_سیاره‌نما، چشمی حضور داشته و در حالی که به ما می‌نگرد، #زمان، با ریختن دانه‌های شن، به صورت #پیوسته برای #ستاره‌ی_مرکزی آن در حال گذر است.
آن‌چه می‌بینید، می‌تواند #سرنوشت ستاره‌ای شبیه به #خورشید ما باشد؛
ستاره‌ای که با اتمام #سوخت_هسته‌ای خود، لایه‌های بیرونی‌اش را از دست داده، و از آن، هسته‌ای در حال #سرد و #کم‌نور شدن، موسوم به #کوتوله‌ی_سفید بر جای مانده است.
در این تصویر، #رنگ #قرمز نشان‌دهنده‌ی حضور #نیتروژن، #سبز نمایان‌گر #هیدروژن، و #آبی، وجود #اکسیژن را اعلام می‌کند.
جالب است بدانید، در سال 1995 میلادی، هنگامی که #ستاره‌شناسان با استفاده از #تلسکوپ_فضایی_هابل، مشغول #تصویربرداری از #سحابی‌های_سیاره‌نما بودند، حلقه‌های این #سحابی حیرت‌انگیز و رنگ‌های زیبایش،
آن‌ها را به یاد دیواره‌های #نازک یک #ساعت_شنی انداخت.
باید اذعان نمود، به لطف #وضوح بی‌نظیر تصاویر گرفته‌شده توسط #تلسکوپ_فضایی_هابل، جزییاتی حیرت‌انگیز از #مراحل_برون‌ریزی #سحابی‌های_سیاره‌نما #آشکار شده، که بی‌شک، می‌تواند پرده از #راز #اشکال_پیچیده، اما #منتظم آن‌ها بردارد.
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
NASA,
ESA,
Hubble
🖥 پردازش تصویر:
Judy Schmidt
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 هفتم مهرماه 1398
🗓 September 29, 2019
📌 "تمام آن‌چه برای ساخت یک ساعت شنی کیهانی لازم است!"
🔖 مسأله این است:
آیا شما به این #ساعت_شنی نگاه می‌کنید، یا #ساعت_شنی به شما؟!
این #سحابی_سیاره‌نما که حلقه‌های اطرافش، آن را شبیه به یک #ساعت_شنی نموده، MyCn18 نام دارد.
شاید بتوان این‌طور تصور نمود که در مرکز این #سحابی_سیاره‌نما، چشمی حضور داشته و در حالی که به ما می‌نگرد، #زمان، با ریختن دانه‌های شن، به صورت #پیوسته برای #ستاره‌ی_مرکزی آن در حال گذر است.
آن‌چه می‌بینید، می‌تواند #سرنوشت ستاره‌ای شبیه به #خورشید ما باشد؛
ستاره‌ای که با اتمام #سوخت_هسته‌ای خود، لایه‌های بیرونی‌اش را از دست داده، و از آن، هسته‌ای در حال #سرد و #کم‌نور شدن، موسوم به #کوتوله‌ی_سفید بر جای مانده است.
در این تصویر، #رنگ #قرمز نشان‌دهنده‌ی حضور #نیتروژن، #سبز نمایان‌گر #هیدروژن، و #آبی، وجود #اکسیژن را اعلام می‌کند.
جالب است بدانید، در سال 1995 میلادی، هنگامی که #ستاره‌شناسان با استفاده از #تلسکوپ_فضایی_هابل، مشغول #تصویربرداری از #سحابی‌های_سیاره‌نما بودند، حلقه‌های این #سحابی حیرت‌انگیز و رنگ‌های زیبایش،
آن‌ها را به یاد دیواره‌های #نازک یک #ساعت_شنی انداخت.
باید اذعان نمود، به لطف #وضوح بی‌نظیر تصاویر گرفته‌شده توسط #تلسکوپ_فضایی_هابل، جزییاتی حیرت‌انگیز از #مراحل_برون‌ریزی #سحابی‌های_سیاره‌نما #آشکار شده، که بی‌شک، می‌تواند پرده از #راز #اشکال_پیچیده، اما #منتظم آن‌ها بردارد.
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
NASA,
ESA,
Hubble
🖥 پردازش تصویر:
Judy Schmidt
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 یازدهم مهرماه 1398
🗓 October 03, 2019
📌 "مثلث مارپیچی!"
🔖 با 30 هزار #سال_نوری #وسعت، و سه میلیون #سال_نوری #فاصله از #زمین، #مسیه33، این #کهکشان_مارپیچی زیبا، موسوم به #کهکشان_مثلث، یکی از برجسته‌ترین اعضای #گروه_محلی_کهکشان‌ها به حساب می‌آید.
در این نمای بی‌نظیر از #کهکشان_مثلث، که با کنار هم چیده شدن 25 #تصویر_موزاییکی، برگرفته از #تلسکوپ_فضایی_هابل، و #تلسکوپ_زمینی_سوبارو، به‌دست آمده، #تابش #سرخ‌فام گازهای #هیدروژن_یونیده‌شده، به وضوح #قابل_رؤیت می‌باشند.
این #درخشش #سرخ‌فام، در نتیجه‌ی #تابش_فرابنفش و #پرانرژی #ستارگان_درخشان و پرجرمی است، که گازهای #هیدروژن اطراف‌شان را #یونیزه می‌کنند.
برای آن که #رنگ و سایر #جزئیات تصویر نمایان گردند، داده‌های برگرفته‌شده از فیلترهای #پهن‌باند، با #فیلتر #باند_باریک #هیدروژن_آلفا #ادغام گردیده‌اند؛
این #فیلتر، تنها، اجازه‌ی عبور #شدیدترین #نور_مرئی تابیده‌شده از #هیدروژن در #طیف_نشری این #گاز را، می‌دهد.
جالب است بدانید، #تراکم گاز #هیدروژن، در بازوهای نحیف و #دراز #کهکشان_مثلث، به حدی است که می‌تواند هم‌چون #پرورش‌گاهی_عظیم برای #ستارگان تازه شکل‌گرفته‌ای عمل کند، که به دلیل #جرم بسیار زیادشان در بدو #تولد، طول #عمر زیادی نخواهند داشت.
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
Subaru Telescope (NAOJ),
Hubble Space Telescope
🖥 پردازش تصویر:
Robert Gendler
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 یازدهم مهرماه 1398
🗓 October 03, 2019
📌 "مثلث مارپیچی!"
🔖 با 30 هزار #سال_نوری #وسعت، و سه میلیون #سال_نوری #فاصله از #زمین، #مسیه33، این #کهکشان_مارپیچی زیبا، موسوم به #کهکشان_مثلث، یکی از برجسته‌ترین اعضای #گروه_محلی_کهکشان‌ها به حساب می‌آید.
در این نمای بی‌نظیر از #کهکشان_مثلث، که با کنار هم چیده شدن 25 #تصویر_موزاییکی، برگرفته از #تلسکوپ_فضایی_هابل، و #تلسکوپ_زمینی_سوبارو، به‌دست آمده، #تابش #سرخ‌فام گازهای #هیدروژن_یونیده‌شده، به وضوح #قابل_رؤیت می‌باشند.
این #درخشش #سرخ‌فام، در نتیجه‌ی #تابش_فرابنفش و #پرانرژی #ستارگان_درخشان و پرجرمی است، که گازهای #هیدروژن اطراف‌شان را #یونیزه می‌کنند.
برای آن که #رنگ و سایر #جزئیات تصویر نمایان گردند، داده‌های برگرفته‌شده از فیلترهای #پهن‌باند، با #فیلتر #باند_باریک #هیدروژن_آلفا #ادغام گردیده‌اند؛
این #فیلتر، تنها، اجازه‌ی عبور #شدیدترین #نور_مرئی تابیده‌شده از #هیدروژن در #طیف_نشری این #گاز را، می‌دهد.
جالب است بدانید، #تراکم گاز #هیدروژن، در بازوهای نحیف و #دراز #کهکشان_مثلث، به حدی است که می‌تواند هم‌چون #پرورش‌گاهی_عظیم برای #ستارگان تازه شکل‌گرفته‌ای عمل کند، که به دلیل #جرم بسیار زیادشان در بدو #تولد، طول #عمر زیادی نخواهند داشت.
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
Subaru Telescope (NAOJ),
Hubble Space Telescope
🖥 پردازش تصویر:
Robert Gendler
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎
#عکس_نجومی_روز
🗓 پانزدهم مهرماه 1398
🗓 October 07, 2019
📌 "کسوف، در برابر چشمان مشتری!"
🔖 آیا می‌دانید این #لکه‌ی_سیاه برروی سیاره‌ی #مشتری چیست؟
بلی، درست حدس زدید، سایه‌ی یکی از قمرهایش می‌باشد.
در حالی که #نور #خورشید، #سطح #سیاره را #روشن کرده، #قمر #آیو با #عبور از جلوی این #ستاره، سایه‌ی خود را برروی #مشتری انداخته است.
به این معنی که اگر به هر طریقی در محدوده‌ی #عبور #سایه قرار داشتید، شاهد یک #خورشیدگرفتگی کامل می‌بودید.
جالب است بدانید، #قطر سایه‌ی #قمر #آیو که برروی #مشتری افتاده، تقریباً هم‌اندازه‌ی خودش، یعنی در حدود 3600 کیلومتر می‌باشد؛
با این حال، این #قمر #مشتری، از یگانه #قمر #زمین، #ماه، اندکی بزرگ‌تر است.
این تصویر بی‌نظیر، یکی دیگر از تصاویر خارق‌العاده‌ای می‌باشد، که ماه گذشته‌ی میلادی، توسط #فضاپیمای_جونو گرفته شده است.
این #فضاپیمای_رباتیک #ناسا، که به گرد سیاره‌ی #مشتری می‌چرخد، تقریباً هر دو ماه یک‌بار، در #حضیض_مداری خود، از نزدیکی #سیاره #عبور کرده و اقدام به تهیه‌ی تصاویری این‌چنین بی‌نظیر، و یا #داده‌های_مهم_علمی می‌کند.
در میان یافته‌های #جونو، می‌توان به #اندازه‌گیری #میدان_گرانش #مشتری اشاره کرد.
هم‌چنین، #جونو، شواهدی باورنکردنی به‌دست آورده که نشان می‌دهند، ممکن است بخش زیادی از #مشتری، تقریباً به حالت #مایع بوده، به این صورت که ناحیه‌ی عظیم و بسیار پرجرمی از #هیدروژن_مایع، در زیر #ابرهای_زخیم اطراف آن، تا #مرکز #سیاره قرار گرفته باشد.
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
NASA,
JPL-Caltech,
SwRI,
MSSS
🖥 پردازش تصویر:
Kevin M. Gill
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
🗓 پانزدهم مهرماه 1398
🗓 October 07, 2019
📌 "کسوف، در برابر چشمان مشتری!"
🔖 آیا می‌دانید این #لکه‌ی_سیاه برروی سیاره‌ی #مشتری چیست؟
بلی، درست حدس زدید، سایه‌ی یکی از قمرهایش می‌باشد.
در حالی که #نور #خورشید، #سطح #سیاره را #روشن کرده، #قمر #آیو با #عبور از جلوی این #ستاره، سایه‌ی خود را برروی #مشتری انداخته است.
به این معنی که اگر به هر طریقی در محدوده‌ی #عبور #سایه قرار داشتید، شاهد یک #خورشیدگرفتگی کامل می‌بودید.
جالب است بدانید، #قطر سایه‌ی #قمر #آیو که برروی #مشتری افتاده، تقریباً هم‌اندازه‌ی خودش، یعنی در حدود 3600 کیلومتر می‌باشد؛
با این حال، این #قمر #مشتری، از یگانه #قمر #زمین، #ماه، اندکی بزرگ‌تر است.
این تصویر بی‌نظیر، یکی دیگر از تصاویر خارق‌العاده‌ای می‌باشد، که ماه گذشته‌ی میلادی، توسط #فضاپیمای_جونو گرفته شده است.
این #فضاپیمای_رباتیک #ناسا، که به گرد سیاره‌ی #مشتری می‌چرخد، تقریباً هر دو ماه یک‌بار، در #حضیض_مداری خود، از نزدیکی #سیاره #عبور کرده و اقدام به تهیه‌ی تصاویری این‌چنین بی‌نظیر، و یا #داده‌های_مهم_علمی می‌کند.
در میان یافته‌های #جونو، می‌توان به #اندازه‌گیری #میدان_گرانش #مشتری اشاره کرد.
هم‌چنین، #جونو، شواهدی باورنکردنی به‌دست آورده که نشان می‌دهند، ممکن است بخش زیادی از #مشتری، تقریباً به حالت #مایع بوده، به این صورت که ناحیه‌ی عظیم و بسیار پرجرمی از #هیدروژن_مایع، در زیر #ابرهای_زخیم اطراف آن، تا #مرکز #سیاره قرار گرفته باشد.
📸 تهیه‌کنندگان تصویر:
NASA,
JPL-Caltech,
SwRI,
MSSS
🖥 پردازش تصویر:
Kevin M. Gill
📝 مترجم: معین پاکجو،
⬇️ مشاهده‌ی تصویر در ابعاد اصلی
@ParsSky_com
@SkyPix_org
Telegram
attach📎